Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ετοιμάζεται να αποδράσει. Με δημόσιο χρέος, στα 395 δισεκατομμύρια ευρώ και στην 7η θέση, στον κόσμο, ως υποψήφια, για μια νέα και εμβαθυνόμενη χρεωκοπία, η ελληνική οικονομία, εάν δεν παρέμβει η ΕΚΤ, στην αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων, οδεύει προς την, επί τα χείρω, επισημοποίηση του 4ου “ντροπαλού” Μνημονίου.

 

Ενώ η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ανακοινώνει την έξοδο, από την ενισχυμένη μνημονιακή εποπτεία, η σκληρή πραγματικότητα, έτσι όπως περιγράφεται, στον παραπάνω πίνακα, που περιέχει τις 10 πρώτες χώρες, στον κόσμο, με κίνδυνο χρεωκοπίας και με δεδομένο ότι το ελληνικό Δημόσιο και συνεπώς και η ελληνική οικονομία, παρουσιάζουν υψηλή επικινδυνότητα ανοικτής χρεωκοπίας, της τάξεως του 10,4%, μέσα σε ένα χρόνο, με βάση τα στοιχεία του Μαΐου 2022 και με, επίσης, δεδομένο το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται, περίπου, στα 395.000.000.000 ευρώ, ενώ τα επιτόκια του δημοσίου δανεισμού της χώρας κυμαίνονται, γύρω από το 4%, η χώρα μας οδεύει, προς την, επί τα χείρω, κανονικοποίηση του 4ου “ντροπαλού” Μνημονίου, που υπέγραψε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το καλοκαίρι του 2018.

Από την άλλη πλευρά, στην Φραγκφούρτη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει ενεργό δράση, κατά του υψηλού πληθωρισμού. Και αυτό το πράττει, σε συνθήκες στασιμοπληθωρισμού, γεγονός, το οποίο πρόκειται να επιφέρει, στις οικονομίες των χωρών της ευρωζώνης, σημαντικά πλήγματα, με την επανεμφάνιση και την συνέχιση της οικονομικής ύφεσης. 

Την ίδια περίοδο και με αφορμή το υποτιθέμενο τέλος της «ενισχυμένης εποπτείας», που ανακοινώθηκε, για την Ελλάδα, παραμένουν να είναι σαφέστατες οι αδυναμίες, που εξακολουθεί να εμφανίζει η ελληνική οικονομία, η οποία συνεχίζει να βρίσκεται πολύ μακριά, από οποιαδήποτε υποψία κανονικότητας. 

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, παρά τα όσα λέγονται, είναι, στο κόκκινο, επειδή τα δάνεια, που έχει δώσει, αποκαλούνται και πάλι κόκκινα, αν και, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν κόκκινα δάνεια· υπάρχουν δάνεια μη εξυπηρετούμενα, αλλά οι τραπεζίτες και γενικά, το μπατιροτραπεζικό κατεστημένο, στον πλανήτη, τα ονόμασαν κόκκινα, για να μείνει, στην συνείδηση του κόσμου, ότι οι δανειολήπτες ευθύνονται, αποκλειστικά, για την ύπαρξη αυτών των κόκκινων δανείων και είναι οι μόνοι κακοί της υπόθεσης.

Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι, αφού αποκρύπτεται το πραγματικό γεγονός ότι την περίοδο, που κοκκινίζουν τα δάνεια, οι, πραγματικά, κόκκινες είναι οι τράπεζες, που χρειάστηκαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και παρά ταύτα, εξακολουθούν, ακόμη, να ειναι κόκκινες.

Έτσι, η συζήτηση, για το θέμα αυτό, στρέφεται, σε συνθήκες μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, στους κακοπληρωτές δανειολήπτες, στους λεγόμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές και κανένας δεν αναφέρει ότι το προϊόν που πωλούσε και πωλεί η μπατιροτραπεζοκρατία ήταν και είναι ελαττωματικό και προβληματικό, επειδή οι τράπεζες έδιναν δάνεια, χωρίς να απαιτούν την ύπαρξη των ελαχίστων προδιαγραφών διασφάλισης των χρημάτων του αποταμιευτικού κοινού, χωρίς να έχει γίνει, από την μεριά τους, καμμιά εκτίμηση και πρόβλεψη, για το μέλλον.

Όταν, λοιπόν, δίδονται, αφειδώς, δάνεια, στον οποιονδήποτε ζητεί ένα δάνειο και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση, στην οικονομία, αυτά είναι τα κάκιστα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα, αφού δεν είναι λογικό να δίδονται δάνεια, χωρίς πρόβλεψη πιθανών κινδύνων, χωρίς μελέτες βιωσιμότητας των δανείων, όπως και των επιχειρήσεων και του κοινού, που δανειοδοτούνται, χωρίς διασφαλίσεις. 

