Ουκρανία : Καθώς το Μπαχμούτ, πέφτει, αργά και βασανιστικά, στα χέρια των Ρώσων, θα τελειώσει, μέχρι το φθινόπωρο του 2023, ο πόλεμος, με πλήρη νίκη των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων; (Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο).

6/3/2023 : Η κατάσταση και τα, μέχρι τώρα, αποτελέσματα του πολέμου, στην Ουκρανία. Θα αντέξουν, μέχρι τον Οκτώβριο του 2023, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις; Δυσχερές, ίσως, αλλά όχι αδύνατο.

Καθώς έχουμε ξεπεράσει τον ένα χρόνο, από την έναρξη του πολέμου, με την ρωσική εισβολή, στην Ουκρανία, πέραν από την ανακεφαλαίωση των όσων έχουν συμβεί, μέχρι τώρα, τα οποία, ως αποτελέσματα, απεικονίζονται, παραπάνω, στον, εντελώς, πρόσφατο χάρτη της Ουκρανίας, με τα, έως τώρα, κατακτημένα, από το ρωσικό εκστρατευτικό σώμα, εδάφη της αμυνόμενης χώρας, μιας επιμονής και πολύχρονης άμυνας, η οποία καθιστά, ως δεδομένη, την ολοκλήρωση της ουκρανικής εθνογένεσης, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το μέλλον και ιδιαίτερα, το πιθανό τέλος του και φυσικά, το πότε, υπό ποιές προϋποθέσεις και με ποιόν τελικό νικητή πρόκειται να λήξει ο πόλεμος αυτός.

Έτσι, ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, William Scott Ritter, προβλέπει την πλήρη ήττα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, μέχρι το φθινόπωρο του 2023, αναφέροντας ότι  "η Ουκρανία δεν θα επιβιώσει, σε αυτήν την σύγκρουση, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Θα ξεμείνει από πυρομαχικά, μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού και σε έναν πόλεμο πυροβολικού, αν χάσετε οβίδες, θα πεθάνετε όλοι". 

Από εκεί και πέρα, κατά τον Scott Ritter, η ήττα αυτή θα οδηγήσει, στην εξουδετέρωση και την σύλληψη του μαχόμενου ουκρανικού στρατού, μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, ενώ ένας άλλος πρώην αξιωματικός των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών είπε ότι ο πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι θα ηττηθεί και θα έχει την τύχη του Adolf Hitler, εάν δεν φροντίσει, έγκαιρα, να απομακρυνθεί, από το ουκρανικό έδαφος, διότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του βρίσκονται, σε κρίσιμη κατάσταση, οδηγώντας, στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την ρωσική επέλαση. 

Η ουσία και το αντικειμενικό πρόβλημα, στην υπόθεση του τερματισμού του πολέμου είναι ότι, καθώς το Μπαχμούτ, στην Ανατολική Ουκρανία, μετά από πολύνεκρες και πολύμηνες μάζες, εκ του συστάδην, πέφτει, σιγά-σιγά και βασανιστικά, στα χέρια του ρωσικού στρατού, ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ηγεσία του Κρεμλίνου δεν έχουν καμμία διάθεση να τερματίσουν τον πόλεμο, χωρίς να έχουν επιτύχει όλους τους στόχους τους, που τους οδήγησαν, στην διεξαγωγή του, οι οποίοι, πέραν από την κατάληψη και την ενσωμάτωση των εδαφών της ανατολικής Ουκρανίας, περιλαμβάνουν την απομάκρυνση του καθεστώτος του Κιέβου, από την Δύση και κυρίως, την “ουδετερότητα” και την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας. Κάτι, δηλαδή, που παραπέμπει, στον έλεγχο και την κατοχή ολόκληρης της ουκρανικής επικράτειας (με τον έναν, ή τον άλλο τόπο και υπό οιανδήποτε μορφή), από τον ρωσικό στρατό, ο οποίος έχει, κατά το χρονικό διάστημα των τελευταίων μηνών, επικρατήσει, εις βάρος των πιο εκπαιδευμένων μονάδων του ουκρανικού στρατού στο Μπαχμούτ, όπως γράφει η Wall Street Journal και «αξιωματικοί, σε ορισμένες άλλες ταξιαρχίες, υποστηρίζουν ότι πολλές μονάδες, συμπεριλαμβανομένων μερικών, από τις καλύτερα εκπαιδευμένες, έχουν ηττηθεί, κατά την διάρκεια των μαχών, στην περιοχή, τους τελευταίους μήνες». 

