1995 - 2013 Ελληνική οικονομία : Από την ταχεία άνοδο, στην παταγώδη πτώση, μέσα από τα αναθεωρημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η επικαιροποιημένη πορεία της Ελλάδας προς την έξοδο από την ευρωζώνη.





Καθ οδόν, προς την έξοδο.

Η διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει αρχίσει να παίρνει τον δρόμο, που την οδηγεί στην έξοδό της, από το ευρώ και την ζώνη του, έχει γίνει, εδώ και καιρό - ήδη, από την έναρξη της κρίσης, με την ουσιαστική ελληνική χρεωκοπία του 2010. Οι απέλπιδες και συνάμα καταστροφικές προσπάθειες, για την παραμονή της χώρας μας, στην ευρωζώνη το μόνο που κατέφεραν ήταν να αναστείλουν την εξέλιξη αυτής της πορείας, επιτυγχάνοντας (έτσι νόμιζαν και κάποιοι, όχι λίγοι, το νομίζουν, ακόμη) το πάγωμα των σχετικών διαδικασιών, αφού όλοι καταλαβαίνουν ότι η ευρωζώνη δεν είναι εύκολο να αντέξει, μια τέτοια δοκιμασία.


Όμως, οι τρέχουσες εξελίξεις, που είναι αποτέλεσμα της παρατεταμένης κρίσης, στην οποία έχουν ριφθεί η ελληνική οικονομία και κοινωνία, έχουν επικαιροποιήσει τον σχετικό προβληματισμό, για την ορθότητα της παραμονής της Ελλάδας, στην ευρωζώνη. Η χώρα μας παραμένει τοξική, σε μια νομισματική ένωση, η οποία είναι και η ίδια, απολύτως, τοξική, για τα μέλη της. 

Έτσι, η συνέχιση της πορείας της, προς την έξοδο από το ευρώ και την ζώνη του, αποτελεί, πλέον, μια επικαιροποιημένη προοπτική, που δεν αφορά το μακρινό, ή το απροσδιόριστο μέλλον. Αυτό το γεγονός της επαναφοράς της προοπτικής της ελληνικής εξόδου, από την ευρωζώνη (που είναι τμήμα μιας ευρύτερης εικόνας, που αφορά και άλλα κράτη αυτής της χαοτικής νομισματικής ένωσης) μπορεί να μην συζητείται, ανοικτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζεται πλέον, ως μια πολύ ενεργή και υλοποιήσιμη, κατά τον προσεχή χρόνο, πιθανότητα.

Αυτή την ενεργή και υλοποιήσιμη πιθανότητα και τους όρους της πραγματοποίησης, ή της αποφυγής της, είναι, που θα κληθεί - από ό,τι φαίνεται - να διαχειριστεί, στο προσεχές μέλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε μόνος του, είτε με τους όποιους συμμάχους του.

Η κατάρρευση της στρατηγικής του κλυδωνιζόμενου κυβερνητικού συνασπισμού των Αθηνών, που ήθελε να εμφανίσει την εικονική πραγματικότητα της εξόδου, από το Μνημόνιο, σαν μια ρεαλιστική προοπτική, η οποία - υποτίθεται ότι - θα είχε, ως αφετηρία, τον Ιανουάριο του 2015, μαζύ με την, περίπου, σίγουρη και άνετη εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, εάν η κυβέρνηση δεν μπορέσει να βρει 180 πρόθυμους βουλευτές, προκειμένου να εκλεγεί ο διάδοχος του Κάρολου Παπούλια, στην προεδρία του κράτους, επαναφέρουν, στην επικαιρότητα το ζήτημα του νομίσματος της χώρας, που όλοι - ή περίπου όλοι - προσπαθούν να βάλουν και να κρύψουν κάτω από το χαλί. 

Τα πράγματα χειροτερεύουν, ακόμη, περισσότερο και μπορεί να καταστούν, άκρως, επικίνδυνα και να οδηγήσουν, σε, εντελώς, διαλυτικά φαινόμενα, εξ αιτίας του γεγονότος ότι, η άκρατη απελπισία του κυβερνητικού επιτελείου, που αποτελείται από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά και την ακροδεξιά, αλλά συνάμα και εθελόδουλη "ανοιξιάτικη" παρέα του Μαξίμου, φέρνει, στην επιφάνεια, σενάρια "εθνικού θριάμβου", με την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. 

Σε αυτά τα σενάρια, που διακινούνται στο παρασκήνιο, την ύπαρξη των οποίων έχει πληροφορηθεί η Άγκυρα,  η ηγεσία της γείτονος αντιδρά ρητά, κατηγορηματικά και έμπρακτα και στην Κύπρο, αλλά και στο Αιγαίο, απειλώντας, με πολεμική εμπλοκή, στην περίπτωση που η, υπό καθεστώς αποσύνθεσης, τελούσα  κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου προχωρήσει, σε μια τέτοια ενέργεια, μονομερώς.

Η Άγκυρα έχει πάρει, στα σοβαρά, το ενδεχόμενο της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ και αξιολογεί, ως πιθανή, την προσφυγή της ελληνικής κυβέρνησης, σε μια τέτοια ενέργεια, στο παρόν χρονικό διάστημα, εξ αιτίας των απανωτών παταγωδών αποτυχιών της, στο μέτωπο της εξόδου της Ελλάδας, από το Μνημόνιο και φυσικά, φροντίζει, με τις ενέργειές της, να ξεκαθαρίσει ότι δεν αστειεύεται και ότι δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί οποιαδήποτε ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, χωρίς την δική της σύμφωνη γνώμη.

Υπ' αυτές τις συνθήκες, τα όποια σενάρια διακινεί το Μέγαρο Μαξίμου, για ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία θα περιλαμβάνει και την θαλάσσια περιοχή, γύρω από το Καστελλόριζο, είναι, περίπου, βέβαιο ότι, εάν πραγματοποιηθούν, θα οδηγήσουν, σε μια νέα εθνική τραγωδία, όπως συνέβη το καλοκαίρι του 1974, στην Κύπρο, εφ' όσον οι Αμερικανοί αφήσουν τα γεγονότα να εξελιχθούν, χωρίς μια ουσιαστική παρέμβασή τους ή, σε έναν νέο εθνικό εξευτελισμό, όπως συνέβη τον Ιανουάριο του 1996, στην περιοχή των Ιμίων. 

Το τραγικό είναι ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά έκανε πίσω, την στιγμή, που θα μπορούσε να δράσει διαφορετικά και να οδηγήσει τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, σε δύο επονείδιστες ήττες, με βαριά πλήγματα, σε μακροπρόθεσμη χρονική περίοδο.

Το καλοκαίρι του 1974 είχε την δυνατότητα και την απαραίτητη υπεροπλία, προκειμένου να αποτρέψει την τουρκική απόβαση και εισβολή, στην Κύπρο, αλλά δεν το έπραξε, επειδή η χούντα του Δημήτριου Ιωαννίδη - δηλαδή η στρατιωτική ηγεσία της εποχής εκείνης - πρακτόρευσε και προτίμησε να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα και όχι να προστατεύσει τον κυπριακό ελληνισμό, από την ένοπλη επιδρομή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και κατάκτηση του 40% των εδαφών του νησιού. [δείτε τα σχετικά δημοσιεύματά μου, στον παρόν μπλογκ : Ιούλιος - Αύγουστος 1974 : Η τουρκική απόβαση, στην Κύπρο, που εξελίχθηκε σε αποβίβαση. (Από την προδοσία της στρατιωτικής ηγεσίας, στην υποκριτική "απολογία" του Henry Kissinger και στο διχοτομικό σχέδιο του Helmut Sonnenfeldt)  και Απρίλιος - Ιούλιος 1974 : Τα παρασκήνια του πραξικοπήματος στην Κύπρο. (Ο σχεδιασμός της CIA, για την ανατροπή του Μακαρίου και η ανοησία του Ιωαννίδη, που έβλεπε την Ένωση, την στιγμή που το NATO και ο Henry Kissinger ετοίμαζαν την διχοτόμηση) ].

