Από την Συρία, στις χώρες της Βαλτικής και από εκεί, στην πρώην Γιουγκοσλαβία : Μια ανατομία της σύγχρονης ρωσικής στρατηγικής, για την ενσωμάτωση της Ρωσίας, στον Δυτικό συνασπισμό, με όρους ισοτιμίας, που θα εξασφαλίζει την ρωσική πρωτοκαθεδρία, στον ευρωπαϊκό χώρο, ή για τον περιορισμό του NATO και για μια νέα διχοτόμηση της Ευρώπης.
Μπορεί το ευρύ κοινό να ασχολείται, με τον εμφύλιο πόλεμο, στην Συρία και τα διαδοχικά προσφυγικά κύματα, που ακολούθησαν αυτόν τον πολυαίμακτο Αρμαγεδδώνα, που κτύπησε τον δυστυχή λαό της χώρας αυτής. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, μάλιστα, ασχολούνται, μετ' επιτάσεως, με το πρόσφατο και πολυάνθρωπο κύμα των προσφύγων, από την Συρία, το οποίο προέκυψε, ως αποτέλεσμα της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης και της ανατροπής του συσχετισμού των δυνάμεων, επί του εδάφους, υπέρ του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσσαντ, αλλά το πραγματικό πρόβλημά τους είναι αυτά, που σχεδιάζονται και πιθανότατα, θα προκύψουν, στο μέλλον, μέσα, στον ίδιο τον ευρωπαϊκό χώρο. Έτσι, η σχεδιαζόμενη, όπως φαίνεται και στον παραπάνω χάρτη, επίθεση και η επακόλουθη εύκολη και ταχεία κατάληψη των τριών Βαλτικών χωρών, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, θα καταδείξει την γύμνια του ΝΑΤΟ, ως αξιόπιστης στρατιωτικής συμμαχίας και θα ανατρέψει, με ριζικό τρόπο, τις μεταψυχροπολεμικές ισορροπίες, στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Μετά, από αυτά, η Ευρώπη του αύριο δεν θα έχει καμμία σχέση, με την σημερινή. Αλλά και στον χώρο των Βαλκανίων και ιδιαίτερα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το ΝΑΤΟ, η Ευρώπη και οι Η.Π.Α. θα δοκιμαστούν, σκληρά, αφού η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν οπλίζει την Σερβία, σαν αστακό και είναι έτοιμη να την στηρίξει, σε έναν νέο γύρο αίματος και εκδίκησης, κατ' αρχήν, στο Κόσοβο και στην Βοσνία, αλλά και στην Κροατία, όταν η ρωσική ηγεσία κρίνει ότι είναι σκόπιμη και χρήσιμη, μια τέτοια ενέργεια. Και σε αυτό το μέτωπο οι νατοϊκές δυνάμεις θα δοκιμαστούν, σκληρά και κατά πάσα βεβαιότητα, θα συντριβούν, κατεξευτελιζομένες. Αλλά, πέρα από τις όποιες εντυπώσεις και πέρα από τα άλλα δραματικά γεγονότα ζωής και θανάτου, που θα έχουν να αντιμετωπίσουν, οι ευρωπαϊκοί λαοί θα βρεθούν, ενώπιον τεράστιων ενδοευρωπαϊκών προσφυγικών ροών, που θα έλθουν, ως αποτέλεσμα και οι οποίες δεν θα είναι διαχειρίσιμες, σε καμμία περίπτωση.
Μετά την σαρωτική και ταπεινωτική ήττα, που υπέστησαν οι σύγχρονοι και μεταμοντέρνοι Δυτικοί βάνδαλοι, με επί κεφαλής τις Η.Π.Α., όπως και οι περιφερειακοί σύμμαχοί τους και τα μισθωμένα ξενόφερτα και επιτόπια όργανά τους, στην Συρία, έχει έλθει η ώρα μιας πρόχειρης εξέτασης (και επανεξέτασης) των δεδομένων, που έχουν διαμορφωθεί, όχι, μόνο, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και ευρύτερα, σε όλα τα βασικά μέτωπα της αντιπαράθεσης, ανάμεσα στην Ρωσία και την Δύση.
Αυτό, που πρέπει να υπενθυμίσουμε, μέσα στα πλαίσια της παρούσας ανάλυσης, είναι ότι, όσο και αν η διαμάχη των Η.Π.Α. και της Δύσης, με την ρωσική ελίτ, για τον άμεσο και έμμεσο έλεγχο των παγκόσμιων ενεργειακών πηγών και αποθεμάτων, είναι, άκρως, σημαντική, στην πραγματικότητα το (εικονικώς) εμφανιζόμενο, ως παρεμπίπτον, ζήτημα της αναδιάταξης των σφαιρών επιρροής, στον ευρωπαϊκό χώρο, που έθεσε, εμφανώς και διεκπεραίωσε, στην πράξη, μέχρις ενός πολύ σημαντικού σημείου, πρώτη η Δύση, καθίσταται, στην παρούσα χρονική φάση, εκ των πραγμάτων και είναι, για όλους όσους έχουν μια ελάχιστη γνώση γεωστρατηγικής, απείρως, σημαντικότερο, κάθε άλλης εξέλιξης.
Έτσι, μπορεί οι Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ και οι Ευρωπαίοι να είναι καταρρακωμένοι, εξ αιτίας της πολύ σημαντικής και στρατηγικού χαρακτήρα, ήττας τους, στην Συρία και γενικότερα, στην Μέση Ανατολή, αλλά γνωρίζουν, πολύ καλά, ότι τα χειρότερα είναι μπροστά τους και όχι πίσω τους. Και αυτά τα χειρότερα δεν είναι οι προσφυγικές και οι μεταναστευτικές ροές, που προέκυψαν, από την καταστροφή, που υπέστησαν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, τον οποίο όλοι αυτοί εξαπέλυσαν, αλλά και από την τραγική κωμωδία της λεγόμενης "αραβικής άνοιξης".
