Επείγουσα προτεραιότητα της παρούσας συγκυρίας είναι η ανάταξη της συναθροιστικής ζήτησης και των μακροοικονομικών μεγεθών, που οι ανοησίες του διαλυτικού "εκκαθαριστή" Servaas Deroose καταβαραθρώνουν. (Μια απάντηση στον κ. Χαρίδημο Τσούκα).

Ένας Servaas Deroose για γέλια και για κλάματα στο "ΒΗΜΑ" της Κυριακής της 8/8/2010. Στον θρασύτατο αυτόν διαλυτή της ελληνικής οικονομίας, αυτόν τον απίθανο μοντέρνο μαθητή του Andrew Mellon (του αλήστου μνήμης "εκκαθαριστή" των πάντων, κατά την δεκαετία του 1930), στον τροϊκανό γκαουλάϊτερ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και στην κομπανία του, είναι απαραίτητο, αν θέλουμε να μην ολοκληρωθεί το καταστροφικό τους έργο, η ελληνική κοινωνία, το γρηγορότερο δυνατόν,  να του - και να τους - ευχηθεί, από βάθους καρδίας, "καλό κατευόδιο"...

"Καλόν είναι να μην χάνουμε τις προτεραιότητες, όταν ασχολούμεθα με τα τωρινά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και να μπορούμε να κάνουμε την πρέπουσα αντιδιαστολή, ανάμεσα εκείνα που είναι άμεσα και οξέα προβλήματα και απαιτούν επείγουσα αντιμετώπιση και σε εκείνα, που είναι χρόνια και μπορούν να αντιμετωπισθούν, αμέσως μετά την αντιμετώπιση των άμεσων και επειγόντων.



Σήμερα, λοιπόν, πληρώνουμε, πρώτ' απ' όλα, την απρόσμενη έλευση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης τον Σεπτέμβριο του 2008 και την μεγάλη επίδρασή της στην πτώση των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, αφού η δραστική μείωση της ενεργού διεθνούς συναθροιστικής ζητήσεως κτύπησε τους επηρεαζόμενους από αυτήν τομείς της ελληνικής οικονομίας (εξαγωγές, τουρισμός, ναυτιλία), για να ακολουθήσει και η πτώση της εσωτερικής ενεργού συναθροιστικής ζητήσεως, των εισαγωγών και των επενδύσεων.


Τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντέλη, τον Χατζηγάκη και την εν γένει πολιτική και κοινωνική διαφθορά του τόπου μας, αλλά και τις ευρύτερες διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, τους/τις έχουμε πληρώσει ήδη πολλές φορές και φυσικά τους/τις ξαναπληρώνουμε και τώρα.


Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να χάσουμε τις προτεραιότητες, που πρέπει να δοθούν και έχουν να κάνουν με τα άμεσα, επείγοντα και επιτακτικά προβλήματα, που δημιουργεί η ύφεση, δηλαδή με την πτώση της ενεργού συναθροιστικής ζητήσεως στην ελληνική οικονομία και την συνακόλουθη ταχεία και ευμεγέθη πτώση των μακροοικονομικών της μεγεθών (επενδύσεις, κατανάλωση, ΑΕΠ κλπ).


Αυτό προϋποθέτει ανάταξη της ενεργού ζητήσεως στην ελληνική οικονομία, μέσα από αναπτυξιακές πολιτικές, τις οποίες στις υπάρχουσες συνθήκες δεν μπορεί να δώσει ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας, που έχει πληγεί από την ύφεση, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει το απαραίτητο κλίμα εμπιστοσύνης στις δυνατότητες της οικονομίας να ανακάμψει.


Από την εποχή της μεγάλης κρίσης της δεκαετίας του 1930 και από την απλή ανάγνωση της "ΓΕΝΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ" του λόρδου Κέϋνς γνωρίζουμε ότι αυτή η διαδικασία ανάπτυξης μπορεί να έλθει μόνον από τις δημόσιες επενδύσεις και την στήριξη της κατανάλωσης από τον δημόσιο τομέα, δηλαδή μέσα από επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές. Από την ίδια, επίσης, εποχή και από το ίδιο βιβλίο γνωρίζουμε ότι η πτώση των μισθών οδηγεί στην όξυνση της ύφεσης, αφού ρίχνει ακόμα περισσότερο τα συνολικά επίπεδα κατανάλωσης και εντείνει τον φαύλο κύκλο της πτώσης των μακροοικονομικών μεγεθών της οικονομίας, ανατροφοδοτώντας τον.


(Διάβαζα, χθες στο "ΒΗΜΑ" της Κυριακής τις απίθανες ανοησίες του τροϊκανού Servaas Deroose και θα ξεκαρδιζόμουν από τα γέλια, αν όσα έλεγε δεν ήσαν για κλάματα και τραγικά, για την χώρα μας και τον δυστυχή πληθυσμό της. Θα ξεχρεώσουμε - λέει - αν καταφέρουμε να έχουμε πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα της τάξης του 5% ετησίως και ανάπτυξη 3%. Και τα λέει με ένα σοβαροφανές ύφος, ενώ οφείλει να γνωρίζει - και το γνωρίζει - ότι όλα όσα λέει είναι εκτός τόπου και χρόνου και εν πάση περιπτώσει αφορούν την μετά το 2015 περίοδο!)


Οι Τσοχατζόπουλοι, οι Μαντέληδες και οι κάθε λογής Χατζηγάκηδες είναι καταδικαστέοι και η όλη διαδικασία που γεννάει την κάθε είδους διαφθορά αποτελούν ζητήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπισθούν αμέσως μόλις λύσουμε το κεντρικό ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία και οικονομία (τον έντονο πληθωριστικό αποπληθωρισμό στον οποίο έχει ρίξει την χώρα μας ο ΓΑΠ και οι μεταναζιστές Ευρωπαίοι τροϊκανοί κατακτητές), ή/και εκ παραλλήλου, χωρίς να επηρεάσουμε - αρνητικά - τα συνολικά μακροοικονομικά μεγέθη.


Και αυτό, δυστυχώς, είναι αυτό που δεν γίνεται, με δικαιολογία (και)την - υποτιθέμενη - καταπολέμηση της διαφθοράς, που δικαιολογεί τις μαζικές περικοπές των μισθών και των ευρύτερων κρατικών δαπανών (που ο ΓΑΠ και οι τροϊκανοί υπερηφανεύονται ότι τις μείωσαν κατά 42%) και των κρατικών επενδύσεων, τις οποίες έχουν πετσοκόψει!


Καλόν είναι, λοιπόν, να μιλάμε για την διαφθορά, αλλά καλύτερο είναι να μην ξεχνάμε το ποιές είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να βάλουμε και τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.


Εκτός εάν μιλάμε για την διαφθορά, ακριβώς για να αποφύγουμε να αντιμετωπίσουμε τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, τα οποία συνοψίζονται στην μεγάλη ύφεση στην οποία αυτή έχει περιέλθει, η εμβάθυνση και η χρονική επιμήκυνση της οποίας ύφεσης είναι πλέον και στοχευμένη κυβερνητική και τροϊκάνη πολιτική επιδίωξη..."





(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/07/blog-post_19.html?showComment=1281303936398#c1701034226654910230 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/07/blog-post_19.html?showComment=1281304099890#c2809039009282633513 της 9/8/2010, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα, που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", με τίτλο : "Η διαφθορά ως αυτονόητη πρακτική" http://htsoukas.blogspot.com/2010/07/blog-post_19.html ).