8/2023 Η σύνοδος των BRICS, οι αιτίες της περιορισμένης διεύρυνσης και οι διαιρέσεις ενός υποψηφίου οικονομικού γίγαντα, που πλησιάζει, στο να αντιπροσωπεύει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ. (Η Ελλάδα, που, στην δεκαετία του 1980, βρισκόταν, ανάμεσα, στην 24η και στην 28η θέση, παγκοσμίως, σε επίπεδο συνολικού ΑΕΠ και τώρα, έχει καταρρεύσει, στην 55η θέση, έπρεπε να είναι παρούσα, ως παρατηρήτρια χώρα, στην σύνοδο αυτή, αλλά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η εντόπια ελίτ δεν έχουν τα απαιτούμενα κότσια. Δυστυχώς).
1925 : Ένα επίκαιρο, πλέον, στις ημέρες μας, σκίτσο του Robert Berkeley, γνωστού, στην εποχή του, ως “Bob Minor”. Θα μπορούσαν οι BRICS να είναι η ενσάρκωση αυτής της, καθόλου, σατυρικής πρόβλεψης, για την γιγάντωση της Κίνας, της Ινδίας και της Αφρικής, απέναντι, στην ιμπεριαλιστική Δύση; Δεν είναι απίθανο και δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Η δική μου γνώμη, έχοντας ως δεδομένη την ασταθή, αλλά και προοπτικά, μεγεθυνόμενη μείωση της οικονομικής δύναμης των ΗΠΑ και της Δύσης, είναι ότι οι εξελίξεις, σε γενικές γραμμές, βαίνουν, προς αυτή την κατεύθυνση, αν και οι, επί μέρους, διαφοροποιήσεις μπορεί να είναι, σημαντικές και ως προς αυτές τις διαφοροποιήσεις, ίσως, ο ρόλος της Ινδίας να είναι, μελλοντικά, καθοριστικός.
Αυτές τις ημέρες (22-24 Αυγούστου 2023) οι BRICS είχαν μια σημαντική σύνοδο κορυφής, στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, με αποτέλεσμα να προσκαλέσουν έξι χώρες (την Αργεντινή, την Αίγυπτο, το Ιράν, την Αιθιοπία, την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) να γίνουν νέα μέλη αυτού του οικονομικού συνασπισμού, από τις, άνω των 40 χώρες, που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον, για ένταξη, ενώ 24, εξ αυτών, έχουν υποβάλει επίσημο αίτημα ένταξης και τούτο διότι, αν και οι 5 χώρες, που συμμετέχουν, στους BRICS, έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν την διεύρυνση, στην πραγματικότητα, υπάρχουν διαφωνίες, οι οποίες έχουν να κάνουν, με τις ισορροπίες, εντός αυτού του οικονομικού συνασπισμού, όχι, μόνο, για το μέγεθος της διεύρυνσης, αλλά και για την κατεύθυνση, όπως και για το πόσο γρήγορα, πρέπει να προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία.
Η αλήθεια είναι ότι οι εντάσεις που προκαλεί ο πόλεμος, στην Ουκρανία και η, εκ των πραγμάτων, αμερικανονατοϊκή πολεμική αντιπαράθεση, με την Ρωσία, που πραγματοποιείται, με τον πόλεμο αυτόν, όπως και η αυξανόμενη αντιπαλότητα, ανάμεσα στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την παγκόσμια κυριαρχία, οδηγούν την Ρωσία και την Κίνα να επιθυμούν μια επιτάχυνση, στην ενίσχυση του οικονομικού συνασπισμού, που έχει εσωτερικές διαιρέσεις και έλλειψη ενιαίας κατευθυντήριας στρατηγικής.
Πάντως, αν και πολύς λόγος γίνεται, για την δημιουργία ενός νέου νομίσματος των BRICS, τελικά, τέτοια απόφαση δεν λήφθηκε και μάλιστα, δεν έγινε, καν, μια τέτοια συζήτηση, αν και το κοινό νόμισμα είναι μια ιδέα που έχει θέσει η Βραζιλία, ως εναλλακτική λύση, απέναντι, στην εξάρτηση, από το αμερικανικό δολάριο.
Φυσικά, οι τεράστιες περιπέτειες, που υφίστανται οι χώρες της νομισματικής ζώνης του ευρώ, αποδεικνύουν ότι ένα κοινό νόμισμα, σε μια οικονομική ζώνη, όπως αυτή η υποτιθέμενη νομισματική ζώνη των BRICS, της οποίας οι μεγάλες διαφοροποιήσεις και οι τεράστιες οικονομικές αποστάσεις των επιπέδων ανάπτυξης των χωρών, που συμμετέχουν και θα συμμετάσχουν, σε αυτόν τον οικονομικό συνασπισμό.
