Θα προχωρήσει η Μόσχα, σε στρατιωτική επέμβαση, στην Λιθουανία, λόγω της απαγόρευσης διέλευσης συγκεκριμένων προϊόντων, από και προς το Καλίνινγκραντ; Τί θα πράξουν οι ΗΠΑ και το NATO; (Μαζεύονται ρωσικά στρατεύματα).

 

Όχι τόσο ξαφνικά είναι η αλήθεια προέκυψε θέμα και μάλιστα σοβαρό στην σχέσεις της Ρωσίας με την Λιθουανία επειδή το Βίλνιους απαγόρευσε (λόγω των κυρώσεων, που επιβάλλει η “Ευρωπαϊκή Ένωση”στην Ρωσία) την μεταφορά, από τον παραπάνω εικονιζόμενο «Διάδρομο Suwalki» που περνάει, με σιδηροδρομική γραμμή (αλλά και αγωγούς που διέρχονται από αυτήν την χώρα), στην Λευκορωσία, συγκεκριμένων προϊόντων - μεταξύ των απαγορευμένων προϊόντων είναι ο άνθρακας, μέταλλα, υλικά οικοδομών και προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας -, από τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ, που βρίσκεται μεταξύ Λιθουανίας, Πολωνίας και Λευκορωσίας, χωρίς να έχει εδαφική συνέχεια, με το ρωσικό κράτος, του οποίου αποτελεί μέρος.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Λιθουανίας αναφερόμενο, σε όσα ισχυρίζεται το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, για αποκλεισμό της περιοχής του Καλίνινγκραντ τοποθετείται, λέγοντας ότι εφαρμόζει τις κυρώσεις της “EE”, ενώ ο Ρώσος επιτετραμμένος, στην λιθουανική πρωτεύουσα, Σεργκέι Ριαμπόκοβ έλαβε ένα σημείωμα, όπου εξηγούνται οι περιορισμοί, που επιβάλλονται, στην διαμετακόμιση εμπορευμάτων, στην περιοχή του Καλίνινγκραντ και ότι  “κατά την διάρκεια της συνάντησης, διαψεύστηκαν οι πληροφορίες, που διαδόθηκαν, από Ρώσους εκπροσώπους, ότι η Λιθουανία είχε απαγορεύσει την διέλευση, στην περιοχή του Καλίνινγκραντ. Η μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων, που δεν υπόκεινται, στο καθεστώς κυρώσεων της ΕΕ, από και προς την περιοχή του Καλίνινγκραντ, συνεχίζεται, μέσω του εδάφους της Λιθουανίας” και ότι η χώρα εφαρμόζει, μόνο, τις κυρώσεις της “ΕΕ”, που έχουν διαφορετικές μεταβατικές περιόδους και ημερομηνίες έναρξης ισχύος.

Η Μόσχα μιλάει για καθαρή πολιορκία του ρωσικού θύλακα του Καλίνινγκραντ και προχθές, 20 Ιουνίου 2020, παρέδωσε, στην επιτετραμμένη της Λιθουανίας Virginia Umbrasene, τελεσίγραφο άρσης της απαγόρευσης, που επέβαλε το Βίλνιους, στην διέλευση προϊόντων, προς και από το Καλίνινγκραντ. 

Σε διαφορετική περίπτωση, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών τονίζει ότι “εάν, στο εγγύς μέλλον, η διαμετακόμιση φορτίου μεταξύ της περιοχής του Καλίνινγκραντ και της υπόλοιπης επικράτειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσω της Λιθουανίας, δεν αποκατασταθεί, πλήρως, τότε η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να λάβει μέτρα για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων. Εάν η Λιθουανία δεν ξεμπλοκάρει την διέλευση, προς το Καλίνινγκραντ στο εγγύς μέλλον, θα ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα”, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει, ακόμη και ανάληψη στρατιωτικής δράσης, σε αυτό το εγγύς μέλλον. 

