Laus Stultitiae. Το ψήφισμα του "ευρωκοινοβουλίου", της 19/9/2019, ως ένας σύγχρονος "Μωρίας Έπαινος", που καθαγιάζει την νέα διαίρεση του ευρωπαϊκού χώρου και την υποταγή του, στην κυριαρχία των Η.Π.Α. (Μια επισταμένη εξέταση, των ανοησιών, που στηρίζουν τον γελοίο ισχυρισμό των "ευρωενωσιακών" ελίτ ότι η Ρωσία ότι δεν ανήκει, στην "Ευρώπη", η οποία πρέπει να προχωρήσει, χωρίς την Μόσχα και εναντίον της).
Κλείνοντας, επί του παρόντος, τον κύκλο των δημοσιευμάτων, γύρω από το Σύμφωνο μη επίθεσης της 23/8/1939, μεταξύ της Γερμανίας και της "Σοβιετικής Ένωσης" και την, πολιτικά, δόκιμη, αλλά, συνάμα και ανιστόρητη ταύτιση του κομμουνισμού, με τον ναζισμό, το παρόν δημοσίευμα θα ασχοληθεί, με το πρόσφατο ψήφισμα της 19/9/2019, για την 80η επέτειο, από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που εξέδωσε το "ευρωκοινοβούλιο", το οποίο ψήφισμα εγκρίθηκε, από την μεγίστη πλειοψηφία των "ευρωβουλευτών".
Σκοπός του δημοσιεύματος δεν είναι να αναδειχθούν οι ιστορικές ασυνέπειες και αστοχίες του ψηφίσματος, αυτού, που είναι προϊόντα της προπαγανδιστικής χρήσης των ιστορικών γεγονότων, από τις γραφειοκρατίες των πολιτικών κομμάτων, που προώθησαν το, εν λόγω, ψήφισμα. Σκοπός του είναι να υποδειχθεί και να καταδικαστεί η εξωπραγματική προπαγανδιστική θέση των "ευρωενωσιακών" ελίτ, που αφορά την Ρωσία και την σχέση της, με την ιδοσυστασία και την συγκρότηση του ευρωπαϊκού χώρου, στην σύγχρονη εποχή και η οποία θέση, έτσι όπως διατυπώνεται, ρητά, στο ψήφισμα, επιχειρεί να επιβάλει, ως κυρίαρχη άποψη, τον, κυριολεκτικά, γελοίο ισχυρισμό ότι η Ρωσία δεν είναι αυτό, που ιστορικά και πολιτισμικά, αποκαλείται, ως "Ευρώπη", ότι δεν ανήκει, σε αυτήν και ότι, φυσικά, η "Ευρώπη" μπορεί και πρέπει να προχωρήσει, χωρίς την Ρωσία, αλλά και εναντίον της.
Βέβαια, γεγονός είναι ότι αυτό το ψήφισμα, που είναι παιδαριώδες, εκφράζει την απροκάλυπτη πρόθεση των συντακτών του, για την προπαγανδιστική χρήση του, ως εργαλείου πολιτικής αντιπαράθεσης, κυρίως, με την σημερινή Ρωσία (διότι, στην πραγματικότητα, περί αυτού πρόκειται). Αυτή την αλήθεια θα αναδείξουμε, σήμερα.
Όμως, για να μπορέσουν οι αναγνώστες να έχουν μια άμεση εικόνα, για αυτό το ψήφισμα του "ευρωκοινοβουλίου", είναι χρήσιμο να δούμε το περιεχόμενό του.
Ας το δούμε, λοιπόν :
"Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ογδοηκοστή επέτειο, από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης, για το μέλλον της Ευρώπης.
(2019/2819(RSP))
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμα 260(ΙΙΙ)Α της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 9ης Δεκεμβρίου 1948, σχετικά με την γενοκτονία,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 12ης Μαΐου 2005, σχετικά με την εξηκοστή επέτειο του τερματισμού του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στην Ευρώπη, στις 8 Μαΐου 1945,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμα 1481 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης της 25ης Ιανουαρίου 2006, σχετικά με την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων,
– έχοντας υπόψη τα ψηφίσματα και τις δηλώσεις, που έχουν εγκριθεί από διάφορα εθνικά κοινοβούλιο, σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων,
– έχοντας υπόψη την δήλωσή του, της 23ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου, ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης, για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού,
– έχοντας υπόψη τη Διακήρυξη της Πράγας, της 3ης Ιουνίου 2008, σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον κομμουνισμό,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 2ας Απριλίου 2009, σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό,
– έχοντας υπόψη την κοινή δήλωση των κυβερνητικών εκπροσώπων οκτώ κρατών μελών της ΕΕ, για την τίμηση της μνήμης των θυμάτων του Κομμουνισμού της 23ης Αυγούστου 2018,
– έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής, της 22ας Δεκεμβρίου 2010, σχετικά με τη μνήμη των εγκλημάτων, που διαπράχτηκαν, από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, στην Ευρώπη (COM(2010)0783),
– έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου, της 9ης και 10ης Ιουνίου 2011, σχετικά με την μνήμη των εγκλημάτων, που διαπράχτηκαν, από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, στην Ευρώπη,
– έχοντας υπόψη την Διακήρυξη της Βαρσοβίας, με την ευκαιρία της Ημέρας Μνήμης, για τα θύματα ολοκληρωτικών καθεστώτων, της 23ης Αυγούστου 2011,
– έχοντας υπόψη την κοινή δήλωση της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας, επί τη ευκαιρία 80 ετών, από την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 132 παράγραφος 2 του Κανονισμού του,
A. λαμβάνοντας υπόψη ότι, πριν από 80 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1939, η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και η ναζιστική Γερμανία υπέγραψαν Συνθήκη μη επιθέσεως, γνωστή ως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, και τα μυστικά πρωτόκολλά της, με αποτέλεσμα να χωριστούν η Ευρώπη και τα εδάφη ανεξάρτητων κρατών, μεταξύ των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων και να συνασπισθούν, σε σφαίρες επιρροής, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου·
B. λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό το έτος σηματοδοτεί την 80η επέτειο από την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που οδήγησε σε, άνευ προηγουμένου, επίπεδα ανθρώπινου πόνου και καταδίκασε την μισή Ευρώπη, σε δεκαετίες μιζέριας και κατοχής·
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, ως άμεση συνέπεια του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, το οποίο ακολούθησε η Γερμανοσοβιετική Συνθήκη για τα σύνορα και τη φιλία μεταξύ των δύο καθεστώτων, της 28ης Σεπτεμβρίου 1939, η Πολωνική Δημοκρατία ήταν η πρώτη που δέχτηκε εισβολή, από τον Χίτλερ και δύο εβδομάδες αργότερα, από τον Στάλιν - εισβολές που στέρησαν την χώρα από την ανεξαρτησία της και αποτέλεσαν άνευ προηγουμένου τραγωδία για τον πολωνικό λαό - η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε επιθετικό πόλεμο, κατά της Φινλανδίας, τον Δεκέμβριο του 1939, και τον Ιούνιο του 1940 κατέλαβε και προσάρτησε μέρη της Ρουμανίας - εδάφη που ποτέ δεν επιστράφηκαν - καθώς και προσάρτησε τις ανεξάρτητες δημοκρατίες της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας·