Προφανώς, οι BRICS παραμένουν να είναι μια, σημαντικά, ανομοιογενής ομάδα και η υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος θα βλάψει τις λιγότερο ισχυρές οικονομίες των χωρών αυτών και πρόκειται να ευνοήσει, κυρίως, την Κίνα (ΑΕΠ 27,206 τρισεκ. $, το 2021) η οποία είναι η πρώτη οικονομική δύναμη, στον πλανήτη, ήδη, από το 2014, έχοντας ξεπεράσει, ως προς το μέγεθος του ΑΕΠ, τις ΗΠΑ (ΑΕΠ 22,997 τρισεκ. $, το 2021), την Ρωσία (έκτη οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 4,490 τρισεκ. $, το 2021) και δευτερευόντως, την Ινδία (τρίτη οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 10,218 τρισεκ. $, το 2021) και την Βραζιλία (όγδοη οικονομική δύναμη ΑΕΠ 3,435 τρισεκ. $, το 2021).
Από εκεί και πέρα, μετά την διεύρυνση των BRICS, η οικονομική δύναμη των χωρών του αυτού του οικονομικού μπλοκ, διαμορφώνεται, το 2021, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, που μετράει, ορθότατα, το ΑΕΠ των χωρών, σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, ως εξής :
Νότια Αφρική, 32η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 865,820 δισεκ. $.
Αργεντινή, 28η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 1,081 τρισεκ. $.
Αίγυπτος, 22η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 1,388 τρισεκ. $.
Σαουδική Αραβία, 17η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 1,751 τρισεκ. $.
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, 34η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 703,375 δισεκ. $.
Ιράν, 20η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 1,436 τρισεκ. $.
Αιθιοπία, 57η οικονομική δύναμη, ΑΕΠ 312,752 δισεκ. $.
Τελικά, πέρασε η γραμμή της πολύ μικρής διεύρυνσης των BRICS, με την πρόσκληση, για ένταξη, σε έξι χώρες και όχι στις 24 χώρες, που έχουν υποβάλει επίσημο αίτημα για ένταξη.
Παρά την επιθυμία της Κίνας και της Ρωσίας να προχωρήσει η διεύρυνση, η Ινδία, που δεν επιθυμεί μια γρήγορη διεύρυνση αυτού του συγκεκριμένου και αναδιαμορφούμενου οικονομικού μπλοκ, λόγω των αντιπαλοτήτων της, με την Κίνα, που έχουν φτάσει, μέχρι και πρόσφατα, σε στρατιωτικές συγκρούσεις, στα κοινά σύνορα των δύο χωρών, με αποτέλεσμα το Νέο Δελχί να μην επιθυμεί την διεύρυνση της επιρροής του Πεκίνου.
Από την άλλη πλευρά, είναι και η Βραζιλία, που δεν επιθυμεί μια γρήγορη διεύρυνση του μπλοκ, επειδή έχει τον φόβο ότι μια μεγάλη διεύρυνση των BRICS, επειδή αντιλαμβάνεται ότι το μεγάλωμα αυτού του οικονομικού συνασπισμού θα οδηγήσει, στον μετριασμό της δικής της επιρροής στο μπλοκ και αυτό, βέβαια, είναι κάτι, που επιθυμεί να το αποφύγει.
Πάντως, η αλήθεια είναι ότι, παρά την συγκρατημένη διεύρυνση των BRICS, η δέσμευση αυτού του οικονομικού συνασπισμού να υπερασπιστεί τον Παγκόσμιο Νότο και να προσφέρει μια εναλλακτική λύση, σε παγκόσμιο επίπεδο και την απεξάρτηση, από τις ΗΠΑ και τα πλούσια κράτη της Δύσης, έχει βρει μεγάλη απήχηση. Ως εκ τούτου, το τί μέλλει γενέσθαι είναι πολύ ενδιαφέρον.
Αλλά πέρα από όλα τα άλλα, αυτό, που είναι τραγικό, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν τόλμησε να είναι, έστω στην θέση της παρατηρήτριας χώρας, σε αυτήν την σύνοδο των BRICS, όπως δεν ήταν παρατηρήτρια χώρα, ούτε στις προηγούμενες συνόδους και φυσικά, δεν θα είναι, ούτε και στις επόμενες, επειδή η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και ολόκληρο το ελληνικό αστικό πολιτικό προσωπικό της δεξιάς του κέντρου και της αριστεράς, στην Ελλάδα, όπως και το σύνολο της εντόπιας ελίτ δεν έχουν το απαραίτητο σθένος και τα απαιτούμενα κότσια, ώστε να προχωρήσουν, σε μια τέτοια πολιτική κίνηση, η οποία, προφανώς, εάν γινόταν, θα προκαλούσε την σφοδρή δυσαρέσκεια των χωρών της Δύσης· κυρίως, της Ουάσινγκτων, αλλά και των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών και κυρίως, του Βερολίνου που θα έβλεπαν, ως απιστία, μια τέτοια πολιτική κίνηση.
Βέβαια, η Γαλλία του Emmanuel Macron εξέφρασε, επίσημα, την επιθυμία της να παρευρεθεί, σε αυτή την σύνοδο των BRICS, όμως ήταν το ρωσικό βέτο, που απέτρεψε αυτή την προσπάθεια του Παρισιού.
Θα μου πείτε, άλλο το Παρίσι, άλλο η Αθήνα. Ναι, έτσι είναι τα πράγματα, αλλά θα μπορούσαν να είναι και διαφορετικά, εάν υπήρχε μία κυβέρνηση, η οποία θα θα είχε την βούληση να προχωρήσει, σε μια τέτοια ενέργεια και να καταστήσει την Ελλάδα παρατηρήτρια, στις συνόδους των BRICS, όχι επειδή, τώρα άμεσα, στοχεύει, σε μία απόσπαση του ελληνικού κράτους, από τον χώρο της Δύσης αλλά επειδή, κάτι τέτοιο είναι χρήσιμο, ώστε να αποτελεί μια εναλλακτική λύση, στο μακροπρόθεσμο μέλλον της χώρας μας, όταν κάτι τέτοιο απαιτηθεί.
Άλλωστε, η Ελλάδα έχει βλαφθεί, σοβαρά, από την ένταξή της, στον οικονομικό συνασπισμό της ΕΟΚ και κυρίως και πάνω απ’ όλα, από την ένταξή της, στην ευρωζώνη, η οποία οδήγησε, στην καταστροφή, την ελληνική οικονομία.
Για να γίνει αντιληπτό αυτό το γεγονός της πραγματικής καταστροφής και της υπανάπτυξης, στην οποία οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία, μια και εδώ κάνω λόγο για την παγκόσμια κατάταξη των χωρών των BRICS και τα μεγέθη των συνολικών ΑΕΠ τους, καλό είναι να δούμε ότι η Ελλάδα, το 2021, έχει καταρρεύσει, στην 55η θέση, στην παγκόσμια κατάσταση κατάταξη ως προς το μέγεθος του συνολικού ΑΕΠ, το οποίο φθάνει, στα 344,173 δισεκ. $, ενώ, στην δεκαετία του 1980 βρισκόταν, μεταξύ της 24ης και της 28ης θέσης, στην παγκόσμια κατάταξη και μάλιστα, ήταν μπροστά και από την Τουρκία, ως προς τα επίπεδα των συνολικών ΑΕΠ των δυο χωρών, ενώ τώρα, η Τουρκία (το 2021) βρίσκεται, στην 11η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, με ΑΕΠ 2,943 τρισεκ. $.
Ατυχώς, η Ελλάδα πρόκειται να συνεχίσει αυτήν την καθοδική καταστροφική πορεία, στον μελλούμενο χρόνο, όσο δεν έχει μια ηγεσία, ανάλογη, με εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου, που να θέλει να ακολουθήσει μια πολιτική, η οποία να συνταιριάζει, με τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και όσο έχει μια πολιτική ηγεσία, η οποία, στην συντριπτική της πλειοψηφία, ακολουθεί, πιστά, όσα απαιτούν η Ουάσινγκτων, το Βερολίνο, το Παρίσι και οι ευρωθεσμοί.
Και φυσικά, όσο αυτή η δουλική πολιτική συνεχίζεται, η Ελλάδα πρόκειται να συνεχίσει να βαδίζει, από το κακό, στο χειρότερο.
Δυστυχώς…
Σχόλια
Μια "ουδετερη" Ελλαδα (εκτος ΕΕ-ΕΥΡΩ) θα ειχε τα απαραιτητα περιθωρια ελιγμων και τη δυνατοτητα εμπορικων - επενδυτικων συμφωνιων με σειρα χωρων (BRICS, Κινα, Ινδια, Ρωσια, Ασιατικες χωρες, διαφορες Αραβικες και νοτιοαμερικανικες χωρες κλπ).
Tα ωφελη τοτε θα ηταν τεραστια αφου η Ελλαδα θα μπορουσε να κινειται βαση των δικων της συμφεροντων και να κλεινει συμφωνιες με αυτες τις χωρες.
Τα κερδη απο εμπορικες συμφωνιες και επενδυσεις με χωρες οπως Κινα και Ρωσια θα ηταν πολυ σημαντικα.
Εαν υπολογισουμε τις ζημιες που εχει υποστει η χωρα ακολουθωντας τη γραμμη των Ηνωμενων Πολιτειων ως προς τη Ρωσια και τις κυρωσεις ειναι καταστροφικες. Χαμενο συναλλαγμα εκατονταδων εκατομμυριων ευρω απο εκατομμυρια Ρωσους τουριστες, απωλειες ελληνικων αγροτικων εξαγωγων 500 εκ - 1 δις, τεραστια αυξηση ενεργειακου κοστους κλπ
Αυτές τις ημέρες επεξεργάζομαι ένα σχετικό άρθρο, με στοιχεία πινάκων από το 1833, μέχρι τώρα. Επίκειται να το δημοσιεύσω, μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη.