Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (8). Στην υιοθέτηση του ευρώ βρίσκονται οι αιτίες του προβλήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα).

2009 - 2014 : Η εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους και του ΑΕΠ είναι σαφώς χειρότερη από τις προβλέψεις του Πίνακα. Παρά ταύτα, ο ΓΑΠ και οι τροϊκανοί εξακοουθούν να λένε ότι τα αποπνικτικά δημοσιονομικά και λοιπά μέτρα που επέβαλαν στην ελληνική οικονομία, θα την οδηγήσουν στο να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους της και θα φέρουν ... ανάπτυξη! Φυσικά, θα συμβεί το αντίθετο και γι' αυτό στην πορεία θα υποχρεωθούν να αλλάξουν πολιτική. Διαφορετικά, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, με όποιες συνέπειες ακολουθήσουν...

"Κατ' αρχήν, δεν ήλθε στην Ελλάδα το Δ.Ν.Τ.



Στην Ελλάδα ήλθε το τρικέφαλο σχήμα Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ., το οποίο το έφερε η γερμανική πολιτική και χρηματοπιστωτική ελίτ, που το κατασκεύασε ως σχήμα - ήταν προϊόν του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και έγινε με το σκεπτικό ότι αυτό θα ήταν λειτουργικό και θα επιτύγχανε την γοργή επάνοδο της Ελλάδας στις αγορές, για άντληση δανεικού χρήματος, αφού προηγουμένως θα γινόταν μια ταχεία μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, που υποτίθεται ότι θα ηρεμούσε τις αγορές - και οι Έλληνες πολιτικοί (δηλαδή ο ΓΑΠ και το επιτελείο του).


Προφανώς, ο ΓΑΠ δεν ήθελε το Δ.Ν.Τ. Ούτε και η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ. Όμως, όλα όσα έκαναν, έφεραν αυτό το τρικέφαλο σχήμα και αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης, διότι η ιστορία δεν γράφεται με αυτό που θέλει ένα μέρος από τα ιστορικά υποκείμενα, αλλά με αυτό που, εκ των πραγμάτων, προκύπτει.

Τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας είναι αυτά που παραπάνω περιέγραψα (δεν είναι, ακριβώς, αυτά, διότι το ελληνικό ΑΕΠ είναι υποεκτιμημένο και οι τροϊκανοί σκοπεύουν, όπως είπε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, να προβούν σε επανεκτίμησή του το 2011 και φυσικά σκοπεύουν να συμπεριλάβουν ένα τμήμα της παραοικονομίας, το οποίο χρονίως διαφεύγει από τις μετρήσεις, γεγονός, που καθιστά ακόμα μικρότερο το μέγεθος των ελληνικών δημοσιονομικών μακροοικονομικών στοιχείων, που αφορούν τα δημόσια έσοδα και τις δημόσιες δαπάνες και ακόμα μεγαλύτερη την απόκλισή τους από τα αντίστοιχα γερμανικά. Αυτό καθιστά ακόμα περισσότερο κατανοητό ότι το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα είναι ένα κατ' εξοχήν πρόβλημα τραγικά, έως απελπιστικά, μειωμένων εσόδων και όχι των δήθεν υπέρογκων δαπανών, όπως διατυμπανίζουν οι εξυπηρετητές των συμφερόντων της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ελίτ. Αν περιληφθεί και η παραοικονομία οι ελληνικές δημόσιες δαπάνες πέφτουν κάτω από το 40% του ΑΕΠ, ενώ τα δημόσια έσοδα πέφτουν κάτω από το 30% του ΑΕΠ).

Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, σωστά, αναφέρει ο αγαπητός ανώνυμος φίλος, ότι η δυναμική του αυξάνει εδώ και 30 χρόνια.


Αυτό, όμως, δεν ήταν πρόβλημα μέχρι την έλευση της ύφεσης του 2008 και δεν θα αποτελούσε πρόβλημα και το 2009, άλλωστε, αυτό μας το έδειξαν οι αγορές, όταν υποδέχονταν - όπως έχω ξαναγράψει - το προεκλογικό πρόγραμμα του ΓΑΠ τον Σεπτέμβριο του 2009 (ένα πρόγραμμα που ήταν πρόγραμμα παροχών), με πολύ ευνοϊκούς όρους, αφού τα διαφορικά επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων αποκλιμακώθηκαν κάτω από τις 120 μονάδες βάσης. Οι βλακείες του ΓΑΠ, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση, διαφοροποίησαν τα πράγματα και συνοδοιπορούντων του Τρισέ και του δογματισμού του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού, οδήγησαν το οξύ ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα, που άφησε πίσω του ο Κώστας Καραμανλής, να μετατραπεί σε πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης, η οποία οδηγήθηκε στα πρόθυρα της διάλυσης (ένας κίνδυνος, που ακόμα δεν έχει εκλείψει - κάθε άλλο μάλιστα).




