Δύο χρόνια από την αποφράδα ημέρα των εκλογών της 4/10/2009, που έφερε τον ευήθη ΓΑΠ στην εξουσία και οδήγησε την χώρα στην εξελισσόμενη παρούσα καταστροφή. (Ώρα να φύγει - αν και δεν έπρεπε να είχε έλθει).
Σήμερα ο ΓΑΠ και η θλιβερή του παρέα "εορτάζουν" την επέτειο των δύο ετών από την αναρρίχισή τους στην εξουσία, με τις βουλευτικές εκλογές της αποφράδας 4/10/2009, η οποία οδήγησε τον τόπο στην παρούσα πορεία προς την καταστροφή, μέσα σε έξι μήνες, αφού στις αρχές Απριλίου του 2010, η χώρα κατέστη αναξιόχρεη και ουσιαστικά χρεωκόπησε, εξ αιτίας των ελεεινών και τρισάθλιων χειρισμών του ανόητου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και της άσχετης, περί τα ζητήματα διαχείρισης κρίσεων, παρέας του, η οποία μετασχηματίστηκε σε μια κυβέρνηση, η οποία κατέστη η χειρότερη της μεταπολίτευσης, μεταμορφωθείσα σε μια κυβέρνηση - ανδρείκελο, αφού παρέδωσε την εξουσία στην κατοχική τρόϊκα των εκπροσώπων των δανειστών της χώρας, καθιστάμενη, έτσι, μια κυβέρνηση μοντέρνων Quislings.
Η παράδοση της ουσιαστικής εξουσίας του τόπου στους εκπροσώπους των δανειστών της χώρας και η μεταμόρφωση της εκλεγμένης κυβέρνησης του ευήθους ΓΑΠ δικαιολογήθηκε, ως μια πράξη "σωτηρίας της χώρας από την χρεωκοπία", ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια πράξη σωτηρίας της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας και του δολοφονικού ευρώ, το οποίο, ως όπλο και εργαλείο των μπατιροτραπεζιτών, οδηγεί στην εξελισσόμενη διάλυση των οικονομιών και των πληθυσμών της ευρωζώνης, οι οποίες και οι οποίοι θα πληρώσουν για την διάσωση αυτής της μπατιροτραπεζοκρατίας.
Αυτή την επικρατούσα κατάσταση στον χώρο της ευρωζώνης έχει φέρει στην επιφάνεια το ελληνικό Μνημόνιο της ντροπής του Μαΐου του 2010 και τα επόμενα μνημόνια που ακολούθησαν στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, καθώς και εκείνα που θα ακολουθήσουν, υπό οιανδήποτε μορφή, στην Ισπανία, την Ιταλία και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Τα πράγματα από εκείνη την εποχή, προφανώς, έχουν πάρει την φυσιολογική τους πορεία, η οποία πορεία, όπως ήταν, από τότε, φανερό, παρά την οργιαστική ψευδολογία των τροϊκανών, της ευρωζωνικής και της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, έχει οδηγήσει την Ελλάδα στην διαδικασία της ελεγχόμενης πτώχευσης και στην επικείμενη παράδοση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στους δανειστές του, οι οποίοι θα την διαχειρισθούν και θα την πωλήσουν, κατά βούληση, για να εισπράξουν, σε εξευτελιστικές τιμές, μέρος του τοκογλυφικού ελληνικού δημόσιου χρέους και για να καρπωθούν, ως ιδιοκτήτες, τα έσοδα από τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας.
Η Ελλάδα ζει και πάλι, το σήριαλ και τον εκβιασμό της μη εκταμίευσης της επόμενης δόσης από το Μνημόνιο. Όπως και τις προηγούμενες φορές και ιδίως πριν την 5η δόση, που συνδεόταν με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ακολούθησαν οι ίδιες δηλώσεις από την πλευρά της τρόϊκας, της γερμανικής ελίτ και της ευρωζωνικής γραφειοκρατίας, για την ανάγκη αυστηρής υλοποίησης των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα, για να ακολουθήσει η απόφαση της ψοφοδεούς κυβέρνησης του ΓΑΠ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ανταποκρίθηκαν υποτασσόμενοι στα κελεύσματα της τρόϊκας και των "εταίρων" τους, ανάμεσα στα άλλα, με τη λήψη έκτακτων φοροεισπρακτικών μέτρων και στη συνέχεια με επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας και περικοπής των μισθών του δημοσίου και τις απολύσεις, που, για πρώτη φορά, μεταπολεμικά πήρε ένα υπουργικό συμβούλιο (και μάλιστα σοσιαλιστών)..
Θα μπορούσε, όμως, να γίνει αλλιώς; Είναι, πράγματι, έτοιμη η τρόϊκα, το Δ.Ν.Τ., η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η ευρωζώνη, οι ΗΠΑ και ολόκληρος ο κόσμος να αντιπαρέλθουν τις συνέπειες της άρνησης καταβολής μίας δόσης προς την Ελλάδα;
Όχι βέβαια. Δεν είναι.