Ομοίως, τον Ιανουάριο του 1996, κατά την διάρκεια του φιάσκου των Ιμίων, ο, τότε, πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αναίρεσε τον καταρτισμένο, με κάθε λεπτομέρεια, από την, αμέσως, προηγούμενη εποχή της πρωθυπουργίας του, βαριά, ασθενήσαντος Ανδρέα Παπανδρέου, καλά, προετοιμασμένο στρατιωτικό σχεδιασμό του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, που είχε καταρτιστεί, από τον υφυπουργό Άμυνας πτέραρχο ε.α. Νικόλαο Κουρή και τον, τότε, αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Χρήστο Λυμπέρη και ο οποίος σχεδιασμός αποσκοπούσε, στην πλήρη εξουδετέρωση του τουρκικού στόλου και στην ανακήρυξη της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης των 12 ναυτικών μιλίων, στο Αιγαίο.

Έτσι, ο Κώστας Σημίτης, προτίμησε την διπλωματία του μακαρίτη, πλέον, Richard Holbrooke, δηλαδή την αμερικανική "μεσολάβηση" και αρνήθηκε να δώσει, στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις του ναυτικού και της αεροπορίας, την ευκαιρία να προβούν, στην εκτέλεση του αρχικού σχεδιασμού και να καταβυθίσουν το σύνολο του τουρκικού στόλου, τον οποίο οι ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις είχαν εγκλωβίσει. 

Το αποτέλεσμα ήταν οδυνηρό, αφού χάθηκε η ευκαιρία μιας μακράς ελληνικής κυριαρχίας, στο αρχιπέλαγος και της ανακήρυξης της αιγιαλίτιδας ζώνης της χώρας, στα 12 ναυτικά μίλια, ενώ η μη τήρηση του σχεδιασμού, που οδήγησε, σε μια επονείδιστη τακτική ήττα και η μεταγενέστερη συμφωνία της Μαδρίτης, την οποία υπέγραψε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, με την τουρκική κυβέρνηση (και η οποία συμφωνία υπήρξε, κατ' ουσίαν, προδοτική, στην σύλληψη και το περιεχόμενό της, αφού απεμπολούσε ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, στο Αιγαίο και αναγνώριζε την ύπαρξη τουρκικών ζωτικών συμφερόντων, σε αυτόν τον χώρο, τα οποία η Ελλάδα θα έπρεπε να λάβει υπόψη της, πριν προχωρήσει, σε οποιαδήποτε ενέργεια)επισημοποίησαν τις τουρκικές αξιώσεις, για τις γκρίζες ζώνες, στο Αιγαίο, οι οποίες, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης του 1924 και τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες, για τα Δωδεκάνησα, κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1930, είναι, απλώς, ανυπόστατες, ως προς οποιαδήποτε νομική βάση, που να απορρέει, από τις υφιστάμενες διεθνείς συμφωνίες.

Όσον αφορά τις τωρινές εξελίξεις, δεν είναι ότι η χώρα μας έχει άδικο, σε όσα θα έπρεπε, ήδη, να έχει πράξει, με την ανακήρυξη της ΑΟΖ. Έχει δίκιο, όπως, άλλωστε, έχει δίκιο και η κυπριακή κυβέρνηση, η οποία υφίσταται τους έμπρακτους παλικαρισμούς του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, στην θαλάσσια περιοχή, που πραγματοποιεί τις έρευνες, για την άντληση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ. Το Καστελλόριζο δεν μπορεί, δεν πρέπει και δεν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος (ή κάποιο σοβαρό αντάλλαγμα), για να εξαιρεθεί, ως "ειδική περίπτωση", από την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, παρά τα όσα απαιτούν οι γείτονες. Όπως, επίσης, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος "Hayreddin Barbaros" πρέπει να απομακρυνθεί, με το καλό, ή με το άγριο, από την κυπριακή ΑΟΖ.

Αλλά, εδώ, δεν πρόκειται, για το ποιό είναι το σωστό και ποιό είναι λάθος, ή το ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο. Δυστυχώς, η όλη υπόθεση αφορά το ποιός μπορεί και έχει την δύναμη να επιβάλει το δίκιο του. Και σε αυτό το επίπεδο, η σφοδρή και παρατεταμένη κρίση, στην οποία έχουν περιέλθει η ελληνική οικονομία και η κοινωνία μας, με την σαρωτική αποδυνάμωση του ελληνικού κράτους, λόγω των τεράστιων περικοπών των προϋπολογισμών του, κατά την τελευταία πενταετία, έχει δημιουργήσει μείζονα προβλήματα εθνικής ασφαλείας και αποδυνάμωσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας, η οποία, ίσως, να βρίσκεται, στα όρια της κατάρρευσης. 

Αυτά τα οξυμένα προβλήματα, που αφορούν την αμυντική θωράκιση της χώρας ο Ταγίπ Ερντογκάν και η κυβέρνηση του Αχμέτ Νταβούτογλου είναι διατεθειμένοι να τα εκμεταλλευθούν, στο έπακρο, εάν η ελληνική πλευρά προβεί, σε τυχοδιωκτισμούς, οι οποίοι θα εδράζονται, σε εσωτερικούς λόγους, που σχετίζονται, με την ανακοπή και την αναστροφή της εκλογικής κατάρρευσης των δύο κυβερνητικών εταίρων.

Ο, μόλις, παραιτηθείς, πρώην υπουργός Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος, ξεκαθάρισε, μετά την συνάντησή του, το περασμένο Σάββατο, με τον Τούρκο πρόεδρο, ότι ανησυχεί, έντονα, διότι, για πρώτη φορά, είδε τον Ταγίπ Ερντογκάν να είναι τόσο σκληρός στις θέσεις του (και τόσο απειλητικός, προσθέτω εγώ).

Έτσι, όπως φαίνεται, η τουρκική ελίτ θα χρησιμοποιήσει την στρατιωτική βία, εάν η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά προβεί, σε κινήσεις, οι οποίες δεν θα είναι αρεστές, στην γείτονα χώρα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαθέσεις της ελίτ της γείτονος θα πρέπει να αποτελούν το μέτρο της ελληνικής προσαρμογής και της υποταγής, στις όποιες επιθυμίες έχει η, εκάστοτε, τουρκική ηγεσία. Κάθε άλλο.

Αυτό, που είναι απαραίτητο, όμως, είναι το απλούστατο γεγονός ότι, όταν η ελληνική πλευρά προβαίνει, σε οποιεσδήποτε ενέργειες, αυτής της κλίμακας, οι οποίες προκαλούν την δυναμική, στα επίπεδα της χρήσης ένοπλης βίας, αντίδραση της τουρκικής ηγεσίας, θα πρέπει να μετράει τις δικές της δυνάμεις και θα πρέπει να μπορεί να απαντήσει, αξιόπιστα, σε οποιαδήποτε απειλή, ή/και χρήση βίας, από την μεριά του τουρκικού κράτους.

Φυσικά, μέσα σε αυτή την διαδικασία, η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να έχει συμμάχους. Και εάν δεν τους έχει, θα πρέπει να ψάξει να τους βρει, προκειμένου να την στηρίξουν, σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Και βέβαια, θα πρέπει να γνωρίζει ότι σύμμαχους, σε μια τέτοια αντιπαράθεση, δεν πρόκειται να βρει, στις τάξεις των δανειστών. Το αντίθετο, μάλιστα.