Το ελληνικό χρέος και η δυναμική του μπορεί να αναδείχθηκε, ως πρόβλημα, μέσα από την έλευση της ύφεσης του 2008 και από τις ανοησίες των κυβερνητών της, αλλά το εναρκτήριο λάκτισμα της δημιουργίας του, ως προβλήματος, βρίσκεται στην άκαιρη (γι' αυτό και επιζήμια) είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η οποία είσοδος έγινε χωρίς να πληρούνται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις, για την υιοθέτηση του ευρώ από την χώρα μας. Και οι αλχημείες του μοιραίου "κ. καθηγητή" και του επιτελείου του, που μας έβαλαν στο ευρώ, σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία, για να εμφανισθεί ότι η ελληνική οικονομία πιάνει τα κριτήρια του Μάαστριχτ είναι το λιγότερο και ίσως όχι το ουσιώδες.


Το κυριότερο ήταν ότι η Ελλάδα έχανε το νόμισμά της, την Κεντρική της Τράπεζα και την δυνατότητα να ασκήσει νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, καθώς και πολιτική, γύρω από το δημόσιο χρέος, περισσότερο ως προς την σύνθεσή του και λιγότερο, ως προς το ύψος του. Και όλα αυτά έγιναν χωρίς να υπάρχουν οι πρέπουσες και αναγκαίες αντισταθμιστικές εγγυήσεις προστασίας της από το γεγονός ότι αυτές οι λειτουργίες και οι πολιτικές περνούσαν σε άλλα χέρια. Χωρίς, δηλαδή, να υπάρχει αντισταθμιστική δυνατότητα υποχρέωσης της Ε.Κ.Τ., που αναλάμβανε τις λειτουργίες της Τράπεζας της Ελλάδας να ασκεί νομισματική πολιτική σύμφωνη με τις ειδικές ανάγκες της χώρας, όπως αυτές ορίζονται από την κυβέρνηση του τόπου μας.


Αυτό δεν έγινε διότι οι Έλληνες πολιτικοί και οι οικονομική και κοινωνική πολιτική ελίτ του τόπου (όπως και οι Ευρωπαίοι) πίστεψαν αφελώς στο εξωπραγματικό νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα της "αειφόρας ανάπτυξης", το οποίο σάρωσε η έλευση της ύφεσης του 2008 και φυσικά δεν περίμεναν ότι θα δημιουργούνταν, μέσα στην πρώτη δεκαετία του 2000, μια μίνι (αλλά και επίμονη) κρίση ανάλογη με εκείνη του 1929.


Γι' αυτούς τους λόγους, η ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη κατέστησε το ελληνικό δημόσιο χρέος και την δυναμική του σημαντικό πρόβλημα για την χώρα, κάτι που τότε δεν φαινόταν (αντίθετα, μάλιστα, όλοι πίστευαν ότι η ένταξη στην ευρωζώνη το απαξίωνε, ως πρόβλημα, αφού ήταν κοινή η πεποίθηση, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα είχε τις πλάτες της Ε.Κ.Τ. και της ευρωζώνης - κάτι που πίστεψαν και οι διεθνείς γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικές αγορές).


Δεν ήσαν, όμως, έτσι τα πράγματα.


(Το γιατί και το πως έχουν τα πράγματα, θα το δούμε αργότερα...)"



(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html?showComment=1282515623741#c1617554169242114713 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html?showComment=1282515654138#c5288793393649886854 της 23/8/2010, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", με τίτλο : "Φον Φούφουτοι ή κατσαπλιάδες;" http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html . Δείτε στο μπλογκ μου και τα  σχετικά άρθρα μου : "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες. (Μια απάντηση σε ένα υμνητικό - για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών - άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες. (2) - Συνέχεια της απάντησής μου στο υμνητικό, για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών, άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/2-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (3) – Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν ήταν αναπόφευκτη. Συνέχεια της απάντησής μου στο υμνητικό, για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών, άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/3-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (4). Η μοντέρνα μεταναζιστική Κατοχή δεν ήταν αναγκαία και το Μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο. (Μια ανταπάντηση στον κ. Χαρίδημο Τσούκα)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/4-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (5) – Όλοι ήσαν πανικόβλητοι(και ο ΓΑΠ και οι δανειστές του). Συνέχεια της ανταπάντησης στον κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/5-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (6). - Τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ και της ευρωζώνης στρατεύθηκε να υπηρετήσει ο ΓΑΠ (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/6-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (7). Πρόβλημα εσόδων είναι το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/7-haridimos-tsoukas.html  ).