Το ξέπλυμα του καταδικασμένου για παράβαση καθήκοντος - άρθρο 259 ΠΚ -, Ανδρέα Γεωργίου της βρώμικης υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ, την εποχή της ελληνικής χρεωκοπίας και του πρώτου Μνημονίου, ανέλαβε ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, (ο παρακολουθούμενος, από την ΕΥΠ του Κυριάκου Μητσοτάκη, με κωδικό 5046c), ως πιστός δούλος, του μητσοτακικού καθεστώτος και των ευρωθεσμικών δανειστών. Φυσικά, το ΝΣΚ έχει υπηρεσιακή υποχρέωση να αρνηθεί να υπακούσει, στην παράνομη αυτή εντολή του προϊστάμενου υπουργού.
Όλα τα είχαμε, ο διαβόητος καταδικασμένος, για παράβαση καθήκοντος, σύμφωνα, με το άρθρο 259 ΠΚ, ο εγκάθετος, από το ΔΝΤ και τους ευρωζωνικούς τοκογλυφικούς δανειστές, τέως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου, κατά την εποχή της μεθοδευμένης χρεωκοπίας του ελληνικού Δημοσίου και συνακόλουθα, της ελληνικής οικονομίας, τις καταστροφικές επιπτώσεις της οποίας, ακόμη και εσαεί, θα υφιστάμεθα, μας έλειπε!
Στην σύγχρονη εξέλιξη αυτής της δυσώδους και αντιστρατευόμενης τα οικονομικά και εθνικά/κυριαρχικά, συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, υπό την νομική της προσωπικότητα, ως λαού, το Νομικό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών, από την 8/6/2023, επί της υπηρεσιακής εκλογικής κυβερνήσεως του ασκούντος χρέη πρωθυπουργού προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου Ιωάννη Σαρμά, άσκησε προσφυγή, προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), κατά της κατάπτυστης και μεθοδευμένης, παρασκηνιακά, απόφασης του, εν λόγω δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε ότι ο Ανδρέας Γεωργίου δεν έτυχε “δίκαιης δίκης”, από το ελληνικό δικαστικό σύστημα. Η προσφυγή αυτή του Νομικού Συμβουλίου προωθήθηκε, στην κεντρική υπηρεσία, στο υπουργείο Οικονομικών και από την κεντρική υπηρεσία του ΝΣΚ, εστάλη και κατατέθηκε, νομίμως, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως προβλέπεται, από την κείμενη εσωτερική ελληνική νομοθεσία, αλλά και από την κείμενη ευρωνομοθεσία.
Εννοείται ότι αυτό δεν άρεσε, όπως, άλλωστε, έχει συμβεί και στο παρελθόν, καθόλου, στο γνωστό υποκείμενο, τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος, ως πρωθυπουργός, ύστερα, από το αμίμητο και αξέχαστο “λεφτά υπάρχουν”, αφού οδήγησε την χώρα, στην χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και στο πρώτο Μνημόνιο, ανέλαβε την προστασία του στελέχους του ΔΝΤ - δηλαδή τον άνθρωπο, που ήταν πιστό και τυφλό όργανο των εχθρικών, προς τα οικονομικά και εθνικά/κυριαρχικά συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, ξένων τοκογλυφικών δανειστών - Ανδρέα Γεωργίου, τον οποίο διόρισε, τότε, ως πρόεδρο, στην ΕΛΣΤΑΤ.
Έτσι, όταν ο θλιβερός ΓΑΠ πληροφορήθηκε ότι οι αρμόδιες δημόσιες νομικές υπηρεσίες έπραξαν το αυτονόητο, δηλαδή το υπηρεσιακό τους καθήκον και άσκησαν προσφυγή, κατά της απόφασης του ευρωδικαστηρίου, όπως, άλλωστε, είχαν υπηρεσιακή υποχρέωση και δέσμευση, άρχισε να ουρλιάζει, ως συνήθως, καταφερόμενος, εις βάρος των αρμοδίων δημόσιων υπηρεσιών και επιτιθέμενος - υποτίθεται -, στην κυβέρνηση, ως “λαγός” των ευρωθεσμικών δανειστών, αλλά και του μητσοτακικού καθεστώτος, του οποίου ο “capo” ανέλαβε, στην συνέχεια, το έργο του “ξεπλύματος” και της “λεύκανσης” του Ανδρέα Γεωργίου.
Ας παρακολουθήσουμε την χρονική εξέλιξη των γεγονότων, που ακολούθησαν, ύστερα, από την προσφυγή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που υποβλήθηκε, στις 8/6/2023, επί της υπηρεσιακής κυβερνήσεως του Ιωάννη Σαρμά και φυσικά, ουδεμία σχέση έχει, με την μεταγενέστερη παρούσα κυβέρνηση, όπως, παραπλανητικά φερόμενος και ως “λαγός” των ξένων δανειστών και του Κυριάκου Μητσοτάκη (ο οποίος, έτσι βρήκε την αφορμή, για να “επιλύσει” την υπόθεση) ενεργών, ισχυρίζεται, σε δήλωση, που έκανε, στις 3/7/2023, ο κουτοπόνηρος Γιώργος Παπανδρέου.
Είπε, λοιπόν, ως αφελώς φερόμενος, ο διαβόητος καταστροφέας του τόπου μας ΓΑΠ, τα εξής κωμικά, αλλά και ύπουλα :
“Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να καταθέσει αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης από την ολομέλεια του ΕΔΔΑ. Αρνείται δηλαδή την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έκρινε ότι ο Ανδρέας Γεωργίου δεν είχε δίκαιη δίκη και επιμένει στη δική της συνωμοσιολογική θεωρία, προκειμένου να συνεχιστεί η επιχείρηση εξόντωσης του. Δεν είναι οι νίκες στις εκλογές που προσδίδουν αξιοσύνη σε ηγέτες, κόμματα και κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις κρίνονται, από το αν οι επιλογές, οι αποφάσεις και οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται από τόλμη, εμπεδώνουν κράτος δικαίου και υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Από το αν δεν αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, δεν ενισχύουν τη δύναμη των ισχυρών και δεν χρησιμοποιούν τη δημαγωγία και τη συνωμοσιολογία για να καλύψουν τυχόν δικές τους ευθύνες. Η περίπτωση του Ανδρέα Γεωργίου είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις που αναδεικνύουν τη συντηρητική και λαϊκιστική αντίληψη από την οποία διακατέχεται ιστορικά η ΝΔ”.
Ο, εν λόγω, κουτοπόνηρος βλαξ χρεώνει, στην παρούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αυτό το γεγονός, το οποίο έγινε, επί των ημερών της προηγούμενης υπηρεσιακής κυβέρνησης και φυσικά, προσποιείται τον ανήξερο, ως προς την αναλήθεια του ισχυρισμού του και ουσιαστικά, λειτουργεί, ως “λαγός”, αφενός μεν, των ευρωθεσμικών δανειστών, που αυτός, ως πρωθυπουργός, τον Απρίλιο του 2010, με την προαποφασισμένη χρεωκοπία της χώρας, έφερε, ως νεοαποικιοκράτες αφέντες, στην κοινωνία μας και αφετέρου, δε, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, που περίμενε να του δοθεί η ευκαιρία, να παρέμβει, στην υπόθεση αυτή και να εξυπηρετήσει τον Ανδρέα Γεωργίου, τους ευρωδικαστές, που, χωρίς κανένα πραγματικό νομικό έρεισμα, έκριναν ότι ο Γεωργίου δεν έτυχε δίκαιης δίκης και φυσικά, τους ευρωθεσμικούς επικυρίαρχους, που υποκρύπτονται και βρίσκονται, πίσω, από τα τεκταινόμενα.
Ο κωμικοτραγικός Γιώργος Παπανδρέου προβάλλει τον ελεεινό ισχυρισμό ότι “η αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης “στερείται νέων επιχειρημάτων και θεωρείται βέβαιο ότι το ΕΔΔΑ δεν πρόκειται να αλλάξει την απόφασή του” (από πού το ξέρει αυτό ο ΓΑΠ;), προκαταβάλλοντας την απόφαση του δικαστηρίου και ενώ - υποτίθεται ότι - δεν γνώριζε τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς και τα επιχειρήματα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην προσφυγή, που η δημόσια αυτή υπηρεσία κατέθεσε, στο ευρωδικαστήριο, κατά την εποχή της προηγούμενης και όχι της παρούσας κυβερνήσεως.
Μάλιστα, με περισσή θρασύτητα, ο διαβόητος Γιώργος Παπανδρέου, ο εμφανισθείς, στην νεωτέρα Ιστορία του τόπου μας, ως σύγχρονος Νέρων και ολετήρας της ελληνικής κοινωνίας, κάνει λόγο, για “υπονόμευση του κράτους δικαίου”!
Εδώ, μπορούμε να κλαυσιγελάσουμε, με τους προβαλλόμενους βλακώδεις και ερασιτεχνικούς ισχυρισμούς του “λαγού” ΓΑΠ, που λέει ότι αυτή “η υπονόμευση του κράτους δικαίου” - καμωνόμενος, υποκριτικά, ότι το δικαίωμα προσφυγής του ελληνικού Δημοσίου, κατά της αποφάσεως του ευρωδικαστηρίου, δεν αποτελεί τμήμα του υποτιθέμενου κράτους δικαίου -, που, επικαλείται, ωμότατα και εν ψυχρώ, ψευδόμενος και εν πλήρη νηφαλιότητι, ο διατελών αξιοθρήνητος και ως πιστός υπηρέτης ξένων και εχθρικών, για την ελληνική κοινωνία, συμφερόντων Γιώργος Παπανδρέου, οποίος συνεχίζει, λέγοντας ότι : “έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όλες οι ενέργειες που έχουν γίνει από τις ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, όπως και η συμπεριφορά μιας μερίδας δικαστικών λειτουργών στην υπόθεση αυτή που εκθέτει τη χώρα διεθνώς, έχουν μια και μόνο στόχευση: τη διατήρηση ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που παράγει συνεχείς κρίσεις, αδικίες και ανισότητες και κρατά σε ομηρία τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Πρόκειται για ενέργεια απαράδεκτη και καταδικαστέα. Όλοι γνωρίζουμε ότι αμετανόητοι ηγέτες και πολιτικές δυνάμεις, στο όνομα μικροκομματικών επιδιώξεων, θέλουν να έχουν την ίδια επιλογή και στο μέλλον : να εφεύρουν έναν άλλο αποδιοπομπαίο τράγο, για να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες από το νέο εκτροχιασμό του χρέους, από το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών και από τη μεταβίβαση του πλούτου του ελληνικού λαού στα χέρια λίγων ισχυρών συμφερόντων και κατεστημένων, με σκοπό την επανακατάληψη, ιδιοποίηση και νομή της εξουσίας”.
Μετά από αυτήν την δήλωση του “λαγού “ Γιώργου Παπανδρέου, το μητσοτακικό καθεστώς ανέλαβε δράση, για να ξεπλύνει - υποτίθεται, νομότυπα - τον Ανδρέα Γεωργίου.
Έτσι, στις 4/7/2023, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (ο γνωστός παρακολουθούμενος, από την ΕΥΠ του μητσοτακικού καθεστώτος, με κωδικό 5046c, ο αφιλότιμος και ως εκ τούτου, χαμερπώς, δούλος του μητσοτακισμού, που, προφανώς, τον έχει του χεριού του) Κωστής Χατζηδάκης, με αίτημα που κατέθεσε, στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ζητεί την ανάκληση της προσφυγής, για την υπόθεση Γεωργίου, ζητώντας του, ουσιαστικά, να προβεί, σε παράνομη πράξη, που στρέφεται, κατά των νόμιμων συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου και πιθανότατα, μελλοντικώς, εις βάρος της δημόσιας χρηματικής περιουσίας.
Ας δούμε τί έχει συμβεί :
Όπως φαίνεται, στην, παραπάνω, φωτογραφία, ο “5046c” Κωστής Χατζηδάκης, με ανακοίνωση τύπου, αναφέρει :
«Το ΕΔΔΑ ήδη έχει εκδώσει απόφαση για το εν λόγω θέμα και δεν θα ήταν θετική για την εικόνα της Ελλάδος η μη συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου. Με βάση την Απόφαση του ΕΔΔΑ η υπόθεση παραπέμπεται εκ νέου στον Άρειο Πάγο (Διατακτικό υπ’αριθ. 3 της σχετικής Απόφασης)».
Φυσικά, επίσης, εννοείται ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, σύμφωνα, με τα, νομίμως, προβλεπόμενα, πρέπει να απορρίψει, χωρίς δεύτερη κουβέντα, το, ευθέως, παράνομο αίτημα του πολιτικού και διοικητικού προϊσταμένου υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη και να το θέσει, στο αρχείο, προχωρώντας, ενώπιον του ευρωδικαστηρίου, στην διαδικασία της νομικής υποστήριξης της προσφυγής, την οποία, νομίμως, κατέθεσε.
Κάθε τι άλλο και πολύ περισσότερο, η απόσυρση της προσφυγής θα αποτελεί καραμπινάτη παρανομία, για την διάπραξη της οποίας, την ποινική ευθύνη πρόκειται να έχουν, πέραν από τον, ευθέως, παρανομούντα προϊστάμενο υπουργό Κωστή Χατζηδάκη (και φυσικά, του ευρισκόμενου πίσω, από τις πράξεις του, ως διατάκτου, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη), έχουν και οι όποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες εκτελέσουν την παράνομη υπουργική επιταγή και αποσύρουν την υποβληθείσα, στο ευρωδικαστήριο, νόμιμη προσφυγή.
Το τί θα πράξουν, εδώ θα είμαστε, θα το δούμε και θα το παρακολουθήσουμε…
[Απλώς, εδώ, χρειάζεται να αναφέρω ότι ο, ανωτέρω εικονιζόμενος Ανδρέας Γεωργίου είχε κατηγορηθεί, για παράβαση καθήκοντος, για τρία αδικήματα:
1) Φερόταν να κατέχει θέση, στο ΔΝΤ, ενώ υπηρετούσε και στην ΕΛΣΤΑΤ,
2) Δεν είχε συγκαλέσει το Διοικητικό Συμβουλιο της ΕΛΣΤΑΤ, επί 10 μήνες και
3) Δημοσιοποίησε εθνικά δημοσιονομικά στοιχεία, χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ.
Πρωτοδίκως, το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε (κακώς) αθωωθεί και καταδικάστηκε, μετά από έφεση, που, άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, μόνον, για την τρίτη κατηγορία. (Κακώς, έπρεπε να παραπεμφθεί, ξανά, σε δίκη, για όλες τις κατηγορίες).
Ο Ανδρέας Γεωργίου είχε ζητήσει να κατατεθεί προδικαστικό ερώτημα, στο, κατά την γνώμη του, αρμόδιο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ορθή ερμηνεία των κανόνων του Κώδικα Ορθής Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών, που πρέπει να εφαρμόζεται, κατά την παραγωγή επίσημων στατιστικών στοιχείων, στα Κράτη Μέλη της ΕΕ.
Ο Άρειος Πάγος, ορθότατα, αρνήθηκε να απευθύνει το ερώτημα στο ΔΕΕ, διότι, για το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο δεν υπήρχε καμμία αμφιβολία και κανένα ερώτημα, που να αφορά την παραγωγή των στατιστικών στοιχείων, αφού το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, που διέπραξε ο Ανδρέας Γεωργίου δεν αφορά την παραγωγή των στατιστικών στοιχείων, αλλά την παράνομη δημοσιοποίησή τους, από τον Ανδρέα Γεωργίου, χωρίς να εισάγει το θέμα, στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ, εκ του νόμου, ήταν υποχρεωμένος να το περάσει, από το Δ.Σ.
Όμως, εκεί, στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ, ο Ανδρέας Γεωργίου και οι νεοαποικιοκράτες τοκογλυφούντες ξένοι (ευρωθεσμικοί και ΔΝΤ) δανειστές δεν είχαν την πλειοψηφία και δεν ήταν δυνατόν να πλάσουν τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, έτσι όπως αυτοι επιθυμούσαν.
Γι’ αυτό και ο Ανδρέας Γεωργίου ανέλαβε την καθοδηγούμενη, αλλά και θεληματική πρωτοβουλία να παρανομήσει και να μην περάσει, από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ, την υπόθεση και προέβη, στην παράνομη δημοσιοποίηση των ελληνικών δημοσίων στατιστικών στοιχείων του ελληνικού Δημοσίου του 2009-2010, όπως επιθυμούσαν τα αφεντικά του.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έκρινε ότι παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά του και ότι η δίκη του για την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος ήταν άδικη, και ότι πρέπει να γίνει επανάληψη της διαδικασίας ενώπιον του Αρείου Πάγου.
Καλόν είναι, εδώ, να ξεκαθαριστούν μερικά πράγματα, γύρω από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το δικαστήριο αυτό δεν είναι, σε καμία περίπτωση, ένα ουδέτερο δικαστήριο. Είναι ένα δικαστήριο, το οποίο αποτελεί το δικαστικό εργαλείο και τον δικαστικό βραχίονα τον ευρωθεσμικών δανειστών.
Έτσι, αυτό το ευρωπαϊκό δικαστήριο, μόνο, δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι και τούτο, διότι, όσον αφορά την νομιμότητα των Μνημονίων, που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, όσες περιπτώσεις έφτασαν να εκδικαστούν, από το δικαστήριο αυτό, αλλά και γενικότερα, από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά δικαστήρια, απορρίφθηκαν, πανηγυρικά, προς χάριν των ξένων ευρωθεσμικών και άλλων δανειστών της χώρας. Ως εκ τούτου, οι μυθοποιήσεις των ευρωδικαστηρίων δεν χρειάζονται. Αντίθετα, βλάπτουν και μάλιστα, βλάπτουν και αποπροσανατολίζουν την κοινωνία, πάρα πολύ.
Πάντως, για να προιδέασω το αναγνωστικό κοινό, η υπόθεση αυτή θα επανεισαχθεί, στον Άρειο Πάγο. Αυτό προβλέπει η ευρωπαΐκή νομοθεσία, έτσι αποφάσισε και το ευρωπαϊκό δικαστήριο και έτσι θα γίνει. Από εκεί και πέρα, ο Άρειος Πάγος, ως ανώτατο ελληνικό δικαστήριο, που υπάγεται, στην ελληνική συνταγματική και εσωτερική νομική τάξη, εφόσον δεν υποκύψει, στις όποιες αφόρητες πιέσεις του μητσοτακικού καθεστώτος, αλλά και του υπολοίπου μνημονιακού πολιτικού κόσμου, θα επαναλάβει την καταδικαστική απόφαση, εις βάρος του Ανδρέα Γεωργίου, χωρίς να χρειάζεται να προχωρήσει σε άλλα θέματα, πέραν όσων έχουν, μέχρι τώρα, εκδικαστεί και κριθεί.
Όπως προανέφερα, η υποβολή ερωτήματος, από τον Άρειο Πάγο, προς τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, για να επιλυθεί το ζήτημα της συγκρότησης και της στοιχειοθέτησης των στατιστικών του ελληνικού Δημοσίου, δεν έχει κανένα νόημα και φυσικά ένα τέτοιο ερώτημα δεν πρέπει να υποβληθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι η συγκεκριμένη κατηγορία, που αφορά τον Ανδρέα Γεωργίου ως πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, δεν έχει να κάνει, με την συγκρότηση και την παραγωγή των ελληνικών στατιστικών στοιχείων εκείνης της εποχής.
Έχει να κάνει, με ένα καθαρά διοικητικό και ποινικό θέμα, που αφορά το γεγονός ότι ο Ανδρέας Γεωργίου παρέβη το καθήκον του και δεν προχώρησε, στο να εισαγάγει την υπόθεση των στατιστικών στοιχείων του ελληνικού κράτους, στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ, παρά την σαφέστατη νομική υποχρέωση, που είχε.
Αυτό είναι το θέμα και τίποτε άλλο. Και από εκεί και πέρα, στα ευρωπαϊκά δικαστήρια δεν πέφτει κανένας λόγος, για την ουσία της υπόθεσης, που δεν αφορά την παραγωγή των συγκεκριμένων ελληνικών στατιστικών στοιχείων, τα οποία ο Ανδρέας Γεωργίου, παρανόμως, ποιώντας, δεν εισήγαγε προς έγκριση, στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ και αυθαίρετα και παράνομα, δημοσιοποίησε αυτά τα στοιχεία, τα οποία δεν είχαν εγκριθεί, από το Διοικητικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα να βλάψει, καίρια, τα συμφέροντα της χώρας.
Όλα τα άλλα είναι, απλώς, κουραφέξαλα.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ασκώντας νόμιμο δικαίωμα, προσέφυγε, κατά της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως επιβάλλουν τα νόμιμα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου.
Και τώρα, ο μητσοτακισμός, ως καθεστώς, επιθυμεί και διατάσσει το προσωπικό, που υπηρετεί, στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, να παρανομήσει και να αποσύρει την νόμιμη προσφυγή!
Έτσι, έχει η όλη υπόθεση]….
Σχόλια