Ο Αλέξης Τσίπρας (ο “MΠAΜΠHΣ”), μέσω του Στέφανου Κασσελάκη, τους πήρε το κόμμα! Πώς οι “Ομπρελλάδες” αποπειράθηκαν να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, από την “προεδρική φρουρά” : Το “χειρουργικό” πισώπλατο κτύπημα του kamikaze Γιώργου Κατρούγκαλου, που έγινε 4 ημέρες, πριν τις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, έριξε τον Αλέξη Τσίπρα στο καναβάτσο και βύθισε τον ΣΥΡΙΖΑ, στο απίστευτο 20,07%. (Οι, χωρίς αρχές, παρασκηνιακές υπονομευτικές αντιπαραθέσεις των ενδοκομματικών γραφειοκρατικών ομάδων).
Μετά την άνετη εκλογική επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη, στην εσωκομματική διαδικασία, για την ανάδειξη νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν, όσον αφορά τις παρασκηνιακές εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, στο, εξαιρετικά, συρρικνωμένο, εκλογικά, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι οποίες όλους τους προηγούμενους μήνες, που προηγήθηκαν των βουλευτικών εκλογών 21 Μαΐου 2023, υπήρξαν σκληρές, αρκούντως, “αιματηρές” και μπορούν να χαρακτηριστούν, ως ανελέητες γραφειοκρατικές κόντρες ενδοκομματικών αντιπάλων φατριών, οι οποίες εστερούντο οποιωνδήποτε πολιτικών αρχών, χωρίς ίχνος προσωπικής εντιμότητας, κυρίως, από τους αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα τον οποίον, σκωπτικά/κοροϊδευτικά, αποκαλούν “ΜΠΑΜΠΗ” και της λεγόμενης προεδρικής φρουράς της οποίας το δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα υπήρξε και παραμένει ο Νίκος Παππάς, που κατέβηκε στην αντιπαράθεση των υποψηφίων προέδρων του πρώτου γύρου των εκλογών για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την κλασική κλασική λογική της λελογισμένης διερευνητικής διασποράς των ψήφων της προεδρικής ομάδας, η οποία, με την πλήρη υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα, του σοβαρού εσωκομματικού μηχανισμού, που κατείχε η προεδρική φρουρά του κόμματος (ο οποίος, όμως, υπέστη σοβαρό κλονισμό, από την μη αναμενόμενη παραίτηση του Τσίπρα, στις 29/6/2023) και κυρίως, των ψηφοφόρων της βάσης του κόμματος και τις όποιες επιλογές του παραιτηθέντος Αλέξη Τσίπρα, μια παραίτηση, η οποία κρύβει ένα σοβαρό παρασκήνιο, σύμφωνα με όσα, ευσχήμως, αλλά και ευθέως ο Νίκος Παππάς είπε, την περασμένη εβδομάδα (αφού, προηγουμένως, την Δευτέρα 18/9/2023, μαζί, με τον Στέφανο Κασσελάκη, ανακοίνωσαν την συμφωνία τους, για την στήριξη του Παππά, στον Κασσελάκη, στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, αφήνοντας την Έφη Αχτσιόγλου και την “Ομπρέλλα”, στα κρύα του λουτρού) ότι κάτι έγινε, που οδήγησε, στην παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και ότι αυτό το κάτι, που έγινε, ο ίδιος ο Νίκος Παππάς είπε - υποκριτικά φερόμενος - ότι δεν γνωρίζει και υποτίθεται οτι περιμένει να μάθει το γιατί οδηγήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, στην παραίτηση.
Προφανώς, ο Νίκος Παππάς γνωρίζει πολύ καλά το τί έχει συμβεί, αλλά προτιμά, σε συνεννόηση, με τον κολλητό του, από τα νεανικά τους χρόνια, Αλέξη Τσίπρα, να μην ανακοινώσει αυτό, που γνωρίζει και προφανώς, ο ίδιος ο Νίκος Παππάς, ο Αλέξης Τσίπρας και η ανασυνταχθείσα προεδρική φρουρά, μετά την άνετη εκλογική επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη, το κρατούν, ως όπλο, στην φαρέτρα τους, για το μέλλον, στην αναμενόμενη και δεδομένη συνέχεια της εσωκομματικής φραξιονιστικής πάλης, που συνεχίζεται, με παραιτήσεις και απομακρύνσεις, από τον ΣΥΡΙΖΑ, περιφερειακών, προς το παρόν, στελεχών, αλλά και με επιθετική και ρητορική, εις βάρος του εκλεγέντος προέδρου, αλλά, κυρίως, εις βάρος του Αλέξη Τσίπρα, άμεσα και προσωπικά, χωρίς φραγμούς, με προεξάρχοντα, προς τον παρόν, τον Νίκο Φίλη, τον Στέφανο Τζουμάκα και με ηπιότερους τόνους, από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Πανό Λάμπρου (που άφησε να εννοηθεί ότι θα αποχωρήσει από το κόμμα), όχι, όμως, από τον Γρήγορη Γεροτζιάφα, που ανακοίνωσε την αποχώρησή του, από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ευθεία επίθεση, εις βάρος του νεοεκλεγέντος προέδρου του κόμματος, ενώ ο Νίκος Ξυδάκης, χωρίς να αποχωρήσει, από τον ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε, δημόσια, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης ήλθε, στον ΣΥΡΙΖΑ, όντας άγνωστος και φυτευτός του Αλέξη Τσίπρα.
Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία του Αλέξη Τσίπρα, προσωπικά και του συνόλου της προεδρικής φρουράς, όσον αφορά τις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 21 Μαΐου 2023 υπήρξε, όχι απρόσμενα, πολύ πικρή και σκληρή.
Κάνοντας μια αναδρομή, στο προεκλογικό κλίμα εκείνης της περιόδου, θυμίζω ότι ήταν σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να υποστεί μια μικρότερη, ή μεγαλύτερη εκλογική ήττα, κάτι το οποίο θεωρείτο δεδομένο και από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από το κλίμα στην κοινωνία. Φυσικά αυτή η αναμενόμενη εκλογική ήττα φαινόταν, ως πρωτοφανής, ακριβώς επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, κατά την τετραετία, από τον Ιούλιο του 2019, βρισκόταν, στην αντιπολίτευση και εθεωρείτο φυσικό, ότι το κυβερνητικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη θα υφίστατο μια σχετική φθορά, η οποία, σε κάθε περίπτωση, ήταν και αναμενόμενη, ακριβώς επειδή η διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη υπήρξε, επιεικώς, ερασιτεχνική και αποτυχημένη.
Αυτό το γεγονός έδειχνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την, όντως, κακή και διαχειριστικά, πρωτοφανώς, εδώ και χρόνια, ανίκανη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, διότι αντιμετώπιζε συγκροτητικό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχαν καμία αξιοπιστία, στα ευρέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και του εκλογικού σώματος, λόγω του κακού παρελθόντος τους, με την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και με τις υποτιθέμενες, ως “μεταμνημονιακές υποχρεώσεις”, που ανέλαβε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το καλοκαίρι του 2018, με αποτέλεσμα να οδηγήσει την κοινωνία και το εκλογικό σώμα να πιστέψουν ότι, από το 2010, με την χρεωκοπία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα άλλο, εκτός από την πολιτική των Μνημονίων και φυσικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα κορόιδεψε το εκλογικό σώμα και την κοινωνία, όταν κατά την περίοδο 2010 - 2015, ασκούσε σκληρή κριτική στα Μνημόνια, που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου, λέγοντας ότι θα τα καταργήσει “με ένα άρθρο και έναν νόμο”, προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο του εκλογικού σώματος και να κυβερνήσει την χώρα.
Αυτή η πεποίθηση, που σχημάτισαν η ελληνική κοινωνία και το εκλογικό σώμα, μπορεί, ως προς την ουσία της, να είναι εσφαλμένη και σίγουρα, είναι εσφαλμένη, διότι υπήρχε και υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, απέναντι στα Μνημόνια και τις πολιτικές, που αυτά υπαγόρευαν και εξακολουθούν να υπαγορεύουν, μόνο, που αυτή η εναλλακτική λύση οδηγούσε και οδηγεί, την Ελλάδα, στην έξοδο, από το ευρώ και την ζώνη του. Αυτήν την οδό ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα, μαζί με τους “Ομπρέλλάδες”, αρνήθηκαν να την ακολουθήσουν, προτιμώντας την υποταγή, στους ευρωθεσμικούς δανειστές, με την υπογραφή και την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου και στην συνέχεια, τον Αύγουστο του 2018, την υπογραφή ενός “ντροπαλού” 4ου Μνημονίου, που έλαβε την θολή και επιεικώς, ψευδεπίγραφη ονομασία “μεταμνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας”, έως, τουλάχιστον, το 2070.
Αφού, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, υπέγραψε και εφάρμοσε Μνημόνια και ως εκ τούτου, οδήγησε την κοινωνία, σε αυτό το συμπέρασμα του αδιεξόδου, όσον αφορά το τί μπορεί να γίνει, στην πράξη και στην παραίτηση της ελληνικής κοινωνίας, από κάθε προσπάθεια αντίστασης, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, προσωπικά, να χάσουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας, στα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και του εκλογικού σώματος, διαπίστωση και γεγονός, που, στην περίοδο Απριλίου - Μαΐου 2023, εκφραζόταν, με την μεγάλη υποχώρηση των δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση, με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, όπου είχε συγκεντρώσει - ανέλπιστα και τότε - εκλογικό ποσοστό 31,53%, ενώ τώρα εκεί ενώ, από τον Ιανουάριο του 2020, μέχρι τον Μάιο του 2023, οι δημοσκοπήσεις έδιναν, στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα συρρικνωμένο ποσοστό, στα επίπεδα του 25%, βία, έως 30%.
Η δική μου άποψη και πεποίθηση ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκυμαίνετο, ανάμεσα στο 25% έως το 28%. Όμως, όπως ξέρουμε, πλέον, τα τελικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 21ης Μαΐου 2023 υπήρξαν, απίστευτα, χειρότερα, για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατέρρευσε, στο ποσοστό του 20,07%, κάτι, εντελώς, απρόσμενο και το οποίο καταρράκωσε, πλήρως, τις υποτιθέμενες, ως επιστημονικές, μετρήσεις των δημοσκοπικών εταιρειών, ενώ το κυβερνητικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν απώλεσε ποσοστά, αλλά, από το 39,85%, που είχε συγκεντρώσει, στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, ανέβηκε, στο ποσοστό του 40,79%. Στην ουσία, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη έναν εκλογικό όλεθρο, άνευ προηγουμένου.
Τώρα, πια, καθώς έχει παρέλθει ένα ικανό χρονικό διάστημα και οι εσωκομματικές εκλογές, στον ΣΥΡΙΖΑ, ανέδειξαν το εσωκομματικό φραξιονιστικό κλίμα της πάλης, άνευ αρχών και χωρίς έλεος, των αντιμαχόμενων ομάδων, μέσα στο κόμμα και κατέδειξαν την προσπάθεια της “Ομπρέλλας” να οδηγήσει τον Αλέξη Τσίπρα, στην παραίτηση και να επιφέρει, έτσι, την διάσπαση και την αποδιοργάνωση της λεγόμενης προεδρικής φρουράς προκύπτει ότι όσα συνέβησαν, στις 17/5/2023, τέσσερις ημέρες, πριν από την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 25ης Μαΐου 2023, με την, άνευ εμφανούς λόγου, δημόσια δήλωση του Γιώργου Κατρούγκαλου, για την φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, μια θέση, η οποία έπεσε, ως κεραυνός εν αιθρία, στο προεκλογικό σκηνικό, αφού δεν ήταν επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσωπική άποψη του Κατρούγκαλου, που καταβαράθρωσε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το προεκλογικό του επιτελείο βρέθηκαν, ενώπιον πλήρους αδιεξόδου και ενώπιον μεγάλης και ανεπανόρθωτης ζημιάς. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, σε εκείνη την κρίσιμη και ευαίσθητη εκλογική περίοδο, ελάχιστες ημέρες πριν από την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, κυριολεκτικά, την τελευταία στιγμή, που ουδείς προλάβαινε, πειστικά, να αντιδράσει, έπραξε αυτό που ήταν λογικό να μην πράξει και ενώ γνώριζε, πολύ καλά, ότι δεν έπρεπε να το πράξει και φυσικά, αυτό, που έπραξε, δεν το έκανε τυχαία.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο Γιώργος Κατρούγκαλος, κατευθυνόμενα, και παρασκηνιακά, σε συνεννόηση με τους υπόλοιπους εσωκομματικούς φραξιονιστές αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, επέφερε, ύπουλα, ψυχρότατα και με πλήρη συνείδηση των πραττομένων του, ένα βαρύ χειρουργικό χτύπημα ακριβείας, στο κόμμα και προσωπικά, στον Αλέξη Τσίπρα, δρώντας ως καμικάζε, προκειμένου, με δεδομένη την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές, που θα γίνονταν λίγες ημέρες, αργότερα, να μεγαλώσει, ακόμη περισσότερο και δραστικά, την, όπως ανέφερα, αναμενόμενη και σίγουρη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και να καταβαραθρώσει τα ποσοστά του κόμματος, ούτως ώστε, μετεκλογικά, εκ των πραγμάτων, να τεθεί θέμα ηγεσίας και αντικατάστασης του Αλέξη Τσίπρα, από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός, το οποίο πίστευαν οι σχεδιαστές αυτού του πισώπλατου προεκλογικού μαχαιρώματος ότι θα οδηγούσε την προεδρική φρουρά, στο να βρεθεί, χωρίς ικανό υποψήφιο, για την προεδρία του κόμματος, την στιγμή, που οι ίδιοι είχαν έτοιμη την υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου, η οποία φερόταν να είναι η αναμφισβήτητη αντικαταστάτρια του Αλέξη Τσίπρα, στις εσωκομματικές εκλογές, που θα διενεργούνταν, μετά την μεγάλη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την επακόλουθη αναγκαστική παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, εκ των πραγμάτων δεν υποβλήθηκε, τότε, επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδήγησε την χώρα, σε νέες βουλευτικές εκλογές, που προγραμματίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν, στις 25 Ιουνίου 2023, προκειμένου να αποσπάσει την απόλυτη πλειοψηφία στην βουλή και να εξακολουθήσει να κυβερνά, μονοκομματικά, χωρίς άλλους κυβερνητικούς συνεταίρους, την χώρα, βάσει του συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής, που είχε ψηφίσει, στην βουλή, η κυβέρνησή του, με την κατάργηση του συστήματος απλής αναλογικής, με το οποίο έγιναν οι βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023.
Ως εκ τούτου, η εκπαραθύρωση του Αλέξη Τσίπρα πήρε μια μικρή αναβολή, μέχρι την διεξαγωγή και των νέων εκλογών, που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, σε, ακόμη, μεγαλύτερη εκλογική ήττα, συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό της τάξεως του 17,83%.
Προσωπική μου γνώμη ήταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα όφειλε τον Ιούνιο του 2023, μετά τις δεύτερες βουλευτικές εκλογές, να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, πλην όμως, όπως προκύπτει, από όσα έχει πει ο Νίκος Παππάς και τα οποία ανέφερα, παραπάνω, αυτό δεν ετίθετο και δεν ήταν δεδομένο και ότι η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα προέκυψε, διότι, κάτι συνέβη, το οποίο, απλώς, εμείς δεν γνωρίζουμε και το οποίο κάποια στιγμή, στο μέλλον, θα το μαθουμε.
Στους οπαδούς του Αλέξη Τσίπρα, στην κομματική βάση, διαδόθηκε και έγινε πιστευτό ότι υπήρξε ένα e-mail της Εφης Αχτσιόγλου, στον Αλέξη Τσίπρα, με το οποίο του ζητούσε να παραιτηθεί, από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που η Έφη Αχτσιόγλου διέψευσε και οι “Ομπρελλάδες” της εσωκομματικής αντιπολίτευσης ζήτησαν, επίμονα, την περασμένη κρίσιμη εβδομάδα, ανάμεσα, στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, από τον παραιτηθέντα Αλέξη Τσίπρα να μιλήσει και να διαψεύσει αυτές τις διαδόσεις. Πλην, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μίλησε και ως εκ τούτου, δεν διέψευσε τίποτε.
Η “Ομπρέλλα”, λοιπόν, θεώρησε ότι η αποδιοργάνωση της προεδρικής φρουράς θα οδηγούσε, στην άνετη επικράτηση της Έφης Αχτσιόγλου. Αλλά όλοι αυτοί, που δηλώνουν, ως αριστεροί, υπολόγιζαν, χωρίς τον ξενοδόχο. Και ξενοδόχος, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο αυτοί, κοροϊδευτικά, αποκαλούσαν “Μπάμπη”, με αφορμή ένα δευτερεύον και άνευ ουσίας και περιεχομένου, περιστατικό, που είχε συμβεί, το 2018, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε, από την Ιθάκη, την ψευδεπίγραφη απαλλαγή της ελληνικής κοινωνίας, από τα Μνημόνια.
Η ανασυγκροτημένη προεδρική φορά, που πήρε θάρρος, από το γεγονός ότι ο Τσίπρας, παρασκηνιακά και αφανώς, στήριξε μια άφθαρτη και άγνωστη υποψηφιότητα, που ήλθε, εξ Αμερικής, με το όνομα Στέφανος Κασσελάκης, τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας είχε τοποθετήσει, σε μία μη εκλόγιμη θέση, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τον άνθρωπο αυτόν να τον γνωρίζει κανείς, μέσα στο κόμμα, στο οποίο δεν είχε ούτε ένα κομματικό ένσημο, στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είχε υπάρξει μέλος του ευρύτερου εκλογικού επιτελείου του αμερικανού προέδρου Joe Biden, στην προεκλογική περίοδο των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, του Νοεμβρίου του 2020 και ο όποιος, προφανώς, υποδείχτηκε από τον αμερικανικό παράγοντα, προκειμένου να παίξει έναν ρόλο, στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Έτσι και έγινε. Γι’ αυτό, ξαφνικά, ο Στέφανος Κασσελάκης βρέθηκε να είναι υποψήφιος, για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, υποτίθεται, από το πουθενά, έχοντας, παράλληλα, την στήριξη του Αλέξη Τσίπρα και του κομματικού μηχανισμού της “προεδρικής φρουράς”, η οποία ανασυγκροτήθηκε, ανασκουμπώθηκε και μάζεψε όλους τους απογοητευμένους και πονεμένους, από την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, προσωπικούς οπαδούς του παραιτηθέντος αρχηγού, οι οποίοι συσπειρώθηκαν, γύρω από την υποδειχθείσα υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη και τον ανέδειξαν, ως νέο πρόεδρο του κόμματος, ενώ είναι σαφές ότι και οι ένοικοι του κτιριακού συγκροτήματος της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 91, στην Αθήνα, φρόντισαν το κρίσιμο σημείο, που αφορά την εντόπια ολιγαρχία των ΜΜΕ και τις δημόσιες σχέσεις του Στέφανου Κασσελάκη ο οποίος είναι σαφές ότι είναι άνθρωπος της παρούσας αμερικανικής διοίκησης.
Από εδώ και πέρα, το θέμα είναι τί θα γίνει και πώς θα βαδίσει η προεδρία του Στέφανου Κασσελάκη, στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει, μάλιστα και των ευρωεκλογών του Μαΐου του 2024, που δεν είναι τόσο μακριά, όσο φαίνονται, αφού απέχουμε, κάπου, οκτώ μήνες, από την διεξαγωγή τους και μέχρι τότε, ο Στέφανος Κασσελάκης θα πρέπει να ξεδιπλώσει τα όποια προσόντα έχει - αν έχει - και φυσικά, θα πρέπει να παραμερίσει τους εσωκομματικούς αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα, που είναι και δικοί του εσωκομματικοί αντίπαλοι και κάποιοι από αυτούς, όπως προανέφερα, ήδη, ασκούν σκληρή κριτική και στον Αλεξη Τσίπρα και στον ίδιο τον, μόλις, προ 3 ημερών, εκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο απαξιώνουν και αποδομούν, δημόσια και απροκάλυπτα, ως ένα φαινόμενο κενό περιεχομένου μιας απολίτικης “μεταπολιτικής”.
Αλλά και η ανασυγκροτηθείσα προεδρική φρουρά, με πρωταγωνιστή, στην παρούσα φάση, τον βουλευτή Επικράτειας ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, διαμηνύει, ευθέως, στους εσωκομματικούς αντιπάλους της ηγεσίας ότι “τάσεις τέλος”, στον ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός, το οποίο αποτελεί προανάκρουσμα διαγραφών και εξαναγκασμούς, σε αποχωρήσεις, από το κόμμα, όσων συνεχίσουν να προβαίνουν, σε ανοικτές επικρίσεις και σε φραξιονισμό, σε βάρος της ηγεσίας (παρούσας και παρελθούσας).
Όμως τα καλά ψέματα, πέρα από τις ενδοκομματικές αντιπαραθέσεις και τα μαχαιρώματα, που υπήρξαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, με μεγαλύτερη ένταση, από ότι στο παρελθόν, αφού οι μάσκες, πλέον, έχουν πέσει, η γνώμη μου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και με τον Στέφανο Κασσελάκη, δεν έχει κανένα μέλλον, ως μεγάλο κόμμα. Μπορεί να συνεχίσει σαν να υπάρχει, ως ένα μικρομεσαίο, ή και μικρό κόμμα, αλλά, ως μεγάλο κόμμα δεν φαίνεται να έχει μέλλον και υπάρχει και θα υπάρχει, στην παρούσα κατάσταση, όσο το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη συνεχίσει να βρίσκεται, στα τωρινά του χάλια.
Έτσι, είναι σαφές ότι πρόκειται να υπάρξει πλούσιος (και πολύ διασκεδαστικός, για όλους εμάς, που είμαστε, εκτός του “κομματικού νυμφώνος”), ενδοκομματικός φραξιονισμός, ανάλογα, με τις εξελίξεις και ο Στέφανος Κασσελάκης, με πρωτοπαλίκαρο τον Νίκο Παππά, θα πράξουν αυτό, που πρέπει και θα μιλήσουν, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, ή και πριν, από αυτόν, όταν ο νέος πρόεδρος του κόμματος και οι δυο παλαιοί κολλητοί κρίνουν πως κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο, εάν η εσωκομματική πάλη οξυνθεί, από τους “Ομπρελλάδες”, που και αυτοί, με την πολιτική της ελεγχόμενης διασποράς ψήφων, στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, άφησαν, ως outsider, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και έδωσαν την κεντρική στήριξή τους, στην αντιπαθητική, στους ευάριθμους “τσιπρικούς” ψηφοφόρους, Έφη Αχτσιόγλου, η οποία, ως φθαρμένο πολιτικό προϊόν, δεν στάθηκε ικανή να αντιμετωπίσει τον καινοφανή υποτιθέμενο ως εξωπολιτικό, άφθαρτο και ουρανοκατέβατο, κυριολεκτικά, εκ του μηδενός, υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος Ελληνοαμερικανό Στέφανο Κασσελάκη, με την δραστική υποστήριξη της προεδρικής φρουράς, και του ίδιου του, αφανώς, παρόντος, στο παρασκήνιο, Αλέξη Τσίπρα.
Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί το βασικό πολιτικό σφάλμα των εσωκομματικών φραξιονιστικών αντιπάλων (ουσιαστικά, πρόκειται, για εχθρούς) του Αλέξη Τσίπρα και της λεγόμενης προεδρικής φρουράς, στην οποία, τον πρώτο λόγο έχει ο Νίκος Παππάς.
