Από την Novartis, στην Συμφωνία των Πρεσπών και από εκεί, στις βουλευτικές εκλογές, που έρχονται. (Οι εμπλεκόμενοι, στο σκάνδαλο της χειραγώγησης της αγοράς του φαρμάκου πρέπει να προφυλακισθούν. Οι αποχρώσες ενδείξεις υπάρχουν).

3/1/2019 Ο δικηγόρος Παύλος Σαράκης μιλάει, αναλυτικά, στην εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου "Kontra 24", για τον ρόλο του Νίκου Μανιαδάκη (του πρώην προστατευόμενου μάρτυρα "Γιάννη Αναστασίου"), στην υπόθεση Novartis.

Ενώ η παρούσα κυβέρνηση, υπό την τωρινή μορφή της, πνέει τα λοίσθια και πρόκειται να αντικατασταθεί, μετά την αναμενόμενη αποχώρηση των ΑΝΕΛ και του Πάνου Καμμένου, από μια κυβέρνηση μειοψηφίας, εξ αιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναζωπυρώνεται ο θόρυβος, γύρω από την υπόθεση των δωροδοκιών της πολυεθνικής εταιρείας Novartis, με αφορμή την απαγγελία κατηγορίας, για δωροληψία, εις βάρος του καθηγητή και μεγαλοστελέχους, στον χώρο της Υγείας, Νίκου Μανιαδάκη, προκειμένου να προωθήσει την πολιτική τιμών των φαρμάκων, που επιθυμούσε η εταιρεία, η οποία, μέσω αυτού και άλλων κρατικών στελεχών, αλλά και άλλων προσώπων, χειραγωγούσε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Δηλαδή φρόντιζε, με "αμοιβές" - δωροδοκίες, να εκδοθούν οι κατάλληλες υπουργικές αποφάσεις και οι λοιπές κανονιστικές πράξεις, από την δημόσια διοίκηση και τις πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υγείας, που να ικανοποιούν τις επιδιώξεις και απαιτήσεις της εταιρείας. (Πάντα, εννοείται, σε βάρος της τσέπης του Δημοσίου και των ασθενών).

Προφανώς, η χρονική στιγμή επανεμφάνισης, στο προσκήνιο, των δύο υποθέσεων δεν έχει προκύψει, τυχαία. Είναι σαφές ότι υπάρχει μια συμφωνία, ανάμεσα, στην ελληνική και την αμερικανική κυβέρνηση, από την εποχή (Οκτώβριος 2017), που ο Αλέξης Τσίπρας συνάντησε, στην Ουάσινγκτων, τον Donald Trump, η οποία συμφωνία συσχετίζει την διαδικασία και την ολοκλήρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την παροχή στοιχείων, από το FBI, στο ελληνικό δικαστικό σύστημα.

Η πρώτη σειρά των στοιχείων δόθηκε, με την πρόοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών και τώρα, καθώς φθάσαμε, στην κρίσιμη χρονική περίοδο, για την ολοκλήρωση της Συμφωνίας, με την εισαγωγή της, στην βουλή, προς ψήφισή της, αναμένεται και η ανάλογη ανταπόκριση των αμερικανικών αρχών, όσον αφορά την συνέχιση της παροχής στοιχείων, στην βρώμικη υπόθεση της Novartis.

Βέβαια, αυτή η υπόγεια συναλλαγή των δύο κυβερνήσεων είναι μια κακή συναλλαγή, επειδή προϋποθέτει την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία δεν πρέπει να ψηφισθεί, από την βουλή της χώρας μας, αλλά, εάν, τελικά, ψηφισθεί (που, όπως φαίνεται, θα ψηφισθεί, αφού ο αμερικανικός παράγοντας έχει στρώσει το έδαφος, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να βρει τις απαραίτητες ψήφους, για την Συμφωνία και πιθανότατα, για την στήριξη της κυβέρνησης), η υπόθεση της Novartis πρέπει να προχωρήσει, όχι γιατί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας δεν θα βρει τρόπους, για να "διευθετήσει" το όλο θέμα, αλλά επειδή η ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας αυτής της υπόθεσης, έχει (και πρέπει) να μάθει πολλά για την συστηματική και συστημική διαφθορά του ελληνικού πολιτικού κόσμου και επειδή, λόγω της εμπλοκής του αμερικανικού παράγοντα, θα υπάρξουν ζημιές, στο πολιτικό σύστημα, έστω και αν αυτές περιορισθούν, σε επίπεδο προσώπων.

Η ουσία της υπόθεσης Novartis, η οποία διερευνήθηκε, από τις αμερικανικές αρχές, ως προς την ελληνική πλευρά της χειραγώγησης της αγοράς των φαρμάκων, αναδρομικά, από το 2006, βρίσκεται στο γεγονός ότι όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησε την χώρα, μέχρι σήμερα (και ο ρόλος των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι, επίσης, ελεγκτέος) έχει εμπλακεί, άμεσα, από την εποχή που ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ήταν υπουργός Υγείας, στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, μέχρι και τους σαμαροβενιζέλους, ως βασικό εργαλείο χειραγώγησης της αγοράς του φαρμάκου, προς χάρη της συγκεκριμένης πολυεθνικής εταιρείας και ως μηχανισμός διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και των χρημάτων των ασθενών, με αντάλλαγμα μια εκτεταμένη σειρά δωροδοκιών και δωροληψιών, οι οποίες, προφανώς, σε ένα μέρος τους, αφορούσαν τις τσέπες ενός ολόκληρου κυκλώματος εμπλεκομένων, όπως και τα ταμεία των πολιτικών κομμάτων.

Όλα αυτά, στην πράξη, οδηγούν, αβίαστα, στα κάτωθι συμπεράσματα :

• Είναι σαφές ότι το σκάνδαλο της χειραγώγησης της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου, από την Novartis δεν θα αποκαλυπτόταν, εάν δεν εμπλέκονταν το αμερικανικό δικαστικό και διοικητικό σύστημα, το οποίο διερεύνησε την υπόθεση αυτή, ύστερα από μήνυση που κατατέθηκε, από ανταγωνιστές της εταιρείας. Αν δεν είχε διερευνήσει την υπόθεση το FBI, ουδέν θα γινόταν γνωστό. Όλα θα έμεναν κουκουλωμένα. Επίσης, είναι σαφές ότι η αμερικανική πλευρά έχει τεκμηριώσει την υπόθεση. Υπάρχει σαφές επίδικο αντικείμενο, όπως και είναι, επίσης, γεγονός ότι υπάρχει, από ελληνικής πλευράς, άμεση εμπλοκή μιας μακράς αλυσίδας πολιτικών προσώπων, διοικητικών παραγόντων και ιδιωτών, οι οποίοι, με ποικίλους τρόπους, χρηματίστηκαν από την εταιρεία.                                                                                                                     
• Το αμερικανικό σύστημα δεν θα εξέταζε και δεν θα επέβαλε ποινές, στην Novartis, χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις. Οι πολυεθνικές εταιρείες, που είναι εισηγμένες, στο αμερικανικό χρηματιστήριο, τυγχάνουν προστασίας, από αβάσιμες και μη τεκμηριωμένες καταγγελίες, διότι όλα αυτά έχουν επιπτώσεις, στις τιμές των μετοχών τους και ως εκ τούτου, η διεξαγωγή των ερευνών δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αφού, σε κάθε στάδιο της διαδικασίας, τα αποδεικτικά στοιχεία, οι ισχυρισμοί, οι μαρτυρίες και όλο το υπάρχον υλικό τσεκάρονται και ξανατσεκάρονται. Και αυτό συμβαίνει και στο τέλος, όταν υπάρχει κατάληξη, οπότε θα βγει πόρισμα και θα καταλογισθούν οι ποινές. Αυτό είναι, που έγινε, στις Η.Π.Α. (Όποιος επιθυμεί μπορεί να δει, ένα παλαιότερο δημοσίευμα, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλο : Τα έπαιρναν απο την Novartis οι εκπρόσωποι της τρόϊκας των ξένων δανειστών; Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, που χρήζει απαντήσεως. Και θα αντιληφθεί, πολύ καλά, περί τίνος πρόκειται).                                                                                                                          
• Η μεγίστη πλειοψηφία των αναφερόμενων, ως εμπλεκόμενων (όσων, τουλάχιστον, αναφέρουν τα αποδεικτικά στοιχεία, που έχουν έλθει και όσων πρόκειται να έλθουν, από τις Η.Π.Α.) πρέπει να πάει, στην φυλακή. Η εμπλοκή της μακράς αλυσίδας των πολιτικών προσώπων, διοικητικών στελεχών και ιδιωτών, που έχουν πάρει μέρος, στο σκάνδαλο της χειραγώγησης της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου, από την Novartis, είναι, λεπτομερώς, τεκμηριωμένη, από την έρευνα των αμερικανικών αρχών. Με τα ίδια αντίστοιχα στοιχεία, το ελληνικό δικαστικό σύστημα (όπως έχουν κάνει και κάνουν και όλα τα άλλα) έχει τεκμηριώσει και έχει οδηγήσει (και συνεχίζει να οδηγεί) ένα πλήθος από υποθέσεις, σε καταδίκες, εις βάρος μη επισήμων και μη προβεβλημένων ιδιωτών. 

