Έξω, τώρα, απ' το ευρώ, τούτο είναι αρκετό. (Απλά μαθήματα ποιητικής οικονομίας).
Της Ελλάδας οι αστοί
δεν γουστάραν την δραχμή,
το ευρώ υιοθετήσαν
και την χώρα υποβαθμίσαν.
Ήταν, τότε, ο Σημίτης,
πού'τανε της χώρας θύτης,
στην Ελλάδα ασχημονούσε,
ευρωζώνη αναζητούσε.
Έκανε τα μύρια όσα,
που ήσανε και άλλα τόσα,
με Στουρνάρα, Παπαδήμο,
τα στοιχεία μαγειρέψαν και φαλήρισαν τον Δήμο.
Το χειρότερο, απ' όλα ήταν
αυτό, που διέλυσε το σύμπαν,
ήτοι το δημόσιο χρέος,
που το έκαναν απλήρωτο, βεβαίως.
Το χρέος, τότε, ήταν δραχμικό,
μα το μετέτρεψαν, σ' ευρώ,
κι ενώ την δραχμή, εδώ, την κανονίζαν,
το ευρώ δεν το ορίζαν.
Το ευρώ δεν είν' δραχμή,
δεν του ορίζει η χώρα την τιμή,
τις ποσότητές του η Φραγκφούρτη προσδιορίζει,
αυτή είναι, που την αξία του ορίζει.
Γι' αυτόν τον λόγο, το ευρώ δεν είναι ελληνικό,
είναι νόμισμα, απολύτως, ξενικό,
οι της Ευρωτράπεζας την κυκλοφορία του ορίζουν,
τα συμφέροντα τους υποστηρίζουν.
Έτσι, η χώρα δεν μπορεί να κάνει νομισματοκοπή
και το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί.
Με την δραχμή, το χρήμα, εδώ, κοβόταν
και το χρέος, χωρίς εμπόδια, πληρωνόταν.
Μ' όλα τούτα τα χαζά,
πού'τανε κι απλοϊκά,
απ' την οικονομία, την ρευστότητα στερήσαν
τα μακροοικονομικά μεγέθη της διαλύσαν.
Η Ελλάδα έπεσε σε παγίδα θανατική,
απ' το 2002, υπέστη χρεωκοπία αφανή,
αλλά οι αστοί μας το κρατήσανε κρυφό,
επτασφραγισμένο μυστικό.
Όμως το κακό δεν τ' αποφύγαν,
για δανεισμό, στους ευρωζωνίτες, καταφύγαν,
αφού το '10, ήλθε η επίσημη χρεωκοπία,
οι αστοί διέπραξαν μεγάλη ανοησία.
Οι δανειστές την χώρα, με τεράστια λιτότητα φορτώσαν,
με Μνημόνια, το ΑΕΠ, κατά 30%, βαραθρώσαν,
τις επενδύσεις τις γκρεμίσαν,
δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση τσακίσαν.
Σαν αργυραμοιβοί και τοκογλύφοι,
φέρθηκαν, ως σκέτοι ρύποι,
το δημόσιο χρέος διογκώσαν
την ελληνική οικονομία την παγώσαν.
Το χρέος λοιπόν στα 300 δισ. ευρώ, το '10, ήταν
και αυτοί, τώρα, στα 360 δισ. ευρώ, το πήγαν,
την κοινωνία την ματώνουν,
την οικονομική ανάπτυξη σκοτώνουν.
Αλλά το κακό δεν είναι μόνο αυτό,
για την οικονομία, το ευρώ είναι νόμισμα σκληρό,
η χώρα, στην μαλακή δραχμή θε να γυρίσει,
μ' αυτόν τον τρόπο θα ορθοποδήσει.
Η Ελλάδα την ευρωζώνη πρέπει να αφήσει
την ξενική χρεωδουλεία να παρατήσει,
αυτό ταχεία ανάπτυξη θα φέρει
κι η χώρα θα τα καταφέρει.
Αλλά, για να γίνει αυτό,
χρειάζεται φρόνημα ψηλό,
η κοινωνία πρέπει να πιστέψει
ότι με το ευρώ μπορεί να ξεμπερδέψει.
Όμως, οι ντόπιοι οι αστοί,
πού'ναι, πάντα, δουλικοί,
κάτι τέτοιο δεν το θέλουν
την κοινωνία κοροϊδεύουν.
Αν επιμείνουν, σ' όλα αυτά,
στο τέλος, θα φάνε την κλωτσιά,
ο κόσμος θε να τους ξεράσει
στα σκουπίδια θα τους αραδιάσει.
Τότε, θά'ναι αυστηρός,
αμείλικτος, πολύ σκληρός
όλους τους θα τους δικάσει
και θα τους καταδικάσει.
Αν θέλουν να γλυτώσουν, απ' το κακό,
ας δουν ένα παράδειγμα σωστό,
την Βρετανία να κοιτάξουν,
το ευρώ και την "Ε.Ε." να τα πετάξουν.
Μόνο, έτσι θα σωθούνε
και την τύχη τους θα βρούνε,
τέρμα, πια, τα ίδια λάθη,
άλλη λύση δεν υπάρχει.
Έξω, τώρα, απ' το ευρώ,
τούτο είναι αρκετό,
η χώρα δεν πρέπει να πεθάνει,
πρέπει, τώρα, ν' ανασάνει.
Σχόλια
(Όμως, πρέπει να σου πω ότι αυτό, ακριβώς το ποίημα, για το οποίο με κριτικάρεις, είναι, που είναι το δημοφιλέστερο. Μέσα, στην πρώτη ημέρα, που γράφτηκε - και η οποία, ακόμη, τώρα που γράφω, αυτό το σχόλιο, δεν έχει κλείσει - έχει "σπάσει ταμεία")...
Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, γι' αυτό.
Αν θέλεις να μην με βλέπεις, μπορείς να μην ασχολείσαι, με όσα γράφω και ανεβάζω.
Συνιστω επιστροφη στον "πεζό λογο", τον οποιο χειριζεστε με αρκετα περίτεχνο τρόπο, αν και εχετε την κακη συνηθεια να πλατιαζετε καπως.
Για να παρετε μια ιδεα τι ειναι πραγματικα καλη πολιτικη ποιηση, σας παραπεμπω στον κατωθι συνδεσμο:
https://aristidisdikaios.blogspot.com/2013/06/blog-post_8.html