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ έχει παραβιάσει άμεσα μια σειρά, από διεθνείς κανόνες, συνθήκες και συμφωνίες - μεταξύ των οποίων η συνθήκη των Παρισίων του 1928, η συνθήκη μη επίθεσης του 1932 μεταξύ της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ και η Διακήρυξη μη επίθεσης του 1934, μεταξύ της Πολωνίας και της Γερμανίας - και καταδίκασε σε αποτυχία την διεθνή ειρήνη, που θεσπίστηκε με την Συνθήκη των Βερσαλλιών· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι συνέπειες αυτής της συμφωνίας, μεταξύ δύο, εκ των πλέον, βάναυσων δικτατόρων της σύγχρονης ιστορίας καταδεικνύει την σημασία των ιστορικών γεγονότων για την σύγχρονη πολιτική·
E. λαμβάνοντας υπόψη ότι η επιθυμία της Δύσης να κατευνάσει τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σημαίνει ότι ελήφθησαν αποφάσεις, χωρίς διαβούλευση με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως συνέβη, κατά περίπτωση στο Λοκάρνο και το Μόναχο, γεγονός που κατέδειξε την αδυναμία της Δύσης, έναντι των εν λόγω καθεστώτων· λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό δρομολόγησε την σύναψη του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, που, με την σειρά του, οδήγησε στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου·
ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση συνεργάστηκαν, πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, με κοινό στόχο την κατάκτηση της Ευρώπης και την διαίρεσή της, σε σφαίρες επιρροής, όπως προβλεπόταν στο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ·
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, μετά την ήττα του ναζιστικού καθεστώτος και τον τερματισμό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ορισμένες χώρες είχαν την τύχη να ζήσουν την ανοικοδόμηση και τη συμφιλίωση, ενώ άλλες, ως συνέπεια της Συνθήκης της Γιάλτας, παρέμειναν, υπό την σοβιετική κατοχή και κομμουνιστικές δικτατορίες, επί μισό αιώνα και συνέχισαν να στερούνται την ελευθερία, την κυριαρχία, την αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη·
H. λαμβάνοντας υπόψη ότι, παρά το γεγονός ότι τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος αξιολογήθηκαν και τιμωρήθηκαν, με κυρώσεις, μέσα από τις δίκες της Νυρεμβέργης, εξακολουθεί να υφίσταται επείγουσα ανάγκη, για ευαισθητοποίηση και διεξαγωγή ηθικής και νομικής εκτίμησης των εγκλημάτων, που διαπράχθησαν στο πλαίσιο των κομμουνιστικών δικτατοριών· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα εγκλήματα, που διαπράχθηκαν σε κλίμακα, που ποτέ δεν είχε ξαναδεί η ανθρωπότητα, εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων από τη ναζιστική Γερμανία και την Σοβιετική Ένωση, λόγω των οποίων πολλοί άνθρωποι υποδουλώθηκαν και στερήθηκαν τα βασικά και αναφαίρετα δικαιώματά τους, χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας·
Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να ξεχνά την ιστορία της· λαμβάνοντας υπόψη ότι η ενιαία κατανόηση της ιστορίας της Ευρώπης πρέπει να διευκολυνθεί και είναι εξέχουσας σημασίας, για την πρόληψη της ανόδου των ολοκληρωτικών καθεστώτων·
Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι σε ορισμένα κράτη μέλη, οι κομμουνιστικές και ναζιστικές ιδεολογίες απαγορεύονται από τον νόμο·
ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί ενιαία και δεμένη εναντίον του ολοκληρωτισμού·
ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, για τις ευρωπαϊκές χώρες, που υπέφεραν από την σοβιετική κατοχή και τις κομμουνιστικές δικτατορίες, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, μετά το 1999 και η αντίστοιχη της ΕΕ, από το 2004 και μετά, σηματοδοτεί την επιστροφή τους στα δυτικά δημοκρατικά κράτη, όπου και ανήκουν·
ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα είναι, κυρίως, γραπτή και παρουσιάζεται, από την προοπτική της Δύσης και ως εκ τούτου, εξακολουθούν να υπολείπονται, ως προς την καταγραφή τους, ορισμένα ιστορικά γεγονότα και σχετικές εμπειρίες των λαών στην Ανατολική Ευρώπη·
ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η άγνοια και οι υποσυνείδητες προκαταλήψεις, στην ιστορική μνήμη των Ευρωπαίων, μπορούν να δημιουργήσουν περιθώρια για εξτρεμισμό, τόσο στην άκρα δεξιά, όσο και στην άκρα αριστερά· λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι απαραίτητο να υπάρξει αποτελεσματική αντίδραση, ενάντια στην παραποίηση της ιστορίας·
ΙΕ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η μνήμη των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων και η αναγνώριση και η συνειδητοποίηση της κοινής ευρωπαϊκής κληρονομιάς των εγκλημάτων, που διέπραξαν οι κομμουνιστικές, η ναζιστική, καθώς και άλλες δικτατορίες έχουν ζωτική σημασία για την ενότητα της Ευρώπης και του λαού της και για την οικοδόμηση της ανθεκτικότητας της ΕΕ, απέναντι στις σημερινές εξωτερικές απειλές·
ΙΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι, επίσης, ύψιστης σημασίας να εορτάζεται η μαρτυρία και η σταθερή στάση των πολλών ανθρώπων, που αντιτάχθηκαν στην καταπίεση αυτή, όπως ο Rotamaster Witold Pilecki, που αγωνίστηκε ενεργά, κατά των ολοκληρωτικών καθεστώτων και εισήλθε, οικειοθελώς, στο ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο θανάτου, στο Άουσβιτς, μόνο και μόνο, για να εκτελεστεί, από τους Σοβιετικούς, το 1948·
ΙΖ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο ιστορικής σημασίας ψήφισμά του, σχετικά με την κατάσταση στην Εσθονία, την Λετονία και την Λιθουανία[4], που εγκρίθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1983, ανταποκρινόμενο στην «Βαλτική Απειλή» 45 πολιτών, από τις χώρες αυτές της Βαλτικής, καταδίκασε το γεγονός ότι αυτά τα, προηγουμένως, ανεξάρτητα και ουδέτερα κράτη τελούσαν, υπό κατοχή από τη Σοβιετική Ένωση, κατόπιν της υπογραφής του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, και δεν απελευθερώθηκαν, παρά πολλά χρόνια αργότερα·
ΙΗ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, πριν από 30 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1989, η πεντηκοστή επέτειος του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ και η μνήμη των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων τιμήθηκαν, από τη «Βαλτική Αλυσίδα», μια πρωτοφανή διαδήλωση δύο εκατομμυρίων Λιθουανών, Λετονών και Εσθονών, που ένωσαν τα χέρια, σχηματίζοντας ανθρώπινη αλυσίδα, που εκτεινόταν στα τρία αυτά έθνη, από το Βίλνιους, έως την Ρίγα και το Ταλίν·
ΙΘ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, παρά το γεγονός ότι, στις 24 Δεκεμβρίου 1989, το Κογκρέσο των Βουλευτών του Λαού της ΕΣΣΔ καταδίκασε την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, πέραν των άλλων συμφωνιών, με τη ναζιστική Γερμανία, οι ρωσικές αρχές αρνήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη, για την συμφωνία αυτή και τις συνέπειές της, τον Αύγουστο του 2019, και σήμερα υποστηρίζουν την άποψη ότι η Πολωνία, τα κράτη της Βαλτικής και η Δύση είναι οι πραγματικοί πρωτεργάτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου·
Κ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας δεν καταδικάζει πλέον μόνο την υπογραφή του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, αλλά την επαναφέρει, ενεργά, ως μέσο για την υπεράσπιση του έθνους, έναντι των δραστών και ως εκ τούτου, κατ’ επέκταση, ξαναγράφει την ιστορία και απαλλάσσει τους αυτουργούς των οικείων εγκλημάτων·
ΚΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει καταστεί σύνηθες φαινόμενο, για την Ρωσία, να αρνείται την ευθύνη και να αποδίδει τις εχθροπραξίες, στην Δύση, στην επίσημη ρητορική της, δημιουργώντας μια αξιόπιστη προπαγανδιστική βάση, στην οποία μπορεί να βασιστεί, για να δικαιολογήσει την, εκ μέρους της, παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καθώς και για να συνεχίσει την επιθετικότητά της, κατά των χωρών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης·
