2023 : Bye, bye Kyriakos! Ο Μητσοτάκης χάνει την πρωθυπουργία, χωρίς αντίπαλο, ενώ εισερχόμαστε, σε ένα ρευστό μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, που μπορεί να φέρει έναν νέο Λουκά Παπαδήμο.

Καθώς εισήλθαμε, στην νέα χρονιά, το 2023, μπορούμε, πλέον, άνετα, να αποχαιρετήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από την πρωθυπουργία της χώρας, λέγοντάς του ένα “Bye, bye Kyriakos”. 

Όπως προκύπτει, από την παρούσα πολιτική κατάσταση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετράει, πλέον, λίγους μήνες πρωθυπουργίας, χωρίς παραπέρα προοπτική, εξ αιτίας της αντίληψης, περί ακτύπητης πολιτικής παντοδυναμίας, την οποία, μέχρι πρόσφατα, θεωρούσε ότι έχει, της παιδαριώδους κυβερνητικής θητείας του, αλλά και του γεγονότος ότι οδηγεί την χώρα, σε μια νέα πιθανή χρεωκοπία, εντός και εξ αιτίας της χρεωκοπίας, που υπέστη, το 2010, λόγω και των προβλέψεων των μνημονιακών πολιτικών, που κληρονόμησε, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τις οποίες και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέχισε να εφαρμόζει και τις οποίες η, κοινοβουλευτικά, αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κακοδιαχειρίστηκε, ακόμη και όταν αυτή η ακολουθούμενη πολιτική υπήρξε προϊόν της ιδεοληπτικής ψεύδους συνειδήσεως, που συγκροτεί την συντηρητική παράταξη της χώρας, την οποία, κυρίως και βασικώς, εφαρμόζει η κάθε συντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, στηριζόμενη, στην λεγόμενη οικονομία της αγοράς, η οποία, στην πράξη, αποτελεί την αυθεντική πολιτική της εντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας και σε έναν βαθμό - μικρότερο, ή μεγαλύτερο - των μεγαλομεσαίων και κάποιες φορές και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρωθυπουργική του θητεία, αντιμετώπισε 2 + 1 κρίσεις, ήτοι κυρίως, του κορωνοϊού, από τον Μάρτιο του 2020, την όποια, το 2022, όπως και οι άλλες κυβερνήσεις των χωρών της Δύσης, άφησε να ατονίσει και να εγκαταληφθεί, αντιλαμβανόμενος και αυτός (όπως και οι άλλοι) τα αδιέξοδα και την εσώτερη ανοησία των εφαρμοζόμενων ασφυκτικών περιοριστικών, στην παραγωγική διαδικασία, πολιτικών, όπως επίσης, την συγκρουσιακή, με τα συμφέροντα της χώρας, εφαρμοζόμενης, φανατικά, αντιρωσικής πολιτικής, όσον αφορά τον πόλεμο, που ξέσπασε, στην Ουκρανία, με την ρωσική εισβολή, στην χωρα αυτή, στις 24/2/2022 (η τρίτη κρίση που αντιμετώπισε ηταν αυτή, με την Τουρκία, την οποία διαχειρίστηκε επιτυχώς, εν μέρει), η οικονομική πολιτική, που προσπάθησε να εφαρμόσει, - με μακρύτατη διακοπή, που χειροτέρευσε, κατά πολύ, την κατάσταση, στην περίοδο 2020 και 2021 - υπήρξε και είναι, ευγενικώς, χαρακτηριζόμενη, ως ανεπιτυχής και ανοικτά, αποτυχημένη, αφού, ήδη, τον Δεκέμβριο του 2019, δηλαδή, πριν την έναρξη της κρίσης του COVID 2019, η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είχε γυρίσει, σε υφεσιακά επίπεδα, την ελληνική οικονομία, η οποία, αν και ουσιαστικά, στάσιμη, είχε πάρει μια ασθενή ανοδική πορεία, έστω και αν αυτή ηταν ασταθής.

Παραθέτοντας, τα σχετικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για το έτος 2019, βλέπουμε την καθοδική πορεία των τριμηνιαίων μεταβολών του ελληνικού ΑΕΠ, κατά το έτος εκείνο, ιδίως, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την εξουσία. Έτσι, το 2ο τρίμηνο του 2019 το ελληνικό ΑΕΠ έφθασε στα 46,034 δισεκ. ευρώ, το 3ο τρίμηνο του 2019 πήγε, στα 49,919 δισεκ. ευρω, για να καταπέσει, το 4ο τρίμηνο του 2019, στα 46,047 δισεκ. ευρώ (περίπου όσο το 4ο τρίμηνο του 2018, που ήταν, στα 45,468 δισεκ. ευρώ).

Αυτή ήταν και είναι η συντηρητική φιλελεύθερη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία, το 4ο τρίμηνο του 2020 και το 2021 αποσάρθρωσε το ελληνικό ΑΕΠ, στα 42,489 δισεκ. ευρώ και στα 44,332 δισεκ. ευρώ, λόγω των ασφυκτικά, περιοριστικών μέτρων, για τον κορωνοϊό, ενώ τα στοιχεία, για το 2022, είναι, επί του παρόντος, αναξιόπιστα, λόγω του πληθωρισμού και των καθηλωμένων εισοδημάτων, τα οποία, λόγω της αποσαρθρωτικής ακρίβειας, που συνδέεται, με το ξήλωμα των εφοδιαστικών αλυσίδων, σε παγκόσμιο επίπεδο και λόγω του πολέμου, στην Ουκρανία, έχουν οδηγήσει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σε αδιέξοδο και σε μια αναμενόμενη μεγάλη εκλογική σμίκρυνση, ενώ απέναντί της, δεν έχει κάποιον σοβαρό εκλογικό αντίπαλο, με αποτέλεσμα, όσες βουλευτικές εκλογές και να διεξαχθούν, από τον ερχόμενο Μάρτιο - Απρίλιο και μετά, να μην μπορεί να σχηματισθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Αυτό σημαίνει ότι, με δεδομένο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, τα έχει κάνει σκατά, με το ζήτημα των υποκλοπών του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς και πολλών άλλων φίλων και αντιπάλων, αλλά και μελών της κυβέρνησης, μαζί με την δυσμενή θέση, που βρίσκεται, στο επίπεδο της κοινής γνώμης, παρά τις όποιες προσπάθειες δημοσκοπικής ωραιοποίησης της θέσης του, όσον αφορά την γνώμη, που επικρατεί, στην ελληνική κοινωνία, για τον τωρινό πρωθυπουργό, η όποια κυβέρνηση, σχηματισθεί, τελικά, δεν θα έχει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη (του οποίου η θέση στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι δεδομένο ότι πρόκειται να είναι ανέφελη).

Δεν σημαίνει κάτι το σοβαρό μια τέτοια μεταβολή. Κάποιον νέο “Λουκά Παπαδήμο” θα φροντίσουν η ολιγαρχία, οι Βρυξέλλες και το ελληνικό πολιτικό σύστημα να μας φορτώσουν, προκειμένου να συνεχιστούν οι εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές.

Ως εκ τούτου, μπορούμε να αποχαιρετήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, χωρίς καμμία λύπη, ούτε χαρά…