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μάριος Σαλμάς, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Ανδρέας Λυκουρέντζος, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (η παράθεση των ονομάτων δεν είναι τυχαία, αφού στο, παραπάνω, τμήμα του εγγράφου του FBI, όλα αυτά τα ονοματεπώνυμα περιέχονται και ως εκ τούτου, εμπλέκονται, στην υπόθεση των δωροδοκιών και δωροληψιών) και όλοι οι εμπλεκόμενοι πρέπει να υποστούν τον πλήρη δικαστικό έλεγχο και μόλις κλείσει η διαδικασία, πρέπει να υποστούν προσωρινή κράτηση, μέχρι να γίνει η δίκη. Οι αποχρώσες ενδείξεις, όπως προκύπτει, από τα τμήματα της δικογραφίας, που έχουν δημοσιευθεί, υπάρχουν.

Και φυσικά, εάν προκύψει - που, εάν η δικαστική έρευνα είναι ανεπηρέαστη και απροκατάληπτη, θα προκύψει - ότι, σε όλη αυτή την αλυσίδα των δωροδοκιών, υπήρξαν (που υπήρξαν) "μπροστινοί" και μεταφορείς βαλιτσών χρημάτων, ταμίες πολιτικών προσώπων, πολιτικών ομάδων, οργανισμών, ιδρυμάτων και πολιτικών κομμάτων (που υπήρξαν), όλοι αυτοί, θα πρέπει να πάνε, οριστικά, στην φυλακή και οι ομάδες, οι οργανισμοί, τα ιδρύματα και τα κόμματα, που έχουν εμπλακεί, θα πρέπει να κλείσουν, επειδή αποτελούν εγκληματικές οργανώσεις.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο φοβάμαι (πιστεύω) ότι δεν θα συμβεί. Η υπόθεση, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα κλείσει και όλοι αυτοί που θα πρέπει να τιμωρηθούν, θα γλυτώσουν και θα αποδοθούν "πάλλευκοι", στην κοινωνία. Όμως, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν "απώλειες", να υπάρξουν "αβαρίες" και κάποιοι εμπλεκόμενοι να την πληρώσουν. Ακόμη και αυτό δεν είναι κακό. Θα είναι καλοδεχούμενο, διότι, τώρα, η υπόθεση αυτή, με τις διαστάσεις, που έχει πάρει, εξ αιτίας της πολιτικής σκοπιμότητας και της εκλογικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να μην περαιωθεί. Θα περαιωθεί, όπως περαιωθεί.

Το κυριότερο, από όλα, είναι το γεγονός του πλήρους ευτελισμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με την ανάδειξη των έκνομων ενεργειών του, οι οποίες αποδεικνύεται ότι δεν βρίσκονται, στο περιθώριό του, αλλά αποτελούν το κέντρο του συστήματος αυτού και ότι το πρόβλημα δεν είναι τυχαίο, ή, έστω, συστηματικό, αλλά ότι είναι, πλήρως, συστημικό, γεγονός που σημαίνει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα (όπως και όλα τα άλλα) δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς αυτή την άτυπη, αλλά και ουσιαστική θεσμοποίηση αυτών των αθέμιτων και διεφθαρμένων πρακτικών, οι οποίες ακολουθούν τους δικούς τους θεσμικούς κανόνες, που δεν είναι γραμμένοι, σε κανένα Σύνταγμα, σε κανέναν νόμο και σε κανένα επίσημο, ή ανεπίσημο έγγραφο/manual.

Από όλες τις περιπτώσεις, που αναφέρονται, στην σχετική δικογραφία, η χειρότερη όλων είναι η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έφθασε να γίνει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος αυτός, που ίδρυσε την "Πολιτική Άνοιξη", με μαύρο χρήμα, όπως έχει καταγγείλει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1993, λόγω του ΟΤΕ (και δήθεν, για το σύγχρονο Μακεδονικό) και ο οποίος έμεινε, στα αζήτητα, πάνω από μια δεκαετία, για να τον φέρει (δυστυχώς), ξανά, στην ενεργό πολιτική ζωή, ο Κώστας Καραμανλής, μπλέχτηκε, στην υπόθεση, καταγγελόμενος, ως λήπτης βαλιτσών, με χρήματα, σύμφωνα με την κατάθεση του "Γιάννη Αναστασίου", αλλά αναφέρεται και στα έγγραφα των ερευνών του FBI.

Κανονικά, ο Αντώνης Σαμαράς, εάν είχε ελάχιστο φιλότιμο, αν δεν είχε αυτοκτονήσει, θα έπρεπε να ζητήσει μια συγγνώμη, από το εκλογικό σώμα, για όσα έπραξε και για όσα δεν έπραξε. Διότι δεν είναι, μόνο, το ζήτημα, εάν τα πήρε, ή όχι. Αυτό, προφανώς, είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αλλά εδώ, υπάρχει και ένα άλλο, επίσης, σοβαρό ζήτημα, το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί και δεν αφορά τις πολιτικές ευθύνες του, ως πρωθυπουργού, για όσα έπραξαν και για όσα δεν έπραξαν οι συνεργάτες του υπουργοί. Αφορά τις προσωπικές ποινικές ευθύνες του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, ως πρωθυπουργός δεν άσκησε τον δέοντα έλεγχο, στους υφισταμένους του, για όσα αυτοί έπραξαν και δεν έπραξαν. Και φυσικά, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν γνώριζε το τί γίνεται, στον χώρο της αγοράς του φαρμάκου. Ως προϊστάμενος των κρατικών υπηρεσιών (μέσα στις οποίες και της ΕΥΠ) όφειλε να γνωρίζει. Και ως ενεργός πολιτικός, γνώριζε και συναγελαζόταν, με την γραφειοκρατία της Novartis και των πολυεθνικών εταιρειών.

Δυστυχώς, ο Αντώνης Σαμαράς (ο αντιμνημονιακός του γλυκού νερού, ο οποίος, όπως έχει πει, έσκιζε, σαν πρωθυπουργός, τα Μνημόνια, σελίδα-σελίδα ... εφαρμόζοντάς τα), όπως ήταν αναμενόμενο, έχει πάρει διαζύγιο, από την έννοια του φιλότιμου. Και μάλιστα, κάνει και τον αθώο. Αστεία πράγματα.

Εννοείται, βέβαια, ότι όλος αυτός ο συρφετός των υπόπτων και των ενόχων, που συγκροτεί μια εγκληματική οργάνωση, με εργοδότη την Novartis, κάνει και θα εξακολουθήσει να κάνει, ό,τι περνάει από το χέρι του, για να αποφύγει τον κολασμό. Δεν είναι περίεργο. Όλοι αυτοί, που εμπλέκονται, σε τέτοιες υποθέσεις, αυτό πράττουν.

Ως εκ τούτου, οι συγκεκριμένοι προσπαθούν να μπλοκάρουν τις έρευνες, μέσα από την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, με την βεβαιότητα ότι θα τις κερδίσουν, θα σχηματίσουν κυβέρνηση και θα έχουν όλη την δυνατότητα να αθωώσουν τους εαυτούς τους, όπως έπραξαν πολλές φορές, κατά την περίοδο της κυβέρνησης των σαμαροβενιζέλων. Πράγματι, εάν προκηρυχθούν, τώρα, βουλευτικές εκλογές, θα τα καταφέρουν. Γι' αυτό θα έπρεπε να μην διεξαχθούν, τώρα, οι εκλογές. Θα έπρεπε να πάνε, για αργότερα.

Στην παρούσα φάση, όμως, που εκκρεμεί η υπόθεση της ψήφισης, ή μη, της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν είμαι αυτής της γνώμης. Η Συμφωνία αυτή πρέπει να καταψηφισθεί και φυσικά, πρέπει να πέσει και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και να προκηρυχθούν εκλογές, με εκκρεμή την υπόθεση αυτής της Συμφωνίας. Τώρα, αυτό είναι το μείζον. Η υπόθεση των ερευνών του σκανδάλου της Novartis είναι ένα σοβαρότατο ζήτημα, αλλά, σε σχέση με την Συμφωνία των Πρεσπών, είναι δευτερεύον.

Αλλά, όπως είπαμε, οι διαφαινόμενες εξελίξεις, μετά την αναμενόμενη παραίτηση του Πάνου Καμμένου και η αποχώρηση των ΑΝΕΛ, από την κυβέρνηση, προϊδεάζουν, για την παραμονή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, για ένα χρονικό διάστημα και μετά, από την αποχώρηση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Η κυβέρνηση αυτή, όπως φαίνεται, θα ανασχηματισθεί και πιθανότατα, θα διευρυνθεί, ή, έστω, θα παραμείνει, ως κυβέρνηση μειοψηφίας (αν και γνώμη μου είναι ότι θα διευρυνθεί και με βουλευτικές ψήφους και προσχωρήσεις, ή "συνεργασίες").

Πιθανόν είναι, μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κόντρα στις πιθανότητες, να θελήσουν να παραμείνουν, ως κυβέρνηση, μέχρι την απώτατη λήξη της θητείας της παρούσας βουλής, τον Σεπτέμβριο του 2019 και για 23 ημέρες μετά. Αυτό θα το πράξουν, αν το πράξουν, παρά τις επερχόμενες ήττες, στις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν, τον ερχόμενο Μάιο, για να προλάβουν να τοποθετήσουν έναν δικό τους άνθρωπο, στην θέση του επιτρόπου, στην "Ευρωπαϊκή Ένωση" (η θητεία του Δημήτρη Αβραμόπουλου λήγει τον Σεπτέμβριο).

Εάν παραμείνουν, λοιπόν, τα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού, στην κυβέρνηση, μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, όπως έχει πει ο πρωθυπουργός, γι' αυτούς τους λόγους θα το πράξουν. Το σενάριο αυτό, βέβαια, δεν είναι πολύ ισχυρό, αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί (και φυσικά, ακόμη και αν επιλεγεί, από τους κυβερνώντες, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί, αφού πολλά μπορεί να συμβούν, μέχρι τότε).