1. τονίζει ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πιο καταστροφικός πόλεμος στην ιστορία της Ευρώπης, προκλήθηκε, από την περιβόητη Συνθήκη της 23ης Αυγούστου 1939 μεταξύ των Ναζί και των Σοβιέτ, που ονομάζεται, επίσης, Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ και τα μυστικά της πρωτόκολλα, τα οποία επέτρεψαν, σε δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα, που μοιράζονταν τον στόχο της παγκόσμιας κατάκτησης, να διαιρέσουν την Ευρώπη, σε δύο ζώνες επιρροής·
2. υπενθυμίζει ότι το ναζιστικό και κομμουνιστικό καθεστώς διέπραξαν μαζικούς φόνους, γενοκτονίες και απελάσεις και προκάλεσαν, άνευ προηγουμένου, απώλειες ζωής και ελευθερίας και υπενθυμίζει το, εξαιρετικά, ειδεχθές έγκλημα του Ολοκαυτώματος, που διέπραξε το ναζιστικό καθεστώς·
3. εκφράζει την λύπη του, για το γεγονός ότι οι γενοκτονίες, όπως το ολοκαύτωμα, τα μαζικά εγκλήματα, κατά της ανθρωπότητας και οι μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οι μαζικές απελάσεις, από τα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία και άλλες χώρες, οι μαζικές εκτελέσεις, όπως η σφαγή των πολωνών αξιωματικών στο Katyn και η σφαγή των αξιωματικών του στρατού της Λετονίας, στο Litene, η δημιουργία και η λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και τα Γκουλάγκ, οι ανθρωπογενείς λιμοί, στην Ουκρανία, η άρνηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης, του λόγου και της κυκλοφορίας, καθώς και τα πολλά άλλα εγκλήματα, που διαπράχτηκαν, στο πλαίσιο του ολοκληρωτικού κομμουνισμού, δεν διερευνήθηκαν ποτέ, δεόντως, ούτε αξιολογήθηκαν, σε διεθνές επίπεδο·
4. εκφράζει τον βαθύ σεβασμό του, για κάθε θύμα αυτών των ολοκληρωτικών καθεστώτων και καλεί όλα τα θεσμικά όργανα και τους φορείς της ΕΕ να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, για να διασφαλίσουν ότι τα φρικτά εγκλήματα του ολοκληρωτισμού, κατά της ανθρωπότητας και οι συστηματικές κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα διατηρούνται, στην μνήμη και θα οδηγούνται, ενώπιον των δικαστηρίων και να εγγυηθούν ότι, τα εν λόγω, εγκλήματα δεν θα επαναληφθούν ποτέ, καθώς και ότι ο πόνος και οι αδικίες, που βίωσαν τα θύματα, δεν θα λησμονηθούν ποτέ·
5. θεωρεί ότι η μνήμη και η μνημόνευση των φρικαλεοτήτων του παρελθόντος μας προσφέρει την γνώση και την δύναμη να αντιστεκόμαστε, έναντι εκείνων που επιδιώκουν να αναβιώνουν αυτές τις ιδεολογίες και εκείνων που επιδιώκουν να απαλλάσσουν αυτές τις ιδεολογικές ομάδες, από τα εγκλήματα και την ενοχή τους· πιστεύει ότι η μνήμη των θυμάτων μας υποχρεώνει να προωθήσουμε την ιστορική δικαιοσύνη με την συνέχιση της έρευνας και της ευαισθητοποίησης του κοινού, σχετικά με την κληρονομιά της ευρωπαϊκής ηπείρου, στον ολοκληρωτισμό·
6. καλεί τις κυβερνήσεις όλων των ευρωπαϊκών χωρών να παράσχουν τόσο ηθική όσο και υλική στήριξη, στην, εν εξελίξει, ιστορική έρευνα, για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, καθώς μόνο με συντονισμένο τρόπο, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αποτελεσματικότητα, τις εκστρατείες παραπληροφόρησης και τις προσπάθειες παραποίησης των ιστορικών γεγονότων·
7. καταδικάζει απερίφραστα, τις επιθετικές πράξεις, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που διαπράχτηκαν, από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Ναζισμού και του Κομμουνισμού·
8. εκφράζει την ανησυχία του, για την άνοδο ακροδεξιών και ακροαριστερών κινημάτων, στα κράτη μέλη της ΕΕ·
9. υπενθυμίζει, σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, να εορτάζουν την 23η Αυγούστου, ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης, για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τόσο σε ενωσιακό, όσο και σε κρατικό επίπεδο και να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση της νεότερης γενιάς, στα θέματα αυτά, εντάσσοντας την ιστορία και την ανάλυση των συνεπειών των ολοκληρωτικών καθεστώτων, στα προγράμματα σπουδών, καθώς και στα διδακτικά εγχειρίδια όλων των σχολείων της ΕΕ·
