Από τον ΓΑΠ, στον Αλέξη Τσίπρα : Η ολέθρια μετατροπή του ελληνικού δημόσιου χρέους, από ένα χρέος, στις τράπεζες, σε ένα χρέος σε θεσμούς, που ασκούν δημόσια εξουσία, η "Φάρμα των Ζώων" του George Orwell και η επιτηδευμένη μπουρδολογία της Απόφασης του Eurogroup.
Βλέποντας τον παραπάνω πίνακα, μπορούμε, όχι με μεγάλη δυσκολία, να καταλάβουμε την τεράστια παγίδα, μέσα στην οποία έχει εγκλωβισθεί η ελληνική κοινωνία και την αιτία της κατακλυσμιαίας καταστροφής της ελληνικής οικονομίας. Μπορούμε, επίσης, εύκολα, να αντιληφθούμε και το τεράστιο μέγεθος του εγκλήματος, που διέπραξαν ο ΓΑΠ και το σύνολο της ελληνικής "ευρωπαϊστικής" ελίτ, εις βάρος του πληθυσμού της χώρας, με την μεθόδευση της ελληνικής χρεωκοπίας του Απριλίου - Μαΐου 2010 και την υπαγωγή της χώρας, στο νεοαποικιακό καθεστώς των Μνημονίων.
Για να γίνει ευκρινέστερη αυτή η διαπίστωση, απαραίτητο είναι να κατανοήσουμε το τί ακριβώς, απεικονίζει ο πίνακας αυτός. Και αυτό, που απεικονίζει, είναι, αφοπλιστικά, απλό και αυτονόητο. Αλλά, επειδή, στους καιρούς μας, όπως λέει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τα αυτονόητα, κάθε άλλο, παρά αυτονόητα είναι, χρήσιμο είναι να τα εξηγήσουμε.
Ο πίνακας, προσδιορίζει, την κατανομή του ελληνικού δημόσιου χρέους, όσον αφορά την, επί τοις εκατό του συνολικού του μεγέθους, κατανομή των ποσών του χρέους αυτού, ανάμεσα, στις ιδιωτικές τράπεζες και στον λεγόμενο "επίσημο" τομέα, στον οποίο περιλαμβάνονται, ως δανειστές, τα κράτη της ευρωζώνης, από το 1ο Μνημόνιο και το Δ.Ν.Τ., με τους ευρωθεσμούς (EFSF, ESM), που δάνεισαν το ελληνικό δημόσιο, κατά την διάρκεια και των τριών Μνημονίων.
Έτσι, το 2010, δηλαδή, στο πρώτο έτος των Μνημονίων, το ποσοστό συμμετοχής των επίσημων θεσμικών δανειστών, στο συνολικό ελληνικό δημόσιο χρέος, έφθασε, στο 16%.
Το 2011, δηλαδή, στο δεύτερο έτος των Μνημονίων, το ποσοστό συμμετοχής των επίσημων θεσμικών δανειστών, στο ελληνικό δημόσιο χρέος, έφθασε, στο 26%.
Όπως φαίνεται, μέχρι τότε, τα πράγματα ήσαν, ακόμη, ελεγχόμενα. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα κατέστησαν ανεξέλεγκτα, αφού το 2012, δηλαδή, στο τρίτο έτος των Μνημονίων, το οποίο είναι και το πρώτο έτος εφαρμογής του 2ου Μνημονίου, το ποσοστό συμμετοχής των επίσημων θεσμικών δανειστών, στο ελληνικό δημόσιο χρέος, εκτοξεύτηκε, με ιλιγγιώδη ταχύτητα, στο 82%, ένα ποσοστό, το οποίο διατηρήθηκε, μέχρι το 2016 και εξακολουθεί, μέσες-άκρες, να κινείται, σε παραπλήσια επίπεδα, περιορίζοντας, την συμμετοχή των τραπεζών, στο 18%, περίπου, του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους.
Αυτό είναι το τεράστιο έγκλημα, που διέπραξαν ο μοιραίος ΓΑΠ και οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές". Παρέλαβαν ένα δημόσιο χρέος, το οποίο, εξ ολοκλήρου, οφειλόταν, προς τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή, στις τράπεζες και μέσω των Μνημονίων, το μετέτρεψαν, εν ριπή οφθαλμού, σε ένα χρέος, οφειλόμενο, προς τον επίσημο τομέα, δηλαδή, προς τους ξένους θεσμικούς δανειστές.
Το γιατί αυτή η πράξη είναι, κατ' εξοχήν,
εγκληματική και ισοδυναμεί, με προδοσία του "ευρωπαϊστικού" πολιτικού
κόσμου και της εντόπιας ελίτ, που στήριξαν, αναφανδόν, τον ΓΑΠ, σε αυτήν
την καταστροφική επιλογή, το έχουμε εξηγήσει, πολλές φρές, σε αυτό,
εδώ, το μπλογκ, ήδη, από την αρχή της ελληνικής τραγωδίας. Όμως, δεν
βλάπτει να το ξαναπούμε.
Όσο το ελληνικό δημόσιο χρέος
ήταν ένα χρέος οφειλόμενο, στην ολότητά του, σχεδόν, προς τον ιδιωτικό
τομέα, δηλαδή, προς την ελληνική και την διεθνή μπατιροτραπεζοκρατία,
το χρέος αυτό μπορούσε να είναι διαχειρίσιμο, από το ελληνικό δημόσιο.
Μπορούσε να αναδιαρθρωθεί. Μπορούσε να επιμηκυνθεί, καθ ολοκληρίαν, ή εν
μέρει. Μπορούσε να κουρευτεί. Μπορούσε να μην πληρωθεί, μέσα στις
ταγμένες προθεσμίες.
Όλα αυτά, μπορούσαν να γίνουν, επειδή, ανάμεσα, στα άλλα, το ελληνικό δημόσιο χρέος, διεπόταν, από το ελληνικό δίκαιο και οι τράπεζες, σε περίπτωση αθέτησης πληρωμής, ή σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, που προέκυπτε αντιδικία, ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και σε αυτές, ήσαν υποχρεωμένες να προσφύγουν, στα ελληνικά δικαστήρια, τα οποία ήσαν υποχρεωμένα να εφαρμόσουν και ως προς την καθ' ύλην και ως προς την, κατά τόπον, αρμοδιότητα, την ελληνική νομοθεσία.
Με λίγα λόγια, το ελληνικό δημόσιο μπορούσε να κηρύξει στάση πληρωμών, ή μπορούσε να προβεί, σε οποιονδήποτε άλλον χειρισμό, που έκρινε απαραίτητο, ανάλογα, με τις περιστάσεις και φυσικά, να καταλήξει, σε έναν επωφελή, διακανονισμό, με τις δανείστριες τράπεζες, από θέση ισχύος και χωρίς να έγκειται, σε αυτές να αποφασίσουν, για το τί θα κάνει και το τί δεν θα κάνει το κράτος, στην σφαίρα της άσκησης της οικονομικής, της κοινωνικής και εν γένει, της εσωτερικής του πολιτικής.
Την ώρα, που ο ΓΑΠ και η "ευρωπαϊστική" ελίτ του τόπου μας, έσκαβαν τον λάκκο και ετοίμαζαν τον μνημονιακό τάφο της ελληνικής κοινωνίας, έτρεφαν τον πληθυσμό της χώρας, με προπαγανδιστικές παραμυθολόγες θριαμβολογίες. Τα ίδια κάνει, 8 χρόνια μετά και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Και φυσικά, τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια. Και χειρότερα...
Με την μετατροπή του ελληνικού δημόσιου χρέους, από ένα οφειλόμενο, σε τράπεζες, χρέος, σε ένα χρέος, το οποίο οφείλεται σε επίσημους δανειστές, οι οποίοι ασκούν δημόσια εξουσία, όπως το Δ.Ν.Τ. και οι ευρωθεσμοί και υπαγόμενο, στο αγγλικό και όχι, πλέον, στο ελληνικό δίκαιο, το ελληνικό δημόσιο, αποδεχόμενο τους όρους και τις προϋποθέσεις των Μνημονίων, δεν μπορεί να επιδιώξει την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους του (το οποίο έχει φθάσει, τον Απρίλιο του 2018, στα 344 δισ. €, από 300 δισ. €, που ήταν τον Ιανουάριο του 2010 και παρά το κούρεμα, που έγινε, τον Φεβρουάριο του 2012).
Και δεν είναι, μόνο, το ελληνικό κράτος, που δεν μπορεί να διεκδικήσει την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους του. Ούτε και οι θεσμικοί δανειστές μπορούν να αποδεχθούν, έτσι εύκολα, μια τέτοια ελάφρυνση και τούτο διότι, ως θεσμικοί δανειστές, που ασκούν δημόσια εξουσία, υπάγονται, στις κυβερνήσεις, οι οποίες αποφασίζουν, για τα θέματα αυτά και οι οποίες δίνουν λόγο, στα κοινοβούλιά τους και στα εκλογικά σώματα, που τις εκλέγουν, ενώ, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τεράστια συμφέροντα, που έχουν επενδυθεί, σε, αυτού του είδους, τα χρέη, τα οποία δεν είναι δυνατόν να σβησθούν, είτε με μια μονοκονδυλιά, είτε, μέσω διαβουλεύσεων.
Με λίγα λόγια : Εάν, στα πλαίσια της ευρωζώνης, ή του Δ.Ν.Τ., χαρισθούν, στην Ελλάδα, τα δημόσια χρέη της (εν όλω, ή έν μέρει), τότε, αυτό θα πρέπει να γίνει και σε άλλους. Αυτό θα δημιουργήσει μια ανακατανομή, στα εισοδήματα και στα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα κληθούν να καλύψουν οι υπόλοιποι και θα ανατρέψει την κερδοφορία εκείνων, που έχουν νόμιμα συμφέροντα, από αυτά τα κεφάλαια και εμφανίζονται να τα έχουν πληρώσει, ή να είναι οι δικαιούχοι τους.
Φυσικά, μέσα στα πλαίσια μιας ενεργού νομισματικής ένωσης, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, σε μεγάλη έκταση. Έγινε, εν μέρει, στην Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 2012, με τον όρο να μην ξαναγίνει. Έγινε, επίσης, με έμμεσο τρόπο, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, το 2011, με έκδοση ενός ποσού 50 δισ. €, το οποίο επέτρεψε η Ε.Κ.Τ., να τυπώσει η ιρλανδική κυβέρνηση, προκειμενου να χρηματοδοτηθεί το έλλειμμα των καταρρεουσών τραπεζών της χώρας αυτής.
Κάτι παραπάνω δεν προβλέπεται να γίνει.
Αυτή είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης των Μνημονίων. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες - κυρίως οι γαλλογερμανικές -, που είχαν εκτεθεί, στο ελληνικό δημόσιο χρέος, έπρεπε να διασωθούν, με ένα τρόπο, που δεν θα γινόταν ενοχλητικός, για τις κοινωνίες των χωρών αυτών και φυσικά, όχι, με άμεσο κρατικό χρήμα, το οποίο θα έπρεπε να διατεθεί, εάν το ελληνικό δημόσιο προχωρούσε, σε οποιαδήποτε μορφή στάσης πληρωμών, ή αθέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Αυτό είναι το τεράστιο έγκλημα, που διέπραξε ο ΓΑΠ, τον Μάϊο του 2010 (και συνεχίζεται, από τον Αλέξη Τσίπρα). Ένα έγκλημα, το οποίο ξεπερνάει τα όρια της προδοσίας, κατά της ελληνικής κοινωνίας και του εκλογικού σώματος, το οποίο τον ψήφισε, στις μοιραίες βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, με ένα σκεπτικό και για ένα πρόγραμμα δράσης, ως πρωθυπουργού, τα οποία ουδεμία σχέση είχαν, με αυτά που, τελικά, αυτός πραγματοποίησε, ρίχοντας την κοινωνία μας, στον λάκκο των λεόντων των Μνημονίων, το έσχατο των οποίων είναι το, οργουελλιανής εμπνεύσεως, "Πρόγραμμα Μεταμνημονιακής Παρακολούθησης", δηλαδή το 4ο Μνημόνιο, που υπέγραψε και του οποίου τις νομικές και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, θα ολοκληρώσει, εντός των προσεχών δύο μηνών, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Αξίζει να δούμε το αυθεντικό κείμενο της επιτομής του, έτσι όπως αυτό δημοσιεύτηκε, τα ξημερώματα της 22/6/2018. Πραγματικά, οι περιγραφικές λεκτικές επιτηδεύσεις του κειμένου αυτού ταιριάζουν, απόλυτα, στις περιγραφές του George Orwell και στην γλωσσική διαστροφή της "Φάρμας των Ζώων". Και τούτο διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η "Ευρωπαϊκή Ένωση", είναι η δίδυμη αδελφή της αλησμόνητης "Ε.Σ.Σ.Δ."
Ας δούμε, λοιπόν, το κείμενο αυτό και ας το "απολαύσουμε", ως προς την έκταση και την ποιότητα της επιτηδευμένης μπουρδολογίας του :
"The Eurogroup commends the Greek authorities for the completion of
all the agreed prior actions of the final review of the ESM programme.
We congratulate the Greek authorities and Greek people for the
successful conclusion of the ESM programme. The Eurogroup acknowledges
the significant efforts made by the Greek citizens over the last years.
Greece is leaving the financial assistance programme with a stronger
economy building on the fiscal and structural reforms implemented. It is
important to continue these reforms, which provide the basis for a
sustainable growth path with higher employment and job creation, which
in turn is Greece's best guarantee for a prosperous future.
The Eurogroup welcomes the commitment of the Greek authorities to continue and complete all key reforms adopted under the ESM programme and to ensure that the objectives of the important reforms adopted are safeguarded. We also welcome the finalization of a comprehensive growth strategy by the Greek authorities. This strategy, which aims at enhancing Greece's long-term growth potential and improving the investment climate, underlines the Greek ownership of the reform process following the ESM programme. The Eurogroup further welcomes the signature of a 'Cooperation and Support Plan' between the Greek authorities and the European Commission's Structural Reform Support Services, which provides the continued provision of technical assistance to support reform implementation in the coming years.
The Eurogroup recalled the assessment of debt sustainability with reference to the agreed benchmarks for gross financing needs: GFN should remain below 15% of GDP in the medium term and below 20% of GDP thereafter while ensuring that debt remains on a sustained downward path.
The Eurogroup stressed the importance of basing its assessment on realistic and cautious assumptions, taking into account compliance with the EU fiscal framework and the impact of growth enhancing reforms and investment initiatives.
The Eurogroup agreed to implement, in addition to the short-term debt measures already in place, the following medium-and long-term debt measures in order to ensure that the agreed GFN objectives are respected also under cautious assumptions.
For the medium term, this includes the following upfront measures:
In this context, for the long term, the Eurogroup also recalled the May 2016 agreement on a contingency mechanism on debt which could be activated in the case of an unexpectedly more adverse scenario. If activated by the Eurogroup, it could entail measures such as a further re-profiling and capping and deferral of interest payments of the EFSF to the extent needed to meet the GFN benchmarks defined above.
The Eurogroup welcomes the intention of the European Commission to activate the Enhanced Surveillance procedure in the coming weeks and also the support for this approach by the Greek authorities. The quarterly reports under Enhanced Surveillance will enable closer monitoring of the economic, fiscal and financial situation and the post programme policy commitments and will serve as a basis for the Eurogroup to agree on the return of SMP-ANFA income equivalent amounts and the cancellation of the step-up interest margin on EFSF.
Finally, we also reaffirmed our commitment to continue to support Greece in its reform efforts to return to sustainable growth."
The Eurogroup welcomes the commitment of the Greek authorities to continue and complete all key reforms adopted under the ESM programme and to ensure that the objectives of the important reforms adopted are safeguarded. We also welcome the finalization of a comprehensive growth strategy by the Greek authorities. This strategy, which aims at enhancing Greece's long-term growth potential and improving the investment climate, underlines the Greek ownership of the reform process following the ESM programme. The Eurogroup further welcomes the signature of a 'Cooperation and Support Plan' between the Greek authorities and the European Commission's Structural Reform Support Services, which provides the continued provision of technical assistance to support reform implementation in the coming years.
DSA and primary surplus
The Eurogroup returned to the sustainability of Greek debt on the basis of an updated debt sustainability analysis provided by the European institutions. The implementation of an ambitious growth strategy and of prudent fiscal policies will be the key ingredients for debt sustainability. In this context the Eurogroup welcomes the commitment of Greece to maintain a primary surplus of 3.5% of GDP until 2022 and, thereafter to continue to ensure that its fiscal commitments are in line with the EU fiscal framework. Analysis of the European Commission suggests that this will imply a primary surplus of 2.2% of GDP on average in the period from 2023 to 2060.The Eurogroup recalled the assessment of debt sustainability with reference to the agreed benchmarks for gross financing needs: GFN should remain below 15% of GDP in the medium term and below 20% of GDP thereafter while ensuring that debt remains on a sustained downward path.
The Eurogroup stressed the importance of basing its assessment on realistic and cautious assumptions, taking into account compliance with the EU fiscal framework and the impact of growth enhancing reforms and investment initiatives.
The Eurogroup agreed to implement, in addition to the short-term debt measures already in place, the following medium-and long-term debt measures in order to ensure that the agreed GFN objectives are respected also under cautious assumptions.
For the medium term, this includes the following upfront measures:
- The abolition of the step-up interest rate margin related to the debt buy-back tranche of the 2nd Greek programme as of 2018.
- The use of 2014 SMP profits from the ESM segregated account and the restoration of the transfer of ANFA and SMP income equivalent amounts to Greece (as of budget year 2017). The available income equivalent amounts will be transferred to Greece in equal amounts on a semi-annual basis in December and June, starting in 2018 until June 2022, via the ESM segregated account and will be used to reduce gross financing needs or to finance other agreed investments.
- A further deferral of EFSF interest and amortization by 10 years and an extension of the maximum weighted average maturity (WAM) by 10 years, respecting the programme authorized amount.
In this context, for the long term, the Eurogroup also recalled the May 2016 agreement on a contingency mechanism on debt which could be activated in the case of an unexpectedly more adverse scenario. If activated by the Eurogroup, it could entail measures such as a further re-profiling and capping and deferral of interest payments of the EFSF to the extent needed to meet the GFN benchmarks defined above.
