Η συνεργασία ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατικής Αριστεράς δεν είναι απλό λάθος. Είναι έγκλημα. (ΔΝΤ, μηχανισμός στήριξης και ευρωζώνη : Μια σίγουρη πορεία προς την καταστροφή).
"Κωστή μου χαίρομαι πολύ που παρενέβης στην συζήτηση.
Φυσικά, δεν έχω βρίσει κανέναν. Δεν υπάρχουν προσωπικές ύβρεις εναντίον ουδενός από τους καθ' όλα αξιότιμους συνομιλητές.
(Ούτε και υπερασπίζομαι τις θέσεις του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ, αφού και αυτοί έχουν τις δικές τους "αμαρτίες", που εκδηλώνονται αυτές τις ημέρες, με την κλασσική διαδικασία αμοιβαδοποίησης, που παρακολουθεί εδώ και χρόνια την ελληνική αριστερά και στην οποία αμοιβαδοποίηση συνέβαλε τα πλείστα ο κ. Φώτης Κουβέλης. Προτιμώ να κρατώ τις αποστάσεις μου από όλα αυτά).
Θα μου επιτρέψεις να πω ότι ουδεμία αντίφαση υπάρχει ανάμεσα στην επιχειρηματολογία που ανέπτυξα στο πρώτο σχόλιό μου και σε εκείνην που ανέπτυξα στο τελευταίο. Διαφορά ύφους προφανώς υπάρχει. Όχι όμως ουσίας. Και δεν θα μπορούσε να υπάρχει διαφορά ουσίας διότι άλλο θέμα αντιμετωπίζει το πρώτο σχόλιο (κοινό κομματικό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατικής Αριστεράς υπό τον κ. Γ. Καμίνη στην Αθήνα) και με άλλο θέμα καταπιάνεται το τελευταίο (ρόλος του Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. στο αποικιοκρατικό Μημόνιο του αίσχους).
Και η αλήθεια πρέπει να λέγεται, είτε αυτή είναι αρεστή, είτε όχι.
Και αυτό το λέω π.χ. για τον ρόλο του Δ.Ν.Τ. στην όλη υπόθεση του Μνημονίου, που υπέγραψε η νεοκατοχική κυβέρνηση του ΓΑΠ, ο οποίος ρόλος έχει υπερτιμηθεί από τους αριστερούς συνδικαλιστές της παλαιάς κοπής, στους οποίους αναφέρεσαι και μου τους ... χρεώνεις (ως συμπεριφορά εννοώ).
Ο σκληρός πυρήνας του Μνημονίου , όπως έγραψα, δεν χρεώνεται κυρίως στο Δ.Ν.Τ., παρά τα όσα αρέσκονται να ισχυρίζονται οι παλαιομοδίτες αριστεροί (και οι δεξιοί), αλλά στην Ε.Ε. και την Comission, τη εμπνεύσει του τραγελαφικού κυβερνητικού συνασπισμού των Μέρκελ - Βεστερβέλλε - Σόϊμπλε.
Αυτή είναι η αλήθεια και το να το κρύβουμε είναι στρουθοκαμηλισμός.
Και εδώ ερχόμαστε στον σκληρό πυρήνα του προβλήματος, που έχει να κάνει με την (και είναι η ίδια η) ευρωζώνη - και εν μέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατ' αρχήν, μην ανησυχείς. Οι "εταίροι" δεν έκαναν το Μνημόνιο και δεν δέσμευσαν τα 110 - 180 δισ. €, για χάρη της Ελλάδας, ώστε να την εγκαταλείψουν έτσι εύκολα, όπως φοβάσαι.
Ο βλακώδης και τσιγγούνικος μηχανισμός στήριξης δεν είναι μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας, όπως ψευδωνύμως επιγράφεται. Είναι ένας χοντροκομμένος και άπελπις μηχανισμός στήριξης του ευρωπαϊκού (και διεθνούς) τραπεζικού συστήματος και κυρίως των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα.
Όπως επίσης είναι και ένας μηχανισμός προστασίας του ευρώ και της ευρωζώνης από την διάλυση, η οποία - προς το παρόν - μόλις απεφεύχθη την 9/5/2010, με την δημιουργία του δεύτερου μηχανισμού στήριξης των χωρών της ευρωζώνης, με την προικοδότηση των 750 δισ. € (και αυτός ο μηχανισμός είναι χοντροκομμένος, ανεπαρκής και τσιγγούνικος και γι' αυτό θα καταστεί αναποτελεσματικός).
Και οι δύο αυτοί μηχανισμοί δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της ευρωζώνης και δεν πρόκειται να την γλυτώσουν από την διάλυση.
Για να γλυτώσει η ευρωζώνη από την διάλυση η λύση είναι άλλη και έχει να κάνει με την λειτουργία της Ε.Κ.Τ. και της ίδιας της ευρωζώνης, η οποία πνίγεται στα χρέη (στο 80% του ΑΕΠ της ανέρχεται το χρέος των χωρών της ευρωζώνης και το 2015, καλώς εχόντων των πραγμάτων το χρέος αυτό θα φθάσει στο 115% του ΑΕΠ της).
