1/1/2023 : Η Κροατία δεν διδάχτηκε, από τα παθήματα της Ελλάδας και έκανε το τεράστιο σφάλμα να εισέλθει, από εφέτος, στην ευρωζώνη. Ο κροατικός λαός αρχίζει να πληρώνει τα σπασμένα, με την καλπάζουσα άνοδο των τιμών. (Και φυσικά, το κόστος δεν θα είναι, μόνον, αυτό)…
Όπως είναι φυσικό, σε μια μικρή ολιγοπωλιακή οικονομία, με ασθενή και επιρρεπή, στην εξυπηρέτηση των στενών συμφερόντων της εντόπιας ολιγαρχίας, κυβέρνηση και με ένα μικρό αριθμό κατοίκων, που φθάνουν, στους 3.899.000 ανθρώπους, με ΑΕΠ εκφρασμένο με όρους ισοδυναμίας της αγοραστικής δύναμης, που ισούται, περίπου, με 107 δισεκ. ευρώ, ή δολάρια (ήτοι 60,67 δισεκ., σε τιμή συναλλάγματος) και κατά κεφαλήν, εισόδημα, περίπου, στα 26.500 ευρώ, ή δολάρια, το 2020, η ραγδαία κερδοσκοπική άνοδος των τιμών, απλώς και μόνον, εξ αιτίας της εισαγωγής του ευρώ και την κατάργηση του κούνα, αν και πολύ πριν την 1/1/2023, το ευρώ γινόταν αποδεκτό, ως νόμισμα των καθημερινών συναλλαγών, δεν υπήρξε ένα μη αναμενόμενο γεγονός, για την κυβέρνηση (η οποία προσποιείται την έκπληκτη και λέει λόγια του αέρα, μιλώντας, κατά της κερδοσκοπίας, που αυτή επέλεξε να φέρει), την τοπική εμπορική ελίτ και φυσικά, την μικρή, αλλά ισχυρή μπατιροτραπεζοκρατία της Κροατίας, την οποία όλοι αυτοί, μαζί με την μπατιροτραπεζοκρατία της Φραγκφούρτης, την ευρωγραφειοκρατία των Βρυξελλών και κυρίως την γερμανική και την γαλλική κυβέρνηση, έβαλαν την χώρα, στην ευρωζώνη, με ένα δημόσιο χρέος ίσο, περίπου, με το 80% του ΑΕΠ της χώρας, ένα χρέος, το οποίο προβλέπεται να αυξηθεί (με τα τωρινά διαφορικά επιτόκια των δεκαετών ομολόγων του κροατικού Δημοσίου να φθάνουν, στο 4%), εκτός, εάν η κροατική κοινωνία αποδεχθεί μια μακροχρόνια και χωρίς ορατό τέλος, σκληρή πολιτική λιτότητας, η οποία θα συρρικνώσει, δραστικά, τον τομέα των υπηρεσιών και πρώτον απο όλους, τον τεράστιο τουριστικό της κλάδο, αλλά και την όποια υπαρκτή δραστηριότητα της κροατικής οικονομίας, στον τομέα των εξαγωγών, όπου, ήδη, έχει αρχίσει να μην τα πηγαίνει καλά.
Γιατί, όμως, έβαλαν την κροατική οικονομία, στην ευρωζώνη;
Κατ’ αρχήν, οι ευρωπαϊκές ελίτ, με κυρίαρχη την γερμανική, δεν έχουν καμμία αντίρρηση να ληστέψουν τους Κροάτες, αφού οι ίδιοι (δηλαδή η ολιγαρχία τους) επιθυμούν να ληστευθούν. Άλλωστε η Κροατία είναι ένα μικρό και ασήμαντο οικονομικό μέγεθος, απόλυτα, διαχειρίσιμο, ενώ μπορεί να υποδειχθεί, ως παράδειγμα ελκυστικότητας του ευρώ και της ζώνης του, μετά την δυσφημιστική, για την “Ευρωπαϊκή Ένωση”, έξοδο, το 2020, της Βρετανίας, από αυτήν, αν και οι τωρινές απειλές - προς το παρόν - του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτωρ Όρμπαν, για έξοδο της Ουγγαρίας, από την “Ευρωπαϊκή Ένωση” (κάτι που το θεωρώ σωστό, άσχετα, αν θα γίνει ή όχι) έρχεται να χαλάσει το “success story”, που θέλουν να στήσουν οι ευρωενωσίτες, τώρα, με την περίπτωση της Κροατίας και αργότερα, με τις περιπτώσεις της Βουλγαρίας και της Ρουμανία, που σχεδιάζουν να βάλουν και αυτές τις χώρες, στην ευρωζώνη.
Και ενώ οι”Ευρωπαίοι” δεν έχουν κανένα λόγο να μην ληστέψουν την κροατική κοινωνία, οι Κροάτες ολιγάρχες, παρα τις αναταράξεις και ανακατατάξεις, που θα φέρει το ευρώ, στις τάξεις τους, έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, εκτός της χώρας τους, γι’ αυτό και η ευρωζώνη τους ευνοεί να μπορούν, χωρίς περιορισμούς, τα κεφάλαιά τους, σε οποιονδήποτε φορολογικό παράδεισο του εξωτερικού επιθυμούν.
Αλλά αυτή, που δεν περίμενε την ραγδαία άνοδο των τιμών (λόγω της ολιγοπωλιακής διάρθρωσης της οικονομίας της χώρας της και το τεράστιο κύμα κερδοσκοπίας, που ξέσπασε, αμέσως, με την κατάργηση του κούνα και την αντικατάστασή του, από το ευρώ), είναι η κροατική κοινωνία, η οποία, με έκπληξη και ανίκανη να αντιδράσει, βλέπει και διαπιστώνει ότι όλα όσα την διαβεβαίωναν, όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση του Αντρέι Πλένκοβιτς, οι εκπρόσωποι της Τράπεζας της Κροατίας, οι λοιποί θεσμικοί παράγοντες και η ευρωγραφειοκρατία, ότι, δηλαδή, δεν θα προκύψει άμεσο κύμα κερδοσκοπίας, από την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος της χώρας, από το ευρώ, αποδεικνύονται τεράστια και ασύστολα ψεύδη.
Έτσι, αμέσως, η κροατική κοινωνία μπήκε, ξαφνικά, στην δίνη της καλπάζουσας ανόδου των τιμών, που εξόργισε τους πάντες, πλην των ολιγαρχών, της κυβέρνησης και των τραπεζιτών, που γνώριζαν, πολύ καλά, αυτό που ερχόταν, όπως συνέβη και τον Ιανουάριο του 2002, στην Ελλάδα και κυρίως, στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Απλώς, προπαγάνδισαν, με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο, το ψέμμα αυτό. Και εδώ, που τα λέμε, πέτυχαν να γίνει αυτό, που επεδίωκαν.
Αλλά αυτό, που δεν υποψιάζεται η κροατική κοινωνία, δεν είναι, πλέον, η κερδοσκοπία. Είναι το σκοτεινό μέλλον της Κροατίας, που πρόκειται να ακολουθήσει, όταν τα μακροοικονομικά της μεγέθη καταστούν στάσιμα, όταν θα παρακμάζουν και πιθανώς, συρρικνωθούν.
Υπ’ αυτές τις επερχόμενες συνθήκες, τον πραγματικό λογαριασμό του κόστους της εισόδου της χώρας τους, στην ευρωζώνη, οι Κροάτες πολίτες δεν τον έχουν δει, ούτε αισθανθεί.
Όμως, δεν θα τον αποφύγουν…
Σχόλια