Post programme surveillance framework
The Eurogroup stressed that debt relief measures should include incentives to ensure a strong and continuous implementation by Greece of the reform measures agreed in the programme. To ensure the market credibility of the package of debt measures, we agreed that policy commitments related to the programme will be linked to the return of SMP-ANFA income equivalent amounts as well as to the abolition of the step-up interest rate margin up to 2022. In this context, the Greek authorities have made specific policy commitments, as set out in the annex, to complete key structural reforms initiated under the ESM programme (including commitments to complete actions whose implementation is not fully in the hands of government) against agreed deadlines and made a general commitment to continue the implementation of all key reforms adopted under the ESM programme.The Eurogroup welcomes the intention of the European Commission to activate the Enhanced Surveillance procedure in the coming weeks and also the support for this approach by the Greek authorities. The quarterly reports under Enhanced Surveillance will enable closer monitoring of the economic, fiscal and financial situation and the post programme policy commitments and will serve as a basis for the Eurogroup to agree on the return of SMP-ANFA income equivalent amounts and the cancellation of the step-up interest margin on EFSF.
ELSTAT /COEX
We recalled that the ongoing legal proceedings against the members of the Committee of Experts (CoEx) of TAIPED are a matter of very serious concern and we reaffirm our full confidence in the work of the experts, which was also confirmed by the Hellenic Court of Auditors. Preoccupations also concern the proceedings against the former President and senior staff of ELSTAT, notably as regards the alleged falsification of fiscal data. The Eurogroup continues to have full confidence that the data validated by Eurostat and delivered by ELSTAT since 2010, including the 2009 general government balance outturn, is in compliance with the rules that are applied in all Member States. The Eurogroup mandates the institutions to continue monitoring the developments in those cases and the supporting actions taken by the Greek authorities, including legislative actions if needed, for instance strengthening the independence of ELSTAT, in full respect of the independence of the judiciary, and report back to the Eurogroup in the context of the post programme surveillance.Disbursement and cash buffer
Subject to the completion of national procedures, the ESM governing bodies are expected to approve the disbursement of the fifth and last tranche of the ESM programme amounting to EUR 15 bn. Out of this total amount, EUR 5.5 bn will be disbursed to the segregated account, to be used for debt servicing and EUR 9.5 bn will be disbursed to a dedicated account set up to build up cash buffers, to be used for debt service in case of needs. Such an account will be subject to appropriate safeguards and any possible future utilization of its funds for an efficient debt management will be agreed by the Greek authorities with the ESM/European institutions. Overall, Greece will be leaving the programme with a sizeable cash buffer of EUR 24.1 bn covering the sovereign financial needs for around 22 months following the end of the programme in August 2018, which represents a significant backstop against any risks.IMF Participation
The IMF management welcomed the successful implementation of the ESM programme and the further specification of the debt measures given today by Member States. Although the Fund's own Stand-By Arrangement (SBA) can no longer be activated, the IMF confirmed its continued involvement in Greece in the post-programme surveillance framework alongside the European Institutions.Finally, we also reaffirmed our commitment to continue to support Greece in its reform efforts to return to sustainable growth."
Και ο θεός, βοηθός...
(Μου αρέσει, που οι μπαγάσες του Eurogroup θυμήθηκαν να προστατεύσουν τον καταδικασμένο, για παράβαση καθήκοντος Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και τους διωκόμενους απατεώνες του ΤΑΙΠΕΔ, ζητώντας, παράλληλα, να τροποποιηθεί η ελληνική νομοθεσία, αλλά χωρίς να επηρεασθεί η "ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης"! Αυτό θα πει να ηγείται κάποιος μιας κοινωνίας, όμοιας, με εκείνη της "Φάρμας των Ζώων". Οι ευρωζωνίτες έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ! Ο Ιωσήφ Στάλιν και η παρέα του δεν έλεγαν τέτοιου επιπέδου ανοησίες. Ήσαν πιο πρακτικοί άνθρωποι).
