Τί - και γιατί - πήγε στραβά, με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του; (Ο Αλέξης Τσίπρας ενώπιον της υπογραφής του 3ου Μνημονίου, ο Γιάννης Βαρουφάκης, τα ελληνικά IOUs και η αποτυχημένη απόπειρα ενεργοποίησης του γερμανικού σχεδιασμού, για μια συντεταγμένη διάλυση της ευρωζώνης).





Τί είναι αυτό, που πήγε στραβά, με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του;

Η απάντηση είναι απλή. Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία αυτού του κόμματος της ριζοσπαστικοφανούς και αναπαλαιωμένης παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς και όσα έχουν γραφεί, σε αυτό εδώ το μπλογκ, γνωρίζει το τί έχει συμβεί. Δεν υπάρχει κανένας γρίφος και κανένα μυστήριο, όσον αφορά την παράδοση του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών.

Οι "ευρωπαϊστικές" αυταπάτες, που έχει και εξέθρεψε η μεγάλη πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αιτία και η βάση, στην οποία στηρίχθηκε η υποχώρηση και η ουσιαστική προσχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης, σε όσα ζητούν οι ευρωθεσμοί. Ως εκ τούτου, η αποδοχή των αρχών του σύγχρονου "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", έτσι όπως αυτός εκφράζεται, μέσα από την ευρωζώνη, καθώς και των πραγματικοτήτων, που αυτός διαμορφώνει, ως πράξη και σχέδιο δράσης, με όσα "αστεράκια", υποσημειώσεις, επιφυλάξεις και επί μέρους, διαφωνίες και αν διατυπώνονται - και με όποια ένταση και αν διατυπώνονται -, είναι, απολύτως, φυσιολογικό να οδηγεί, στην υποταγή, στις απαιτήσεις εκείνων οι οποίοι προσδιορίζουν τους κανόνες, που διέπουν την καθημερινή ζωή του έμπρακτου και υλοποιημένου οικοδομήματος αυτού του δόγματος, έτσι όπως αυτό εκφράζεται και υλοποιείται, με την ευρωζώνη.

Κάπου εδώ βρίσκεται και η "αχίλλειος πτέρνα" της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή η "αχίλλειος πτέρνα" εντοπίζεται, στην υιοθέτηση του έμπρακτου (ψευδ)ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού σχεδιασμού των "ευρωπαϊστικών" ελίτ της ευρωζώνης (αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Το κόμμα αυτό, παρά την όποια ιδιότυπη ψευδοριζοσπαστική ρητορική του ήταν και είναι ένα κόμμα "ευρωπαϊστικό", όσο και αν οι αντίπαλοί του, στον λεγόμενο αστικό πολιτικό χώρο, θέλησαν να το προσδιορίσουν και να το παρουσιάσουν, ως ένα κόμμα "αντιευρωπαϊστικό".

Ανοησίες. Ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα "αντιευρωπαϊστικό" κόμμα.

Προφανώς, κατά την διάρκεια των τελευταίων 5 χρόνων της υπαγωγής της Ελλάδας, υπό το καθεστώς της μνημονιακής χρεωδουλίας, αυτός ο πολιτικός μικρόκοσμος της ελληνικής κομμουνιστικής και της κομμουνιστογενούς αριστεράς και των διάφορων προσωπικοτήτων του κεντροαριστερού χώρου, που εμφάνιζε τον εαυτό του, ως ριζοσπαστικό, συσπείρωσε, στις τάξεις του, ως πηγή άντλησης ενός μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων, ένα τεράστιο τμήμα των, εν Ελλάδι, ολοένα και αυξανόμενων "αντιευρωπαϊστών" και κυρίως ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πληγεί, από τις ακολουθούμενες μνημονακές πολιτικές, της περιόδου 2010 - 2015, αλλά ήταν και παρέμεινε ένα κόμμα "ευρωπαϊστικό". Μπορεί να είχε - και είχε - τις δικές του ιδιοτυπίες και ιδιορρυθμίες, οι οποίες ήσαν προϊόντα της ιστορικής του προέλευσης, ως συλλογικού πολιτικού χώρου και σύμφωνα, με την πολυσχιδή ανθρωπογεωγραφία των τάσεων, που τον συγκροτούν, αλλά ήταν και (μέχρι στιγμής) είναι ένα κόμμα, πλειοψηφικά, "ευρωπαϊστικό".

Και αυτή την ιδιότητά του είναι, που καλείται, τώρα, να πληρώσει.

Το δυστύχημα, για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο αρχικός σχεδιασμός της, με τον οποίο πορεύτηκε, για να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, ενώπιον και κατά την διάρκεια της σώρευσης των κοινωνικών, των οικονομικών και των πολιτικών ερειπίων, που ήλθαν σαν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της χώρας, μετά την ουσιαστική ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και με την εφαρμογή των δύο Μνημονίων, που συνέγραψαν, επέβαλαν και με όργανο, το εντόπιο "ευρωπαϊστικό" αστικό πολιτικό προσωπικό, εφάρμοσαν οι ξένοι δανειστές, ήταν, εντελώς, εσφαλμένος.


Το γιατί προέκυψε αυτή η δυσμενής εξέλιξη, δεν είναι, καθόλου, δύσκολο να το αντιληφθούμε. Όλα αυτά τα χρόνια της ελληνικής και της ευρωζωνικής κρίσης, κατά τα οποία αυτός ο μικρός, αλλά και πάντοτε, χαοτικός συνασπισμός κομμάτων της αναπαλαιωμένης κομμουνιστογενούς αριστεράς, ο οποίος, από το 4,59% των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2009, κατάφερε, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, να φθάσει, στο 36,34% και να σχηματίσει κυβέρνηση, μαζύ με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου, περιγράψαμε τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγείτο, ως αποτέλεσμα των "ευρωπαϊστικών" του αυταπατών, οι οποίες, όπως όλες οι αυταπάτες, διακρίνονται, από την χαρακτηριστική αφέλεια, όλων όσων αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, προς χάρη των ιδεολογημάτων και των ιδεοληψιών, που κυριαρχούν, στα μυαλά τους.




Με δεδομένο τον, λενινιστικής υφής, δομικό δογματισμό της πλειοψηφίας των μελών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η συμπεριφορά τους, ως οπαδών του σύγχρονου "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", δεν είναι κάτι το αφύσικο, αφού αυτή η συμπεριφορά παραπέμπει, στην επίδειξη της ανάλογης και αντίστοιχης συμπεριφοράς τους, ως οπαδών του "υπαρκτού σοσιαλισμού", όταν, ακόμη, η "Σοβιετική Ένωση" και το "σοσιαλιστικό στρατόπεδο" ήσαν εν ζωή. Και αυτή η, δομικά, δογματική συμπεριφορά δεν αφορά, μόνο, εκείνους οι οποίοι, μέσα σε αυτόν τον χώρο, προέρχονται από το Κ.Κ.Ε., αλλά και εκείνους, οι οποίοι προέρχονται από το αλήστου μνήμης, Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού), οι οποίοι ήσαν ταγμένοι υπερασπιστές του δόγματος του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", σχεδόν από τα γεννοφάσκια του, μέσα από την καταρρεύσασα ύστερη κομμουνιστική εκδοχή του ευρωκομμουνισμού.

Ως εκ τούτου, τα αδιέξοδα, στα οποία ενεπλάκησαν ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η παταγώδης αποτυχία τους, απέναντι, στον τοίχο, που είχαν να αντιμετωπίσουν, όταν ήλθαν σε επαφή με τους ευρωζωνίτες, ως μέλη της νέας ελληνικής κυβέρνησης, που προέκυψε από τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, υπήρξαν φυσιολογικά αποτελέσματα αυτής της δογματικής αντιμετώπισης, η οποία, στο πρακτικό επίπεδο της καθημερινότητας, εκφράστηκε, έτσι όπως εκφραζόταν και στα νειάτα τους, όταν, απέναντί τους, είχαν τον Χαρίλαο Φλωράκη και την παλαιά σταλινική ηγεσία του Κ.Κ.Ε., ή, αντίστοιχα, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Μπάμπη Δρακόπουλο (που εμφανίζονται, μαζύ με τον Γιάννη Μπανιά και τον Πέτρο Κουναλάκη, στην παράπανω φωτογραφία) και την παλαιά ευρωσταλινική ηγεσία του Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού). Αυτή η αντιμετώπιση δεν είναι άλλη, από αυτή του πιστού οπαδού, απέναντι, στον καθοδηγητή του, μια αντιμετώπιση, η οποία, σε τελική ανάλυση, σε αυτές τις περιπτώσεις, εκφράζεται, ως υποταγή, στις επιθυμίες και στις παραξενιές του και τις οποίες, τελικά, όλοι αυτοί ήσαν διατεθειμένοι να ικανοποιήσουν, παρά τα όσα έλεγαν, διέδιδαν και εμφανίζονταν να διεκδικούν.

Ο μόνος τρόπος και η μόνη δίοδος απεγκλωβισμού αυτών των ανθρώπων, με αυτόν τον δομημένο πολιτικό χαρακτήρα και με αυτή την συνακόλουθη πολιτική συμπεριφορά, από τα, κατά καιρούς, δόγματα, στα οποία είναι προσηλωμένοι, είτε αυτά αφορούν τον "σοσιαλισμό", είτε τον σύγχρονο "ευρωπαϊσμό", είναι η ρήξη, με το πολιτικό παρελθόν τους, η οποία, βέβαια,  μπορεί να μην αλλάζει - και δεν αλλάζει - την βαθύτερη πολιτική τους χαρακτηροδομή, αλλά τους απαλλάσσει, από τα όποια τρέχοντα αναχρονιστικά πρακτικά πολιτικά προτάγματα, τα οποία υπηρετούν - όπως έγινε, για τους περισσότερους από αυτούς, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά την κατάρρευση του "σοσιαλιστικού στρατοπέδου" και περίπου, όπως έγινε με τους υπόλοιπους, από αυτούς, προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την έμπρακτη κατάρρευση της ελληνικής εκδοχής του ευρωκομμουνισμού, έτσι όπως αυτή προέκυψε, με την διάλυση του Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού) και την ίδρυση της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ).

Η συγκρότηση, στην πορεία του χρόνου του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τον παλαιό Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, που έδωσε μια πολιτική στέγη, στο άστεγο αυτό στελεχικό δυναμικό δεν άλλαξε τον δομικό δογματισμό αυτών των στελεχών. Μπορεί να άλλαξε το περιεχόμενο - τις ιδέες και τις εμφανιζόμενες ως πεποιθήσεις και τα εμφανιζόμενα, ως πολιτικά προτάγματα - του δογματισμού αυτών των πολιτικών και κομματικών γραφειοκρατών, αλλά η δομή της σκέψης και της συμπεριφοράς τους, παρέμεινε ανέπαφη και ως εκ τούτου, δογματική στον πυρήνα τους και στα βαθύτερα και στα εσώτερα χαρακτηριστικά τους, μέσα από την λογική της στράτευσης, για την υπηρέτησή τους, η οποία λογική είναι και αποτελεί τον σκληρό πυρήνα κάθε δογματισμού και κάθε δογματικού.

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας, οι μέντορές του, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  και οι διάφοροι κολλητοί του (ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Δημήτρης Βίτσας, ο Νίκος Παπάς κλπ), επηρεασμένοι από τις "ευρωπαϊστικές" ιδεοληψίες του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού, όπως επίσης και από τις ιδιότυπες κοσμοπολιτικές νεομαρξιστικές και μετακεϋνσιανές ιδέες  του Γιάννη Βαρουφάκη, στήριξαν την διαπραγματευτική τους στρατηγική και τις, επί μέρους, τακτικές κινήσεις της κυβέρνησής τους, που προέκυψε, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, σε δύο κεντρικούς πυλώνες, οι οποίοι ήσαν :

1) Οι ευρωζωνίτες δεν μπορούν να αποπειραθούν, ούτε και να αποδεχθούν μία έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη. Το διαβόητο Grexit θα καταστρέψει την ευρωζώνη και ως εκ τούτου, είναι αδιανόητο.


2) Μια άτακτη ελληνική χρεωκοπία, εντός της ευρωζώνης δεν μπορεί, επίσης, να γίνει αποδεκτή, από τους ευρωζωνίτες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ως όπλο και ως ένα απόλυτο μέσο πίεσης, από την ελληνική πλευρά, προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις τους. Η ελληνική χρεωκοπία, εντός ευρωζώνης, καθιστά αφερέγγυους τους θεσμούς και όλα τα νομισματικά και λοιπά χρηματοπιστωτικά εργαλεία της νομισματικής ένωσης, καθιστώντας μιαν ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη, ως το, αμέσως, πιθανότερο επόμενο βήμα μιας τέτοιας εξέλιξης.


Και οι δύο αυτοί πυλώνες της διαπραγματευτικής στρατηγικής της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα στηρίζονταν, σε σαθρές βάσεις και ως εκ τούτου, κατέρρευσαν, με πάταγο, ο οποίος, μάλιστα, συνοδεύεται, αυτές τις ημέρες, που ακολούθησαν το δημοψήφισμα της 5/7/2015, από τα αισθήματα της λύπης, της οργής και της χλεύης.  Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με δεδομένες τις σπασμωδικές κινήσεις και την, περίπου, πλήρη παράδοση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, στις απαιτήσεις και στις ορέξεις των ξένων δανειστών.


Στα πλαίσια του χαρακτηροδομικού δογματισμού τους, που παραπάνω, περιγράφηκε, οι όψιμοι και οι εναπομείναντες παλαιοί εραστές του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού" δεν στάθηκαν ικανοί να αντιληφθούν τους λόγους, για τους οποίους και οι δύο προαναφερόμενοι πυλώνες της πολιτικής της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έναντι των ξένων δανειστών, ήσαν σαθροί. Έτσι, ούτε όλοι αυτοί, ούτε ο Γιάννης Βαρουφάκης μπόρεσαν να καταλάβουν ότι αυτοί οι δύο πυλώνες της πολιτικής της νέας ελληνικής κυβέρνησης είχαν ενσωματωθεί, στην λογική των ευρωζωνιτών και κυρίως, στην λογική της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία έδινε τον τόνο και ενορχήστρωνε την κοινή στάση των κυβερνήσεων των χωρών της ευρωζώνης, απέναντι, στην νέα ελληνική κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπιζόταν, ως - και προφανώς ήταν - ένας μεγάλος πολιτικός κίνδυνος, για όλες τους.

Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση, με αρχιτέκτονα τον Wolfgang Schaueble και με την πλήρη συγκατάθεση της Angela Merkel και του σοσιαλδημοκράτη Sigmar Gabriel, προχώρησε, απρόσκοπτα, στην εφαρμογή του παλαιού, αν και μη, δημόσια, ομολογημένου σχεδιασμού της, ο οποίος εμπεριείχε και ενσωμάτωνε και τους δύο άξονες της πολιτικής της νέας ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα αποτελούσαν ένα φόβητρο, για τους ευρωζωνίτες.

Όπως έχω πολλές φορές γράψει, η ευρωζώνη, ως νομισματική ένωση, υπήρξε, εξ αρχής θνησιγενής, εξ αιτίας των κατασκευαστικών ανωμαλιών, που, ιστορικά, έχουν εμφανίσει όλες οι νομισματικές ενώσεις, οι οποίες, ακριβώς επειδή στερούνται της απαραίτητης βαθύτητας και είναι ανταγωνιστικοί οικονομικοί μηχανισμοί, χωρίς τις επανορθωτικές και αναδιανεμητικές θεσμικές διαδικασίες, που έχουν τα ομοσπονδιακά κρατικά σχήματα, έχουν οδηγηθεί, στην διάλυση, ή στον μετασχηματισμό τους, σε συνεκτικά εθνικά κράτη.

Η ευρωζώνη οικοδομήθηκε, ως ένα, περίπου, ανελαστικό σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών, το οποίο διέπεται, από κανόνες σταθερότητας, με ένα, σε κάθε περίπτωση, σκληρό κοινό νόμισμα που λειτουργεί προς όφελος της Γερμανίας και των πλεονασματικών χωρών της ζώνης αυτής και εις βάρος των υπόλοιπων χωρών, οι οποίες υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες της λειτουργίας του οικονομικού μηχανισμού του συγκριτικού κόστους και της μεταφοράς πλούτου, από την "περιφέρεια", στο "κέντρο" της ευρωζώνης ευρισκόμενες ενώπιον του συνεχούς κινδύνου της πτωχοποίησης, η οποία μπορεί να φθάσει - και στην περίπτωση της Ελλάδας φθάνει -, στα όρια της εξαθλίωσης.

Η ευρωζώνη, όπως απέδειξε, πολύ νωρίς, η έλευση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η βαθιά οικονομική κρίση, που ακολούθησε και η εσωτερίκευσή της, στον οικονομικό χώρο της περιοχής του ευρώ, εμφάνισε όλα τα αποδιοργανωτικά ελαττώματα, που εμφάνισαν οι νομισματικές ενώσεις, σε όλη την μακρά ιστορία του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, αλλά και οι συμπολιτείες του ύστερου αρχαίου ελληνισμού, η οικονομική δομή των οποίων προσιδιάζει, σε έναν μικρότερο, ή μεγαλύτερο βαθμό, με αυτές των νομισματικών ενώσεων. Αυτό, που προέκυψε, τελικά, από αυτή την εσωτερίκευση της διεθνούς κρίσης, στην ευρωζώνη, έτσι όπως αυτή εκφράστηκε, με την εμφάνιση της ελληνικής κρίσης χρέους, η οποία μετατράπηκε, σε κρίση της ευρωζώνης, ήταν η μετατροπή της τελευταίας, σε ένα νεκροζώντανο πτώμα, ένα ζόμπυ, το οποίο κατατρώει τις σάρκες των οικονομιών των χωρών, που είναι μέλη της και του οποίου πτώματος το κουφάρι ουδείς προθυμοποιείται να θάψει.

Στα πλαίσια αυτά των λεπτών ισορροπιών του θεσμικού χάους, που διακατέχει την ευρωζώνη, ως νομισματική ένωση και όπως έδειξε η ελληνική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και οι επόμενες, που ακολούθησαν, όσο και αν αυτές, έγινε μια συστηματική προσπάθεια να τιθασευθούν, κατέστη σαφές ότι μια αποχώρηση  οποιουδήποτε κράτους-μέλους της ευρωζώνης, από αυτήν και από το κοινό νόμισμα και η επιστροφή  του, με οποιονδήποτε τρόπο, σε ένα εθνικό νόμισμα, θα οδηγούσε στην καταστροφή της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα το θεσμικό αυτό ζόμπυ να βρει τον νεκροθάπτη του. Και αυτή η διαδικασία θα ελάμβανε χώρα, ακόμη και εάν, από την ευρωζώνη, αποχωρούσε ένα μικρό, ένα λιλιπούτειο κράτος, σαν αυτό της Μάλτας, της Κύπρου, ή του Λουξεμβούργου.

Με την αποχώρηση οποιασδήποτε χώρας, από την ευρωζώνη, είναι δεδομένο ότι το ευρώ, υπό την μορφή του εμφανιζόμενου, ως κοινού νομίσματος των κρατών της ευρωζώνης, θα δεχθεί ένα σαρωτικό κτύπημα και θα παύσει να αποτελεί αυτό, που εμφανίζεται ότι είναι και θα εμφανισθεί, ως αυτό που, πραγματικά, είναι. 

Για να γίνει αντιληπτό αυτό, που γράφω, ας εξηγήσω ορισμένα πράγματα, που αφορούν το βασικό, το δομικό, το, ούτως ειπείν, πυρηνικό κατασκευαστικό ελάττωμα του ευρώ :

Το ευρώ οι κατασκευαστές του θέλησαν να το παρουσιάσουν, ως ένα κοινό νόμισμα διαφόρων χωρών, οι οποίες είναι ενταγμένες, στην ευρωζώνη. Θέλησαν, με λίγα λόγια, να δημιουργήσουν ένα κοινό νόμισμα, χωρίς να υπάρχει η βασική προϋπόθεση της δημιουργίας του. 

Και η βασική προϋπόθεση κάθε νομίσματος, το οποίο φιλοδοξεί να είναι αντάξιο του ονόματός του και να είναι δυνατό να αντέξει στο πέρασμα του χρόνου και να έχει τα εχέγγυα μιας μακροχρόνιας παρουσίας, είναι η ύπαρξη ενός κράτους, στα πλαίσια του οποίου το νόμισμα αυτό να επιτελεί την οικονομική και την κοινωνική του λειτουργία. Και φυσικά, στην περίπτωση του ευρώ, αφού εδώ έχουμε μια πλειάδα κρατών, με κοινό νόμισμα, το κράτος, περί του οποίου γίνεται λόγος, θα έπρεπε να είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος.

Η ευρωζώνη, όμως, δεν αποτελεί κράτος. Και εδώ, βρίσκεται η θεμελιώδης κατασκευαστική ατέλεια του ευρώ, ως κοινού νομίσματος. Ως εκ τούτου, το ευρώ, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται να λειτουργεί, ως ένα νόμισμα, στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι τέτοιο. Και τούτο, διότι, πίσω από την πρόσοψη του ευρώ, ως νομίσματος, υποκρύπτεται η πραγματική και ουσιαστική λειτουργία του, η οποία χαρακτηρίζει το ευρώ και το προσδιορίζει, ως έναν ιδιότυπο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Αυτή είναι η σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα, για το ευρώ, το οποίο είναι ένας παραφυσικός μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών, ο οποίος έχει εισπηδήσει, στην επιτέλεση νομισματικών λειτουργιών και καθηκόντων, εμφανιζόμενο, ως κοινό και ενιαίο νόμισμα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφικών επιπτώσεων και φαινομένων, στις, επί μέρους, οικονομίες των χωρών, που το έχουν, ως κοινό νόμισμα - της Γερμανίας και των πλεονασματικών χωρών, μη εξαιρουμένων.

Έτσι, με δεδομένη αυτή την παραφυσική ιδιοσυστασία του ευρώ, ως ενός μηχανισμού συναλλαγματικών ισοτιμιών, η αποχώρηση οποιουδήποτε κράτους - μέλους της ευρωζώνης, από αυτήν και το εμφανιζόμενο ως κοινό νόμισμα, οδηγεί, στην αντιστροφή της διαδικασίας και στην αποκάλυψη της πραγματικής ιδιότητας του ευρώ, ως ενός ιδιότυπου μηχανισμού συναλλαγματικών ισοτιμιών και στην, εν τοις πράγμασι, λειτουργία του, ως τέτοιου. Με αυτόν τον τρόπο το ευρώ, ως κοινό νόμισμα, χάνει την ιδιότητα της μη αντιστρεψιμότητάς του και εισέρχεται, μαζύ με την ζώνη του, σε μια παρατεταμένη διαδικασία αποδόμησης και ολοκληρωτικής του καταστροφής, ως νομίσματος μιας κοινότητας χωρών.

Στο τέλος αυτής της διαδικασίας το ευρώ εξαφανίζεται, ως κοινό νόμισμα, αντικαθιστάμενο, από τα τοπικά νομίσματα των κρατών, που συναποτέλεσαν την ευρωζώνη, μετατρεπόμενο, ίσως, σε έναν καθαρό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, του οποίου το τέλος καθίσταται, εκ των πραγμάτων, προκαθορισμένο.


Με αυτά τα δεδομένα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε, εγκολπούμενη τις, ομολογουμένως, οξυδερκείς και ορθές αναλύσεις του Γιάννη Βαρουφάκη, γύρω από την διαδικασία αποδόμησης της ευρωζώνης, που επέφερε η εσωτερίκευση της παγκόσμιας κρίσης του 2008 και θεώρησε ότι μπορούσε να στηριχθεί, στην αποδόμηση του ευρώ και της ζώνης του και να πραγματοποιήσει έναν θεμιτό πολιτικό εκβιασμό, απειλώντας τους δανειστές, με την εμβάθυνση και την επιτάχυνση της διαδικασίας αυτής, μέσα από έναν αόριστο υπαινιγμό μιας έμμεσης και σχετικά, πολύπλοκης - αλλά, πάντως, ορατής - απειλής αποχώρησης της Ελλάδας, από το ευρώ.

Αυτή η αποχώρηση θα προέκυπτε, σύμφωνα, με τα συμφραζόμενα, ως αποτέλεσμα μιας ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας, εντός ευρωζώνης, η οποία, εάν αφηνόταν να φθάσει, στα όριά της, θα οδηγούσε την ευρωζώνη, στην διάλυση, μέσα από την κατάρρευση της διεθνούς της αξιοπιστίας, που θα οδηγούσε, στην επιτάχυνση της αποδόμησης του ευρώ και της ζώνης του, μέσα από αυτή την δεύτερη παρακαμπτήρια οδό της κρατικής χρεωκοπίας, η οποία, στο όριό της και με δεδομένη την διακοπή της χρηματοδότησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, από την Ε.Κ.Τ., θα οδηγούσε, σε μια ελληνική έξοδο, από την ευρωζώνη, η οποία έξοδος, όμως, δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή, από τους ευρωζωνίτες, αφού θα επιτάχυνε την διαδικασία διάλυσης της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.

Αυτοί ήσαν οι πυλώνες του  διαπραγματευτικού σχεδιασμού της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη και με αυτές τις αντιλήψεις και πεποιθήσεις αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τους ευρωζωνίτες. Και η αλήθεια είναι ότι, ως βάσεις εκκίνησης δεν ήσαν εσφαλμένες. Οι κίνδυνοι, με την έλευση των οποίων απειλούσε η νέα ελληνική κυβέρνηση την ευρωγραφειοκρατία των Βρυξελλών, την μπατιροτραπεζοκρατία της Φραγκφούρτης και τον γαλλογερμανικό άξονα ήσαν υπαρκτοί και θανάσιμοι, για την ευρωζώνη.

Όμως, αυτό που δεν έλαβαν υπόψη τους, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάννης Βαρουφάκης και η λοιπή διαπραγματευτική ομάδα, ήταν το γεγονός ότι, η γερμανική κυβέρνηση, γύρω από την οποία είχαν στοιχηθεί, ευκαιριακά, ή μη, οι λοιπές κυβερνήσεις των κρατών της ευρωζώνης, έχει ενσωματώσει, στον σχεδιασμό της, αυτούς τους πυλώνες της ελληνικής διαπραγματευτικής τακτικής, αποδεχόμενη την πραγματοποίηση αυτών των κινδύνων.

Έτσι, όπως έχω, επανειλημμένως, τονίσει, εδώ και περισσότερο, από 5 χρόνια, η γερμανική κυβέρνηση έχει κατανοήσει και έχει αποδεχθεί το γεγονός ότι η ευρωζώνη βρίσκεται σε μια ανεπίστρεπτη διαδικασία αποδόμησης και επιδιώκει να την αναδομήσει. Αντιλαμβανόμενη το ολοένα και αυξανόμενο μέγεθος του οικονομικού και πολιτικού κόστους του εγχειρήματος της διατήρησης της ακεραιότητας της ευρωζώνης, η γερμανική ελίτ είναι διατεθειμένη να προβεί, στους απαραίτητους ακρωτηριασμούς, δηλαδή, στην σταδιακή και διαδοχική απομάκρυνση όλων εκείνων των χωρών, οι οποίες καθίστανται βαρύδια, στην λειτουργία της ευρωζώνης, ως αυτό, που είναι, δηλαδή, πρωτίστως, ως νομισματικής και δευτερευόντως, ως οικονομικής ένωσης.

Ως προς αυτό, ο γερμανικός σχεδιασμός φθάνει, μέχρι το τέλος της ίδιας της ευρωζώνης, η οποία, εάν, μέσα από αυτή την διαδικασία των διαδοχικών ακρωτηριασμών, δεν καταστεί δυνατό να αναδομηθεί, προκειμένου να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά της, ως νομισματικής ένωσης, θα πρέπει να οδηγηθεί, στην πλήρη διάλυση, έτσι ώστε να αποφευχθεί η επιβάρυνση των γερμανικών ελίτ, μέσα από την μεταφορά πλούτου, από τις πλεονασματικές χώρες, προς τις ελλειμματικές.




Όπως έχουμε, εδώ και πολύ καιρό, περιγράψει, ο σχεδιασμός του Βερολίνου, μετά την έλευση της κρίσης του 2008 και της χρεωκοπίας της ελληνικής οικονομίας το 2010, έχει διαμορφωθεί και εκτυλίσσεται, ως εξής :

1) Σε μια πρώτη φάση, η ευρωζώνη μένει, ως έχει, με μια θεσμική κατοχύρωση της διαρκούς λιτότητας, σε αυτόν τον οικονομικό χώρο, προκειμένου οι υπερχρεωμένες χώρες να μειώσουν τα δημόσια χρέη τους, μέσα από την αποπληρωμή των χρεών αυτών και οι υπόλοιπες χώρες να αποφύγουν τον δημόσιο υπερδανεισμό, με την χρήση του εργαλείου των ισοσκελισμένων κρατικών προϋπολογισμών και την συνεχή παρακολούθησή τους, από τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης και το Δ.Ν.Τ., στις περιπτώσεις εκείνες, που χρειάζονται δανειστικά προγράμματα, για την "στήριξη" των κρατών της ευρωζώνης, που δεν μπορούν να καταφύγουν, στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές για δανεισμό. Προφανώς, αυτή η πολιτική φθάνει, πλέον, στα όρια της, με την Ελλάδα να αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση.

2) Σε μια δεύτερη γραμμή άμυνας, επιχειρείται ο διαδοχικός ακρωτηριασμός της ευρωζώνης, με την εκδίωξη εκείνων των υπερχρεωμένων και ελλειμματικών χωρών, οι οποίες δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις δεσμεύσεις, που συνεπάγονται οι αυστηροί και σκληροί κανόνες της νεοσυντηρητικής ορθοδοξίας, που επικρατούν, στην ευρωζώνη.

3) Σε τρίτη φάση και εφ' όσον, οι καταστάσεις, μέσα στην ευρωζώνη καταστούν ανεξέλεγκτες, η νομισματική ένωση διαλύεται, στα εξ ων συνετέθη, με την επιστροφή των χωρών, που την αποτελούν, στα εθνικά τους νομίσματα.

4) Και σε μια τελευταία φάση, είναι πολύ πιθανό, στην θέση της σημερινής και της αυριανής ακρωτηριασμένης ευρωζώνης, να συγκροτηθεί μια νέα νομισματική και οικονομική ένωση των πλεονασματικών χωρών, με επί κεφαλής, την Γερμανία και με ένα νέο κοινό νόμισμα, ή με έναν σταθερό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, στην οποία ένωση μπορεί να συμπεριλαμβάνεται - αλλά μπορεί και να μην συμπεριλαμβάνεται - η Γαλλία.


Με αυτά τα δεδομένα, τα οποία στηρίζονται, στην θέληση των γερμανικών ελίτ να αποφύγουν, ή, έστω, να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές, που υφίστανται, από τις στρεβλωτικές θεσμικές παρεμβάσεις, που έχουν γίνει, με τους αποκαλούμενους μηχανισμούς στήριξης, οι οποίοι παρέχουν, στις ελλειμματικές χώρες τεράστιες ποσότητες δανεικού χρήματος, το οποίο θα είναι και αγύριστο, αφού θα είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, η ελληνική διαπραγματευτική θέση και οι σχετικές απόπειρες ενός, πολιτικά, θεμιτού ελληνικού εκβιασμού, αποδυναμώθηκαν, πλήρως, αφού το υποτιθέμενο φόβητρο, που ήταν διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει, απέναντι, στους δανειστές, η ελληνική κυβέρνηση, στερείτο ουσιαστικού περιεχομένου, αφού εκείνο το οποίο υποτίθεται ότι επρόκειτο να εμποιήσει φόβο, στους δανειστές, ήταν, γι' αυτούς, ένας επιδιωκόμενος στόχος.

Η γερμανική κυβέρνηση στόχευε - και εξακολουθεί να στοχεύει -, στην οργανωμένη και συγκροτημένη αποδόμηση της ευρωζώνης, αποδεχόμενη το απλούστατο γεγονός ότι αυτή υπήρξε θνησιγενής και ότι, έτσι όπως έχει σήμερα, δεν είναι βιώσιμη. Ως εκ τούτου, η ελληνική διαπραγματευτική στρατηγική και οι πυλώνες της, δεν είχαν καμμία τύχη, στον βαθμό, μάλιστα, που δεν συνοδεύονταν, από πραγματικές κινήσεις, οι οποίες θα έδειχναν ότι οι έμμεσες απειλές, για μια ελληνική χρεωκοπία, εντός της ευρωζώνης και μια επακόλουθη ελληνική έξοδος, από την ευρωζώνη, δεν ήσαν σκέτες απειλές, χωρίς περιεχόμενο.

Βέβαια, δεν ήσαν όλες οι ευρωζωνικές ελίτ έτοιμες να αποδεχθούν μια ακραία εξέλιξη του ελληνικού προβλήματος. Και η επιλεκτική στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους, εντός ευρωζώνης και το Grexit δεν αποτελούσαν πραγματικές επιλογές τους, αλλά συσπειρώθηκαν, γύρω από την σκληρή πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την νέα ελληνική κυβέρνηση και να προλάβουν, μέσα από την ανακοπή και την μη πραγματοποίηση του πολιτικού της προγράμματος, τις ευρύτερες ευρωπαϊκές εξελίξεις, στέλνοντας μηνύματα, στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, εν όψει των επικείμενων, στις χώρες αυτές, βουλευτικών εκλογών και της ανόδου διάφορων αποκαλούμενων "αντιευρωπαϊκών" και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων.

Όμως, αυτή η ανάσχεση αυτών των δυνάμεων - οι οποίες πρόκειται να ενισχυθούν και από την επικείμενη σύγκρουση της Βρετανίας, με την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τον γαλλογερμανικό άξονα - μπορεί να συσπείρωσε, στην γερμανική γραμμή, τις άλλες κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλες τους ήσαν διατεθειμένες να τραβήξουν το σχοινί, έως το τέλος. Αλλά αυτή η διαφοροποίηση, πιθανότατα, δεν ήταν δυνατόν να γίνει ορατή, από την ελληνική πλευρά, στον βαθμό, που το μπλοκ των ευρωζωνιτών εμφανιζόταν, στους Έλληνες διαπραγματευτές, ως ενιαίο και αδιάσπαστο.

Αλλά, πέρα από το τί μπορούσαν και το τί δεν μπορούσαν να δουν, ως προς την ενότητα του μετώπου των ευρωζωνιτών, οι Ελληνες διαπραγματευτές, η αλήθεια είναι ότι, όπως προκύπτει και από την αξιοθρήνητη χθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, στην ΕΡΤ, ο πρωθυπουργός ουδέποτε είχε ένα πραγματικό, επιλεκτικά, ορατό και εφαρμόσιμο σχέδιο, το οποίο, εναλλακτικά, να οδηγεί, στην επάνοδο, στο εθνικό νόμισμα της χώρας, σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, με τους δανειστές. 

Δεύτερο εναλλακτικό σχέδιο δεν υπήρξε. Ως εκ τούτου, δεν υπήρξε και κανένα, πραγματικό φόβητρο, για τους δανειστές.








Ακόμη και οι σχεδιασμοί του Γιάννη Βαρουφάκη, για μια επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, στους οποίους σχεδιασμούς έκανε αναφορά αυτές τις ημέρες (δείτε στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις : Βόμβα Βαρουφάκη: Σαφείς αιχμές κατά Τσίπρα για αναδίπλωση και σταμάτημα της διαπραγμάτευσης και ΧΟΝΤΡΑΙΝΕΙ ΑΓΡΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Θα εκπλαγώ αν ο Τσίπρας μείνει πρωθυπουργός – Ήθελε να βγει το «ναι» – Είχαμε έτοιμο σχέδιο για δραχμή , τα όσα έγραψε και είπε, για τα σχέδιά του αυτά και για την στάση του πρωθυπουργού, του στενού του επιτελείου και των μελών του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία είναι, απολύτως, διαφωτιστικά), υπήρξαν αλυσιτελείς και στερούνται ουσιαστικού νοήματος, διότι ουδέποτε έλαβαν μια πραγματική και υλοποιήσιμη διάσταση.

Αυτή η διαπίστωση προκύπτει, αβίαστα, από το γεγονός ότι αυτός ο σχεδιασμός ουδέποτε ξεπέρασε τους 4, ή 5, συνεργάτες του Γιάννη Βαρουφάκη, στο υπουργείο Οικονομικών και φυσικά, ουδέποτε μεταφέρθηκε, σε ευρύτερα σύνολα ανθρώπων, προκειμένου να αποκτήσει μια υλοποιήσιμη διάσταση, έτσι ώστε τα σχέδια, επί χάρτου, να εισέλθουν ως δεδομένα μιας προγραμματισμένης δράσης, η οποία θα αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα, με τα οποία θα αναμετρηθεί και θα πρέπει να λύσει, οποτεδήποτε χρειασθεί η πραγματοποίηση μιας κυβερνητικής επιλογής, για επιστροφή, στην δραχμή, με την δημιουργία στρατηγικών αποθεμάτων εκεί, που αυτά χρειάζονται, με την συγκρότηση των απαραίτητων διακρατικών συμφωνιών, με την δημιουργία των απαραίτητων συναλλαγματικών αποθεμάτων - και ιδιαίτερα, η τελευταία δεν είναι τόσο δύσκολη, όσο θέλησε να την παρουσιάσει, χθες, ο Αλέξης Τσίπρας, αφού η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας, με IOU ή/και νέες δραχμές, θα επέτρεπε, στην κυβέρνηση να μαζέψει όλο το χαρτονόμισμα, που κυκλοφορεί, στην Ελλάδα, σε ευρώ, ή έστω ένα μεγάλο μέρος από αυτή την ποσότητα και να το χρησιμοποιήσει, ως συναλλαγματικό απόθεμα - και όλων των άλλων απαραίτητων ενεργειών, που θα βοηθούσαν.



Όταν δεν κάνεις εθνικοποιήσεις τραπεζών και άλλων στρατηγικών τομέων (όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ), όταν αφήνεις τους καπιταλιστές ανεξέλεγκτους να βγάζουν ακόμη και σήμερα τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό, όταν σπαταλάς όλα τα ρευστά διαθέσιμα για να πληρώνεις τις δόσεις στους δανειστές τη στιγμή που αυτοί δεν κατέβαλαν τις υποχρεώσεις τους κι όταν δεν κάνεις καμία προετοιμασία για ρήξη (με όλες τις παραμέτρους που αυτή σημαίνει, δηλ. και με εναλλακτικά νομισματικά μέσα – παράλληλο νόμισμα ή δραχμή), έστω κι αν τη θεωρείς σχετικά απίθανη περίπτωση, τότε βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά φταις εσύ.
Ως εκ τούτου, αφού ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν προχώρησε, στην λήψη των αναγκαίων μέτρων, που έχουν να κάνουν, με την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, αφού επέτρεψε, όλον αυτόν τον καιρό, να συνεχίζεται, ακάθεκτη, η διαρροή κεφαλαίων, προς το εξωτερικό και συνέχισε να πληρώνει τις δόσεις των δανείων, στους δανειστές, στραγγίζοντας τα όποια διαθέσιμα του ελληνικού κράτους, τότε, καθίσταται σαφές ότι ουδεμία πραγματική, έστω και πρωτόλεια, προετοιμασία έχει γίνει, για να μπορέσει να υλοποιηθεί, με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες, μια κυβερνητική επιλογή, για εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, ή/και η επιστροφή, στην δραχμή.

Με αυτά τα δεδομένα, οι ευρωζωνίτες δεν είχαν κανένα λόγο να ανησυχούν, αφού έβλεπαν ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να ξεφύγει, από τα πλαίσια των κανόνων της ευρωζώνης και δεν είχε σκοπό να προχωρήσει, σε μια εναλλακτική δράση. Τα χέρια τους ήσαν λυμένα, αφού εκείνοι ήσαν, που έθεταν τους κανόνες, στην ευρωζώνη, στους οποίους κανόνες η ελληνική κυβέρνηση, η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και το σύνολο των συνεργατών του πρωθυπουργού, αυτοβούλως, είχαν εγκλωβισθεί, λόγω των "ευρωπαϊστικών" πεποιθήσεων και αυταπατών, από τις οποίες διακατέχονται όλοι τους.

Έτσι, λαμβανομένων υπόψη και των παραπάνω πραγματικών δεδομένων, που προκύπτουν, από τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς, οι οποίες ήσαν ορατές, από τους ευρωζωνίτες, καθίσταται, ακόμη σαφέστερο το γιατί όλα όσα εμφανίζονταν, από την ελληνική πλευρά, ως φόβητρο, δεν λαμβάνονταν υπόψη από τους ευρωζωνίτες, πέρα από το γεγονός ότι αποτελούσαν - για την ακρίβεια, φαινόταν ότι αποτελούσαν - επιδιωκόμενους στόχους, γι' αυτούς και ειδικά, για την γερμανική κυβέρνηση, η οποία κατέστησε, δια του δρ. Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε, τις προθέσεις της φανερές, προσφέροντας, στον Γιάννη Βαρουφάκη και στον Αλέξη Τσίπρα, έτοιμη την επιλογή της "προσωρινής" εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, την οποία και οι δύο, ανοήτως, απέρριψαν, χωρίς, ούτε καν, να την συζητήσουν, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός.


Όταν δεν κάνεις εθνικοποιήσεις τραπεζών και άλλων στρατηγικών τομέων (όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ), όταν αφήνεις τους καπιταλιστές ανεξέλεγκτους να βγάζουν ακόμη και σήμερα τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό, όταν σπαταλάς όλα τα ρευστά διαθέσιμα για να πληρώνεις τις δόσεις στους δανειστές τη στιγμή που αυτοί δεν κατέβαλαν τις υποχρεώσεις τους κι όταν δεν κάνεις καμία προετοιμασία για ρήξη (με όλες τις παραμέτρους που αυτή σημαίνει, δηλ. και με εναλλακτικά νομισματικά μέσα – παράλληλο νόμισμα ή δραχμή), έστω κι αν τη θεωρείς σχετικά απίθανη περίπτωση, τότε βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά φταις ε




Αυτή την πραγματικότητα άργησαν να την διαπιστώσουν οι συριζαίοι και ο Γιάννης Βαρουφάκης. Και όταν την διαπίστωσαν, τελικά, δεν ήσαν διατεθειμένοι να αντιδράσουν, σε αυτήν, με πραγματικά πυρά. Το όριο της αντίδρασής τους ήταν η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 5/7/2015 και αυτή η ενέργεια δεν αποτελούσε  μια θετική πράξη αναζήτησης μιας ουσιαστικής διεξόδου.

Ήταν μια πράξη απελπισίας και φυγής, μπροστά σε μια κατάσταση, η οποία είχε ξεφύγει από τα πλαίσια της διαχειριστικής ικανότητας του κυβερνητικού σχήματος, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, να επιλέξουν, δια του δημοψηφίσματος, τον δρόμο της "ηρωικής εξόδου", από την κυβερνητική εξουσία, πιστεύοντας ότι η επικράτηση του ΝΑΙ, στις απαιτήσεις των δανειστών ήταν, περίπου, δεδομένη, στον βαθμό, που γνώριζαν ότι η Ε.Κ.Τ. θα δημιουργούσε το σχετικό κοινωνικό κλίμα του πανικού, αφού θα υποχρέωνε την ελληνική κυβέρνηση, με την πρόκληση μιας άμεσης χρηματοδοτικής ασφυξίας, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, μέσα από το κόψιμο του E.L.A. και το μαζικό bank run, που θα ακολουθούσε, να κλείσει τις τράπεζες και να επιβάλει περιορισμούς, στις αναλήψεις των τραπεζικών καταθέσεων.



Το εκπληκτικό σκίτσο του αξέχαστου Βασίλη Χριστοδούλου, στην "Βραδυνή", για το πώς το "ΟΧΙ", μετατράπηκε, σε "ΝΑΙ", στην κάλπη του δημοψηφίσματος της 29/7/1973, που διοργάνωσε το δικτατορικό καθεστώς του Γεώργιου Παπαδόπουλου. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα της 5/7/2015, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση της Αριστεράς, πρωτοτύπησαν, αφού η αντίστοιχη μετατροπή, έγινε, δια (παρ)ερμηνείας, μετά το άνοιγμα της κάλπης...




Έτσι, μπλεγμένοι, μέσα στα αδιέξοδα, που τους φόρτωσαν οι ψηφοφόροι, με την μαζική καταψήφιση των απαιτήσεων των ξένων δανειστών, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του, αφού ξεφορτώθηκαν, ως ... αγενή, έναντι των δανειστών (αλλά και ως αποτυχημένο) τον Γιάννη Βαρουφάκη - ο οποίος, όπως λέει, ήταν, έστω και την τελευταία στιγμή, διατεθειμένος να προχωρήσει, στην έκδοση παράλληλου νομίσματος, ακόμη και στην εκτύπωση κάποιων ποσοτήτων ευρώ, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι πιεστικές ανάγκες της συγκυρίας -, προσπάθησαν, δια του δυστυχούς Ευκλείδη Τσακαλώτου, με το ίδιο, περίπου, πακέτο μέτρων, που ήταν το πακέτο μέτρων της 25/6/2015, το οποίο είχαν, τελεσιγραφικά, επιδώσει, προς εφαρμογή, οι ξένοι δανειστές και το οποίο είχε απορρίψει το ελληνικό εκλογικό σώμα, στο δημοψήφισμα, να αποσπάσουν ένα νέο δάνειο, που, πιθανότατα, θα φθάσει κάπου, στα 100 δισ. € και μια κάποια μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αντί μιας απλής 5μηνης παράτασης του παλαιού 2ου Μνημονίου, στην οποία στόχευαν, προηγουμένως, έναντι ενός δανείου, ύψους 17,5 δισ. €.

Με όλα όσα ανόητα και αφελή έπραξαν, όλον αυτόν τον καιρό και ιδιαίτερα, με το πλήγμα, που υπέστη ο χρηματοπιστωτικός τομέας της ελληνικής οικονομίας, ο οποίος οδηγήθηκε, στην πλήρη ασφυξία και ένα τεράστιο και πρωτόγνωρο, για τα ελληνικά δεδομένα, τραπεζικό bank run, το οποίο θυμίζει την κατάσταση, που βίωνε η αμερικανική κοινωνία, κατά την περίοδο της Μεγάλης Κρίσης της περιόδου 1929 - 1933, ήταν φυσικό και επόμενο να ανεβάσουν τον λογαριασμό.

Έτσι, ξεκίνησαν, ζητώντας ένα ποσόν της τάξεως των 30 δισ. €, το οποίο, στην συνέχεια, το Δ.Ν.Τ. εκτίμησε ότι φθάνει, στα 53 δισ. €, συμπεριλαμβάνοντας τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ελληνικού κράτους και επί πλέον, χρηματοδότηση, για την στήριξη των ελληνικών τραπεζών, για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Όμως, η επιδείνωση όλων των μακροοικονομικών μεγεθών, που επήλθε και θα επέλθει, ως αποτέλεσμα της πιστωτικής ασφυξίας της ελληνικής οικονομίας, ανέβασε το κόστος του λογαριασμού, στα 75 δισ. € και κατόπιν, με νεώτερους υπολογισμούς, στα 84 δισ. €. Όμως, όπως φαίνεται, τελικά, όταν βγουν, στην επιφάνεια, όλα τα βερεσέδια και οι διάφορες "τρύπες", ο λυπητερός λογαριασμός του 3ου Μνημονίου, για την ελληνική οικονομία, θα φθάσει, κοντά, στα 100 δισ. € και ουδόλως, αποκλείεται να ξεπεράσει και αυτό το ποσόν (για το οποίο την εποχή των σαμαροβενιζέλων η εκτίμησή του έφθανε, στα 30 με 50 δισ. €). 




Δεν είναι παράλογη αυτή η εξέλιξη, εάν δούμε ότι η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ, το 2015, αναμένεται να φθάσει, στο 3,5%, αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η πτώση αυτή μπορεί να αγγίξει και το 5%. Το λουκέτο, στο τραπεζικό σύστημα της χώρας θα κοστίσει πολύ ακριβά και οι επιπτώσεις του θα κρατήσουν για χρόνια. 

Ο κατήφορος της ελληνικής οικονομίας θα συνεχισθεί ακάθεκτος, θα ξεπεράσει τα μεγέθη, που αφορούν την συγκριτική πορεία του ελληνικού ΑΕΠ και τα οποία απεικονίζονται, στον παραπάνω πίνακα και θα αφήσει βαθιές πληγές, στο σώμα της και στην ζωή του πληθυσμού της χώρας μας, εάν οι καταθλιπτικές αυτές εξελίξεις αφεθούν να ολοκληρώσουν την πορεία, που τους προδιαγράφουν οι μνημονιακές υποχρεώσεις, που σκοπεύει να αναλάβει και η τωρινή κυβέρνηση της Αριστεράς.


Από εκεί και πέρα, είναι δεδομένο ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετεξελίσσονται, όπως και πριν από αυτούς, οι σαμαροβενιζέλοι και όπως, ακόμη, πιο πριν, οι Λουκάς Παπαδήμος και ΓΑΠ, σε επιστάτες και εισπρακτικά όργανα των ξένων δανειστών. Ως εκ τούτου, η τύχη τους δεν θα είναι διαφορετική. Είναι δεδομένη και θα είναι η ίδια, με αυτή των προκατόχων τους.

Αλλά αυτό, που έχει σημασία και το οποίο πρέπει να επισημανθεί, είναι το γεγονός ότι, τελικά, οι ευρωζωνίτες και το Δ.Ν.Τ., παρά τις απέλπιδες προσπάθειες της γερμανικής ελίτ, είναι διατεθειμένοι να δώσουν τα ποσά αυτά, στα οποία θα περιλαμβάνεται "νέο" και μη ανακυκλωμένο χρήμα. Αυτό το νέο χρήμα δεν αφορά την πληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους. Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος του νέου δανείου αφορά τις πληρωμές των παλαιών δανείων, που πρέπει να γίνουν, μέχρι το 2018, αλλά, μέσα στο δάνειο αυτό, υπάρχει και φρέσκο χρήμα, το οποίο θα δαπανηθεί, για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες, ουσιαστικά, έχουν καταρρεύσει, μετά το απίστευτο bank run, που ακολούθησε, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος και την άρνηση της Ε.Κ.Τ. να αυξήσει την χρηματοδότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, μέσω του E.L.A.

Τελικά, οι ευρωζωνίτες - πλην των Γερμανών - δεν ήθελαν μια ελληνική έξοδο, από την ευρωζώνη. Και για να είμαι, περισσότερο ακριβής, στους ευρωζωνίτες - δηλαδή, ειδικά, στους Γερμανούς και στους δορυφόρους τους και αυτό δεν αφορά, τους Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Ιρλανδούς, αλλά και τους άλλους της νότιας Ευρώπης - επιβλήθηκε η παραμονή της Ελλάδας, στην ευρωζώνη.

Από ποιούς επιβλήθηκε, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Οι Η.Π.Α. του Barack Obama εξακολουθούν να αντιτίθενται, στον γερμανικό σχεδιασμό, για την οργανωμένη αποδόμηση και ανασύνθεση της ευρωζώνης, διότι εξακολουθούν να επιθυμούν να φορτώνουν την Γερμανία, με ευθύνες και δυσβάστακτα βάρη, από τα οποία εκείνη επιθυμεί να απαλλαγεί και είναι διατεθειμένη να πληρώσει το, εφ' άπαξ, ή, έστω, το βραχυπρόθεσμο κόστος, που συνεπάγεται αυτή η επιλογή, προκειμένου να μπορέσει να αποφύγει την πληρωμή του μακροχρόνιου και πολύ βαρύτερου κόστους, που προκύπτει και που θα εξακολουθήσει να προκύπτει, από την παραμονή της Ελλάδας, αλλά και των άλλων ελλειμματικών χωρών του νότου, του βορρά και του ευρωπαϊκού κέντρου, στην ευρωζώνη.

Η αλήθεια είναι ότι η γερμανική ελίτ εξακολουθεί, σταθερά, να είναι εγκλωβισμένη, μέσα στην παγίδα της ευρωζώνης και η εμφανιζόμενη, ως νίκη της και στην παρούσα φάση, είναι πύρρειος, αφού δεν είναι η παραμονή της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, η πρώτη της επιλογή. Στην πραγματικότητα, μάλιστα, δεν είναι, καν, επιλογή της. Αποτελεί μια εξαναγκαστική επιλογή. Μια "επιλογή", που της επιβάλλεται, από την, πέραν του Ατλαντικού, υπερδύναμη και η οποία "επιλογή" της επιβάλει την πληρωμή ενός κόστους, το οποίο πολλαπλασιάζεται και πρόκειται να καταστεί ανεξέλεγκτο. 

Η γερμανική ελίτ έχει έναν μακρύ και δύσβατο δρόμο να διανύσει, προκειμένου να πείσει την αμερικανική διοίκηση να αποδεχθεί μια ριζική ακρωτηριαστική αναδόμηση της ευρωζώνης. Ακόμη, δυσκολότερη είναι η προσπάθεια των, εκάστοτε, γερμανικών κυβερνήσεων να πείσουν τις αντίστοιχες αμερικανικές κυβερνήσεις, για την διάλυση της ευρωζώνης. Οι Η.Π.Α. θέλουν να έχουν υποταγμένη την Γερμανία και ενταγμένη, σε ευρύτερα σύνολα, τα οποία λειτουργούν, ως ανασχετικοί παράγοντες, στην δεδομένη γερμανική δυναμική. 

Ως εκ τούτου, έως τώρα και για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, που δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί και το οποίο συμβατικά και αυθαίρετα, ας το ορίσουμε, στα πλαίσια μιας δεκαετίας, οι αμερικανικές ελίτ δεν επιθυμούν τον απεγκλωβισμό της Γερμανίας, από τις παρούσες δεσμεύσεις της, στην ευρωζώνη, η οποία δημιουργήθηκε, ως αντίβαρο, στην γερμανική ενοποίηση. Για να αποδεχθούν μια αλλαγή, στο τωρινό status quo, που επικρατεί, στον ευρωπαϊκό χώρο, θα πρέπει τα ανταλλάγματα, που θα προσφέρει η Γερμανία να είναι πολύ μεγάλα και οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις υποταγής της, στην αμερικανική υπερδύναμη, πολύ ισχυρές. Κάτι τέτοιο, προς το παρόν, δεν είναι ορατό. Δεν αποκλείται, στο μέλλον, να προκύψει, αλλά, τώρα, δεν υπάρχει. 

Φυσικά, όλα τα παραπάνω, δεν σημαίνουν ότι οι Η.Π.Α. δεν έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς, για το μέλλον. Προφανώς, έχουν και αυτό συμβαίνει, ακριβώς, επειδή, ως υπερδύναμη, ασκούν πλανητική πολιτική. Έτσι, πρέπει να θεωρούμε σίγουρο ότι, μέσα στους σχεδιασμούς αυτούς, υπάρχουν και σενάρια, τα οποία δεν εμπεριέχουν την ευρωζώνη, ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ενεργά υποκειμένα. 

Αλλά η όποια αποδόμηση της ευρωζώνης και της Ε.Ε., αν υπάρξει, ως ενεργό και προς υλοποίηση, σχέδιο της αμερικανικής διοίκησης, δεν θα σχετίζεται, με τις όποιες επιθυμίες των γερμανικών ελίτ. Θα σχετίζεται, με την αντίληψη του εθνικού συμφέροντος, έτσι όπως αυτό το συμφέρον, γίνεται αντιληπτό και έτσι όπως κατανοείται, από την αμερικανική κυβέρνηση. 

Έτσι και με δεδομένη την παρούσα κατάσταση, κατά την οποία η αμερικανική κυβέρνηση δεν επιθυμεί την αποδόμηση της ευρωζώνης και επιλέγει την διατήρηση του εγκλωβισμού της Γερμανίας, μέσα σε αυτήν, υπό την σημερινή της μορφή, η ύπαρξη και ο συνυπολογισμός αυτού του δεδομένου καθιστά θολό το τοπίο, για τις πραγματικές και ουσιαστικές δυνατότητες της διαπραγμάτευσης, στην οποία ενεπλάκησαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στην τελευταία φάση της, μετά την παράδοξη επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να διεξαγάγει το δημοψήφισμα, επί του γνωστού καταλόγου των απαιτήσεων των ξένων δανειστών, μια επιλογή, η οποία έγινε, μέσα σε συνθήκες πανικού, με αποτέλεσμα η άνετη επικράτηση του ΟΧΙ να φέρει την κατήφεια, στο κυβερνητικό επιτελείο, έτσι όπως την περιγράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης.

Τελικά, λοιπόν όπως είπαμε, οι ευρωζωνίτες, με πρωταγωνιστές την Γαλλία και την Ιταλία, δεν ήσαν διατεθειμένοι να αποδεχθούν μια ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη. Και δεν θα το έκαναν, ούτως, ή άλλως, ό,τι και αν έλεγε ο δρ. Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε, αφού η αμερικανική διοίκηση δεν ήταν διατεθειμένη να αποδεχθεί αυτόν τον γερμανικό σχεδιασμό.

Αυτή η διαπίστωση οδηγεί, στο συμπέρασμα ότι και ο πρωθυπουργός και ο διάδοχος του Γιάννη Βαρουφάκη, στο υπουργείο Οικονομικών είχαν μεγαλύτερα περιθώρια και περισσότερες δυνατότητες περιορισμού των απαιτήσεων των ξένων δανειστών. Η 17ωρη σύσκεψη της 12-13/7/2015 των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των χωρών της ευρωζώνης ήταν δυνατόν να έχει διαφορετικά αποτελέσματα, υπέρ του ελληνικού πληθυσμού - πάντοτε, βέβαια, μέσα στα καταθλιπτικά πλαίσια του επαχθέστατου 3ου Μνημονίου, την κατάρτιση του οποίου αποδέχτηκε, "πανηγυρικά", ο πρωθυπουργός και κατά παράβαση, όλων των εντολών, που έχουν λάβει ο Αλέξης Τσίπρας και  η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, από το ελληνικό εκλογικό σώμα, στις 25/1/2015, αλλά και (πολύ περισσότερο) στις 5/7/2015, τις οποίες εντολές πρόδωσαν, με τον χείριστο δυνατό τρόπο.

Από όλα τα παραπάνω, προκύπτει - δηλαδή, ουσιαστικά, επιβεβαιώνεται, για πολλοστή φορά - ένα, ακόμη, δεδομένο, που αφορά τις κεντρικές κατευθύνσεις και τους διεθνείς προσανατολισμούς της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Έτσι, αυτό, που, αβίαστα, προκύπτει είναι ότι η παρούσα ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που στοιχίζεται, γύρω από τον πρωθυπουργό, είναι, σαφέστατα, προσδεμένη στο αμερικανικό άρμα, γεγονός, το οποίο κάνει κατανοητή την πλήρη δυσπιστία της ρωσικής ελίτ, απέναντι, στην ελληνική κυβέρνηση της αριστεράς και το γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι διατεθειμένος να δεσμευτεί, στα σοβαρά, με αυτή την κυβέρνηση, η οποία, όπως φαίνεται, ουδέποτε του ζήτησε μια σοβαρή εμπλοκή του, στις όποιες δυσκολίες αντιμετώπιζε ο Αλέξης Τσίπρας, με τους ευρωζωνίτες.

Ύστερα, από όλα αυτά και παρά τις πρώτες εντυπώσεις, που δημιουργούν τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. των εντόπιων ολιγαρχών και η συσπείρωση όλων των μνημονιακών κομμάτων (Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ), γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα και την πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι ότι οι ημέρες της κυβέρνησης αυτής δεν είναι πολλές.

Όπως δεν θα είναι πολύς ο χρόνος του ριζοσπαστικοφανούς ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναδεικνύει το πραγματικό καθεστωτικό του πρόσωπο. Ένα καθεστωτικό πρόσωπο, το οποίο είναι βγαλμένο, μέσα από τις χειρότερες παραδόσεις της κλασικής - της παραδοσιακής - αριστεράς, που παραπέμπουν, στο λενινιστικό και στο σταλινικό ελιτιστικό φαινόμενο, όσον αφορά την αντιμετώπιση των οπαδών και των ψηφοφόρων, των οποίων η γνώμη και η εντολή, χωρίς δεύτερη κουβέντα, καταστρατηγείται, αγνοείται και ρίπτεται, στον κάλαθο των αχρήστων, ακριβώς επειδή η αναπαλαιωμένη παραδοσιακή αριστερή ηγεσία του κόμματος αντιμετωπίζει όλους αυτούς, ως μια αγέλη, η οποία άγεται και φέρεται, στις όποιες κατευθύνσεις η ηγεσία αυτή επιθυμεί.

Αλλά, η αλήθεια είναι ότι η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως την γνωρίζαμε, μέχρι τώρα, πλησιάζει, στο τέλος της. Και οι εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν θα είναι συναρπαστικές. 

Ο μύλος των Μνημονίων έχει πολλούς πελάτες, προς άλεσμα...


Σχόλια

Ο χρήστης GEORGE είπε…
Σε καθεστως νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ανοιχτές απελευθερωμένες αγορές, ελεύθερο εμπόριο κλπ) οπως αυτή εφαρμόζεται στον ευρωπαϊκο χώρο μεσω του θεσμικού πλαισίου των Ε.Ε -ΕΥΡΩΖΩΝΗ (και των συνθηκων Μααστριχ με τις 4 "ελευθερίες" κλπ) είναι αδύνατη η εφαρμογη άλλων εναλλακτικών οικονομικών πολιτικών (σοσιαλδημοκρατία κλπ). Δηλ, σε αυτο το σύστημα μονο νεοφιλελευθερες πολιτικές μπορουν να εφαρμοστούν και εφαρμόζονται. Απαιτειται αποχωρηση απο ΕΕ-ΕΥΡΩ και αποδεσμευση με αυτο το συστημα ωστε να ανακτηθει η κυριαρχια για να ασκηθουν αλλες πολιτικες.

Οπότε, σε αυτό το πλαίσιο το τι ιδεολογία ακολουθεί η νομιζει οτι εχει κανείς δεν έχει καμία σημασια. Γιαυτο δεν εχουν διαφορά πλέον "σοσιαλιστές" με "φιλελεύθερους" η "αριστερούς" (όπως αποδείχτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ). Μην ξεχνάμε οτι ατακτη υποχώρηση εκανε και ο "σοσιαλιστης" Ολαντ (που ο Τσιπρας κοροιδευε ως "Ολαντρεου") και οπως παλιοτερα ειχε κανει και ο Λαφοντεν που εκδιωχτηκε απο τη γερμανικη κυβέρνηση κλπ.

Το θέμα είναι, ειναι ο Τσιπρας (και γενικα οι συριζαιοι) τοσο βλάκας και αδαής και δεν γνωριζει πως λειτουργει η παγκόσμια οικονομια? Εχει οικονομικα συμφεροντα (ΜΚΟ, επιδοτησεις, ευρωπαικα κονδυλια κλπ) και ειναι μερος του συστηματος ? Ελεγε συνειδητά ψέμματα ? Μηπως οι ιδεοληψίες του τον εκαναν να κατεβασει τα σωβρακα αφου γιαυτον ειναι "ταμπου" η αποχωρηση απο την ΕΕ? Δεν το γνωριζω αλλα μαλλον ειναι συνδιασμός ολων αυτων των παραγόντων.

Αντιστοιχα, ο καθηγητης Μπαρουφακης θεωρει οτι τη λυση μπορουν να τη δωσουν μονο οι ελιτ των μεγαλων δυναμεων (ΗΠΑ-ΕΕ-Γερμανια κλπ) αλλαζωντας το παγκοσμιο χρηματοπιστωτικο συστημα. Δηλ, η Ελλαδα για αυτον ειναι καταδικασμενη και η μονη ελπιδα ειναι μηπως σε 200 χρονια αλλαξει απο θαυμα η κατασταση.....

Ετσι και οι συριζαιοι τωρα δηλωνουν οτι ειναι κακη η συμφωνια αλλα μπορει στο μακρινο μελλον η Ευρωπη απο μονη της να αλλαξει και να ερθει η "αλληλεγγυη" (εαν υπαρχει Ελλαδα τοτε ειναι μικρη λεπτομερεια...)

Την ιδια στιγμη ο ελληνικος λαος πεθαινει, η χωρα εκποιειται, εχουμε μετατροπη της σε ενα προτεκτορατο . Και οι συριζαιοι περι αλλων τυρβαζουν μπουρδολογωντας και υπογραφωντας μια καταπτυστη αποικιοκρατικη συμφωνια....

Ομως λυση υπαρχει και αυτη ειναι η αποχωρηση απο ΕΕ και ευρω, η ανακτηση της εθνικης ανεξαρτησιας και οικονομικης κυριαρχιας, μονομερη διαγραφη χρεους, εθνικο νομισμα, εθνικοποιησεις μονοπωλιων, , η αποδεσμευση απο τη νεοφιλελευθερη παγκοσμιοποιηση και το χτισιμο μιας οικονομιας με τις δικες μας δυναμεις και πορους που θα καλυπτει τις αναγκες των ελληνων, η γεωπολιτικη στροφη στη Ρωσια κλπ

Και το ψευτο-δημοψηφισμα του ΣΥΡΙΖΑ με την αναπαντεχη και απευκταια για αυτους νικη του ΟΧΙ οδηγησε στο να πεσουν οι μασκες ολων αυτων αλλα και της Ε.Ε και να δημιουργειται πλεον ενα πλειοψηφικο λαικο κινημα κατα της ΕΕ και της οικονομικης κατοχης που εν δυναμει μπορει να οδηγησει στην ελευθερια και την αποχωρηση απο την ΕΕ στο μελλον
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Από την ομιλία του Τσίπρα καταλαβαίνει κανείς δύο πράγματα, πρώτο, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος είναι διαχρονικά στραμμένη στο εσωτερικό της χώρας, κοινώς για λαϊκή κατανάλωση, δεύτερο, απόρροια του πρώτου, η χώρα χρειάζεται επειγόντως ηγέτη και ηγεσία, οι ηθοποιοί-πολιτικοί του καριερισμού και του άνετου βιοπορισμού είναι βούτηρο στο ψωμί των ξένων
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Kαι κάτι άλλο Τάσο, δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί την Αμερική το να ξεπουλιέται η Ελλάδα στον άξονα Γερμανίας-Ρωσίας-Κίνας , αυτό που θέλει να αποτρέψει τώρα θα το βρει μπροστά της στο μέλλον και θα έχει να το αντιπαλέψει κάτω από χειρότερους για αυτήν όρους, πρόκρινε προσωρινά τούτη την λύση άλλα φαντάζομαι δεν είναι αφελής, το αντίθετο σίγουρα, για να μην έχουν εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα. Επίσης η Γερμανία και οι χώρες της, χωρίς υποταγμένο τον Μεσογειακό χώρο πως θα σταθεί σε έναν κόσμο όπου το ΑΕΠ τους αποτελεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης; Moυ θυμίζει την παροιμία που έλεγε ‘Νευρίασε ο Αγάς και έκοψε τα αχαμνά του’. Αν αποτελούμε εμείς βαρίδιο για αυτούς, αυτοί για εμάς αποτελούν καθισμένο βουνό στο σβέρκο μας, η ελευθερία κινήσεων από εκεί και πέρα ισχύει για όλους , αλλάζουν όλοι οι όροι του παιχνιδιού, όχι μόνο οι νομισματικοί.
Και κάτι τελευταίο περί αυταπατών, οι δήθεν μετανοημένοι από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο Γερμανοί επικροτούν μαζικώς την ρατσιστική αντιμετώπιση των Ελλήνων από το Γερμανικό κράτος, άμα αφαιρέσεις την τεχνολογία και την καλοζωία θα συνατήσεις τον Ούννο. Προσωπικά το απολαμβάνω που όλες οι αυταπάτες και οι βολικές ιδεοληψίες κατέρρευσαν και ας υποκρίνεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας και οι διάφοροι κύκλοι γύρω από αυτό ότι τα πράγματα είναι όπως παλιά
Ο χρήστης GEORGE είπε…
Ο Αλαβανος παντως υποστηριζει την εξοδο απο το ευρω και μετανιωσε που εβαλε το Τσιπρα ως αρχηγο του ΣΥΡΙΖΑ και αποκαλεσε προδοτη τον Τσιπρα
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Η αλήθεια είναι ότι μεγαλύτερο εμπόριο ελπίδων και μεγαλύτερο ξεπούλημα ενός ολόκληρου λαού δεν έχει υπάρξει στην πρόσφατη ιστορία της χώρας - αναφέρομαι, στα τελευταία 40 χρόνια. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπασαν όλα τα ρεκόρ.

Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει δίκιο. Προφανώς, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει βαρύτατες ευθύνες,για την εξέλιξη αυτή, αλλά έχει δίκιο...
Ο χρήστης NF είπε…
Βλεπω συνερχεστε σιγα σιγα αγαπητε.

Ξαναδοκιμασατε τα "ναρκωτικα" της νεοτητας σας και ιδου τα αποτελεσματα.

Μηνες τωρα προσπαθουσα να σας βοηθησω να συνελθετε, αλλα απετυχα παταγωδως, και τωρα που τελειωσε ο αριστερος "τεχνητος παραδεισος", προσγειωθηκατε ανωμαλα στην πραγματικοτητα.

Mιλησατε για "εμποριο ελπιδων" των ΣΥΡΙΖΑίων. Ευστοχη περιγραφη. Ας μου επιτραπει να τους περιγραψω και εγω με τα λογια του Μπερτχολντ Μπρεχτ:

"Εσεις λοιπον τους υποσχεστε εναν κοσμο ψευτικο, σαν αυτο που δειχνουν τα ονειρα. Εναν φοβο που μπορει η φαντασια να τον αλλαζει, η ο φοβος να τον παραμορφωνει. ΕΣΕΙΣ,ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!»

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Υποθέτω, αγαπητέ μου, ότι συνομιλείς, με (και αναφέρεσαι σε) κάποιον φανταστικό "αριστερό" συνομιλητή. Πάντως, αυτό, που - για μένα - είναι σίγουρο, είναι ότι δεν συνομιλείς, με εμένα.

Άλλωστε, αυτό, που μπορώ να πω, για όσα έχω γράψει, το τελευταίο επτάμηνο, είναι ότι τα κείμενα αυτής της περιόδου, που ξεκινά, από τον Δεκέμβριο του 2014, μέχρι το παρόν δημοσίευμα, το οποίο σχολιάζουμε - και εφ' όσον δούμε την συνολική εικόνα και το ευρύτερο πλαίσιο των εξελίξεων, είναι από τα καλύτερα, τα περιγραφικότερα και τα ευστοχότερα κείμενα, που έχω γράψει.

Σε αυτή την διαπίστωση, λιγότερο, ή περισσότερο, προβαίνουν και πλείστοι, εξ όσων γνωρίζω και συζητώ, μαζύ τους, όλον αυτόν τον καιρό. Και πολλοί από αυτούς είχαν επιφυλάξεις, ή διαφωνούσαν, με όσα έγραψα.

Βέβαια, υπάρχει και μια μειοψηφία, που διαφωνεί, πλήρως. Είναι εκείνοι, οι οποίοι, πάντοτε, διαφωνούσαν και εξακολουθούν να διαφωνούν, με όσα γράφω, επειδή π.χ. ισχυρίζονται ότι η τωρινή πολιτική της κυβέρνησης είναι ένας αναγκαίος τακτικός ελιγμός, που γίνεται, για να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση, έως ότου αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί, στην ευρωζώνη, με έναρξη τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, στην Ισπανία.

Εν πάση περιπτώσει, το ευτύχημα είναι ότι το σύνολο των κειμένων αυτών, όπως και όλων όσων έχω γράψει από τον Σεπτέμβριο του 2009 και μετά, υπάρχει και είναι εκτεθειμένο, στην δημόσια θέα και κριτική.

Και φυσικά, η όποια κριτική είναι απαραίτητη και καλοδεχούμενη. Και τούτο διότι τα παντα και όλοι κρίνονται...

Ο χρήστης NF είπε…
Αχ αγαπητε, δεν σκοπευα να ριξω αλατι στις πληγες σας, αλλα τα θελει ο πωπος σας!
Στο εξης θα παραθεσω μερικους τυπικους διαλογους που εμεις οι δυο ειχαμε εδω.

29 Ιανουαριου:
NF:
Αλλα οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν είναι σοβαρη Κυβερνηση, είναι παιδικη χαρα. Εχουν χασει τον πολεμο με τους δανειστες πριν την πρωτη τουφεκιά. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα προσγειωθουν πολυ γρηγορα και πολυ ανωμαλα. Θα υποστουν πανωλεθρια από τους αδιστακτους δανειστες,θα τους προσκυνησουν ταπεινωμενοι, και θα επιστρεψουν σε αυτους με την ουρα στα σκελια, περπατωντας στα τεσσερα και γαυγιζοντας!

TassosAnastassopoulos:
Ως προς τις δύο τελευταίες προτάσεις, αγαπητέ NF : Πιθανόν το ναι και πιθανόν το όχι.Εξαρτάται από τον σχεδιασμό. (Αν υπάρχει). Και από τις συμμαχίες (Αν υπάρχουν).Οψόμεθα.
NF: Συνεχιστε τη Νιρβάνα σας αγαπητε :)


http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2015/01/1-2-3-4-5.html

«Αν,ισως, οψομεθα, θα δουμε, κανε υπομονη......» Ολα σας τα κειμενα απεπνεαν την ελπιδα, την προσδοκια, την προσμονη, οτι ενδεχομενως ο Τσιπρας θα βγαλει με καποιο μαγικο τροπο το λαγο απο το καπελλο και θα τη φερει στους Δανειστες. ( «Ο μικρος τους εχει βαλλει δυσκολα»)
Ολο αυτο δεν στηριζοταν σε καποια λογικη βαση, αλλα μονο σε καποιες ιδεολογικες συμπαθειες της νεοτητας σας.

Καλη.........ανανηψη αγαπητε! :)))))
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Όποιος θέλει να βλέπει το δένδρο, βλέπει το δένδρο. Αλλά δεν είναι το δένδρο, που έχει σημασία. Ίσως, η ενασχόληση, με το δένδρο, να αποτελεί μια παρηγοριά. Αλλά η παρηγοριά δεν επιλύει το πρόβλημα. Απαλύνει τον πόνο, αλλά το πρόβλημα παραμένει.

Όσον αφορά, τα περί "αριστεράς", "δεξιάς". "κέντρου" κλπ. αυτά, για μένα, είναι προσδιορισμοί άνευ ουσίας και αποτελούν αστειότητες, που τις παίρνουν, στα σοβαρά, μόνον μικρά παιδιά, ανόητοι, φανατικοί και ιδεοληπτικοί.

Έτσι, κατά την διαδρομή των ετών της ελληνικής κρίσης, όλοι οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, που κυβέρνησαν την χώρα, έτυχαν, εκ μέρους μου, της απαραίτητης περιόδου χάριτος.

Έτσι, στον ΓΑΠ (αν και γνώριζα ότι είναι ευήθης), επειδή προέβλεψα το τεράστιο μέγεθος του κακού, που ερχόταν, πολύ πριν η έκταση της κρίσης, γίνει φανερή στην ελληνική κοινωνία, όπως και σε ένα μεγάλο τμήμα της ελίτ της χώρας μας, άφησα τα περιθώρια να κάνει κάποιες ρηξικέλευθες κινήσεις (όποιος επιθυμεί μπορεί να δει το κείμενό μου, thw 11/10/2009 - που το θεωρώ το προβλεπτικότερο όλων -, με τίτλο : ΕΚΛΟΓΕΣ 4/10/2009 - ΠΑΣΟΚ : ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ ΣΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ με τον ίδιο αριθμό ψήφων, που είχε και στις εκλογές του 2004! (Ή ΠΩΣ Η ΝΔ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ) ).

Επίσης και στον Αντώνη Σαμαρά έδωσα την δέουσα περίοδο ευνοϊκής ανοχής, στην πολιτική του, όταν, ακόμη, το έπαιζε αντιμνημονιακός (όποιος θέλει μπορεί να δει, ενδεικτικά, το κείμενό μου, της 18/12/2010, με τίτλο : Η ευρεία κοινωνική νομιμοποίηση της αντιμνημονιακής πολιτικής και η ανεκτίμητη συνεισφορά του Αντώνη Σαμαρά.

Ως εκ τούτου, δεν αδίκησα και δεν προτίμησα κανέναν, είτε αυτός ήταν "δεξιός", είτε "κεντρώος", είτε "αριστερός". Και όπως έχω πει, στην ζωή μου έλπισα, κατά καιρούς, σε πολλά πράγματα. Αλλά δεν πίστεψα, σε κανένα, από αυτά.

Και το κυριότερο είναι ότι, όπως έχω πει, ουδέποτε πήρα τις ελπίδες μου, στα σοβαρά, (κάτι, που, αγαπητέ μου, σου συνιστώ και σου προτείνω να πράξεις και εσύ)...

Πέραν τούτων, είπαμε : Όλα τα κείμενα, που έχω γράψει είναι εδώ, σε κοινή θέα και ως εκ τούτου, πάντοτε, υπό κρίση και κριτική. Είναι πολλά, είναι αναλυτικά (μέχρι εξαντλήσεως), είναι επεξηγηματικά και προέβλεψαν την πορεία των εξελίξεων.

Και αυτό είναι κάτι, που μου αρκεί...

Ο χρήστης Αρχέλαος είπε…
O Tάσος Αναστασόπουλος ουδέποτε τάχθηκε με το μέρος είτε του Σαμαρά είτε εσχάτως του Τσίπρα.
Ασκούσε κριτική και άφησε και στις δύο περιπτώσεις,όπως εξηγεί,ένα ενδεχόμενο μήπως και πράξουν διαφορετικά απο τις κυριότερες εκτιμήσεις που είχε κάνει για τις πολιτικές τους θέσεις.
"Τώρα, ως προς το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό, που λέω, είναι, πως, ό,τι και να λένε, τώρα, η ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος αυτού, τα λόγια τους αυτά έχουν σχετική αξία. Στην πράξη, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγηθεί να κάνει, πολύ περισσότερα, από όσα λέει, αν θέλει να επιβιώσει, ως πολιτική δύναμη και αν δεν θέλει να αυτοκτονήσει.

Εννοείται, βέβαια, ότι είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, να πράξει πολύ λιγότερα, ή και τα, εντελώς, αντίθετα, από όσα λέει. Αλλά, εάν κάτι τέτοιο συμβεί (σε οποιεσδήποτε παραλλαγές και αν εμφανισθεί μια τέτοια διαφοροποίηση), τότε, το κόμμα αυτό θα απογυμνωθεί, από την κομματική, την πολιτική και την κοινωνική του βάση και θα κονιορτοποιηθεί.

Πιστεύω ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη και θα κάνει οτιδήποτε μπορεί, για να την αποφύγει. Εννοείται, βέβαια, ότι είναι πιθανό να μην μπορέσει να την αποφύγει, εάν είναι απροετοίμαστη, απέναντι σε αυτό, που, πιθανότατα, θα έχει να αντιμετωπίσει.

Το εάν θα τα καταφέρει, καθώς και το τί θα καταφέρει, μένει να το δούμε..."
http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2014/12/2014.html

Κατα τη γνώμη μου όλες του οι αναλύσεις που έχω διαβάσει απο το 2010 και μετα είναι ρεαλιστικές,ουσιαστικές και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφερον.
Ο χρήστης NF είπε…
@TassosAnasstassopoulos
Σας ειχα πει αγαπητε οτι θα σας ταραξω στην καζουρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσκυνουσε αντι να κανει ολα τα απιθανα που ελπιζατε. (seignorage, συλληψη ευρωζωνιτων, συγκρουση με Γερμανους κλπ)
Υπομεινετε τωρα στωικα την ανηλεή, αλλα καλοπροαιρετη καζουρα, ως μετριοπαθης ανθρωπος που ειστε, και μην ταρασσεστε ανευ λογου. :)))


@Αρχελαος
Ο φιλος tassosanastassopoulos ειναι καθ’ολα αξιολογος, και προ παντος μετριοπαθης. Οι αναλυσεις του ειναι ενδιαφερουσες, και δεν του απεδωσα κομματικη στρατευση. Παρασυρθεις ομως απο τις αριστερες ιδεολογικες συμπαθειες της νεοτητας του, εξαπατηθηκε απο το παραμυθι των ΣΥΡΙΖΑίων, κατι κατα τη γνωμη μου ασυγχωρητο για ανθρωπο της δικης του αντιληψεως. Τα «αν» τα «θα δουμε» ηταν μια πισινη που φροντιζε να κρατησει, διοτι η καρδια και το συναισθημα τον εκαναν να ελπιζει στους ΣΥΡΙΖΑίους, αλλα η λογικη αναλυση της πραγματικοτητας του δημιουργουσε αμφιβολιες. Τωρα λοιπον θα του τα ψαλλω, με την αγαθη προθεση να τον κανω προσεκτικοτερο στο μελλον!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Εγώ, πάντως, φίλε NF, δεν έχω σκοπό να σε κάνω να παύσεις να πολεμάς, με τα "αριστερά", "δεξιά" και "κεντρώα" φαντάσματα, που σε καταδιώκουν.

Δικαίωμά σου να ασχολείσαι, μαζύ τους.

Σε ό,τι με αφορά, "είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω" - για να θυμηθούμε και το παλαιό ευαγγελικό ρητό...

Ο χρήστης NF είπε…
Μου ειστε λιαν συμπαθης αγαπητε, και θα αποφυγω καθε αντιπαραθεση μαζι σας.Την καζουρα ομως δεν θα τη γλιτωσετε :))))) Scripta manent. Συζητηση μας στις 24/12/2014, ανευ σχολιων.

http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2014/12/2-strip-tease.html

NF: Τι στοιχημα βαζετε οτι και οι ΣΥΡΙΖΑίοι και ο Tsipras θα κατεβασουν τα βρακια τους στον χερ Σόιμπλε;

Tassos: Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το τί θα πράξει, δεν το ξέρω……..Δεν θεωρώ απίθανο να πράξει αυτό, που λες........αλλά δεν το θεωρώ και δεδομένο. Αντιθέτως, νομίζω ότι θα το παλέψει. ........Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι η σύγκρουση του ΣΥΡΙΖΑ, με τους "εταίρους" θα είναι σφοδρή......και θα θέσει υπαρξιακά ζητήματα, στην ευρωζώνη, διότι οι αλλαγές, που θα ακολουθήσουν.......θα είναι μεγάλες και θα ισοδυναμούν, με ανατροπές. Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία θα πάρουν σειρά και θα διαταράξουν, συθέμελα την ευρωζώνη και τον "υπαρκτό ευρωπαϊσμό"....αφού οι Podemos, ο Μπέμπε Γκρίλλο, ο Μπερλουσκόνι, η ιταλική αριστερά και το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο....η γαλλική αριστερά, αλλά και το ιρλανδικό Sinn Féin και όποιοι άλλοι εμφανισθούν...... δεν έχουν.....εντολή από τους ψηφοφόρους τους να παίξουν, με την ευρωγραφειοκρατία, με τους μπατιροτραπεζίτες και τους φρίτσηδες.

NF: Αυτά που λετε δεν επιδεχονται λογικης απαντησης. Ώστε μολις η Κυβερνηση ΣΥΡΙΖΑ επαναστατησει, τοτε θα σηκωθει πανευρωπαϊκο τσουναμι που θα σαρωσει την ευρωμπατιροτραπεζοκρατια και τους φριτσηδες. Το να νομιζουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι ότι μπορουν να τα βαλλουν με τον Λυκανθρωπο Σόιμπλε και τη παρεα του, είναι σαν να νομιζει ένα νηπιαγωγειο ότι μπορει να τα βαλλει με την Κοζα Νοστρα.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι μπλοφαρουν, και δεν εχουν κανενα εναλλακτικο σχεδιο σε περιπτωση που οι δανειστες σηκωσουν το γαντι και πανε τα πραγματα στα ακρα. ΘΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ.

Tassos:Τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν, έτσι σχηματικά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υπήρχε, οι φρίτσηδες και οι μπατιροτραπεζίτες της Ε.Κ.Τ. θα είχαν πρόβλημα, με όλους τους άλλους, που υπάρχουν, στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή…….. Ο ΣΥΡΙΖΑ, απλώς, εμπλέκεται μαζύ με τους άλλους, στην όλη διαδικασία και μπορεί να δώσει ένα έναυσμα - επιτυχές ή όχι. Αυτό, άλλωστε.....θα κριθεί.……Αλλά, ας περιμένουμε, πρώτα, τις εξελίξεις…….Πάντως……… δεν πιστεύω στην παντοδυναμία των Γερμανών. Πιστεύω ότι είναι ευάλωτοι...Και ως εκ τούτου, είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν, επί μηδενικής βάσεως, εάν έχουν απέναντί τους, ένα επιτελείο με ένα σχέδιο…...

NF: Αυτη η παιδικη χαρα θα αντιμετωπισει τον Λυκανθρωπο Σόιμπλε; Που ακουστηκε ποτε τα φοβισμενα κοτοπουλα να θελουν να τα βαλλουν με τον μεγαν Αετό;

Τassos:Το γεγονός ότι οι άλλοι είναι ζαλισμένοι, δεν κάνει αετό τον Σόϋμπλε. Στενοκέφαλος είναι, όπως οι πλείστοι των Γερμανών...Οι συριζαίοι, προφανώς, μετρούν, με δέος, αυτό, που έχουν να αντιμετωπίσουν. Για τον λόγο αυτόν, είναι αμφίθυμοι και πολύγλωσσοι...Βέβαια, η πολυγλωσσία, πολλές φορές, είναι χρήσιμη... όταν πρέπει να θολώσεις τα νερά, ούτως ώστε ο αντίπαλος να μην γνωρίζει τις προθέσεις σου…….. Όταν κάποιος έχει ένα επιτελείο και ένα σχέδιο δράσης…..είναι προφανές ότι δεν πρέπει να προτρέξει και να φανερώσει το τί θα πράξει, ούτε και να ξεδιπλώσει την τακτική του, πριν έλθει η ώρα των συζητήσεων….με το αντίπαλο στρατόπεδο....


Μαλλον επαληθευτηκα μεχρι κεραιας αγαπητε. :)))
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Μια χαρά γραμμένα είναι όλα αυτά, που έχω γράψει στα οποία αναφέρεσαι. (Όπως, επίσης και κάποια από όσα γράφεις, με τα οποία δεν διαφωνώ). Αν και κάνεις "περικοπές", στον "διάλογο", η βασιμότητα των όσων υποστηρίζω δεν επηρεάζεται. Όλα αυτά είναι έτσι όπως τα περιγράφω.

Οι συριζαίοι, απλώς, δεν είχαν τα κότσια. Και φυσικά, δεν είχαν και σοβαρό σχέδιο. Αν και αν είχαν κότσια, η έλλειψη σοβαρού σχεδίου, δεν θα πείραζε.

Επίσης, ο Σόϋμπλε δεν είναι σπουδαίος παίκτης. Άλλωστε, δεν είναι, καν, οικονομολόγος. Εφοριακός, με νομικές σπουδές και δικηγόρος είναι. Απλώς, έχει πίσω του την γερμανική δύναμη. Αλλά και πάλι πράττει ό,τι του επιτρέπεται - από τους Αμερικανούς - να πράττει, όπως πράττει. Όταν, όμως, παύει να του επιτρέπεται, τότε, απλώς, κάνει στην άκρη και υποχωρεί.

Και φυσικά, οι Γερμανοί είναι ευάλωτοι. Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, είναι τόσο σκληροί. Δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν μετατροπή της ευρωζώνης, σε πολιτική ένωση, διότι δεν προτίθενται να μοιράσουν τα κέρδη τους, με τους άλλους.

Έτσι, όντως, ήσαν - και είναι - διατεθειμένοι να κουβεντιάσουν με τους συριζαίους και με τους άλλους Έλληνες πολιτικούς, επί μηδενικής βάσεως. Αρκεί αυτή να περιλαμβάνει μιαν έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη. Οι συριζαίοι δεν ήσαν. Όπως και όλοι οι Έλληνες πολιτικοί του λεγόμενου αστικού χώρου.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι συριζαίοι δεν μπλόφαραν, όπως οι άλλοι. Είχαν ένα πρωτόλειο σχέδιο, το οποίο - ως πρωτόλειο που ήταν - ήταν κακό σχέδιο. Αυτό το κακό σχέδιο, όμως, δεν τόλμησαν, όταν ήλθε η ώρα, να το προχωρήσουν. Διαφώνησαν, μεταξύ τους και ο πρωθυπουργός, που, εκ των πραγμάτων και εκ του αξιώματός του, έχει τον πρώτο λόγο, τάχθηκε, με την γραμμή των "ευρωπαϊστών".

Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν μοιραία, όπως έδειξε το κλίμα της εβδομάδας, πριν το δημοψήφισμα, κατά την διάρκεια της οποίας η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ είχε κατουρηθεί, από τον φόβο της, για μια άμεση έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, επιστρατεύοντας λυτούς και δεμένους, καθώς και καταψυγμένους πρώην πρωθυπουργούς, για να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη.

Τελικά, η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός δείλιασε και ουσιαστικά έκανε το δημοψήφισμα, για να φύγει με έναν "ηρωικό" τρόπο. Δεν του βγήκε και αναγκάστηκε να μείνει. Στην συνέχεια έδιωξε τον Βαρουφάκη, έκανε πέρα τους "αντιευρωπαϊστές" και προχώρησε, στην αποδοχή του 3ου Μνημονίου, όπως, ακριβώς, περιέγραψα. Η λογική των πραγμάτων τον οδηγούσε, στην αντίθετη κατεύθυνση, αλλά αυτός επέλεξε να αντιστρέψει την φορά των πραγμάτων, έτσι όπως αυτά διαμορφώνονταν, από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Αυτή ήταν η επιλογή του, η οποία θα μπορούσε να ήταν άλλη. Και φυσικά, έχει την πλήρη ευθύνη, γι' αυτή την επιλογή.

Έτσι, οι συριζαίοι έκαναν πίσω. Κακό του κεφαλιού τους.

Ότι οι ευρωζωνίτες φοβήθηκαν, με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι φοβούνται, με όλους τους άλλους, που έπονται, είναι δεδομένο. Μόνοι τους μίλησαν, για την καταστολή της "ελληνικής άνοιξης", ενώ ο Τουσκ, ως ιστορικός, που είναι, μίλησε για τον κίνδυνο ενός νέου 1968. Αυτά είναι που φοβήθηκαν, με τον ΣΥΡΙΖΑ και φοβούνται, με τους άλλους.

Ούτε και το γεγονός ότι οι συριζαίοι ηττήθηκαν, επειδή ήσαν ανοργάνωτοι και επειδή διακατέχονται από τις ιδεοληψίες του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", προδικάζει κάτι, όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις, στην ευρωζώνη, η οποία οδηγείται, προς ένα αργό και βασανιστικό τέρμα. Οι "αντιευρωπαϊστές", κάθε προέλευσης είναι και θα είναι παρόντες και ενεργοί.

Τελικά, οι παλινωδίες και η υποταγή του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας (συριζαίων, ΓΑΠ, Σαμαρά κλπ), στους Γερμανούς και γενικά, στους δανειστές, δεν ήταν κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο. Επέλεξαν αυτήν την συμπεριφορά, ενώ μπορούσαν να επιλέξουν άλλη.

Αυτό είναι που έχει σημασία, σε όλη αυτή την υπόθεση. Και γι' αυτό όλα όσα έγραψα και στα οποία αναφέρεσαι, είναι ορθά και καλώς γραμμένα. Τα κείμενα αυτά, άλλωστε, είναι αναρτημένα, προσβάσιμα σε όλους και όπως έχω πει κρίνονται.

(Όπως, άλλωστε, κρίνονται και οι δικές σου γκρίνιες, οι οποίες θυμίζουν μικρό παιδί)...
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τάσο τελικά οι Ευρωπαίοι του Τουσκ τί θέλουν; Φοβούνται ότι θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ ή επιθυμούν να βγει από το ευρώ αλλά να παραμείνει στην ΕΕ;
Ο χρήστης NF είπε…
Μη συγχιζεστε αγαπητε, δεν τσακωνομαστε................:)))))

Επι του τελευταιου σας σχολιου:

Ποια ελληνικη ανοιξη, ποιο νεο 1968; Οι Τσεχοι αγωνιστηκαν παλληκαρισια, και λυγισαν μονο οταν μπουκαραν τα σοβιετικα τανκς στην Πραγα, ενω οι ΣΥΡΙΖΑίοι κατεβασαν τα βρακια τους μολις η ΕΚΤ κουνησε λιγο το δακτυλακι της και εκλεισε τη στροφιγγα του ELA...............

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι συριζαίοι δεν μπλόφαραν, όπως οι άλλοι. Είχαν ένα πρωτόλειο σχέδιο, το οποίο - ως πρωτόλειο που ήταν - ήταν κακό σχέδιο.

Καταρχην το σχεδιο δεν ηταν των ΣΥΡΙΖΑίων, αλλα του Βαρουφακη προσωπικως. Και το να μαζευονται πεντε τυποι στο Γενικο Λογιστηριο του Κρατους και να κανουν ασκησεις επι χαρτου δεν ειναι καν «σχεδιο». Ο μονος που μπορυσε να ετοιμασει τετοιο σχεδιο ηταν η Τραπεζα της Ελλαδος, και για να γινει αυτο επρεπε να να παρουν τον ελεγχο της πριν απο μηνες.

Αλλωστε ο ιδιος ο Βαρουφακης ομολογησε οτι το «σχεδιο» του προοριζοταν για «διαπραγματευτικο οπλο», αλλη μια μπλοφα δηλαδη.

http://www.naftemporiki.gr/story/978068/g-baroufakis-ta-kalutera-opla-einai-auta-pou-den-skopeueis-na-xrisimopoiiseis

Τελικά, οι παλινωδίες και η υποταγή του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας (συριζαίων, ΓΑΠ, Σαμαρά κλπ), στους Γερμανούς και γενικά, στους δανειστές, δεν ήταν κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο. Επέλεξαν αυτήν την συμπεριφορά, ενώ μπορούσαν να επιλέξουν άλλη.

ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΑΣ. Οι ανθρωποι δεν “επιλεγουν” τη συμπεριφορα τους. H ιδια τους η φυση, οι ικανοτητες τους, ο χαρακτηρας τους, τους ωθει να φερθουν με τον ενα ή τον αλλο τροπο, και για αυτο ο τροπος που θα ενεργησουν ειναι συνηθως προβλεψιμος.

Ο Μεταξας δεν θα μπορουσε να ενεργησει διαφορετικα το 1940, και οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν θα μπορουσαν να ενεργησουν δαφορετικα το 2015. Οι ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ φερονται παντα σαν ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ, και οι ΚΟΤΕΣ φερονται παντοτε σαν ΚΟΤΕΣ.

Να γιατι εγω προεβλεψα εξαρχης με ακριβεια τα αποτελεσματα των ΣΥΡΙΖΑίων. Διοτι τους ηξερα. Μαλλον τους ξερατε και εσεις , αλλααααα..........Τελως παντων ας μην τα ξαναλεμε.....

YΓ: Για τους ΓΑΠ-Σαμαρα δεν συζηταω καν, αφου ολοι ξεραμε οτι οι Γερμανοι τους κρατουσαν λογω Siemens.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Τα μέτωπα ξεκαθαρίζουν, Γιώργο.

Οι "ευρωπαϊστικές" ελίτ θέλουν η ευρωζώνη να μετασχηματισθεί, σε μια, περίπου, πολιτική ένωση. Αυτό το εξέφρασε και το πρότεινε, απερίφραστα, χθες, ο Φρανσουά Ολάντ.

Η μεγάλη πλειοψηφία των γερμανικών ελίτ, όμως, δεν θέλει κάτι τέτοιο. Θέλουν την ευρωζώνη, ως νομισματική ένωση και τίποτε περισσότερο. Δεν θέλουν να μοιράσουν τα κέρδη τους με τους άλλους.

Επίσης, οι "ευρωπαϊστικές" ελίτ δεν είναι μόνες στις χώρες τους. Οι εθνικισμοί έχουν αναβιώσει και τμήματα των εθνικών ελίτ, στρέφονται κατά της ευρωζώνης. Μάλιστα, στις χώρες της Ε.Ε., που δεν είναι στην ευρωζώνη (όπως στην Πολωνία του Ντόναλντ Τουσκ), το παράδειγμα της ελληνικής τραγωδίας έχει κάνει τους "ευρωπαϊστές" να είναι μειοψηφία. Η ευρωζώνη γίνεται κάτι το απεχθές, για τους πληθυσμούς αυτών των χωρών.

Έτσι το παζλ της ευρωζώνης και της Ε.Ε., μένει άλυτο και το μέλλον τους - ιδίως της ευρωζώνης - σκοτεινό.

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο Ιωάννης Μεταξάς, αγαπητέ μου, έμαθε από τα λάθη του. Γι' αυτό και έπραξε ό,τι έπραξε, αν και θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά το 1940. Κανείς δεν θα τον παρεξηγούσε. Ούτε οι Βρετανοί. Επέλεξε να πράξει όπως έπραξε, επειδή είχε, βέβαια, την σωστή ανάλυση της κατάστασης, ως προς την μακροπρόθεσμη εξέλιξή της. Αλλά αυτό τότε δεν ήταν σαφές. Ήταν το ζητούμενο και προς επιβεβαίωση. τον Οκτώβριο του 1940 δεν ήταν ορατό.

Το τελικό σχέδιο του Βαρουφάκη (κακό, αλλά υπαρκτό) ήταν τα IOUs και η εκτύπωση ευρώ, με ένα γοργό εξωπέταγμα του Γιάννη Στουρνάρα, από την ΤτΕ. Εκεί διαφώνησε, με τον πρωθυπουργό, ο οποίος δεν θέλησε να προχωρήσει, σε αυτή την κατεύθυνση.

(Στην κοινωνική ζωή δεν είναι τίποτε μοιραίο, αγαπητέ μου. Όλοι μαθαίνουν - όταν θέλουν να μάθουν).

Όσον αφορά το επαναστατικό πνεύμα του 1968, ρώτα τον Τουσκ. Αυτός μίλησε, περί αυτού. Βέβαια, εσύ, λόγω του γεγονότος ότι μένεις πιστός στις "δεξιές" σου καταβολές, βλέπεις στο 1968 μόνον την Άνοιξη της Πράγας. Δεν βλέπεις τον γαλλικό Μάϊο. (Και σε αυτόν - και όχι μόνο σε αυτόν - αναφέρεται ο Τουσκ).

Και ο Τουσκ έχει δίκιο. Η ευρωζώνη αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο επαναστατικής έκρηξης, στον χώρο της. Όχι, φυσικά, κάποιον ¨κομμουνισμό", αλλά τον κίνδυνο της διάλυσης.

Έναν κίνδυνο, που για ορισμένους δεν είναι κάτι το κακό. Γι' αυτό και τον υποδαυλίζουν...

(Εξακολουθείς, πάντα, να συμπεριφέρεσαι σαν μικρό παιδί)...



Ο χρήστης NF είπε…
Η Ευρωζωνη προφανως κινδυνευει να αποσυντεθει, αλλα αυτό οφειλεται στη γνωστη εγγενη αδυναμια της: Μια νομισματικη ενωση αναμεσα σε οικονομιες με διαφορετικο επιπεδο αναπτυξης επιβιωνει μονο όταν υπαρχουν κεφαλαιακες μεταβιβασεις από τις πλουσιοτερες στις φτωχοτερες, όπως στις ΗΠΑ. Εφοσον αυτό δε γινεται, το ευρω είναι εγγενως ασταθες. Τα εχετε γραψει και ο ιδιος αυτά.

Δεν ηταν δυνατο να κανει τιποτε διαφορετικο ο Μεταξας. Ειχε το τεραστιο πατριωτικο κινητρο. Αλλα ειχε και τις ικανοτητες ως αριστος επιτελης, να προπαρασκευαστει καλα και να πολεμησει αποτελεσματικα. Ηθελε να το κανει, ηξερε να το κανει , το εκανε.

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι ως Αριστεροι, δεν εχουν βεβαια ισχυρο πατριωτικο κινητρο. Αλλα κυριως είναι ασημαντες μετριοτητες, και το ξερουν. Γνωριζαν ότι η επιτυχης ρηξη με τους δανειστες, είναι ένας Ηρακλειος Αθλος, για τον οποιο απλουστατα δεν εχουν τις ικανοτητες και τα κοτσια. Την κρισιμη ωρα, ως αλλοι καβαφικοι «Τρωες» ενιωσαν τα ποδια τους να παραλυουν από φοβο, λογω ελλειψης αυτοπεποιθησης, την οποια γεννουσε ακριβως η επιγνωση της μετριοτητας και της ανικανοτητας τους.

Ο Μεταξας ηταν ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ, οι ΣΥΡΙΖΑίοι είναι ΚΟΤΕΣ. Αμφοτεροι φερθηκαν συμφωνα με τη φυση τους. Όταν εμφανιστει το φιδι, ο σταυραετος θα σταθει και θα το αντιμετωπισει. Οι κοτες θα φυγουν εντρομες περα δωθε κακαριζοντας.

Η ασκηση επι χαρτου του Βαρουφακη προεβλεπε εκδιωξη του Στουρναρα, αποκτηση ελεγχου της Τραπεζης της Ελλαδος, .εκτυπωση IOU, (παραλληλο εθνικο νομισμα στην ουσια), και κουρεμα των ομολογων ελληνικου δικαιου που κατεχει η ΕΚΤ και ληγουν στις 20 Ιουλιου.

http://www.newsbeast.gr/financial/greek-financial/arthro/1876352/to-schedio-varoufaki-gia-grexit-ke-ekdosi-iou

Πουθενα δεν προεβλεπε εκτυπωση ευρω στην Τραπεζα της Ελλαδας. Ακομα και η εφοδος στο Νομισματοκοπειο για αρπαγη των 22 δις. ευρω ηταν ιδεα των λαφαζανιστων, όχι του Βαρουφακη. Τα περι seignorage είναι φυσικα δικες σας ιδεες.

Προφανως η βαρουφακειος ασκηση επι χαρτου θα οδηγουσε σε καταρρευση, διοτι ο κ. Καθηγητης δεν προεβλεψε για κρισιμα πρακτικα ζητηματα, όπως πχ η εξευρεση συναλλαγματικων αποθεματων. Σε κάθε περιπτωση ο Βαρουφακης ομολογησε ότι ολο αυτό ηταν στην ουσια ένα «διαπραγματευτικο οπλο». Δηλαδη όχι ένα ολοκληρωμενο σχεδιο αλλαγης νομιοσματος, αλλα ΜΙΑ ΜΠΛΟΦΑ. .

Οι δικες μου καταβολες ειναι το βενιζελικο Πατριωτικο Κεντρο.

Σε ότι αφορα το Γαλλικο Μάη, ας αφησουμε τους μυθους: Ο Γαλλικος Μαης ηταν ενας νεανικος χαβαλες, μια σκανδαλια, ενα ξεσπασμα της γαλλικης νεολαιας, η οποια δεν πολυηξερε τι ακριβως ηθελε, περαν της κατοχυρωσης του δικαιωματος της "στο ζην, στο γαμειν και στο φοιταν", οπως ευστοχα εγραψε ο μεγας Κωστης Παπαγιωργης.

ΥΓ: Ελληνας ειμαι αγαπητε. «Οι Ελληνες αει παιδες εισιν» :))))))
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
1) Γαλλικός Μάϊος : Οι ευρωζωνίτες δεν τον βλέπουν, έται, όπως το βλέπεις εσύ. Φοβούνται μιαν επανάληψή του, που, προφανώς, θα κινείται, στις σύγχρονες συνθήκες, οι οποίες είναι, περίπου, χαοτικές. Και δεν έχουν άδικο, που φοβούνται, αυτό, που φοβούνται, διότι, γνωρίζουν ότι σε αυτόν, έλαβαν μέρος, εκτός από τους φοιτητές και ευρύτατα στρώματα των εργαζομένων, παρά τις νουθεσίες του ισχυρού, τότε, Κ.Κ. Γαλλίας. Και φυσικά, ο Μάϊος του 1968, όντως, εξέφραζε ένα ευρύτερο επαναστατικό πνεύμα, στην διχοτομημένη, τότε, ευρωπαϊκή κοινωνία. Το ότι το κίνημα εκείνο απορροφήθηκε και η πρωτοπορεία του ενσωματώθηκε, στο δυτικό καπιταλιστικό σύστημα (ή κατεστάλη, ανηλεώς, στην ανατολική Ευρώπη), είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα.

2) Και το "κέντρο" είναι μια αυταπάτη. Όπως και η "δεξιά" και η "αριστερά". Στο πούλημα των ιδεών και των συνθημάτων όλες οι παρατάξεις έχουν πρωταγωνιστήσει. Ουδεμία εξαιρείται.

3)Ο Μεταξάς μπορούσε να πράξει αλλιώς. Ουδείς θα του αντίλεγε, τον Οκτώβριο του 1940. Δεν το έπραξε, διότι είχε την σωστή ανάλυση, αλλά αυτό τότε, ήταν δύσκολο να γίνει κατανοητό. (Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έκανε και λάθη. Με την Γερμανία, έχει ένα μεγάλο ιστορικό τραγικών λαθών. Απλώς, ήταν δεκτικός μαθήσεως και διδάχθηκε, από αυτά).

4) Ο Βαρουφάκης, για το seigniorage, έχει μιλήσει, στο Zerohedge. Έχω κάνει την σχετική παράθεση, σε προηγούμενο κείμενο. Επίσης και στο αυστραλιανό ραδιόφωνο (στο δημοσίευμα, που σχολιάζουμε, έχω κάνει την σχετική ηλεκτρονική παραπομπή). Το σχέδιό του ήταν κακό, διότι έμενε, μέσα στην λογική του ευρώ και στην αντίληψη ότι οι λοιποί Ευρωπαίοι θα έκαναν πίσω και θα υποχρέωναν και τον Σόϋμπλε να οπισθοχωρήσει. Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αυτό το κακό σχέδιο μπορούσε να εφαρμοστεί, έστω και έτσι κακό, που ήταν. Και φυσικά, θα έκανε την ευρωζώνη, άνω-κάτω. Ο πρωθυπουργός, όμως, δείλιασε και έκανε πίσω.

Οπότε όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας.

Αυτό που είναι καλό, στην όλη υπόθεση, είναι ότι, τώρα, πια, τελικά, η ελληνική κοινωνία θα παύσει να έχει αυταπάτες και ήδη, αντιλαμβάνεται, με αυξανόμενους ρυθμούς, ότι το ευρώ είναι η πηγή του προβλήματος.

Ως εκ τούτου, μόλις αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί, θα καταστεί και περισσότερο εύκολη η λύση του προβλήματος...

Ο χρήστης NF είπε…
Από πού ειχε ο Μεταξας τη «σωστη αναλυση»; Του την εδωσε κανενας σε σκονακι; Ή απλως ηταν αρκετα ιδοφυης ώστε να την κανει μονος του και να δρασει βασει αυτης; Ηταν ΙΚΑΝΟΣ λοιπον. Η ικανοτητα γενναει αυτοπεποιθηση, και η αυτοπεποιθηση γενναει το θαρρος να πεις το μεγαλο ΟΧΙ.

Τι εμποδισε τους ΣΥΡΙΖΑίους να εχουν και αυτοι «τη σωστη αναλυση», και κυριως να δρασουν βασει αυτης; Μηπως ο φοβος, η ανασφαλεια, οφειλομενη σε επιγνωση της ανεπαρκειας τους;

Θα πρεπει να συμφωνησετε ότι η συγκριση του Μεταξα με τους ΣΥΡΙΖΑίους είναι συντριπτικη εις βαρος των δευτερων. Εκ του αποτελεσματος………………..


Υποθετω ότι η συνεντευξη Βαρουφακη στο Zerohedge είναι αυτή:

http://www.zerohedge.com/news/2015-07-13/yanis-varoufakis-merkels-control-over-eurogroup-absolute-they-are-beyond-law

Τα μετρα του «σχεδιου Βαρουφακη» που αναφερονται είναι :
“ issue euro-denominated IOUs; apply a “haircut” to the bonds Greek issued to the ECB in 2012, reducing Greece’s debt; and seize control of the Bank of Greece from the ECB."

Πουθενα δεν αναφερεται για εκτυπωση ευρω και seignorage. Αυτό αναφερεται στο «σχεδιο ΤassosAnastassopoulos”, αλλα όχι στο «σχεδιο Βαρουφακη.» :))))
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Όχι δεν είναι αυτή η συνέντευξη. Και δεν είναι συνέντευξη του Βαρουφάκη. Είναι αυτό το άρθρο του Tyler Durden : Greece Contemplates Nuclear Options: May Print Euros, Launch Parallel Currency, Nationalize Banks, στο οποίο ο Βαρουφάκης μιλάει ινκόγκνιτο.

Επίσης, στην συνέντευξή του, στο αυστραλιανό ραδιόφωνο - στην συνέντευξη αυτή αναφέρομαι και παραπέμπω και στο δημοσίευμα, που, εδώ, σχολιάζουμε -, ο Βαρουφάκης ήταν σαφέστατος, ως προς την άσκηση του seigniorage, με εκτύπωση ευρώ : «Κεραυνοί» Βαρουφάκη κατά Τσίπρα για τη συμφωνία: Είναι μια νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών, όπου λέει ότι : "Θα έπρεπε να εισάγουμε τα δικά μας IOUs ή ακόμη και εν τέλει να ανακοινώναμε ότι επρόκειτο να εκδώσουμε τα δικά μας ευρώ: έπρεπε να κουρέψουμε τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που διακρατούσε η ΕΚΤ, ή να ανακοινώναμε ότι είχαμε την πρόθεση να το κάνουμε και έπρεπε να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα, με τα οποία θεωρούσα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας. Είχα προειδοποιήσει το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (σ.σ. ότι η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Οταν συνέβη -και πολλοί από τους συναδέλφους μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι συνέβη- η πρότασή μου ήταν να απαντήσουμε “ενεργητικά”. Ας πούμε, ότι αυτό απορρίφθηκε (σ.σ. από τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού)».

Δυστυχώς, την πρόταση αυτή την απέρριψε, στο τέλος, εκτός από την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου και ο Τσίπρας. Εκεί κρίθηκε και έτσι έληξε το παιχνίδι.

Γιατί συνέβη αυτό; Μα, προφανώς, επειδή οι συριζαίοι διακατέχονται, από ένα βλακώδη "ευρωπαϊσμό".

Και φυσικά, δεν χωράει συζήτηση ότι οι συριζαίοι, του Ιουνίου του 2015, ουδεμία σχέση έχουν, με τον Ιωάννη Μεταξά, του Οκτωβρίου του 1940. Βρίσκονται, μακράν - πολύ μακράν -, πίσω του. Και βέβαια, δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε την σκόνη του...
Ο χρήστης Αρχέλαος είπε…
Ο Μεταξάς είχε λάθος στον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο(αφού δικαιώθηκε όμως για τη Καλλίπολη),ξέχωρα απο το γεγονός ότι αργότερα εισήλθε σε αυτόν οι ΗΠΑ ενώ η τσαρική ρωσία αντιμετώπιζε το φάσμα της κατάρευσης.
Το 1940 εφάρμοσε τη βενιζελική πολιτική και νομίζω το δήλωσε σε μία περίφημη συνάντηση του με δημοσιογράφους.
Ωστόσο,τα πρόσωπα έχουν έναν ορισμένο ρόλο.
Όλη η Ελλάς ήταν προσδεδεμένη στο άρμα της Αγγλίας.
Ο βασιλικός θεσμός με το μεγάλο κύρος της εποχής ήταν αγγλόφιλος.
Αδυνατώ να δεχθώ αν ο Μεταξάς έλεγε ΝΑΙ,ότι θα γινόταν δεκτό δίχως μεγάλους κλυδωνισμούς.
Ο Μεταξάς είχε δικούς του μηχανισμούς και σχετικό κύρος,αλλά ήταν πρωθυπουργός μίας κραταιάς βασιλικής δικτατορίας,έτσι δεν έλεγχε το όλο σύστημα.
Φυσικά,είχε διαβλέψει σωστά το ποιοι θα είναι οι νικητές,αυτό όμως δεν αναιρεί το ότι υπήρχαν και πολλές άλλες παράμετροι για την όποια απόφαση.
Θέλω να τονίσω,ότι πολλές φορές ισχυριζόμαστε ότι ο τάδε είναι έτσι,ο δείνα αλλιώς,υπάρχουν όμως και αντικειμενικοί παράγοντες και συσχετισμοί που καθορίζουν τις δράσεις.
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Οι Συριζαίοι Τάσο έχουν βάλει τον πήχυ της Ελληνικής ιστορίας , όχι τώρα αλλά εδώ και δεκαετίες, στο σημείο μηδέν για να τους ξεπερνάν όλους με διανοητικά άλματα ανέτως στο φαντασιακό πεδίο, οι βολικές ιδεοληψίες που σου έλεγα…. Το γεγονός ότι αυτός ο χώρος, Ελευθεροτυπία κτλ, είχε επιβάλλει ιδεολογική τρομοκρατία με αποτέλεσμα να καπηλεύονται τις πατατριωτικές έννοιες τυχοδιώκτες συνδυασμένο με το ότι τους είδα μετά το 2010, όλους αυτούς τους φαινομενικά αντίθετους ιδεολογικά, να συνεργάζονται για να περάσουν τις μνημονιακές πατριδοκτόνες πολιτικές με κάνει να οργίζομαι αφάνταστα, διότι θυμάμαι τις εποχές που ζυγίζαμε τις λέξεις, τις μετρούσαμε, για να μην κακοχαρακτηριστούμε
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πάντως εχουν κάτι κοινό ΚΚΕ αλλα και ΣΥΡΙΖΑ και «καθηγητής» Μπαρουφακης. Περιμένουν τη δευτέρα παρουσία ώστε να αλλάξει η κατάσταση.

Το ΚΚΕ περιμένει τη σοσιαλιστική επανάσταση σε ενα απροσδιόριστο μακρινό μέλλον, μια δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού. Έως τοτε όλα είναι μάταια ....

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζει σε ενα παράλληλο σύμπαν ευρωβλακειας και βαθιάς ευρώ-θρησκοληψίας. Ενώ κοροϊδεύουν και λοιδωρουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και παραδοσιακές αξίες των ελλήνων, οι συριζαιοι εχουν το ιερατείο των Βρυξελλών και το ευρώ ως θρησκεία. Οποιαδήποτε άλλη άποψη, είναι αιρετική κατά αυτούς. Ίσως βάλουν και ιερά εξέταση σε λίγο. θεωρούν ως από θαύμα οτι η "Ευρώπη" θα αλλάξει κάποτε, έως τοτε συνυπογραφουν αποικιακες συνθηκες και εκποίηση της Ελλάδος

Ο Γιαν(ν)ης θεωρεί οτι η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη της να κάνει τίποτα, και η μόνη ελπίδα είναι οι ελιτ κάπου κάποτε στο μακρινό μέλλον να αλλάξουν πολιτικές. Δηλ κατά αυτον υπάρχει μόνο παγκόσμια λυση και θεωρεί αδιανόητο η Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ (η και την ΕΕ) . Γιαυτον δεν υπάρχει ζωή εκτός Παγκοσμιοποίησης και ΕΕ. Άλλωστε τα συμφέροντα της "Ευρώπης" δήλωνε συνεχώς οτι εκπροσωπεί και προωθεί (περί ελληνικού εθνικού συμφέροντος ούτε κουβέντα βέβαια , είναι "ναζισμός" κατά τους συριζαιους)

Την ίδια ώρα βέβαια η οικονομία καταρρέει, άνθρωποι είναι άστεγοι και τρώνε από σκουπίδια και συσσίτια, οι άνεργοι ξεπερνούν το 1.500.000...



ΒΑΣΙΛΗΣ
Ο χρήστης NF είπε…
@TassosAnasstassopoulos

Σε ότι αφορα τον Μεταξα:
Βλεπετε λοιπον αγαπητε; Κατά βαθος βρισκομαστε στο ιδιο μηκος κυματος :))))

Σε ότι αφορα το Βαρουφακη και το seignorage.
Οντως λοιπον φαινεται ότι ο Βαρουφακης ανακοινωσε προθεση να τυπωσει ευρω!
Bεβαια αν προσεξατε καλα τη δηλωση του υπαρχει ολιγον ηξεις αφιξεις ως προς αυτό: «ακόμη και εν τέλει να ανακοινώναμε ότι επρόκειτο να εκδώσουμε τα δικά μας ευρώ».
«Να ανακοινωναμε την προθεση μας» να κανουμε αυτό ή εκεινο.
Δυστυχως Οι Ευρωζωνιτες απεδειξαν ότι παιζουν πολύ καλυτερο ποκερ από ότι νομιζε ο Καθηγητης του Game Theory κ. Βαρουφακης. Και γιατι να μην κανει το εξης απλουστερο, να αρπαξει τα 22 δις. ευρω από το Νομισματοκοπειο, που ειχαν και εγκεκριμενους σειριακους αριθμους της ΕΚΤ, όπως του προτειναν οι λαφαζανιστες; Άλλη μια αποδειξη ότι ολο αυτό ηταν άλλη μια κουφια βαρουφακειος μπλοφα.
Αν ο Τσιπρας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι ειχαν ποτε την παραμικρη προθεση να αντιδρασουν με εργα και όχι με λογια και μπλοφες, τοτε θα εκαναν Υπουργο Οικονομικων πχ τον Λαπαβιτσα, και όχι τον τζογαδορο Βαρουφακη.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
@NF
Θα συμφωνήσω οτι οι Συριζαίοι παραδόθηκαν αμαχητί...Μιλάμε για πλήρη υποταγή και απόλυτη υποχώρηση!Πιστεύεις οτι αν τελικά πραγματοποιούσαμε την απειλή και πηγαινε μετα το δημοψήφισμα ο Βαρουφάκης στο Eurogroup και έβαζε και αυτος το εκβιαστικό δίλλημα με τα IOUs και το κούρεμα των ομολόγων της ΕΚΤ θα υποχωρούσαν οι Ευρωπαίοι? Εγω πιστεύω τελικά θα υποχωρούσαν έστω και αν γνώριζαν οτι το σχέδιο δεν ήταν απόλυτα μελετημένο και άρα πρόχειρο...Μια υποχώρηση πιστεύω θα έκαναν...
Τελικά όμως αφου ο Τσίπρας ειπε στο Ευρωκοινοβούλιο οτι δεν ειχε ποτε Plan Β τοτε πείστηκαν οι Ευρωζωνίτες οτι δεν ειχε ποτέ πρόθεση για ρήξη και του επέβαλαν τις πιο σκληρές και υφεσιακές συμφωνίες τις οποίες και απεδέχθη συνθηκολογώντας!!
Πάντως το στενό περιβάλλον Τσίπρα: Δραγασάκης-Φλαμπουράρης-Παππάς-Σακελλαρίδης ειναι οχι απλά ανεπαρκές αλλά τουλάχιστον επικίνδυνο!!! και τις καλύτερες προθέσεις να ειχε ο Τσίπρας οι άνθρωποι τον έχουν πάρει στο λαιμό τους Μιλάμε ειναι απόλυτα άσχετοι..!
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης NF είπε…
@ΝΙΚΟΣ
Πιστευεις λαθος. Δεν θα υποχωρουσαν οι Ευρωπαιοι. Το λεγομενο «σχεδιο Βαρουφακη» ηταν μια αδεξια μπλοφα. Τα «αν» και οι υποθεσεις δεν εχουν νοημα.

Ο Βαρουφακης παριστανει εκ των υστερων τον Μεσσια και λεει ότι θα εσωζε την παρτιδα αν τον αφηναν,αλλα απεδειξε περιτρανα την ανεπαρκεια του. Τις μαγκιες μπορουσε και επρεπε να τις κανει το Φεβρουαριο, όταν ειχε ακομα χρηματα, αλλα αφησε το χρονο να κυλησει υπερ των Δανειστων, και τωρα πια είναι αργα για δακρυα.

Εσυ ειλικρινα περιμενες να σωσει τη χωρα η..............Αριστερα;
Ο χρήστης NF είπε…
O Σταυρακας ο θεοδωρακης ζητησε "να υπάρξει άπλετο φως και πληροφόρηση για το πλάνο της Δραχμής που επεξεργάστηκαν στελέχη της κυβέρνησης."

Να χυθει απλετο φως Σταυρακα αγορι μου! Να χυθει, να γελασει ο καθε πικραμενος!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
@ NF
Ενδεχομένως.Το απογοητευτικό όμως ξέρεις ποιό είναι?
Επρεπε τουλάχιστον η κυβέρνηση να εχει ενα σχεδιο αμυνας απέναντι σε εκβιασμούς τοσο απο την Κομισιον οσο και απο την ΕΚΤ...Οταν με το που ξεκινας τις διαπραγματευσεις τον Φεβρουάριο -μολις εχεις εκλεγεί -σου αποριπτουν τα ομολογα για ρευστότητα απο την ΕΚΤ και σε στελνουν στον ELA αμέσως καταλαβαινεις οτι οι Ευρωπαίοι έχουν πολυ απειλητικές διαθέσεις και δεν θα σου χαριστουν...Εμεις τι σχέδιο αντιμετώπισης ειχαμε απέναντι σε αυτο το ενδεχόμενο? ΚΑΝΕΝΑ...πιστευαν αφελως οι Συριζαίοι στην Ευρωπαικη ιδέα και αλληλεγγύη..Μπουρδες!!Εγκληματικό λάθος!!! Και στην συνέχεια μας εβαζαν ολο προσκόματα,ηταν φανερό οτι δεν θελανε συμφωνια για να σε φτασουν στα οριά σου και να σε οδηγήσουν σε συνθηκολόγηση..όπως και έγινε..Πραγματικά ηταν εντελως ερασιτεχνικοί οι χειρισμοί της κυβέρνησης...αν όχι επικίνδυνοι ..Ειναι δυνατόν να μην τα γνώριζαν αυτά ??
Πιστεύεις οτι το πλάνο της Δραχμής που επεξεργάστηκαν στελέχη της κυβέρνησης έγινε με εντολή Τσίπρα ή ήταν μονομερής ενεργεια του Βαρουφάκη?
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Για να είμαστε αντικειμενικοί, πρέπει να πούμε, ότι, τελικά, ο Γιάννης Βαρουφάκης και η βιωσιμότητα, ή μη, του κακού σχεδίου του, σώθηκαν, από τον Αλέξη Τσίπρα. Και τούτο, επειδή ο πρωθυπουργός δείλιασε και δεν προχώρησε, στην υλοποίηση του σχεδίου αυτού, μετά το δημοψήφισμα της 5/7/2015.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πάρει τις αποφάσεις του, νωρίτερα, πριν από την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, ελπίζοντας ότι θα επικρατούσε το "ΝΑΙ", γι' αυτό και αρνήθηκε να κρατήσει ανοικτές τις τράπεζες και να εκδώσει χρηματόγραφα, τύπου IOU. Όμως, ο πρωθυπουργός έπεσε έξω και "έχασε" το δημοψήφισμα, οπότε, το μόνο που του έμενε, ήταν να συνεχίσει και απλώς, απομάκρυνε τον Βαρουφάκη, αμέσως, μετά από την διεξαγωγή του.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Αλέξης Τσίπρας - ο άνθρωπος, που έλεγε, κατά την διάρκεια της εβδομάδας της προδημοψηφισματικής περιόδου, ότι δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού και ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει το "ΝΑΙ" - οδηγήθηκε, στον πολιτικό του ευτελισμό, σώζωντας τον Βαρουφάκη και τον σχεδιασμό του, που, όντως, ήταν κακός και ο οποίος θα έπρεπε να τεθεί, σε εφαρμογή, πολύ νωρίτερα (έχω γράψει γι' αυτό το ζήτημα, ευθύς ως έγιναν οι βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015 : Τί πρέπει να κάνει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα; 1) Καταγγελία Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων. 2) Παραπομπές στο δικαστικό σύστημα. 3) Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. 4) Έκδοση χρήματος, σε ευρώ και νέα χρηματόγραφα. 5) Νέες βουλευτικές εκλογές).

Τώρα, ως προς το τί θα έκαναν οι δανειστές, στην, ελάχιστα, πιθανότητα που ο πρωθυπουργός ακολουθούσε τις υποδείξεις του Βαρουφάκη και όχι αυτές της παρέας Φλαμπουράρη - Δραγασάκη - Παπά - Βίτσα - Φίλη κλπ, είναι δύσκολο να το πούμε. Μπορεί να μην έκαναν πίσω, μπορεί και να έκαναν.

Πάντως, αυτό, που είναι σίγουρο, είναι ότι θα ακολουθούσε ένα αλαλούμ, κατά την διάρκεια του οποίου θα ετίθετο και πάλι το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη παρά το γεγονός ότι - υποτίθεται ότι - ο σχεδιασμός του Βαρουφάκη απέβλεπε, στην παραμονή της.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν υπήρχε δεύτερο κυβερνητικό σχέδιο, για επιστροφή, στην δραχμή, Νίκο.

Υπήρχε ένα ατελές, αλλά, εν πάση περιπτώσει, περισσότερο συγκεκριμένο σχέδιο του Γιάννη Βαρουφάκη, για έκδοση χρηματόγραφων, με την μορφή IOU και πρόταση για ανακοίνωση εκτύπωσης ευρώ, από την Τράπεζα της Ελλάδος, προκειμένου να πιεστούν οι δανειστές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ονομαστική ρευστότητα και διευκολυνθούν οι διαπραγματευτικοί χειρισμοί. Κατά την γνώμη μου, αυτό ήταν ένα καθυστερημένο, χρονικά και ως εκ τούτου, κακό σχέδιο.

Επίσης, υπήρχε ένα τρίτο κυβερνητικό σχέδιο, που αφορούσε την επιστροφή, στην δραχμή, το οποίο, όμως, ήταν, καθαρά, ένα σχέδιο, επί χάρτου. Είναι αυτό, για το οποίο έκανε λόγο ο Βαρουφάκης, αναφέροντας ότι έμεινε μεταξύ 5 ανθρώπων, στο υπουργείο Οικονομικών.

Στην ουσία, όμως, το δεύτερο σχέδιο, το οποίο ήταν ένας κάπως πιο συγκεκριμένος σχεδιασμός εκβιασμού των δανειστών, θα οδηγούσε, εκ των πραγμάτων, αργά (και μάλιστα, όχι πολύ αργά), ή γρήγορα (και πάντως, πολύ περισσότερο γρήγορα, από ό,τι εφοβούντο οι "ευρωπαϊστές") στην επιστροφή, σε ένα εθνικό νόμισμα.

Από εκεί και πέρα, Νίκο, απαντώντας, από την δική μου μεριά, στο ερώτημα, που θέτεις, στον NF, είναι δυνατό όλα αυτά να μην είναι σε γνώση του πρωθυπουργού και των ανθρώπων, που τον περιστοιχίζουν, οι οποίοι, μάλιστα, έφεραν και ενέταξαν, στον κύκλο των στενών συνεργατών του, τον Γιάννη Βαρουφάκη;

Δεν είναι. Ο πρωθυπουργός ήξερε τα πάντα.

Μπορεί να μην αντιλαμβανόταν, πλήρως και στο σύνολό τους, τα τεχνικά στοιχεία και τις λεπτομέρειές τους
(για αυτά είχε τον Γιάννη Δραγασάκη και επικουρικά, τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη), αλλά γνώριζε και ενέκρινε τα τεκταινόμενα.

Η ουσία είναι ότι, όταν ήλθε η ώρα της υλοποίησης του σχεδιασμού, για την άσκηση του έμπρακτου εκβιασμού, στους ευρωζωνίτες, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πίσω και αρνήθηκε να εγκρίνει την πραγματοποίηση των απαραίτητων ενεργειών, απορρίπτοντας την εφαρμογή του σχεδίου, για την έκδοση χρηματόγραφων, σε μορφή IOU και την εκτύπωση ευρώ.

Απλά πράγματα...
Ο χρήστης NF είπε…
@ ΝΙΚΟΣ
Ο ΤassosAnastassopoulos απαντησε στο ερωτημα που μου εθεσες. Εγω θα προσθεσω μονο το εξης:
«Ο οφις με ηπατησε» δικαιολογηθηκε η πρωτοπλαστη Ευα στον Γιαχβε. «Ο Βαρουφακης με ηπατησε» δικαιολογειται τωρα ο Τσιπρας. Δεν είναι όμως ετσι.
Ο προεδρος Τρουμαν ειχε μια επιγραφη στο γραφειο του: “The buck stops here”.

http://www.trumanlibrary.org/buckstop.htm


Θα πρεπει να γινει αντιληπτο ότι η επιστροφη στη δραχμη προϋποθετει συναλλαγματικα αποθεματα. Μετα την εκλογη τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι επεστρεψαν 11,9 δις ευρω στο ΤΧΣ, και αποπληρωσαν χρεη 2,8 δις στο ΔΝΤ. Τα χρηματα αυτά αρκουσαν ως συναλλαγματικο αποθεμα για την επιστροφη στη δραχμη, σε περιπτωση που αποφασιζοταν εγκαιρως η ρηξη και η χρεωκοπια. Αλλα όπως εγραψα, αφου δεν τολμησαν τοτε που επρεπε, και αδρανησαν μεχρι που εμειναν από λεφτα, το καλοκαιρι ηταν πλεον αργα για ψευτομαγκιες, βαρουφακεια σχεδια και δακρυα.
Ο χρήστης Αρχέλαος είπε…
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και πολύ μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας είναι το ίδιο ευρωπαϊστές με Νέα Δημοκρατία,ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.
Τον Ιανουάριο του 2013 και με αφορμή συζήτηση για τους ΑΝΕΛ,είχα γράψει στο phorum.gr(ξέρει ο κύριος Τάσος) ότι:
Όσα διακηρύσσουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ακόμα και αν μπορούν να πετύχουν πλήρως,απαιτείται προς πραγματοποίηση τους κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα για αντικειμενικούς λόγους.
Αυτο θα σήμαινε λοιπόν,ότι θα έπρεπε να εξευρεθούν οι πόροι απο άλλες πηγές μέχρι να ευδοκιμήσε η τιτλοποίηση,η καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τα υπόλοιπα μέτρα.
Ωστόσο δανεισμός απο άλλο κράτος δεν θα ήταν εφικτός είτε ως προς το απόλυτο μέγεθος του ποσού,είτε ένεκα του ριψοκίνδυνου της υπόθεσης ή κιόλας για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις αυτου του τρίτου κράτους με τις χώρες της ευρωζώνης.
Επίσης,το να υπέκυπταν οι εταίροι μας σε δικές μας πιέσεις ή δυναμικές ενέργειες δεν υφίσταται ως πιθανότητα,ενώ ο Χριστόφιας,αναζήτησε πόρους εκ της αλλοδαπής αλλα δεν βρήκε χρηματοδότηση αν και για πολύ λιγότερα και έχοντας μια οικονομία πιο τακτοποιημένη διαχειριστικώς.

Οπότε,το ερώτημα που ανακύπτει είναι το τι θα συνέβαινε λοιπόν όλους αυτούς τους μήνες μέχρι να ευδοκιμήσουν οι προτάσεις του κόμματος "Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Το πιθανότερο,διότι υποθέσεις κάνουμε,είναι ότι θα υπέγραφε το μνημόνιο και άρα θα καθίστατο μνημονιακό κόμμα.
Όπως συνέβη με τον Σαμαρά γιατι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς,ενδεχομένως τον ΣΥΡΙΖΑ στο μέλλον αλλα και προσφάτως με τον Χριστόφια στην Κύπρο.


Κατα τη γνώμη μου πάντοτε,αντιμνημονιακό στρατόπεδο σημαίνει επι της ουσίας σημαίνει το εξής:
1)Αποδοχή των θέσεων του ΚΚΕ ή τελοσπάντων οιουδήποτε κόμματος μαρξιστικού-λενινιστικού προσανατολισμού και άρα δεν υφίστανται διλήμματα όπως εκείνο της είσπραξης ή όχι της δόσης
2)Αποδοχή μιας είτε αριστερόστροφης(π.χ. Καζάκης) είτε δεξιόστροφης(Κόλμερ;) καπιταλιστικής πολιτικής με έκδοση εθνικού νομίσματος.
...
Ο κοινός παρονομαστής όμως,καλώς ή κακώς,είναι το εθνικό νόμισμα.
Εκ της στιγμής λοιπόν που κάποιος θεωρεί πάλι καλώς ή κακώς πως σε εθνικό νόμισμα δεν μπορούμε να πάμε,τότε μοιραίως( ; ) *,αφού δεν μπορεί να εκδόσει χρήμα ή να εφαρμόσει ταχέως μια άλλη πολιτική,θα καταστεί μνημονιακός.
Όλοι οι αντιμνημονιακοί πολιτικοί θα υπογράφουν μνημόνια γιατι "δεν γίνεται αλλιώς εδώ που φθάσαμε"

Το σίγουρο απο εδω και πέρα είναι πως θα υπάρξουν ενδιαφέρουσες καταστάσεις,σε μία ρευστή πολιτική κατάσταση.

Ο χρήστης Αρχέλαος είπε…
Το παράδοξο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση διατρανώνει σε όλους τους τόνους ότι πρόκειται για μια πολύ κακή συμφωνία. Θεωρεί όμως ότι είναι αναγκασμένη να την αποδεχθεί γιατί η εναλλακτική επιλογή θα ήταν, λέει, μια άτακτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, που θα έφερνε απόλυτη καταστροφή στη χώρα και στο λαό. Ζητά μάλιστα επιτακτικά από όσους ασκούν κριτική να δηλώσουν τις άλλες ρεαλιστικές εναλλακτικές που υπήρχαν το βράδυ πριν την υπογραφή της συμφωνίας. Λέει, τέλος, ότι η συμφωνία κερδίζει χρόνο κρατώντας την κυβέρνηση της Αριστεράς ζωντανή ώστε να αγωνιστεί για την ελάφρυνση των επιπτώσεων στα λαϊκά στρώματα, ίσως με τη θεσμοθέτηση «αντίρροπων» μέτρων.

Είναι, φυσικά, απολύτως παράδοξο να προβάλλεται ο ωμός εκβιασμός των δανειστών ως λόγος για να συγκατανεύσουν αυτοί που τον είχαν προβλέψει. Γιατί επέτρεψε η κυβέρνηση στον εαυτό της να φτάσει στο σημείο της απόλυτης ασφυξίας, ενώ είχαν υπάρξει δεκάδες προειδοποιήσεις και προτάσεις για μια άλλη πορεία;

Αλλά το πραγματικό πρόβλημα με τη θέση της κυβέρνησης είναι αλλού. Η λογική της «ρεαλιστικής» αποδοχής της συμφωνίας είναι τελείως εσφαλμένη και δείχνει ότι το μάθημα από την κατάρρευση της προηγούμενης στρατηγικής δεν έγινε αντιληπτό. Δεν πρόκειται να υπάρξει κερδισμένος χρόνος, ούτε θα βρεθούν «αντίρροπα» μέτρα που θα απαλύνουν τις τραγικές επιπτώσεις της συμφωνίας.

Οι δανειστές επιδιώκουν την ομαλή εξυπηρέτηση του τεράστιου χρέους, πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα θα αναγκαστεί να στοχεύει σε πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία δεν θα μπορεί να πετύχει χωρίς να αυξάνει τους φόρους, ή να περικόπτει τις δαπάνες. Δεν υπάρχουν «αντίρροπα» μέτρα ελάφρυνσης στο πλαίσιο αυτό. Επιπλέον, η επιτήρηση από πλευράς τρόικας θα είναι τόσο σκληρή και συνεχής που δεν θα είναι δυνατόν να αφεθούν τα μέτρα να ατονήσουν στην πράξη, κατά τον γνωστό ελληνικό τρόπο.

Ο χρόνος θα λειτουργεί κατά της κυβέρνησης γιατί οι επιπτώσεις της συμφωνίας στο εισόδημα, την απασχόληση, την επιχειρηματική δραστηριότητα, κλπ., θα είναι τόσο αρνητικές που οι λαϊκές αντιδράσεις δεν θα αργήσουν. Η προοπτική, τέλος, να αντισταθμιστεί ο αρνητικός αντίκτυπος με μια επίθεση κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής φέρνει χαμόγελο στα χείλη. Το μνημονιακό διαπλεκόμενο στρατόπεδο πανηγυρίζει για τη συμφωνία γιατί γνωρίζει ότι θριάμβευσε η στρατηγική της παραμονής στην ΟΝΕ μέσω λιτότητας. Αυτός είναι και ο ασφαλέστερος τρόπος για να προασπίσει τα στενά του συμφέροντα. Η διεφθαρμένη ελίτ που κατέστρεψε τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δεν κινδυνεύει καθόλου στις συνθήκες του τρίτου μνημονίου.

Το πλέον παράλογο όμως είναι ότι η συμφωνία είναι τόσο οικονομικά ανερμάτιστη που πιθανότατα θα αποδειχθεί ανεφάρμοστη στην πράξη. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να κυνηγάει την ουρά της, επιβάλλοντας μέτρα και επιδιώκοντας πλεονάσματα, καθώς η οικονομία και η κοινωνία της θα αποσυντίθενται. Οι επιπτώσεις στην κρατική μηχανή και τις δυνάμεις ασφαλείας θα είναι καταλυτικές. Η προοπτική εξόδου από την ΟΝΕ θα προκύψει ξανά στην πράξη και σύντομα.

Στο πλαίσιο αυτό η πραγματική εναλλακτική είναι μια: προετοιμασία για συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο από την ΟΝΕ, ώστε να μπορέσουν να εφαρμοστούν οι απαραίτητες ριζοσπαστικές αλλαγές στη χώρα. Ο χρόνος είναι λίγος – μερικοί μήνες μέσα στους οποίους θα αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα της συμφωνίας και να υπάρχουν αντιδράσεις. Στο διάστημα αυτό η κυβέρνηση θα διαπραγματεύεται παράλληλα το νέο μνημόνιο με του δανειστές.

Οι κοινοβουλευτικές και κομματικές συλλογικότητες του Σύριζα μπορούν ακόμη να παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο στο έργο αυτό, αρκεί να υπάρξει ενότητα και κοινή στόχευση. Η προετοιμασία του εναλλακτικού σχεδίου πρέπει να αρχίσει αμέσως, καθώς η βάση υπάρχει και είναι επεξεργασμένη. Απομένει η πολιτική βούληση, έστω και τώρα.

http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2015/07/blog-post_22.html
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Εδώ που έχουμε φτάσει, τα ενδεχόμενα είναι τα εξής:

1) συνέχιση καταστροφής με μνημόνια μέσα σε ευρώ και ΕΕ
2) συνεχιση καταστροφής με μνημονια μέσα στην ΕΕ με παράλληλο ξεφτυλισμενο νόμισμα
3) αποχωρηση από ΕΕ και ευρώ, μονομερη διαγραφή χρέους, κατάργηση μνημονίων , νεο εθνικό νόμισμα κλπ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…