Οι πρόσφατες προσφυγικές ροές από την Συρία, προς την Ελλάδα, μέσω της Τουρκίας, έχουν αυξηθεί, κατά πολύ, μετά την ρωσική στρατιωτική επέμβαση. Ενώπιον αυτού του πολύ σοβαρού προβλήματος, βρίσκεται, σήμερα, ο ελληνικός πληθυσμός, ως αποτέλεσμα της τεράστιας εγκληματικής αλητείας, που διέπραξε η Δύση, σε βάρος του λαού της Συρίας, τον οποίο έσυρε, σε έναν μακροχρόνιο και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Η Ευρώπη, θα υποστεί τις συνέπειες. Και ήδη, τις υφίσταται, αν και προσπαθεί να τις φορτώσει, στην Ελλάδα. Αν και αυτές οι συνέπειες δεν είναι οι σοβαρότερες, που θα αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί. Τα πολύ σοβαρότερα και χειρότερα είναι μπροστά μας...
Όχι ότι το προσφυγικό πρόβλημα, όπως και το ευρύτερο μεταναστευτικό κύμα, που συνδυάζεται, με την κατευθυνόμενη, προς τις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, προσφυγιά, δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, για το ευρωπαϊκό σκέλος της ευρύτερης συμμαχίας, που αποκαλούμε "Δύση". Αποτελεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, το οποίο, όμως, αν και είναι προκαλούμενο και κατευθυνόμενο, στα πλαίσια μιας συνολικότερης ρωσικής (αλλά και αμερικανικής) στρατηγικής, με σκοπό την αποδιοργάνωση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να είναι - και φαίνεται να είναι - διαχειρίσιμο, έστω και προσωρινά, αφού η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε, με τους λοιπούς ευρωζωνίτες και όπως ανακοίνωσαν αυτές τις ημέρες, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, η Ελλάδα έπαυσε να είναι χώρα τράνζιτ, για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και μετατράπηκε, πλέον, σε χώρα "προσωρινής", μεν, αλλά και μακροπρόθεσμης διαμονής των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι, σύμφωνα, με τους επίσημους αριθμούς, θα κυμανθούν, από 50.000, έως 150.000 (και στην πραγματικότητα, πολύ περισσότεροι). Αυτή η (ούτως αποκληθείσα) διαμονή θα κρατήσει, επί τρία χρόνια, είπε ο Γιάννης Μουζάλας, αλλά η εξαγγελία αποτελεί, μόνο, μια υπόθεση, η οποία δεν φαίνεται ότι θα αντέξει, στην δοκιμασία της πραγματικότητας.
Αυτό, που θα γίνει και στο οποίο η κυβέρνηση και όλο το εντόπιο αστικό πολιτικό προσωπικό έχουν συμφωνήσει, με τους ευρωζωνίτες και τους Αμερικανούς, πίσω από τις πλάτες του ελληνικού πληθυσμού, τον οποίον θέτουν, προ τετελεσμένων γεγονότων, είναι ότι όλοι αυτοί, που θα έλθουν, στην Ελλάδα, εν μέρει, θα μεταφερθούν, με το σταγονόμετρο, στις χώρες της βόρειας Ευρώπης, ενώ ένα μεγάλο μέρος τους θα σταθμεύσει εδώ. Το πόσο θα μείνουν, εδώ, αυτοί οι πληθυσμοί και πόσοι, από αυτούς θα παραμείνουν, για πάντα, στην χώρα μας είναι ζητήματα, υπό διερεύνηση. Και οι προοπτικές δεν είναι καθόλου καλές, διότι, οι πλείστοι, εκ των προσφύγων της Συρίας, δεν πρόκειται να επιστρέψουν, στην χώρα τους, αφού, εκεί, δεν είναι αποδεκτοί, επειδή είναι αντίπαλοι του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασσάντ, το οποίο, αν και στα τέλη του περασμένου καλοκαιριού φαινόταν ότι θα είχε την τύχη του καθεστώτος του Μοχάμεντ Ταράκι, στο Αφγανιστάν, της δεκαετίας του 1970 και θα κατέρρεε, τελικά, στηριζόμενο, στα ρωσικά όπλα, έχει κυριαρχήσει, επί του εδάφους και φαίνεται ότι θα ολοκληρώσει την νίκη του, όταν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους της Ράκα, θα βγουν, - με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο - από την μέση.
Δεν είναι, λοιπόν, το πρόβλημα των προσφυγικών και των μεταναστευτικών ροών αυτό, που αποτελεί τον κύριο μπελά των Δυτικών. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν είναι θανατηφόρο.
Το, μακράν, κυριότερο και απείρως, σημαντικότερο παρόν και μεσομακροπρόθεσμο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν οι Δυτικοί, εντοπίζεται και αυτό, στην Ευρώπη, αλλά αφορά την Ρωσία και την, σταθερά, εντεινόμενη έμπρακτη βούληση της ελίτ αυτής της μεγάλης χώρας, για μια σταδιακή, αλλά και ριζική αλλαγή του ευρωπαϊκού γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού χάρτη της Ευρώπης.
Αυτή η επιδιωκόμενη και (παρασκηνιακώς, αλλά και προσκηνιακώς) απαιτούμενη ανατροπή των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών δεδομένων, που προέκυψαν, στον ευρωπαϊκό χώρο, μετά την διάλυση της "Σοβιετικής Ένωσης", είναι ο σύγχρονος εφιάλτης των Ευρωπαίων, του ΝΑΤΟ και των Η.Π.Α.
Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος μεσομακροπρόθεσμος κίνδυνος για το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη.
Αυτό που φαίνεται - και αποτελεί - δεδομένο, είναι ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η σύγχρονη ρωσική ελίτ έχουν, ως στόχο, σε μια πρώτη φάση, να θέσουν το ΝΑΤΟ, εκτός της παλαιάς Ανατολικής Ευρώπης, η οποία, πριν την μεγάλη γεωστρατηγική καταστροφή, που ήλθε, ως αποτέλεσμα της διάλυσης της "Ε.Σ.Σ.Δ.", βρισκόταν, μέσα στην σφαίρα της άμεσης ρωσικής επιρροής και υπό ένα καθεστώς ανύπαρκτης (για τις χώρες της Βαλτικής), ή περιορισμένης κυριαρχίας (για όλες τις άλλες).
Με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο, η ρωσική ελίτ επιδιώκει να επαναφέρει την κυριαρχία της, στις Βαλτικές Χώρες και στην ανατολική Ευρώπη, ανατρέποντας όλες τις δυσμενείς, για την ίδια, εξελίξεις, που ήλθαν, ως αποτέλεσμα της οικειοθελούς αυτοδιάλυσης της "Σοβιετικής Ένωσης", από την αφελή και ανόητη ύστερη "σοβιετική" ελίτ του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και του Μπορίς Γέλτσιν. Και όλα όσα πράττει, από το 2014 και μετά, δείχνουν ότι είναι διατεθειμένη και έχει την δύναμη και την θέληση να χρησιμοποιήσει αυτή την δύναμη, όποτε χρειασθεί, προκειμένου να μεταβάλει, δραματικά, τις ισορροπίες, στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Εδώ, που τα λέμε - και όπως πολλές φορές έχουμε πει -, η ρωσική ελίτ δεν έχει άδικο, σε όσα ζητεί, από τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί, προκειμένου να επιτύχουν την απαγκίστρωση των Ρώσων, από την ανατολική Ευρώπη και προκειμένου να αποσπάσουν την ρωσική έγκριση, για την ενοποίηση της Γερμανίας, υποσχέθηκαν, δια του προέδρου George Herbert Bush, στον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ότι το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να επεκταθεί, στον χώρο, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος, με την παλαιά "Ε.Σ.Σ.Δ." και το καταργηθέν Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Αυτή την υπόσχεση, οι μετέπειτα αμερικανικές κυβερνήσεις του Bill Clinton, του George Walker Bush και του Barack Hussein Obama (ιδίως του πρώτου) δεν την τήρησαν. Απλούστατα, η αμερικανική ελίτ αυτή την υπόσχεση την έγραψε, στα παλαιότερα των υποδημάτων της.
Ο λόγος αυτής της συμπεριφοράς είναι σαφής και συγκεκριμένος. Οι αμερικανικές κυβερνήσεις αγνόησαν και παρέβησαν, χονδροειδώς, τις υποσχέσεις τους, προς την ρωσική ελίτ, προκειμένου να προλάβουν να καλύψουν το γεωστρατηγικό κενό, που είχε προκύψει, μετά την κατάρρευση της "Σοβιετικής Ένωσης" και την αδυναμία της μετασοβιετικής Ρωσίας να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, πριν η Ρωσία προλάβει να ανασυγκροτηθεί. Ο Bill Clinton, εκμεταλλευόμενος την αποδιοργάνωση της Ρωσίας, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενέταξε, στο ΝΑΤΟ, όλες αυτές τις χώρες (πλην Μολδαβίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Γεωργίας), με αποτέλεσμα την περικύκλωση της Ρωσίας, από την Βαλτική Θάλασσα, μέχρι τον Εύξεινο Πόντο.
Σε αυτή την αλαζονική και απολύτως, ασυνεπή, συμπεριφορά των Η.Π.Α. και των Δυτικών, ήλθε να βάλει τέρμα ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Και το έπραξε, το 2008, όταν απέτρεψε την ένταξη, στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας (όπως και της FYROM, με την βοήθεια του Κώστα Καραμανλή, τότε, πρωθυπουργού της Ελλάδας, ο οποίος, φυσικά, δεν αφέθηκε ατιμώρητος, από τον αμερικανικό παράγοντα).
Ήδη, από τότε, η φαινόμενη πλανητική παντοκρατορία των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ και της Δύσης, που ήσαν ικανοί να επιδεικνύουν και να εξαντλούν τους παλικαρισμούς τους, απέναντι, σε αντίπαλους, επιπέδου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και Σαντάμ Χουσεΐν, είχε φθάσει, στο τέρμα της. Μπορεί αυτή η εξέλιξη να μην ήταν οφθαλμοφανής, στο ευρύ κοινό, αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματική κατάσταση των διεθνών σχέσεων.
Η Ρωσία, πολύ απλά και εντελώς, αθόρυβα, είχε, πλέον, επανακάμψει, στην διεθνή σκηνή, ως υπολογίσιμη πλανητική δύναμη, η οποία μπορούσε να υπαγορεύει, τις βουλήσεις της, στις Η.Π.Α. και στο ΝΑΤΟ, για το τί δεν πρέπει να κάνουν, καθιστώντας σαφές ότι, εάν δεν εισακουσθεί, η χρήση, εκ μέρους της, της ωμής βίας, θα είναι δεδομένη, άμεση και χωρίς όρια.
Και αν ο πόλεμος, με την Γεωργία, τον Αύγουστο του 2008, διεξήχθη, με οπλικά συστήματα και μεθόδους, που παραπέμπουν, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πόλεμος, στην Ουκρανία, το 2014, μετά την παρέμβαση των Δυτικών, ήταν, εντελώς, διαφορετικός, αφού μπορεί οι Ρώσοι να μην κατέλαβαν όλη την Ουκρανία, περιοριζόμενοι, στην Κριμαία, αλλά, με την μαζική χρήση συστημάτων C4I, έκαναν επίδειξη των τεράστιων δυνατοτήτων τους, επιτυγχάνοντας την ολοσχερή αποσύνδεση του ουκρανικού στρατού, αλλά και πλοίων και αεροπλάνων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στην Μαύρη Θάλασσα, έξω από την Κριμαία, από τα κέντρα διοίκησης και ελέγχου τους, αποδεικνύοντας, έμπρακτα, τις μη αντιμετωπίσιμες επιχειρησιακές τους δυνατότητες, οι οποίες, προφανώς, προέκυψαν και ήσαν αποτέλεσμα των σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων επιθέσεων και παρεμβολών, που διέκοψαν όλες τις επικοινωνίες των αντιπάλων τους.
Ήταν, τότε, που οι Αμερικανοί τα μάζεψαν και έφυγαν, από την Μαύρη Θάλασσα, χωρίς να αποπειραθούν να εμπλακούν, στην ρωσική επιχείρηση, για την κατάληψη της Κριμαίας, η οποία, άλλωστε, υπήρξε, περίπου, αστραπιαία. Και ήταν, επίσης, τότε, που, στην πράξη, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί επιτελείς αντιλήφθηκαν, με τρόμο, ότι είναι αβάσιμη η παλαιά τους πεποίθηση, η οποία συνίστατο, στο ότι, μόνον, οι δικές τους ένοπλες δυνάμεις είχαν, σε αυτή την κλίμακα, τέτοιου είδους επιχειρησιακές δυνατότητες. Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις απέδειξαν ότι έχουν ανάλογες και μη αντιμετωπίσιμες δυνατότητες, με μαζική και συντονισμένη χρήση πολλαπλών συστημάτων C4I και πολύπλοκων εξοπλισμών δορυφορικής επικοινωνίας, μέσω ενός υπερσυστήματος, από ειδικούς επεξεργαστές, που προστατεύει τον εαυτό του και τα διάφορα υποσυστήματα, που εξαρτώνται και συνδέονται, με αυτό, με ψηφιακές κρυπτογραφήσεις, που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα των συχνοτήτων.
Με αυτά τα δεδομένα, ο ουκρανικός στρατός, αλλά και το αμερικανικό ναυτικό και η αμερικανική αεροπορία, δεν μπορούσαν να έχουν - και δεν είχαν - καμμία τύχη. Οι οθόνες των καναλιών του ουκρανικού στρατού άρχισαν να παίζουν το "Age of Empires", καθιστώντας αδύνατη κάθε επικοινωνία και συντονισμό, μεταξύ τους. Το ίδιο, άλλωστε, έπαθε και η αμερικανική αεροπορία, στην Συρία, ύστερα από μια μικρή επίδειξη δύναμης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, που δρουν εκεί, όταν ένα αμερικανικό phantom επιχείρησε να τεστάρει την αντίδραση των Ρώσων, πετώντας, στον εναέριο χώρο, στον οποίο οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, έχουν απαγορεύσει τις πτήσεις των Αμερικανών και οποιωνδήποτε άλλων.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για τους δικούς του λόγους, δεν θέλησε να προχωρήσει, στην κατάληψη της Ουκρανίας, περιοριζόμενος, επί του παρόντος, στην Κριμαία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα το πράξει, στο μέλλον, εάν και όταν εκείνος κρίνει ότι πρέπει. Κάθε άλλο. Θα το πράξει. Προς το παρόν όμως, η ρωσική ηγεσία δεν επιθυμεί να κόψει κάθε δεσμό, με τις Η.Π.Α.
Ο Ρώσος πρόεδρος είναι σαφές ότι επιθυμεί να δώσει, στην αμερικανική υπερδύναμη, τον απαραίτητο χώρο, για να υπάρξει η απαραίτητη διαπραγμάτευση, η οποία θα πρέπει να οδηγήσει, είτε, στην επιθυμητή ενσωμάτωση, με όρους ισοτιμίας, της Ρωσίας, στον ευρύτερο δυτικό συνασπισμό, με επακόλουθο την ομαλή και πρωτοκαθεδρική, για την ρωσική ελίτ, ανακατανομή της επιρροής και της ισχύος, στην Ευρώπη, είτε σε μια νέα αναδιανομή του ευρωπαϊκού χώρου, στα καθορισμένα όρια της εποχής του ψυχροπολεμικού κόσμου, που προέκυψε, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτό, που θέλησε η ρωσική ηγεσία να δώσει, στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ να καταλάβουν, είναι ότι το ΝΑΤΟ, οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, στον ευρωπαϊκό χώρο. Με δεδομένο το ότι ο ρωσικός στρατός έχει την ικανότητα, να κτυπήσει και να νικήσει το ΝΑΤΟ, σε οποιοδήποτε σημείο της Ευρώπης, επιλέξει η ρωσική ηγεσία να επιτεθεί, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να μετακινήσουν στρατιωτικές, αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις, καθώς και οπλικά συστήματα, από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Όμως, αν πράξουν κάτι τέτοιο, αυτή τους η ενέργεια θα αφήσει ελεύθερο το πεδίο, στην Κίνα και οι τοπικοί σύμμαχοι των Αμερικανών (Ιαπωνία, Ταϊβάν, Φιλιππίνες κλπ) θα μείνουν εκτεθειμένοι, στην κινεζική επιθετικότητα, την οποία, φυσικά, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν.
Με δεδομένη την αφασιακή κατάσταση των Ευρωπαίων και την αποδόμηση των ευρωπαϊκών θεσμών, γίνεται αντιληπτός ο απώτερος στρατηγικός στόχος του Βλαντιμίρ Πούτιν, στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Για τον στόχο αυτόν, έχουμε μιλήσει και δεν είναι άλλος, από την επάνοδο του ΝΑΤΟ, στον γεωγραφικό χώρο δράσης του, έτσι όπως αυτός είχε διαμορφωθεί, έως το 1988, κατά την διάρκεια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Η.Π.Α. θα υποχρεωθούν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις, που είχε αναλάβει ο πατήρ George Bush και έτσι το ΝΑΤΟ θα υποχρεωθεί να αποσυρθεί, από τον ανατολικοευρωπαϊκό χώρο, στον οποίο, καταπατώντας τις δεσμεύσεις αυτές, επεκτάθηκε, μετά το 1989, περιοριζόμενο, στον παλαιό χώρο της Δυτικής Ευρώπης, όπως αυτός ήταν, μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αφήνοντας τις παλαιές κομμουνιστικές χώρες και τα πρώην "σοβιετικά" κράτη, στην άμεση και την έμμεση επιρροή της Ρωσίας.
Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ και οι αμερικανικές δυνάμεις αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την Ρωσία, στην Ευρώπη. Και ενώ, στην Ουκρανία, αυτή η διαπίστωση είναι περισσότερο από ορατή, αφού η διαίρεση της χώρας, την οποία επέβαλε η ρωσική ηγεσία, οδηγεί, στην αποδιοργάνωσή της και στην πλήρη απονομιμοποίηση του καθεστώτος του Κιέβου, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Μόσχας, στις Βαλτικές Χώρες τα πράγματα είναι (όπως, άλλωστε, είναι φυσικό), ακόμη, χειρότερα, για τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ.
Μπορεί να μην είναι αρεστό, στους Δυτικούς, αλλά η πικρή, γι' αυτούς αλήθεια, είναι ότι, ούτε οι χώρες της Βαλτικής, ούτε η Πολωνία θα αφεθούν να ασχοληθούν απερίσπαστες, με τους εαυτούς τους, ακριβώς, επειδή, πάνω τους πέφτει η βαριά σκιά της Ρωσίας. Και αν η Πολωνία νομίζει ότι, επειδή έχει ένα κάποιο μέγεθος, μπορεί να κερδίσει τον απαραίτητο χρόνο, προκειμένου να φθάσει μια βοήθεια, από το ΝΑΤΟ και τις Η.Π.Α., η Λετονία, η Εσθονία και η Λιθουανία, ως χώρες λιλιπούτειες, δεν μπορούν να έχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Μέσα σε 48 ώρες, οι χώρες της Βαλτικής θα έχουν καταληφθεί, πλήρως, από τον ρωσικό στρατό, ενώ οποιαδήποτε αντεπίθεση των ευρύτερων νατοϊκών δυνάμεων θα οδηγούσε την Ρωσία, σε μια απίστευτη κλιμάκωση, με μαζικά τακτικά πυρηνικά πλήγματα, σε όλη την ανατολική Ευρώπη. Έτσι, όλη αυτή η δραστηριότητα των νατοϊκών δεν θα μπορούσε να ανατρέψει την ρωσική εισβολή, ενώ η κατάσταση, που θα δημιουργηθεί, στον ευρωπαϊκό χώρο και τα κύματα των προσφύγων, που θα προκύψουν, εάν αυτό το σενάριο υλοποιηθεί, θα κάνουν όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, εξ αιτίας του συριακού εμφυλίου πολέμου, να μοιάζουν, ως, απολύτως, επουσιώδη.
Άλλωστε και οι υπαρκτές συμβατικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ είναι αστείες, ως προς το μέγεθός τους και τις δυνατότητες, που έχουν, απέναντι, σε μια ρωσική επίθεση. Έτσι, ενώ, στην ψυχροπολεμική περίοδο, οι Η.Π.Α. είχαν 20 ταξιαρχίες, στην Ευρώπη, τώρα, δεν υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία δεν διαθέτει, πλέον, τα 2.000 τανκς, που είχε εκείνη την εποχή, αφού, τώρα, διαθέτει, μόλις, 250 και φυσικά, η Ρωσία δεν θα της επιτρέψει να προβεί, σε οποιαδήποτε αύξησή τους, που θα κριθεί ως σημαντική, την ίδια στιγμή, που η Βρετανία σχεδιάζει να αποσύρει και την τελευταία ταξιαρχία, που έχει στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Έτσι, οι μονάδες ελαφρού πεζικού, λόγω της ανυπαρξίας τανκς και λοιπών οπλικών συστημάτων, δεν θα μπορέσουν να απωθήσουν μια ρωσική επίθεση, στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, οι γοργές και πληθωρικές ενισχύσεις του ρωσικού θύλακα του Καλίνινγκραντ, που βρίσκεται, μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας, με βαριά οπλικά συστήματα, ενώ η Ρωσία σχεδιάζει την δημιουργία αεροπορικής βάσης, στην Λευκορωσία, καθιστούν την Ατλαντική συμμαχία αδύναμη να αντιμετωπίσει τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Απλούστατα, το ΝΑΤΟ θα συντριβεί και ουσιαστικά, με δεδομένη την παρούσα κατάσταση, στην οποία βρίσκεται, έχει τεθεί, ήδη, εκτός μάχης. Και φυσικά, έχει προειδοποιηθεί, για το τί το περιμένει, εάν τολμήσει να φέρει αντιπυραυλικά συστήματα, ή άλλα ανάλογα όπλα, στην περιοχή. Τα συστήματα αυτά θα κτυπηθούν, χωρίς προειδοποίηση.
Σε γενικές γραμμές, το πεζικό του ΝΑΤΟ θα καταστραφεί, πλήρως, όπως και όλες οι επιτόπιες δυνάμεις, εάν αποπειραθεί να αντισταθεί, στην κατάληψη των Βαλτικών Χωρών, αλλά και της Πολωνίας.
Στα πλαίσια αυτά και με αυτά τα δεδομένα, το πιθανότερο σενάριο που θα προκύψει, από μια κατάληψη των Βαλτικών Χωρών, αλλά και της Πολωνίας, από την Ρωσία, είναι αυτό, που θα οδηγήσει τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ, στην αποδοχή της ήττας και σε έναν νέο κύκλο Ψυχρού Πολέμου, με την Ρωσία, ο οποίος θα βασισθεί, σε μια νέα διαίρεση του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου.
Όπως έχουμε πολλές φορές πει, οι Δυτικοί και το ΝΑΤΟ είναι ένα τσούρμο ψευτοπαλικαράδων, που κάνουν τον νταή, εκεί, που τους παίρνει. Μπορεί, μπροστά, στον Σαντάμ Χουσεΐν, ή στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς να συμπεριφέρονται, όπως παλαιά, συμπεριφερόντουσαν, ως αποικιοκράτες, στους δούλους τους, αλλά μπροστά, στην Ρωσία, το νταηλίκι είναι κομμένο.
Προφανώς, οι Δυτικοί θα προσπαθήσουν, με όλα τα μέσα να αντιστρέψουν την, εις βάρος τους, πραγματικότητα, όπως αυτή θα έχει προκύψει, στα πεδία των μαχών, αλλά δεν θα τολμήσουν ένα ευρύτερο αιματοκύλισμα, στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και δεν θα το τολμήσουν, διότι, αν το τολμήσουν, αυτοί θα είναι οι χαμένοι.
Με αυτές τις συνθήκες και με αυτά τα δεδομένα, η επιλεγμένη, από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον πρωθυπουργό Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, στρατηγική, που αποσκοπεί στην νέα διχοτόμηση της Ευρώπης, στα όρια της παλαιάς ψυχροπολεμικής διάσπασής της, όταν ήσαν, εν ζωή, η "Σοβιετική Ένωση" και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, μπορεί, κάλλιστα, να αποβεί επιτυχής, αφού ένα σημαντικό κομμάτι των αμερικανικών ελίτ φαίνεται ότι μπορεί να είναι διατεθειμένο να παζαρέψει το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, με την Ρωσία και να "πουλήσει" πολλούς από τους νέους συμμάχους των Η.Π.Α., με τον ίδιο τρόπο, που η ύστερη "σοβιετική" ηγεσία πούλησε τους αντίστοιχους δικούς της συμμάχους, το 1989.
Και αυτό η αμερικανική ελίτ μπορεί να το πράξει - και κατά πάσα πιθανότητα θα το πράξει -, επειδή λαμβάνει, στα σοβαρά, τις ρωσικές απειλές, που εμπεριέχονται, στο νέο ρωσικό στρατιωτικό δόγμα του "πρώτου πυρηνικού πλήγματος", εάν η ρωσική ηγεσία κρίνει ότι οι ενέργειες των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ και της Δύσης, στην Ευρώπη, αλλά και οπουδήποτε αλλού, σε όλη την έκταση του πλανήτη μας, θέτουν, σε άμεσο κίνδυνο τα ζωτικά συμφέροντα και την ασφάλεια του ρωσικού κράτους.
Ως εκ τούτου, οι εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν, πρόκειται να είναι συναρπαστικές και άκρως, ενδιαφέρουσες...
Σχόλια
Πέρα απο την επιβαλλόμενη απο την ΕΕ οικονομική καταστροφή που μαστίζει την χώρα, έχουμε και το ζήτημα των λαθρομεταναστών και του σχεδιαζόμενου εποικισμού της Ελλάδος με αμόρφωτους απολίτιστους μουσουλμάνους απο το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Αφγανισταν και αλλες τριτοκοσμικες χώρες (που τα ΜΜΕ παραπλανητικά βαφτίζουν ως "Σύριους"). Η Τουρκία στελνει κατα κυματα χιλιαδες και το παραμάγαζο Τσίπρα δεν εχει σκοπο να το σταματησει και εχει συμφωνήσει στη μαζική μεταφορά όλων αυτών.
Σε αυτό το ενδεχόμενο είναι φυσικά αδύνατη η επιβίωση του ελληνικού έθνους και η διατήρηση της όποιας κοινωνικής συνοχής.
Εχουν σχέδια να φέρουν 500,000 λαθρομεταναστες μόνο στη Μακεδονία. Φερνουν 1,000 λαθραιους τη βδομαδα σε μικρες επαρχιακες πολεις οπως η Καβάλα, για να μην πουμε τους 10,000 την ημερα που ξεβραζουν στο Πειραια......
Πως ολες αυτες οι τεραστιες πληθυσμιακες μαζες θα επιβιωσουν εδω περα ? Αυτα που εχουμε να δουμε απο εξεγερσεις, κλοπες, ληστειες, δολοφονιες, βιασμους και αλλα πολλα θα θυμιζουν Σομαλία.....
Κατα τα άλλα, οι σημερινοι νεο-ελληνες αποβλακωμενοι απο τη πλυση εγκεφαλου των καναλιων νιωθουν και τυψεις οτι ειναι "ρατσιστες" που δεν βοηθανε περισσοτερο τους "προσφυγες". Ολα αυτα σε μια χωρα με διαλυμενη οικονομια και ανεργια 35%- 40% και χιλιαδες παιδια να εχουν βρεθει ξενιτεμενοι. Και κερατας, και δαρμένος ....
Σήμερα εχω ερωτήσεις όμως.
Ξεκινάτε με το ότι το τωρινό κύμα προσφύγων είναι αποτέλεσμα των ρωσικων βομβαρδισμών.
Πιο κάτω γραφετε οτι το κυμα αυτο είναι αποτέλεσμα μιας συνολικοτερης ρωσικης πολιτικης.
Αρα και το πρώτο δεν ειναι πάρα προϊόν των βομβαρδισμών, αλλα κύριο και επιθυμητό αποτέλεσμα
Θα ηθελα να επεκταθειτε λιγω σε αυτα τα δύο.
Αυτα που ξέρουμε δηλαδή έρχονται σε αντίθεση με αυτα τα δύο.
Περιληπτικά (διορθωστε με αν κάνω λαθος)
1. Αυτη η χωρα κονιορτοποιειται απο το 2011. Απο το δωδεκα και μετά εγινε εμφανές οτι θα εμενε σε αυτη την κατάσταση μέχρι να μην εμενε πετρα ορθια, αφού εγινε εμφανές οτι οι "επαναστάτες" δεν μπορουσαν να πάρουν το πάνω χέρι, αλλά ουτε και ο Ασσαντ γιατί οι πρώτοι είχαν αστείρευτες προμηθειες απο ρους σπόνσορες τους.
Οταν λοιπόν αποκλείστηκε το no fly zone, και κανένας απο τους μεγάλους αντιπάλους δεν παραδέχτηκε ήττα και δεν εγκατελειψε τα πουλεν του, όλοι ειχαν επίγνωση του που πανε τα πράγματα.
2. Περίπου 2 εκατ. πρόσφυγες λοιπον ειχαν μαζευτεί στην Τουρκία απο το 2014. Πολυ παραπανω στο Λίβανο, και συγκρισημες ποσοτητες στην Ιορδανία. Οι διαδρομες στον χάρτη ταιριάζουν.
3. Το ότι φοβούνται τον Ασσαντ δεν λέει πολλά. Έχει κηρυξει αμνηστία απο την μια, κατι θα τους δινει απο την άλλη, ενω αυτα που τους διναν οι ισλαμιστες εχουν κοπει. Αυτο κανει εύκολη την επιλογή.
Οχι οτι ο Ασσαντ ειναι κανενα αγγελουδι, αλλα σίγουρα τον συμφερει πολυ να γυρίσουν στη πλάι του οι πρώην αντίπαλοι. Του δίνει άλλη εικόνα την δεδομενη στιγμη. Και ξερουμε σίγουρα οτι το πράττει.
4. Οι ρωσσοι φέρονται να ειναι αντίθετοι με αυτα τα κύματα μετανάστευσης και την πολιτική του ευρωτσίρκου, συμπεριφερονται δηλαδή σαν μεγαλη ευρωπαϊκή δύναμη του 19ου αιωνα σε αυτο το θεμα. Αυτο δηλώνει η ρητορική τους, η διπλωματία τους. Οι ίδιοι εχουν βεβαιως προβλήματα μετανάστευσης απο τις πρώην σοβιετικες της κεντρικής ασιας αλλα αυτο συνεβαινε παντα στη Ρωσία.
5. Μπορεί βεβαίως ενα μέρος να φεύγει λόγο των βομβαρδισμών, αφού καταρχάς υπάρχουν προειδοποιησεις πριν απο αυτός προς τους αμάχους.
Οι ισλαμιστες όμως και οι άλλοι, οι "μετριοπαθεις", έχουν καταλαβει και βρίσκονται σε υποδομές που φύσει ειναι διαχωρισμενες απο τις κατοικημένες περιοχές, οπως αεροδρόμια, στρατόπεδα, οχυρωσεις, αποθηκες οπλων, πυρομαχικων, πετρελαιου. Αυτο κάνει πιο εύκολη την δουλειά της αεροποριας.
Στην μεγάλη πλειοψηφία του, το τελευταίο κύμα των προσφύγων, που προέκυψε, από τον περασμένο Οκτώβριο και μετά, αποτελείται, από τις οικογένειες των σουνιτών μαχητών, που πολέμησαν κατά του καθεστώτος του Άσαντ, αλλά και τους ίδιους τους μαχητές αυτούς, οι οποίοι ηττήθηκαν, στα πεδία των μαχών. Έτσι, πήραν τις οικογένειές τους και έφυγαν. Προφανώς, μαζύ με αυτούς υπήρξαν (και υπάρχουν, ακόμη) και εγκλωβισμένες οικογένειες, που δεν μπορούσαν να φύγουν και με δεδομένη την κατάρρευση των σουνιτών μαχητών, βρήκαν και αυτές την ευκαιρία να φύγουν. Αλλά οι οικογένειες αυτές δεν αποτελούν την πλειοψηφία.
Και το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ και οι Ρώσοι είναι γνώστες αυτής της πραγματικότητας, επί του εδάφους και γι' αυτό ευνοούν αυτόν τον διωγμό, προκειμένου να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση και να αλλάξουν την δημογραφία της περιοχής. Οι αντικαθεστωτικοί και οι οικογένειές του δεν είναι αποδεκτοί και γι' αυτούς η όποια αμνηστία δίνει το καθεστώς είναι εικονική. Εάν παραμείνουν, στην Συρία θα υποστούν τις συνέπειες, είτε με δίκη, είτε χωρίς δίκη. Και οι συνέπειες αυτές θα είναι σκληρές. Απλά, τους περιμένει ο θάνατος. Βέβαια, κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν, αλλά αυτοί, που θα επιστρέψουν θα περάσουν, από εξονυχιστικό έλεγχο, μετά τον οποίο οι φιλοκαθεστωτικοί και όσοι ανήκουν σε εθνικές ομάδες (Κούρδοι, γεζιντί κ.α.), που πολέμησαν κατά των τζιχαντιστών και των συμμάχων τους, δεν θα έχουν πρόβλημα. Οι υπόλοιποι θα έχουν πρόβλημα. Και μάλιστα, βαρύτατο.
Άλλωστε, το κύμα των προσφύγων δεν θα σταματήσει να υφίσταται, στην Συρία. Παρά το γεγονός ότι αυτό δεν λέγεται, η αλήθεια είναι ότι η αποκαλούμενη, ως εκεχειρία, δεν τηρείται και οι μάχες συνεχίζονται. Όπως συνεχίζονται και οι εκκαθαριστικοί ρωσικοί βομβαρδισμοί (90 βομβαρδισμούς έχουν καταμετρήσει οι εξόριστοι αντικαθεστωτικοί και δεν πρέπει να έχουν άδικο. Μπορεί να είναι μικρότεροι, ως προς τον αριθμό, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα). Οι Αμερικανοί κάνουν τα στραβά μάτια, διότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Να αντιμετωπίσουν την Ρωσία, δεν μπορούν, τον πόλεμο τον έχασαν και γι' αυτό κάνουν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν το κορόϊδο.
Η ρωσική πολιτική στο ζήτημα των προσφύγων της Συρίας, είναι περισσότερο πολύπλοκη, αφού το προσφυγικό κύμα, αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο πίεσης στην Δύση και ειδικότερα, στην Ε.Ε., την οποία η Ρωσία, θέλει να στριμώξει, να την φέρει σε δυσχερή θέση και να την αποδιοργανώσει. Και αυτό το επιτυγχάνει, αφού η Ε.Ε., η οποία, ούτως, ή άλλως, παραπαίει, είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα, η διαχείριση του οποίου δεν θα έπρεπε, υπό ομαλές συνθήκες, να πάρει τέτοιες διαστάσεις. Αλλά η Ε.Ε., από μόνη της, δεν αποτελεί ένα πεδίο ομαλών συνθηκών, είναι μια βαρειά θεσμική ανωμαλία, που, εκ των πραγμάτων δυσχεραίνει τέτοιου είδους προβλήματα. Οι Ρώσοι δεν έχουν κανέναν λόγο, για να μην δυσκολέψουν, ακόμη πιο πολύ, τους Ευρωπαίους. Αντιθέτως, έχουν κάθε λόγο, για να το πράξουν. Και το πράττουν.
Ολο το 2014 επι πρωθυπουργίας Σαμαρά, είχαμε 30,000 λαθρομετανάστες. Αντίθετα στην Ιταλία το 2014 είχαμε σχεδόν 400,000 λαθρομετανάστες απο τη Βόρεια Αφρική οπου το ιταλικό λιμενικό τους μετέφερε ως υπηρεσία TAXI στις Ιταλικές ακτές της Σικελίας και της Ν.Ιταλίας με την επιχείρηση του "mare nostrum".
Η νέα τοτε κυβέρνηση Τσίπρα λοιπον ανακοίνωσε το Μαρτιο 2015 με Πανούση - Τασία οτι κλείνει ολα τα κέντρα κράτησης, αφήνει ελεύθερους όλους λαθραίους, σταματάει τις επαναπροωθήσεις βαρκών, και θα δίνει πολύ εύκολα και γρήγορα ιθαγένεια αλλα και άδειες παραμονής. Αυτη ηταν άλλωστε και απο χρόνια η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, όποιος θέλει απο οπουδήποτε στη γη να μπορεί να έρθει στην Ελλάδα και να μείνει μόνιμα.
Οταν λοιπον αρχισε το μαζικο κύμα λαθρομεταναστευσης είχαμε γελοιότητες του στυλ, "λιάζονται στις πλατείες" κλπ. Κατα το καλοκαίρι και μετά, οι δουλέμποροι και οι τουρκικες αρχές κατεύθυναν ολο το κύμα απέναντι απο τα ελληνικά νησιά. Ξέφυγε τελείως η κατάσταση αφου είχαμε 100,000 αφίξεις ανα το μήνα που πέρναγαν μετα στις βαλκανικές χωρες και την Ουγγαρία προκαλώντας τεραστια προβλήματα και εκει. Στα ελληνικά νησιά έκαναν κουμάντο οι ΜΚΟ του Σόρος και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας συνεχιζε τις ιδιες μ@λ@κιες του στυλ "θελουμε περισσοτερη αλληλεγγυη" (λεφτα απο την ΕΕ) και αλλα παραμυθια ενω κατεστρεψε και το τουρισμο στα ελληνικα νησιά και ειχε το θρασσος να ζητα περισσοτερα εκατομμυρια τριτοκοσμικων να μπουν μεσα στην Ευρωπη με γελοία λογύδρια που έκαναν επίκληση σε ένα ψευτό-ανθρωπισμό.
Οι άλλες χωρες της ανατολικης ευρωπης λοιπον εκλεισαν τα σύνορα αφου ουτε με τη Τουρκια θα βγάλουν άκρη αλλα ουτε και με τον Τσιπρα. Ενω λοιπον ο αθλιος αυτος καραγκιοζης διαλυει τον ελληνικο λαο με νεα μνημόνια, τωρα δηλωνει οτι εχει ηθικο χρεος να βοηθησει τα εκατομμυρια μουσουλμανων της υφηλίου. Ειναι κατι που δεν εχει λογική, και δειχνει το βαθυ μίσος του για τον ελληνικό λαό.
Τωρα πως γινεται τεράστιο μερος του ελληνικου λαου να μην εχει εργασια/εισοδηματα, υγεια, ηλεκτρισμο και στεγη και να ειναι ξεχασμενο απο κρατικες υπηρεσιες, αλλα την ιδια στιγμη οι κυβερνωντες να θελουν να δηλωνουν οτι θα προσφερουν ολα αυτα δωρεάν σε εκατομμύρια λαθραίους ?
Κατα τα άλλα η επίσημη προπαγάνδα τους παρουσιάζει ως την ...αφρόκρεμα των χωρών τους και ο αφελης ελληνικος λαός το έχει χάψει οτι πρέπει να δώσει και το τελευταίο ευρω στο πορτοφόλι του να σιτίσει ολους αυτους.
Η σκεψη του τι θα συμβει στον ελληνικο λαο και σε αυτη τη χωρα μονο τρομο πρεπει να προκαλει.
Απο καμία αποψη δεν μπορουμε να συνυπάρξουμε με όλους αυτούς. Θα έχουμε μετατροπη της Ελλάδος σε λωρίδα της Γάζας με τεράστιους καταυλισμούς εκατομμυρίων δίπλα και μέσα στις πόλεις μας. Ολα σε συνθήκες οικονομικής διάλυσης και κοινωνικής αποσύνθεσης. Μονο οι επιδημιες και οι ασθενειες που θα μεταδωθουν, ειναι τρομακτικες. Κατα τα αλλα καποιος γελοιος συριζαιος υπουργος ανεφερε οτι "οι προσφυγες εχουν πολυ καλυτερη υγεια απο τους ελληνες". Τι ηθελε να πει ? Οτι το ελληνικο συστημα υγειας ειναι χειροτερο της Συριας και του Πακισταν ?
Τοτε τι ερχονται εδω ολοι αυτοι ? Αφου στις χωρες τους εχουν καλυτερες συνθηκες υγειας !
Κατι αλλο που εχει σημασια ειναι οτι οι αλλες χωρες συνεχιζουν να δεχονται Συριους και ιρακινους να μετακινουνται. Το κλεισιμο των συνορων αφορα ολους τους αλλους. Δεν δεχονται λοιπον ολους τους αλλους, πραγμα που σημαινει οτι ολοι αυτοι που θα συσσωρευτουν δεν ειναι Συριοι αλλα πακιστανοι κλπ που δεν προσφυγες.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/defence/12139050/Nato-cannot-stop-Russian-tanks-in-the-Baltics-wargames-predict.html
Ωστοσο οι Ρωσοι δεν ενδιαφερονται να επιτεθουν στις χωρες αυτες, εκτος αν τους προκαλεσει το ΝΑΤΟ. Βασικα το ρωσοφιλο 50 % της Ουκρανιας θελουν, και μαλλον θα το παρουν...........