Πώς διαμορφώνεται, έμπρακτα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, το γεωπολιτικό status της Δύσης, τώρα; Ποιές είναι οι εκκρεμότητές της και οι προοπτικές της, με τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η επιρροή της, στα παγκόσμια πράγματα, φθίνει; (Μέρος Α’).




Περί της Δύσεως, σήμερα, ο λόγος, αγαπητοί αναγνώστες. Μόνο, που δεν με απασχολούν, στο παρόν δημοσίευμα, οι ιστορικές της καταβολές, ή το απώτερο παρελθόν της. Αυτά, που με απασχολούν, με την Δύση, αφορούν την υπαρκτή και ενιαία δράση της και φυσικά, πάνω από όλα, η γεωπολιτική της διάσταση, η οποία και την προσδιορίζει, ως παγκόσμιο παίκτη, στην παγκόσμια σκηνή.

Έτσι, η έμπρακτη και πραγματική γέννηση της τωρινής Δύσης, ως οργανισμού και ως γεωπολιτικού εργαλείου δράσεων, υπό την αμερικανική ηγεμονία, ανάγεται, μέσα στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1940 και τις αρχές της δεκαετίας του 1950, φαινομενικά (αλλά όχι ψευδώς), ως συσπείρωση απέναντι, στον γιγαντισμό της “Σοβιετικής Ένωσης” και του κομμουνισμού παγκοσμίως, με την κατάκτηση των κεντροανατολικών ευρωπαϊκών χωρών, από την Μόσχα και την επικράτηση του Κ. Κ. Κίνας, στον εμφύλιο πόλεμο αυτής της αχανούς χώρας, τον Οκτώβριο του 1949.

Έτσι, φαινομενικά η Δύση συγκροτήθηκε, ως αντισυσπείρωση και ως αντίπαλο δέος, απέναντι, στην “Σοβιετική Ένωση”, στην κομμουνιστική ιδεολογία και στον κομμουνισμό, αλλά δεν ήταν, απλώς, αυτοί η μόνοι λόγοι και μπορώ να πω ότι δεν ήσαν, ούτε και οι κύριοι λόγοι, για την συγκρότηση της Δύσης, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 

Όχι ότι οι λόγοι που προανέφερα ήσαν ψευδείς, αλλά ήσαν, πραγματικά,ως εναρκτήριοι λόγοι, φαινομενικοί, διότι τελικά, η Δύση, ως αυτόνομος παγκόσμιος συνασπισμός κρατικών συμφερόντων με δεδομένο διαρκή αντιρωσικό προσανατολισμό, που, εσχάτως, μέσα, στην δεκαετία του 2000, κατέστη και αντικινέζικος συνασπισμός, παρά την μακρά και καρποφόρα, αλλά όμως, εν τέλει, προσωρινή συνεργασία της, με το μαοϊκό κομμουνιστικό καθεστώς του Πεκίνου, έως την αυτοδιάλυση της “ΕΣΣΔ” και στην πρώτη φάση της διαδικασίας της παγκοσμίως.

Το αρχικό βίντεο αποτελεί μια εμπεριστατωμένη, λεπτομερή και σαφέστατη παρουσίαση της συγκρότησης, της ύπαρξης και της παγκόσμιας διάστασης και δράσης της Δύσης, φυσικά, όχι, ως ενός γεωγραφικού, αλλά ως ενός γεωπολιτικού χώρου, με τις, επιμέρους, ιδιαιτερότητες, που είχε και που εμφάνισε και βέβαια, οι αναγνώστες πρέπει να το παρακολουθήσουν, με προσοχή, διότι, σε αυτό το βίντεο παρουσιάζω την Δύση, όπως ξεκίνησε, όπως έδρασε και όπως, σήμερα, μετεξελίσσεται, καθώς η Δύση - και κυρίως, η ηγετική της δύναμη, οι ΗΠΑ -, πλέον, αργά (αλλά και επιταχυνόμενα) φθίνει, ως ένας παγκόσμιος παίκτης, ο οποίος, παραμένει, προφανέστατα, ισχυρός, αλλά, χωρίς, πλέον, να είναι κυρίαρχος, στις πλανητικές υποθέσεις, αφού χάνει το έδαφος και κυρίως την πρωτοβουλία των κινήσεων, όχι, μόνο (και κυρίως), απέναντι, στην μετασοβιετική Ρωσία, αλλά, κυρίως, απέναντι, στην ιλιγγιώδη άνοδο της Κίνας, αλλά και των άλλων μεγάλων κρατών του κόσμου (Ινδία, Βραζιλία κλπ).

Αυτή είναι η δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα, που αντιμετωπίζει και θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει η λεγόμενη Δύση, διότι, απλούστατα, δεν θέλει να παραδεχθεί κανείς να χωνέψει την πολύ συγκεκριμένη αλήθεια ότι η Δύση δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, χωρίς την Ρωσία (και μακροπρόθεσμα, χωρίς την Κίνα).

Δεν χρειάζεται να συνεχίσω το παρόν κείμενο, για να μην κουράσω, με την έγγραφη αυτή αφήγηση, το αναγνωστικό κοινό, το οποίο παραπέμπω, για μία ακόμη φορά, στην προσεκτική παρατήρηση και παρακολούθηση του αρχικού βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος. 

Φυσικά, το θέμα της Δύσης δεν μπορεί να εξαντληθεί, εδώ. Γι’ αυτό και θα υπάρξει συνέχεια.






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Ουκρανία βαδίζει, σε πολιτικοστρατιωτικό αδιέξοδο, καθώς ηττάται, από ένα μικρό και ανεπαρκές ρωσικό εκστρατευτικό σώμα. (Μάιος - Ιούνιος 2022 : Η συνθηκολόγηση είναι η μόνη λύση, αλλά)…

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Θεολογία, ή φιλοσοφία; Πόσο νόημα έχει αυτό το ερώτημα, στην σύγχρονη εποχή; Πάντως, ο Χρήστος Γιανναράς έδειξε ότι, αν και η αντιθετική διάζευξη, μεταξύ τους, είναι, αρκούντως, οριοθετημένη, δεν οδηγεί, σε αλληλοαποκλεισμό.