Δυστυχώς, η ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη δημιούργησε, ανάμεσα, στα άλλα πολλά κακά και ένα τεράστιο πρόβλημα εθνικής άμυνας και ασφαλείας, στην χώρα μας, το οποίο είναι μια, ακόμη, "προσφορά", στην ελληνική κοινωνία, της βλάκιστης και στρατηγικά, ανόητης ελληνικής "ευρωπαϊστικής" ελίτ.

Όπως τα έκαναν σκατά, με το ελληνικό δημόσιο χρέος, έτσι, λοιπόν, τα έκαναν σκατά και με τα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας της χώρας.


Αυτό το δημόσιο χρέος είναι, που πνίγει την ελληνική οικονομία και αυτό αποτελεί το ουσιαστικό εργαλείο του εκβιασμού, που ασκούν, στην χώρα, οι ξένοι επικυρίαρχοι και τοκογλυφικοί δανειστές. Και όπως έχω, επανειλημμένως, γράψει, δεν είναι το μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους, που μετράει. Τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο, απλά, από όσο θέλουν αυτοί που, δολίως, χρεωκόπησαν την χώρα, να νομίζουμε.



1961 - 1997 : Η εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος, των κρατικών δαπανών και του δημόσιου χρέους, ως ποσοστών του ΑΕΠ, υπήρξαν ακίνδυνα και χωρίς ιδιαίτερη σημασία, όλα αυτά τα χρόνια, που το νόμισμα της χώρας ήταν η δραχμή. Μάλιστα, τα ελληνικά δημόσια ελλείμματα υπήρξαν, πολλές φορές υψηλά και χρησιμοποιήθηκαν, για την σταθεροποίηση της συναθροιστικής ζητήσεως της ελληνικής οικονομίας, σε περιόδους ύφεσης, ή και αύξησης της συνολικής καταναλωτικής δαπάνης. Από την άλλη πλευρά, οι κρατικές δαπάνες, σε όλη αυτή την χρονική περίοδο, όχι μόνο δεν υπερέβησαν τις αντίστοιχες δαπάνες των λοιπών ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και υπήρξαν πολύ μικρότερες, από τις κρατικές δαπάνες των χωρών αυτών, παρά την όποια αποπροσανατολιστική παραφιλολογία, για το υπερμεγέθες και σπάταλο ελληνικό κράτος. Ομοίως και το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο, ήδη, από το 1993 είχε υπερβεί το 100% του ελληνικού ΑΕΠ και παρέμεινε έτσι, όλα τα επόμενα χρόνια, μέχρι την ένταξη της χώρας, το 2002, στην ευρωζώνη και μετά από αυτήν, υπήρξε ακίνδυνο και ουσιαστικά, αδιάφορο, όσο ήταν εκφρασμένο, στην μεγίστη του πλειοψηφία, σε δραχμές. Όταν η νομισματική βάση του ίδιου δημόσιου χρέους και των ίδιων, περίπου, λοιπών μακροοικονομικών μεγεθών, μετατράπηκε, σε ευρώ, δηλαδή, σε ένα σκληρό νόμισμα, του οποίου το ελληνικό κράτος έπαυσε να ελέγχει τους όρους της έκδοσης και της κυκλοφορίας του, τότε ήλθε η ώρα της (αφανούς, αρχικά) χρεωκοπίας του ελληνικού δημοσίου και της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, οι οποίες μετατράπηκαν, δι' αυτού του τρόπου, σε μια αποικία χρέους...



Το μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν αδιάφορο και ακίνδυνο, όσο αυτό ήταν (κατά 80% και άνω) εκφρασμένο στο τοπικό μας νόμισμα (την δραχμή). Όταν, το 2002, το ελληνικό δημόσιο χρέος, αφρόνως, μεταφράστηκε, σε ευρώ (λόγω της ένταξης της Ελλάδας, στην ευρωζώνη), το ελληνικό δημόσιο και μαζύ με αυτό, η ελληνική οικονομία χρεωκόπησαν, αρχικά, αφανώς, διότι το χρέος αυτό, πλέον, ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθεί, ακόμη και αν το μέγεθός του έφθανε στο 20% του ΑΕΠ της χώρας, αφού ήταν εκφρασμένο, σε ένα τόσο σκληρό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ και αφού η χώρα έχει παραιτηθεί και δεν ασκεί το δικαίωμα του seigniorage, για να το εξυπηρετήσει (και για όσο δεν πιέζει την Ε.Κ.Τ., στην κατεύθυνση της άσκησης, υπέρ του ελληνικού δημοσίου, του δικαιώματος, για νομισματοκοπή, με σκοπό την νομισματοποίηση του ελληνικού δημόσιου χρέους). 

Αυτή είναι η πικρή και σκληρή αλήθεια. Και αυτή την αλήθεια οι κυβερνώντες την κρύβουν, επιμόνως και επιμελώς κάτω από το χαλί. Διότι, εάν την ομολογήσουν, θα είναι όλοι τους, για τα μπάζα και για πολυετείς εγκλεισμούς τους, στα διάφορα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας.


Ως εκ τούτου, αυτή η σκληρή πραγματικότητα, το σκηνικό της οποίας άρχισε να διαμορφώνεται, με εμφανή τρόπο, στον ευρύτερο πληθυσμό της χώρας μας, με την ουσιαστική χρεωκοπία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας, τον Απρίλιο του 2010, δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί, στο παραμικρό, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες, που καταβάλλει η, υπό διάλυση, συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου να την ωραιοποιήσει, ή, έστω, να αλλάξει την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης, μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να βοηθήσουν την όποια προεκλογική καμπάνια και την αγωνιώδη προσπάθεια των κυβερνητικών εταίρων να ανακάμψουν, πολιτικά και εκλογικά, που καταβαραθρώνει τις όποιες πιθανότητες εκλογικής ανάκαμψης (που είναι, πρακτικά, ανύπαρκτες), της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Οι δανειστές έχουν τους λόγους τους, που είναι επίμονοι, στα όσα απαιτούν, από τα μέλη της επιτροπής των εντόπιων μπράβων τους, τα οποία έχουν δεσμευτεί να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις αυτές. Και οι λόγοι αυτοί σχετίζονται, με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, πριν προκύψει η όποια πολιτική αλλαγή, στην Ελλάδα, κατά τέτοιον τρόπο, που να δεσμεύει την όποια μέλλουσα ελληνική κυβέρνηση.