Έτσι, εάν η Συμφωνία των Πρεσπών, ψηφισθεί (όπως ψηφισθεί), από το ελληνικό κοινοβούλιο, η υπόθεση της Novartis πρέπει να προχωρήσει. Οι βουλευτικές εκλογές μπορούν να περιμένουν. Δεν χάνεται ο κόσμος, εάν πάνε, για μερικούς μήνες, αργότερα. Βέβαια, μια τέτοια εξέλιξη βοηθάει την προεκλογική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ (αυτό είναι κακό) και βλάπτει τα παλαιά αστικά κόμματα εξουσίας. Αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να μην ειπωθεί. Δεν μπορεί να αγνοηθεί. Είναι μια πραγματικότητα και φυσικά, θα αποτελέσει μια "παράπλευρη απώλεια", στην όλη διαδικασία.

Όμως, όταν έχουμε μπροστά μας την προοπτική να προκύψουν τέτοια στοιχεία και να υπάρξουν τέτοιες εξελίξεις, που μπορεί να βοηθήσουν, στον, ακόμη, μεγαλύτερο εξευτελισμό του πολιτικού κόσμου της χώρας, να οδηγήσουν κάποιους από τους εμπλεκόμενους, στην πλήρη απαξίωση και στην φυλακή και να βοηθήσουν στην πτώση της τιμής των φαρμάκων (το τελευταίο είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, αλλά όχι, εντελώς, ακατόρθωτο), αυτή η παράμετρος μπορεί να αφεθεί, στην άκρη. Να μην υπολογισθεί. Άλλωστε, στις αντιπαλότητες μεταξύ κακοποιών, πάντοτε, όταν παρεμβαίνει η αστυνομία, υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις, αφού, είτε εκ των πραγμάτων, είτε όχι, κάποιοι, από τους κακοποιούς, ευνοούνται και κάποιοι όχι.

Σε τελική ανάλυση, όλοι αυτοί λειτουργούσαν, ως έμμισθοι υπάλληλοι της Novartis, ήσαν γραμμένοι στο payroll της και ενεργούσαν, με σκοπό την χειραγώγηση, τον έλεγχο της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου, από την εταιρεία, της οποίας ήσαν και ενεργούσαν, ως εντεταλμένα όργανα. Και φυσικά, αυτό που βγαίνει, ως συμπέρασμα, είναι ότι αυτή την συμπεριφορά δεν την επέδειξαν και δεν την επιδεικνύουν (και αυτή την πρακτική δεν την ακολουθούν), μόνο, για την Novartis, ή μόνο, για το κύκλωμα του φαρμάκου και της Υγείας. Όλα αυτά επιδεικνύονται και συμβαίνουν, υπέρ και όλων των άλλων πολυεθνικών (και μη) εταιρειών, σε όλους τους κλάδους. Και αυτό δεν πρέπει να περάσει, αβρόχοις ποσί. Διότι έτσι λειτουργεί, στην πράξη, ο σύγχρονος ολιγοπωλιακός γραφειοκρατικός καπιταλισμός.

Άλλωστε, όπως έχω γράψει και στο παλαιότερο δημοσίευμα, στο οποίο αναφέρομαι, παραπάνω, η υπόθεση των δωροδοκιών της Novartis, για την χειραγώγηση της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου, δεν αφορά, μόνο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αφορά και τους εκπροσώπους της τρόϊκας των ξένων δανειστών, οι οποίοι, κατά την διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, έχουν εμπλακεί, άμεσα, στα ζητήματα της τιμολόγησης των φαρμάκων και είχαν επαφές και με τον Κωνσταντίνο Φρουζή της εταιρείας και με τον πρώην προστατευόμενο μάρτυρα Νίκο Μανιαδάκη, ο οποίος και σχέσεις με τον Φρουζή είχε και ήδη, του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη, για την είσπραξη 120.000,00 €, για την διαδικασία χειραγώγησης (παθητική δωροδοκία) του φαρμάκου, προς χάρη της Novartis, ενώ, παράλληλα, λέγεται ότι έχει λειτουργήσει και ως μεταφορέας χρηματικών ποσών, σε άλλους εμπλεκόμενους.

Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί, η αλήθεια είναι ότι δεν πέρασαν, κατά την μνημονιακή εποχή, όλες οι απαιτήσεις της Novartis. Οι τροϊκανοί, με δεδομένο το γεγονός ότι, το 2010, η χώρα μας ήταν, ως προς τις τιμές των φαρμάκων, η 3η ακριβότερη χώρα της Ευρώπης και η 3η ακριβότερη, σε παγκόσμιο επίπεδο, ως προς τα γενόσημα φάρμακα, ενώ παράλληλα, ήταν, η 2η, στην σειρά, μετά τις Η.Π.Α., ως προς την διαχείριση των φαρμακευτικών δαπανών, σε σχέση με το ΑΕΠ και συνάμα, ήταν πρωταθλήτρια, στην συνταγογράφηση των φαρμάκων (όλα αυτά, μαζύ, δείχνουν ότι η αγορά του φαρμάκου και της υγείας χειραγωγείται), ίσως να επέβαλαν να γίνεται η συνταγογράφηση, στα ασφαλιστικά ταμεία και στα νοσοκομεία, με βάση την δραστική ουσία των φαρμάκων και όχι, με τις εμπορικές ονομασίες των φαρμάκων, που γινόταν, μέχρι τότε. Βέβαια, υπάρχουν και αντίθετες απόψεις, γύρω από το ζήτημα αυτό, αφού λέγεται ότι η τρόϊκα δεν συμφωνούσε με το μέτρο αυτό. Και αυτό είναι κάτι, που πρέπει να διασταυρωθεί. Πάντως, το μέτρο καθιερώθηκε, στην εποχή της τρόϊκας, επί ΓΑΠ.

[Ο Κωνσταντίνος Φρουζής της Novartis και ο Νίκος Μανιαδάκης ο - υποτιθέμενος, ως άμισθος - σύμβουλος των υπουργών Υγείας των κυβερνήσεων του ΓΑΠ, του Λουκά Παπαδήμου, του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και της υπηρεσιακής κυβέρνησης του Παναγιώτη Πικραμμένου, που του έβαλαν χρήματα στην τσέπη, σύμφωνα με τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων (της "Αικατερίνης Κελέση", που, όπως λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι το στέλεχος της Novartis, με το όνομα Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης, κάτι, που ο ίδιος αρνείται), υποστήριξαν το αντίθετο. Να μείνει, δηλαδή, η συνταγογράφηση, με την εμπορική ονομασία των φαρμάκων, αφού, σύμφωνα με την παραμυθία της Novartis και των εταιρειών του φαρμάκου, το μέτρο της συνταγογράφησης, με την δραστική ουσία του φαρμάκου μπορεί να λειτουργήσει, σε βάρος του ανταγωνισμού (εδώ, γελάνε), μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα (πάλι εδώ γελάνε, αφού είναι γνωστές οι τεράστιες διαφορές τιμών, ανάμεσα στα πρωτότυπα και τα γενόσημα φάρμακα) και ότι, μόνο, τρεις χώρες, στην Ευρώπη το εφαρμόζουν (γεγονός, το οποίο δείχνει την μεγάλη δύναμη των φαρμακευτικών εταιρειών). Με αυτά τα παραμύθια "τάϊζε" το υπουργείο Υγείας ο Νίκος Μανιαδάκης, ως, εν τοις πράγμασι, υπάλληλος της Novartis. Όπως, επίσης, "τάϊζε" και με χρήματα, από την, εν λόγω, εταιρεία, πολιτικά πρόσωπα, όπως έχουν καταθέσει οι άλλοι προστατευόμενοι μάρτυρες].

Ίσως, εδώ, η τρόϊκα των εκπροσώπων των ξένων δανειστών, να αδικείται, αλλά είναι σαφές ότι υπήρξε ένα "πάρε-δώσε", με την Novartis και τον καθηγητή Δημόσιας Υγείας Νίκο Μανιαδάκη (ο οποίος λέγεται ότι είναι απόγονος του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, του γνωστού υπουργού Ασφαλείας του Ιωάννη Μεταξά, γεγονός, που - εάν είναι αληθής η αναφερόμενη συγγενική σχέση και πρέπει να είναι αληθής - δείχνει ότι κανένα μέλος της εντόπιας ελίτ δεν χάνεται, αφού ο συγκεκριμένος γόνος βρέθηκε, από τον ΣΔΟΕ, με 900.000,00 € μαύρο χρήμα και υποχρεώθηκε να πληρώσει 300.000,00 €, για να ξεμπλέξει, με την Εφορία). Και επίσης, ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει πει, δημοσίως, ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες λένε ότι η τρόϊκα τα πήρε από την Novartis. 

