Ουκρανία (και χώρες της Βαλτικής) : Και αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπλοφάρει; Τότε, θα χάσει το παιχνίδι, μετά την αρνητική απάντηση των ΗΠΑ και του NATO, στο ήπιο τελεσίγραφο της Μόσχας.

  

Δεν ξέρω, αν είναι θέμα ωρών, ημερών, εβδομάδων, ή μηνών, η εισβολή του ρωσικού στρατού, στα ουκρανικά εδάφη. Γι’ αυτό το θέμα έχουμε μιλήσει πολλές φορές, στο παρελθόν και το έχουμε εξετάσει, σαν πιθανότητα, ή μάλλον, σαν την μόνη δυνατότητα, που έχει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προκειμένου να προστατέψει τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας του. Έχω εκφράσει την άποψη ότι ο Πούτιν δεν μπλοφάρει και έχω γράψει αρκετά πράγματα, για το τί έπρεπε να πράξει, στο παρελθόν και το τί πρέπει να πράξει, στην περίπτωση της Ουκρανίας και όχι, μόνο, σε αυτήν. 

Μετά την αρνητική απάντηση, στο ήπιο τελεσίγραφο της Ρωσίας, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ουσιαστικά, έχει έρθει η ώρα της κρίσεως. 

Έχει σκοπό ο Πούτιν να δράσει; Ή θα εμπλακεί, σε μια σειρά ατέρμονων και άνευ ουσίας, διαπραγματεύσεων με τους αμερικανονατοϊκούς, όπως αυτοί λένε ότι επιθυμούν, για το θέμα της ασφάλειας της Ρωσίας; 

Αυτό είναι το ερώτημα. 

Και απαντώντας, σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να πω ότι, στην δεύτερη περίπτωση, η ρωσική ηγεσία έχει χάσει το παιχνίδι.

Έτσι, τώρα, θα εξετάσουμε το τί πρόκειται να συμβεί, εάν ο Πούτιν μπλοφάρει· εάν δηλαδή δεν σκοπεύει να πραγματοποιήσει μια στρατιωτική επιχείρηση, η οποία θα αλλάξει τα πράγματα, επί του εδάφους και θα διαμορφώσει ένα νέο γεωστρατηγικό πεδίο, στο οποίο οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Δύση, θα βρεθούν, de facto, σε αδυναμία να αντιδράσουν και θα υποχρεωθούν να αποδεχθούν, θέλοντας και μη, αυτήν την νέα πραγματικότητα.

Θα είμαι ωμός και ψυχρός, αγαπητοί αναγνώστες.

Ο Πούτιν διέπραξε βαρύτατο λάθος, που δεν ολοκλήρωσε την δουλειά, που έπρεπε να την έχει κάνει, στην Ουκρανία. Έχει την ευκαιρία αυτό το λάθος να το διορθώσει, τώρα. Θα το πράξει; Αν δεν το πράξει, θα είναι, απλά, ανόητος, διότι θα κληθεί, υπό ακόμα χειρότερες συνθήκες, να το πράξει, αλλιώς θα παραδοθεί, στην Δύση.

Βαρύτατο λάθος, επίσης, έκανε ο Πούτιν και στην περίπτωση της μη αντιδράσής του, στην ένταξη της Σλαβομακεδονίας και του Μαυροβούνιου, στο ΝΑΤΟ, πριν λίγα χρόνια. Αυτό είναι, που άνοιξε την όρεξη των Δυτικών, για παραπέρα επέκταση του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό, ο Πούτιν πρέπει να μέμφεται τον εαυτό του. 

Απλά είναι τα πράγματα, αγαπητοί αναγνώστες. Δεν αναφέρομαι, στις ανοησίες του Γκορμπατσώφ και του Γέλτσιν. Αυτές απέχουν πολύ μακριά, ως προς τον καιρό που έγιναν. Και αυτά, που έγιναν, τότε, δεν αλλάζουν, τώρα. 

Αναφέρομαι, στο βαρύτατο σφάλμα του Πούτιν, που, τον Φεβρουάριο του 2014, δεν κατέλαβε ολόκληρη την Ουκρανία, τότε, που μπορούσε, άκοπα, να το πράξει, χωρίς κόστος.

Επίσης, σφάλμα του, όπως προανέφερα, ήταν και η αποδοχή της εισόδου της Σλαβομακεδονίας και του Μαυροβούνιου (όπως και των χωρών της Βαλτικής, ένα πρόβλημα, που πρέπει, επίσης, να αντιμετωπίσει), στο ΝΑΤΟ. Αν αντιδρούσε, ακαριαία, με την αποστολή του μηνύματος ότι αυτές οι ενέργειες θα είναι casus belli, όπως φαίνεται ότι έχει πράξει τώρα, οι Αμερικανοί θα έκαναν πίσω.

Τώρα, είναι υποχρεωμένος να εισβάλει, στην Ουκρανία, με μεγάλο κόστος, το οποίο θα είχε αποφευχθεί το 2014, που περιορίστηκε, αφελώς, πράττων, στην Κριμαία.

Αν πάλι δεν κάνει τίποτε, τότε, πέραν από την γελοιοποίηση, θα υποστεί και την απώλεια της Ουκρανίας, όσο και αν η διαδικασία αυτή καθυστερήσει να ολοκληρωθεί.

Τα πράγματα είναι, όπως έγραψα, απλά. Ο Πούτιν πρέπει, αν θέλει να προστατεύσει την χώρα του, να δράσει, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Και μάλιστα, θα έπρεπε, ήδη, να το έχει πράξει. Αν δεν το πράξει, τότε, όπως προανέφερα, θα έχει χάσει το παιχνίδι. Οι όποιες διαπραγματεύσεις, με την Δύση, ακόμη και αν δεν είναι ατέρμονες, θα είναι χρονοβόρες και χωρίς ουσία και αποτέλεσμα. Η Δύση θα ροκανίσει τον χρόνο και παράλληλα, θα κάνει την δουλειά της. Θα στενέψει, ακόμη περισσότερο, τον κλοιό, γύρω από την Ρωσία, η οποία θα βρεθεί, έτσι, σε κατάσταση πνιγμού.

Το τι μέλλει να πράξει ο ηγέτης της Ρωσίας είναι κάτι, που πρέπει να περιμένουμε να το δούμε. Από τις πράξεις, ή την απραξία, του Βλαντιμίρ Πούτιν θα κριθούν όλα.