Μνημόνιο ή όχι Μνημόνιο; Ιδού το σωστό ερώτημα. Και με απάντηση : Όχι στο Μνημόνιο. (Ένα σχόλιο σε άρθρο του κ. Γιάννη Βούλγαρη).

Andrew Mellon - Ένας από τους οικονομικούς μέντορες του ΓΑΠ και του κ. Γιάννη Βούλγαρη. Ο Άντριου Μέλλον υπήρξε ο μοιραίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Χέρμπερτ Χούβερ, κατά την οικονομική κρίση 1929 - 1932, που διακήρυσσε την αναγκαιότητα εκκαθάρισης των πάντων, προκειμένου να βγει το ... δηλητήριο από την αμερικανική οικονομία!

"Το άρθρο του κ. Γιάννη Βούλγαρη θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα εγκώμιο του σύγχρονου γερμανοτσολιαδισμού και φυσικά έτσι αντιμετωπίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας - εξαιρουμένων των σύγχρονων, των μοντέρνων τσολιάδων, οι οποίοι έχουν τα όποια οφέλη (ή ελπίζουν να τα αποκτήσουν).


Το να μπει κάποιος στην ουσία και να απαντήσει στους ισχυρισμούς που προβάλει ο ΓΒ, θα ήταν μάταιος κόπος. Και θα ήταν μάταιος κόπος στο μέτρο που - αν ο αρθρογράφος έχει αγαθές προθέσεις, γράφοντας όσα γράφει, κάτι που είναι αμφιλεγόμενο - ο ΓΒ έχει υποκύψει πλήρως και παντελώς στην περιρρέουσα κουλτούρα της ύφεσης, την έλευση της οποίας θεωρεί μοιραία και αναπόφευκτη, όπως μοιραία και αναπόφευκτη θεωρεί και την απαίτηση των διεθνών χρηματοπιστωτικών ελίτ να μετατρέψουν την απρόσμενη (αλλά προβλέψιμη) ύφεση, που ήλθε το 2008, σε σχεδιασμένη και εφαρμοσμένη στην πράξη οικονομική πολιτική, μια πολιτική, που αποσκοπεί στο να εργάζονται οι κοινωνίες του αναπτυγμένου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, για την αποπληρωμή των χρεών του χρηματοπιστωτικού τομέα, γεγονός, το οποίο, από μόνο του, οδηγεί στην ύφεση και σε πολυετείς χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, μόνο και μόνο για να αποφύγουν οι τράπεζες και ο ευρύτερος χρηματοπιστωτικός τομέας το "κανόνι", που πρόκειται να σκάσει - τώρα ή αργότερα -, για να επιβεβαιωθεί, έτσι, για μία ακόμη φορά, ο λόρδος Κέϋνς, ο οποίος από το 1924, ακόμα, μιλούσε για τον παρασιτικό ρόλο των εισοδηματιών, οι οποίοι με την απληστία τους για την αποκόμιση χρηματοπιστωτικών αποδόσεων, οδηγούν το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα σε μιαν επισφαλή ισορροπία, η οποία μετασχηματίζεται σε ανισορροπία, διότι αποτρέπει την μετατροπή των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις, αφού προηγουμένως, με την τάση τους για ολοένα και μεγαλύτερη αποταμίευση, οδηγούν την συνολική κατανάλωση σε μια πτωτική πορεία, η οποία εκφράζεται αρχικά με την πτώση της συναθροιστικής ενεργού ζητήσεως και από εκεί στην ύφεση, η οποία καθιστά επισφαλή τον τραπεζοπιστωτικό τομέα, ο οποίος στην συνέχεια στραγγαλίζει την πραγματική οικονομία και τους παραγωγικούς συντελεστές, προκειμένου να επιβιώσει, για να ξεκινήσει έτσι μια σπειροειδής διαδικασία πτώσης των συνολικών μακροοικονομικών μεγεθών της οικονομίας, μετατρέποντας την αρχική ύφεση, σε κρίση, όπως έδειξε πολύ καθαρά η περιπέτεια της αμερικανικής και διεθνούς οικονομίας, κατά την δεκαετία του 1930.

Ο ΓΑΠ ... διαδηλωτής κατά του ... ασφαλιστικού! (Φυσικά, εννοείται ότι η διαδήλωση αφορούσε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της Φάνης Πάλλη - Πετραλιά το 2008 και όχι το τωρινό του Λοβέρδου, που ψηφίστηκε και είναι, πλέον, ο νόμος 3863/2010).

 Τώρα που ο ΓΑΠ ακολουθεί ακριβώς αυτήν την πολιτική, ακολουθώντας τα βήματα ενός αρχαϊκού προκεϋνσιανού ιδεολογικού πλαισίου, και την μοντέρνα εκδοχή του (αυτήν δηλαδή του σύγχρονου σοσιαλνεοφιλελευθερισμού), ο ΓΒ έρχεται να επικυρώσει με την ανάλυσή του, η οποία είναι παιδαριώδης και δεν αντέχει σε καμμία οικονομικού χαρακτήρα δοκιμασία, την "ορθότητα", την "σοβαρότητα" και το "αναγκαστικό" περιεχόμενο αυτής της ανερμάτιστης και εν πολλοίς προορισμένης σε αποτυχία πολιτικής του ΓΑΠ και του παντελώς ανίκανου οικονομικού του επιτελείου, που, με τις αμετροεπείς και άνευ λογικού ειρμού ενέργειές τους, κάλεσαν και παρέδωσαν την διακυβέρνηση της χώρας στους μοντέρνους μεταναζιστές κατακτητές της χώρας, οι οποίοι, με τον μανδύα του "Ευρωπαίου εταίρου" και ενεργώντας ως εκπρόσωποι των πανικόβλητων δανειστών της χώρας, οι οποίοι ήσαν έντρομοι μπροστά στο "κανόνι" που πήγαινε να σκάσει και μέσα σε ένα κλίμα φόβου και τρόμου, υποχρέωσαν το ψοφοδεές κυβερνητικό επιτελείο (το οποίο έτσι μετετράπη σε Επιτροπή εκτέλεσης των εντολών των νεοβάρβαρων κατακτητών) να υπογράψει με κλειστά μάτια, το αποικιοκρατικό Μνημόνιο της αποφράδας Πρωτομαγιάς του 2010, επιβάλοντας στον ελληνικό εργαζόμενο πληθυσμό μια - κατά τον Ντομινίκ Στρως-Καν - άνευ προηγουμένου "εσωτερική υποτίμηση", δηλαδή έναν απότομο και ακραίο αποπληθωρισμό, που θυμίζει την αμερικανική GREAT DEPRESSION του 1929 - 1932, της περιόδου του προέδρου Herbert Hoover και του αλήστου μνήμης Υπουργού των Οικονομικών του Andrew Mellon (ο οποίος ήθελε να ρευστοποιήσει τα πάντα, προκειμένου να βγάλει ... το δηλητήριο από την αμερικανική οικονομία) πριν από την έλευση του Franklin Delano Roosevelt.


Κάποιοι από τους παραπάνω σχολιαστές χαρακτήρισαν τον ΓΒ σαν σοβαρό διανοούμενο. Θα μου επιτρέψουν να αμφιβάλλω και τούτο διότι ο ΓΒ εκφράζει, με τον δικό του τρόπο, μια γενικότερη κατάσταση σύγχυσης, αποπροσανατολισμού, μιζέριας και πανικού, που επικρατεί μέσα στην ψοφοδεή (στην πλειοψηφία της) ελληνική "πνευματική" ελίτ, η οποία έχει πλήρως αποδιοργανωθεί από τις καταιγιστικές εξελίξεις του τελευταίου εννεάμηνου και έχει υποκύψει στην μοιρολατρική αντιμετώπισή τους και στην αποπνικτική "κουλτούρα της ύφεσης", η οποία έχει καταστεί, περίπου, άρχουσα ιδεολογία, για το σύνολο σχεδόν της ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ελίτ, αναπόσπαστο τμήμα της οποία είναι και η "πνευματική" της συνιστώσα.


Από εκεί και πέρα, κατανοώντας όλα τα παραπάνω, μπορούμε να κατανοήσουμε όσα λέει ο ΓΒ και όχι μόνον αυτός. Μπορούμε να τα κατανοήσουμε, αλλά όχι να τα συγχωρήσουμε. Και δεν μπορούμε να τα συγχωρήσουμε, διότι αυτά που λέει ο ΓΒ και οι όμοιοί του, είναι όσα προπαγανδίζει η τρέχουσα άρχουσα ιδεολογία, η οποία εξυπηρετεί τους μοντέρνους μεταναζιστές κατακτητές της χώρας και αυτούς που έχουν αναλάβει την αρχιεπιστασία της διεκπεραίωσης των εντολών τους...


Ας αφήσουμε τον κ. ΓΒ να λέει όσα λέει και να γράφει όσα γράφει. Αυτός εκτίθεται, με αυτά, αποδεικνύοντας, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι η λειτουργική απαιδευσία αποτελεί ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού εγγράμματου πληθυσμού.

(Δείτε στο μπλογκ μου τα άρθρα : "Mind the GAP! Πως ο ΓΑΠ έπεσε μέσα στην παγίδα που έστησε στους άλλους, μη λαμβάνοντας υπόψη του το δόγμα, που λέει ότι : Πρώτα δανείζεσαι και μετά μιλάς" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/mindthegap_09.html και "Η διακοπή των πιστώσεων στην χώρα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του ΓΑΠ (για το οποίο δυστυχώς, δεν θα γίνει καμμία δίκη)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/mindthegap.html και "Τα κρίσιμα σφάλματα του ΓΑΠ, η αναγκαιότητα απόσυρσής του και οι προτάσεις για απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/07/o-gap-prepei-na-fygei.html ."




(Σχόλιά μου http://mhmadas.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html?showComment=1280092678512#c1737610431568606196 και http://mhmadas.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html?showComment=1280092725696#c263960412774154118 της 26/7/2010, στο άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", που αναδημοσιευσε ο καλός φίλος Leo, στο μπλογκ του "Μη μαδάς τη μαργαρίτα", με τίτλο : "Μνημόνιο, ή όχι Μνημόνιο; Ιδού το (λάθος) ερώτημα" http://mhmadas.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html ).