Όλα αυτά πρέπει να ξεκαθαρίσουν. Όχι ότι αυτό θα συμβεί. Δεν έχω τέτοιες ελπίδες. Αλλά "παράπλευρες απώλειες", από την υπόθεση της χειραγώγησης της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου, από την Novartis, στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, μπορεί και είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν. Και θα είναι χρήσιμο να υπάρξουν. Γιατί να μην υπάρξουν και για τους εκπροσώπους της τρόϊκας των ξένων δανειστών; (Αυτό και αν είναι δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο. Βουνό ολόκληρο).

Άλλωστε, όπως, επίσης, ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει πει, ο Νίκος Μανιαδάκης ήταν πολύ χρήσιμος, για την τρόϊκα και αξιόπιστος. Ισχυρίζεται, βέβαια, ότι δεν συμμετείχε, στην τιμολόγηση των φαρμάκων, αλλά αυτό είναι, απολύτως, αμφισβητήσιμο και ερευνητέο, διότι δεν είναι δυνατόν η συνεργασία του καθηγητή, με την τρόϊκα να έμεινε, σε θεωρητικό, ή διοικητικό επίπεδο. Θα πρέπει να προχώρησε και στο "ψαχνό" της υπόθεσης. Δηλαδή θα πρέπει να έφθασε και σε αυτό το σημείο, το οποίο ενδιαφέρει, άμεσα και ζωτικά, την Novartis. Και αυτό, που ενδιαφέρει την εταιρεία, είναι η τιμή των φαρμάκων. 

Ως εκ τούτου, δεν μπορεί η Novartis να μην χρησιμοποίησε τον Νίκο Μανιαδάκη και γι' αυτή την δουλειά. Εκτός, εάν στα πλαίσια του καταμερισμού της εργασίας της χειραγώγησης της αγοράς του φαρμάκου, είχε οριστεί άλλο πρόσωπο, γι' αυτήν την δουλειά. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο, αλλά όχι, εντελώς, απίθανο. Οπότε υπάρχει πολύ έδαφος, για την διερεύνηση των πεπραγμένων του "άμισθου" συμβούλου του κ. υπουργού, που ήταν αξιόπιστος και πολύ χρήσιμος, στην τρόϊκα (και προφανώς και στον ίδιο τον υπουργό). Γι' αυτό, λοιπόν, είναι χρήσιμο να δούμε ποιές ήσαν, ακριβώς και μέχρι πού έφθαναν οι σχέσεις και η συνεργασία του Νίκου Μανιαδάκη, με την τρόϊκα. Και ειδικά, με τον αρμόδιο επί κεφαλής των τεχνικών της κλιμακίων, για την Υγεία Giuseppe Carone.

Αλλά δεν χρειάζεται να αναλωθούμε, στις λεπτομέρειες. Αυτές, μέχρι ένα σημείο, έχουν βγει, στην δημοσιότητα, ενώ άλλες πρόκειται να βγουν, στο προσεχές μέλλον. Ας έλθουμε, στα άμεσα ζητήματα, που μας αφορούν.

Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέσει, λόγω του Μακεδονικού, τότε πρέπει να μείνει, μέχρι το τέλος. Άλλωστε, λίγοι μήνες έμειναν, πια. Την ζημιά, που ήταν να την κάνει, την έκανε. Και με το παραπάνω.

Για να δούμε. Οι εξελίξεις, πάντως, σε κάθε περίπτωση, ήδη, από τον μήνα, που τρέχει, θα είναι καταιγιστικές και άκρως, ενδιαφέρουσες.