Η Ε.Κ.Τ. για να μην διαλυθεί η ευρωζώνη πρέπει να αναλάβει την εξυπηρέτηση των χωρών της ευρωζώνης, εγγυούμενη γι' αυτά και να καταστήσει ευρωομόλογα τα ομόλογα των κρατών της και φυσικά να κόψει χρήμα για να χρηματοδοτήσει την εξυπηρέτηση αυτών των χρεών, καθώς και τις δημοσιονομικές πολιτικές των χωρών της ευρωζώνης, μαζύ με την επάνοδο των οικονομιών τους στην αναπτυξιακή διαδικασία.
Το τραπεζοπιστωτικό σύστημα και οι πολιτικοί κολαούζοι του, αρνούνται να ακολουθήσουν μια τέτοια πολιτική και δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τους την επιβάλλει, (αφού όλες οι ευρωσυνθήκες οικοδομήθηκαν πάνω στην άρνηση αντιμετώπισης αυτών των ουσιωδών προβλημάτων της Ευρώπης, για την ακρίβεια αποκλείοντας την αντιμετώπισή τους), διότι η ευρωζώνη είναι ένα σκορποχώρι, όπου κυριαρχούν οι γερμανικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με την συνεπικουρία των Γάλλων ομολόγων τους.
Και εδώ ερχόμαστε στο πολιτικό πρόβλημα της ευρωζώνης. Όσο η Ε.Κ.Τ. μένει αδέσποτη και όσο δεν υπάρχει μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή δομή, με κεντρική κυβέρνηση (φυσικά υπόλογη στον ευρωπαϊκό πληθυσμό), που να ορίζει την νομισματική και κυρίως την δημοσιονομική και αναπτυξιακή πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί, ουδέν θα γίνει, από τα όσα πρέπει να γίνουν.
Έτσι, φυσικά η ευρωζώνη πάει για φούντο (χάρη στον ... ΓΑΠ - ναι, ναι στον ΓΑΠ, όσο και αυτό σου φαίνεται απίθανο - και την απύθμενη αφέλειά του).
Μόνον αν αλλάξουν οι πολιτικές που ακολουθούνται στην ευρωζώνη, αυτή θα σωθεί. Αυτό δεν είναι απίθανο, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο, πολύ χρονοβόρο και πολύ, μα πάρα πολύ επώδυνο και για τον ελληνικό πληθυσμό, που η ευήθεια του ΓΑΠ τον στοχοποίησε στις διεθνείς αγορές, αλλά και για τον ευρωπαϊκό και τούτο διότι ο συνασπισμός συμφερόντων, που εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, που ηγεμονεύει στην Ευρώπη και ο οποίος αποκαλύφθηκε - μιλώ για την χρηματοπιστωτική ελίτ της ευρωζώνης και την συμβιωτική της σχέση με την πολιτική ελίτ, η οποία έχει απομακρυνθεί, εντελώς, από τις παλαιές κοινωνικές της αναφορές και δεσμεύσεις -, δείχνοντας το χειρότερο πρόσωπό του από το 2008 και μετά, δύσκολα θα χάσει την ηγεμονία του, αφού ο λαϊκός παράγοντας είναι κατακερματισμένος, εντός των χωρών της Ευρώπης και δεν έχει ευρύτερη ευρωπαϊκή διάσταση και αντίληψη των πραγμάτων - όπως στις Η.Π.Α., ή στην Ιαπωνία για παράδειγμα, όπου εκεί ο λαϊκός παράγοντας, μέσα από το κλασσικό ιδεολόγημα του έθνους - κράτους, είτε αυτό είναι ομοσπονδιακό, είτε όχι, έχει λόγο στα πράγματα.
Όσο τα πράγματα μένουν έτσι, η Ελλάδα δεν έχει καμμιά δουλειά σε αυτό το κακόγουστο τσίρκο. Ως εκ τούτου, θα είναι ευχής έργον να αποφασίσουν οι "εταίροι" να σταματήσουν το Μνημόνιο και την "βοήθεια" στην Ελλάδα.
Όμως, οι "εταίροι" δεν είναι κορόϊδα και δεν θα το κάνουν, διότι όλη αυτή η διαδικασία είναι μια τριετής αναστολή του προβλήματος, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να δουν τι θα κάνουν, αφού δώσουν τα απαραίτητα χρονικά περιθώρια στην Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Γαλλία και ούτω καθεξής, για να πάρουν τα μέτρα που - αυτοί νομίζουν ότι πρέπει να πάρουν - για να αποτρέψουν την επερχόμενη χρηματοπιστωτική κατάρρευση του συστήματος, με τα χαρακτηριστικά που αυτή έχει μέχρι σήμερα και όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά την δεκαετία του 1980, με απαρχές στις πολιτικές Θάτσερ και Ρήγκαν και ύστερα από την κατάρρευση της "Ε.Σ.Σ.Δ." και την επελθούσα άκρατη και αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση, με την επικράτηση των νεοφιλελεύθερων ιδεών, των οποίων τα καταστροφικά αποτελέσματα ζούμε σήμερα και των οποίων προϊόν είναι η ηγεμονική επικράτηση των χρηματοπιστωτικών γραφειοκρατικών ελίτ και στην Ε.Ε και διεθνώς.
Απαραίτητη προϋπόθεση, για να πάει η χώρα μπροστά, είναι η απεμπλοκή της από το Μνημόνιο, το συντομότερο δυνατόν - ακόμα και χθες αν αυτό ήταν δυνατόν.
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την απομάκρυνση της νεοκατοχικής κυβέρνησης των μοντέρνων Quislings και την επαναδιαπραγμάτευση με τους "εταίρους", για μια νέα συμφωνία, πάνω στις βάσεις, που λίγο - πολύ πιο πάνω περιέγραψα, μένοντας στην ευρωζώνη (στην οποία εγκληματικά έβαλε την Ελλάδα ο ολετήρας του τόπου μας ο Κώστας Σημίτης και η παρέα του - οι κύριοι Μουζέλης, Θέμελης, Παπαντωνίου, Χριστοδούλάκης, Γκίκας Χαρδούβελης, Παπαδήμος, Στουρνάρας, Γκαργκάνας και δεν συμμαζεύεται και ενώ η χώρα δεν είχε τα εχέγγυα να εισέλθει σε αυτόν τον λάκκο των λεόντων, αφού έχανε τον έλεγχο στο νόμισμά της και την Κεντρική της Τράπεζα, την οποία κατάργησε και αποδραχμοποιούσε το χρέος της, το οποίο κατά 85% ήταν εκφρασμένο σε δραχμές, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για την τωρινή της χρεωκοπία, που βασίζεται στην αδυναμία της να εκδώσει χρήμα, έτσι ώστε να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων της και να χρηματοδοτήσει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας).
Και αν οι "εταίροι" δεν συμφωνήσουν η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε επιλεκτική στάση των εξωτερικών της πληρωμών και να τους αφήσει να βράσουν στο ζουμί τους.
Και αν χρειασθεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη επαναδραχμοποιώντας το χρέος της...
Να είσαι σίγουρος, αγαπητέ Κωστή μου, ότι έτσι η χώρα θα εισέλθει, γρήγορα, σε μια διαδικασία ταχύρρυθμης ανάπτυξης και θα σταθεί δυνατόν να αποπληρώσει το χρέος της.
Δες στο μπλογκ μου και το θέμα : "Η ανάληψη της εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους - και όλων των δημόσιων χρεών στην Ευρωζώνη - από την ΕΚΤ, θα καταστήσει ανεπίκαιρη την συζήτηση για την αναδιάρθρωσή του." http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/costas-kalloniatis.html .
Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, γιατί πιστεύω ότι είναι σφάλμα (τι σφάλμα, δηλαδή, εδώ πρόκειται για έγκλημα) η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και των σοσιαλνεοφιλελεύθερων και η επιλογή του Γιώργου Καμίνη; Και να μην λέμε ότι δεν υπάρχουν προτάσεις απέναντι σε όσα πρεσβεύουν ο νεοσυντηρητικός κ. Φώτης Κουβέλης και η παρέα του. Προτάσεις υπάρχουν και μόλις τις εξέθεσα. Θέλουν, βέβαια, πολλή δουλειά για να υλοποιηθούν. Αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως ζήτημα. Όπως, άλλης τάξεως ζήτημα είναι και η διαφωνία με αυτές. Μια διαφωνία, που όταν υπάρχει είναι σεβαστή. Και μάλιστα απολύτως.
1983 02 "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ" : Το εξώφυλλο του τεύχους Νο 8 του περιοδικού που εκδιδόταν στην Θεσσαλονίκη, όπου αρθρογραφούσαμε, για ένα διάστημα εγώ και ο παλιός φίλος των φοιτητικών μου χρόνων Κωστής Ανδρέου, από τον οποίο είναι περιττό να πω ότι έχω πολύ καλές αναμνήσεις...
(Με συγκίνηση, πάντως, σε θυμάμαι από εκείνη την παλιά καλή εποχή της νιότης μας την περίοδο 1982 - 1983 στην "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ". Να είσαι πάντα καλά. Ελπίζω να μην κάνω λάθος και να είσαι ο Κωστής ο Ανδρέου. Αν, πάλι, κάνω λάθος, sorry...)"
(Σχόλιά μου http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html?showComment=1284573183021#c5156809952128866819 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html?showComment=1284573400491#c7290718903438103523 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html?showComment=1284573935119#c8445682777755845696 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html?showComment=1284574217099#c4580628332461016031 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html?showComment=1284574524940#c5920602319303560671 της 15/9/2010, στο θέμα, που άνοιξε ο παλιός καλός φίλος Κωστής Ανδρέου, με τίτλο : "Τι δεν θέλω ν' ακούσω από τον Καμίνη" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html ).
Σχόλια