Θα επιτεθεί το Πεκίνο στην Ταϊβάν; Ναι θα επιτεθεί, αλλά το πότε θα το αποφασίσει η κινεζική ηγεσία, χωρίς να λάβει υπόψη της τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης.
Αφού, στα δύο προηγούμενα δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, εξετάσαμε τις αμερικανορωσικές σχέσεις, με αφορμή το ουκρανικό πρόβλημα και τις όποιες παρενέργειες πρόκειται να έχει μια επίθεση της Μόσχας, στην Ουκρανία, ήρθε ο καιρός να εξετάσουμε τις σχέσεις ΗΠΑ, Κίνας και Δύσης, με αφορμή το πρόβλημα της Ταϊβάν.
Το ερώτημα που πλανάται, στην διεθνή σκηνή, είναι το εάν και πότε, το Πεκίνο πρόκειται να ενσωματώσει, στο κράτος της ηπειρωτικής Κίνας, χρησιμοποιώντας και την στρατιωτική βία, το καθεστώς της Ταϊβάν, το οποίο δημιουργήθηκε, μετά την διαφυγή 1 εκατομμυρίου στρατιωτών των εθνικιστών του Τσανγκ Καϊσέκ και των οικογενειών τους, ύστερα από την νίκη των κομμουνιστών, το 1949, στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα de facto κράτος, το οποίο είχε την στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Δύσης, το οποίο, αποσπώμενο από την ηπειρωτική Κίνα, εξέφρασε, πολλές φορές, την θέλησή του να ανεξαρτητοποιηθεί. Βέβαια, οι, κατά καιρούς, ηγεσίες της Ταϊβάν δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό το βήμα, λόγω της αντίδρασης του καθεστώτος του Πεκίνου.
Η αποκαλούμενη ως Δημοκρατία της Κίνας, που εδρεύει στην Ταϊβάν, θεωρείται, από το Πεκίνο, ότι είναι μια επαρχία της κινεζικής επικρατείας, στην οποία επικρατεί ένα καθεστώς ανταρσίας και φυσικά, η επιδίωξη των κομμουνιστών ηγετών της αποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι η ενσωμάτωση αυτού του αποσχισμένου τμήματος της χώρας, στον κεντρικό κορμό του ηπειρωτικού κινεζικού κράτους.
Ο Σι Τζινπίνγκ και οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας δεν ενδιαφέρονται, για το καθεστώς του δυτικού τύπου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, που επικρατεί στο νησί. Δεν τους απασχολεί η ύπαρξη του. Αυτό μπορούν να το ανεχθούν και να το δεχτούν, όπως έκαναν και στις περιπτώσεις του Μακάο και του Χονγκ Κονγκ. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η υποταγή του καθεστώτος της Ταϊβάν, στην λεγόμενη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, μέσα από τον διορισμό μιας διοικητικής γραφειοκρατίας, στο νησί, η οποία θα ελέγχει και θα καθοδηγεί τις πολιτικές και λοιπές εξελίξεις, στην Ταϊβάν, από το Πεκίνο.
Προφανώς, τους ενδιαφέρει να ελέγξουν το γραφειοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα δυτικού τύπου, που επικρατεί, στην Ταϊβάν. Κυρίως, τους ενδιαφέρει ο πολιτικός και οικονομικός έλεγχος της ζωής και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, στο νησί, αλλά από κει και πέρα, είναι διατεθειμένοι οι ηγέτες του Πεκίνου να αποδεχτούν μια σχετική αυτονομία των ενεργειών της ταϊβανέζικης ελίτ.
Το ερώτημα, όμως, παραμένει. Θα επιτεθούν, οι Κινέζοι ηγέτες, στην Ταϊβάν; Ναι, θα επιτεθούν.
Αλλά προηγουμένως, όπως μέχρι και τώρα, θα χρησιμοποιήσουν την πειθώ, τις πιέσεις, τις απειλές και τον εκφοβισμό, ο οποίος, στην πορεία, θα κλιμακωθεί - και ήδη, έχει αρχίσει να κλιμακώνεται -, σε κατατρομοκράτηση της ταϊβανέζικης ελίτ προκειμένου να σπάσουν το ηθικό της και να την υποχρεώσουν να αποδεχθεί, άνευ όρων, την ενσωμάτωση του νησιού, στην επικράτεια της ηπειρωτικής Κίνας.
Αν όλα αυτά, σε ένα βάθος χρονικού ορίζοντα, δεν αποδώσουν, η κινεζική ηγεσία θα χρησιμοποιήσει και την στρατιωτική βία προκειμένου να καθυποτάξει την Ταϊβάν.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία και θα πραγματοποιηθεί, όταν η κινεζική ηγεσία το επιλέξει, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης. Το πότε θα γίνει αυτή η στρατιωτική επιχείρηση, εφόσον όλα τα άλλα μέσα δεν αποδώσουν, είναι θέμα του Πεκίνου, με χρονικό ορίζοντα της επίθεσης, στην Ταϊβάν, το αργότερο το 2025, ή και λίγο αργότερα.
Αλλά όλα αυτά θα είναι απόρροια και των διεθνών εξελίξεων που θα μεσολαβήσουν μέχρι τότε. Αν δηλαδή οι αμερικανορωσικές σχέσεις επιδεινωθούν, κατά το μεσολάβησαν χρονικό διάστημα, δεν αποκλείεται μια κινέζικη επίθεση, στην Ταϊβάν, να συνδυαστεί με μια ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο και θα υπακούει στην λογική μιας άτυπης συμμαχίας Κίνας - Ρωσίας και στην δημιουργία δύο, ή και πολλαπλών μετώπων, με τις ΗΠΑ και την Δύση, στα οποία μέτωπα η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοι της, είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα μπορούν και δεν θα τολμήσουν να ανταποκριθούν.
Σε αυτή την περίπτωση, η Ταϊβάν και η Ουκρανία, θα αφεθούν στην τύχη τους, από τους δυτικούς και την Ουάσινγκτων, που δεν είναι, καθόλου, διατεθειμένοι να εμπλακούν, σε τέτοιου είδους διενέξεις. Δεν είναι ευχάριστη μια τέτοια εξέλιξη, αλλά είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση του τι πρόκειται να συμβεί στο ερχόμενο μέλλον, το οποίο θα ανατρέψει την ισορροπία ισχύος, που υπάρχει, σήμερα.
Φυσικά, δεν θέλω, καν, να φανταστώ τις εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν, από μια τέτοιου είδους ανατροπή, στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων, αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, για αυτές, οι οποίες, φυσικά, δεν θα είναι καθόλου ευχάριστες. Ελπίζω ότι και το πρόβλημα της Ταϊβάν θα επιλυθεί, με ειρηνικούς τρόπους και ότι θα βρεθεί ένα modus vivendi, που θα ενσωματώσει, ειρηνικά, το νησί, στην ηπειρωτική Κίνα.
Αλλά, σε αυτές τις περιπτώσεις, κανείς δεν μπορεί να ξέρει το τι θα συμβεί και να προεξοφλήσει το μέλλον. Κάθε άλλο.
Δυστυχώς…
Σχόλια
Η Κινα δεν εχει την προηγμενη στρατιωτικη τεχνολογια της Ρωσιας.
Η Ταϊβαν ειναι ενα μεγαλο νησι, 150 χιλιομετρα απο τις κινεζικες ακτες. Μια συγκρουση θα ειναι κατ' αρχην αεροναυτικη, οχι χερσαια οπως στην Ουκρανια. Και οι ΗΠΑ εχουν μεγαλη αεροναυτικη υπεροχη.
Η ιδια η Ταϊβαν δεν ειναι ενα πτωχο ασθενες κρατος οπως η Ουκρανια. Εχει αξιολογη Πολεμικη Αεροπορια και δυνατες Ενοπλες Δυναμεις γενικοτερα.
Δεν θα τολμησει να κανει τιποτα η Κίνα.
Αυτό αναμένω να συμβεί, μέχρι το 2025, ή το 2027, όταν η Κίνα θα αισθανθεί έτοιμη, για να πραγματοποιήσει αυτόν τον πόλεμο και φυσικά, εφόσον, έως τότε, η πολιτικοοικονομική ελίτ του νησιού δεν θα έχει συμβιβαστεί, στην προκαθορισμένη, από τον εξελισσόμενο συσχετισμό δυνάμεων, μοίρα της, η οποία είναι η αποδοχή ενός καθεστώτος, το οποίο θα είναι παρόμοιο, με αυτό του Χονγκ Κονγκ, ή του Μακάο, ήτοι με διορισμένο, από το Πεκίνο, επαρχιακό κυβερνήτη και κυβερνητικό συμβούλιο, στο οποίο η κομμουνιστική Κίνα θα έχει τον πρώτο λόγο. Ένας τέτοιος συμβιβασμός δεν είναι καθόλου απίθανο να προκύψει, στο μέλλον. Θα δούμε.
Αλλά, γιατί πιστεύεις ότι οι Αμερικανοί θα εμπλακούν, στα σοβαρά, σε μία τέτοια πολεμική επιχείρηση;
Δεν θεωρώ ότι θα το πράξουν. Ιδίως, εάν αυτή η πολεμική επιχείρηση της ηπειρωτικής Κίνας διεξαχθεί, παράλληλα και σε συνδυασμό, με το άνοιγμα ενός άλλου πολεμικού μετώπου, από την Ρωσία.
Άλλωστε, όπως έγραψα, η επιλογή του χρόνου της εισβολής ανήκει, στην κινεζική κυβέρνηση και εάν και όταν πραγματοποιηθεί η αεροναυτική επιχείρηση, κατά της Ταϊβάν, η κυριαρχία, στην θάλασσα και τον αέρα, από τις ένοπλες δυνάμεις της ηπειρωτικής Κίνας, θα είναι δεδομένη.
Και αυτό, βέβαια, θέλει τον χρόνο του. Αλλά, αυτός ο χρόνος, όσο και αν διαρκέσει, κυλά, υπέρ του Πεκίνου και όχι υπέρ της Ταϊβάν.
Και δεν θα διαρκέσει αόριστα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει, ήδη, αρχίσει, εδώ και καιρό...
Ρωτατε γιατι πιστευω οτι οι Αμερικανοι θα εμπλακουν. Διοτι το εχουν δηλωσει ρητως, διοτι εχουν την ισχυ, διοτι η Κινα ειναι πολυ υποδεεστερη της Ρωσιας απο πλευρας στρατιωτικης τεχνολογιας, διοτι στην Ταϊβαν θα εμπλακουν με αεροναυτικες και οχι χερσαιες δυναμεις. Συνεπως μπορουν να νικησουν με αποδεκτο αριθμο απωλειων, ενω στην Ουκρανια θα ειχαν εκατομβες νεκρων.
Δεν υπαρχει καμια απολυτως πιθανοτητα η Ταιβαν να δεχθει τον "συμβιβασμο" που λετε.
Λετε οτι η Κίνα "θα βομβαρδίσει, σαρωτικά,κάθε στρατιωτικό στόχο, στο νησί, κυρίως, από τα ηπειρωτικά εδαφη της χώρας."
Μαλλον εννοειτε οτι θα το κανει με πυραυλικο πυροβολικο. Θεωρητικα γινεται, στην πραξη ομως δεν ειναι ευκολο να καταστραφει ολοκληρωτικα το στρατιωτικο δυναμικο της Ταϊβαν με αυτον τον τροπο, για μια σειρα απο τεχνικους λογους, και οι κινεζικοι πυραυλοι δεν ειναι ουτε απειροι, ουτε τοσο προηγμενοι οσο οι ρωσικοι.
Λετε οτι η Ρωσια θα ανοιξει αλλο πολεμικο μετωπο ταυτοχρονα. Πολυ αμφιβαλλω. Οι ρωσσοκινεζικη "συμμαχια" ειναι μια λυκοφιλια, μια λυση αναγκης για τις δυο πλευρες, μια χαλαρη συμπραξη. Μοιαζει λιγο με τον Αξονα Γερμανιας Ιαπωνιας στον Δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο. Συντονισαν ποτε οι Γερμανοι και οι Ιαπωνες τις επιχειρησεις τους; Επιτεθηκαν πχ ταυτοχρονα στην ΕΣΣΔ; Οχι. Στην πραγματικοτητα οι Ρωσοι ψιλοαντιπαθουν τους Κινεζους, τους θεωρουν και μελλοντικη απειλη μαλλιστα, και θα προτιμουσαν 1000 φορες τη φιλια της Δυσης. Ο Τραμπ το καταλαβε και θελησε να τους προσεταιριστει, αλλα δεν τον αφησε το Βαθυ Κρατος των ΗΠΑ. Εξαλλου γιατι να το κανουν οι Ρωσοι; Οι ΗΠΑ ηδη ομολογησαν οτι αν η Ρωσια επιτεθει στην Ουκρανια, δεν θα επεμβουν στρατιωτικως, και θα περιοριστουν στην επιβολη πολυ σκληρων οικονομικων κυρωσεων. Αρα οι Ρωσοι δεν εχουν καμια αναγκη μια επιχειρηση-αντιπερισπασμο της Κινας στην Ανατολικη Ασια για να παρουν αυτο που θελουν στην πρωην ΕΣΣΔ. Τολμω δε να πω οτι η Μοσχα δεν θα στεναχωρηθει και πολυ αν οι ΗΠΑ "κοντύνουν" καπως τους Κινέζους.
