Η αναβίωση της οικονομικής πολιτικής των Χούβερ - Μέλλον, τα ευρωχρέη, οι φόβοι των τραπεζικών ελίτ και - ξανά - για τα ευρωομόλογα. (Μια, ακόμα, απάντηση στον κ. Γιάννη Βαρουφάκη).

Herbert Hoover : Ο πρόεδρος των Η.Π.Α., που οδήγησε, με την άφρονα οικονομική του πολιτική του περιορισμού των δημόσιων δαπανών στην GREAT DEPRESSION του 1929 - 1932. Ακόμα και αυτός, όμως, στην πορεία των γεγονότων ήταν κατά των γενικευμένων μειώσεων των μισθών, παρά την, περί του αντιθέτου, ομοφωνία της κρατούσας οικονομικής θεωρίας (που στηριζόταν στον αλήστου μνήμης "νόμο του Jean-Baptiste Say", τον οποίο κονιορτοποίησε ο John Maynard Keynes) και των παπαγάλων της, που ενδημούσαν στις τάξεις των οικονομολόγων και της χρηματοπιστωτικής ελίτ, εκείνη την εποχή, όπως, ακριβώς, συμβαίνει και σήμερα...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι, ουσιαστικά, συνέχεια  ενός άλλου απαντητικού μου σχολίου στις προτάσεις του κ. Γιάννη Βαρουφάκη. Το σχόλιό μου αυτό, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο μπλογκ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ" και το αναδημοσίευσα και στο μπλογκ μου, με τίτλο : "Σκέψεις γύρω από το μέλλον της Ευρώπης που παρακμάζει. Τα ευρωομόλογα, η αναγκαιότητα για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία και ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/11/giannis-varouphakis01.html .

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το διαβάσει, ανατρέχοντας στην ηλεκτρονική διεύθυνση, που παραθέτω, για να έχει ολοκληρωμένη εικόνα και των απόψεων του κυρίου Βαρουφάκη, αλλά και της κριτικής μου, που ακολούθησε στην συνέχεια.



"Η κρίση ουδέποτε είναι ευκαιρία.


Η κρίση, πάντοτε, μετατρέπεται σε τραγωδία, για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και γίνεται ένα όργανο, μέσω του οποίου προπαγανδίζονται τα, στενώς εννοούμενα, συμφέροντα της χρηματοπιστωτικής ελίτ, η οποία επιδιώκει την διάσωση του φετίχ της, ήτοι του χρήματος, το οποίο δεν πρέπει για κανένα λόγο :


1) Να "πληθωριστεί" ακριβώς επειδή οι κοινωνικές φαντασιακές σημασίες που διέπουν την ιδεολογία αυτής της ελίτ, ορίζονται από την επιθυμία τους να αποφεύγεται, πάση θυσία, η νομισματική χαλαρότητα και ο όγκος της νομισματικής κυκλοφορίας να παραμένει περίπου ανέπαφος, χωρίς την έκδοση χρήματος, το οποίο, εξ ορισμού, χαρακτηρίζεται, ως "πληθωριστικό".


2) Να εξαερωθεί, μέσα από μια διαδικασία διαδοχικών πτωχεύσεων των τραπεζών, οι οποίες πρέπει να αποφευχθούν, μέσα από την μεταφορά των πτωχεύσεων αυτών στην πραγματική οικονομία και στους παραγωγικούς συντελεστές (παραγωγικό κεφάλαιο και μισθωτή εργασία).

Andrew Mellon - Ένας από τους οικονομικούς μέντορες του ΓΑΠ, της σύγχρονης χρηματοπιστωτικής ελίτ και της μεγάλης πλειοψηφίας των εξαρτημένων από αυτήν Ευρωπαίων πολιτικών. Ο Άντριου Μέλλον υπήρξε ο μοιραίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Χέρμπερτ Χούβερ, κατά την οικονομική κρίση 1929 - 1932, που διακήρυσσε την αναγκαιότητα εκκαθάρισης των πάντων, προκειμένου να βγει το ... δηλητήριο από την αμερικανική οικονομία!

Αυτήν την λειτουργία επιτελεί η αναχρονιστική πολιτική του σκληρού ευρώ, η οποία είναι κυριολεκτικά βγαλμένη από τα σπλάχνα της GREAT DEPRESSION της δεκαετίας του 1930 και τις πολιτικές του Αμερικανού προέδρου Χέρμπερτ Χούβερ και του Υπουργού Οικονομικών του Άντριου Μέλλον, οι οποίοι - ιδίως ο τελευταίος - έβλεπαν την κρίση, ως μηχανισμό ... αποδηλητηρίασης της αμερικανικής οικονομίας, την στιγμή που η αμερικανική οικονομία και κοινωνία κατρακυλούσαν ιλιγγιωδώς στην ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση.


Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία έχει γίνει κυρίαρχη στις ημέρες μας και δείχνει την τεράστια επιρροή των ιδεολογικών μηχανισμών της χρηματοπιστωτικής ελίτ και των πολιτικών εκφραστών της, σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού και ευρωπαϊκού πληθυσμού.


Μόνη ελπίδα είναι ότι η όξυνση της κρίσης θα οδηγήσει στην απομυθοποίηση και στην πλήρη γελοιοποίηση αυτών των ιδεών και στην καταβαράθρωσή τους.


Διότι η μόνη ουσιαστική λύση στο πρόβλημα είναι η παλαιά - από το μακρυνό 1924 - πρόταση του John Maynard Keynes - για την "αναγκαία ευθανασία των εισοδηματιών (ραντιέρηδων), που αποταμιεύουν εισοδήματα χωρίς να τα επενδύουν, προκειμένου να ξεπερνιώνται οι καπιταλιστικές κρίσεις, χωρίς την πρόκληση αχρείαστου πόνου και ζημιών στους πραγματικούς παραγωγικούς συντελεστές, στην οικονομία και στο σύνολο της κοινωνίας"....


(Και φυσικά, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον λόρδο Keynes, ως "κομμουνιστή". Το αντίθετο μάλιστα. Απλώς, πολλές φορές η ανάγκη δεν γνωρίζει νόμους και συνήθειες. Και τώρα βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο...)


Όσον αφορά αυτό που λέει ο κ. Βαρουφάκης, ότι δηλαδή η ευρωζώνη δεν έχει πρόβλημα χρέους, αυτό δεν είναι αληθές. Έχει και παραέχει - όσο το νόμισμά της είναι εικονικό. Το 2014 ο μέσος όρος του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης θα είναι στο 115% του ΑΕΠ (τώρα είναι πάνω από 80%). Δεν θα είχε πρόβλημα χρέους η ευρωζώνη, αν ήταν ομοσπονδιακό κράτος, όπως δεν έχουν οι Η.Π.Α. και η Ιαπωνία, των οποίων τα δημόσια χρέη είναι εκφρασμένα στα νομίσματά τους και τα εγγυώνται οι Κεντρικές τους Τράπεζες. Γι' αυτό και η Ιαπωνία, π.χ. δεν έχει κανένα πρόβλημα για την χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της το οποί ανέρχεται κοντά στο 200% του ΑΕΠ της (!!!). Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο ήταν εκφρασμένο, πάνω από 85%, σε δραχμές, πριν η χώρα ακολουθήσει την καταστροφική πολιτική του Κώστα Σημίτη και της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και ενταχθεί στην ζώνη του ευρώ, με αποτέλεσμα να απωλέσει η χώρα την δυνατότητα εξυπηρέτησής του, μέσω της κοπής χρήματος από την εκδοτική της Τράπεζα.

Αυτή είναι, δυστυχώς, η αλήθεια και όλα τα άλλα είναι, επιεικώς, αποπροσανατολιστικά, σε σχέση με το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, που είναι η ένταξή της στην ευρωζώνη, χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις, ως προς την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους της και την εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος της κοπής του χρήματος από την ελληνική Κεντρική Τράπεζα στην Ε.Κ.Τ., επί της οποίας η χώρα δεν ασκεί καμμία επιρροή.


Αυτό πληρώνουμε, τώρα και για άγνωστο χρονικό διάστημα και όχι τις όποιες ελληνικές διαρθρωτικές ανισορροπίες, όπως επιθυμούν η κυρίαρχη ιδεολογία των χρηματοπιστωτικών ελίτ και οι πολιτικοί υποτακτικοί τους να μας πείσουν ότι συμβαίνει...


Υπάρχουν και άλλα σημεία των απόψεων του κ. Βαρουφάκη που μπάζουν. Π.χ. τα ευρωομόλογα. Αυτά δεν μπορεί να τα εκδώσει η Ε.Κ.Τ., αλλά το ομοσπονδιακό ευρωπαϊκό κράτος, κατά της περιουσίας του οποίου να μπορούν να στραφούν οι δανειστές αν αυτό δεν μπορέσει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του. Αυτό το κράτος, όμως, δεν υπάρχει.


Ως εκ τούτου, η συζήτηση γίνεται περί όνου σκιάς (και γι' αυτό τον λόγο, ένα τέτοιο ευρωομόλογο, που δεν θα έχει πίσω του ένα κράτος και περιουσιακά στοιχεία, θα το ξεσκίσουν οι αγορές...)"







(Δύο σχόλιά μου της 24/11/2010 στο άρθρο του κ. Γιάννη Βαρουφάκη στο protagon.gr, με τίτλο : "Πρότασης συνέχεια"  http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4647&reftab=218 . Δείτε και το αρχικό άρθρο του κ. Βαρουφάκη στο protagon.gr, με τίτλο : "Μια πρόταση για την Κρίση" http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4597&reftab=378 , του οποίου είναι συνέχεια το σχολιαζόμενο από εμένα άρθρο ).