Σχόλια
Και επειδή με απασχόλησε το θέμα, γιατί είχα από παλιά την απορία: Τι συμφέρον έχει η αστική τάξη από την καταστροφή της χώρας; -το έψαξα λοιπόν και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλη αυτή η συμφορά που μας βρήκε οφειλόταν στον κίνδυνο που διέτρεχαν οι καταθέσεις του εξωτερικού από ένα μή συμφωνημένο Grexit, που αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε μονομερή διαγραφή χρέους και σε κυρώσεις εναντίον της χώρας μας. (Σε συναινετικό Grexit δεν μπορούσαμε να πάμε διότι θα έπρεπε να χρεωθούμε πάλι -σε συνάλλαγμα- τις απώλειες των ευρωπαϊκών τραπεζών, οπότε δεν κερδίζαμε και πολλά)
Σε ερώτηση που του έγινε, ευρωπαίος επίτροπος απάντησε πως οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν το δικαίωμα να κατασχέσουν τις τραπεζικές καταθέσεις Ελλήνων σε τράπεζες που ελέγχει η ΕΕ, σε περίπτωση που η Ελλάδα αθετήσει τις υποχρεώσεις της. Ανέφερε επίσης ότι αυτό θα ήταν ένα πλήγμα για την αξιοπιστία των πιστωτικών ιδρυμάτων, αλλά αν το ποσό ήταν μεγάλο θα το διεκδικούσαν. (Συγκεκριμένα για την Κύπρο ήταν η ερώτηση αλλά προφανώς ισχύει και για τις άλλες χώρες). Στην περίπτωση μας λοιπόν γίνεται λόγος συνολικά για ποσόν άνω των 300 δις ευρώ συνολικά ελληνικών καταθέσεων στο εξωτερικό χωρίς να υπολογίζονται άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, όπως η υποτίμηση της περιουσίας των αστών σε περίπτωση Grexit αλλά και η αλλαγή στο μοντέλο οικονομίας αφού πλέον δεν θα υπήρχε το εύκολο χρήμα της ΕΕ με το οποίο έμαθε να επιβιώνει παρασιτικά η αστική τάξη και θα έπρεπε με δικά της κεφάλαια να επενδύσει, να ρισκάρει, να ιδρώσει, να γίνει ανταγωνιστική.
Όμως, εδώ υπάρχει ένα κομβικό ζήτημα, που διαφοροποιεί τα πράγματα και αλλάζει την συνολική εικόνα.
Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος απέτυχε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα αυτά, ενώ και η εντόπια ελίτ απέτυχε να διακρίνει το μακροπρόθεσμο και στρατηγικό περιεχόμενο των δικών της συμφερόντων, με αποτέλεσμα η χώρα να υποστεί την μεγαλύτερη στρατηγική ήττα της, μετά την μικρασιατική καταστροφή.
Και η ήττα αυτή εντοπίζεται στην ένταξη της Ελλάδας, αρχικά, στην ΕΟΚ και στην συνέχεια, στην ένταξη της, στην ευρωζώνη. Ιδιαίτερα, με την τελευταία, το ελληνικό δημόσιο χρέος, από ένα, κατά 85%, δραχμικό και αυτοεξυπηρετουμενο χρέος, που ήταν, μέχρι το 2001, σε ένα χρέος, σε ευρώ, από το 2002 και μετά, το οποίο χρέος, πλέον, δεν ήταν δυνατόν να εξυπηρετηθεί, αφού το ευρώ λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, επειδή η έκδοση και η κυκλοφορία του δεν ελέγχονται από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά από την ΕΚΤ.
Έτσι, το ελληνικό κράτος και η ελληνική οικονομία είχαν υποστεί μια αφανή και υπόκωφη χρεωκοπία, από τότε. Αυτή η χρεωκοπία μπορεί να άργησε να φανεί, αλλά, τελικά, ήλθε.
Αυτή ήταν η βασική στρατηγική ήττα της χώρας, που προήλθε από την στρατηγική ακρισία της εντόπιας ελίτ και του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος αποδέχτηκε, ανόητα, τις εσφαλμένες στρατηγικές επιλογές του παλαιοκαραμανλισμου.
(Χειρότεροι όλων υπήρξαν οι πασοκτζηδες, οι οποίοι - λογω βλακείας, αλλά και μάσας - εγκατέλειψαν τις ιστορικές θέσεις του κόμματος τους οι οποίες δικαιώθηκαν, ιστορικά και υιοθέτησαν τα ιδεώδη του παλαιοκαραμανλισμου, με φανατισμό).
Τωρα, όσον αφορά τα λεγόμενα του ευρωεπιτρόπου, πρέπει να πω ότι αυτός είπε ανοησίες. Η στάση πληρωμών του ελληνικού δημόσιου, που έπρεπε να γίνει το 2010 (και που μπορεί και τώρα να γίνει) δεν επηρεάζει τις ιδιωτικές καταθέσεις των Ελλήνων, στο εξωτερικό. Θα διαλυθεί η ευρωπαϊκή μπατιροτραπεζοκρατία, εάν οι ευρωζωνίτες αποπειραθουν να κάνουν κάτι τέτοιο.
Βέβαια, οι καταθέσεις του ελληνικού δημόσιου, στο εξωτερικό (κυρίως, στην ΕΕ, αλλά και εκεί, με περιορισμούς) κινδυνεύουν, από κατασχέσεις, αλλά αυτό είναι αντιμετωπίσιμο.
Ως εκ τούτου, ο επίτροπος ασκεί πολιτική εκφοβισμού, η οποία δεν έχει βάση.
Απλώς, η εντόπια ελίτ και οι πολιτικοί υπηρέτες της τα έκαναν σκατά και πνίγηκαν, σε μια κουταλιά νερό.
Δυστυχώς όμως, έπνιξαν και την κοινωνία μας, λόγω απύθμενης στρατηγικής βλακείας...
Ποιες όμως ήταν οι ιστορικές θέσεις του Πασόκ που αναφέρεις και που εγκαταλείφθηκαν; Εγώ απ' ό,τι γνωρίζω μόνο ένα κομμάτι της αριστεράς ήταν αντίθετο στην ένταξη μας στην ΕΕ. Για όλους τους άλλους ήταν στρατηγική επιλογή.
Όσο για τον επίτροπο, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα τους πιστολιάζαμε με δεκάδες δις στη Γερμανία ή Γαλλία τα οποία θα πλήρωναν τελικά οι φορολογούμενοι τους για να σώσουν τις τράπεζες και αυτοί θα σέβονταν τις ελληνικές καταθέσεις ιδιωτών. Νομίζω κάτι ανάλογο έκαναν και στην περίπτωση της Ισλανδίας. Αλλά ακόμη κι αν έχεις δίκιο, σκέψου σε τι ψυχολογική κατάσταση ήταν τότε κάποιος που είχε τα λεφτά του σε ευρωπαϊκές τράπεζες.. δε νομίζω να ήθελε να μπει σε τέτοιου είδους σκέψεις.
Τέλος, δε νομίζω ότι ηττήθηκε η εγχώρια ελίτ. Γιατί πλέον το κεφάλαιο είναι πλήρως απεξαρτητοποιημένο από εγχώρια συμφέροντα. Το ελληνικό κεφάλαιο μαζί με το ξένο λεηλατεί τη χώρα και τον λαό. Αυτοί που ενδεχομένως να είχαν αυταπάτες ότι θα βγουν αλώβητοι, ήταν κάποιοι μικροαστοί. Η ελίτ συνειδητά παρέδωσε τη χώρα. Τι χάνουν για παράδειγμα οι Μελισσανίδης, Μπόμπολας, Μυτιληναίος και όλοι αυτοί που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας με τη νέα πραγματικότητα; Μόνο κερδισμένοι βγαίνουν. Τι χάνει η ελίτ του πνεύματος, η πανεπιστημιακή νομενκλατούρα, τα ρετιρέ του δημοσίου κλπ Όλοι αυτοί είναι οι εκλεκτοί του νεοφιλελευθερισμού των αποικιοκρατών γι αυτό και δεν μιλούν. Έχουν μπουκώσει με ευρώ. Δεν υπάρχει εθνικό συμφέρον. Μόνο ταξικό. Και σε αυτή την ταξική ήττα συνέβαλαν και οι χρήσιμοι καλοταϊσμένοι ηλίθιοι της μεταμοντέρνας αριστεράς που δημιούργησαν το θεωρητικό υπόβαθρο για την επικράτηση του ατομικισμού με αποτέλεσμα η χώρα και ο λαός να γίνουν εύκολη λεία.
δηλ αύξηση 30 δις μεσα σε μια τετραετία....συμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ...Αδιανόητο!!!
Ποια χώρα το χει πετύχει αυτο?? πως τα βγάζουν αυτά τα νούμερα ρε? στα ζαρια ?
ΝΙΚΟΣ
Από εκεί και πέρα, πρέπει να συνεισφέρω κάποια πράγματα, στην ωραία συζήτηση, που έχει προκύψει.
Δεν θεωρώ ότι η ελληνική οικονομία, πριν ενταχθεί στην ΕΟΚ και στην ευρωζώνη, ήταν τριτοκοσμική.
Κάθε άλλο. Η ελληνική οικονομία είχε την δική της ιδιοπροσωπία (κάτι το, απολύτως, φυσιολογικό), αλλά βρισκόταν, το 1981, στην πρώτη 25αδα των πιο αναπτυγμένων χώρων του σύγχρονου καπιταλισμού. Απλώς, ως οικονομική οντότητα ήταν ασύμβατη με τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, εξ αιτίας του γεγονότος ότι λειτουργούσε ως ελλειμματική οικονομία, επειδή η ραχοκοκκαλιά της αποτελείται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους.
