Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα αποφύγει τις εκλογές, εάν καταφέρει να μην διασπαστεί. (Το κωμικοτραγικό PSI, ο πόλεμος ΓΑΠ - Ψυχάρη και η Εθνική Τράπεζα).

7-8/1/2012 "ΤΟ ΒΗΜΑ" : Όλη την σαπίλα του πολιτικοοικονομικού συστήματος έβγαλε στην φόρα η κόντρα ΓΑΠ - Σταύρου Ψυχάρη. Οι "λεβέντες" του ΠΑΣΟΚ μπορεί να οδηγήσουν στην αποστρατεία τον στρατηγικά ευήθη, αλλά  - από τακτική άποψη - ικανό δολοπλόκο ΓΑΠ, όμως τις βουλευτικές εκλογές θα προσπαθήσουν να τις αποφύγουν, εξαντλώντας τον βίο της παρούσας Βουλής, ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Βασική προϋπόθεση, για την επιτυχία του εγχειρήματος, είναι η αποφυγή της διάσπασης της ηγετικής ελίτ του κόμματος. Αυτή η προϋπόθεση, όμως, δεν είναι δεδομένη...

Το παρακάτω δημοσίευμα που ακολουθεί, είναι μια συρραφή κειμένων μου, που γράφτηκαν ανάμεσα στις 3/1/2012 και τις 14/1/2012, με σκοπό την "αποκρυπτογράφηση" των πραγματικών προθέσεων του ΓΑΠ και της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του λοιπού στελεχειακού δυναμικού του κόμματος, που του έχει απομείνει πιστό, μέσα σε αυτές τις συνθήκες που το έχουν οδηγήσει στην αποψίλωσή του από μέλη και οπαδούς, καταδεικνύοντας την επικείμενη εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, η οποία, υπό προϋποθέσεις, μπορεί - και πολλά στοιχεία της τρέχουσας πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας δείχνουν ότι τείνει - να  μετασχηματισθεί σε πλήρη εκλογική κατάρρευση.

Οι προθέσεις αυτής της ηγετικής ομάδας είναι, για μένα, σαφείς και το έχω ήδη γράψει στο πρωτοχρονιάτικό δημοσίευμά μου, με τίτλο : "Ο Βαγγέλης Βενιζέλος υποδέχεται το 2012, ράβοντας κοστούμι για την πρωθυπουργία, αλλά... (Ο ΓΑΠ, οι δελφίνοι, το PSI, η επερχόμενη ελεγχόμενη, ή ανεξέλεγκτη ελληνική χρεωκοπία και ο ορατός, πλέον, κίνδυνος ενός κοινωνικού λυντσαρίσματος)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/01/2012-v-venizelos-gap-psi-official-greek.html .

Η ηγετική ελίτ του ΠΑΣΟΚ δεν έχει σκοπό να αφήσει την εξουσία. Και φυσικά δεν πρόκειται να επιτρέψει την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, πριν από την λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής, τον Νοέμβριο του 2013.

Αυτή, τουλάχιστον, είναι η πρόθεση της εν λόγω ελίτ. Αλλά, για να μπορέσει να την υλοποιήσει, απαραίτητες είναι δύο προϋποθέσεις : Αφ' ενός, μεν, να μην υπάρξει διάσπαση στο εσωτερικό αυτής της ελίτ και αφ' ετέρου, δε, να μην υπάρξει κοινωνική αντίδραση, η οποία θα αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδίων της, ή θα ανατρέψει το όποιο κυβερνητικό σχήμα χρησιμοποιηθεί, ως όχημα, για την υλοποίηση της αυτής της επιδίωξης. Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις είναι αμφίβολες.


Προηγουμένως, όμως, θα πρέπει να έχουν τακτοποιηθεί οι εκκρεμότητες με τους δανειστές. Και οι εκκρεμότητες αυτές είναι δύο. Η πραγματοποίηση του PSI και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης, συνοδευόμενη από τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές. Αυτές τις εκκρεμότητες έχει αναλάβει η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου και φαίνεται ότι η πασοκική ελίτ θέλει να τις φέρει σε πέρας ο κ. Παπαδήμος, για να δει και εκείνη, από εκεί και πέρα, το τι θα κάνει - αν μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε.


Όσον αφορά το PSI, η διαδικασία έχει μπλέξει στα γρανάζια της κερδοσκοπίας των hedge funds, τα οποία, πολλές φορές, ενθαρρύνονται και από το "κανονικό" τραπεζικό σύστημα. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτό το κούρεμα του 50%, που έχει προβλέψει η, εκτός πραγματικότητας, απόφαση της 26-27/10/2011 των ηγετών της ευρωζώνης, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και ουσιαστικά θα οδηγήσει σε μια ανοικτή, έως και ανεξέλεγκτη χρεωκοπία το ελληνικό κράτος, η οποία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, αφού θα συνοδευτεί και από την ενεργοποίηση των ασφάλιστρων κινδύνου των ελληνικών κρατικών ομολόγων (cds), γεγονός το οποίο είναι πρωτόγνωρο, για μια αναπτυγμένη χώρα της ευρωζώνης, αφού στην περίπτωση αυτή, η "εθελοντική" διαδικασία της αναδιάρθρωσης του ελληνικού κρατικού χρέους θα μετατραπεί σε υποχρεωτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.


Και αυτό που συνεπάγεται από την υποχρεωτική διαδικασία κουρέματος του ελληνικού χρέους είναι ότι μια πιθανή κήρυξη στάσης πληρωμών από την Ελλάδα τον ερχόμενο Μάρτιο, οπότε πρέπει να πληρωθεί ένα τριετές ομόλογο, αξίας 14,4 δισ. €, θα κτυπήσει το σύνολο της ευρωζώνης, η οποία, μόλις προχθές, υποβαθμίστηκε σχεδόν στο σύνολό της από την Standard and Poor's, με τις προοπτικές να χειροτερεύουν.

Οι νέες, επί τα χείρω, αξιολογήσεις των χωρών της ευρωζώνης (πλην Γερμανίας) δεν δίνουν και πολλές δυνατότητες στους σκληροτράχηλους δογματικούς Γερμανούς, οι οποίοι θα υποχρεωθούν να κάνουν πίσω και να μην επιτρέψουν το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στο ελληνικό PSI.


Ας καταγράψουμε την νέα αξιολόγηση των ευρωζωνικών χωρών :

Γαλλία: υποβιβάστηκε κατά 1 μονάδα από ΑΑΑ σε ΑΑ+



Ισπανία: κατά 2 μονάδες, από ΑΑ- σε Α


Ιταλία: κατά 2 μονάδες, από Α σε ΒΒΒ+


Πορτογαλία: κατά 2 μονάδες, από ΒΒΒ- σε ΒΒ


Κύπρος: κατά 2 μονάδες, από ΒΒΒ σε ΒΒ+


Αυστρία: κατά 1 μονάδα, από ΑΑΑ σε ΑΑ+


Μάλτα: κατά 2 μονάδες, από Α σε Α-


Σλοβενία: κατά 2 μονάδες, από ΑΑ- σε Α+


Σλοβακία κατά 1 μονάδα, από Α+ σε Α


Το ισχυρότερο κτύπημα για την ευρωζώνη (και κυρίως την Γερμανία) αφορά την υποβάθμιση της Γαλλίας - αλλά και της Αυστρίας - αφού η Γερμανία που μένει με τα τρία Α θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος. Έτσι, οι μηχανισμοί στήριξης των οικονομιών της ευρωζώνης (και ο προσωρινός EFSF και ο μόνιμος ESM) που στηρίζονται στις εγυήσεις των κρατών της θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα, εξ αιτίας του γεγονότος ότι η υποβάθμιση των 9 χωρών της ευρωζώνης και η χειροτέρευση των προοπτικών της θα πλήξουν τους μηχανισμούς αυτούς, ιδιαίτερα τον EFSF, ο οποίος θα αντιμετωπίσει πρόβλημα υποβάθμισης. Οι εγγυήσεις αυτές θα χάσουν ένα μέρος από την αξία τους και σε αντικατάσταση αυτής της χαμένης αξίας, θα υποχρεωθεί η Γερμανία να αυξήσει τις δικές της εγγυήσεις, για να μπορέσει ο EFSF να έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια για την χρηματοδότηση των χωρών, που έχουν την ανάγκη στήριξης από τον μηχανισμό αυτόν.

Παράλληλα, αυτή η εξέλιξη θα σημάνει και τον περιορισμό της ισχύος και του ίδιου του EFSF, ο οποίος θα υποχρεωθεί να δανείζεται με μεγαλύτερα επιτόκια και αυτή η αύξηση του κόστους δανεισμού του θα μεταφερθεί στις χώρες που δανείζονται από αυτόν τον μηχανισμό (στην παρούσα φάση Ιρλανδία και Πορτογαλία) και όσες άλλες ακολουθήσουν.


Έτσι, η Γερμανία θα υποχρεωθεί να αυξήσει τις εγγυήσεις της, για την χρηματοδότηση των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης. Θα υποχρεωθεί, δηλαδή, να κάνει αυτό που, μέχρι τώρα, παλεύει να αποφύγει. Και πράττοντας κάτι τέτοιο, θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο και της δικής της υποβάθμισης. Αυτή η εξέλιξη, θα υποχρεώσει, επίσης, κατά πάσα πιθανότητα, την Γερμανία να επιτρέψει στην Ε.Κ.Τ. να τυπώσει χρήμα, για την στήριξη των ομολόγων της κρατών της ευρωζώνης, που έχουν πρόβλημα χρέους και χρηματοδότησης. Κάτι που μέχρι τώρα, επίσης, η Γερμανία έχει, δια ροπάλου, αποτρέψει. Αυτό, βέβαια, θα το πράξει η Γερμανία, απαιτώντας ολοένα και περισσότερα μέτρα λιτότητας, αλλά δεν θα κάνει τίποτε περισσότερο από το να οξύνει το πρόβλημα, αφού όπως εδώ και πολύν καιρό χρόνο υποστηρίζω (εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια), η αύξηση των μέτρων λιτότητας και η μείωση των μισθών δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να βαθαίνει την κρίση, η οποία ανακυκλώνει και μεγιστοποιεί τα δημοσιονομικά προβλήματα των χωρών της ευρωζώνης, οδηγώντας την σε έναν φαύλο κύκλο διαρκούς πτώσης όλων των μακροοικονομικών μεγεθών και αύξησης της ανεργίας.


Οι προοπτικές, λοιπόν, για την ευρωζώνη στο σύνολό της είναι μαύρες, ενώ και τα μηνύματα από τις Η.Π.Α. και το Δ.Ν.Τ., έτσι όπως αυτά τα μετέφερε η Κριστίν Λαγκάρντ στους Μέρκελ και Σαρκοζύ, είναι εντελώς αρνητικά και απειλητικά. Ο πρόεδρος Ομπάμα δεν είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει την επανεκλογή του στις φετινές προεδρικές εκλογές, αφού τρεις αμερικανικές τράπεζες θα δεχθούν ισχυρότατο πλήγμα από την ενεργοποίηση των cds των ελληνικών κρατικών ομολόγων, διότι θα υποχρεωθούν να πληρώσουν, αφού έχουν μεγάλα συμβόλαια ασφάλιστρων κινδύνου, ενώ, παράλληλα, η ελληνική χρεωκοπία θα οδηγήσει σε μια μαζική εκροή κεφαλαίων από την ευρωζώνη, γονατίζοντας την ευρωπαϊκή μπατιροτραπεζοκρατία και τα περισσότερο ευάλωτα κράτη, μια διαδικασία η οποία θα περάσει, αμέσως, στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
 
Οι Γερμανοί, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες είναι προϊόν του δογματισμού και της στενοκεφαλιάς τους και λαμβάνοντας τα μηνύματα από τις Η.Π.Α. δεν θα επιτρέψουν την επίσημη ελληνική χρεωκοπία (την οποία οι ίδιοι ανήγγειλαν στις 21/7/2011 και επαναβεβαίωσαν στις 27/10/2011!). Αυτό σημαίνει, ότι, παρά την σκληρή διαπραγμάτευση, στην οποία προβαίνουν, θα πληρώσουν πολύ περισσότερα από τα 130 δισ. €, που προβλεπόταν να δώσουν με την υπό κατάρτιση δανειακή σύμβαση, με την Ελλάδα, με αποτέλεσμα το ύψος της να φθάσει στα 180 δισ. € ή ακόμα, έως τα 250 δισ. €.
 
Η δύσκολη θέση στην οποία έχει έλθει η Γερμανία, δεν είναι άγνωστη στα hedge funds, καθώς και στο επίσημο τραπεζικό σύστημα, που κατέχουν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Και φυσικά, θα κάνουν το κλασσικό κερδοσκοπικό τους παιχνίδι.
 
Αυτή την στιγμή που μιλάμε, οι κάτοχοι των ελληνικών κρατικών ομολόγων είναι δύο ειδών : 

Από την μία πλευρά είναι το τραπεζικό σύστημα το οποίο έχει εγκλωβιστεί στα ελληνικά κρατικά ομόλογα τα οποία έχουν πέσει στο 30% της αρχικής τους αξίας.

Από την άλλη πλευρά, είναι τα κερδοσκοπικά hedge funds τα οποία έτρεξαν να αγοράσουν τα καταρρεύσαντα ελληνικά ομόλογα, προκειμένου στην διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, να απαιτήσουν την πληρωμή τους εις ολόκληρον, όπως έπραξε, ήδη, το ισπανικό hedge fund Vega, το οποίο αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις, για να καταφύγει στην ενεργοποίηση των cds.
 
Με δεδομένη την επιθυμία των ευρωζωνιτών να μην ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου, τα hedge funds στριμώχνουν τους ευρωζωνίτες, ισχυριζόμενα ότι δεν επιθυμούν την εθελοντική συμμετοχή τους στο PSI και ζητούν την πληρωμή τους στο 100% της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων, που έχουν στην κατοχή τους, απειλώντας ότι θα καταφύγουν δικαστικά και θα ζητήσουν την ενεργοποίηση των cds, εάν οι ευρωζωνίτες είναι διατεθειμένοι να μετατρέψουν την εθελοντική διαδικασία, σε υποχρεωτική. Και φυσικά, σε αυτή την διεκδίκηση και σε αυτόν τον διαπραγματευτικό εκβιασμό, έχουν την συμπαράσταση και των επίσημων τραπεζών, που έχουν στα χέρια τους τα απαξιωμένα ελληνικά κρατικά ομόλογα.
 
Βέβαια, όλα αυτά είναι διαπραγματευτικοί ελιγμοί, για να περιορίσουν το κούρεμα των ομολόγων, πολύ λιγότερο από το 70%, κάτι που είναι κερδοφόρο, για τα funds, αφού αυτά τα αγόρασαν, περίπου, στο 30% της αρχικής αξίας τους, αλλά και η αδηφαγία είναι παρούσα, αφού κάποιοι θα επιμείνουν, μέχρι τέλος, για την, εις ολόκληρον, πληρωμή των ελληνικών κρατικών ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους. Και σε αυτούς τους διαπραγματευτικούς ελιγμούς, το επάνω χέρι το έχει το τραπεζικό και το παρατραπεζικό σύτημα, αφού οι ευρωζωνίτες δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν και να εκβιάσουν με μια ενεργοποίηση των ασφάλιστρων κινδύνου.
 
Βέβαια, στην πορεία είναι πολύ πιθανό - το πιθανότερο - ότι θα υπάρξει μια συμφωνία στο ελληνικό PSI, αλλά αυτοί, που θα πληρώσουν την συμφωνία αυτή, θα είναι οι ευρωζωνίτες και κυρίως οι Γερμανοί, αφού οι "ιδιώτες" ομολογιούχοι θα επιτύχουν να αποσπάσουν, επί πλέον, ποσά, από αυτά που προέβλεπαν τον Οκτώβριο του 2011 και φυσικά το ποσόν των 130 δισ. € της δανειακής σύμβασης, για το οποίο γίνεται λόγος στην σχετική απόφαση της 26-27/10/2011, θα είναι, προφανώς, ακόμα μεγαλύτερο.
 
Το χειρότερο όλων είναι ότι αυτή η διαδικασία του κουρέματος θα είναι αναποτελεσματική, ως προς τον στόχο της, αφού το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν θα πέσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Η περίφημη στρατηγική εξόδου από την κρίση, που στηρίχθηκε σε αυτή την ανεπαίσθητη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, μέσω του PSI - μια ανόητη ιδέα της πείσμονος γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και η οποία ακόμα και τώρα διαφημίζεται, ως λύση, για την ελληνική κρίση, από την πανικόβλητη εγχώρια ελίτ - δεν θα έχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και μάλιστα ο εν λόγω στόχος θα καταστεί, εντελώς, άπιαστος, όπως, άλλωστε, εμμέσως, αλλά σαφώς, έχει αναγνωρίσει η ηγεσία της ευρωζώνης, με την απόφασή της της 9/12/2011, με την οποία έδωσε τέλος στην διαδικασία των PSI στην ευρωζώνη, διακηρύσσοντας ότι το ελληνικό PSI είναι και το τελευταίο!
 
Έτσι το ελληνικό PSI, της απόφασης των ευρωζωνιτών της 26-27/10/2011 (που προέβλεπε ένα κούρεμα του 50% στην ονομαστική αξία των ομολόγων, που κατέχουν οι τράπεζες και τα hedge funds και την αντικατάσταση των παλαιών ομολόγων, με νέα ομόλογα μισής ονομαστικής αξίας και πολύ μακρύτερης διάρκειας και με δεδομένο ότι τα επιτόκια των νέων ομολόγων υπολογίζονταν γύρω στο 6%, η διαχρονική αξία των νέων ομολόγων δεν θα ξεπερνούσε το 40% των παλαιών, με αποτέλεσμα να χάσουν το 60%, της αρχικής τους αξίας, δήθεν εθελοντικά, υπό την απειλή της ευρωζώνης, για πλήρη στάση πληρωμών), οδηγείται σε ένα αποτέλεσμα, το οποίο, ούτως, ή άλλως, θα είναι ατελέσφορο, για την χώρα μας, φορτώνοντάς την, με ακόμα μεγαλύτερα δάνεια, τα οποία θα είναι, επίσης, αδύνατο να αποπληρωθούν, αλλάζοντας, παράλληλα, το νομικό καθεστώς υπαγωγής των νέων ομολόγων που θα κατέχουν οι τράπεζες και οι παρατράπεζες από το ελληνικό δίκαιο στο βρετανικό. (Κάτι που θα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα, αφού αφήνει το ελληνικό δημόσιο απροστάτευτο, απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών του).


Όσον αφορά την επερχόμενη δανειακή σύμβαση, την οποία ανέλαβε να χειρισθεί ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν, ευθύς εξ αρχής, αντίθετος στην διεξαγωγή του ελληνικού PSI και στην αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, με δεδομένα τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι ό γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός θα κάνει ό,τι μπορεί να περιορίσει το ύψος του δανείου, που θα δοθεί στην χώρα μας. Αλλά το δάνειο θα το εγκρίνει, ό,τι και να συμβεί - εκτός και εάν συμβεί το απίθανο (το οποίο, όμως, θα ήταν και το ευκταίο να συμβεί). Εάν, δηλαδή, η Ελλάδα αρνηθεί την λήψη του δανείου αυτού.


Το πρόβλημα με την κυβέρνηση Μέρκελ είναι ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα για τον περιορισμό του ύψους του δανείου, προς την Ελλάδα και τούτο διότι είναι εγκλωβισμένη στην ανόητη και αδιέξοδη τακτική της, η οποία ώθησε στην αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, που στην αρχή (2010), μέχρι τον Ιούλιο του 2011, απέκελειε - και ενώ αυτή η αναδιάρθρωση ήταν ένα προαπαιτούμενο στοιχείο, για την επίλυση της κρίσης, πριν από την υπογραφή του Μνημονίου του Μαΐου του 2010 -, αλλά θέλησε αυτή η διαδικασία να είναι "εθελοντική", υπό την παράλληλη απειλή, έναντι των τραπεζιτών, της πλήρους άρνησης πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, μια άρνηση η οποία στην πορεία αποδείχθηκε γράμμα κενό περιεχομένου, αφού η διεύρυνση της ευρωπαϊκής κρίσης, που ακολούθησε τις ανόητες και αλυσιτελείς αποφάσεις της 21/7/2011 και της 27/10/2011, με την εξάπλωσή της στην Ιταλία, στην Ισπανία, αλλά και στην Γαλλία, υποχρέωσε την Γερμανία να αποσύρει την γενική εφαρμογή των PSI, σε όλες τις  υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης και να καταστήσει το PSI μια ελληνική μοναδικότητα (!!!), με την, ομοίως, ανόητη και αλυσιτελή απόφαση τως 9/12/2011, που οδήγησε στις μαζικές υποβαθμίσεις των χωρών της ευρωζώνης, για τις οποίες έκανα, ήδη, λόγο.


Έτσι η κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων Μέρκελ - Σόϋμπλε - Ρέσλερ θα κάνει αυτό που ήθελε να αποφύγει : Θα βάλει το χέρι στην τσέπη και μάλιστα, θα το βάλει βαθιά, για να αποφύγει το επερχόμενο τσουνάμι, που θα κτυπήσει την ευρωζώνη, εάν οι Γερμανοί δεν υποκύψουν στους εκβιασμούς του τραπεζικού και του παρατραπεζικού συστήματος και δεν συμβιβασθούν με μια αύξηση της χρηματοδότησης του ελληνικού δημοσίου, που θα υπερβαίνει, κατά πολύ, τα 130 δισ. €. (Εκτός και εάν τα hedge funds αρκεσθούν σε λιγότερα - κάτι που δεν φαίνεται πιθανό).


Θα το κάνει η γερμανική κυβέρνηση αυτό, απαιτώντας από την Ελλάδα επιτόκια τα οποία θα είναι προφανώς πολύ μεγαλύτερα από αυτά που προσφέρει στα hedge funds. Εκτός εάν επικρατήσει η λογική...


Αν ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός δεν κάνει αυτό που ήθελε να αποφύγει, θα θέσει σε κίνδυνο την ευρωζώνη και την ενότητά της. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Μπορεί, ένα τμήμα του να το επιθυμεί, αλλά δεν μπορεί, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να το κάνει πράξη. Πολύ περισσότερο, που δεν υπάρχει συμφωνία στο εσωτερικό της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, για κάτι τέτοιο.






Όταν, λοιπόν, ξεμπλέξει με όλα αυτά, η πασοκική ελίτ θα προσπαθήσει να μείνει ενωμένη, για να παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία, μέχρι την λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής τον Οκτώβριο του 2013, έχοντας εξασφαλίσει και την έγκριση των δανειστών της χώρας.


Όμως, όλοι αυτοί σχεδιασμοί είναι, παντελώς, αβέβαιοι, με μεγαλύτερη αβεβαιότητα, όσον αφορά την βιωσιμότητα της κυβέρνησης του κ. Λουκά, η οποία κινδυνεύει από "ξαφνικό θάνατο".


Ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα υφίσταται, με την ενότητα του πασοκικού χώρου, αφού ο όποιος χαμένος (ή όποιος εκτιμήσει ότι θα είναι χαμένος) στην εσωκομματική διαδικασία μπορεί να ελπίζει ότι, εκτός ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη.


Αλλά η μέγιστη αβεβαιότητα υπάρχει και αφορά την στάση του κόσμου, ο οποίος ουδόλως είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί μια παράταση της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, χωρίς την μεσολάβηση εκλογών. Βέβαια, αυτό, από μόνο του, δεν λέει τίποτε, όσο ο πληθυσμός της χώρας παραμένει απαθής.


Αυτή η απάθεια, όμως, εν όψει και των επικείμενων νέων μέτρων, δεν είναι δεδομένη (εδώ έφθασε ο καθεστωτικός πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιώργος Παναγόπουλος να πει στον Παπαδήμο ότι "αν είναι να καταργήσουμε τον κατώτατο μισθό και να δώσουμε μισθούς των 500 και 600 ευρώ, τότε καλύτερα να βγούμε από την ευρωζώνη"!). Το αντίθετο, μάλιστα.


Το εφιαλτικό, για την πασοκική ελίτ (και για το σύνολο της αλαφιασμένης πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας) φάντασμα των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου 2011, που οδήγησε στην κατάρρευση της κυβέρνησης του στρατηγικά αφελούς "άρχοντα του χάους", είναι πάντα παρόν...


Αλλά ας δούμε τώρα, μετά από αυτήν την μακρά εισαγωγή, τα κείμενά μου, για τα οποία κάνω λόγο και τα οποία δημοσιεύτηκαν, ως σχόλια, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα, που αναρτήθηκε στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", με τίτλο : "Ο στρατηγός απόκαμε..." http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html :

Είδα, σήμερα (3/1/2012) τον καταγέλαστο Χρήστο Παπουτσή να δηλώνει ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ εγγυάται ότι το έργο, που είναι να γίνει, θα πραγματοποιηθεί.

Μετά τον Βαγγέλη (Βενιζέλο), λοιπόν, ήλθε και ο, εκ των τελευταίων πιστών στον ΓΑΠ, κυρ-Χρήστος να μας μιλήσει για (και να νεκραναστήσει) την πλειοψηφία των 153 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην Βουλή. (Μια πλειοψηφία, που είναι προβληματική και δεν είναι δεδομένη, αν και το δέλεαρ της διατήρησης της εξουσίας αποτελεί ένα ικανό αφροδισιακό για την Κ.Ο. του εν λόγω κόμματος, στο μέτρο που τα μέλη της μπορεί να πιστεύουν, ακόμα, ότι, τελικώς, θα αποφύγουν το λυντσάρισμα).

Οι "λεβέντες" Βενιζέλος και ΓΑΠ φαίνεται ότι καταλήγουν, παρασκηνιακά, σε, κάποιας μορφής, συνεργασία.

Για να δούμε, αύριο, τον "άρχοντα του χάους"...

 (3/1/2012 http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1325621495846#c7044719806308904007 ).

Δυαρχία στο ΠΑΣΟΚ, μένοντας (προσωρινά;) ο ίδιος αρχηγός, ζήτησε (σήμερα 4/1/2012) ο "άρχοντας του χάους", μέχρι να φύγει, μετά τις εκλογές.

Τις εκλογές, βέβαια, θέλει να τις αποφύγει. (Αυτό δεν το είπε).

Για να δούμε το τι θα κάνουν οι άλλοι...

(Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, πρώτος από όλους, καταγγέλει τον "άρχοντα του χάους", για συμπαιγνία με τον Βενιζέλο και παράδοση της ηγεσίας του κόμματος στον αγαπητό Βαγγέλη, με μια φαρσοκωμωδία εκλογής του τελευταίου, ως υποψήφιου πρωθυπουργού, από τα στελέχη και όχι από τη βάση του κόμματος. Αυτή η στάση του νυν υπουργού Ανάπτυξης δείχνει ότι η πρόταση του ΓΑΠ δεν θα τύχει καλής υποδοχής από τους υπόλοιπους και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αποχώρησης του ίδιου από το, υπό εκκόλαψη, ΠΑΣΟΚ των ΓΑΠ - Βενιζέλου).

Φυσικά, αυτή η πρόταση του "άρχοντα του χάους", έτσι όπως εμφανίζεται, δεν είναι διόλου ελκυστική, για κανέναν, εκ των υποψήφιων να τον διαδεχθούν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Και δεν είναι ελκυστική η πρόταση αυτή, διότι ο όποιος υποψήφιος πρωθυπουργός, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, θα έχει να υποστεί και το βάρος της παρουσίας του ΓΑΠ, ως αρχηγού του κόμματος και πριν και κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και φυσικά, θα χρεωθεί και την, ούτως ή άλλως, συντριπτική ήττα, που θα έλθει, αναπόδραστα, χωρίς ο όποιος υποψήφιος αρχηγός να μπορέσει να δώσει την δική του προσωπική πινελιά στην προεκλογική μάχη, προκειμένου να μπορέσει να μειώσει, έστω και ελάχιστα, το καταθλιπτικά μεγάλο μέγεθος της επερχόμενης εκλογικής συντριβής, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές.

Αυτή η πρόταση του "άρχοντα του χάους", προφανώς, δεν συμφέρει ούτε τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Οπότε το ζήτημα είναι να δούμε, υπό ποίες προϋποθέσεις, μπορεί να την έχει αποδεχθεί και να έχει συμφωνήσει, παρασκηνιακά, με τον ευήθη "άρχοντα".

Και η μόνη προϋπόθεση, υπό την οποία θα μπορούσε να αποδεχθεί την πρόταση του ΓΑΠ ο Βαγγέλης Βενιζέλος, είναι το να αναδειχθεί ο αγαπητός Βαγγέλης πρωθυπουργός, πριν από τις βουλευτικές εκλογές, μέσα από την εκλογή του, από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ των 153 βουλευτών (για την οποία έχουν κάνει λόγο ο Βενιζέλος, αλλά και εσχάτως ο Παπουτσής) και αφού, προηγουμένως, ανατραπεί η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου, με οποιονδήποτε λόγο και αφορμή.

(Γι' αυτό και οι Λοβέρδος - Διαμαντοπούλου - Ραγκούσης ομνύουν στην στήριξη της κυβέρνησης του κ. Λουκά. Θέλουν να αποφύγουν να πάρουν θέση, απέναντι σε μια τέτοια προσπάθεια επανασύστασης μιας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δεν τους συμφέρει, αφού τους βγάζει από την διεκδίκηση της αρχηγίας στο ΠΑΣΟΚ και τους υποχρεώνει, είτε να πάρουν την πρωτοβουλία να διασπάσουν το κόμμα, είτε να υποταχθούν στην μοίρα, που τους προδιαγράφει ο "άρχοντας του χάους". Βέβαια, προ αρκετών ημερών, ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, όταν το σκηνικό ήταν διαφορετικό, έλεγε ότι η χώρα πάει στον γκρεμό και με την κυβέρνηση Παπαδήμου - αλλά ποιός θυμάται τέτοιου είδους πιρουέτες και μεταμορφώσεις, αφού τώρα τον κ. Ανδρέα τον συμφέρει η παραμονή της κυβέρνησης του κ. Λουκά ...)

Εν πάση περιπτώσει, η ικανοποίηση της (μωρο)φιλοδοξίας του Βαγγέλη Βενιζέλου να γίνει πρωθυπουργός είναι και το μόνο δέλεαρ, για να έχει αποδεχθεί την πρόταση του ΓΑΠ, για την σύσταση μιας προσωρινής (;) δυαρχίας.

Για να δούμε, τι έχουν μηχανευθεί, για να περάσουν αυτό που θέλουν, καθώς και το πως σκοπεύουν να το περάσουν.

Και τούτο διότι τα πράγματα δεν είναι καλά και δεν είναι καθόλου δεδομένα, για το δίδυμο της συμφοράς.

Αλλά ο "άρχοντας του χάους" δεν μίλησε μόνο, για την δυαρχία στο ΠΑΣΟΚ. Μίλησε και για την ιστορία, με τον Σταύρο Ψυχάρη και την μη δανειοδότηση του ΔΟΛ από τους Ταμβακάκη και Ράπανο της Εθνικής Τράπεζας και αποκάλυψε όλο το βάθος και όλη την έκταση της αθλιότητας, που διήπε ολόκληρη την περίοδο της διακυβέρνησής του, όπως, επίσης και  την περίοδο κάθε διακυβέρνησης στην χώρα μας.

Και φυσικά τον κ. Βασίλη Ράπανο (φίλο του μακαρίτη Θεόδωρου Καρατζά, επίσης φίλο του άλλου μακαρίτη Νίκου Θέμελη, εκλεκτό μέλος της διαλυτικής, για τον τόπο, παρέας του κ. Κώστα Σημίτη, που οδήγσε την χώρα στην παρούσα καταστροφή, στην οποία ο ρόλος του ιδίου του Ράπανου δεν ήταν αμελητέος), ο οποίος κ. Ράπανος μας είπε, μόλις προχθές, ότι, πρέπει όλοι μας να φτωχύνουμε, για να μείνουμε στο ευρώ (αποδεικνύοντας ότι παραμένει, ένα αμετανόητο μέλος αυτής της "συμμορίας του ευρώ", που οδηγεί τον ελληνικό πληθυσμό στο καθεστώς της εξυφαινόμενης μοντέρνας πεονίας, που του επιφυλάσσουν οι τοκγλυφικοί δανειστές της χώρας) ο ΓΑΠ τον έβαλε στην ΕΤΕ, για να ελέγχει, πλήρως, τους εσωτερικούς μηχανισμούς χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και ειδικά των ΜΜΕ. Και έτσι, βέβαια, να στηρίζει την πολιτική του.

Το αστείο είναι ότι, μετά την αποκάλυψη του ΓΑΠ, για το γεγονός ότι ο ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη έπαψε να τον στηρίζει, επειδή δεν χορηγήθηκε ένα δάνειο των 10.000.000,00 € στο εκδοτικό συγκρότημα, οι Ράπανος και Ταμβακάκης έκαναν τους ανήξερους και είπαν ότι τα δάνεια δίνονται ... με τραπεζικά κριτήρια και ότι ... δεν επιτρέπουν σε τρίτους να παρεμβαίνουν, αποδεικνύοντας το μέγεθος της ψευδολογίας τους.

Και αυτά τα λένε την στιγμή που και ο ΓΑΠ και ο Ψυχάρης επιβεβαιώνουν την ανάμειξη του ίδιου του πρωθυπουργού στην όλη υπόθεση. Ο, μεν, ΓΑΠ λέει ότι του τηλεφώνησαν οι Ταμβακάκης και Ράπανος και τον ρώτησαν, αν πρέπει να δώσουν το δάνειο στον ΔΟΛ (και ο ίδιος λέει ότι τους είπε ότι, αν ο ΔΟΛ πληροί τα κριτήρια, να το δώσουν, αν όχι, να μην το δώσουν, χωρίς να μας εξηγήσει το γιατί, αν ήταν να ακολουθηθούν οι συνήθεις διαδικασίες, έπρεπε τα δύο στελέχη της τράπεζας να τον ρωτήσουν). Ο, δε, Ψυχάρης λέει ότι του απέρριψαν το αίτημα για δάνειο και ανεπισήμως του είπαν ότι δεν το εγκρίνει το Μαξίμου (δηλαδή ο ΓΑΠ).

Σε τέτοιο επίπεδο κατεξευτελισμού έφθασαν τα δύο τραπεζικά στελέχη της επιλογής του ΓΑΠ, αφού το ψεύδος των λεγομένων τους είναι πασιφανές. Περιττό να πω ότι η δικαστική διερεύνηση της όλης υπόθεσης είναι απαραίτητη και τα δύο στελέχη θα πρέπει να δώσουν λόγο, για όσα καταγγέλονται.

Τι να πει κανείς, για τον εσμό αυτών, που μας κυβερνούν και εκείνων, που είναι υπεύθυνοι, για την χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας!!!

(Έτσι καταλαβαίνει κάποιος και το πως έκλεισε η "Ελευθεροτυπία").

Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία έχει μαζέψει πολλά, σε όλους αυτούς - είτε αυτοί βρίσκονται στην πολιτική, είτε στην οικονομική ελίτ του τόπου - , που είναι υπεύθυνοι, για τον εξελισσόμενο όλεθρο.

Και αυτό, μάλλον, δεν θα τους βγει σε καλό...

