Mind the GAP! Πως ο ΓΑΠ έπεσε μέσα στην παγίδα, που έστησε στους άλλους, μη λαμβάνοντας υπόψη του το δόγμα, που λέει ότι : ''Πρώτα δανείζεσαι και μετά (πολύ μετά) μιλάς".

Mind the GAP... Mind the gap...

"Αυξημένες δανειακές ανάγκες είχε η χώρα και το 2009 και ο Παπαθανασίου μάζεψε στα μουγγά 65 δισ. ευρώ, σε περιόδους ανύποπτες, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, για να καλύψει τις ανάγκες αυτές.


Το δόγμα είναι : «Πρώτα δανείζεσαι και μετά – πολύ μετά – μιλάς».

Ο - εκτός τόπου και χρόνου και μακράν ευρισκόμενος από πάσα πραγματικότητα - ΓΑΠ τα έκανε όλα γης μαδιάμ. (Ένα παλιό, καλό και προφητικό σκίτσο του Ηλία Μακρή).

Πως το δικαιολογείς; Δεν το δικαιολογείς. Κάνεις το κορόϊδο και αφήνεις τον χρόνο να κυλάει και φυσικά δεν ανακοινώνεις τους πραγματικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς της χώρας. Και όταν σε ρωτήσουν, γιατί δανείζεσαι, τότε βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες και προφάσεις, περί «αναπτυξιακών προγραμμάτων» κλπ, προκειμένου να πάρεις τα δανεικά, χωρίς να ενοχλήσεις τους Βρυξελλιώτες.

Θα μου πεις, αγαπητέ rebel, «μα έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές;» Η ωμή απάντηση είναι ότι, ναι, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές και έτσι γινόντουσαν, μέχρι την στιγμή που η χώρα και στην συνέχεια η ευρωζώνη, στοχοποιήθηκαν από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, λόγω των αψήφιστων ανοησιών του ελληνικού κυβερνητικού επιτελείου και λόγω των βλακειών του Ζαν Κλώντ Τρισέ και των ευρωτραπεζιτών, με την μη αναγνωρισιμότητα των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ, ως μέσων πληρωμών από το 2011.


Αφού, λοιπόν, δεν είσαι ικανός να αυτοχρηματοδοτήσεις ένα μεγάλο μέρος των αναγκών σου και πρέπει να βγεις για δανεικά, τότε το βουλώνεις και δεν βγαίνεις στις ρούγες για να αποκαλύψεις την πορεία σου στο … παγόβουνο, ως Τιτανικός και την χρεωκοπία της χώρας, διότι εκείνοι, από τους οποίους ζητάς δανεικά, θα έχουν κάθε λόγο να μην σε δανείσουν, αφού φοβούνται ότι τα δανεικά που θα σου δώσουν θα είναι και αγύριστα.


Και αυτό το κάνεις για να κάνεις την δουλειά σου. Και στα ζητήματα αυτά δεν χωρούν ηθικολογίες, διότι δεν διοικείς κάποιο κολλέγιο καλογραιών, ή καπουτσίνων, αλλά μια χώρα, της οποίας πρέπει να καλύψεις τις ανάγκες και η οποία γι’ αυτόν τον λόγο σε εξέλεξε και όχι για την πραγματοποίηση οποιουδήποτε κηρύγματος ηθικοπλαστικού περιεχομένου. Διότι και οι αγορές δεν λειτουργούν καθόλου ηθικοπλαστικά, όπως, για μία ακόμη φορά απέδειξαν.


Ότι το φούσκωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα ο ΓΑΠ και η παρέα του, μας το είπε ο Αλμούνια. Αλλά μας το είπε και ο Προβόπουλος, ο οποίος έχει πει ότι τον Αύγουστο το έλλειμμα ήταν στο 8% και με τα μέτρα που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση Καραμανλή πριν τις εκλογές (ημιυπαίθριοι κλπ) θα έκλεινε στο τέλος του 2009 στο 10%, αν τα μέτρα αυτά εφαρμόζονταν.