Οι ενέργειες του Βίλνιους έχουν χαρακτηριστεί, ως, απολύτως, εχθρικές και αυτοκτονικές, αφού είναι πιθανό να εξαπολύσουν μια στρατιωτική σύγκρουση στην Βαλτική, διότι το Βίλνιους αγνόησε την Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης και Συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και “Ευρωπαϊκής Ένωσης” της 24ης Ιουνίου 1994 και την Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου του 1947 και σύμφωνα, με όσα ισχυρίζεται η ρωσική πλευρά, η Δύση μπορεί, ακόμη και να καταλήξει να παραβιάζει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982, για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπου κατοχυρώνεται η ελευθερία διέλευσης και η ελευθερία στην ανοιχτή θάλασσα, η οποία εξακολουθεί να επιτρέπει στα πλοία να περνούν, στην περιοχή του Καλίνινγκραντ. (Κάτι ανάλογο, με νηοψίας, έχει επιβάλλει η “EE”, στην Μεσόγειο, για τα πλοία, που μεταφέρουν φορτία όπλων, στην Λιβύη).

Μάλιστα, στην παράγραφο 1 της Κοινής Δήλωσης της 11/11/2002, για την διέλευση μεταξύ της περιοχής του Καλίνινγκραντ και της υπόλοιπης Ρωσίας, «τα μέρη αναγνωρίζουν τη μοναδικότητα της θέσης της περιοχής του Καλίνινγκραντ, ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, χωρισμένο, από την υπόλοιπη επικράτεια της Ομοσπονδίας, από άλλα κράτη. Από την άποψη αυτή … τα μέρη συμφωνούν να καταβάλουν ιδιαίτερες προσπάθειες, για να αμβλύνουν τις ανησυχίες και των δύο μερών, σε σχέση με την μελλοντική διέλευση ανθρώπων και αγαθών … και να εντείνουν τη συνεργασία τους, για να επιταχύνουν την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη ολόκληρης της περιοχής, ως ενιαίας”. ενώ η Λιθουανία εισήλθε, στο ΝΑΤΟ, το 2004, λαμβάνοντας υπόψη το πρόβλημα της διαμετακόμισης του Καλίνινγκραντ.

Το γεγονός ότι η Μόσχα μαζεύει στρατό, αεροπορία και ναυτικό, στα λιθουανικά και πολωνικά σύνορα, στο έδαφος της Λευκορωσίας, δείχνει ότι οι προθέσεις της προοιωνίζουν κάτι το άσχημο και κακό. 

Το ζήτημα είναι, σε τί αποσκοπεί το Κρεμλίνο. Σκοπεύει να διασπάσει την εδαφική συνέχεια του λιθουανικού κράτους προστατεύοντας, με στρατό, τον λιθουανικό διάδρομο Suwalki, από τον θύλακα της Καλίνινγκραντ, που φτάνει στην Λευκορωσία, περνάει μέσα από αυτήν και καταλήγει στο ρωσικό έδαφος; Ή, ακόμη χειρότερα, αποσκοπεί, στην κατάληψη της Λιθουανίας. 

Αυτά, στην παρούσα φάση, είναι σενάρια, αλλά οι ρωσικές κινήσεις, όπως, κατά το πρόσφατο το παρελθόν και στην Ουκρανία, δείχνουν ότι τα σενάρια αυτά δεν είναι, απλώς, θεωρητικά. Έχουν υλική βάση και προφανώς, εάν γίνουν πραγματικότητα, στην μία, ή στην άλλη της μορφή, αυτό σημαίνει αυτό σημαίνει ότι η Μόσχα έχει σκοπό να προκαλέσει την Ουάσινγκτον, μέσω του ΝΑΤΟ, το οποίο υποτίθεται ότι πρέπει να αντιδράσει και στρατιωτικά, με βάση το άρθρο 5 της συμμαχίας, προκειμένου να υπερασπίσει την λιθουανική εδαφική ακεραιότητα. 

Το ερώτημα είναι, αν θα το πράξει, διότι είναι προφανές ότι η Μόσχα θέλει να παρασύρει την Ουάσινγκτων, σε μια συζήτηση για ανακατανομή των ισορροπιών, που έχουν διαμορφωθεί, κατά την μετασοβιετική περίοδο, στον ευρωπαϊκό χώρο. Και φυσικά, κατά κάποιο τρόπο, να επανασυστήσει, στην σύγχρονή της εκδοχή, την παλαιά προεπαναστατική τσαρική αυτοκρατορία.

Για να τεκμηριωθεί η πιθανότητα αυτής της επιδίωξης της Μόσχας, καλόν είναι να θυμηθούμε το τί είπε, σε Ρώσους επιχειρηματίες, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, στις 9 Ιουνίου 2020, λίγο πριν το οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, όπου αναφέρθηκε, σε λόγο του, στις κατακτήσεις του Μεγάλου Πέτρου :

“Ο Μέγας Πέτρος διεξήγε τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο για 21 έτη. Εκ πρώτης όψεως, βρισκόταν, σε πόλεμο, με την Σουηδία, αρπάζοντας κάτι, από εκείνη… Δεν άρπαζε τίποτα, επέστρεφε κάτι. Έτσι, είχαν τα πράγματα. Οι περιοχές, γύρω από την Λίμνη Λαντόγκα, όπου ιδρύθηκε η Αγία Πετρούπολη. Όταν ίδρυσε τη νέα πρωτεύουσα, καμία από τις ευρωπαϊκές χώρες δεν αναγνώριζαν την περιοχή αυτή, ως τμήμα της Ρωσίας· όλοι την αναγνώριζαν, ως τμήμα της Σουηδίας. Εντούτοις, ανέκαθεν οι Σλάβοι ζούσαν, εκεί, πλάι στους φιννοουγγρικούς πληθυσμούς, και αυτή η έκταση βρισκόταν, υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Το ίδιο είναι αληθές και για τα δυτικά, προς την Νάρβα και τις πρώτες του εκστρατείες. Γιατί πήγε, προς τα εκεί; Επέστρεφε εδάφη και ενίσχυε, αυτό ήταν που έκανε. Προφανώς, έλαχε, σε εμάς, να επιστρέψουμε εδάφη και να ενισχύσουμε, εξίσου. Και εφόσον, λειτουργούμε εδραζόμενοι πάνω, στο ότι αυτές οι βασικές αρχές συνιστούν τη βάση της ύπαρξής μας, οπωσδήποτε θα επιτύχουμε τους στόχους μας”.

Ουσιαστικά, λοιπόν, πρόκειται, για τελεσίγραφο της Ρωσίας στην Ουάσινγκτων και στο ΝΑΤΟ, αφού η Λιθουανία είναι μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, με  έμμεση απειλή “ως αιτίας πολέμου”, την λεγόμενη “πολιορκία του Καλίνινγκραντ”, ενώ ρωσικά στρατεύματα μαζεύονται, στα σύνορα της Λιθουανίας και της Πολωνίας, μαζί με μονάδες στρατιωτικών νοσοκομείων, με κινητοποίηση του ρωσικού στόλου, στην Βαλτική και με 20 αεροπλάνα  Su-27 και Su-24, σε αποστολές κρούσης, στον “Διάδρομο Suwalki”, αφού η Μόσχα επικαλείται παραβίαση της κυριαρχίας της Ρωσίας, αν και ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ντμίτρι Πεσκώφ, χρησιμοποιεί, ελαφρώς, διαφορετική διατύπωση, για να περιγράψει το πρόβλημα, λέγοντας ότι “η απόφαση είναι άνευ προηγουμένου, είναι παραβίαση των πάντων. Κατανοούμε ότι αυτό οφείλεται, στην σχετική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επεκτείνει τις κυρώσεις στην διαμετακόμιση. Το θεωρούμε και αυτό παράνομο. Η κατάσταση είναι  πραγματικά, κάτι παραπάνω, από σοβαρή και απαιτεί πολύ βαθιά ανάλυση, πριν διατυπωθούν μέτρα και απαντήσεις. Αυτή η, εις βάθος, ανάλυση θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες”.

Άραγε η Μόσχα θα προχωρήσει στην λήψη στρατηγικών μέτρων, κατά της Λιθουανίας; Δηλαδή θα καταλάβει λιθουανικό έδαφος; 

Και αν ναι, τί θα πράξουν η Ουάσινγκτων και το ΝΑΤΟ, που θα εκβιαστούν, στην πράξη, να εισέλθουν, σε μια συζήτηση, με την Μόσχα, για την ριζική αναδιάταξη της ισορροπίας των δυνάμεων, στον ευρωπαϊκό χώρο;

Όλα αυτά έχουν τεράστιο ενδιαφέρον. Τις απαντήσεις, σε αυτά τα ερωτήματα, θα τις δούμε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι, στην ρωσική Δούμα, αυτόν τον καιρό, συζητείται σχέδιο νόμου, για την ακύρωση της αναγνώρισης από την “Σοβιετική Ένωση” και σε συνέχεια, από το ρωσικό κράτος, της Λιθουανίας, ως ανεξάρτητου κράτους. 

Μια πράξη, η οποία, αν πραγματοποιηθεί, σημαίνει πολλά.

Επί του παρόντος, απαιτείται ψυχραιμία…