Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας, αφού το πρόβλημά του είναι, ταυτοτικό και συγκροτητικό πρόβλημα. Δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας.
Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ και την επερχόμενη αλλαγή της ηγεσίας του, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, ας ξεκαθαρίσουμε, εν συντομία, κάποια πράγματα, τα οποία είναι βασικά, όσον αφορά το κόμμα αυτό, το οποίο έχει κατεδαφισθεί, ως μεγάλο κόμμα, διότι, με το 17,83% και τις 930.013 ψήφους, που πήρε, ο ΣΥΡΙΖΑ, πια, δεν μπορεί να ονομάζεται μεγάλο κόμμα.
Έχει περιπέσει, στην κατηγορία ενός μεσαίου κόμματος, το οποίο βρίσκεται, σε διαδικασία νέας κατεδάφισης, με, άκρως, πιθανό αποτέλεσμα, να πέσει, ακόμη, πιο κάτω· να μετατραπεί, σε ένα μικρομεσαίο και μικρό κόμμα, ή και να εξαφανισθεί· αν και κάποιοι θα βρεθούν, για να κρατήσουν την ταμπέλα. (Άλλωστε, ποιός ξέρει ότι η ΕΔΗΚ, ως κόμμα-ταμπέλα, υπάρχει, ακόμη; Και όμως, υπάρχει).
Τέτοιο πρόβλημα παρουσιάστηκε, στην ΕΔΗΚ, το 1977, με αποτέλεσμα να απορροφηθεί, πολύ πριν το 1981, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ίδιο πρόβλημα παρουσιάστηκε, στο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, το 2012, με αποτέλεσμα την διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ και την μετατροπή του ΠΑΣΟΚ, το 2015, σε ένα απόκομμα.
Ως εκ τούτου, η όποια επιλογή ηγέτη, στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να τον βοηθήσει. Διότι, το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας, αλλά ταυτότητας, όχι των μελών του ΣΥΡΙΖΑ (αυτοί ξέρουν τί είναι), αλλά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έπαυσαν και παύουν να ταυτίζονται μαζί του.
Αυτό, μάλιστα, μπορεί να σημαίνει ότι η αλλαγή ηγεσίας είναι πιθανότερο να του κάνει κακό. Γιατί αυτοί, που ψήφισαν, στις 25 Ιουνίου 2023, τον ΣΥΡΙΖΑ, ήθελαν και γνώριζαν ότι, υπό, ακραία, αντίξοες εκλογικές συνθήκες, ψήφιζαν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, τώρα, βρίσκεται, έξω από τον ενεργό πολιτικό χάρτη και εκτός νυμφώνος. Και αυτό είναι ένα δυσοίωνο γεγονός, για τον ΣΥΡΙΖΑ· και σε κάθε περίπτωση, σίγουρα, όχι ευοίωνο, αφού, τώρα, κινείται, σε δημοσκοπικά ποσοστά, γύρω στο (και κάτω από το) 10%.
Για να μιλήσουμε με όρους μηχανικής :
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας.
Και αυτό είναι το κυριότερο όλων, διότι οδηγεί στην κατάρρευση του κόμματος, ως μεσαίου - διότι μεγάλο, πλέον, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί και δεν είναι - κόμματος.
Κάποιο απόκομμα θα παραμείνει (ή κάποια αποκόμματα μπορεί να παραμείνουν), αφού έχει την τύχη να μην έχει, απέναντί του, έναν Ανδρέα Παπανδρέου.
Αλλά, έως εκεί…
Σχόλια