Ο ΓΑΠ, όπως ξέρεις, αγαπητέ rebel, τα ακύρωσε αυτά τα μέτρα και παράλληλα ξεχρέωσε πλήρως τα νοσοκομεία (μπορούσε να το αποφύγει), έδωσε το έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης και έπραξε και άλλα πολλά, τα οποία έφθασαν το δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από 13,6%. Αλλά και μόνον η ακύρωση από τον ΓΑΠ των προαποφασισμένων μέτρων Καραμανλή έφθανε για να εξακοντίσει το έλλειμμα κατά τρεις μονάδες. Κάτι που το επεδίωξε για καθαρά μικροπολιτικούς και εκδικητικούς λόγους, θέλωντας να χρεώσει την διόγκωση του ελλείμματος αποκλειστικά στην Ν.Δ., εκδικούμενος έτσι και την «απογραφή Αλογοσκούφη» του Απριλίου 2004, με την ολέθρια «καταγραφή Παπακωνσταντίνου» του Οκτωβρίου του 2009.


Για όλα αυτά είχε προειδοποιηθεί πλήρως και εκτενώς από τον Προβόπουλο, κατά την προεκλογική περίοδο (ότι δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα έτρεχε με 10%, λαμβανομένων υπόψη και των προγραμματισθέντων μέτρων Καραμανλή). Πλην όμως ο ΓΑΠ, ενεργώντας με πλήρη άγνοια κινδύνου και δρώντας εκτός τόπου και χρόνου και δίχως συμμαχίες και εναλλακτικά οικονομικά σενάρια συνεργασιών, αγνόησε τις προειδοποιήσεις και πίστεψε ότι αυτό που είχε στο μυαλό του, ως σχέδιο, μπορούσε να το πραγματοποιήσει, απλά και μόνον επειδή έτσι του άρεσε.


Φυσικά, ήταν μακριά νυχτωμένος, όπως συνήθως…




Με αυτήν την τακτική ο Ανδρέας (δηλαδή με το να βγει για δανεικά και χωρίς να μιλάει για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας), αγαπητέ rebel, ξεπέρασε τον δύσκολο κάβο την περίοδο 1993-1994.


Και με την ίδια τακτική, ο Παπαθανασίου κατάφερε να πάρει μέσα στο 2009 περί τα 65 δισ. από τις αγορές που δεν ήξεραν το τι τους γίνονταν σχετικά με την Ελλάδα, χωρίς να αντιληφθεί κανείς το τι συνέβαινε.


Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε, αγαπητοί φίλοι με ηθικοπλαστικά σεμινάρια. Η διακυβέρνηση μιας χώρας απαιτεί ελιγμούς. Και αυτοί δεν υπήρξαν.


Και φυσικά, όπως έχω ξαναγράψει, αναφερόμενος στο παλαιό γνωμικό, που μου θύμησε σε άλλη συζήτηση ο κ. Γεωργάνας : «Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ό κόσμος όλος». Ουδείς γνώριζε το τι πραγματικά συμβαίνει με την ελληνική οικονομία. Υποψιάζονταν και ήξεραν ότι τα στοιχεία μαγειρεύονταν, αλλά δεν γνώριζαν την έκταση του προβλήματος. Και να σου πω κάτι. Ο Τρισέ και οι ευρωγραφειοκράτες δεν ενδιαφέρονταν κιόλας, όσο δεν τους ενοχλούσαν οι δικοί μας. Και δεν υπήρχε λόγος να τους ενοχλήσουν οι δικοί μας. Οι αγορές είχαν δεχθεί πολύ καλά το αναπτυξιακό προεκλογικό πρόγραμμα του ΓΑΠ και τα διαφορικά επιτόκια έπεφταν κάτω από τις 120 μ.β., κατά την περίοδο πριν την 4/10/2009 και δεν ξεπέρασαν τις 170 μ.β. για αρκετά μετά τις εκλογές. Όταν ο ΓΑΠ μίλησε για το έλλειμμα και τον «Τιτανικό» και όταν ήλθε σε σύγκρουση με τον Τρισέ – ο οποίος αντέδρασε, όπως αντέδρασε, βλακωδώς, λόγω της ανακοίνωσης των ΓΑΠ – Παπακωνσταντίνου, για το έλλειμμα και τον Τιτανικό – γύρω από τα ελληνικά ομόλογα, τότε πλάκωσαν οι «Οίκοι Αξιολόγησης» και το πράγμα στράβωσε για όλους (Έλληνες και Ευρωπαίους).