1999 - 2010 : Η εξέλιξη του μεγέθους των κρατικών δαπανών, ως ποσοστό των αντίστοιχων ΑΕΠ, σε Ελλάδα, ευρωζώνη, Ε.Ε. και Ευρώπη δείχνει την μεγάλη έκταση και το τεράστιο βάθος της παραμυθολογίας, που έχει οικοδομηθεί, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, για το "τεράστιο" και σπάταλο ελληνικό κράτος. Συνδυάζοντας, μάλιστα, τα δεδομένα του παραπάνω πίνακα, με εκείνα του, αμέσως, προηγούμενου, αντιλαμβανόμαστε το γελοίο της όλης παραφιλολογίας και των "επιχειρημάτων" της, τα οποία στερούνται οποιασδήποτε αληθούς και ορθολογικής βάσης, αφού είναι προϊόντα προπαγανδιστικών εκστρατειών των δανειστών, των νεοφιλελεύθερων και των νεοσυντηρητικών έμμισθων οργάνων της εντόπιας και της διεθνούς μπατιροτραπεζικής ελίτ. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου, δεν έχει να κάνει, με το μέγεθος των δαπάνων του (όσον αφορά την όποια σπατάλη γίνεται, σε αυτές, εκεί υπάρχει ένα ζήτημα, το οποίο, όσο και αν είναι σημαντικό, δεν έχει την έκταση, που του αποδίδεται), οι οποίες είναι μικρές και γίνονται, πολύ μικρότερες, εάν αφαιρεθούν τα ποσά, που πηγαίνουν για την ετήσια εξυπηρέτηση των τοκοχρεωλυσίων του. Έχει να κάνει, με το σκέλος των εσόδων του, τα οποία είναι πολύ μικρότερα, από εκείνα των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών, λόγω του μεγάλου αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και κοινωνικών στρωμάτων, που συναρθρώνουν, σε μεγάλη έκταση την ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει ότι η χρήση της νομισματικής πολιτικής και η "νομισματοποίηση" των φορολογικών και λοιπών εσόδων του ελληνικού κράτους είναι ένα χρήσιμο και απαραίτητο εργαλείο άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής. Όμως, αυτή η απαραίτητη χρήση της νομισματικής πολιτικής, με την νομισματοποίηση των φορολογικών και των λοιπών δημοσίων εσόδων, δεν μπορεί να γίνει, στον βαθμό, που χρειάζεται, μέσα, στην ευρωζώνη, αφού το ευρώ παραμένει σκληρό...





Ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε υπήρξε απερίφραστος και σαφής, απέναντι στον Γκίκα Χαρδούβελη, στην τελευταία τους συνάντηση. Παρά τις ικεσίες του εγκάθετου της τρόϊκας υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά να βοηθήσει, στην παραμονή του τωρινού κυβερνητικού σχήματος, στην εξουσία, με κάποια, έστω, χρονική αναστολή των απαιτούμενων μέτρων, που έχουν συμφωνηθεί και για την αποφυγή της υπογραφής ενός νέου Μνημονίου, έστω, προσωρινά και έως ότου ξεκαθαριστεί το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν άφησε κανένα περιθώριο, στον παρόν κυβερνητικό σχήμα, δηλώνοντας ότι αδιαφορεί για τις εσωτερικές και εκλογικές ανάγκες του σχήματος αυτού και απαιτώντας την εφαρμογή των όσων έχουν συμφωνηθεί.

Οι περικοπές, στις κρατικές δαπάνες, που έχουν συμφωνηθεί να γίνουν, πρέπει να πραγματοποιηθούν, οι μισθοί να περικοπούν, οι απολύσεις να υλοποιηθούν, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό πρέπει να προωθηθούν και να εφαρμοστούν, οι διαρθρωτικές αλλαγές - οι "μεταρρυθμίσεις" πρέπει να τρέξουν, στην πράξη. Αν όλα αυτά δεν γίνουν, τότε, είναι βέβαιο, σύμφωνα, με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, ότι θα φουντώσουν και πάλι, τα ελλείμματα του ελληνικού δημοσίου και όποια προσπάθεια έχει γίνει, θα πάει χαμένη.

Με αυτά τα δεδομένα και υπό το κράτος αυτής της συλλογιστικής, ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε υπήρξε σαφής και ως προς το θέμα του νέου Μνημονίου, λέγοντας ότι αυτό πρέπει να συμφωνηθεί, διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει, στις αγορές, για δανεισμό. Και φυσικά, η συμφωνία, για ένα νέο Μνημόνιο (όπως και αν αυτό αποκληθεί) σημαίνει την κατάρτιση ενός νέου προγράμματος, που θα αποτελείται από μια σειρά νέων μέτρων.

Αλλά, πέρα από αυτά που ζητούν οι δανειστές, είναι η ίδια η, ακραία, δυσμενής εξέλιξη και η φορά των πραγμάτων, στην ελληνική κοινωνία και η παρατεταμένη διάρκεια της κατάπτωσης της ελληνικής οικονομίας, μαζύ με την ανυπαρξία κάποιας προοπτικής, για ουσιαστική αλλαγή, έστω και ως παύση της πτώσης των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών, που οδηγούν την κυβέρνηση, στην απομάκρυνση από την εξουσία και τα δύο κυβερνητικά κόμματα, στην επονείδιστη εκλογική ήττα, η οποία, με την σειρά της, θα τα οδηγήσει, στην καταστροφή, η οποία θα είναι αντίστοιχη, με την, απίστευτης έκτασης, καταστροφή, που επέφεραν - και μαζύ και χώρια -, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Για την έκταση αυτής της καταστροφής έχουμε μιλήσει πολλές φορές. [Ενδεικτικά, παραπέμπω, σε αυτά τα παρακάτω, δύο δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, που είναι, άκρως, κατατοπιστικά, για το τεράστιο μέγεθος της καταστροφής, που έχουν επιφέρει στην ελληνική οικονομία και στον πληθυσμό της χώρας το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, μαζύ με το σύνολο της βλάκιστης "ευρωπαϊστικής" πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πνευματικής ελίτ του τόπου μας : 2000 - 2012 : Η γοργή άνοδος και η ραγδαία πτώση των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών. (23/4/2010 : Η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους της ευρωζώνης. Ένας απολογισμός, τρία χρόνια μετά) και Οκτώβριος 2009 - Οκτώβριος 2014 : Μια διεξοδική ανατομία της τεράστιας οικονομικής κρίσης και της ελεγχόμενης ανθρωπιστικής καταστροφής, με τις οποίες η ευρωζώνη έπληξε την ελληνική κοινωνία. (Ήταν δυνατόν να αποφευχθεί η παρούσα καταστροφή; Προφανώς, ναι) ]. Αλλά ό,τι και να πει κανείς, όπως και να περιγράψει, αυτό που έχει συμβεί, τα λόγια και τα γραπτά κείμενα αδυνατούν να βρουν τις κατάλληλες λέξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτυπώσουν, με ακρίβεια, την έκταση της καταστροφής, που έχει γίνει και αυτής, που θα ακολουθήσει, εάν η ελίτ αυτή αφεθεί να πράξει όσα σχεδιάζει να πράξει, μαζύ με τους ξένους εντολείς της.

Γύρω από το μέγεθος της έκτασης της καταστροφής, που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία και ο πληθυσμός της χώρας, η ΕΛΣΤΑΤ του κ. Ανδρέα Γεωργίου, έχει δώσει νέα επεξεργασμένα στοιχεία, τα οποία αφορούν μια σημαντική αναθεώρηση, προς τα άνω, των μεγεθών του ελληνικού ΑΕΠ, από το 1995, μέχρι το 2013. Αυτή η αναθεώρηση, προφανώς, γίνεται και προς εξυπηρέτηση των προσπαθειών της Eurostat, να αποκρυβεί η υφεσιακή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία των χωρών της ευρωζώνης, αφού, ανάμεσα, στα άλλα, γίνεται λόγος για επαναμέτρηση των επενδύσεων, στις χώρες αυτές, με τον προσδιορισμό των στρατιωτικών δαπανών, για εξοπλισμούς, ως επενδύσεις, που αυξάνουν το ΑΕΠ.

Εννοείται, φυσικά, ότι όλα αυτά είναι ανοησίες και κουτοπονηριές, οι οποίες ισχύουν, εν μέρει, αφού ναι, μεν, οι δαπάνες - οι όποιες δαπάνες - αυξάνουν το ΑΕΠ, αλλά, με άλλον τρόπο συμβαίνει αυτό, στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, που παράγουν και πωλούν τα οπλικά τους συστήματα και με έναν άλλον - εντελώς, διαφορετικό - τρόπο συμβαίνει, στην Ελλάδα, η οποία, κυρίως, αγοράζει αυτά τα οπλικά συστήματα.