Οχι μονο η Κινα δεν μπορει να υπολογιζει στην ρωσικη στρατιωτικη συνδρομη, αλλα επιπλεον θα βρει μπροστα της εκτος απο τις αεροναυτικες δυναμεις των ΗΠΑ, και εκεινες των συμμαχων τους στην περιοχη (Νοτια Κορεα, Ιαπωνια, Αυστραλια).
ΤΟ βασικο λαθος στην αναλυση σας ειναι η πεποιθηση οτι η Κινα διαθετει στρατιωτικη τεχνολογια συγκρισιμη με αυτην της Ρωσιας. Αυτο πολυ απλα ΔΕΝ ισχυει. Τα μονα πραγματικα καλα οπλα που εχει, ειναι αυτα που της εχει πουλησει η Μοσχα.
Ειδικά, ως προς την Ταϊβάν, αυτήν την έχουν σαρώσει, μέχρι την τελευταία πέτρα του εδάφους της, οι διαστημικοί δορυφόροι του Πεκίνου. Ως εκ τούτου, οι ένοπλες δυνάμεις του νησιού δεν έχουν καμία τύχη. Θα σαρωθούν, από τις στοχευμένες πυραυλικές επιθέσεις, που θα εξαπολυθούν, από την ηπειρωτική Κίνα. Και στην συνέχεια, βέβαια, θα ακολουθήσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, η αεροναυτική επιχείρηση κατάληψης του εδάφους, από τον κινέζικο στρατό, το ναυτικό και την αεροπορία.
Όσον αφορά την αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και των συμμάχων τους, στην περιοχή, αυτοί είναι αναξιόπιστοι και δεν πρόκειται να κάνουν και πολλά πράγματα. Απλούστατα, θα αποδεχθούν τα τετελεσμένα γεγονότα.
Όσον αφορά τη Ρωσία δεν μιλώ για αντιπερισπασμό. Ο Βλαντιμιρ Πούτιν έχει τα δικά του σχέδια, ανεξάρτητα, από το τι θα κάνει, ή το τι δεν θα κάνει το Πεκίνο, σχετικά με την Ταϊβάν. Έχει την δική του ατζέντα και φυσικά, η όποια στρατιωτική επιχείρηση της Μόσχας, στην Ουκρανία, δεν θα έχει καμία σχέση, με την Κίνα και το τι θα κάνει αυτή. Αυτό που μπορεί να συμβεί, είναι η Κίνα να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις, δηλαδή την επίθεση της Ρωσίας, στην Ουκρανία Και να εξαπολύσει την πυραυλική επίθεση κατά της Ταϊβάν και στην συνέχεια, την κατάληψη του νησιού, χωρίς ουσιαστική αντίσταση. Αυτό, κάλλιστα, μπορεί να συμβεί, μέσα στο 2022 και κυριολεκτικά, ανά πάσα στιγμή, όταν η ρωσική ηγεσία αποφασίσει να εισβάλει, στην Ουκρανία. Μπορεί, δηλαδή, να μην χρειαστεί να περιμένουμε το 2025, ή το 2027, για να δούμε αυτό που περιγράφω ότι θα συμβεί, στο μέλλον και μοιραία, στην Ταϊβάν.
Γι’ αυτό σου λέω ότι είναι καλύτερος ο συμβιβασμός της ελίτ της Ταϊβάν με την ηπειρωτική Κίνα, προκειμένου το πρόβλημα να λυθεί ειρηνικά και ανώδυνα.
Βέβαια, αυτό δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο. Αλλά δεν είναι και απίθανο.
Θα δούμε.