Αμ, πάλι, αυτή η απαίτηση του "άρχοντα του χάους" από τους εκδότες "να βάλουν πλάτη" στην μνημονιακή πολιτική του (και να φύγουν από την πίσω πόρτα του Μαξίμου - προφανώς για να μην τους δει κανένα "κακό μάτι"), τι μας λέει και τι μας διδάσκει;

Προφανώς αυτό, που μας διδάσκει, είναι ότι η περιφήμη "ελεύθερη διακίνηση των ιδεών", η περιβόητη "ελευθεροτυπία" και όλα τα συμπαρομαρτούντα φληναφήματα της καταγέλαστης "πνευματικής" ελίτ των κοινωνιών του γραφειοκρατικού καπιταλισμού, είναι μηχανισμοί ιδεολογικής φενάκισης, παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας - και ειδικότερα, του εγγράμματου τμήματος του πληθυσμού -, από την διαρκή συμπαγνία της, εκάστοτε, κρατικής (κυβερνητικής) εξουσίας, με την αντίστοιχη εξουσία του ολιγοπωλίου της πληροφόρησης των μεγαλοκαπιταλιστών ιδιοκτητών του, εν τη ευρεία εννοία, τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού - όσο και αν, εν μέρει, το διαδίκτυο έχει, κάπως, σπάσει αυτό το ολιγοπώλιο (το οποίο ολιγοπώλιο των Μ.Μ.Ε., όμως, έχει απλώσει τα πλοκάμια του και στο διαδίκτυο, όπως το ίδιο έχει κάνει και η κρατική εξουσία).

Και αυτοί οι παγιδευτικοί και αποπροσανατολιστικοί, για την κοινωνία, μηχανισμοί είναι, εκ των ων, ουκ άνευ, για την κάθε κυβερνητική (και "ιδιωτική"/επιχειρηματική) εξουσία, αφού είναι εκείνοι οι μηχανισμοί, μέσω των οποίων, επικοινωνείται η πολιτική της στο ευρύ κοινό, μεταχειριζόμενη τα κλασσικά προπαγανδιστικά τεχνουργήματα, που μας δίδαξαν οι Goebbels, Λένιν, Γεωργαλάς, καθώς και οι πολυάριθμοι προκάτοχοί τους, προσαρμοσμένα στην σύγχρονη εποχή.

Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα και έτσι λειτουργούν. (Άσχετα από το ότι, πολλές φορές, αυτοί οι μηχανισμοί αποτυγχάνουν να φέρουν σε πέρας κάποιους εκ των στόχων τους - εξ αιτίας του ότι οι στόχοι αυτοί υπερβαίνουν τις αντοχές της κοινωνίας και αυτοί που τους βάζουν υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους. Ακριβώς, όπως την έπαθε ο "άρχοντας του χάους", αν και το παραπέον και πανικόβλητο εξουσιαστικό σύστημα της χώρας μπόρεσε να βρει μια προσωρινή διέξοδο, η οποία, ως προσωρινή που είναι, παραμένει αβέβαιη και ανασφαλής, εν όψει των νέων αδιεξόδων που έρχονται, εξ αιτίας και του δογματισμού που διέπει την νοοτροπία των τροϊκανών εκπροσώπων των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας μας, οδηγώντας την σε μια μοντέρνα εκδοχή των εξελίξεων, που έλαβαν χώρα στην μεσοπολεμική Γερμανία της δεκαετίας του 1930, ή των όσων συνέβησαν στην Ελλάδα την ίδια δεκαετία, με την χρεωκοπία της χώρας, με την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου - λόγω της ανελαστικής σύνδεσης της "χρυσής δραχμής", με την σκληρή αγγλική λίρα - έως την έλευση της δικτατορίας της 4/8/1936 του Ιωάννη Μεταξά)...

Αυτά, για να μην έχουμε και για να μην καλλιεργούμε αυταπάτες, γύρω από το που βρισκόμαστε και με ποιούς έχουμε να κάνουμε...

(4/1/2012 και 6/1/2012  http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1325708742252#c6052125795785412260 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1325714373120#c2537959045533935658 και  http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1325880135939#c6063522960872950634 ).

Εν όψει της ταχείας κατάρρευσης της στρατηγικής του "άρχοντα του χάους" (περί του ΓΑΠ ο λόγος),  ο οποίος ζήτησε παράταση του αρχηγικού του βίου στο ΠΑΣΟΚ, μέσω ενός σχήματος δυαρχίας, το οποίο θα τον κρατούσε αρχηγό, μέχρι τον Ιούνιο (και από εκεί και πέρα, ό,τι ήθελε προκύψει) και θα προέκρινε ως (υποψήφιο;) πρωθυπουργό τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο ΓΑΠ φαίνεται ότι προσανατολίζεται στην γρήγορη απομάκρυνσή του, από την αρχηγία του κόμματός του, αφού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ το σχέδιό του, περί δυαρχίας, βρήκε ελάχιστους υποστηρικτές και την απόλυτη εναντίωση των υπολοίπων, όπως, άλλωστε, ήταν αναμενόμενο.

Ως εκ τούτου ο "άρχοντας του χάους", κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, φαίνεται ότι θα αποσυρθεί γρήγορα, προκειμένου να υποστεί έναν ακόμη απόλυτο προσωπικό και πολιτικό κατεξευτελισμό.

Μπορεί, βέβαια, ο μοιραίος, για τον τόπο, ΓΑΠ να αποτελεί, ουσιαστικά, ένα εφιαλτικό παρελθόν, αλλά αυτό δεν συμβαίνει και με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι απολύτως διατεθειμένο να εξακολουθήσει να ταλαιπωρεί τον ελληνικό πληθυσμό, με την παραμονή του στην εξουσία, φυσικά, χωρίς, την μεσολάβηση εκλογών.

Αυτήν την πρόθεση και επιδίωξη είναι που εκφράζει η άρτι δημοσιευθείσα επιστολή των βουλευτών του κόμματος (και υπουργών) ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑ, ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΛΑΡΗ, ΘΑΝΟΥ ΜΩΡΑΙΤΗ, ΣΩΚΡΑΤΗ ΞΥΝΙΔΗ, ΜΑΝΩΛΗ ΟΘΩΝΑ, ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΑΛΩΤΗ, και ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ, οι οποίοι ζητούν από την κυβέρνηση Παπαδήμου να μείνει στην εξουσία, ανασχηματιζόμενη, μέχρι τον Οκτώβριο του 2013, δηλαδή μέχρι την λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής.

Αυτοί, βέβαια, μπορεί να μιλούν για παραμονή της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά (στην ουσία δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να) περιγράφουν μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον νέο αρχηγό του, (αν και) όταν αυτός εκλεγεί από μια ψηφοφορία των οπαδών του κόμματος (ή οπωσδήποτε αλλιώς γίνει αυτή η εκλογή).

Με δεδομένη την αποχώρηση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ από την κυβέρνηση Παπαδήμου, στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ ζητήσει παράταση του βίου της κυβέρνησης, μέχρι το τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, έστω και για λόγους διαφύλαξης της προσωπικής του αξιοπιστίας, δεν θα μπορούσε να παραμείνει πρωθυπουργός, σε ένα σχήμα, στο οποίο δεν θα μετέχουν αυτά τα δύο κόμματα.

Ακόμα και με την πιθανή ενίσχυση της κυβέρνησης Παπαδήμου, με την συμμετοχή κάποιων άλλων, π.χ. του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, ή ακόμα και του κόμματος του κ. Φώτη Κουβέλη (ή κάποιων "ορφανών" του κόμματος του εν λόγω κυρίου, σαν τον κ. Μάνο Ματσαγγάνη, ή την κ. Βάσω Κιντή και τους περί αυτών), ο κ. Λουκάς δεν θα μπορούσε να παραμείνει πρωθυπουργός, χωρίς να υποστεί έναν, άνευ προηγουμένου, εξευτελισμό. Βέβαια, είναι άβυσσος η ψυχή του κάθε ανθρώπου και ως εκ τούτου, ο κ. Παπαδήμος μπορεί και να αποδεχθεί να πρωθυπουργεύσει, ανασχηματίζοντας την κυβέρνησή του, με την αντικατάσταση των υπουργών της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ, οι οποίοι δεν θα μείνουν σε ένα τέτοιο σχήμα, που η διάρκεια της ζωής του θα παραταθεί, μέχρι τον Οκτώβριο του 2013.

(Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, βέβαια, έχει όλη την ... καλή διάθεση να μείνει, αλλά δεν μπορεί να μείνει, αν δεν μείνει και η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά, η οποία δεν θα έχει κανέναν λόγο να μείνει, αφού θα έχουν "τακτοποιηθεί" οι τρέχουσες εκκρεμότητες, με το PSI και την δανειακή σύμβαση, με τους δανειστές της χώρας).

Κάτω από αυτές τις συνθήκες (και όσο και αν ο εν αποδρομή ευρισκόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντιστέκεται στην πλήρη εκπαραθύρωσή του από το κόμμα του) η μόνη εναλλακτική λύση, που έχει η, εν πλήρη συγχίσει διατελούσα, εξουσιαστική πασοκική ελίτ (των "αντιεξουσιαστών που βρίσκονται στην εξουσία", σύμφωνα με την κωμικοτραγική και καταγέλαστη έκφραση του "άρχοντα του χάους", κατά την εποχή της παντοδυναμίας του) δεν έχει άλλη λύση από το να αποπέμψει, ή ανατρέψει - με εύσχημο, ή μη εύσχημο, τρόπο και με οποιαδήποτε πρόφαση ή πρόσχημα, ή με οποιοδήποτε καμουφλάζ - τον κ. Λουκά Παπαδήμο και την κυβέρνησή του και να την αντικαταστήσει με μια κυβέρνηση, υπό τον νέο του πρόεδρο, όταν αυτός εκλεγεί, ύστερα από την ανάδειξή του, με οποιονδήποτε τρόπο, μέσα από τις εσωκομματικές διαδικασίες.

Αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να στηριχθεί στην επισήμως και τυπικά υπάρχουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ των 153-154 βουλευτών (και θα ήταν καλοδεχούμενη και μια συμμετοχή κάποιων "προθύμων" σαν την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ή οποιουδήποτε άλλου, από τον χώρο της ευρωκομμουνιστικογενούς αριστεράς) και θα ήταν δυνατόν να εξαντλήσει την θητεία της παρούσας Βουλής των εκλογών της 4/10/2009, μέχρι τον Νοέμβριο του 2013.

Σε αυτό το σενάριο φαίνεται να βαδίζει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, (με, ή χωρίς τον ΓΑΠ).

Όμως, παρά την τυπική ύπαρξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ και παρά την επιθυμία των βουλευτών του κόμματος να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία, μέχρι το τέλος της θητείας τους (λόγω του ότι βλέπουν ότι η θητεία αυτή δεν θα ανανεωθεί και επειδή, μέσα στην απελπισία τους, ελπίζουν σε ένα θαύμα, το οποίο μπορεί να τους σώσει από τον επερχόμενο εκλογικό αφανισμό), το σενάριο αυτό απέχει πολύ από το να έχει μια ασφαλή κατάληξη, ακριβώς επειδή προϋποθέτει ότι η πασοκική ελίτ θα λειτουργήσει, μέσα σε ένα περιβάλλον που θα της επιτρέψει να παραμείνει ψύχραιμη και να πάρει αποφάσεις οι οποίες θα έχουν τα εχέγγυα της ορθολογικότητας και θα της επιτρέψουν να μείνει ενωμένη και να αποφύγει την διάσπαση, η οποία είναι προ των πυλών.

Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν η πασοκική ελίτ έχει επιτύχει να λειτουργήσει ορθολογικά και να παραμείνει ενωμένη, σε δύσκολες στιγμές του ιστορικού βίου της.

Αλλά είναι, επίσης αληθές ότι η παρούσα κρίση, η οποία σοβεί στον χώρο της ελληνικής κεντροαριστεράς, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, αφού όλες οι άλλες κρίσεις που έχει ιστορικά περάσει, ουδεμία σχέση έχουν με την παρούσα, αφού η τελευταία έχει μια τόσο μεγάλη έκταση και ένταση και έχει πάρει ασύλληπτες διαστάσεις, αποξενώνοντας τον πολιτικό αυτόν χώρο από τον σκληρό πυρήνα των κοινωνικών του ερεισμάτων και των κοινωνικών του αναφορών.

Για τον λόγο αυτόν, η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ είναι ένα θέμα που βρίσκεται πολύ σοβαρά, ως θέμα ημερησίας διάταξης και πρώτης γραμμής στον χώρο αυτόν, αφού, για πρώτη φορά, ένα μεγάλο τμήμα - και μάλιστα το μέγιστο - αυτής της ελίτ, δεν θα μπορέσει να κρυφθεί και να σωθεί, κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του κόμματος και θα αντιμετωπίσει τον έντονα υπαρκτό και επικείμενο κίνδυνο του ολοκληρωτικού πολιτικού του αφανισμού.

Αυτό σημαίνει ότι, με την πλήρη απαξίωση του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα της ελληνικής κεντροαριστεράς, που κατάφερε ο "άρχοντας του χάους", η τράπουλα του πολιτικού παιχνιδιού, μέσα στο ΠΑΣΟΚ και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή, μπορεί να ξαναμοιρασθεί, με νέους όρους, οι οποίοι θα ξεπεράσουν και θα καταστρέψουν την παλαιά κομματική επετηρίδα και την ιεραρχία μέσα στο ΠΑΣΟΚ, μηδενίζοντας την όποια κομματική "προσφορά" και τα όποια κομματικά "ένσημα" έχουν διαμορφώσει αυτήν την επετηρίδα, ακριβώς επειδή όλοι αυτοί οι οποίοι συμμετείχαν στο καταστροφικό, για την ελληνική κοινωνία, έργο της κυβέρνησης του ΓΑΠ και εξακολουθούν να συμμετέχουν στο, αναλόγως, καταστροφικό έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου, έχουν πολιτικά απαξιωθεί, μαζύ με το ΠΑΣΟΚ.

