Μια πρώτη αποτίμηση των εκλογών της 7/11/2010 : Το επαχθές και απεχθές αποικιοκρατικό Μνημόνιο οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε μια πρωτοφανή ήττα.

Οι "φάκελλοι - βόμβες" οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ σε μια πρωτοφανή ήττα, μόλις 13 μήνες μετά την θριαμβευτική εκλογή του στις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009. Περιττό να αναφέρω ότι η "απειλή" του ΓΑΠ, για την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, αν καταψηφίζονταν οι υποψήφιοί του και αν η διαφορά με την Ν.Δ. έπεφτε κάτω από το 5%, αποδείχτηκε ότι ήταν ένα πυροτέχνημα, προκειμένου να καταφέρει ο πρωθυπουργός να νικήσει τον ... Γιάννη Δημαρά (κάτι που το κατάφερε, αλλά με τεράστιες απώλειες, αφού, παρά το εκβιαστικό δίλημμα που τέθηκε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, το ψηφοδέλτιο του Δημαρά στην περιφέρεια Αττικής έλαβε το 16% των ψήφων...)

"Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, αγαπητέ μου Γιώργο, οδηγείται και τοποθετείται, εκτός ΠΑΣΟΚ, όπως έδειξαν οι εκλογές της χθεσινής ημέρας, ακριβώς την ώρα που η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ταυτίζεται με αυτό το σοσιαλνεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. (Και όταν λέω ότι ταυτίζεται, εννοώ ότι ταυτίζεται στην συνείδηση του κόσμου - και αυτό είναι το χειρότερο).



Από τα σχόλια που διάβασα και τα οποία γράφηκαν, αμέσως μετά την ανακοίνωνση των εκλογικών αποτελεσμάτων της 7/11/2010, βλέπω ότι ορισμένοι αγαπητοί φίλοι δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της ήττας του ΠΑΣΟΚ.


Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, αγαπητοί φίλοι, υπέστη μία πρωτοφανή ήττα στις χθεσινές τοπικές εκλογές. Δεν είναι, μόνον, το 34% που φαίνεται ότι αθροιστικά έλαβε, επί των ψηφισάντων, σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτό είναι το λιγότερο κακό, που έπαθε.


Το χειρότερο κακό, που του συνέβη και το οποίο κακό θα ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ στην συνέχεια των επερχόμενων εξελίξεων είναι ότι, λαμβανομένης υπόψιν και της επιπλέον αποχής των ψηφοφόρων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει μια αποχή προερχόμενη από τις τάξεις των ψηφοφόρων του, που (μαζύ με τους μετακινηθέντες), ανέρχεται περίπου στο 1.100.000 ανθρώπους, ενώ στην Ν.Δ. οι απέχοντες ψηφοφόροι της (μαζύ με τους μετακινηθέντες) ανέρχονται, γύρω στους 500.000.


Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αγαπητέ μου Γιώργο, η ήττα του ΠΑΣΟΚ είναι ... περιφανής(!!!), διότι βρίσκεται πίσω από τη Ν.Δ. γύρω στην μία μονάδα, έχοντας ένα ποσοστό ψήφων, που βρίσκεται λίγο κάτω από το 30%.

 Βέβαια, το πόσο ηττήθηκε το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι και αδιάφορο για την κουβέντα μας (δεν είναι αδιάφορο, αλλά ας πούμε ότι είναι αδιάφορο). Αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Και ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, πλέον, στην μεγάλη του πλειοψηφία είναι, ήδη, εκτός ΠΑΣΟΚ, αφού αυτό το ΠΑΣΟΚ που κυβερνά είναι πλέον σοσιαλνεοφιλελεύθερο και εκφράζει τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και όχι τα συμφέροντα του κόσμου, που το εξέλεξε.


Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΑΡΙΣΤΕΡΑ", αντί να κοιτάξει να τραβήξει, με το μέρος της, αυτόν τον κόσμο, που εγκαταλείπει το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, υποτίθεται ότι επιδιώκει να συνεργαστεί με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που το εγκαταλείπει, ... συνεργαζόμενη με το εγκαταλειπόμενο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, σύμφωνα με τα όσα γράφεις! Βέβαια, αυτού του είδους η επιχειρηματολογία δείχνει ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό το περιεχόμενο του μηνύματος της χθεσινής ψηφοφορίας και της στάσης των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (και κατά δεύτερο λόγο της Ν.Δ.). Ίσως μάλιστα και ένα κομμάτι των φίλων της Δ.Α. να μην θέλουν να αντιληφθούν το περιεχόμενο αυτό. Ίσως να προτιμούν να το αγνοούν. (Και αυτό το γράφω, διότι κάπου διάβασα ότι το περιεχόμενο της χθεσινής ψηφοφορίας δεν είχε αντιμνημονιακό μήνυμα. Όσοι έχουν τέτοιες αυταπάτες δεν είναι μόνον ότι πλανώνται πλάνην οικτράν, αλλά θα εκπλαγούν και από τα όσα θα συμβούν από εδώ και πέρα).