Αυτά γίνονταν και φθάσαμε και πάλι, εδώ, που φθάσαμε.Το αστείο και συνάμα, τραγικό, μάλιστα, είναι ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι - δηλαδή η σπείρα των μπατιροτραπεζιτών -, που έκαναν όλα αυτά, βρίσκονται, στο απυρόβλητο, αφού η κυβέρνηση πέρασε νόμο, που τους απαλλάσσει, από τις αστικές και ποινικές ευθύνες, που, κανονικά, έχουν.

Τώρα, οι ελληνικές τράπεζες μπορεί να ανακοινώνουν προόδους, στον περιορισμό των πιστωτικών κινδύνων, αλλά το ποσοστό των επισφαλών δανείων παραμένει το υψηλότερο στην “Ευρωπαϊκή Ένωση”, φθάνοντας, στο 12,8%, ενώ το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν διαθέτει ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια. Ένα μελλοντικό κούρεμα των καταθέσεων είναι πολύ πιθανό.

Ακόμη, το έλλειμμα, στο ισοζύγιο πληρωμών διευρύνεται, ενώ το ποσοστό ανεργίας παραμένει το δεύτερο υψηλότερο στην “ΕΕ”, μετά την Ισπανία, με 12,2%. Επίσης, η συρρίκνωση του πληθυσμού και η γνωσιακή του υποβάθμιση επιδεινώνουν τις μεσοπρόθεσμες προβλέψεις, για την ανάπτυξη και προκαλούν μεγαλύτερη επιβάρυνση, στο συνταξιοδοτικό σύστημα. 

Έτσι, το υποτιθέμενο τέλος της ενισχυμένης εποπτείας δεν σημαίνει και το τέλος των εξετάσεων, για την ελληνική οικονομία, αφού η Ελλάδα παραμένει, υπό παρακολούθηση, όπως συμβαίνει και με τις άλλες χώρες των Μνημονίων, δηλαδή, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Κύπρο και την Πορτογαλία, μόνο, που οι έλεγχοι δεν θα γίνονται, επί τόπου, και κατά κανόνα, θα διενεργούνται, κάθε 6 και όχι κάθε 3 μήνες. Η εποπτεία θα συνεχιστεί, μέχρι οι χώρες αυτές να αποπληρώσουν το 75% των δανείων τους. 

Στην περίπτωση της Ελλάδας, υποτίθεται ότι αυτό θα συμβεί το 2059, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Αυτές τις ημέρες, η ΕΚΤ ανακοίνωσε τον τερματισμό του προγράμματος αγοράς ομολόγων, από την 1η Ιουλίου 2020, ενώ προανήγγειλε, για τον επόμενο μήνα την αύξηση των επιτοκίων κατά 25 μονάδες βάσης, που είναι η πρώτη αύξηση από το 2011.

Επίσης, η Φραγκφούρτη άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο, για αύξηση 50 μονάδων βάσης, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, τασσόμενη, υπέρ της γρηγορότερης ποσοτικής σύσφιγξης. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο πληθωρισμός παραμένει σε, ιστορικά, υψηλά επίπεδα, είναι προφανές ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις, στον ρυθμό ανάπτυξης της ευρωζώνης και φυσικά, της ελληνικής οικονομίας, την ίδια στιγμή, που τα υφιστάμενα δημοσιονομικά δεδομένα πηγαίνουν, από το κακό, στο χειρότερο, όπως φαίνεται, από τα παραπάνω διαθέσιμα συγκριτικά στοιχεία.

Μέσα, σε αυτές τις συνθήκες, που διαμορφώνονται, με την αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου δανεισμού (όπως άλλωστε και του ιδιωτικού δανεισμού), με δεδομένη την κατακόρυφη αύξηση του δημόσιου χρέους και ενόψει του, υπερβολικά, δύσκολου χειμώνα, που έρχεται, φαίνεται ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι έτοιμη να αποδράσει, οδηγώντας την χώρα, σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες υποτίθεται ότι θα φέρουν μια νέα κυβέρνηση, η οποία θα φορτωθεί όλα τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν και τα οποία θα διογκωθούν. 

Μια κυβέρνηση, που θα είναι, προφανώς, συμμαχική και έτσι, υποτίθεται ότι το βαρύτατο πολιτικό κόστος της διαχείρισης της ελληνικής οικονομίας θα σταθεί δυνατό να διαχυθεί, σε όλο το φάσμα του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ή, τουλάχιστον, στο φάσμα εκείνων των κομμάτων, που θα κληθούν να διαχειριστούν αυτήν την επικρατούσα και μελλούμενη κακή κατάσταση, αφού η, περαιτέρω, εμβάθυνση της χρεωκοπίας της ελληνικής οικονομίας, είναι μπροστά μας, με δεδομένο το γεγονός ότι - εάν και εφόσον επιμείνει - η ΕΚΤ θα σφίξει τα λουριά της χρηματοδότησης.

“Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση”, όπως έλεγε και ο πρόεδρος Μάο…