Ως εκ τούτου, δεν ήταν μόνον η καθυστέρηση αγαπητέ Μάριε.

Το εναρκτήριο λάκτισμα, για τα σημερινά χάλια, το έδωσε ο ίδιος ο ΓΑΠ, με την ανακοίνωση της έκτασης του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 και την άσκοπη αντιπαράθεσή του με τον Τρισέ και την ΕΚΤ, για το ποιά οικονομική πολιτική πρέπει να ασκηθεί στην Ελλάδα και το ποιός την ασκεί.


Έπρεπε και μπορούσε να το ανακοινώσει σταδιακά και τα στάδια αυτά να έχουν μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους και ενδιάμεσα να βγει να δανειστεί, όπως έκανε και ο Παπαθανασίου και φυσικά να ασκήσει οικονομική πολιτική, με συγκεκριμένο σχέδιο και συγκεκριμένες οικονομικές συνεργασίες (Κίνα). Και φυσικά δεν έπρεπε να στραφεί στους Ευρωπαίους.


Σχέδιο, όμως, δεν είχε. Ούτε και προγραμματισμένες οικονομικές συνεργασίες. Και ως εκ τούτου, άρχισε τους καταστροφικούς αυτοσχεδιασμούς, με αποτέλεσμα το ναυάγιο του Απριλίου – Μαΐου 2010.


(Και οι ημιυπαίθριοι αποτελούσαν ένα κονδύλι, μαζύ με άλλα προγραμματισμένα εισπρακτικά μέτρα, γύρω από τον ΦΠΑ. Άλλωστε, ο ΓΑΠ πρόσφατα τους επανέφερε. Ο διοικητής της ΤτΕ τα είχε πει πλήρως στον ΓΑΠ, ο οποίος δεν αντικατέστησε τα ακυρωθέντα προγραμματισμένα μέτρα Καραμανλή, με άλλα ισοδυνάμου αποτελέσματος. Και όχι μόνον αυτό, αλλά φούσκωσε τις δαπάνες και αποδιοργάνωσε περαιτέρω τα έσοδα, κατά τους τελευταίους δυόμισυ μήνες του 2009, αποδιοργανώνοντας την παραπαίουσα κρατική μηχανή, ανάμεσα στα άλλα και με εκείνη την ιλαροτραγωδία, γύρω από τον διορισμό των γενικών γραμματέων στα υπουργεία και τις δαιδαλώδεις και εντελώς βλακώδεις διαδικασίες «διαφάνειας», γύρω από τον διορισμό τους και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών ήσαν άπειροι, γύρω από τα διαχειριστικά – διοικητικά ζητήματα του κράτους και φυσικά χρειάζονταν έμπειρα στελέχη ως συνεργάτες, που να μπορούν να τρέξουν την καθημερινή λειτουργία του κράτους – ιδίως στον δημοσιονομικό τομέα).


Ο ΓΑΠ όμως και το επιτελείο του ήταν αλλού. Μα εντελώς αλλού…


Αυτό λέει η «πιάτσα» και όσοι έχουν επαφή μαζύ της, το ξέρουν. Και έχουν δίκιο οι άνθρωποι της πιάτσας. Δεν είναι κορόϊδα, σαν το επιτελείο του ΓΑΠ."






(Σχόλιά μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133082 και http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133088 της 27/5/2010 στο θέμα, που άνοιξε στο e-rooster.gr ο κ. Τάσος Αβραντίνης, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 ).