Θα δώσουν λόγο στον απλό κόσμο όσοι συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα των μοντέρνων γερμανοτραφών κατακτητών.

Σπαράζει ο Ανδρέας Λοβέρδος. (Ένα πολύ καλό σκίτσο του ΠΑΝΟΥ στο "Ποντίκι" της 23/6/2010).

"Γιάννη, τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο από αυτό που λες.


Η παγκόσμια φούσκα, με την εκκωφαντική διάρρηξή της και την παγκόσμια ύφεση που ακολούθησε, δεν κτύπησε μόνον αυτές που χαρακτηρίζεις ως "ξεβράκωτες" οικονομίες (η ευρωζώνη, παρεμπιπτόντως, ως σύνολο, είναι μια από αυτές). Τις κτύπησε όλες και κυρίως, τις "βρακωμένες". Στα προηγούμενα σχόλιά μου υπάρχουν τα πλήρη στοιχεία για το 2008, που ήταν το τελευταίο έτος παγκόσμιας ανάπτυξης και το 2009, που ήταν το πρώτο έτος, μετά την ύφεση του Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2008.

Ως εκ τούτου, είναι εσφαλμένη η βάση του συλλογισμού σου, ο οποίος θεωρεί ότι το πρόβλημα, που τώρα αντιμετωπίζουμε και έχει να κάνει με την ύφεση, την οποίαν εντατικοποίησαν στην ελληνική οικονομία ο ΓΑΠ και οι σύγχρονοι κατακτητές της χώρας, είναι πρόβλημα διαρθρωτικό (και ηθικό, αν κατάλαβα καλά).


Και είναι εσφαλμένη η βάση του συλλογισμού σου, όχι επειδή δεν έχουμε διαρθρωτικά προβλήματα, ούτε επειδή τα προβλήματα αυτά δεν έχουν και ηθική χροιά, αλλά επειδή, όπως έδειξα με το διασκεδαστικό, αλλά και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των Σουίνι και το babysitting στον Λόφο του Καπιτωλίου, αυτά τα προβλήματα δεν σχετίζονται με την εντατική οικονομική ύφεση (έστω και αν κάποια από αυτά τα διαρθρωτικά ή ηθικά προβλήματα την επιτείνουν, ή την απαλύνουν, όπως έχω γράψει σε προηγούμενο σημείωμά μου στο παρόν θέμα), την οποία στην χώρα μας ο ΓΑΠ και οι κατακτητές της χώρας οδηγούν στο να μετατραπεί σε οξύτατη και στην συνέχεια σε χρόνια οικονομική κρίση.


Το άμεσο πρόβλημα της χώρας ήταν από τις αρχές του 2009 και εξακολουθεί να παραμένει, σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό και για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα στο μέλλον, η αντιμετώπιση της εισαγόμενης πτώσης της συναθροιστικής ζήτησης στην ελληνική οικονομία.



Ο ΓΑΠ και οι μοντέρνοι κατακτητές, που μας έφερε ο εκλεγμένος πρωθυπουργός και η αποκαλούμενη κυβέρνηση του τόπου, μετατόπισαν αυτό το πρόβλημα της χώρας και το μετέτρεψαν σε πρόβλημα ουσιαστικής χρεωκοπίας, αφού "πέτυχαν" να διακοπεί η ομαλή ροή των πιστώσεων στην ελληνική οικονομία, για να υποκαταστήσουν αυτήν την ροή με ένα αποικιοκρατικό μνημόνιο, το οποίο αποκαθιστά μια ροή πιστώσεων, με τοκογλυφικούς όρους (για αποπληρωμή των παλαιών τοκοχρεωλυτικών υποχρεώσεων της χώρας), έχει αντιαναπτυξιακή διάσταση και ουσιαστικά αποτελεί ένα νέο και ουσιαστικά προσωρινό σχέδιο διάσωσης των τραπεζών της Ευρωζώνης, που έχουν το μεγαλύτερο όγκο των ελληνικών ομολόγων στα χαρτοφυλάκιά τους.

Έτσι, λοιπόν, η χώρα βρέθηκε να μην ασκεί, πλέον, έλεγχο στην δημοσιονομική της πολιτική και δι' αυτής σε όλη την έκταση της οικονομικής, κοινωνικής και λοιπής της πολιτικής. Και αυτό πέρα από κάθε Συνθήκη και χωρίς η κυβέρνηση του τόπου, που πρόσφατα εκλέχτηκε και η οποία παραχώρησε αυτές τις εξουσίες στους δανειστές της, να έχει οποιαδήποτε εξουσιοδότηση για κάτι τέτοιο.

Αυτή η κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο τόπος και ο πληθυσμός, που κατοικεί σε αυτόν - με άμεση ευθύνη του ΓΑΠ και του επιτελείου του - ουσιαστικά αποτελεί μια μοντέρνα Κατοχή, η οποία ουδεμία δημοκρατική νομιμοποίηση έχει, αφού στις αστικές δημοκρατίες είναι, πάντοτε, η νομική προσωπικότητα του λαού που ερωτάται, για τις τύχες της χώρας και για την άσκηση των εξουσιών από την πολιτική ελίτ.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος άλλος πιο "μοντέρνος" όρος που να μπορεί να προσδιορίσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει.

Αλλά και αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει κάποιος άλλος όρος που να μπορεί να περιγράψει την οδυνηρή πραγματικότητα, που ζούμε σήμερα στον τόπο μας, πρέπει να πούμε ότι, όσον αφορά το θέμα των συνεργασιών, απαραίτητο είναι, για να γίνουν οι όποιες πολιτικές ή κυβερνητικές συνεργασίες, με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, να υπάρχει δυνατότητα διαβούλευσης και προγραμματικού συγκερασμού, με την σύγκλιση, πάνω σε ένα συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο να αποτελέσει την βάση για μια προγραμματική σύγκλιση.

Αρεστόν, ή όχι (και καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει, ίσως επειδή δεν σου αρέσουν τα αδιέξοδα, πλην όμως και αυτά, αν και πάντοτε προσωρινά, είναι μέσα στην ζωή), προγραμματική σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει, διότι απλούστατα το ΠΑΣΟΚ (όπως έχω ήδη γράψει και όπως καθίσταται, πλέον, ορατό, ολοένα και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός) δεν έχει δικό του πρόγραμμα, αφού έχει υιοθετήσει το πρόγραμμα των μοντέρνων κατακτητών, που η αφελής και ανεύθυνη ηγεσία του, έφερε στον τόπο και στους οποίους έδωσε και τα κλειδιά της διακυβέρνησης.

Η μόνη δυνατότητα, στην παρούσα φάση, που επιτρέπεται σε όσους επιθυμούν να "συνεργαστούν" με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, είναι να αποδεχθούν το αποικιοκρατικό Μνημόνιο της 1/5/2010, δηλαδή να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν το πρόγραμμα των κατακτητών (των δανειστών, ή όπως αλλιώς τους ονομάσουμε για να χρυσώσουμε το χάπι).

Φώτης Κουβέλης

Ο Φώτης Κουβέλης και οι "ανανεωτικοί" και όποιοι άλλοι κάνουν κάτι τέτοιο, θα έχουν να δώσουν λόγο και να αντιμετωπίσουν τον απλό κόσμο, που ουδόλως φταίει για την σημερινή κατάντια της χώρας, διότι ουδέποτε άσκησε εξουσία, σαν αυτήν που άσκησε, η πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πνευματική ελίτ της χώρας και την όποια εξουσιοδότηση έδωσε στην πολιτική τάξη της χώρας, δεν την έδωσε για να φθάσει η χώρα σε αυτά τα χάλια.

Μπορεί εσύ Γιάννη μου να επιθυμείς να φτωχύνεις. (Δεν το πιστεύω, βέβαια, διότι ακόμη δεν έχεις αντιληφθεί το που μας πάνε). Ο απλός κόσμος δεν το επιθυμεί. Να είσαι σίγουρος, γι' αυτό.

[Με αυτά που γράφεις, μου θυμίζεις τον Άντριου Μέλλον, ο οποίος ήταν ο Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του προέδρου των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ και ο οποίος μεσούσης της δραματικής οικονομικής κρίσης την περίοδο 1929 - 1932 έλεγε ότι η ρευστοποίηση των πάντων (εργατικής δύναμης, εργοστασίων, αγροτών κλπ) είναι καθαρτήριος δύναμη για την οικονομία και διώχνει την .... καχυποψία από το δολλάριο - και αυτά σε μια περίοδο, κατά την οποία το δολλάριο γινόταν ολοένα και περισσότερο ακριβοθώρητο από τα μάτια (και τις τσέπες) των απλών πολιτών της χώρας του).

Η κρίση - κάθε κρίση και κυρίως η οικονομική - μόνο κακό κάνει. Θα είχε και καλές επιπτώσεις, αν δεν γνωρίζαμε τις αιτίες της κρίσης και το τι πρέπει να κάνουμε, για να την ξεπεράσουμε. Ευτυχώς, γνωρίζουμε τις αιτίες της οικονομικής κρίσης και τους τρόπους για να την ξεπεράσουμε, όπως μας έμαθε η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 και μας υπενθυμίζει το χαριτωμένο παράδειγμα των Σουίνι.

(Πραγματικά, απορώ με όσα γράφεις. Προχθές στο γνωστό καφενείο που πηγαίνουμε, βρέθηκα μπροστά σε δύο άγνωστους σε μένα γέροντες συνταξιούχους, οι οποίοι ήσαν εξαγριωμένοι επειδή ο ΓΑΠ και οι Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Ανδρέας Λοβέρδος τους έκοψαν το Επίδομα Θερινών Διακοπών. Για την ακρίβεια, τους περιόρισαν το ποσόν του εν λόγω Επιδόματος, από το ήμισυ της συντάξεως, στα 200,00 €, από τα οποία αφαιρούνται και οι κρατήσεις, υπέρ Ι. Κ. Α. και χαρτοσήμου - και μπορώ να πω ότι αυτοί είναι "τυχεροί", διότι αυτοί είναι πάνω από 60 ετών και δεν τους κόπηκε εντελώς το επίδομα, όπως συνέβη με αυτούς τους συνταξιούχους, που είναι κάτω από 60 ετών. Θυμήθηκα, αμέσως, τα όσα γράφεις παραπάνω και προσπαθούσα να καταλάβω, πως θα μπορούσες να τους πείσεις ότι "η κρίση θα τους κάνει καλό", ή ότι πρέπει να "ζήσουν με λιγότερα" και να "καθορίσουν ξανά τις προτεραιότητές τους και τις αξίες τους". Δεν θα μπορούσες να τους πείσεις. Και το άδικο δεν θα το είχαν αυτοί, για την αδυναμία τους να καταλάβουν τα επιχειρήματά σου. Και δεν θα μπορούσες να πείσεις ούτε και τους νέους, που ωθούνται, βίαια, στην ανεργία και σε μισθούς πείνας, άνευ ουσιαστικού λόγου - εκτός αν ουσιαστικός λόγος θεωρείται η πείσμων προσπάθεια για την διατήρηση, σε υψηλά επίπεδα, της κερδοφορίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μια προσπάθεια, η οποία είναι αδιέξοδη και δεν θα επιτύχει τους στόχους της, πλην όμως θα ταλαιπωρήσει πολύν κόσμο).

Αυτήν την νοοτροπία, που είναι προϊόν μιας διανοητικής παράδοσης στην ύφεση, στην οποία μας έχει ρίξει το κατά Κρούγκμαν "νομισματικό μπέρδεμα" (δηλαδή η προσπάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος να ρίξει τα βάρη της ύφεσης στην πραγματική οικονομία και τους συντελεστές της), χαρακτηρίζω συντηρητισμό και αυτήν την νοοτροπία αποδίδω και στους "ανανεωτές" του Φώτη Κουβέλη, οι οποίοι μένουν στα παλαιά ιδεολογικοπολιτικά ταμπού της ΕΟΚ και της ευρωπαϊκής ενοποίησης και δεν βλέπουν την εξελισσόμενη πραγματικότητα, την οποία θέλουν να υποτάξουν σε αυτά ταμπού, τα οποία πλέον δεν έχουν σχέση με όσα συνέβαιναν στην Ευρώπη, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς), ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και από τύχη, ή κατά λάθος, τώρα - και για όσο χρονικό διάστημα επικρατεί αυτή η κατάσταση - έχουν δίκιο...."






(Σχόλιό μου http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=9128&mforum=pfor#9128 της 24/6/2010 στο θέμα, που έχω ανοίξει στο PETROUPOLIS FORUMS, με τίτλο : "Διάσπαση του ΣΥΝ : Η θύελλα συσπειρώνει τους καθεστωτικούς" http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=2057&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor ).