Στην βορειοδυτική περιοχή της Γαλικίας, θα περιοριστεί η εδαφική έκταση της νέας Ουκρανίας, μετά τον πόλεμο; Καθόλου απίθανο. Είναι πολύ πιθανόν, εάν η Μόσχα αποφασίσει κάτι τέτοιο.

 

Τα νέα, για την μεταπολεμική Ουκρανία, φαίνονται να είναι πολύ άσχημα, εάν η Μόσχα αποφασίσει να περιορίσει, δραστικά, την εδαφική έκταση της νέας Ουκρανίας, στον χώρο της βορειοδυτικής περιοχής της Γαλικίας, όπως φαίνεται, στον παραπάνω χάρτη. 

Αυτό είναι ένα σενάριο το οποίο συζητείται, πολύ σοβαρά και στη Μόσχα και στις δυτικές πρωτεύουσες και από ό,τι φαίνεται, η πιθανότητα της πραγματοποίησής του δεν είναι καθόλου μικρή· είναι μεγάλη. 

Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν βιάζεται. Παρά το γεγονός ότι, αρχικά, όταν, στις 24 Φεβρουαρίου 2020, ξεκίνησε την ρωσική εισβολή, στην Ουκρανία, τα πράγματα έδειχναν ότι ο Ρώσος ηγέτης βιαζόταν. Τελικά, αποδεικνύεται ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. 

Το Κρεμλίνο βλέπει ότι η παράταση του πολέμου φθείρει τους αντιπάλους του και στο, καθαρά, στρατιωτικό πεδίο, αλλά και ως προς τον οικονομικό πόλεμο, τον οποίο οι δυτικές χώρες έχουν εξαπολύσει, κατά της ρωσικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτόν, παρατείνει την εισβολή, χρησιμοποιώντας μικρές στρατιωτικές δυνάμεις και αποσκοπώντας, στην διαρκή και συνεχόμενη φθορά και καταπόνηση των αντιπάλων, διότι βλέπει ότι, πέραν από την στρατιωτική ήττα των Ουκρανών, η οικονομική ήττα των Δυτικών είναι ένα εφικτό και το πιο πιθανό σενάριο, το οποίο λαμβάνει σάρκα και οστά και στο πεδίο των μαχών, αλλά και στο πεδίο του οικονομικού πολέμου, με την Δύση.

Μετά την ρωσική επικράτηση του στον χώρο του Ντόνμπας είναι σαφές ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί. Αυτό σημαίνει ότι οι ρώσοι και στρατιωτικές δυνάμεις θα επιχειρήσουν να αποκόψουν την Ουκρανία από την μαύρη θάλασσα και φυσικά, Θα προχωρήσουν και στο εσωτερικό της Ουκρανίας εσωτερικό της Ουκρανίας ίσως και μέχρι τα όρια που δείχνει ο παραπάνω χάρτης των οποίων παρουσιάζω με το παρόν κείμενο. 

Επαρκούν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Μόσχας για ένα τέτοιο εγχείρημα;

Την δική μου γνώμη την έχω εκφράσει, σε προηγούμενα άρθρα σε αυτό, εδώ, το blog. Είχα την γνώμη ότι οι παρούσες ρωσικές και στρατιωτικές δυνάμεις ήσαν ανεπαρκείς και για την κατάληψη του Ντονπάς. 

Αυτή η εκτίμησή μου δεν επαληθεύεται· ο ρωσικός στρατός έχει επικρατήσει, στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας, βέβαια, μετά από έναν σκληρό, αργό, βασανιστικό, χρονοβόρο και συνεχή πόλεμο, ο οποίος, τελικά, οδήγησε τα πιο επίλεκτα σώματα του ουκρανικού στρατού, στο να ηττηθούν. 

Όμως, παρά την, μέχρι στιγμής, μη επιβεβαίωση της γνώμης, που έχω εκφράσει, για την ανεπάρκεια του ρωσικού εκστρατευτικού σώματος, στην Ουκρανία, εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, που έχουν διατεθεί, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν επαρκούν, για να περιορίσουν την ουκρανική επικράτεια, στον χώρο, που εμφανίζεται, στον παραπάνω χάρτη.

Από την άλλη πλευρά, οι αποδεκατιζόμενες ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούν, στην κατάρρευση και φυσικά, ο καθαρός πεδινός χώρος ο οποίος είναι τεράστιος, στην κεντρική Ουκρανία, να αποτελέσει εύκολη λεία, για τον ρωσικό στρατό. Αυτό ένα είναι ένα σενάριο, το οποίο δεν μπορεί να αποκλειστεί. 

Αντίθετα, η χειροτέρευση της κατάστασης, στην οποία βρίσκονται οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, επί του εδάφους, μπορεί να οδηγήσει, στην κατάρρευση κάθε αντίστασης, μέσα στο τεράστιο πεδινό χώρο, που οι Ρώσοι θα έχουν μπροστά τους και τον περιορισμό των όποιων μαχών διεξαχθούν, από εκεί και πέρα, μέσα στο αστικό τοπίο, γύρω από την Οδησσό, το Μικολάγιεφ, το Χάρκοβο και φυσικά, μέχρι τα εδάφη της βορειοδυτικής Γαλικίας.

Αλλά η επέκταση του πεδίου των κατακτήσεων του ρωσικού εκστρατευτικού σώματος είναι πολύ πιθανό να αναδείξει την ολιγαριθμία του και να το οδηγήσει, εάν οι Ουκρανοί μπορέσουν - κάτι, που είναι πολύ δύσκολο - να εκμεταλλευτούν τις, αναγκαστικά, μεγάλες αποστάσεις, που θα δημιουργηθούν, ανάμεσα, στις γραμμές των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι οποίες, όμως, δεν αναμένεται να υποστούν την φθορά και την κατάρρευση, που υπέστη το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, στην Μικρά Ασία, το καλοκαίρι του 1922, διότι η Μόσχα διαθέτει επαρκείς εφεδρείες, τις οποίες μπορεί να στείλει και φυσικά, εάν χρειαστεί, θα το πράξει, στα ουκρανικά μέτωπα, προκειμένου να αναχαιτίσει οποιαδήποτε απόπειρα περικύκλωσης του ρωσικού στρατού και ανασύνταξης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. 

Με δεδομένη την υποδαυλιζόμενη, από την Δύση - και από την επιθυμία της ηγεσίας του Κιέβου να κρατήσει, υπό την εξουσία της, ένα οποιοδήποτε τμήμα της Ουκρανίας, όσο μικρό και αν είναι αυτό - αδιαλλαξία του Βολοντιμίρ Ζελένσκι, το ερώτημα είναι, εάν η Μόσχα σκοπεύει, όντως, να περιορίσει την ουκρανική επικράτεια, στα εδάφη της Γαλικίας, ή ακόμη περισσότερο, εάν έχει σκοπό να καταλάβει ολόκληρο τον ουκρανικό χώρο εδαφικό χώρο. 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αλήθεια είναι ότι και σε έναν περιορισμένο, εδαφικά, χώρο της Ουκρανίας, θα μπορέσει το Κρεμλίνο, μετά τον πόλεμο, να επιβάλλει αυτό που ονομάζει αποστρατιωτικοποίηση· κάτι το οποίο επιδιώκει.

Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από τώρα. Θα το δούμε, εάν και όταν συμβεί, μέσα, στην πορεία του χρόνου, ο οποίος θα είναι και αρκετός.