Μάλιστα, στο δημοσίευμα, αναφέρεται ότι οι ταξιαρχίες, που βρίσκονται, κοντά στην πόλη, διαφέρουν, ως προς το επίπεδο εκπαίδευσης και δεν μπορούν, πολλές φορές  να αλληλεπιδρούν, κανονικά, μεταξύ τους. Όπως είπε ένας από τους Ουκρανούς διοικητές, οι θέσεις του καταλήφθηκαν, λόγω του γεγονότος ότι ένα κοντινό τάγμα, αποτελούμενο, από, κακώς, εκπαιδευμένους εθελοντές, εγκατέλειψε την περιοχή τους, δίχως προειδοποίηση. Η πόλη, όπως φαίνεται είναι περικυκλωμένη, από την περασμένη Παρασκευή (3/5/2023) και ουσιαστικά, δεν έχει νόημα να κρατηθεί, αν και είναι ένας σημαντικός κόμβος μεταφορών. για τον εφοδιασμό των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων, στο Ντονπάς, το οποίο επίκειται, νωρίτερα, ή αργότερα, να περάσει, εξ ολοκλήρου, στα χέρια των Ρώσων. 

 Η αλήθεια είναι πως ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι βλέπει την ήττα να πλησιάζει και κάνει λόγο, για επαχθή συνθήκη ειρήνης, αλλά ζητεί ισχυρές διεθνείς εγγυήσεις και την διατήρηση ενός ισχυρού ουκρανικού στρατού, διότι “ακόμη και εάν υπογράψουμε την πιο επαχθή συνθήκη ειρήνης, η Ουκρανία χρειάζεται ισχυρό στρατό” ανέφερε, σε πρόσφατο μήνυμά του, ο Ουκρανός πρόεδρος και “ο κίνδυνος επίθεσης, από την Ρωσία, θα μπορούσε να εμφανιστεί ξανά. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να οικοδομηθεί ένα ουκρανικό κράτος, που θα μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, στο μέλλον” όπως είπε ο πρόεδρος της Ουκρανίας, αποσπασματικά, σε συνέντευξη, που έδωσε, στα ουκρανικά ΜΜΕ, τα οποία προβάλλουν ένα κοινό πρόγραμμα και προβάλλουν, μόνο, τις θέσεις της κυβέρνησης.

Στην πραγματικότητα, με δεδομένες τις αναλλοίωτες θέσεις της Μόσχας, ο Ζελένσκι ομιλεί, εις ώτα μη ακουώντων, ενώ, στο στρατιωτικό μέτωπο, έχει χάσει, γύρω στους 260.000 στρατιώτες, νεκρούς και τραυματίες. Όπως είπε ο Ζελένσκι, κατά την διάρκεια της διαπραγματευτικής διαδικασίας της Κωνσταντινούπολης, με την Ρωσία, πέρυσι την άνοιξη, στα πρώτα στάδια του πολέμου, απέρριψε την αποστρατιωτικοποίηση, που ζητεί η Ρωσία, διότι «εξηγήσαμε ότι ο στρατός μας πρέπει να είναι σύμφωνος, με αυτά, που έχουμε, για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε το κράτος μας … ακόμη και αν υπογράψουμε τις πιο αυστηρές συμφωνίες, πιστεύουμε ότι, σε μερικά χρόνια, η Ρωσία θα μπορούσε να προσπαθήσει, ξανά, να επιτεθεί … Χρειαζόμαστε μια ομάδα κρατών, που θα μας προμηθεύσουν οποιοδήποτε όπλο, εντός 24 ωρών ... Χρειαζόμαστε μεμονωμένες χώρες, από τις οποίες εξαρτάται η πολιτική κυρώσεων, έτσι ώστε οι κυρώσεις να έχουν, ήδη, διαμορφωθεί εκ των προτέρων και σε βάθος … Αν μας προτείνουν να ενταχθούμε, στο ΝΑΤΟ, από αύριο και δεν ξαναπαίξουν, με την ζωή μας, αλλά κάνουν μια σοβαρή πρόταση ένταξης, θα ενταχθούμε. Αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν θα συμβεί και δεν έχει συμβεί, μέχρι τώρα. Για αυτό, πρέπει να οικοδομήσουμε μόνοι μας εκείνες τις εγγυήσεις, που μας προστατεύουν και προστατεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Είμαστε, ακόμη, σε θέση να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας ... αλλά η προστασία όλων των ανθρώπων είναι δύσκολο έργο … Πιστεύω ότι ολόκληρος ο λαός μας θα είναι ο μεγάλος μας στρατός», πρόσθεσε ο Ουκρανός πρόεδρος, ο οποίος, όπως είπε “μπορεί η χώρα του να μην γίνει η «Ελβετία του μέλλοντος», αλλά, πρόκειται να γίνει ένα «μεγάλο Ισραήλ», με μέλη του στρατού και της εθνοφρουράς, σε όλα τα θεσμικά γραφεία, σε σούπερ μάρκετ και κινηματογράφους, θα υπάρχουν ένοπλοι. Είμαι βέβαιος ότι το ζήτημα της ασφάλειας θα είναι το νούμερο ένα, για τα επόμενα δέκα χρόνια”, κατέληξε ο Ζελένσκι. 

