Η γεωπολιτική ισχύς εκφραζόμενη, με ωμό τρόπο : Η Δύση, χωρίς την Ρωσία, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει. (Μέρος B’).

Σήμερα, περνάμε, στο δεύτερο μέρος, που αφορά τις προοπτικές του μέλλοντος, για την φθίνουσα Δύση, σε συνέχεια του χθεσινού δημοσιεύματος (22/7/2025, το οποίο έχει τίτλο : Πώς διαμορφώνεται, έμπρακτα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, το γεωπολιτικό status της Δύσης, τώρα; Ποιές είναι οι εκκρεμότητές της και οι προοπτικές της, με τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η επιρροή της, στα παγκόσμια πράγματα, φθίνει; (Μέρος Α’) και χρειάζεται να διαβαστεί, από τους αναγνώστες, όπως και να παρακολουθηθεί και το βίντεο που περιέχει, όπως  φυσικά, είναι, απολύτως, απαραίτητο να παρακολουθηθεί, από το αναγνωστικό κοινό και το, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα χθες και αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου. 

Η Δύση, λοιπόν, φθίνει και ο αντίπαλος της δεν είναι, φυσικά η Ρωσία. 

Αντίπαλος της σε, επίπεδο ισχύος, στον πλανήτη, είναι η λεγόμενη “Λαϊκή Δημοκρατία” της Κίνας, η οποία, μέσα στην επερχόμενη δεκαετία, εάν δεν ανακοπεί θα αφήσει μακριά πίσω της, τις ΗΠΑ (και το έχει, ήδη καταφέρει, όχι, μόνο, ως προς το ΑΕΠ, αλλά κυρίως, στην εντεινόμενη κινεζική υπεροχή, σε όλους, σχεδόν, τους επιστημονικούς τομείς και κυρίως, στον τεράστιο όγκο του εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού και την αντίστοιχη δεξαμενή σκέψης, που ζει δημιουργήσει και στην εφαρμοσμένη τεχνολογία. 

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, οι ίδιες εξελίξεις πρόκειται να ακολουθήσουν, όχι πολύ αργότερα, σε ολόκληρο το σημερινό δυτικό μπλοκ εξουσίας. 

Υπάρχουν αντίβαρα, τα οποία μπορούν να ανακόψουν αυτή την διαδικασία; 

Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα, που τίθεται, με ωμότητα, σε γεωπολιτικό επίπεδο, όσον αφορά το μέλλον της συρρικνούμενης Δύσης.

Οι τωρινοί δυτικοί ηγέτες και οι δυτικές ελίτ, ιδίως στον ευρωπαϊκό χώρο - εξαιρουμένου του Donald Trump, κάτι το οποίο είναι σημαντικό - δεν μπορούν να δεχθούν την ύπαρξη του προβλήματος, που αντιμετωπίζουν και επιμένουν, στην κλασική αντιρωσική γεωπολιτική στάση και συμπεριφορά τους, η οποία τους οδηγεί σε αδιέξοδο. 

Όπως αποδεικνύεται, από τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, που συνεχίζεται, ακριβώς επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ανέλαβε αυτές τις πρωτοβουλίες, που έπρεπε να αναλάβει, στον πόλεμο, με την Ουκρανία, κάπου γύρω, στον Απρίλιο - Μάιο του 2022, η συνασπισμένη, κατά της Ρωσίας, Δύση, δεν μπορεί να νικήσει την Ρωσία, στον άτυπο αλλά, ουσιαστικά, τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που διεξάγεται, σε αυτά τα χρόνια και που, πολύ εύκολα, μπορεί να μετεξελιχθεί, σε μια ευρύτερη, γεωγραφικά, σύγκρουση, που μπορεί να περιλάβει και ολόκληρο τον πλανήτη.

Και εδώ, ερχόμαστε, στην ουσία του όλου προβλήματος. 

Οι δυτικές ηγεσίες είναι υποχρεωμένες να αποδεχτούν αυτό, που δεν θέλουν να αποδεχθούν και το οποίο είναι απλό :

Η Δύση, όπως, φυσικά και η Ευρώπη, ως γεωπολιτική οντότητα, δεν μπορούν να υπάρχουν, ως ηγετική παγκόσμια δύναμη, χωρίς την Ρωσία. 

Άλλωστε, οι διάφορες ελίτ της Ρωσίας απέβλεπαν και είχαν, ως πρότυπο, την Δύση, μέσα από την χριστιανική πίστη, στην οποία εισήγαγε τον, τότε, υπό διαμόρφωση, ρωσικό λαό, ο μεσαιωνικός ελληνισμός, σε συνδυασμό, μέσα στην πορεία των αιώνων, με μία εκτροχιασμένη και διεστραμμένη εκδοχή του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, έτσι όπως αυτός εισήχθη, στην τσαρική Ρωσική Αυτοκρατορία, μέσα από την μαρξιστική θεωρία. 

Οι ιδιαιτερότητες της λενινιστικής εκδοχής του μαρξισμού, έτσι όπως εφαρμόστηκε, στην μετεπαναστατική Ρωσία, κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου 1917 - 1921 και την “σοβιετική” εκδοχή της, η οποία πρέπει να ληφθεί, υπόψιν, ότι ολοκλήρωσε την οικοδόμηση ενός κρατικοκαπιταλιστικού γραφειοκρατικού συστήματος, που εισήγαγε την κοινωνία της Ρωσίας, ιδιότυπα, μεν, αλλά, ουσιαστικά, δε, στον σύγχρονο κόσμο, χωρίς, βέβαια, να ξεχνάμε ότι η ημιφεουδαρχική τσαρική Ρωσία, στην οποία, πληθυσμιακά, κυριαρχούσε μια τεράστια αγροτική μάζα, που ευρίσκετο, στην υπηρεσία των γαιοκτημόνων της ρωσικής αριστοκρατίας, παράλληλα, είχε αναπτύξει και έναν σημαντικό βιομηχανικό τομέα, που τοποθετούσε την προεπαναστατική Ρωσία, στην 9η θέση των, βιομηχανικά, αναπτυγμένων οικονομιών της εποχής της.

(Το ότι η “Σοβιετική Ένωση”, ουσιαστικά τράβηξε, στον Δυτικό Κόσμο και την Κίνα, είναι ένα άλλο ζήτημα, που δε ενδιαφέρει το παρόν δημοσίευμα αλλά, ως ιστορικό γεγονός, αξίζει να αναφερθεί).

Αφήνοντας, λοιπόν, την πολυλογία, στην άκρη και μπαίνοντας στην ψυχρή γεωπολιτική πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί την φθίνουσα Δύση, τα πράγματα είναι σαφή και περιγράφηκαν, στο παρόν δημοσίευμα, με την χρειαζούμενη επάρκεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι το, παραπάνω, βίντεο, με το οποίο ξεκινάει το σημερινό κείμενο, είναι απαραίτητο να παρακολουθηθεί, με μεγάλη προσοχή από το αναγνωστικό κοινό. Μας αφορά, άμεσα, γιατί, τώρα διαμορφώνεται η μέλλουσα Ιστορία της ανθρωπότητας, που θα καθορίσει την πορεία της. 

Μετά από αυτά, δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα να γραφούν. Όσα γράφηκαν, ήδη, είναι αρκετά. Γι’ αυτό και σταματώ, εδώ και φυσικά, οι σχέσεις Δύσης, Ρωσίας και Κίνας θα βρίσκονται, πάντα, στο ορατό πεδίο του υποφαινομένου.