17/12/2021 Ένα soft "τελεσίγραφο" της Μόσχας προς το ΝΑΤΟ : Θα κάνουν αποδεκτές οι ΗΠΑ και η Δύση, τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; Προφανώς, όχι. Και φυσικά, η συνέχεια πρόκειται να είναι κακή. Πολύ κακή...

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στην Δύση, συνήθως, δεν τίθενται, στον δημόσιο διάλογο και έτσι  οι πολίτες του δυτικού κόσμου δεν πληροφορούνται, τα πολύ σοβαρά θέματα, ζητήματα και γεγονότα, που αναδεικνύονται, στην διεθνή σκηνή και τα οποία αφορούν κάποιες φορές το άμεσο και τις πλείστες φορές το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον της ανθρωπότητας. Ένα μέλλον, που προδιαγράφεται, ως αβέβαιο και κυρίως, σκοτεινό. 

Κάτι τέτοιο ισχύει, προφανώς και στην παρούσα περίπτωση, με τις προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας, για την εδραίωση καλών και ισορροπημένων σχέσεων ασφαλείας και ειρηνικής συνύπαρξης, με το ΝΑΤΟ, που συμπεριλαμβάνει τις ΗΠΑ, την κεντροδυτική, αλλά και την ανατολική Ευρώπη, όπως και τον υπόλοιπο ευρύτερο δυτικό κόσμο. 

Οι ρωσικές προτάσεις κατατέθηκαν, δημοσίως, πριν από λίγες ημέρες (στις 17 τρέχοντος μηνός) και προφανώς, συζητήθηκαν και στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του προέδρου των ΗΠΑ Jo Biden. 

Όμως, οι γνώστες των προτάσεων αυτών είναι και παραμένουν ελάχιστοι, αφού τα δυτικά ΜΜΕ, περί άλλων τυρβάζουν, κρατώντας, στο σκοτάδι, την ευρύτερη κοινή γνώμη, για το γεγονός αυτό, το οποίο, κατά την γνώμη μου, αποτελεί μία ριζοσπαστική τομή, στις παγκόσμιες ισορροπίες και η θετική, ή αρνητική έκβασή του πρόκειται να καθορίσει, αποφασιστικά, τις εξελίξεις, όσον αφορά τις μέλλουσες εξελίξεις, στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα των σχέσεων των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας. 

Ας δούμε, όμως, τις προτάσεις αυτές, που έθεσε, δημοσίως, υπ' όψιν του ΝΑΤΟ και οι οποίες αφορούν ένα μετριοπαθές σχέδιο συμφωνίας, με την λήψη συγκεκριμένων μέτρων, τα οποία, στο σύνολό τους, μπορούν να εξασφαλίσουν - ή, για να είμαι ακριβής, η Μόσχα υπόσχεται ότι θα εξασφαλίσουν - την στερέωση της αμοιβαίας ασφάλειας, ανάμεσα, στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και την Ρωσία. 

Το σχέδιο της προτεινόμενης συμφωνίας προβλέπει :

1) Την παύση της επέκτασης του ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία (η οποία δεν πρέπει να εφοδιαστεί, με τα αποκαλούμενα, από την ρωσική ηγεσία, ως φονικά όπλα, από την Ουάσινγκτων και την υπόλοιπη Δύση, οι οποίες δεσμεύονται, βάσει των ρωσικών προτάσεων, να μην κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις, στον ουκρανικό χώρο) και σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. 

2) Την αποστρατιωτικοποίηση των νατοϊκών βάσεων και οπλικών συστημάτων, που έχουν εγκατασταθεί, στα, παλαιάς "σοβιετικής" επιρροής, άλλα κράτη της ανατολικής Ευρώπης, κατά παράβαση των συμφωνιών των Αμερικανών και Δυτικοευρωπαίων ηγετών, με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, την περίοδο 1989 - 1990, για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ, στον χώρο αυτόν.

3) Το ίδιο προτείνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν και για τις χώρες του Νοτίου Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας.

4) Η Μόσχα, μάλιστα, απαιτεί την ανάληψη συγκεκριμένων υποχρεώσεων, για όλα αυτά, υποχρεώσεις, οι οποίες πρέπει να αποτυπωθούν, σε σαφές νομικό κείμενο, που θα δεσμεύει και τις δύο πλευρές ΝΑΤΟ-Δύση και Ρωσία.

 5) Η ρωσική πρόταση συνοδεύεται από σαφείς μηχανισμούς πρόληψης της οποιασδήποτε έντασης μεταξύ Ρωσίας και των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ. 

Προφανώς, η ρωσική ηγεσία είναι, τώρα, έτοιμη και διεκδικεί μια εκσυγχρονισμένη συμφωνία, ανάλογη, με εκείνη την προφορική και άτυπη συμφωνία, που οι Δυτικοί είχαν κάνει, με την ύστερη "σοβιετική" ηγεσία, την οποία συμφωνία, φυσικά, οι μετέπειτα δυτικές ηγεσίες (βασικά, ο Bill Clinton) δεν τήρησαν, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ και τα οπλικά του συστήματα, έως τις χώρες της Βαλτικής, αφού η μετασοβιετική Ρωσία του Μπόρις Γέλτσιν είχε πέσει σε πλήρη ανυποληψία.

Στην ουσία, οι προτάσεις της Μόσχας, αν και μετριοπαθείς, αποτελούν ένα soft, ένα ήπιο τελεσίγραφο, προς τις ΗΠΑ και την Δύση, αν και η πρώτη αντίδραση των νατοϊκών είναι ότι σκοπεύουν να μελετήσουν τις ρωσικές προτάσεις, οι οποίες αφήνουν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, για το τι πρόκειται να συμβεί, εάν οι προτάσεις αυτές δεν συζητηθούν και εάν απορριφθούν, από τις ΗΠΑ και την Δύση.

Εννοείται ότι, με όποια κωλυσιεργία και αν σκαρφιστούν οι Δυτικοί, στο τέλος δεν θα κάνουν δεκτές τις ρωσικές προτάσεις. Αυτό το soft, το ήπιο και χωρίς σαφείς χρονικούς περιορισμούς, ρωσικό τελεσίγραφο, ανατρέπει την τάξη των πραγμάτων, που η αυτοκατάρρευση της "ΕΣΣΔ" έφερε, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μία τάξη πραγμάτων, που οι ΗΠΑ και η Δύση δεν μπορούν να ανατρέψουν, διότι είναι, άκρως, συμφέρουσα, γι' αυτές.

Ήδη η Γερμανία και οι χώρες της Βαλτικής, ως χώρες άμεσα ενδιαφερόμενες, διότι θα κληθούν να καταβάλουν το κόστος των ρωσικών προτάσεων, λένε ότι δεν μπορεί η Μόσχα να υπαγορεύσει την πολιτική του ΝΑΤΟ. Και προφανώς, αυτή την στάση θα κρατήσει και η υπόλοιπη Δύση, με επικεφαλής την Ουάσιγκτον.

Μία τέτοια στάση θα απαντηθεί, από την Μόσχα, στην Ουκρανία. Και θα είναι σκληρή.

Αλλά αυτό θα εξετάσουμε, σε προσεχές δημοσίευμα, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ...