2008 - 2019 : Κατά 68,2% - από τα 22 δισ. €, στα 7 δισ. € - κατρακύλισε η οικοδομική δραστηριότητα, στην Ελλάδα. (Η τριετής αναστολή ΦΠΑ, στις οικοδομές, από την κυβέρνηση, έγινε για χάρη της μπατιροτραπεζοκρατίας και δεν θα προσθέσει ούτε τούβλο στην οικοδομική δραστηριότητα).

 Τριετής αναστολή ΦΠΑ, στις οικοδομές : Ζήτημα είναι αν θα μπει τούβλο...






Αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ψάχνοντας να βρει, από κάπου να πιαστεί, προκειμένου να δείξει, στο ευρύ κοινό ότι εφαρμόζει, έστω και αποσπασματικά, τις προεκλογικές της εξαγγελίες, τις οποίες, ουσιαστικά, έχει αφήσει, στην άκρη και ενώ, στην πορεία του χρόνου, που θα ακολουθήσει, έρχονται τα χειρότερα, ανακοίνωσε την αναστολή του ΦΠΑ, στις οικοδομές, προκειμένου  - υποτίθεται - να πάρει εμπρός η οικονομική δραστηριότητα, στον κατασκευαστικό τομέα, ο οποίος ήταν, πάντα, ένας πολύ σηματικός μοχλός ανάπτυξης, για την ελληνική οικονομία.

Για να καταλάβουμε την σημαντικότητα του τομέα της οικοδομής, στο ελληνικό ΑΕΠ, πρέπει να επισημάνουμε, ότι, πριν την έλευση της κρίσης της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας και των Μνημονίων, που έπνιξαν την ελληνική παραγωγή και την οικονομία της χώρας, ο τομέας αυτός έφθανε, ετησίως, στο ύψος των 22 δισ. €.

Από τότε, όλα αυτά τα χρόνια της εκθεμελιωτικής κατακρήμνισης του ελληνικού ΑΕΠ, το οποίο έχασε, πάνω από το 25% του μεγέθους του, από το 2007, η κατακσευαστική δραστηριότητα, στις ημέρες μας, έχει πέσει, περίπου, στα 7 δισ. €, ετησίως, γεγονός το οποίο, από μόνο του, είναι, απολύτως, απογοητευτικό. Η οικοδομική δραστηριότητα, έπεσε, περίπου, κατά 68%!

Έτσι, η κίνηση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, να αναστείλει τον ΦΠΑ, στις οικοδομές, έστω και μόνο, για τρία χρόνια, φαίνεται, ως λογική. Υποτίθεται ότι θα βοηθήσει, στην ανάκαμψη της οικοδομικής δραστηριότητας και θα βοηθήσει, αρκετά - ή έστω και περιορισμένα -, στην ανάκαμψη του ελληνικού ΑΕΠ.

Οι ελπίδες αυτές είναι, σε μεγάλο βαθμό, φρούδες. Για να συμβεί κάτι τέτοιο και να ανακάμψει η οικοδομή και, μέσω αυτής, το ελληνικό ΑΕΠ, είναι απαραίτητο να εκταμιευθεί χρήμα. Μόνο, που αυτό το απαραίτητο χρήμα, είτε δεν υπάρχει, είτε δεν είναι (και δεν πρόκειται να είναι) διαθέσιμο.

Για να είναι διαθέσιμο το απαραίτητο χρήμα, θα έπρεπε να υπάρχει ένα τραπεζικό σύστημα, το οποίο να χορηγεί τα απαραίτητα δάνεια. Αλλά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με τις τεράστιες επισφάλειές του, που είναι προϊόν του υπερμεγέθους όγκου των κόκκινων δανείων, που έχει επωμισθεί, είναι, πρακτικά, ανύπαρκτο και δεν έχει την δυνατότητα, αλλά και ούτε και την διάθεση να ανοιχθεί, σε τέτοιου είδους χρηματοδοτήσεις, οι οποίες, μεσοπρόθεσμα, θα εκθέσουν την μπατιροτραπεζοκρατία, σε νέες επισφαλείς απαιτήσεις. Δηλαδή, σε νέα κόκκινα δάνεια, που θα αυξήσουν τον συνολικό όγκο της τραπεζικής χασούρας. Άλλωστε και το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τον Αύγουστο έπεσε, στα 114,2 δισ. € (τον Σεπτέμβριο έφθασε, στα 114,4 δισ. €) και βρίσκεται, σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ύστερα από μια ασθενική ανάκαμψη τους προηγούμενους μήνες, που οι αντίστοιχες τραπεζικές καταθέσεις είχαν φθάσει τα 132 δισ. €.

Αλλά πέραν από την ανυπαρξία τραπεζικού χρήματος, δεν υπάρχουν και οι απαραίτητοι πελάτες, που να είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν τα απαραίτητα ποσά, για την αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Δεν πρέπει, μάλιστα, να ξεχνάμε, το γεγονός ότι, για την κατασκευή πρώτης κατοικίας, δεν υπάρχει επιβολή φόρου ΦΠΑ και πριν, από την κυβερνητική εξαγγελία, για την τριετή αναστολή του ΦΠΑ, στις οικοδομές και ουσιαστικά, η εξαγγελία αυτή αφορά οικοδομικές κατασκευές πέραν της πρώτης κατοικίας.

Με δεδομένο το γεγονός ότι το κόστος της κατασκευής, έχει ανέβει, κατά 43% και επίσης ότι, πάνω, από 500.000 νέοι έχουν φύγει, στο εξωτερικό και οι όποιες ιδιωτικές αποταμιεύσεις έχουν βρει καταφύγιο, στις τραπεζικές θυρίδες, στα σεντούκια, αλλά και - με διάφορους τρόπους - στο εξωτερικό, ή δεν προλαβείνουν, καν, να σχηματισθούν, ως τραπεζικές καταθέσεις, επειδή τα εισοδήματα των πολιτών πηγαίνουν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στην αποπληρωμή παιλότερων χρεών  δεν προβλέπεται ότι θα υπάρξει ουσιαστικό ενδιαφέρον, για την αγορά κατοικιών.

Αλλά και οι όποιες πωλήσεις, ήδη, υφιαστάμενων κατοικιών γίνουν, με αφορμή αυτήν την ρύθμιση της κυβέρνησης, δεν πρόκειται να στραφούν, στο κατασκευαστικό κύκλωμα της ελληνικής οικονομίας, επειδή, απλούστατα, το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων, που πρόκειται να αποκτηθούν, από τις όποιες πωλήσεις, θα στραφούν προς την χρηματοδότηση των χρεών των πωλητών, προς τις τράπεζες, την Εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και τους διάφορους ιδιώτες τοκογλύφους, που έχουν εμφανισθεί, στην εποχή της πολύχρονης ελληνικής κρίσης.

Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι ο οικοδομικός κατασκευαστικός τομέας δεν πρόκειται να ευνοηθεί, από την τριετή αναστολή του ΦΠΑ, στις οικοδομές. Τα πράγματα, στον χώρο αυτόν, θα συνεχίσουν να καρκινοβατούν.

Αλλά, τότε, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε αυτό το μέτρο;

Η δημιουργία ενός εύκολου πολιτικού εντυπωσιασμού, είναι μια πρώτη προσέγγιση του ζητήματος αυτού. Προφανώς, ο πολιτικός εντυπωσιασμός, ως κυβερνητικό εργαλείο, υπάρχει. Αλλά, αυτός λειτουργεί, μόνον, προσωρινά. Στην πορεία του χρόνου, εξαντλεί τα καύσιμά του.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης, για την δημιουργία μιας κάποιας ρευστότητας, στην οικονομία, προκειμένου, μέσω των όποιων πωλήσεων των, ήδη, υφιστάμενων κατοικιών, να μπορέσουν οι χρεώστες, στο κράτος, να πληρώσουν, ένα, έστω και μικρό, μέρος των οφειλών τους, είναι μια δεύτερη εξήγηση, για το κυβερνητικό μέτρο. Όμως και αυτό έχει μια περιορισμένη εμβέλεια, αφού είναι δεδομένο ότι, με την αναστολή του ΦΠΑ, στις οικοδομές, το κράτος θα υποστεί απώλεια εσόδων.

Όμως, όπως φαίνεται, οι φωστήρες της κυβέρνησης λαμβάνουν το μέτρο της τριετούς αναστολής της επιβολής του ΦΠΑ, στις οικοδομές, προς χάρη της ελληνικής μπατιροτραπεζοκρατίας.


Το γιατί είναι πολύ απλό. Υπάρχουν δύο λόγοι. Ας τους δούμε :


Ο πρώτος λόγος, που δεν είναι και ο κυριότερος, αφορά την προσπάθεια, για την δημιουργία, μιας ρευστότητας, μέσω των πωλήσεων των κατοικιών, προκειμένου οι χρεώστες των τραπεζών να μπορέσουν να αποληρώσουν, το σύνολο, ή, έστω, ένα μέρος, από τα δάνειά τους προς το τραπεζικό σύστημα. 

Ο δεύτερος λόγος, που, πιθανότατα, είναι ο κυριότερος, έχει να κάνει, με τις κατοικίες και τις άλλες οικοδομές, που έχουν στην κατοχή τους, οι τράπεζες, μέσω των κατασχέσεων, που έχουν κάνει. Προφανώς, έχει μαζευτεί πολλή "σαββούρα", η οποία μένει αναξιοποίητη, γεγονός, το οποίο στερεί μια κάποια ρευστότητα, από την μπατιροταπεζοκρατία. 

Έτσι, υποτίθεται ότι, με το μέτρο της τριετούς αναστολής του ΦΠΑ, στις οικοδομές, οι τράπεζες θα μπορέσουν να βρουν (όσο-όσο) αγοραστές, για τα ακίνητα, που έχουν σωρεύσει, από τις κατασχέσεις και έτσι θα βρουν μια πηγή ρευστότητας, η οποία, στους δύσκολους καιρούς, που διανύουμε, θα μπορούσε να είναι, κάπως αξιόλογη.

Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, το τεράστιο μέγεθος της απελπισίας, στην οποία έχουν περιπέσει η κυβέρνηση και οι μπατιροτραπεζίτες, αφού ελπίζουν, στο, έστω και προσωρινό φούσκωμα των αγοραπωλησιών των οικοδομών, προκειμένουν να ρεφάρουν τα μη εισπραττόμενα κρατικά έσοδα και τα μη αποπληρωνόμενα τραπεζικά δάνεια, που τους έχουν πνίξει.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, οι όποιες εισπράξεις τους θα είναι, από ανύπαρκτες, έως, εξαιρετικά, περιορισμένες. Οι ιδιώτες και δευτερευόντως, οι επιχειρήσεις δεν πρόκειται να τσιμπήσουν.

Με λίγα λόγια : Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα...