ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 27/6/1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου , ως πρωθυπουργός της χώρας, βαρειά άρρωστος και ενώ πλησίαζε η ώρα της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του και του βιολογικού του τέλους, που ήλθε έναν χρόνο μετά, για να ακολουθήσει η καταιγιστική και συνάμα καταστροφική λαίλαπα του σημιτικού (ψευδο)εκσυχρονισμού, που έρριξε την χώρα, στα βράχια της χρεωκοπίας, βγαίνει από την σύνοδο των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μιλάει, ευθέως, για την σκληρή σύγκρουσή του με το γαλλογερμανικό διευθυντήριο και την γραφειοκρατία της Comission. Το θέμα, στο οποίο επικεντρώνεται, αφορά το embargo, που αυτός είχε επιβάλει στο γειτονικό κράτος των βουλγαρογενών σλαβομακεδόνων, για το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο σφετεριζόταν - και εξακολουθεί να σφετερίζεται - η τιτοϊκή ελίτ, που κάνει κουμάντο στην γειτονική χώρα. Όμως, η όλη επιχειρηματολογία του αείμνηστου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ξεπερνάει και περιθωριοποιεί το ζήτημα αυτό και θέτει το ζήτημα της εγκαθίδρυσης του ευρωπαϊκού διευθυντήριου

Οι Έλληνες ιστοριογράφοι προσπαθούν να προσδιορίσουν τις αιτίες και τα κίνητρα της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να αποδεχθεί το τελεσίγραφο του Benito Mussolini , στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Η πολιτικοϊδεολογική τύφλωση των περισσοτέρων δεν τους επιτρέπει, όμως, την εξαγωγή των αντικειμενικών συμπερασμάτων, που προκύπτουν από την Ιστορία - δηλαδή από τα γεγονότα, όπως αυτά συνέβησαν. Μόνη εξαίρεση, στον γενικό κανόνα, αποτελεί ο Ιωάννης Κολιόπουλος , ο οποίος θέτει το ζήτημα της συστηματικής και επίμονης υποβάθμισης και κατασυκοφάντησης της ανεκτίμητης συνεισφοράς του Ιωάννη Μεταξά (του ιδρυτή ενός, οιονεί, φασιστικού καθεστώτος Ιωάννη Μεταξά ), στον αγώνα, κατά της επικράτησης του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη, στην πραγματική του βάση. Μια βάση, η οποία έχει να κάνει όχι με τις πολιτικοϊδεολογικές προτιμήσεις και αναφορές του Έλληνα δικτάτορα, αλλά με τις πραγματιστικές στρατηγικές αναλύσεις και επιλογές του, για την επιλογή των συμμαχιών, στις οποίες ήταν απαραίτητο να π

Γεργκ Άσμουσεν : "Το ΔΝΤ μιλάει για τα χρήματα των άλλων". Ο Γερμανός κεντροτραπεζίτης, που μπορεί να είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της χώρας του, δεν μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής. Η ασφυκτική πίεση στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου , με όπλο το καταθλιπτικό μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους (για το οποίο, βλακωδώς, ο ΓΑΠ , τον Απρίλιο του 2010, δεν κήρυξε στάση πληρωμών, αφού δεν είχε το κουράγιο να προχωρήσει στην εκτύπωση των απαραίτητων ποσοτήτων ευρώ, προκειμένου να το αποπληρώσει)  θα συνεχιστεί, ακάθεκτη και θα οδηγήσει τον ελληνικό κυβερνητικό συνεταιρισμό, στην υπογραφή ενός 3ου Μνημονίου, με νέους και δυσβάστακτους όρους και δεσμεύσεις... Εδώ και καιρό έχει γίνει κατανοητό, στον πολύ κόσμο και εδώ και στο εξωτερικό, ότι αυτή η κυβέρνηση, εξ αιτίας της πολιτικής, που ακολουθεί και η οποία στηρίζεται, στην, πάση θυσία, επίτευξη ενός, έστω και πλασματικού, πρωτογενούς πλεονάσματος, έχει χάσει κάθε κοινωνική νομιμοποίηση. Από τον περασ