Αυτό, που είναι σαφέστερο όλων, είναι ότι η σαρωτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτικών εκλογών της 25/6/2023, μετά την εκλογική συντριβή του κόμματος της 21/5/2023, γνώριζε, πολύ καλά, ότι δεν ψήφιζε, πλέον ένα κόμμα εξουσίας. Το 17,83% των ψήφων του βουλευτικών εκλογών του περασμένου Ιουνίου, δηλαδή οι 930.013 ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζαν τον Αλέξη Τσίπρα, δίνοντας, στον, τότε, πρόεδρο του κόμματος, όχι μόνο την εκλογική τους προτίμηση, στο κόμμα (σίγουρα και στο κόμμα), αλλά, κυρίως, στον ίδιο, προσωπικά, γεγονός του οποίου την εκρηκτική δυναμική υποτίμησαν οι “Ομπρελλάδες” και οι, πέριξ αυτών, κομματικοί γραφειοκράτες, που παρουσιάζουν τους εαυτούς τους και τον κομματικό τους χώρο, ως εκφραστές της Αριστεράς.
Φυσικά, ο Στέφανος Κασσελάκης είχε και έχει την στήριξη και της, πέραν του Ατλαντικού, υπερδύναμης, η οποία έστειλε, στην Ελλάδα, τον εκλεκτό της υποστηρικτή της εκλογικής καμπάνιας του Αμερικάνου προέδρου Joe Biden, στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, του Νοεμβρίου του 2020, τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας φύτεψε, στον ΣΥΡΙΖΑ και σε μη εκλόγιμη θέση, στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας του κόμματος.
Παρά ταύτα, αλλά και εξ αιτίας ολων αυτών, η επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη υπήρξε άνετη. Το αποτέλεσμα των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ (εκτός, από δύο τμήματα) του έδωσε την νίκη, με 55,98%, με την Έφη Αχτσιόγλου να συγκεντρώνει 44,02%, επί 134.420 ψήφων, με 132.710 έγκυρα, ενώ τα άκυρα και τα λευκά ήσαν 1.710, εκ των οποίων 1.056 λευκά. Ο Στέφανος Κασσελάκης έλαβε 74.285 ψήφους και η Έφη Αχτσιόγλου έλαβε 58.425 ψήφους.
Όμως, το τέλος αυτής της εσωκομματικής αναμέτρησης είναι γεγονός ότι αφήνει πραγματικές πληγές, στην κομματική και στην εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, η έκταση, το βάθος και η διάρκεια των οποίων, στην παρούσα αρχική φάση, δεν μπορούν να αποτιμηθούν, αλλά, πάντως, δεν πρέπει να είναι αμελητέες, όχι, μόνο, επειδή αυτή η ξαφνική ανάδειξη του εισαγόμενου αγνώστου, στο εκλογικό σώμα και στην ελληνική κοινωνία, Στέφανου Κασσελάκη, αφήνει τεράστια κενά, αφού είναι άγνωστος ο πολιτικός προσανατολισμός, αλλά και επειδή το πρόβλημα, που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχω ξαναγράψει (δείτε το σχετικό δημοσίευμα, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλο : Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας, αφού το πρόβλημά του είναι, ταυτοτικό και συγκροτητικό πρόβλημα. Δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας), είναι συγκροτητικό και δεν είναι, απλώς και κυρίως. πρόβλημα ηγεσίας.
Το τί θα επακολουθήσει, σε σχέση, με την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, θα είμαστε εδώ, για να την παρακολουθήσουμε. Όπως θα παρακολουθήσουμε και την εκρηκτική αποδόμηση του κόμματος αυτού, ως αποτέλεσμα της, περαιτέρω, όξυνσης τον ενδοκομματικών αντιπαραθέσεων, που θα επιφέρει απώλειες, ως προς την επιρροή του, το μέγεθος των οποίων δεν μπορούμε να προϋπολογίσουμε. Ως εκ τούτου, για όλα αυτά, χρειάζεται υπομονή, αν και η ωρίμανσή τους θα είναι ταχεία.
Και αυτή την υπομονή εγώ, τουλάχιστον, την έχω.
Σχόλια