Το Μνημόνιο κρίνεται στις εκλογές για την τοπική και περιφερειακή διοίκηση. (Το χαμένο εκλογικό παιχνίδι της Δημοκρατικής Αριστεράς και η ανάγκη επανεξέτασης των συμμαχιών της με τον ΓΑΠ).

Ο Φώτης Κουβέλης, βλέποντας ότι η πολιτική των συμμαχιών, με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, οδηγεί την Δημοκρατική Αριστερά στην πολιτική καταστροφή, ανακρούει πρύμνα. Αυτό που μένει να δούμε είναι η μετουσίωση των λόγων σε πράξη και η επίδειξη της απαιτούμενης προσοχής, κατά την μετεκλογική περίοδο...

"Τον αγαπητό μου Κωστή θα τον στενοχωρήσω με όσα θα γράψω. Γι' αυτό αυτά θα είναι λίγα.



Αυτό που κρίνεται στις παρούσες εκλογές είναι το Μνημόνιο. Και αυτό το έχει κατανοήσει πλήρως ο πληθυσμός της χώρας μας. Όπως το έχει κατανοήσει και ο αφελής ΓΑΠ.


Όπως φαίνεται από την τελευταία συνέντευξη του κ. Φώτη Κουβέλη, αυτήν την ωμή πραγματικότητα την έχει κατανοήσει και η ηγεσία της Δημοκρατικής Αριστεράς, γι' αυτό και ο επικεφαλής της αρνείται οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.


Αυτή η εξέλιξη είναι μια πολύ καλή εξέλιξη, αλλά, δυστυχώς, λόγω των πολιτικών αγκυλώσεων και των δεσμεύσεων της καλοκαιρινής περιόδου, δεν οδηγεί στον απεγκλωβισμό της Δημοκρατικής Αριστεράς από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της με το νεοκατοχικό ΠΑΣΟΚ, διότι παραμένουν οι συνεργασίες της με αυτό (κυρίως στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, που δίνουν και το συνολικό στίγμα της πολιτικής του νεότευκτου χώρου, μετά την πρώτη διάσπαση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ).


Αυτό το τακτικό λάθος του κ. Φώτη Κουβέλη, που έγινε σε μια εποχή, με ένα άλλο πολιτικό κλίμα (τότε το Μνημόνιο δεν είχε, μέσα στο μυαλό των συμπολιτών μας, τον αποκτήσει την κακή φήμη, που έχει τώρα) και προφανώς, για λόγους άμεσης πολιτικής επιβίωσης, ανάμεσα στις συμπληγάδες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Αριστερά θα το πληρώσει, επειδή δεν μπόρεσε να εκτιμήσει, τότε που έπρεπε, σωστά, την πολιτική συγκυρία και την τεράστια αρνητική δυναμική, που κουβαλούσε μέσα του το Μνημόνιο, με την ραγδαία φτωχοποίηση ευάριθμων στρωμάτων του ελληνικού πληθυσμού - μιά εξέλιξη της οποίας η δυναμική ακόμα δεν έχει ξεδιπλωθεί.


Η Δημοκρατική Αριστερά στήριξε την πολιτική της στην τακτική των πολιτικών συμμαχιών, προκειμένου να επιβιώσει αυτόνομα, αλλά διάλεξε λάθος εποχή και λάθος συμμάχους, για να προχωρήσει σε αυτήν την κατεύθυνση. Και αυτό θα το πληρώσει, διότι και ο Καμόνης και ο Μπουτάρης θα χάσουν από προφανώς κατώτερους αντιπάλους, για τους λόγους που προανέφερα και οι οποίοι δεν έχουν καμμία σχέση με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά με το Μνημόνιο, δηλαδή με την στρατηγική επιλογή του ΠΑΣΟΚ, την οποία θα χρεωθεί (και ήδη χρεώνεται στην συνείδηση του απλού κόσμου) και η Δημοκρατική Αριστερά.


Από εδώ και πέρα και στο μέτρο που το εκλογικό παιχνίδι του Νοεμβρίου είναι, γι' αυτήν, χαμένο, η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να προσέξει το τι θα πράξει, μετεκλογικά.


Και το κυριότερο πρέπει να επανεξετάσει τις συμμαχίες της και την πολιτική της κατεύθυνση, λαμβάνοντας υπόψη ότι θα οδηγηθούμε σε μια κοινωνική και πολιτική πόλωση, η οποία θα έχει στο κέντρο της, από την μια μεριά, το Μνημόνιο και τους μνημονιόφρονες και από την άλλη την κοινωνικά διάχυτη αντίθεση στο Μνημόνιο και τους αντιμνημονιόφρονες.


Καλόν είναι όσα είπε ο κ. Φώτης Κουβέλης να ισχύσουν και να μην υποκύψει ο χώρος αυτός στις όποιες προσφορές της Κίρκης της εξουσίας, αφού ο ΓΑΠ θα προσφέρει γην και ύδωρ για να βρει συμμάχους..."





(Σχόλιό μου http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html?showComment=1287434749659#c7616339122766838627 της 18/10/2010 στο άρθρο που δημοσίευσε ο παλιός μου φίλος Κώστας Ανδρέου στην «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟ», με τίτλο : "Καμίνης – Μπουτάρης, ως απόπειρα υπέρβασης" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html ).