Ουκρανία : Ο, επί σειρά ετών, εμφανιζόμενος, ως “πολέμαρχος”, κατά του Κρεμλίνου και συμπεριφερόμενος, ως «ποντίκι, που βρυχάται», Emmanuel Macron τηλεφώνησε, ξαφνικά, στις 30-6-2025, στον Βλαντιμίρ Πούτιν αποδεχόμενος, εν τοις πράγμασι, την στρατηγική ήττα της Δύσης.

Αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι, στις 30 Ιουλίου 2005, ξαφνικά, πραγματοποιήθηκε μία τηλεφωνική επικοινωνία, ανάμεσα στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Πρόεδρο του γαλλικού κράτους Emmanuel Macron, ύστερα από προσωπικό αίτημα του Γάλλου ηγέτη. 

Είναι προφανές ότι το τηλεφώνημα αποτελεί προϊόν ενός διπλωματικού παρασκηνίου, που αφορά τον ουκρανικό πόλεμο, μπορεί να αποτελεί έκπληξη - και είναι έκπληξη φυσικά -, αλλά οι αναγκαιότητες, που προκύπτουν, από τις δυσμενείς, για την ευρωπαϊκή ηγεσία και εξ ανάγκης υποχρεώνουν την ευρωπαϊκή ηγεσία να προβαίνει, σε τέτοιου είδους αιφνίδιες κινήσεις, μέσα από έναν μοίρασμα ρόλων, κάτι που αποδεικνύει ότι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις των μεγάλων κρατών ανακρούουν πρύμνα, στην, έως τώρα, εφαρμοζόμενη πολιτική της απομόνωσης - σε βαθμό πολιτικής και διπλωματικής αποστείρωσης - του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και της ηγεσίας της Μόσχας.  

Αυτή η δραματική αλλαγή πολιτικής των μεγάλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, την οποία περιγράφω, αναλυτικά, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο το αναγνωστικό κοινό πρέπει, οπωσδήποτε, να παρακολουθήσει, για να γίνει κατανοητή αυτή η γεωστρατηγικού χαρακτήρα, δραματική αλλαγή, προφανώς, εδράζεται, στην δεδομένη, ως οριστική, πλέον, επικράτηση των Ρώσων, στα πεδία των μαχών, στο ευρύτατο ουκρανικό μέτωπο, γεγονός το οποίο υποχρεώνει το Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο, την Βαρσοβία και τις λοιπές πρωτεύουσες να προσαρμοσθούν, στα δεδομένα του πολέμου, επί του εδάφους και φυσικά, να προσπαθήσουν να σώσουν το ουκρανικό κράτος και το ουκρανικό καθεστώς, από το να καταστούν υποχείρια, ή να απορροφηθούν, από την Ρωσία, ή, το πιθανότερο, το όποιο μεταπολεμικό “ουκρανικό κράτος” να καταστεί ένα παρακολούθημα του ρωσικού κράτους, όπως, ακριβώς, συμβαίνει, σήμερα, με την Λευκορωσία. 

Ιανουάριος - Ιούνιος 2025. Στους 265.442 νέους στρατιώτες, ανέρχονται οι απώλειες, μόνο, του στρατιωτικού προσωπικού της Ουκρανίας, όπως παρουσιάζεται, στην πρώτη στήλη του πίνακα, που προέρχεται, από ρωσική πηγή.

Έτσι η σκληρή ήττα, στα πεδία των ουκρανικών μαχών, που προσδιορίζει και την στρατηγική ήττα της Δύσης, στην Ουκρανία, καθιστά, δίχως περιεχόμενο, όλα τα εγχειρήματα και τα πραξικοπήματα που διεξήγαγαν οι ενωμένοι Δυτικοί, προκειμένου να προσχωρήσει, η χώρα αυτή, προς την πλευρά της Δύσης, από την εποχή, μετά το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014, που έφερε, στην ουκρανική εξουσία, το παρόν καθεστώς, το οποίο, όπως φαίνεται, πνέει τα λοίσθια και οδηγείται, προς το τέλος της ύπαρξης του, σε έναν, σχετικά, αργότερο χρόνο, από σήμερα, γεγονός, το οποίο θα καταστήσει την Ουκρανία, ως ένα παρακολούθημα του αρχέγονου και επανεμφανισθέντος Μεγαλορωσισμού της Μόσχας.

Η Δύση, λοιπόν, σιγά-σιγά και βασανιστικά, αποδέχεται την τεράστια στρατηγική της ήττα, στην Ουκρανία. 

Αυτό είναι είναι το τελικό συμπέρασμα της τηλεφωνικής επικοινωνίας του Emmanuel Macron - «του ποντικού, που βρυχάται» -, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ύστερα από αίτημα του πρώτου.

Δεν χρειάζεται να επεκτείνω το παρόν κείμενο, ακόμη -, περισσότερο, από όσο, ήδη, είναι. Οι αναγνώστες έχουν και γνώση και καταλαβαίνουν, περί τίνος πρόκειται, αλλά, φυσικά, κλείνω το παρόν δημοσίευμα, με μία ακόμη, προτροπή, προς το αναγνωστικό κοινό, να παρακολουθήσει, με προσοχή το αρχικό βίντεο, που έχω αναρτήσει, στο σημερινό δημοσίευμα. 

Είναι αναλυτικό και άκρως, περιγραφικό της κατάστασης, που επικρατεί, στην Ουκρανία, αλλά και στην Περσία, αφού, μέχρι ένα ορισμένο και ουδόλως, ασήμαντο σημείο, οι εξελίξεις, στην χώρα αυτή, απασχόλησαν, πάντα, με πρωτοβουλία του Εmmanuel Macron, την συζήτηση, που διεξήχθη και η οποία τράβηξε σε μάκρος, αφού ο Βλαντιμίρ Πούτιν επεξήγησε τις θέσεις της Ρωσίας, στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, ισχυριζόμενος - παρά τα όσα θέλει να επιβάλει η Δύση - ότι, δηλαδή, το Ιράν έχει δικαίωμα να έχει τις δικές του πυρηνικές εγκαταστάσεις. 

Η ψυχρολουσία, για τον Emmanuel  Macron, προφανώς, υπήρξε μεγάλη. Όμως, έστω και αυτή η τηλεφωνική συζήτηση, που σπάει έναν πάγο διάρκειας τρεισήμισι ετών, από τον Φεβρουάριο του 2022, μέχρι τώρα, αποτελεί ένα πρώτο βήμα, στην διαδικασία της προσαρμογής ευρωπαϊκής Δύσης, στην αμείλικτη πραγματικότητα.