Υποτίθεται, μάλιστα, ότι υπάρχει ένα σχέδιο της Βρετανίας, της Γαλλίας, Γερμανίας και πιθανότατα, των ΗΠΑ για ολίγον ΝΑΤΟ, όσον αφορά την Ουκρανία και διάφοροι Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί αξιωματούχοι λέγεται - και δεν έχω αμφιβολία - ότι προετοιμάζουν ένα σύμφωνο του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, που υστερεί, κατά πολύ, των προστασιών, που θα λάβει η Ουκρανία, από μια ένταξή της, στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, πιστεύοντας, μέσα, στην απελπισία τους, ότι η Μόσχα μπορεί να αποδεχτεί κάτι τέτοιο, ως προς το οποίο οι ακριβείς λεπτομέρειές του είναι αδιευκρίνιστες, ενώ οι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι το όποιο σύμφωνο θα παρέχει προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό, όπλα και πυρομαχικά, στην Ουκρανία, χωρίς την προστασία του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ και χωρίς δέσμευση, όπως γράφει Wall Street Journal, για εγκατάσταση νατοϊκών δυνάμεων, στην χώρα αυτή. 

Κατά την γνώμη μου, βλακωδώς, οι αξιωματούχοι αυτοί δήλωσαν ότι το σύμφωνο στοχεύει να παράσχει βοήθεια, στην Ουκρανία, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει μια αντεπίθεση, που θα υποχρεώσει την Ρωσία να συμβιβαστεί και θα αποτρέψει οποιαδήποτε άλλη μελλοντική ρωσική επίθεση. Βέβαια, η Wall Street Journal αναφέρει ότι οι ίδιοι ανώνυμοι αξιωματούχοι εξέφρασαν επιφυλάξεις, για την ικανότητα της Δύσης να συντηρήσει μια παρατεταμένη πολεμική προσπάθεια,  και τον υψηλό αριθμό θυμάτων, που θα έχει η Ουκρανία, σε έναν τόσο μακροχρόνιο πόλεμο και επιφυλάσσονται, επίσης, ως προς την ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων να ανακαταλάβουν, πλήρως, εδάφη που κατέχονται, από καιρό, όπως η Κριμαία, αλλά αυτοί οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ θεωρούν ότι οι πρόωρες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις θα ενθάρρυναν, τώρα, την ρωσική επιθετικότητα.

Αλλά, όπως προανέφερα, αυτά τα σχέδια, που εκφράζουν τις ύστατες επιθυμίες των νατοϊκών, αποτελούν βλακείες και όνειρα θερινής νυκτός, διότι, απλούστατα, βρίσκονται, εκτός του απαρασάλευτου σχεδιασμού της ηγεσίας της Μόσχας, η οποία, όπως, επίσης, προανέφερα και όπως είναι κατανοητό, δεν σκοπεύει και δεν πρόκειται να επιτρέψει την οποιαδήποτε σχέση της μεταπολεμικής Ουκρανίας (ή ό,τι απομείνει, από αυτήν), με το ΝΑΤΟ και την Δύση, αφού, με κάποια μορφή, θα υποτάξει και θα δορυφοροποιήσει το Κίεβο, υπό ένα νέο καθεστώς.

Για να επανέλθω, στον Scott Ritter, αυτός είπε, πιθανόν, με μια δόση υπερβολής, ότι δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία πως οι Ρώσοι θα αφανίσουν, τις ΗΠΑ, σε έναν πυρηνικό πόλεμο, διότι έχουν καλύτερα όπλα, πιο πολλά και περισσότερο εξελιγμένα. «Υπήρχε κάποια στιγμή  που νομίζαμε ότι θα μπορούσαμε να νικήσουμε, σε έναν τέτοιο πόλεμο, “αποκεφαλίζοντας” την ρωσική ηγεσία, την στρατιωτική ηγεσία και τις μεγάλες βάσεις εκτόξευσης πυραύλων, με ένα πρώτο κτύπημα. Ό,τι θα έμενε, από αυτή την επίθεση, θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε, με τις βάσεις του AEGIS, στην ξηρά, στην Ρουμανία και στην Πολωνία, αλλά και τοποθετώντας τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke, σε στρατηγικά σημεία, ανά την υδρόγειο, ώστε να μπορούν να αναχαιτίσουν τους εναπομείναντες ρωσικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Οι Ρώσοι, όμως, μας έχουν τσεκάρει, σε αυτό, δύο και τρεις φορές. Έχουν, πλέον, όπλα, που μπορούν να μας καταστρέψουν,  πέραν από κάθε αμφιβολία. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι δεν έχουμε, πλέον, την ικανότητα να διαπραγματευθούμε». 

Και εγώ θα προσθέσω, εδώ, ότι δεν υπάρχουν και δίαυλοι επικοινωνίας, ανάμεσα, στην Ουάσινγκτων και στην Μόσχα, διότι ο Αμερικανός πρόεδρος Jo Biden δεν επιθυμεί να διαπραγματευθεί, αφού, πέραν του ουκρανικού ζητήματος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει θέσει, από τον Δεκέμβριο του 2021, υπό μορφής ήπιου τελεσιγράφου και την απομάκρυνση των νατοϊκών οπλικών συστημάτων, από τις χώρες του τέως “υπαρκτού σοσιαλισμού”, που, μετά την αυτοδιάλυση της “Ε. Σ. Σ. Δ.”, έχουν γίνει μέλη του ΝΑΤΟ, παρά την (μόνο, προφορική, είναι η αλήθεια) υπόσχεση των Δυτικών ηγετών του τέλους της δεκαετίας του 1980 και των αρχών της δεκαετίας του 1990, στην ύστερη “σοβιετική” ηγεσία ότι η Βορειοανατολική Συμμαχία δεν πρόκειται να επεκταθεί, ούτε μια ίντσα, προς Ανατολάς, η οποία υπόσχεση, φυσικά, δεν τηρήθηκε, από τις επόμενες δυτικές ηγεσίες, στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, επειδή δεν υπήρχε καμμία δέσμευση, σε γραπτό κείμενο. Και φυσικά, μια τέτοια ρωσική απαίτηση αποτελεί το μείζον πρόβλημα της αμερικανικής ηγεσίας, οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν εγκατασταθεί, στην Ουάσινγκτων. Εννοείται ότι, παρά την τωρινή ανυπαρξία διαύλων επικοινωνίας, ανάμεσα, στην αμερικανική και την ρωσική ηγεσία, είναι δυνατόν αυτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας να υπάρξουν, ανά πάσα στιγμή, όμως, τα θέματα, που θα τεθούν είναι ακανθώδη και επί του παρόντος, δεν είναι, καθόλου, επιθυμητή η συζήτησή τους, από την Ουάσινγκτων και την Δύση.

Αυτή την αδυναμία συνεννόησης και διαπραγμάτευσης, μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, λόγω της αμερικανικής απροθυμίας, είναι, που πληρώνουν ο ουκρανικός και ο ρωσικός πληθυσμός, στην Ουκρανία. Και φυσικά, θα συνεχίσουν να την πληρώνουν, με πολύ αίμα και πλείστες καταστροφές. 

Ως εκ τούτου, ο πόλεμος θα συνεχιστεί, μέχρις ότου κάποιος, εκ των ανιπαλων καμφθεί, απότομα και καταρρεύσει, όπως συνέβη, με το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, στο μικρασιατικό μέτωπο, το 1922 και όπως, επίσης, συνέβη, στον πόλεμο, στο Βιετνάμ, το 1975. Δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι, στο τέλος, πρόκειται να είναι ο ουκρανικός στρατός αυτός, που θα καταρρεύσει, λόγω των αστείρευτων εφεδρικών δυνάμεων της Ρωσίας. Αλλά πρόκειται να συμβεί αυτό, μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, όπως προβλέπει ο Scott Ritter;

Δεν είναι αδύνατη μια τέτοια εξέλιξη, αν και μου φαίνεται, προς το παρόν, δύσκολη, διότι το ρωσικό εκστρατευτικό σώμα, στα μέτωπα της Ουκρανίας, παρά την ενίσχυσή του, από την μερική ρωσική επιστράτευση, παραμένει να είναι, κατά την γνώμη μου, ανεπαρκές, σε σχέση με τους στόχους, που, εκ των πραγμάτων, τίθενται και έχει να φέρει, εις πέρας. Ως εκ τούτου, κατά την γνώμη μου, επιβάλλεται και μάλιστα, κατά πολύ, να ενισχυθεί. Κάτι, που οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και η ρωσική ηγεσία μπορούν να το πράξουν. Αλλά ο Οκτώβριος του 2023 μου φαίνεται, ως ένα κοντινό χρονικό σημείο, όσον αφορά την κατάρρευση του ουκρανικού στρατού. Όμως, τίποτε δεν αποκλείεται.

Για τους λόγους αυτούς, που, παραπάνω, εξέθεσα, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο, από το να περιμένουμε, για να δούμε το τί μέλλει γενέσθαι.