Με μια άρνηση της τρόϊκας να καταβάλλει στην Ελλάδα την 6η δόση, ή οποιαδήποτε άλλη από τις δόσεις του Μνημονίου, το ελληνικό δημόσιο θα οδηγηθεί σε μία ανεξέλεγκτη χρεωκοπία, η οποία θα έλθει, ως φυσική συνέπεια της στάσης πληρωμών, την οποία, αναπόφευκτα, θα κηρύξει το ελληνικό κράτος. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει και οι καταθέτες θα σπεύσουν να πάρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, ενώ οι επενδυτές θα αποσύρουν τα κεφάλαια, που έχουν στην Ελλάδα. Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει το χρηματιστήριο στην κατάρρευση και οι ραντιέρηδες και τα διεθνή funds θα οδηγηθούν στο να πουλούν μαζικά ελληνικές μετοχές, ενώ η κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων εταιριών θα σαρωθεί. Οι διεθνείς πιστωτικοί οργανισμοί και οποιοσδήποτε άλλος έχει συναλλαγές με την Ελλάδα, θα τις άρει, άμεσα, σε μία προσπάθεια να προστατευθεί από την ελληνική χρεωκοπία. Η εκροή κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες θα είναι άνευ προηγουμένου και το τραπεζικό σύστημα θα εισέλθει σε μια χαώδη κατάσταση, η οποία δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Το κράτος θα αναγκαστεί να παρέμβει και να βάλει ένα όριο στο ύψος του κεφαλαίου που θα μπορούν να αποσύρουν οι πολίτες, αλλά θα είναι δύσκολο να κάνει το ίδιο για τα διεθνή κεφάλαια που βρίσκονται στην Ελλάδα τα οποία και θα φύγουν. Η χώρα θα αντιμετωπίσει πρόβλημα - και μάλιστα οξύτατο - έλλειψης ρευστού. Αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει στην πλήρη κρατικοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος - κάτι που, άλλωστε, ήδη, στην ουσία συμβαίνει, αφού οι ελληνικές τράπεζες φυτοζωούν, όντας αφανώς χρεωκοπημένες, με ενέσεις ρευστότητας από το ελληνικό κράτος και την Ε.Κ.Τ.
Οι ελληνικές τράπεζες θα αντιδράσουν και θα αποσύρουν τα κεφάλαια τους από τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό ώστε να τονώσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, μεταφέροντας, έτσι, την τραπεζική κρίση, στις βαλκανικές χώρες και σε εκείνες της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Έτσι οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών θα παρέμβουν για να στηρίξουν τις τράπεζές τους και θα κρατικοποιήσουν τις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες θα οδηγηθούν στην χρεωκοπία.
Η χρεωκοπία των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζών, προφανέστατα, θα οδηγήσει σε απόσυρση κεφαλαίων και σε διάλυση τα χρηματιστήρια τους, ενώ μαζί με μία κρίση ρευστότητας, θα φέρει και την απομάκρυνση των διεθνών κεφαλαίων, την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού τους, σε δυσθεώρητα ύψη και την αναπόφευκτη χρεωκοπία των κρατών της περιοχής, με άμεσα πλήγματα σε όλες αυτές τις χώρες οι οποίες θα χρειασθούν διάσωση - μαζί με την Κύπρο, της οποίας οι τράπεζες και το κρατικό χρέος θα υποβαθμιστούν και η ίδια θα τεθεί, υπό το καθεστώς τροϊκανής διακυβέρνησης, ενώ θα υποχρεωθεί να στηρίξει τις τραπεζές της, που θα οδηγηθούν στο να διαγράψουν ελληνικό χρέος και να υποστούν απροσμέτρητη χασούρα.
Μία κρίση στα αναδυόμενα κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν θα αφήσει την ευρωζώνη αλώβητη. Κάθε άλλο.
Οι γαλλικές τράπεζες με έκθεση σε ελληνικό χρέος θα καταρρεύσουν και θα αποκλειστούν από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων. Δι' αυτού του τρόπου, θα είναι αδύνατον να χρηματοδοτήσουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες και θα δουν τα αποθεματικά τους να εξαφανίζονται, καθώς οι αποταμιευτές τους θα αποσύρουν τα κεφάλαια τους, με αποτέλεσμα το τραπεζικό σύστημα της Γαλλίας να απειληθεί με χρεωκοπία. Ο Σαρκοζύ, για να διασωθεί και ο ίδιος, θα παρέμβει και θα στηρίξει τις τράπεζες της χώρας του (BNP Paribas, Credit Agricole, Societe General, Dexia κλπ).
