Brexit is going on, "EU" is deteriorating. Τα χειρότερα, για την "Ευρωπαϊκή Ένωση" και τα καλύτερα, για μας, είναι μπροστά μας.
Οι "ευρωπαϊστές" μας δεν τα πάνε, καθόλου, καλά. Τα πάνε πολύ άσχημα. Κυριολεκτικά, χάλια. Το Brexit και μάλιστα, υπό την μορφή του "No Deal", που οδηγεί την αυτοαποκαλούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, στην βασανιστική και σε slow motion, διαλυτική αποδιοργάνωσή της, ενώ τον περασμένο Μάρτιο είχε αγγίξει το 44%, έναντι του 42% του Remain, τώρα πια, με την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, για τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019, έχει εκτοξευθεί, στο 68%.
Είναι, πραγματικά, να γελάει κανείς, με τα καμώματα των "ευρωπαϊστικών" ελίτ, οι οποίες πίστεψαν ότι θα ήταν δυνατόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε η Βρετανία να παραμείνει, στην "Ευρωπαϊκή Ένωση", παρά και εναντίον του βρετανικού δημοψηφίσματος της 23/6/2016, με το οποίο η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος της χώρας αυτής αποφάσισε την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, από την "Ε.Ε.". Όλοι αυτοί το έφερναν, από εδώ, το έφερναν από εκεί, καθυστερούσαν την εφαρμογή της απόφασης, διαδικαστικολογούσαν, ακατάσχετα, πνίγονταν, σε μια κουταλιά νερό, προκειμένου να διασπείρουν την απογοήτευση, στον βρετανικό πληθυσμό, για να καταφέρουν να περάσουν ένα νέο δημοψήφισμα, στα μέτρα τους, πριν την εφαρμογή εκείνου που έχει πραγματοποιηθεί και το οποίο υποχρεούνται να εφαρμόσουν, αλλά οι προσπάθειές τους αυτές βαίνουν ματαίως.
Ο Nigel Farage και το νέο κόμμα του, το "Brexit Party", όπως δείχνουν, διαδοχικά, οι δημοσκοπήσεις, που διεξάγονται, σαρώνει τους Τόρηδες και τους Εργατικούς, στις δημοσκοπήσεις, εν όψει των ευρωεκλογών της 26/5/2019, στις οποίες η πολιτική ελίτ της χώρας, έχει υποχρεώσει, αδοκήτως και αδοκίμως, το βρετανικό εκλογικό σώμα να συμμετάσχει.
Δεν είναι καθόλου περίεργη αυτή η εξέλιξη. Η βρετανική ελίτ είναι διχασμένη και παρά την γκλαμουριά των "ευρωπαϊστών", τελικά, η παράταξη των υποστηρικτών του Brexit έχει τον πρώτο λόγο, επειδή έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας της βρετανικής κοινωνίας, η οποία είναι ταγμένη, κατά της παραμονής της Βρετανίας, στην "Ευρωπαϊκή Ένωση". Μια υποστήριξη, την οποία και συντηρεί, ακριβώς επειδή ο διχασμός της βρετανικής ελίτ επιτρέπει την αντιπαράθεση των απόψεων και τον συνασπισμό των διάφορων συμφερόντων, υπέρ της μίας, ή της άλλης πολιτικής επιλογής.
Έτσι μπορεί η πλειοψηφία της πολιτικής ελίτ της Βρετανίας να στηρίζει την παραμονή της χώρας, στην "Ε.Ε.", όμως, ο διχασμός της οικονομικής ελίτ της χώρας, που περιστρέφεται, ανάμεσα στον δεδομένο φιλοαμερικανισμό της και στην ευρωπαϊκή της προοπτική, η οποία συγκρούεται, με αυτή την υπερατλαντική επιλογή, επιτρέπει την καθοριστική παρέμβαση του κοινωνικολαϊκού παράγοντα, ο οποίος, πλειοψηφικά, δεν επιθυμεί να συνθλιβεί από το κύμα του σύμμεικτου ευρωενωσιακού παρεμβατισμού και της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, που αυτός εκφράζει, αφ' ενός, μεν, με την συστηματική συμπίεση των μεσαίων τάξεων και της παραδοσιακής εργατικής τάξης και αφ' ετέρου, δε, με την μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών, από την ευρωηπειρωτική επικράτεια, που συμπιέζει, δραστικά, τα εργατικά κόστη και θέτει, εκτός συναγωνισμού μεσαία και εργατικά στρώματα της βρετανικής κοινωνίας.
Αυτή είναι η τρέχουσα τραυματική εμπειρία της βρετανικής πολιτικής ολιγαρχίας, η οποία, νομίζοντας ότι μπορεί να επιχειρήσει, μια, όσο το δυνατόν, "βελούδινη" ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 23/6/2016, μιμούμενη τα πεπραγμένα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, στο αντίστοιχο ελληνικό δημοψήφισμα της 5/7/2015, λησμόνησε ότι η ίδια η βρετανική ελίτ, σε αντίθεση, με την ελληνική, δεν ομονοεί, ως προς αυτό, με αποτέλεσμα το τμήμα της εκείνο, που αντιτίθεται, στην παραμονή της Βρετανίας, στην "Ε.Ε.", να επιχειρήσει να αποτρέψει την επιχείρηση της ανατροπής της απόφασης του δημοψηφίσματος. Και φυσικά, λησμόνησε ότι το βρετανικό εκλογικό σώμα έχει τα δικά του αντανακλαστικά, τα οποία δεν είναι τα ίδια και δεν προσιδιάζουν, με τα αντανακλαστικά του ελληνικού εκλογικού σώματος.
Κάπως έτσι, η Theresa May ευρισκόμενη ενώπιον της συντριβής του κόμματός της δηλώνει ότι πρέπει να προχωρήσει η διαδικασία του Brexit, αφήνοντας, ανοήτως, την λήψη της σχετικής απόφασης, μετά την διεξαγωγή των ευρωεκλογών, αν και στο τέλος της διαδικασίας, είναι πιθανόν να μην είναι η ίδια, στο τιμόνι των Τόρηδων και οι ευρωενωσιακοί να υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν κάποιον άλλον, στην θέση της, ο οποίος δεν θα είναι καθόλου συγκαταβατικός μαζύ τους.
Εννοείται ότι η "Ευρωπαϊκή Ένωση", οδεύει προς τον αργό θάνατό της. Οι ευρωεκλογές της 26/5/2019 πρόκειται να εκφράσουν, με την ψήφο των εκλογικών σωμάτων των χωρών, που την αποτελούν, μόνο ένα μικρό δείγμα των δεινών, που περιμένει αυτό το χαοτικό θεσμικό κατασκεύασμα.
Τα χειρότερα, γι' αυτήν και τα καλύτερα, για όλους μας, είναι μπροστά μας...
Σχόλια