Εν πάση περιπτώσει, οι αλλαγές αυτές, στον υπολογισμό του ΑΕΠ της χώρας μας, από το 1995, μέχρι το 2013 είναι σημαντικές και για να γίνουν, πλήρως, κατανοητές, παραθέτω τους σχετικούς πίνακες, με τα αναθεωρημένα στοιχεία των μεγεθών, τα οποία απεικονίζουν την μεγάλη έκταση της μείωσης του ελληνικού ΑΕΠ και οι οποίοι πίνακες έχουν, ως εξής :



I. Τρέχουσες τιμές1995199619971998

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 157.262 172.234 186.926 203.108

Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 72.350 78.665 83.429 89.684

Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 84.912 93.569 103.498 113.424

Φόροι επί των προϊόντων 11.078 12.473 13.960 15.141

Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.583 2.513 2.623 2.877

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ

Τελική καταναλωτική δαπάνη 79.825 88.201 96.596 105.578

          Νοικοκυριών 61.871 68.755 74.924 82.242

          ΜΚΙΕΝ 1.660 1.679 1.868 1.989

          Γενικής Κυβέρνησης 16.294 17.767 19.804 21.347

Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 21.347 24.690 26.320 31.914

         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 19.099 22.177 23.719 30.040

          Μεταβολή αποθεμάτων  2.248 2.513 2.601 1.874

Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 13.410 14.714 18.611 20.414

Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 21.176 24.077 26.692 32.218

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας 27.292 29.847 33.972 37.879

Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα 57.220 63.301 69.067 74.964

Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών 11.698 13.217 14.678 15.942

Eπιδοτήσεις  2.802 2.836 2.882 3.097

ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές 93.407103.529114.835125.688




II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους1995199619971998
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 160.589 177.771 194.962
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 73.643 80.090 86.779
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 86.946 97.681 108.183
Φόροι επί των προϊόντων 11.812 13.048 14.132
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.591 2.580 2.820
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 82.391 90.921 100.427
          Νοικοκυριών 63.862 70.931 78.518
          ΜΚΙΕΝ 1.552 1.770 1.899
          Γενικής Κυβέρνησης 16.977 18.220 20.009
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 23.164 25.277 30.519
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 20.958 22.710 28.704
          Μεταβολή αποθεμάτων  2.206 2.567 1.815
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 13.970 18.125 19.450
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 23.358 26.173 30.901
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές 96.167108.149119.494




I. Τρέχουσες τιμές19992000 2001 2002
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 214.040 231.556 248.474 266.962
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 94.132 105.878 114.077 122.292
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 119.908 125.678 134.397 144.670
Φόροι επί των προϊόντων 16.867 18.501 19.489 20.192
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.557 2.447 1.898 2.588
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 112.639 120.019 129.312 139.579
          Νοικοκυριών 87.424 92.578 99.285 106.652
          ΜΚΙΕΝ 2.217 2.290 2.371 2.327
          Γενικής Κυβέρνησης 22.997 25.151 27.657 30.599
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 33.874 37.288 38.914 39.403
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 33.401 35.408 36.851 37.530
          Μεταβολή αποθεμάτων  473 1.880 2.064 1.873
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 25.760 33.497 34.679 32.876
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 38.056 49.072 50.919 49.584
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας 41.707 43.911 47.318 54.486
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα 77.527 81.143 86.489 89.762
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών 17.863 19.508 20.438 21.024
Eπιδοτήσεις  2.879 2.830 2.257 2.997
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές134.218141.732151.987162.274



II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους19992000 2001 2002
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 207.152 223.975 241.167 259.419
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 91.637 99.974 111.588 120.006
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 115.515 124.002 129.578 139.413
Φόροι επί των προϊόντων 16.904 17.939 19.334 19.785
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.868 2.398 1.884 2.404
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 108.907 116.229 125.077 134.799
          Νοικοκυριών 85.069 89.624 96.526 104.301
          ΜΚΙΕΝ 2.161 2.220 2.294 2.245
          Γενικής Κυβέρνησης 21.678 24.385 26.257 28.254
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 32.942 37.116 37.914 39.026
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 32.488 34.287 35.911 36.457
          Μεταβολή αποθεμάτων  454 2.829 2.003 2.569
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 25.399 31.476 33.685 32.145
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 37.696 45.278 49.647 49.176
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές129.551139.543147.028156.794


I. Τρέχουσες τιμές2003 2004 2005 2006
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 286.673 308.627 321.582 354.054
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 126.434 134.557 142.875 161.023
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 160.240 174.070 178.708 193.031
Φόροι επί των προϊόντων 20.809 21.595 22.737 25.548
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.478 2.652 2.292 748
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 149.682 161.335 173.977 185.673
          Νοικοκυριών 114.088 122.437 131.548 139.619
          ΜΚΙΕΝ 2.579 2.725 3.106 3.626
          Γενικής Κυβέρνησης 33.015 36.173 39.322 42.429
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 48.132 48.884 41.564 55.144
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 44.324 47.360 41.137 50.265
          Μεταβολή αποθεμάτων  3.807 1.525 427 4.879
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 33.181 40.111 42.474 46.150
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 52.424 57.317 58.861 69.136
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας 59.210 63.735 68.210 72.756
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα 100.656 109.832 110.559 121.355
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών 21.684 22.512 23.624 26.728
Eπιδοτήσεις  2.979 3.066 3.240 3.008
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές178.571193.013199.153217.831


 

II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους2003 2004 2005 2006
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 277.946 299.386 311.142 341.125
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 123.005 130.051 135.852 154.239
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 154.941 169.334 175.290 186.886
Φόροι επί των προϊόντων 20.405 20.868 21.681 24.676
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 2.300 2.788 2.239 828
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 145.572 156.103 168.670 180.090
          Νοικοκυριών 110.724 119.053 127.946 135.091
          ΜΚΙΕΝ 2.491 2.648 3.000 3.514
          Γενικής Κυβέρνησης 32.357 34.403 37.724 41.485
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 47.311 48.130 41.533 52.876
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 43.407 46.748 41.255 48.283
          Μεταβολή αποθεμάτων  3.905 1.381 278 4.592
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 32.637 39.326 41.463 44.688
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 52.475 56.144 56.934 66.920
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές173.046187.415194.732210.734




I. Τρέχουσες τιμές
2007 200820092010
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 378.963 389.343 374.972 356.749
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 173.570 175.410 162.756 157.104
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 205.393 213.933 212.216 199.645
Φόροι επί των προϊόντων 28.111 28.632 25.663 26.912
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 673 468 448 348
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 199.816 213.692 218.547 207.340
          Νοικοκυριών 149.987 161.222 160.460 154.146
          ΜΚΙΕΝ 3.383 3.420 4.080 4.294
          Γενικής Κυβέρνησης 46.447 49.050 54.007 48.900
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 61.943 59.837 43.478 38.270
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 59.947 57.445 49.685 39.056
          Μεταβολή αποθεμάτων  1.997 2.392 -6.207 -786
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 52.422 56.568 45.147 49.984
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 81.351 88.001 69.742 69.384
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας 78.200 82.393 84.433 81.035
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα 128.835 133.143 129.547 120.553
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών 29.352 30.030 27.125 27.891
Eπιδοτήσεις  3.556 3.470 3.675 3.270
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές232.831242.096237.431226.210




II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους2007 200820092010
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 366.406 370.709 372.984 350.374
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 167.617 165.933 166.595 150.256
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 198.788 204.776 206.389 200.118
Φόροι επί των προϊόντων 27.329 27.535 25.527 24.716
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 581 514 460 340
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 192.957 203.377 212.814 204.466
          Νοικοκυριών 145.071 154.644 158.936 148.693
          ΜΚΙΕΝ 3.287 3.283 4.030 4.102
          Γενικής Κυβέρνησης 44.598 45.449 49.848 51.671
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 61.128 57.595 43.244 38.705
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 59.201 55.969 49.863 39.287
          Μεταβολή αποθεμάτων  1.928 1.626 -6.619 -582
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 51.040 54.256 46.122 47.238
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 79.588 83.431 70.723 65.916
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές225.537231.797231.456224.494




I. Τρέχουσες τιμές2011*2012*2013*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 325.423 307.089 287.966
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 143.120 135.874 127.421
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 182.302 171.216 160.544
Φόροι επί των προϊόντων 25.809 23.333 22.237
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 360 345 343
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 189.149 175.791 166.381
          Νοικοκυριών 140.658 130.197 125.448
          ΜΚΙΕΝ 4.406 4.505 4.460
          Γενικής Κυβέρνησης 44.085 41.089 36.472
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 32.833 27.120 21.466
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 31.997 22.744 20.452
          Μεταβολή αποθεμάτων  836 4.377 1.014
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 52.880 54.838 55.147
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 67.110 63.546 60.555
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας 73.466 66.371 59.306
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα 110.750 106.205 102.202
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών 27.551 25.044 24.115
Eπιδοτήσεις  4.014 3.416 3.185
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές207.752194.204182.438



II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους2011*2012*2013*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) 318.824 305.602 296.240
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) 136.710 133.681 130.237
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) 182.114 171.920 166.003
Φόροι επί των προϊόντων 24.411 22.524 22.102
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων 366 346 341
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη 187.308 175.604 170.471
          Νοικοκυριών 137.360 129.279 127.536
          ΜΚΙΕΝ 4.264 4.440 4.503
          Γενικής Κυβέρνησης 45.684 41.885 38.432
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου 31.978 26.001 23.779
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου 32.480 22.825 21.699
          Μεταβολή αποθεμάτων  -502 3.175 2.079
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 49.984 53.488 56.016
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 63.111 60.994 62.502
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές206.159194.098187.764





Ας δούμε, όμως και τον παρακάτω πίνακα, για να έχουμε συγκριτικά στοιχεία, γύρω από τις προβλέψεις και τις τελικές αποτιμήσεις των ίδιων μακροοικονομικών μεγεθών, που έχουν, κατά καιρούς, παρουσιαστεί :



Όλες οι προβλέψεις, για την εξέλιξη των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών, που έγιναν, στις αρχές του πρώτου Μνημονίου, τον Μάϊο  - Ιούλιο του 2010, από την Eurostat, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και απεικονίζονται, στον πίνακα, αφορούσαν την χρονική περίοδο 2010 - 2015 και αν συσχετισθούν, με τους αναθεωρήμένους πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ, που παρουσιάζω, πιο πάνω, έπεσαν έξω, με έναν τέτοιο τρόπο και σε μια τέτοια έκταση, που η αναδίφισή τους, δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να εκθέτει τους συντάκτες αυτών των στοιχείων και των προβλέψεων, στα όρια της γελοιοποίησης. Τίποτε, από όσα προέβλεψαν, δεν πραγματοποιήθηκε, έστω και κατά - μακρινή - προσέγγιση. Έτσι και τα αναθεωρημένα στοιχεία, που παρουσιάζει η ΕΛΣΤΑΤ, παρά το γεγονός ότι είναι απολογιστικά και είναι πολύ πιο κοντά, στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να αποφύγουν την όποια δυσπιστία, η οποία είναι βάσιμη...


Με την αναθεώρηση αυτή, το 2013, το ελληνικό ΑΕΠ, υπολογισμένο, σε τρέχουσες τιμές, αυξάνεται, στα 182,438 δισ. €, αντί των 182,050 δισ. €. Επί της ουσίας, βέβαια, δεν αλλάζει κάτι, αφού τα όποια χρήματα, που πήγαν, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, δεν αφορούν την ελληνική οικονομία και την εσωτερική της αγορά. Αλλά, έστω και έτσι, προκύπτει μια κάποια αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ. Μπορεί να είναι, στα χαρτιά (και όντως, είναι στα χαρτιά), όπως επίσης, μπορεί και να την έβλαψε (και φυσικά την έβλαψε), αφού, με αυτές τις αγορές, αφαιρέθηκε εισόδημα, από την ελληνική οικονομία και μεταφέρθηκε, στο εξωτερικό, σε άλλες αγορές, για όσο μέρος, από αυτές τις δαπάνες, κατευθύνθηκε, σε προϊόντα, που δεν παρήχθησαν, στην Ελλάδα. Όλα αυτά δεν αφορούν τον Ανδρέα Γεωργίου και την ΕΛΣΤΑΤ, ούτε, τον Walter Radermacher και την Eurostat, που επέβαλαν αυτόν τον τρόπο μέτρησης του ΑΕΠ. Και φυσικά, δεν αφορούν ούτε τους στατιστικολόγους τους.

Όμως, μέσα από αυτή την νέα μέτρηση, προκύπτει ότι, όσο και αν η ελληνική οικονομία φαίνεται - έστω και ελάχιστα - ... πλουσιότερη, από ό,τι φαινόταν, με τον παλαιό τρόπο μέτρησης του ΑΕΠ, αυτό, που προκύπτει, τελικά, είναι το, αρκετά, μεγαλύτερο, από το προηγούμενο καταμετρημένο μέγεθος της κατακρήμνισης των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών.

Έτσι, το 2008, ενώ το ΑΕΠ της χώρας, με τον παλαιό τρόπο υπολογισμού του, έφθανε, σε τρέχουσες τιμές, στα 233,198 δισ. €. Αυτό σημαίνει ότι η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές, κατά την περίοδο 2008 - 2013 έφθανε, με τον παλαιό υπολογισμό, στα 51,148 δισ. €, ποσόν το οποίο δεν ήταν, έτσι κι' αλλιώς, τεράστιο και αντιστοιχούσε, στο 21,93%.

Τώρα, με τον νέο τρόπο υπολογισμού, τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα. Η κατακρήμνιση του ΑΕΠ εμφανίζεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού, σε τρέχουσες τιμές, το ελληνικό ΑΕΠ του 2008, με τον νέο υπολογισμό φθάνει, στα 242,096 δισ. €, ενώ, όπως είπαμε, το 2013, ο νέος τρόπος υπολογισμού αυξάνει το ΑΕΠ, στα 182,438 δισ. €, γεγονός, το οποίο αυξάνει και το μέγεθος της πτώσης του, από το 2008, στα 59,658 δισ. €, που αντιστοιχεί, στο 24,64%.






Με λίγα λόγια, το μέγεθος της κρίσης, που υπέστη η ελληνική οικονομία και ο πληθυσμός της, εξ αιτίας της άφρονος απόφασης, που πήρε η  άθλια κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και η ανίκανη, για οποιαδήποτε στρατηγική σκέψη, κοσμοπολιτική/"ευρωπαϊστική" και μειωμένου πατριωτισμού ελίτ του τόπου μας, είναι πολύ μεγαλύτερο και ξεπερνά, κατά πολύ, τα μεγέθη της πτώσης των μακροοικονομικών μεγεθών, που υπέστη η Γερμανία, κατά την περίοδο 1929 - 1932, που οδήγησαν, στην άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και του Adolf Hitler, στην εξουσία, όπως φαίνεται και από το παραπάνω διάγραμμα, που αφορά την πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών (το ΑΕΠ, με μπλε μπάρες και τον αποπληθωριστή, με κόκκινη γραμμή) της γερμανικής οικονομίας, κατά την περίοδο 1926 - 1939.


Επίσης, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο νέος υπολογισμός του ΑΕΠ της χώρας εμφανίζει (πάντα, σε τρέχουσες τιμές) το μακροοικονομικό αυτό μέγεθος να είναι, την περίοδο 1995 - 1999, πολύ μεγαλύτερο, από ότι ήταν, σύμφωνα, με τον παλαιό τρόπο υπολογισμού του ελληνικού ΑΕΠ. Έτσι, τώρα, ο νέος υπολογισμός της ΕΛΣΤΑΤ, για το ΑΕΠ του 1995, το εμφανίζει μεγαλύτερο, κατά 16,9%, ενώ το 1996, το ΑΕΠ εμφανίζεται μεγαλύτερο, κατά 17,8%, το 1997, κατά 18,1%, το 1998, κατά 18,8% και το 1999, το μέγεθος του ελληνικού ΑΕΠ μεγαλώνει, κατά 19,1%, σε σχέση με τον παλαιό τρόπο υπολογισμού.

Όμως, πέρα, από τις αναδρομικές αυξήσεις του ελληνικού ΑΕΠ, πριν από 15, έως 20 χρόνια, από τώρα, ο νέος τρόπος υπολογισμού αναδεικνύει και την εμφανέστατη, πλέον, αλλαγή, επί το δυσμενέστερον, της πτώσης του ΑΕΠ της χώρας, κατά την παρατεταμένη περίοδο της κρίσης, που έχουν φέρει οι ανηλεείς πολιτικές της λιτότητας, που προέκυψαν, από την χρεωκοπία του 2010.


 Έτσι, το ελληνικό ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές :


Το 2010, μειώθηκε, κατά 11,221 δισ. €, ή, περίπου, κατά 4,73%.

Το 2011, μειώθηκε, κατά 18,458 δισ. €, ή, περίπου, κατά 8,16%.

Το 2012, μειώθηκε, κατά 13,548 δισ. €, ή, περίπου, κατά 6,52%.

Το 2013, μειώθηκε, κατά 11,766 δισ. €, ή, περίπου, κατά 6,06%.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, με έτος βάσης το ΑΕΠ του 2009 (το οποίο ήταν, ήδη, ένα έτος, στο οποίο η ελληνική οικονομία είχε εισέλθει, σε ύφεση), το 2013, το ελληνικό ΑΕΠ, μειώθηκε, κατά 54,993 δισ. €, ή, περίπου, κατά 23,16%.

Αν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε και την απώλεια του ΑΕΠ, κατά το έτος 2009, ξεκινώντας, με έτος βάσης το 2008 (που είναι και το ορθότερο), βλέπουμε ότι το 2009, το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε, κατά 4,665 δισ. €, ή, κατά 1,93%.

Έτσι, με αυτούς τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, κατά την περίοδο της κρίσης 2009 - 2013, το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε, κατά 59,658 δισ. €, ή, κατά 24,64%! 


Και φυσικά, η κρίση συνεχίζεται και το 2014. Με, σαφώς, μικρότερο - προς το παρόν - ρυθμό πτώσης του ΑΕΠ, αλλά συνεχίζεται.







Μια τέτοια ζοφερή κατάσταση, η ελληνική κοινωνία, σε περίοδο ειρήνης, δεν την έχει βιώσει, ποτέ. Φτώχειες έχει περάσει, αλλά μια τέτοιας τάξεως κατακρήμνιση, ουδέποτε την έχει αντιμετωπίσει. Και φυσικά, ο ΓΑΠ είναι εκείνος, που έκανε την κακή αρχή, με αποτέλεσμα να έχει χρεωθεί, τα πάντα. 

Βέβαια,  ο ΓΑΠ δεν είναι ο μόνος, που φταίει, για την κατάσταση, που έχει προκύψει, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει από τις βαριές ευθύνες, που έχει, για την τροπή, που πήραν τα πράγματα και κυρίως, για τις εύκολες και και χωρίς πολλή σκέψη, μοιραίες αποφάσεις, που πήρε ο ίδιος και το ανερμάτιστο οικονομικό επιτελείο του, από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά και οι οποίες οδήγησαν, στην ουσιαστική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και στο καταστροφικό Μνημόνιο της 1ης Μαΐου του 2010, το οποίο διέλυσε την ελληνική οικονομία και μετέτρεψε την χώρα, σε μια αποικία χρέους, αφού ο ΓΑΠ και η κυβέρνησή του, παρέδωσαν τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας, στους ξένους δανειστές.

Αυτός, ο άνθρωπος, ο οποίος μετέτρεψε το ελληνικό δημόσιο χρέος, από ένα χρέος, σε ιδιώτες, σε χρέος, προς το Δ.Ν.Τ. και προς κυβερνήσεις και θεσμούς της ευρωζώνης, αλλάζοντας, παράλληλα και το δίκαιο, που διήπε, αυτό το χρέος, από το ελληνικό δίκαιο, με αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, που ήταν πριν το Μνημόνιο του 2010, στο αγγλικό δίκαιο, με αρμοδιότητα, σε δικαστήρια, εκτός Ελλάδας, είναι, ακόμη, ελεύθερος και ως βουλευτής, έχει ψηφίσει όλα όσα μέτρα ακολούθησαν. 

Μάλιστα, τώρα, ό ίδιος άνθρωπος - ο ΓΑΠ - περιστοιχιζόμενος από τους διάφορους "κηπουρούς" του - είναι που απειλεί να ρίξει την, ήδη, ετοιμόρροπη κυβέρνηση, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να επιβιώσει πολιτικά και να πάρει την εκδίκησή του, για το γεγονός ότι, πριν 3 χρόνια, τέτοια εποχή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Αντώνης Σαμαράς, με την καθοδήγηση της Angela Merkel, του Manuel Barroso και του Jean-Claude Juncker, καθώς και του υπόλοιπου ευρωζωνικού ιερατείου, ανέτρεψαν τον ίδιο, από την πρωθυπουργία και τον υποχρέωσαν να την παραδώσει, στον Λουκά Παπαδήμο (με ... guest star τον αχαρακτήριστο Γιώργο Καρατζαφέρη). 

Δεν θα είναι κακό να τους εκδικηθεί, πετάγοντάς τους, έξω, από την κυβέρνηση. Αλλά, όσο και αν το επιθυμεί, δεν του είναι εύκολο να το πράξει. Κατά πάσαν πιθανότητα, όσο απρόβλεπτος και αν είναι, λόγω της ευήθειας, που τον διακρίνει, αυτό, που κάνει δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκληρή παρασκηνιακή διαπραγμάτευση, η οποία ναι μεν, αποσκοπεί, στην "βελούδινη" απομάκρυνση του Ευάγγελου Βενιζέλου, από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, με έναν τέτοιον τρόπο, που θα εξασφαλίζει την επιβίωση μιας μνημονιακής κυβέρνησης (κάτι που είναι, εξαρετικά δυσχερές, αφού ο τωρινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένος να του κάνει το χατήρι και δεν πρόκειται να παραδώσει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, για τον ίδιο, αποτελεί μια αποτελεσματική ασπίδα προστασίας), αλλά, επίσης αποβλέπει, σε μια δεύτερη γραμμή άμυνας, με την οποία ο ΓΑΠ επιδιώκει να εξασφαλίσει την πολιτική του παρουσία (και ασυλία), με την εξασφάλιση μιας βουλευτικής έδρας, στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές προκύψουν - και ιδίως, εάν αυτές διεξαχθούν τον ερχόμενο Μάρτιο.





Έτσι κι' αλλιώς, και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος αυτό που επιδιωκουν, δεν είναι τίποτε άλλο, από το να παραμείνουν γαντζωμένοι, για μερικούς μήνες, ακόμα, στις καρέκλες της κυβερνητικής εξουσίας, όσο και αν αυτό διογκώνει τα αισχροκερδή παιχνίδια, πάνω στο πτώμα της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας, αλλά, παράλληλα, και γύρω από την ευρωζώνη.

Για τους λόγους αυτούς, το δίδυμο των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου, φαίνεται ότι εκμετρεί τον κυβερνητικό του βίo. Οι άρχοντες της ευρωζώνης - κυρίως οι Γερμανοί - μετρούν διαφορετικά τα πράγματα και τις εξελίξεις, που έρχονται και αναμένεται, ότι, πολύ σύντομα, το δίδυμο αυτό θα έχει, με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο, την τύχη του ΓΑΠ.

Μπορεί η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ, μέσα στην άφατη και άκρατη απελπισία της, να ψάχνει να βρει καινούργια, ή, έστω, αναπαλαιωμένα υλικά, για μια "κυβέρνηση ειδικού σκοπού", προκειμένου να σώσει την παρουσία της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, όμως τα όποια όπλα και τα όποια αποθέματα, έχει και διατηρεί, προς αυτή την κατεύθυνση, εξαντλούνται, μαζύ με την υπομονή του πληθυσμού της χώρας, ο οποίος - αν και κατά την μεγίστη πλειοψηφία του, μη αριστερός - στρέφεται, προς ένα κόμμα της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής μετακομμουνιστικής αριστεράς, σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση και η γραφειοκρατία της ευρωζώνης έχουν αρχίσει, εδώ και καιρό (ήδη, από τις ευρωεκλογές και μετά) να σκέπτονται και να έχουν έτοιμα, προς εφαρμογή, τα σενάρια εκείνα, τα οποία αποδέχονται την πραγματοποίηση του πολύ πιθανού γεγονότος της εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη.

Όπως φαίνεται, όλοι αυτοί έχουν αποδεχθεί, ή είναι έτοιμοι να αποδεχθούν, την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση και είναι διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν με τα στελέχη του - κάτι, που, ήδη, έχει αρχίσει, εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα, μέσω του Γερμανού πρώην κεντροτραπεζίτη Γεργκ Άσμουσεν, ο οποίος, τώρα, είναι μέλος της γερμανικής κυβέρνησης.

Ως εκ τούτου, το προσεχές μέλλον είναι, άκρως ενδιαφέρον και συνάμα, πολύ ανησυχητικό, αφού είναι πολύ πιθανό να σκάσουν όλα μαζύ τα τεράστια και ακανθώδη προβλήματα, που έφερε στην χώρα, η βλακώδης και απερίσκεπτη ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, είτε αυτά είναι τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, είτε αφορούν τα ζητήματα ασφαλείας και άμυνας της χώρας, εξ αιτίας του δύστροπου γείτονα, ο οποίος έχει αντιληφθεί ότι η περιέλευση της χώρας μας, σε μια κατάσταση μιας, περίπου, πλήρους αδυναμίας, του επιτρέπει να διεκδικήσει και να αποσπάσει, ακόμη και μέσα από μια πολεμική περιπέτεια, ό,τι περισσότερο μπορεί.

Μέσα σε αυτό το, άκρως, ζοφερό και επικίνδυνο περιβάλλον, το τί θα πράξει και το τί δεν θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το όποιο κυβερνητικό σχήμα κληθεί να διαχειρισθεί τις τύχες της χώρας, είναι άδηλο.

Και φυσικά είναι και παραμένει το ερευνητέο και το ζητούμενο...



Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πολυ φοβάμαι οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ειναι μια κακή παρένθεση και οτι δεν εχει κανενα σκόπο ουτε να αποσυρει τη χωρα απο την Ευρωζώνη ουτε να κανει κατι ριζοσπαστικό με το θεμα του χρέους. Μην ξεχναμε οτι και ο Σαμαρας αντι-μνημονιακος δηλωνε....

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απερριψαν τις προτάσεις για εθνικοποιησεις τραπεζων- μονοπωλίων, για διαγραφη του χρέους, για εθνικο νομισμα κλπ. Εχουν στενες σχεσεις με περιεργα ινστιτουτα των ΗΠΑ (BROOKINGS, LEVY etc) ενω δηλωνουν "ευρωπαιστες". Γενικα, η ρητορική και το προγραμμα θυμίζει new labour του Τονυ Μπλερ και Φρανσουα Ολαντ....

Εχουν δωσει λοιπον δειγματα γραφης στις Βρυξελλες, στη πρεσβεια των ΗΠΑ και αλλου οτι δεν αποτελουν απειλη. Εαν αποτελουσαν απειλη για το συστημα οπως αποτελουσε ενας Τσαβεζ, τοτε θα ειχαμε αντι-κομμουνιστικη υστερια απο τα εγχωρια και διεθνη ΜΜΕ. Αυτο δεν το βλεπουμε και ειναι υποπτο....

Ομως η κατασταση στην οποια εχει περιελθει η χωρα απαιτει ριζοσπαστικες λυσεις. Χωρις διαγραφη του χρεους και εξοδο απο το ευρω (και την ΕΕ), τιποτα δεν μπορει να γινει ωστε να ανορθωθει η κατεστραμμενη ελληνικη οικονομια. Η ΕΕ θα ελέγχει πλεον εως και τους προυπολογισμούς των κρατών-μελών. Εντος ΕΕ δεν υπάρχουν περιθώρια αλλων πολιτικών.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Μια και μιλάμε, για την όποια αξιοπιστία των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, πρέπει να πούμε, ότι την "πατάτα" τους την έκαναν και την παραδέχονται ο κ. Γεωργίου και οι στατιστικολόγοι του, αφού, μόλις χθες, ομολόγησαν ότι έκαναν λάθος και υπολόγισαν το μέγεθος της πτώσης του ελληνικού ΑΕΠ, το 2013, στο 3,3%, ενώ το ορθό μέγεθος της πτώσης του ΑΕΠ έφθασε, το 2013, στο 3,9%.

Η ΕΛΣΤΑΤ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, χθες (5/11/2014), στην οποία λέει ότι το πρόβλημα αφορά, μόνον, τα στοιχεία, με τις σταθερές τιμές του 2013 και δεν έχει σχέση, με τα στοιχεία, που υπολογίζονται, σε τρέχουσες τιμές και - υποτίθεται ότι - είχε να κάνει, με τον αποπληθωριστή ακαθάριστων επενδύσεων παγίου κεφαλαίου των προϊόντων των κλάδων, που αφορούν την έκδοση λοιπού λογισμικού (έκδοση έτοιμου μη εξατομικευμένου λογισμικού) και την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, βίντεο και τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Ο συγκεκριμένος αποπληθωριστής είχε υπολογιστεί εσφαλμένα, στο φύλλο εργασίας και αλλοίωσε την μέτρηση του ποσοστού της πτώσης του ΑΕΠ της χώρας, στο έτος 2013.

(Όσον αφορά το τί θα πράξει και το τί δεν θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν κυβερνήσει, θα πρέπει, κατ' αρχήν, να περιμένουμε να κυβερνήσει και αφού αυτό συμβεί, τότε θα δούμε τα έργα του. Ότι η πλειοψηφία της ηγεσίας της κομματικής νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί έξοδο από την ευρωζώνη, δεν είναι κάτι το νέο. Αλλά το τί επιθυμεί η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι άλλο, από αυτό, που μπορεί να προκύψει, από την φορά των πραγμάτων και τις εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν. Και φυσικά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγηθεί, εκ των πραγμάτων - και αυτό είναι το περισσότερο πιθανό να συμβεί -, σε μια σειρά ενεργειών, τις οποίες, τώρα, δεν επιθυμεί. Ως εκ τούτου, υπομονή)...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…