10. καλεί, επιπλέον, να καθιερωθεί η 25η Μαΐου (η επέτειος του θανάτου του ήρωα του Άουσβιτς, λοχαγού του ιππικού Rotamaster Witold Pilecki, που εκτελέστηκε στις 25 Μαΐου 1948), ως διεθνής ημέρα των ηρώων του αγώνα, κατά του ολοκληρωτισμού, γεγονός που θα αποτελέσει έκφραση σεβασμού και απότιση φόρου τιμής, σε όλους εκείνους, οι οποίοι, καταπολεμώντας την τυραννία, απέδειξαν τον ηρωισμό τους και την πραγματική τους αγάπη, για την ανθρωπότητα και θα δώσει, στις μελλοντικές γενεές, ένα σαφές παράδειγμα ορθής στάσης, απέναντι στην απειλή υποδούλωση, στον ολοκληρωτισμό·
11. καλεί την Επιτροπή να παράσχει ουσιαστική στήριξη, τόσο σε σχέδια ιστορικής μνήμης και εορτασμού της μνήμης, στα κράτη μέλη, όσο και στις δραστηριότητες της Πλατφόρμας Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης και να διαθέσει επαρκή χρηματοδοτικά κονδύλια, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ευρώπη για τους πολίτες», προκειμένου να στηρίξει την απότιση φόρου τιμής και την μνήμη των θυμάτων του ολοκληρωτισμού· τονίζει ότι οι μελλοντικές γενιές θα πρέπει να έχουν πρόσβαση, σε εκπαιδευτικά υλικά τεκμηρίωσης, που θα προσδίδουν έμφαση, στις οδυνηρές συνέπειες της παθητικότητα, απέναντι στις σοβαρές παραβιάσεις των διεθνών νόμων και κανόνων·
12. επισημαίνει ότι, ενώ οι χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης επέστρεψαν, στην ευρωπαϊκή οικογένεια ελεύθερων δημοκρατικών χωρών, με την προσχώρησή τους, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το ευρωπαϊκό σχέδιο, για την ειρήνη και την ένταξη, δεν θα είναι πλήρες, μέχρις ότου όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν επιλέξει την πορεία των ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων, όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία, καταστούν πλήρη μέλη της ΕΕ : μόνο τότε η Ευρώπη θα είναι ολόκληρη, ελεύθερη, ενωμένη και ειρηνική·
13. εκφράζει την βαθιά του ανησυχία για τις προσπάθειες της σημερινής ρωσικής ηγεσίας να στρεβλώσει τα ιστορικά στοιχεία και να συγκαλύψει τα εγκλήματα, που διαπράχτηκαν, από το καθεστώς του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και τις θεωρεί επικίνδυνο μέρος του πολέμου ενημέρωσης, που κηρύχθηκε κατά της δημοκρατικής Ευρώπης, με στόχο την διαίρεση της Ευρώπης και ως εκ τούτου, καλεί την Επιτροπή να αντιμετωπίσει, αποφασιστικά, αυτές τις προσπάθειες·
14. εφιστά την προσοχή, στην συνεχιζόμενη χρήση των συμβόλων του κομμουνιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος, σε δημόσιους χώρους και για εμπορικούς σκοπούς, υπενθυμίζοντας ότι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχουν απαγορεύσει την χρήση των ναζιστικών και των κομμουνιστικών συμβόλων·
15. επισημαίνει ότι τα εγκλήματα, που διαπράχθηκαν από το ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ, δεν μπορούν να συγχωρούνται, ή να παραμερίζονται, λόγω της συμβολής της ΕΣΣΔ, στην ήττα του ναζιστικού καθεστώτος· τονίζει, ταυτόχρονα, ότι είναι απαράδεκτο, για την Ρωσική Ομοσπονδία, να εγκρίνει νομοθεσία, που τιμωρεί όποιον προσπαθεί να αναλύσει τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπό το πρίσμα μιας νέας προοπτικής·
16. σημειώνει ότι, σε ορισμένα κράτη μέλη, η συνεχιζόμενη παρουσία, σε δημόσιους χώρους, μνημείων και σημείων απότισης μνήμης (πάρκα, πλατείες, οδοί κ.λπ.), που εξυμνούν τον σοβιετικό στρατό, ο οποίος κατέλαβε τις χώρες αυτές, ανοίγει τον δρόμο, για την στρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, σχετικά με τις αιτίες, την πορεία και τις συνέπειες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου·
17. αναθέτει, στον Πρόεδρό του, να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα, στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, καθώς και στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών της ΕΕ, την ρωσική Δούμα και τα κοινοβούλια των χωρών της ανατολικής εταιρικής σχέσης".
Έτσι, ερχόμαστε, στο 12ο σημείο του αποφασιστικού σκέλους του κειμένου του ψηφίσματος, το οποίο έχω υπογραμμίσει, προκειμένου να τονίσω την ιδιαίτερη αξία του (αν και στην πραγματικότητα, πρόκειται, περί πλήρους και απόλυτης απαξίας), στο οποίο οι "φωστήρες" των κομματικών γραφειοκρατιών, που το προώθησαν, προβάλλουν, ως κυρίαρχη θέση και πεποίθηση, τον τερατώδη, εξωπραγματικό, ανιστόρητο και συνάμα γελοίο ισχυρισμό των ευρύτερων "ευρωενωσιακών" ελίτ ότι η Ρωσία δεν ανήκει, στην Ευρώπη και ότι η Ευρώπη μπορεί να είναι και θα είναι "ολόκληρη, ελεύθερη, ενωμένη και ειρηνική", χωρίς την Ρωσία.
Αυτή η θέση, που διατυπώνεται, στο ψήφισμα και η οποία σποτελεί μια σαφέστατη προπαγανδιστική διακήρυξη, η οποία εκφράζεται, στο 12ο σημείο του αποφασιστικού σκέλους του, είναι, προφανώς, απόλυτα, επικίνδυνη, ακριβώς επειδή πετάει, έξω από τον ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό χώρο την Ρωσία. Αλλά η επικινδυνότητα της θέσης αυτής δεν εξαντλείται, σε αυτό. Δεν είναι, μόνο, η αποβολή της Μόσχας, από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα του ευρωπαϊκού χώρου, αυτό που επιχειρείται, από τις "ευρωενωσιακές" ελίτ.
Αυτή η προσπάθεια, που εξαντλείται, επί του παρόντος, στα όρια της διακηρυκτικής απόπειρας, είναι, μόνον, το ένα σκέλος της διατυπούμενης θέσης, έτσι όπως αυτή εκφράζεται, στο 12ο σημείο του ψηφίσματος. Υπάρχει και ένα δεύτερο σκέλος αυτής της θέσης των ευρωελίτ, όπως διατυπώνεται, στο 12ο σημείο του ψηφίσματος και το οποίο σκέλος είναι και αυτό, ομοίως, επικίνδυνο, με το πρώτο.
Η Ευρώπη, μας λέει το σημείο αυτό του ψηφίσματος, δεν υπάρχει, μόνο χωρίς την Ρωσία.
Η Ευρώπη υπάρχει και συγκροτείται, μέσω της Ατλαντικής Συμμαχίας, δηλαδή, μέσω του ΝΑΤΟ, ενάντια, στην Ρωσία, αφού το ΝΑΤΟ είναι το μέσο εκείνο, με το οποίο οι Η.Π.Α. κυριαρχούν, στον ευρωπαϊκό χώρο.
Στην ουσία, οι πολιτικοί γραφειοκράτες και οι "ευρωενωσιακές" ελίτ, που τους στηρίζουν, δεν κάνουν τίποτε περισσότερο, από το να εκφράζουν την υποταγή και την εθελοδουλεία τους, στα αφεντικά της Ουάσιγκτων, στα οποία έχουν εμπιστευθεί την ασφάλειά τους και έχουν παραχωρήσει τα κλειδιά, για την ουσιαστική άσκηση της εξουσίας, στον ευρωπαϊκό χώρο, από την εποχή του τέλους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Κάπως έτσι, οι "ευρωενωσιακές" ελίτ, που τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, ως "Ευρωπαίοι", λένε, τις εξής μωρίες, στο 12ο σημείο του παραπάνω ψηφίσματος :
Η Ρωσία δεν είναι Ευρώπη. Ευρώπη, όμως, είναι η ... Αμερική. Και αφού η Αμερική είναι Ευρώπη, αυτή η Ευρώπη στρέφεται, κατά της Ρωσίας.