Με αυτό το δεδομένο, η χώρα, απλωα, δεν έπρεπε να μπει, στην ΕΟΚ. Και πολύ περισσότερο, δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη. (Και αφού μπήκε, έπρεπε - και πρέπει - να βγει).
Αυτό είναι το έγκλημα, που διαπράχθηκε, από την εντόπια ελίτ και τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Επιδείχθηκε, δηλαδή, μια διαχειριστική αστοχία, η οποία υπήρξε προϊόν μιας στρατηγικής ηλιθιότητας. Και τούτο, διοτδ, παρά τα όσα, προπαγανδιστικω τω τρόπω, λέγονται, η Ελλάδα υπέστη μεγάλη βλάβη, από την είσοδο της στην ΕΟΚ (Δειτε το άρθρο, με τίτλο : 1970 - 2008 Ελλάδα - "Ευρωπαϊκή Ένωση" - Ευρωζώνη : Η μαθηματική καταγραφή της καταστροφής, που υπέστη η ελληνική οικονομία, από την ένταξή της στην ΕΟΚ και στην ευρωζώνη, μέσα από την syntheticcounterfactual (SCM) οικονομετρική μελέτη των N. Campos, F. Corricelli και L. Moretti).
Και φυσικά, αυτή η μεγάλη βλάβη εξελίχθηκε, σε πλήρη καταστροφή, με την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Οι ευθύνες, ειδικά, των άθλιων πασοκτζηδων είναι τεράστιες, επειδή,το ΠΑΣΟΚ ήταν κατά της ένταξης της Ελλάδας, στην ΕΟΚ και ανδρώθηκε, με αυτήν την στρατηγικα, σωστή θέση, την οποία, μετά το 1981, εγκατέλειψε, προσχωρωντας, στις ιδεοληπτικές θέσεις του παλαιοκαραμανλισμου, οδηγώντας την χώρα, στην καταστροφή, κυρίως, επί Σημίτη.
Όσον αφορά την ζημιά, που υπέστη, από τα Μνημόνια, η εντόπια ελίτ (ως συνολο), αυτή νομίζω ότι είναι εμφανής. Προφανώς, κάποια τμήματα της κέρδισαν, αλλά άλλα τα συνέτριψε η κρίση. (Μόνο το να δούμε το τι έγινε στα ΜΜΕ, αρκεί. Και όχι, μόνο, εκεί).
ΑΕΠ 2018 ->182 δις , 2019-> 189δις, 2020-> 197 δις, 2021-> 204δις, 2022->212 δις και
Χρεος 2018 ->183% , 2019-> 170%, 2020-> 161% , 2021-> 153%, 2022->150% και
Δηλ ΑΕΠ αυξημενο κατα 30 δις και χρεος μειωμένο κατα 30% μεσα σε 4 χρόνια, οταν έχει μειωθεί 50 δις στα προηγούμενα 8 ..Αυτο πως μας προέκυψε? Υπάρχουν προβλέψεις του ΔΝΤ για τετοιο μεγάλο λαμα του ΑΕΠ ? Στην εκθεση της Κομισιον υπαρχει αυτό? το χε αναφεει ποτέ ο Τσακαλώτος ή ο Χουλιαράκης ? πότε ?
Σε μια χώρα όπου κυριαρχούν η οικονομική ύφεση η υποτίμηση η λιτότητα, και το προβλματικό τραπεζικό σύστημα πώς θα πετυχει τετοια πλεονάσματα? Ειναι δυνατόν???
Μιλάμε για μπακαλική κανονικά....Δεν εξηγείται αλλιώς
ΝΙΚΟΣ
Τι έγινε στα ΜΜΕ δηλαδή; Πτώχευσε ο Βαρδινογιάννης κι ο Αλαφούζος; Τα ΜΜΕ δεν τα είχαν για κερδοφορία αλλά για να προωθούν τα συμφέροντα των άλλων επιχειρήσεων τους. Από την ελίτ όλοι βγήκαν κερδισμένοι στην κρίση. Κάποιοι ελάχιστοι αστοί που είχαν κρατήσει την παραγωγη τους στην Ελλάδα, αυτοί ίσως να έπαθαν ζημιά αλλά παράλληλα είχαν και κάποια πλεονεκτήματα όπως το χαμηλότερο εργατικό κόστος και σε λίγα χρόνια θα είναι κι αυτοί κερδισμένοι με την πτώση της φορολογίας. Ενώ όλοι αυτοί κατάφεραν να πιέσουν τις κυβερνήσεις ώστε να παραγραφούν όλα τα μαύρα χρήματα που είχαν στις λίστες και να διαγραφούν όλα τα πρόστιμα που είχαν. Συν ότι κερδοσκοπούν πίσω από funds..