Το πληγωμένο συναίσθημα των Ελλήνων, η ραγδαία απαξίωση του βιοτικού τους επιπέδου, ο J. M. Keynes και η αναγκαιότητα για την πληθωριστική ευθανασία των σύγχρονων ραντιέρηδων. (Συμφωνίες και διαφωνίες με τον κ. Χαρίδημο Τσούκα).

Ο Τζων Μαίηναρντ Κέϋνς (σκίτσο) ήδη από το 1924 είχε επισημάνει την αναγκαιότητα της πληθωριστικής απαξίωσης της αποταμιευμένης χρηματικής περιουσίας των εισοδηματιών - ραντιέρηδων -, δηλαδή της ουσιαστικής τους ευθανασίας, με όπλο την έκδοση πληθωριστικού νομίσματος, προκειμένου να αποφευχθεί η οικονομική κρίση και να ορθοποδήσει η καπιταλιστική οικονομία. Φυσικά και στην σημερινή παρατεταμένη οικονομική ύφεση - η οποία οδήγησε την χώρα μας (μαζύ με τις ανόητες επιλογές της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, με την έναξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και τις βλακείες του ευήθους ΓΑΠ και του ανίκανου οικονομικού του επιτελείου την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Μαΐου 2010) στην ουσιαστική χρεωκοπία και στην ξενική μεταναζιστική Κατοχή -  αυτή η λύση, που πρότεινε, τότε, ο Κέϋνς, παραμένει επίκαιρη, όσο ποτέ στο παρελθόν, τουλάχιστον από την εποχή του τέλους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Βέβαια, οι χρηματοπιστωτικοί κύκλοι και η ελίτ τους, μαζύ με τους υπηρέτες τους, φρίττουν και μόνον που ακούν τέτοιου είδους προτάσεις και πανικοβάλλονται μπροστά στην, έστω και απλή, πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης, η οποία θα εξαλείψει και την περιουσία τους, αλλά και την αναβαθμισμένη και καθοριστική εξουσία που ασκούν, μετά την απορρύθμιση του διεθνούς γραφειοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος, την οποία πέτυχαν, με την κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων ιδεών από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο αγαπητός κ. Χαρίδημος Τσούκας προτιμά να αγνοεί (για την ακρίβεια : προτιμά να κάνει πως αγνοεί) την παλαιά αυτή πρόταση του ουσιαστικού διασώστη του καπιταλιστικού συστήματος στην τωρινή γραφειοκρατική του μορφή. Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλλά, είτε έτσι, είτε αλλιώς, μια κάποια μορφή παραλλαγής αυτής της παμπάλαιας πρότασης του Βρετανού οικονομολόγου θα εφαρμοστεί στο μέλλον (ακόμα και από το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με μια μαζική παραγραφή κρατικών και ιδιωτικών χρεών) προκειμένου το σύστημα να επιβιώσει...

"Είναι περισσότερο από βέβαιο, αγαπητέ κύριε Τσούκα, ότι διαφωνούμε. Διαφωνούμε και μάλιστα ριζικά.



Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατος κάθε διάλογος. Κοινή βάση μπορεί να υπάρξει. Και υπάρχει. Είναι τα διδάγματα της κοινής λογικής καθώς και τα αυτονόητα.


Γιατί δηλαδή δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο ότι η Ελλάδα με την ένταξή της στην νεοφιλελεύθερης αντίληψης ΟΝΕ, παραχώρησε, ως μέλος της ζώνης του ευρώ, όλα τα μακροοικονομικά εργαλεία που μπορούν να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την οικονομική ύφεση, στην τεχνοδομή των Βρυξελλών και της Ε.Κ.Τ;


Γιατί, δηλαδή, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η κατάργηση της δραχμής και η υιοθέτηση από την χώρα μας, ως νομίσματός της, του ευρώ καθιστά πλέον αδύνατη την υποτίμηση της ονομαστικής αξίας του νέου "νομίσματός της", την έκδοση και την κυκλοφορία, πλέον, δεν ελέγχει αυτή αλλά η τεχνοδομή των Βρυξελλών και της Ε.Κ.Τ.;


Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι αυτή η αδυναμία οδηγεί την χώρα μας σε πολύ χειρότερη θέση ακόμα και από τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες έχουν τα εργαλεία για την αντιμετώπιση των πιστωτικών κρίσεων τέτοιας μορφής, ενώ η Ελλάδα την έχει απωλέσει;


Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι η πραγματική (εσωτερική) υποτίμηση των μισθών και των τιμών, είναι μια διαδικασία η οποία είναι πολύ (μα πάρα πολύ) πιο επίπονη από την νομισματική υποτίμηση που η Ελλάδα, λόγω του ευρώ δεν μπορεί να κάνει και ότι μέσα από αυτήν την εξέλιξη η αξία του χρέους παραμένει αμετάβλητη και η πραγματική επιβάρυνσή του βαίνει αύξουσα και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από την μείωση των εισοδημάτων;


Γιατί δηλαδή δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η αποκατάσταση της απωλεσθείσας ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσα από την ονομαστική υποτίμηση του νομίσματός της, έχει πλέον χαθεί από την ανόητη στρατηγική επιλογή της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ να εντάξει την χώρα στην ευρωζώνη, διότι το ευρώ λειτουργεί, ουσιαστικά, ως ένα ξένο νόμισμα, για την χώρα;


Γιατί, δηλαδή, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι το ελληνικό κράτος έχασε και τα ψήγματα της ανεξαρτησίας του, ως προς την άσκηση της δημοσιονομικής του πολιτικής, αφού η Ε.Κ.Τ. δεν ασκεί τα καθήκοντα κάθε κλασσικής Κεντρικής Τράπεζας, που συνίστανται στην χρηματοδότηση των δαπανών του, προκειμένου να ασκήσει αντικυκλική πολιτική (ενώ π.χ. το FED, ή η ιαπωνική Κεντρική Τράπεζα τα ασκούν αυτά τα καθήκοντα πλήρως);


Γιατί δηλαδή δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι αυτές οι χασματικές πολιτικές και οικονομικές αδυναμίες της ζώνης του ευρώ έχουν καταστήσει την Ευρώπη ως το εστιασμένο επίκεντρο της σύγχρονης φάσης της οικονομικής ύφεσης, που ξεκίνησε με την έκρηξη της φούσκας των ακινήτων το 2008;


Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι αυτές οι αδυναμίες οδηγούν σε τεράστιες αποκλίσεις τις εσωτερικές πολιτικές των κρατών της ευρωζώνης, οι οποίες αποκλίσεις θέτουν επί τάπητος το ζήτημα της διάλυσης της ευρωζώνης, κάτι που οδηγεί τις αγορές να μην εμπιστεύονται τους ευρωζωνίτες;


Γιατί εν τέλει δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι, αν στο προβλεπτό μέλλον οι ευρωζωνίτες δεν αλλάξουν πολιτική, η Ελλάδα πρέπει να φύγει τάχιστα από την ευρωζώνη;


Δεν νομίζω ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε όλα αυτά. Μπορούμε. Μάλλον, όμως, εσείς δεν θέλετε να συμφωνήσουμε δημόσια - αν και προφανώς συμφωνείτε, διότι είσθε λογικός άνθρωπος.


Και βέβαια ξέρουμε που πατάμε κύριε Τσούκα. Ή τουλάχιστον εγώ ξέρω που πατώ. Πατώ στο πληγωμένο συναίσθημα των Ελλήνων, που έχασαν την χώρα τους και στην ιλιγγιώδη απαξίωση του βιοτικού τους επιπέδου, που βρίσκεται εν εξελίξει, προκειμένου να ικανοποιηθεί το ευρωπαϊκό και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (οι αργόσχολοι ραντιέρηδες του Κέϋνς, οι οποίοι πρέπει να υποστούν την απαραίτητη διαδικασία ευθανασίας, που εκείνος πρότεινε ήδη από το μακρυνό 1924 ακόμα).

Εγώ, λοιπόν, ξέρω που πατώ. Και φυσικά δεν πατώ και δεν στηρίζομαι στα συμφέροντα και στις επιδιώξεις των σύγχρονων ραντιέρηδων, που τώρα ονομάζουν τον εαυτό τους "επενδυτές" και εμπιστεύονται την διαχείριση των περιουσιών τους στην γραφειοκρατική τεχνοδομή των "επενδυτικών" τραπεζών.

Καλόν, όμως, είναι να ξαναδείτε και εσείς το που πατάτε. Και να αναρωτηθείτε ποιούς στηρίζουν τα όσα λέτε και γράφετε...


(Και κάτι άλλο : Με αυτά που λέτε και γράφετε, μπορεί να διαφωνώ, αλλά και τα ακούω και τα διαβάζω. Σε άλλες εποχές, θα συμφωνούσα μαζί σας σε πολλά. Τώρα, στην κακή εποχή που ζούμε, πολλά από αυτά τα θεωρώ ανεπίκαιρα - επειδή είναι προϊόν ενός προτεσταντικής υφής πουριτανικού δογματισμού. Και εκεί βρίσκεται η διαφωνία μας)."




(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html?showComment=1285263106615#c6140483998148521642 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html?showComment=1285264060129#c6352688197653805867 της 23/9/2010, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα, που δημοσίευσε στο μπλογκ του «ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ», με τίτλο : «Δώστε την Ελλάδα μας πίσω» http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html ).