“Ευρωπαϊκή Ένωση”: H ψευδεπίγραφη αφήγηση της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» που δεν υφίσταται, ούτε, καν, ως προοπτική, σε οποιοδήποτε βάθος του μέλλοντος χρόνου, γεγονός, που οδηγεί, σε ανυπέρβλητα και απόλυτα αδιέξοδα, αποτελώντας μια αντικειμενική και ζοφερή πραγματικότητα, που καθιστά φαντασιώσεις τους ισχυρισμούς και τις πεποιθήσεις των παλαιών και των σύγχρονων ευρωπαϊστών.

Με ένα δύσκολο θέμα ασχολείται το παρόν δημοσίευμα, όπως και το, παραπάνω βίντεο, που βιντεοσκόπησα, χθες, Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2025 και το οποίο αφορά την αυτοαποκαλούμενη “Ευρωπαϊκή Ένωση” και τον προσδιορισμό του ατροφικού περιεχομένου της, το οποίο, εν πολλοίς, είναι, επί της ουσίας, μη υπαρκτό. 

Μπορεί το ζήτημα αυτό να μην αφορά την άμεση, την τρέχουσα, επικαιρότητα, φαινομενικά, αλλά, στην πράξη, αυτό είναι το άμεσο πραγματικό και κεφαλαιώδες ζήτημα, που αφορά την παλαιά Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, την ΕΟΚ,  που, από την 1η Νοεμβρίου 1993 αυτοονομάστηκε ψευδόμενη, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει το περιεχόμενο μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης η ύπαρξη της οποίας προϋποθέτει τον ομοσπονδιακό της χαρακτήρα, στον οποίον αυτό, που θα επικρατούσε και θα συγκροτούσε, ως ομοσπονδιακή κρατική οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα χαρακτηριζόταν από μία ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, με εξουσίες και φυσικά, θα ήταν εκλεγμένη, από ένα ευρωπαϊκό εκλογικό σώμα, το οποίο θα λειτουργούσε, μαζί με αυτήν την κεντρική κυβέρνηση, σύμφωνα, με τον αστικοδημοκρατικό νομικό προσδιορισμό αυτού του ομοσπονδιακού κράτους, ως does νομικής ως νομικής προσωπικότητας του ευρωπαϊκού λαού, με την εκλογή ενός ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που θα ασκούσε πραγματικές εξουσίες συγκρότησης και ψήφισης της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, καθώς και της ομοσπονδιακής νομοθεσίας.

Αλλά δεν υπάρχει, ούτε ευρωπαϊκός λαός ούτε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με πραγματικές κοινοβουλευτικές και νομοθετικές εξουσίες, ούτε ευρωπαϊκή κεντρική κυβέρνηση, με ισχυρές κυβερνητικές εξουσίες, που να μπορεί να ελέγχει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει δημιουργηθεί, μέσα σε ένα κενό και δρα, περίπου, ανεξέλεγκτη και υπό ένα καθεστώς επιτροπείας, κυρίως, από τον γαλλογερμανικό άξονα.

Αυτό συμβαίνει επειδή η ύπαρξη ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους, με προσδιορισμένες εξουσίες ομοσπονδιακού περιεχομένου, αντίκειται, στα συμφέροντα κυρίως της γερμανικής οικονομικής ολιγαρχίας αλλά και της αντίστοιχης γαλλικής οικονομικής ολιγαρχίας, οι οποίες παραμένουν και επιμένουν να στηρίζονται, στον κεντρικό χαρακτήρα των εθνικών κρατών, τα οποία αποτελούν την βασική ασπίδα υπεράσπισης των οικονομικών συμφερόντων τους, αποφεύγοντας μια, ομοσπονδιακού τύπου, διάχυση και μετατόπιση των εθνικών κρατικών εξουσιών, από τα εθνικά τους κράτη, τα οποία ελέγχουν, απολύτως, σε ένα ομοσπονδιακό κρατικό σχήμα, εντός του οποίου, εάν αυτό υπήρχε, τα συμφέροντα τους θα αποτελούσαν έναν παράγοντα ο οποίος θα ήταν θα γινόταν δευτερεύων, εντός των πλαισίων της κεντρικής κρατικής ομοσπονδίας, η οποία ως ομοσπονδιακό κοινοβούλιο και ως ομοσπονδιακή κυβέρνηση, με πραγματικές ισχυρές εξουσίες θα εξυπηρετούσε το σύνολο των, επιμέρους, οικονομικών και ολιγαρχιών και του ευρωπαϊκού λαού, του όποιου το ομοσπονδιακό κράτος θα αποτελούσε την νομική προσωπικότητα, όπως συμβαίνει, σε όλες τις κρατικές ομοσπονδίες, όπως συμβαίνει, δηλαδή, σε όλα τα κανονικά ομοσπονδιακά κράτη, με κλασικό παράδειγμα της Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οι οποίες λειτουργούν, με μια κεντρική κυβέρνηση, με ισχυρές εξουσίες υπεράνω των ομόσπονδων κρατών, που την απαρτίζουν. 

Έτσι έχουν τα πράγματα, στον λεγόμενο ευρωπαϊκό χώρο, ο οποίος βρίσκεται, σε ένα πλήρες αδιέξοδο, επειδή, απλούστατα, δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, σε οποιοδήποτε βάθος χρόνου, για τον σχηματισμό μιας ευρωπαϊκής κρατικής ομοσπονδίας, ακριβώς, επειδή η, κατά βάση, κυρίαρχη γερμανική οικονομική ολιγαρχία, επιμένει να στηρίζεται, στην εξασφάλιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της, από το γερμανικό εθνικό κράτος, το οποίο και αυτό, είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος. 

Αυτή είναι η βασική αιτία, που η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει μετασχηματισθεί, όλα αυτά τα χρόνια, όλες αυτές τις δεκαετίες, που έχουν περάσει, από τη δεκαετία του 1950, μέχρι σήμερα και αυτό εξακολουθεί να ισχύει και στο απροσδιόριστο μέλλον, σε οποιοδήποτε χρονικό βάθος, επειδή δεν υφίσταται, καν, ούτε ο παραμικρός σχεδιασμός, για την μετατροπή της “Eυρωπαϊκής Ένωσης”, από τον πραγματικό της χαρακτήρα, που εξακολουθεί να είναι και να λειτουργεί, ως την κλασική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, συμπληρωμένη, μάλιστα από την νομισματική ζώνη, που έχει σχηματιστεί, από την 1 Ιανουαρίου 2002, εντός των πλαισίων αυτής της λεγόμενης και ψευδώς, αυτοαποκαλούμενης “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, που δεν έχει κανένα πραγματικό περιεχόμενο, γεγονός, που σημαίνει ότι αυτή η νομισματική ένωση, η ευρωζώνη, αποτελεί ένα μετέωρο σχήμα, το οποίο αντιμετωπίζει και αυτό τον κίνδυνο της καταστροφής της όσο η χαρακτηριζόμενη, εικονικά, ως “Ευρωπαϊκή Ένωση” δεν μετασχηματίζεται, σε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος, με κεντρική κυβέρνηση, που να ασκεί πραγματική ομοσπονδιακή εξουσία. 

Εδώ, προκύπτουν και τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, η οποία, αφρόνως, εντάχθηκε, καταρχήν, στην ΕΟΚ, από την 1η Ιανουαρίου 1981 και κυρίως, μεταγενέστερα, στην ευρωζώνη, από την 1η Ιανουαρίου 2002, καταργώντας το εθνικό νόμισμα της χώρας και οδηγώντας την ελληνική οικονομία, στην, αρχικά, αφανή κρατική χρεωκοπία, η οποία κατέστη εμφανής τον Απρίλιο του 2010, εξ αιτίας του ακριβού, για τα μέτρα της ελληνικής οικονομίας, ευρώ, που κατέστησε την ελληνική παραγωγή μη ανταγωνιστική και επίσης, του τεράστιου ελληνικού δημοσίου χρέους, που την 31/12/2001, ξεπερνούσε το 100% του ΑΕΠ της χώρας μας.

Αυτό που, επίσης, πρέπει να παρατηρηθεί, είναι το απλούστατο γεγονός ότι, για πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση, με ομοσπονδιακό κρατικό χαρακτήρα, δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς την Ρωσία, όπως έχω επισημάνει πλείστες φορές, μέχρι τώρα. Είναι κάτι το οποίο δεν είναι επιθυμητό, κυρίως, από το γαλλογερμανικό διευθυντήριο αλλά και τις ολιγαρχίες της των υπολοίπων σημαντικών ευρωπαϊκών πρωτευουσών, στην Ιταλία και στην Ισπανία. 

Έτσι, καθίστανται και αποτελούν ανεδαφικές και αβάσιμες οι ελπίδες, οι θεωρίες και οι προσδοκίες των αποκαλούμενων ευρωπαϊστών, σε όλο τον χώρο της αυτοαποκαλούμενης και ψευδεπίγραφης “Ευρωπαϊκής Ένωσης” και είναι, απολύτως και εξόφθαλμα, μη ρεαλιστικές φαντασιώσεις, χωρίς κανένα περιεχόμενο και αυτό συμβαίνει, επειδή, σκόπιμα, δεν υφίσταται κανένα χρονοδιάγραμμα, σε οποιοδήποτε βάθος του μελλοντικού χρόνου, που πρόκειται να ακολουθήσει, για την δημιουργία μιας πραγματικής ομοσπονδιακής Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κεντρική κυβέρνηση, που να ασκεί εξουσίες, με ομοσπονδιακό περιεχόμενο και χαρακτήρα. 

Δεν χρειάζεται να επεκτείνω περισσότερο, επεκτείνοντας το παρόν κείμενο, διότι αυτά, που περιέγραψα, μέχρι τώρα, είναι σαφή και συγκεκριμένα και δεν στηρίζονται, σε ιδεολογικές προτιμήσεις και φαντασιακά προτάγματα, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο, αφού δεν υπάρχει κανένας χρονικός ορίζοντας, σε οποιοδήποτε βάθος του μελλοντικού χρόνου, που να έχει καθοριστεί, για τον μετασχηματισμό της σημερινής, κενού περιεχομένου, αυτοαποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης”, σε μια πραγματική ομοσπονδιακή Ευρωπαϊκή Ένωση, που να συγκροτεί ένα ομοσπονδιακό κράτος. 

Από εδώ και πέρα, αυτό, που είναι, εξαιρετικά και ζωτικά, χρήσιμο, για το αναγνωστικό κοινό, είναι να παρακολουθήσει, με προσοχή, την αναπτυσσόμενη, από εμένα, επιχειρηματολογία, στο αρχικό βίντεο, που έχω προσαρτήσει, από το κανάλι μου, στο YouTube, στην σημερινή δημοσίευση.

Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά, ακριβώς, επειδή εκφράζουν φαντασιώσεις και όχι την αμείλικτη και σκληρή πραγματικότητα.