Οι γερμανικές τράπεζες δεν θα αποφύγουν να αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα και η κρίση θα καταστεί, τοιουτοτρόπως, ευρωζωνική/πανευρωπαϊκή, με μαζική απόσυρση κεφαλαίων, τα οποία θα καταφύγουν σε άλλους παραδείσους, με πρώτον αυτών των Η.Π.Α. Η τραπεζική κρίση θα αποκτήσει διεθνή διάσταση και το φαινόμενο που εμφανίστηκε, με την χρεωκοπία της Lehman Bros, θα κτυπήσει, με πάταγο, το διεθνές τραπεζικό σύστημα, ακινητοποιώντας την παγκόσμια οικονομία λόγω έλλειψης ρευστότητας, η οποία θα πλήξει και την Ιαπωνία, καθώς και την Κίνα,, οι οποίες θα παρέμβουν για να προστατέψουν τις τράπεζές τους.
Η ανεξέλεγκτη ελληνική χρεωκοπία, από μια στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους, δεν θα σταματήσει εδώ. Θα μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε μια κακή τράπεζα, αφού η Ε.Κ.Τ. κατέχει ελληνικά ομόλογα αξίας, άνω των 40 δισ. €, ενώ η έκθεση της στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ξεπερνάει τα 600 δισ. €. Η κρίση θα εξαπλωθεί αμέσως την Πορτογαλία και την Ιρλανδία οι οποίες θα χρεωκοπήσουν και τυπικά και οριστικά - καθώς, ήδη, είναι ουσιαστικά χρεωκοπημένες και βρίσκονται, υπό το τροϊκανό καθεστώς διακυβέρνησης. Η ευρωζώνη, η οποία αντιμετωπίζει, ήδη, μια κρίση ρευστότητας θα κληθεί να διασώσει και χώρες τεράστιου μεγέθους και βαρύτητας, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες θα καταστεί αδύνατο να δανειστούν και θα τεθούν και αυτές - αν οι ελίτ τους το επιτρέψουν προς χάρη της σωτηρίας του ευρώ και της ζώνης του -, υπό το καθεστώς τροϊκανής διακυβέρνησης!!! Οι οίκοι αξιολόγησης θα τσακίσουν και τα κράτη και τις τράπεζες, με τέτοιας έκτασης υποβαθμίσεις, που θα φέρουν την χρηματοπιστωτική απομόνωση και την επακόλουθη οικονομική εξαθλίωση στην ευρωζώνη, όσο αυτή επιμένει στο σκληρό ευρώ. Η διεθνής οικονομία, δεν θα μείνει αλώβητη, θα κτυπηθεί από μια έντονη ύφεση και θα οδηγηθεί σε ένα νέο και πολύ χειρότερο 2008, λόγω της μεγάλης οικονομικής βαρύτητας του ευρωζωνικού/ευρωπαϊκού χώρου στην παγκόσμια οικονομική ισορροπία.
Και επειδή η ευρωζώνη δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της το πρόβλημα, είναι οι ΗΠΑ που θα έλθουν και θα παρέμβουν, προκειμένου να την στηρίξουν, με ένα νέο σχέδιο Marshall, το οποίο θα φέρει την αμερικανική Κεντρική Τράπεζα να στηρίζει με ενέσεις ρευστότητας την Ε.Κ.Τ. και την ευρωπαϊκή μπατιροτραπεζοκρατια.
Και όλα αυτά, με την προϋπόθεση ότι η ευρωζώνη, ύστερα από όλα αυτά τα καταιγιστικά κτυπήματα, δεν θα έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθει και εφ' όσον η Γερμανία δεν σηκωθεί και φύγει από την ευρωζώνη, παίρνοντας μαζί της και τους δορυφόρους της. Και η Γερμανία θα σηκωθεί να φύγει, πριν η ευρωζώνη - και η Ευρώπη ολόκληρη - τεθεί/τεθούν υπό καθεστώς μιας νέας αμερικανικής επικυριαρχίας, εάν αυτό της επιτραπεί από τους νικητές της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτός εάν προτιμήσει να διακινδυνεύσει να αμφισβητηθεί η ύπαρξή της, ως ενιαίου κράτους.
Δεν είναι λοιπόν, εύκολα τα πράγματα για τους ευρωζωνίτες και την τρόϊκα. Όσο και να φωνάζουν και να απειλούν, βρίσκονται σε δύσκολη, έως απελπιστική θέση.
Αλλά ποιός θα τους αντισταθεί; Ο διασώστης του ευρώ και της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας ΓΑΠ; Όχι, βέβαια. Ούτε που το διαννοείται.
Και ακριβώς επειδή ούτε που το διαννοείται, πρέπει να φύγει - αν και η αλήθεια είναι ότι δεν θα έπρεπε να έχει έλθει εκείνη την αποφράδα ημέρα της 4/10/2009. Και όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο το καλύτερο για τον τόπο...
Σχόλια