Και επειδή στην πολιτική ουδείς μπορεί να δεχθεί, σε προσωπικό επίπεδο την πλήρη απαξιώσή του, για τον λόγο αυτόν θα φροντίσει να αποτινάξει το στίγμα, με τον αποχωρισμό του από τον απαξιωθέντα πολιτικό φορέα, στον οποίο θα φροντίσει να αποδώσει όλες τις ευθύνες, για την επελθούσα κατάσταση, απαξιώνοντας τον απαξιωμένο αρχηγό (ο οποίος, είναι η αλήθεια ότι κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να συνεχίσει ακάθεκτος την συνέχιση της παραπέρα απαξίωσής του, φθάνοντας και ξεπερνώντας και τα επίπεδα της αυτογελοιοποίησή του).

Αυτή η κατάσταση,μαζύ με την επικρατούσα ρευστότητα μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και την περαιτέρω εξελισσόμενη απαξίωση του πολιτικού φορέα της ελληνικής κεντροαριστεράς, καθιστά ανασφαλείς τους όποιους σχεδιασμούς του Βαγγέλη Βενιζέλου, για την πρωθυπουργοποίησή του, αφού είναι σφόδρα πιθανόν - και μάλιστα το πιθανότερο - οι λοιποί δελφίνοι να αρνηθούν να του δώσουν την πρωτοκαθεδρία, αφού αυτό θα σημάνει ότι θα πρέπει, για πολλά χρόνια, να κάνουν πίσω, όσον αφορά τις δικές τους ηγετικές φιλοδοξίες - όσο και αν φαίνεται, τώρα, ότι μια πρωθυπουργία Βενιζέλου, ή έστω μόνον μια ηγεσία Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, θα δώσει στον Βαγγέλη Βενιζέλο τον "μουτζούρη", τον οποίον, προφανώς, θα χρεωθεί ο ίδιος - και τούτο διότι η πρωθυπουργία - ή, έστω και μόνον η αρχηγία - Βενιζέλου, θα εγκαθιδρύσει νέες εσωκομματικές ισορροπίες, οι οποίες θα του επιτρέψουν να παγιώσει την εξουσία του, εντός του κόμματος και μέσα στην όποια κομματική και εκλογική βάση απομείνει στο ΠΑΣΟΚ, μετά την εκλογική συντριβή, όποτε και αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές.

Άλλωστε, μια απόπειρα αναρρίχησης στην ηγεσία και η επιβολή αυτής της ηγεσίας του Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη την υφιστάμενη απαξίωση του παρόντος πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς, αλλά και του ίδιου, ως υπουργού Οικονομικών, θα δώσει την ευκαιρία στους άλλους δελφίνους (με πρώτο και καλύτερο τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη) να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον, για να μην μοιράζονται, το βαρύτατο φορτίο της πλήρους πολιτικής απαξίωσης του εν λόγω πολιτικού φορέα και για να μπορέσουν να αποτινάξουν, σιγά-σιγά και με την πάροδο του χρόνου την δική τους προσωπική πολιτική απαξίωση.

Αυτή,τουλάχιστον, είναι η προσωπική τους ελπίδα. Μπορεί αυτή η ελπίδα να αποδειχθεί και να είναι φρούδα. Αλλά είναι μια ελπίδα. Και ο απελπισμένος έχει ανάγκη το να ελπίζει κάπου.

Αλλά δεν είναι μόνον η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα στο ΠΑΣΟΚ, που θέτει σε κίνδυνο τα σχέδια του Βαγγέλη Βενιζέλου, για την πρωθυπουργοποίησή του. Ούτε είναι μόνον η απρόβλεπτη και η, εν πολλοίς, αναρθολογική συμπεριφορά του "άρχοντα του χάους", που μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια και τα όνειρά του, που είναι και σχέδια και όνειρα ενός μεγάλου τμήματος της πολιτικής ελίτ του ΠΑΣΟΚ.

Είναι και η ύπαρξη του ξένου παράγοντα - δηλαδή των δανειστών και συγκεκριμένα του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού -, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο, για την πραγματοποίηση αυτών των σχεδίων, για μια πρωθυπουργοποίηση του Βενιζέλου και για την παράταση της θητεία της παρούσας Βουλής.

Και η αλήθεια είναι ότι οι δανειστές και "εταίροι" της χώρας μας θέλουν την παράταση της θητείας της Βουλής, μέχρι το τέλος της. Αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσον επιθυμούν μια πρωθυπουργία Βενιζέλου, με στήριξη μόνον από την ετοιμόρροπη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ - ακόμα και αν αυτή διευρυνθεί από τους όποιους άλλους "προθύμους", ακόμα και αν αυτοί προέλθουν από κάποιους από την Ν.Δ., οι οποίοι θα θελήσουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά.

Οι δανειστές είναι σαφές ότι επιθυμούν την παραμονή Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, με κάποιες αλλαγές, a la Μόντι, στην σύνθεσή της και προφανώς εργάζονται και θα εργασθούν σε αυτή την κατεύθυνση, πολύ περισσότερο που το "περίφημο" PSI δεν πηγαίνει καθόλου καλά και οι εκατέρωθεν εκβιασμοί καλά κρατούν, με αποτέλεσμα να είναι άκρως πιθανή μια παραπέρα επιβάρυνση των γαλλογερμανών και των λοιπων ευρωζωνιτών με μια δανειοδότηση του ελληνικού δημοσίου πολύ μεγαλύτερη από τα 130 δισ. €, που προβλέπονται με την επικείμενη (αν υπογραφεί) δανειακή σύμβαση, προκειμένου να αποφευχθεί μια επίσημη και άτακτη ελληνική χρεωκοπία, η οποία θα προκύψει από μια πλήρη αποτυχία του PSI, η οποία δεν είναι καθόλου απίθανη και θα συνοδευτεί από την ενεργοποίηση των cds. Στην περίπτωση αυτή, η δανειοδότηση του ελληνικού δημοσίου μπορεί να φθάσει και ίσως να ξεπεράσει τα 250 δισ. €, μια πιθανότητα που καθιστά τα πράγματα πολύ πιο σοβαρά, για την ευρωζώνη στο σύνολό της, με επικείμενη την επίσημη χρεωκοπία της Ιταλίας και των άλλων χωρών, που έχουν πάρει σειρά.

Ως εκ τούτου, οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίες θα οδηγήσουν και στην κατάρρευση του παρόντος κυβερνητικού σχήματος είναι άκρως ενδιαφέρουσες και δεν μπορούν να προσδιορισθούν, εκ των προτέρων, αφού ούτε και οι ίδιες οι διάφορες ελίτ, που μετέχουν στην διαμόρφωσή τους, γνωρίζουν το τι τέξεται η επιούσα.

Και φυσικά, η κλωτσοπατινάδα που θα ακολουθήσει στο ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον "ξαφνικό θάνατο" της κυβέρνησης του κ. Λουκά (όπως, επίσης και η εξέλιξη του PSI και η δανειακή σύμβαση), πρόκειται να είναι οι επικείμενες εξελίξεις, που θα αποτελέσουν το είκεντρο του ενδιαφέροντος όσων ακόμα μπορούν και επιβιώνουν μέσα στην εξελισσόμενη κόλαση, που είναι παρούσα στην ελληνική κοινωνία της εποχής μας...

(13/1/2012 και 14/1/2012  http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1326458567006#c8049753149353199077 και  http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1326494569559#c5869579675463833768 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1326498124829#c1248500437811266698 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/12/o.html?showComment=1326498915526#c2489165824089911224 ).