Αυτές τις μωρίες περιέχει το ψήφισμα του "ευρωκοινοβουλίου", ως ένας σύγχρονος ερασμικός "Laus Stultitiae", ένας επικαιροποιημένος "Μωρίας Έπαινος", για να θυμηθούμε και τον Desiderius Erasmus Roterodamus (τον Έρασμο).
Μόνο και μόνο, εξ αιτίας αυτών των μωριών, αυτό το ψήφισμα του "ευρωκοινοβουλίου" θα έπρεπε να πεταχτεί, στα σκουπίδια, λόγω της φανερής προπαγανδιστικής χρήσης του συγκεκριμένου περιεχομένου του, που στρεβλώνει την Ιστορία του ευρωπαϊκού χώρου, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες και τις μέλλουσες επιδιώξεις των "ευρωενωσιακών" ελίτ, με όχημα μια μυθοπλασία, η οποία θέλει να εμφανισθεί, ως κρατούσα Ιστορία της Ευρώπης, μια "Ιστορία", η οποία, όντας παραϊστορία, επιθυμεί και επιδιώκει να επιβληθεί, στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, με την δημιουργία ενός ιδιότυπου, αλλά και έντονα φανερού αλυτρωτισμού, που αφορά τις "ευρωπαϊκές αλύτρωτες πατρίδες" (Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία), που αυτή η "Ευρώπη" πρέπει να "απελευθερώσει".
Με τον τρόπο αυτόν, οι "Ευρωπαίοι" κούληδες και υποτακτικοί της Ουάσινγκτων επιχειρούν να νομιμοποιήσουν την νέα διαίρεση του ευρωπαϊκού χώρου και των ευρωπαϊκών κοινωνιών, μια διαίρεση, η οποία, με τον αβυσσαλέο αντιρωσισμό τους, αναβιώνει και επικαιροποιεί, στην σύγχρονη εποχή και υπό τις παρούσες συνθήκες, την διαίρεση της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
Εννοείται, βέβαια, ότι όλα αυτά, πέρα από επινοημένες ανοησίες, είναι κατασκευές μιας στρατηγικής, η οποία είναι, άκρως, επικίνδυνη.
Το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις. Οι "Ευρωπαίοι" τρέμουν την Μόσχα, την οποία δεν μπορούν και δεν επιθυμούν να ενσωματώσουν, στα ευρωσχήματα, που κατασκευάζουν, επειδή η Ρωσία είναι πολύ μεγάλη, για να ενσωματωθεί, χωρίς να ανατραπούν, άρδην, οι ισορροπίες, μέσα, στα σχήματα αυτά. Και φυσικά, αυτές τις ισορροπίες οι "ευρωενωσιακές" ελίτ δεν θέλουν να τις διαταράξουν, προτιμώντας να μένουν υποταγμένοι, στα, πέραν του Ατλαντικού, φεντικά τους.
Όμως, οι πλανητικές ισορροπίες αλλάζουν, με ολοένα και επιταχυνόμενους ρυθμούς και η Δύση έχει εισέλθει, σε μια φάση μιας μακρόσυρτης παρακμής, η οποία είναι δύσκολο να ανακοπεί. Ως εκ τούτου, η Ρωσία αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του Δυτικού Συνασπισμού, εάν αυτός θέλει να μην χάσει την πλανητική του κυριαρχία.
Και αυτό, για τις "ευρωενωσιακές" ελίτ, αποτελεί έναν κίνδυνο, ο οποίος δεν είναι πολύ μακρινός, αφού, στην Ουάσινγκτων, το σενάριο του προσεταιρισμού της Μόσχας έχει οπαδούς.
Και μάλιστα, αρκετούς.
Σχόλια