5-6/2023 : Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε το πρωτοφανές, στα παγκόσμια εκλογικά χρονικά, δηλαδή ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταρρεύσει, σε εκλογές, αλλά τα προβλήματα παραμένουν. Η ελληνική οικονομική φούσκα του μητσοτακικού καθεστώτος των 800.000.000.000 € - και βάλε - του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους σπάει. Και φυσικά, όποιον πάρει ο χάρος (που θα πάρει πολλούς. Μα, πάρα πολλούς).
Πραγματικά αυτό, που έπαθε ο ΣΥΡΙΖΑ, στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, είναι ένα πολύ μεγάλο χουνέρι, μια ανείπωτη εκλογική καταστροφή. Δεν είναι, απλώς, το γεγονός ότι κατέρρευσε, από το 31,53%, που είχε λάβει στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, στο 20,07%, στις 21/5/2023 και στο 17,83% και στις 930.013 ψήφους, στις 25/6/2023.
Αυτό που είναι πρωτοφανές, στα παγκόσμια εκλογικά χρονικά, που κάθισα και έψαξα, είναι το γεγονός ότι αυτή η κατάρρευση, αυτός ο εκλογικός καταποντισμός ήλθε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνούσε, αλλά ήταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο υποτίθεται ότι διεκδικούσε την πρώτη θέση, από το κυβερνητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ενώ, επίσης, όπως αποδείχτηκε, από τις εκλογές, δεν υπήρξε άλλο κόμμα, που να απορροφήσει την μαζική φυγή των πρώην - και των νυν - ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που απομακρύνονται τρέχοντας. Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε, παντελώς, ανίκανο να εκμευταλευθεί την πρωτοφανή εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με δεδομένο το γεγονός ότι κοινοβουλευτική αντιπολίτευση της δεύτερης κυβέρνησης, που σχημάτισε, είναι πολυδιασπασμένη και αδύναμη φαίνεται να έχει ένα εύκολο έργο να πραγματοποιήσει, αλλά αυτά, που τον περιμένουν, δεν πρόκειται να είναι, καθόλου, εύκολα, αφού η οικονομική φούσκα, που δημιούργησε, την τελευταία τριετία, στηριζόμενος, στην διόγκωση του ελληνικού δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, πρόκειται να σπάσει, με πάταγο.
Ας δούμε τα σχετικά στοιχεία της ΑΑΔΕ και του ΟΔΔΗΧ.
Ο, παραπάνω, πρώτος παρουσιαζομενος πίνακας, αφορά την διόγκωση και την αναδιάρθωση του ελληνικού ιδιωτικού χρέους της χρονικής περιόδου 2009 - 2022. Αυτή είναι η εξέλιξη του ελληνικού ιδιωτικού χρέους, το οποίο “αισίως”, την 31/12/2022, έφθασε, στα 381,84 δισεκ. €, με πολύ σημαντική αντιστροφή του, αφού, από ένα χρέος, προς τράπεζες, στα 271,16 δισεκ. €, που ήταν το 2009, στις 21/12/2022, έχει περιορισθεί στα 151,75 δισεκ. € (που και αυτό δεν είναι μικρό) και στο οποίο, πρέπει να συμπεριληφθεί και το χρέος προς τους λεγόμενους διαχειριστές δανείων, δηλαδή τα funds, που αποτελούν ένα σκιώδες τραπεζικό σύστημα και πρωτοεμφανίστηκαν, ως κάτοχοι ιδιωτικών τίτλων χρεών, το 2017, στην εποχή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και στις 31/12/2022, είχαν, στα χέρια τους, 70,68 δισεκ. €.
Μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να παρατηρήσουμε και την κατακόρυφα αυξημένη συμμετοχή του ελληνικού κράτους, στο ιδιωτικό χρέος της χώρας και μάλιστα, η συμμετοχή αυτή έχει δυο σκέλη. Το καθαρό Δημόσιο (χρέη προς ΑΑΔΕ), το οποίο, από τα 32,45 δισεκ. €, το 2009, έφθασε, στις 31/12/2022 “αισίως”, στα 173,14 δισεκ. €. Ενώ, σε αυτά τα ποσά, πρέπει να προστεθούν και τα χρέη, προς τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή, ουσιαστικά, πλέον, τον e-ΕΦΚΑ, που από 30,86 δισεκ. €, που ήσαν το 2009, στις 31/12/2022, έφθασαν, στα 45,67 δισεκ. €.
Και φυσικά, με την επανάκαμψη της σκληρής οικονομικής κρίσης, το 2024, με τους γερμανικής έμπνευσης νέους κανόνες του Συμφώνου Χρηματοπιστωτικής και Δημοσιονομικής Σταθερότητας της ευρωζώνης, αυτό το ιδιωτικό χρέος της χώρας πρόκειται να “σκάσει”. Και όποιον πάρει ο χάρος.
Το γιατί δυσχεραίνεται η εξυπηρέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους φαίνεται από τον, παραπάνω, πίνακα, ο οποίος αφορά την εξέλιξη του μεσοσταθμικού κόστους και της ετήσιας διαρκείας δανεισμού, που, από το 1,3%, το 2022, τώρα, έχει σκαρφαλώσει, στο 2,9%.
Αφήνοντας, στην άκρη, τις βαθιές αναλύσεις, πρέπει να αναφέρω ότι αυτό, που έκανε η πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκμεταλλευόμενη την τριετή χαλάρωση των λουριών του Συμφώνου Σταθερότητας της ευρωζώνης είναι οτι έριξε, στην αγορά 60 δισεκ. €, από νέα δάνεια
και όταν σκάσει αυτή η φούσκα, θα φέρει μια σταθερή αύξηση, στις τιμές των τροφίμων, μια, επίσης, σταθερή και σοβαρή λιτότητα, διεύρυνση της φυγής του νεαρού και μορφωμένου πληθυσμού, από την χώρα της και εξαιρετικά, μεγάλη φτώχεια.
Το βασικό ερώτημα, που έχουμε μπροστά μας, είναι το εξής απλό :
Γιατί, ενώ το ελληνικό κράτος είναι χρεωκοπημένο και βρίσκεται, σε μια διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης και μάλιστα, περισσότερο, από ποτέ, οπως και η ελληνική οικονομία με μια συνολική φούσκα χρέους, της τάξεως των 800 δισεκ. € (και άνω), η μπατιροτραπεζοκρατία σπεύδει και αγοράζει τα χρέη του;
Και τα σχετικά ερωτηματικά πολλαπλασιάζονται, αφού το πραγματικό εθνικό εισόδημα της χώρας είναι, γύρω, στο 20% χαμηλότερα, από το 2007 και ενώ το δημόσιο χρέος είναι, κατά 50% (και βάλε), μεγαλύτερο, σε σχέση με το 2007 και ενώ, από το 2019, η πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προσθέσει, περίπου, 50-60 δισεκ. €, στο δημόσιο χρέος, χωρίς να έχει υπάρξει ουσιαστική αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων.
Παρά ταύτα, η μπατιροτραπεζοκρατία αφήνει ανενόχλητη την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ιδιαίτερα, όταν η τωρινή κυβέρνηση μιλάει, για πρωτογενές πλεόνασμα μερικών εκατομμυρίων ευρώ, στον πραγματοποιημένο προϋπολογισμό του 2022, ενώ την ίδια στιγμή, τον Δεκέμβριο του 2022, δανείστηκε 49 δισεκ. €, από τον e-ΕΦΚΑ και άλλα ΝΠΔΔ, για να εμφανίσει ψευδόμενη ότι ισοσκέλισε τον κρατικό ισολογισμό, με αποτέλεσμα να γεννάται το εύλογο ερώτημα :
Πώς θα επιστρέψει αυτά τα 49 δισεκ. €, χωρίς να έχει ένα τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας;
Και όμως, η μπατιροτραπεζοκρατία σιωπά, για όλα αυτά, ενώ, μάλιστα, γίνεται λόγος, για την επίτευξη της εισόδου της χώρας, στην επενδυτική βαθμίδα, όταν, μόνο το 2022, η Ελλάδα δαπάνησε 20 δισεκ. € περισσότερα, για εισαγωγές, από όσα εισέπραξε από τις εξαγωγές και τον τουρισμό.
Η αλήθεια είναι ωμή και απλή :
Η μπατιροτραπεζοκρατία αγοράζει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, διότι ξέρει (ή πιστεύει) ότι το κράτος μας είναι χρεοκοπημένο, αλλά δεν την νοιάζει, αφού έχει την κάλυψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία κρατά το ελληνικό Δημόσιο, σε μόνιμη κατάσταση χρεωκοπίας και ελεγχόμενης πτωχευτικής διαδικασίας, αλλά, παράλληλα, το χρηματοδοτεί, για να καλύπτεται αυτή η πτώχευση και φυσικά, αυτό το κάνει, υπό όρους, που είναι σαφείς, συγκεκριμένοι και αρκούντως, σκληροί.
Οι όροι αυτοί εντοπίζονται να είναι πολύ στοχευμένοι και έχουν βάθος χρόνου. Ας τους δούμε :
Α) Η συνέχιση και η αύξηση της βαρειάς φορολογίας, την οποία η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη πρόκειται πιεζόμενο να επεκτείνει, στο έπακρον.
Β) Η συνέχιση της ύπαρξης και της ενεργοποίησης του λεγόμενου Υπερταμείου, το οποίο, ως έκφραση του νεοαποικιακού καθεστώτος, υπό το οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, διαχειρίζεται, σύμφωνα, με το 3ο Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διαχειρίζεται ολόκληρη την δημόσια περιουσία, υπό τις διαταγές της τρόικας των ευρωθεσμών.
Γ) Να συνεχισθεί η αγοραπωλησία κόκκινων δανείων, στο πλαίσιο του λεγόμενου σχεδίου «Ηρακλής» και φυσικά, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις των ιδιωτικών περιουσιών.
Δ) Φυσικά, να μην ενοχληθεί το καρτέλ της ηλεκτρικής ενέργειας, το εικονικό Χρηματιστήριο Ενέργειας.
Ε) Η πρακτική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η έλευση των εταιρειών, που νοικιάζουν εργαζόμενους, σε ιδιωτικές και δημόσιες εταιρείες.
Αυτές είναι οι παρούσες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, που έχει, άμεσα, η κυβέρνηση της χώρας. Όμως, έρχονται τα πολύ χειρότερα, εν όψει των επερχόμενων νέων πανευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων, οι συζητήσεις, για τους οποίους η πολύπλοκη συζήτηση των κυβερνήσεων των κρατών της ευρωζώνης πιθανόν να μην τελειώσει εντός του 2023. Και φυσικά, κάτι τέτοιο θα σημάνει νέους προϋπολογισμούς λιτότητας, ειδικά, για τις χώρες, όπως η Ελλάδα, με υψηλό χρέος.
Αυτό σημαίνει στενότατο σφίξιμο του ζωναριού, μετά από τρία έτη χαλάρωσης, εξαιτίας της πανδημίας και του ουκρανικού. Και φυσικά, αν δεν υπάρξει (και όσο δεν υπάρχει) συμφωνία, τότε από τον Ιανουάριο του 2024 επανέρχεται, σε ισχύ, αναλλοίωτο το Σύμφωνο Σταθερότητας, με όριο δημόσιου ελλείμματος θα είναι στο 3% του ΑΕΠ, του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, με την Ελλάδα να πρέπει να καταγράψει δημοσιονομικό πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ.
Είπε κανείς ότι το, άμεσα, ερχόμενο μέλλον και μάλιστα, σε ένα άγνωστο βάθος χρόνου, δεν πρόκειται να είναι ενδιαφέρον;
Όποιος το είπε και το ισχυρίζεται, σφάλλει οικτρά.
Τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, με μόνη ευκολία, για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, το γεγονός ότι δεν έχει αντιπολίτευση, απέναντί της.
Και αυτό είναι κάτι, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, διότι η συγκρότηση μιας κοινωνικής αντιπολίτευσης, απέναντι, στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι, πλέον, πολύ δύσκολη, μετά την απογοητευτική εμπειρία του κινήματος των πλατειών του 2011 - 2012 και την τραγική απογοήτευση που ακολούθησε, με την κυβέρνηση, που ανέδειξαν αυτές οι πλατείες, δηλαδή την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, που, ωμά και απροκάλυπτα, ξεπούλησε αυτούς τους αγώνες και την εμπιστοσύνη, που έδειξε στον περιθωριακό, έως τότε, ΣΥΡΙΖΑ, η ελληνική κοινωνία, η οποία ανέβασε το κόμμα αυτό, στην κυβέρνηση και την πάτησε, κάτι που μπορεί να άργησε να το καταλάβει, στην ολότητά του, όμως, τελικά, το κατάλαβε και δυστυχώς, συνεπέρανε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, απέναντι, σε αυτό, που συμβαίνει, τώρα και που πρόκειται να συμβεί, στο μέλλον.
Δυστυχώς.
Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κατάσταση είναι, πολύ δύσκολα, αναστρέψιμη. Και αυτό θα πρέπει να το έχουμε, καλά, στο μυαλό μας, χωρίς να διατηρούμε αυταπάτες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε, σε κάτι καλύτερο. Μπορούμε να ελπίζουμε. Όπως, όμως, φαίνεται, αυτό το καλύτερο πρόκειται να αργήσει. Και είναι πιθανόν να αργήσει πολύ.
Ως εκ τούτου, τα πολύ χειρότερα τε έχουμε μπροστά μας.
Σχόλια
Οπως η ενεργειακη πολιτικη της χωρας. Ο Μητσοτακης το παιζει (με το αζημιωτο) ως Δον κιχωτης της ψευτο-οικολογιας και θελει να γεμισει τη χωρα ανεμογεννητριες ενω τα εργοστασια παραγωγης ενεργειας με λιγνιτη (που η χωρα εχει σε αφθονια) οδευουν να βαλουν λουκετο.
Δηλαδη, η χωρα θα βρεθει με τεραστιο ενεργειακο προβλημα αφου βασιζεται σε πανακριβες εισαγωγες ενεργειας, ενω με το ζορι θα παραγει μικρες ποσοτητες απο το ασταθες δικτυο των αιολικων παρκων.
Μετα τα καυσιμα κινησης και θερμανσης ειναι πανακριβα με οτι αρνητικο συνεπαγεται για τους καταναλωτες. Ενω υπαρχει και εκτεταμενη νοθεια απο τα μαφιοζικα κυκλωματα οργανωμενου εγκληματος (που εχουν διασυνδεσεις με εφοπλιστες και κυβερνητικα στελεχη).
Αλλα ζητημα ειναι η εμμονη με τη δουλικη προσκολληση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οδηγωντας την Ελλαδα σε μεγαλες περιπετειες χωρις κανενα ωφελος. Μετα τη διακοπη των δεσμων με τη Ρωσια οπου ουσιαστικα η Ελληνικη ολιγαρχικη ελιτ ακολουθησε τις προσταγες των ΗΠΑ, δεν ειναι απιθανο οι Αμερικανοι να μας εξαναγκασουν και σε μια μελλοντικη διακοπη των εμπορικων και επενδυτικων σχεσεων με τη Κινα.