Δυστυχώς, δεν φαίνεται ότι η ηγεσία της "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" ενδιαφέρεται για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που εγκαταλείπει το σκάφος του μεταλλαγμένου σοσιαλνεοφιλελεύθερου κόμματος. Φαίνεται ότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι να συνεργαστεί, με την ηγεσία του. Και αυτό δείχνουν οι επιλογές της.


Μακάρι να κάνω λάθος. Αλλά οι ανάγκες πολιτικής επιβίωσης φαίνεται ότι εκεί έχουν οδηγήσει την ηγεσία της Δ.Α. Φυσικά, αυτό στην πορεία μπορεί να αλλάξει. Και αυτό το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.


Κάποιος φίλος έγραψε ότι ο δικομματισμός δεν έπαθε ζημιά. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ζημιά έπαθε, κυρίως, δια της αποχής. Η ζημιά αυτή είναι κρυφή και μπορεί να κουκουλωθεί - γι' αυτό και ο Αντώνης Σαμαράς ομιλεί, περί "ολικής επαναφοράς της Ν.Δ."

Όμως, το γεγονός ότι 1.000.000 ψηφοφόροι των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2009 δεν πήγαν στην κάλπη της 7/11/2010, μπορεί να δείχνει ότι ο δικομματισμός υπέστη νέα ζημιά, αλλά δείχνει, επίσης, ότι σε ένα βάθος χρόνου, η ζημιά αυτή είναι ανατάξιμη και μπορεί να επαναφέρει τον δικομματισμό στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ζωής της χώρας, όσο η ελληνική αριστερά αδυνατεί να αποτελέσει την εναλλακτική δύναμη, που θα ελκύσει το εκλογικό σώμα, με την παρουσίαση μιας μίνιμουμ πρότασης διακυβέρνησης.


Και αυτή η αδυναμία είναι το μέγιστο έγκλημα του συνόλου των "μαγαζιών" της ελληνικής αριστεράς, που έχουν επιδοθεί σε μια διαδικασία πολυδιάσπασης και ενός συνηθισμένου καρεκλοπόλεμου, ο οποίος της αποφέρει κάποιους θετικούς πόντους, μέσα στην παρούσα συγκυρία της οικονομικής ύφεσης, αλλά την οδηγεί παράλληλα σε μια μεγάλη στρατηγική ήττα, όπως έχω γράψει, σε μια άλλη μας κουβέντα, αφού η κοινωνία και η πολιτική δεν ανέχονται το κενό.


Αυτό σημαίνει ότι ο ισχυρισμός του Αντώνη Σαμαρά, περί ολικής επαναφοράς της Ν.Δ., που στις παρούσες συνθήκες φαίνεται πειστικός (ενώ δεν είναι), σύντομα θα καταστεί και αληθινός, αφού τα όσα μέλλεται να συμβούν στην ελληνική κοινωνία, λόγω του Μνημονίου και της πλήρους παράδοσης του ΓΑΠ στους όρους και τις επιθυμίες των εκπροσώπων των δανειστών της χώρας, θα στρέψουν τον κόσμο στο άλλο σκέλος του δικομματισμού (την Ν.Δ.), όσο δεν εμφανίζεται άλλη εναλλακτική πρόταση.


Και δυστυχώς, πέρα από τον καρεκλοπόλεμο, η ελληνική αριστερά στο σύνολό της δεν έχει εναλλακτική πρόταση.




(Για τον Καμίνη και τον Μπουτάρη, δεν θα κάνω καμμία αναφορά, προς το παρόν, αγαπητέ Γιώργο, διότι θα σας στενοχωρήσω. Θα πω μόνον ότι ήταν δεδομένο ότι δεν ήταν δυνατόν να έχουν την τύχη της Μαρίας Δαμανάκη - όπως έχω, ήδη, αναφέρει. Η σαρωτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 είναι πολύ πρόσφατη, για να πέσουν τα ποσοστά τους, σε τέτοια επίπεδα. Μην ξεχνάμε ότι σε εκείνες τις εκλογές, πριν μόλις 13 μήνες, το ΠΑΣΟΚ και στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη είχε πλειοψηφίσει, για πρώτη φορά από τις βουλευτικές εκλογές της 18/10/1981, τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πάρει εκείνο το μεγάλο ποσοστό του 48,07% - ειδικότερα, μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1982 είχε οριακά πλειοψηφίσει, ενώ στην Θεσσαλονίκη είχε βρεθεί 7 μονάδες πίσω από τον υποψήφιο της Ν.Δ. Σωτήρη Κούβελα. Από τότε και μετά, μόλις πέρυσι, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να πάρει την πρωτιά σε αυτές τις δύο μεγάλες πόλεις.


Και αυτό λέει πολλά, για τα ποσοστά των Καμίνη και Μπουτάρη, όπως επίσης και για τα ποσοστά των Κακλαμάνη και Γκιουλέκα...

Και κάτι ακόμα Γιώργο μου :



Ο απίθανος αυτός τύπος που μας κυβερνά, πέρα από την ευήθειά του, αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, ψοφοδεής και συστηματικός ψεύτης, επιπέδου βαρώνου Μυνχάουζεν.


Αναφέρομαι στο δίλημμα που έθεσε στο εκλογικό σώμα (και ειδικά στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2010), ζητώντας την υπερψήφιση των υποψηφίων του, λέγοντας ότι, σε αντίθετη περίπτωση, αν αισθανθεί ότι δεν έχει την έγκριση του ελληνικού λαού, θα καταφύγει σε νέες βουλευτικές εκλογές.


Μάλιστα, έβαλε και τα παπαγαλάκια του δημοσιογράφους (θυμάμαι αυτήν την ανεκδιήγητη Κάτια Μακρή), αλλά και στελέχη της κυβέρνησής του (τον Ραγκούση, τον Χυτήρη, τον Χρυσοχοΐδη κ.α.) να προσδιορίσουν ότι, αν η διαφορά του ΠΑΣΟΚ με την Ν.Δ. θα έπεφτε κάτω από το 5%, τότε η προσφυγή στις κάλπες, για ανάδειξη νέας Βουλής, θα ήταν αναπόφευκτη.


Φυσικά, αυτό το έκανε, όχι επειδή είχε οποιεσδήποτε δημοκρατικές ευαισθησίες, ούτε γιατί ήθελε να αποδράσει από την εξουσία, όπως, προς στιγμήν, φάνηκε (το αντίθετο, μάλιστα, παραμένει γαντζωμένος σε αυτήν). Το έκανε για να νικήσει τον ... Γιάννη Δημαρά και να κρατήσει τον Γιάννη Σγουρό ζωντανό στον δεύτερο γύρο στην Περιφέρεια Αττικής!!!


Τελικά, τα κατάφερε και ... νίκησε τον Γιάννη Δημαρά, στέλνοντάς τον στην τρίτη θέση, αλλά με βαρύτατες απώλειες, για τον ΓΑΠ, που έδειξαν την απίστευτη κοινωνική και πολιτική του γύμνια, αφού, παρά το δίλημμα, οι ψηφοφόροι έδωσαν στον Γιάννη Δημαρά ένα 16%, το οποίο δεν είναι καθόλου αμελητέο.


Το αντίθετο, μάλιστα, πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το οποίο δείχνει ότι, αφού άντεξε σε αυτήν την πίεση του ΓΑΠ, οι ψηφοφόροι αυτοί δεν πρόκειται να γυρίσουν στην στρούγκα του μεταλλαγμένου σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ.


Όμως, πέρα από την όποια "νίκη" του, επί του Γιάννη Δημαρά, το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια σαρωτική πτώση των πανελλαδικών ποσοστών του και όπως έχω γράψει, αν συνυπολογίσουμε και την αποχή ως μετρήσιμο μέγεθος και δεν μείνουμε στους ψηφίσαντες, τότε βλέπουμε ότι, εκτός από αυτήν την σαρωτική πτώση των ποσοστών του, έχει ηττηθεί, αφού το ποσοστό του, πανελλαδικά, βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το 30% (ή στο 30%), με την Ν.Δ. να το ξεπερνάει οριακά, ή αν αυτό δεν συμβαίνει, να ισοψηφούν, όπως φαίνεται και από το γεγονός ότι η Ν.Δ. κατάφερε να προηγηθεί σε 6 από τις 13 περιφέρειες.


Παρ' όλ' αυτά, ο ΓΑΠ, ζηλεύοντας την δόξα του βαρώνου Μυνχάουζεν, δεν τόλμησε να προκηρύξει εκλογές, προφανώς διότι δεν ήταν μέσα στον σχεδιασμό του, η προκήρυξή τους και φυσικά, στέρησε το δικαίωμα στο εκλογικό σώμα να εκφράσει την άποψή του, για όσα έχει πράξει, κατά την διάρκεια του καταστροφικού 13μηνου, που κυβερνάει την χώρα, υποκλέπτοντας την ψήφο του.


Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν έκανε τις εκλογές, επειδή δεν το επιτρέπει η κατάσταση της οικονομίας. Ανοησίες. Ο ΓΑΠ αδιαφορεί για την κατάσταση της οικονομίας. Αν ενδιαφερόταν, δεν θα έβαζε το δίλημμα, το οποίο πυροδότησε την αβεβαιότητα και ξαναστοχοποίησε την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές, ανεβάζοντας τα διαφορικά επιτόκια στις 950 μονάδες βάσης, κάτι που δεν θα αλλάξει τόσο εύκολα, διότι οι διεθνείς αγορές θα ποντάρουν, πλέον, στην αδυναμία του και στην ανικανότητά του να κυβερνήσει. (Τώρα, μετά τις εκλογές της 7/11/2010, τα spreads παραμένουν στις 905 μονάδες βάσης και αυτό δεν θα αλλάξει έτσι εύκολα...)


Ο άνθρωπος αυτός είναι και ευήθης και ανίκανος και πραγματικά επικίνδυνος, λόγω όλων αυτών, που συνδυάζονται με την ακόρεστη δίψα του, για την εξουσία..."



(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΗΣ 11/11/2010 ) :

"Τον Γκράμσι και εγώ προσωπικά δεν τον γνωρίζω, αγαπητή μου (mike). Ούτε και αποτελεί μια από τις πηγές των αναφορών μου (αν και το έργο του δεν είναι αναξιόλογο).


Προσπαθώ να αντιληφθώ αυτά που προσπαθείς να πεις και ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί τα λες.


Δεν νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι το πόσο αντιμνημονιακοί είναι οι Δημαράς και Μητρόπουλος. Μπορούν να είναι όσο θέλουν να είναι. Ούτε αν είναι, ή όχι παλαιοπασόκ (φυσικά είναι παλαιοπασόκ).


Αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνει το νέο ΠΑΣΟΚ, που μας κυβερνά, δηλαδή το σοσιαλνεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ (ο οποίος είναι ευήθης), το οποίο - για να μην ξεχνιόμαστε - είναι ευθεία εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη.


Τα υπόλοιπα έχουν μια κάποια αξία και μπορούμε να τα συζητήσουμε, αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας είναι η περίπου πλήρης επικράτηση των νεοφιλελεύθερων ιδεών, έστω και στην "σοσιαλιστική" εκδοχή τους, έτσι όπως αυτή εμφανίζεται από τον ΓΑΠ και την παρέα του, που έχουν γίνει, εδώ και ένα χρόνο περίπου, οι πιστοί υπηρέτες του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο έσωσαν, με όσα έπραξαν , (δηλαδή με την υπογραφή του επαχθούς Μνημονίου) τον Απρίλιο - Μάϊο του 2010, αφού, προηγουμένως, κατέστησαν την χώρα αναξιόχρεη, δηλαδή, ουσιαστικά, χρεωκοπημένη.


Αυτό είναι το ουσιαστικό και μείζον πρόβλημα του τόπου και των πολιτών αυτής της χώρας.


(Και βέβαια, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με αυτά που προσπαθείς να πεις, διότι ουδόλως προτιμώ να πεθάνει η Ελλάδα, προκειμένου να μην έλθει ο όποιος Μητρόπουλος, ή Δημαράς. Η Ελλάδα πρέπει να επιβιώσει και με τον Μητρόπουλο και με τον Δημαρά και με όλους τους πολίτες της, καθώς και με τα πολιτικοκοινωνικά ρεύματα, που εκφράζονται μέσα σε αυτήν. Η διατράνωση της όποιας πίστης, ή επιθυμίας, για το αντίθετο, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια επίδειξη φανατισμού και μισαλλοδοξίας, που οποιεσδήποτε αναφορές στους Φρόϋντ και Ράϊχ ουδόλως μπορούν να συγκαλύψουν).


Γι' αυτό και το μόνο που συνιστώ είναι ψυχραιμία και νηφαλιότητα.


Προβλέψεις δεν κάνω. Απλά, την γνώμη μου λέω - η οποία, άλλωστε, δεν είναι απαραίτητο να είναι και ορθή.


Το αλάθητο ουδείς μπορεί να το κατέχει. Πολύ περισσότερο από όλους, δεν το κατέχω εγώ..."





(Σχόλιά μου http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html?showComment=1289241211917#c3523863050455388089 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html?showComment=1289241243448#c9062737379813560047 της 8/11/2010  και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html?showComment=1289258012455#c2934105375615145755 της 9/11/2010 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html?showComment=1289258012455#c2934105375615145755 της 11/11/2010 στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ", με τίτλο : "Στα βουνά της Ελεύθερης Αττικής" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html ).