Αμβλώσεις : Μια ψύχραιμη αποτίμηση της απόφασης του Supreme Court of the United States of America (SCOTUS), για το ζήτημα της συνταγματικότητας, ή μη, των αμβλώσεων.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής - Supreme Court of the United States (SCOTUS) - δημοσίευσε, αυτές τις ημέρες, την απόφασή του, για το ζήτημα των αμβλώσεων. Για το αν, δηλαδή, η άμβλωση είναι ένα δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται, από το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ή όχι, ανατρέποντας μια προηγούμενη απόφασή του, πριν 49 χρόνια, με την οποία αναγνώριζε το δικαίωμα των γυναικών και των ζευγαριών, στην άμβλωση, ως συνταγματικό δικαίωμα.

Για να είμαι ακριβής πρέπει να σημειώσουμε ότι το ανώτατο δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δεν χαρακτήρισε μη συνταγματικό, ή αντισυνταγματικό το δικαίωμα, στην άμβλωση. Απλώς, αποφάσισε ότι το δικαίωμα στην άμβλωση δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αφού δεν προβλέπεται πουθενά, στο κείμενο του αμερικανικού Συντάγματος, ούτε μια ρύθμιση, η οποία να επιτρέπει, ή να απαγορεύει τις αμβλώσεις. 

Ως εκ τούτου, το όλο ζήτημα παραπέμπεται, στα νομοθετικά σώματα των 50 πολιτειών των ΗΠΑ, τα οποία ρυθμίζουν, ή πρόκειται να ρυθμίσουν, όσα αφορούν το δικαίωμα στις αμβλώσεις και όλα τα σχετικά, με αυτό. Αυτή είναι η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ και από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ερμηνείες, οι οποίες πολλές φορές είναι και αυθαίρετες, διότι είναι αρεστές, στο λεγόμενο φεμινιστικό κίνημα, το οποίο, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, κατάφερε να επιβάλλει τις απόψεις του, για το ζήτημα των αμβλώσεων, ως ένα δικαίωμα των γυναικών, το οποίο είναι ένα αποκλειστικό δικαίωμα, που τις αφορά και για το οποίο θα πρέπει να αποφασίζουν αυτές μόνες, ή και με τους συντρόφους τους.

Επί της ουσίας, μιλώντας, ψύχραιμα και αποτιμώντας την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ, του οποίου το κείμενο θα πρέπει να μελετηθεί, σε βάθος, πρέπει να αναφέρω ότι η απόφαση, εξ αντικειμένου, φαίνεται να είναι σωστή. Το αμερικανικό Σύνταγμα δεν προβλέπει την συνταγματικότητα του δικαιώματος, στην άμβλωση, τουλάχιστον, μέχρι τώρα. 

Έτσι, εάν το Κογκρέσο αποφασίσει, με την απαιτούμενη πλειοψηφία, από το ίδιο το Σύνταγμα, να κατοχυρώσει, συνταγματικα, το δικαίωμα στην άμβλωση, τότε, πρέπει να το νομοθετήσει, όπως είπε, στο διάγγελμά του και ο πρόεδρος Jo Biden, άλλως, όλα τα άλλα αποτελούν ερμηνείες, επί των ερμηνειών, οι οποίες είναι, πάντα, αμφισβητούμενες.

Αλλά πέρα, από τους συνταγματικούς νομικισμούς, είναι απαραίτητο να δούμε και την ουσία του πράγματος. 

Ότι οι γυναίκες έχουν απεριόριστο δικαίωμα, επί του σώματος τους, αυτό είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο. Αυτές αποφασίζουν, για αυτό, εφόσον είναι ενήλικες και μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις, σχετικά, με το σώμα τους, μόνες, ή/και μαζί, με τους συντρόφους τους, των οποίων η γνώμη δεν πρέπει να αγνοείται, εάν υπάρχει κύηση. 

Όταν αναφερόμαστε, όμως, στο θέμα των αμβλώσεων/εκτρώσεων, εδώ τα πράγματα αποκτούν μια άλλη διάσταση και τούτο διότι η ύπαρξη ενός νέου ανθρώπινου οργανισμού, μέσα στο γυναικείο σώμα, δεν είναι κάτι, που αφορά, μόνον, την γυναίκα και τον σύντροφό της, που πρέπει η γυναίκα να τον εντάξει μέσα, στην διαδικασία της λήψης της σχετικής απόφασης, ως προς την διαχείριση του σώματός της, απέναντι στην νέα ανθρώπινη ζωή, που κουβαλάει μέσα της. 

Αφορά και το ανθρώπινο πλάσμα, που έχει συλληφθεί, στην μήτρα της γυναίκας και του οποίου πλάσματος τα δικαιώματα δεν πρέπει να παραγνωρίζονται· αν και δυστυχώς, στην σύγχρονη ζωή, εδώ και πολλές δεκαετίες, τα δικαιώματα αυτά παραγνωρίζονται και για την ακρίβεια, παραγκωνίζονται. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι η άμβλωση είναι κακή, σε κάθε περίπτωση. Κάθε άλλο. Η άμβλωση, σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να είναι αναγκαία και για λόγους υγείας της γυναίκας, η οποία έχει συλλάβει το νέο πλάσμα μέσα της, αλλά μπορεί να είναι και απαραίτητη, επειδή η σύλληψη αυτού του νέου ανθρώπινου οργανισμού μπορεί να έχει γίνει, χωρίς την συγκατάθεση της ίδιας, ως αποτέλεσμα βιασμού, ή ανεπιθύμητης κύησης, που προέκυψε, αναπάντεχα.

Αλλά όλα αυτά κρίνονται κατά περίπτωση, εφόσον δεν υπάρχει συνταγματικό πλαίσιο, το οποίο να προσδιορίζει, σαφώς, την ρύθμιση του θέματος αυτού. Και εδώ, που τα λέμε, αν θέλουμε να είμαστε ψύχραιμοι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είναι ορθό το Σύνταγμα να ορίζει το τί πρέπει να γίνει και το τί δεν πρέπει να γίνει, όσον αφορά τις αμβλώσεις και την αφαίρεση, ή μη, της ζωής του νεοσυλληφθέντος πλάσματος, εντός της μήτρας των γυναικών. Πρέπει, απλώς, να ρυθμίζει το πλαίσιο, μέσα, στο οποιο αυτές πρέπει και δεν πρέπει να πραγματοποιούνται. 

Όλα τα άλλα είναι ανούσιες πολιτικολογίες, οι οποίες δεν αφορούν την ουσία του θέματος, αλλά επιχειρούν να στρέψουν αλλού την αναγκαία συζήτηση, για το ζήτημα των αμβλώσεων, το οποίο, προφανώς, απαιτείται να ρυθμίζεται, ανάλογα, με τις περιστάσεις. 

Διότι, όταν οι πολιτισμένες κοινωνίες της εποχής μας θεωρούν την ανθρωπινη ζωή, ως αυταξία και ως κυρίαρχη αξία, δεν επιτρέπεται μια συμπεριφορά, η οποία να οδηγεί, σε μια εύκολη απαξίωσή της, εκτός εάν υπάρχουν σαφείς ιατρικοί , οι άλλοι γεννετικοί, ή επείγοντες και αναγκαίοι σοβαροί λόγοι, εξ αιτίας των οποίων αυτή η αναδυόμενη ζωή πρέπει να αφαιρεθεί. 

Αυτή είναι, κατά την γνώμη μου, η καλύτερη λύση, στο ζήτημα αυτό.