Η δύσκολη τριγωνική σχέση των HΠΑ, με την Κίνα και την Ρωσία και οι τεράστιοι κίνδυνοι, που προκύπτουν. (Η Ουάσινγκτων θέλει, εν όψει της αντιπαράθεσής της, με το Πεκίνο, τουλάχιστον, να ουδετεροποιήσει το Κρεμλίνο, αλλά ο διχασμός της αμερικανικής ελίτ δυσχεραίνει, κατά πολύ, αυτήν την προσπάθεια, καθώς αυτή παρουσιάζεται, ως, στρατηγικά, ασταθής και χρονικά, αβέβαιη).

Η δυσχερής και συνάμα, επικίνδυνη τριγωνική σχέση των ΗΠΑ. της Ρωσίας και της Κίνας είναι που απασχολεί το σημερινό δημοσίευμα, με το οποίο προσπαθώ να διερευνήσω το πόσο ρεαλιστική είναι η πιθανότητα μιας προσέγγισης της Ουάσιγκτων, προς την Μόσχα, ενόψει της πλήρους ανατροπής της παραδοσιακής αμερικανικής στρατηγικής στρατηγικής, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης, που έχει η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση του Donald Trump να καταστήσει, ως πρώτη και βασική προτεραιότητα των ΗΠΑ την αντιπαράθεσή τους, με την Κίνα. 

Αυτή η προτεραιότητα οδηγεί την Ουάσινγκτων, σε μια ακραία συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να μην διστάζει να αφήσει, στα κρύα του λουτρού, τους παλαιούς της συμμάχους, στο ευρύτερο δυτικό στρατόπεδο και ιδιαίτερα, τους λεγόμενους “Ευρωπαίους” οι οποίοι, όπως φαίνεται, αντιμετωπίζονται, ως ένα βάρος, το οποίο δρα, ανασταλτικά, στην εφαρμογή  αυτής της νέας στρατηγική προτεραιότητας της Ουάσινγκτων, το οποίο βάρος η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να ξεφορτωθεί, με έναν τρόπο, ο οποίος δεν είναι, διπλωματικά, politically correct, με πρώτο εύκολο θύμα την Ουκρανία, αφού η νέα διοίκηση, στην Ουάσινγκτων επείγεται να εφαρμόσει, πλήρως, την στρατηγική της επιλογή, που είναι ο προσεταιρισμός της Μόσχας, ή, ρεαλιστικότερα, η ουδετεροποίηση του Κρεμλίνου, απέναντι, στην όξυνση των αντιπαραθέσεων της ΗΠΑ, με την κομμουνιστική Κίνα.

Αυτό το κρίσιμο θέμα παρουσιάζω, στο αρχικό βίντεο της σημερινής δημοσίευσης, στο οποίο προχωρώ σε μια αναλυτική εξέταση των υπαρχόντων δεδομένων, αλλά και την προβολή όσων πρόκειται να ακολουθήσουν, στο μέλλον, εάν, με κάποιο τρόπο, ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, θα καταλήξει, στην αποτροπή της Κίνας, όπερ σημαίνει ότι αυτή η αποτροπή Θα πρέπει να έχει δυναμικά στοιχεία προκειμένου να είναι αποτελεσματική. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, όπως αναφέρω, στο αρχικό βίντεο, που παρουσιάζω, εδώ, οι μέλλουσες εξελίξεις είναι πολύ επικίνδυνες, διότι η αμερικανική στρατηγική  της αποτροπής της Κίνας, από το να καταστεί, μέσα στις προσεχείς δύο δεκαετίες και πολύ πιθανόν, νωρίτερα, από αυτές, θα πρέπει να περιλαμβάνει και την χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ, διότι, διαφορετικά, απλούστατα, το Πεκίνο δεν μπορεί να ανασχεθεί. 

Από εκεί και πέρα, τα πράγματα καθίσταται αδιέξοδα, για την Ουάσινγκτων, επειδή δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι το Κρεμλίνο πρόκειται να ανταποκριθεί, στις προτάσεις της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, διότι αυτή δεν είναι αξιόπιστη, όχι επειδή δεν επιθυμεί να αλλάξει, άρδην, την εφαρμοσμένη εξωτερική και αμυντική της πολιτική, αλλά επειδή η ίδια η παρουσία της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ αποτελεί έναν παράγοντα αστάθειας ο οποίος την καθιστά αναξιόπιστη, διότι δεν είναι δεδομένη η μακροπρόθεσμη δέσμευση της Ουάσινγκτων, σε οποιαδήποτε συμφωνία με την Ρωσία, η οποία συμφωνία θα πρέπει να έχει ένα στρατηγικό βάθος και αυτό συμβαίνει, απλούστατα, επειδή η αμερικανική ελίτ παραμένει να είναι διχασμένη, στο θέμα αυτό, που αφορά την δραστική βελτίωση και ει δυνατόν, την σύσφιξη των αμερικανορωσικών σχέσεων. 

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, την οποία, στην παρούσα φάση, πρόκειται να κληθεί να πληρώσει το ουκρανικό καθεστώς, το οποίο, φυσικά, μέσα από την αναγκαστική διαχείριση ήττας, την οποία πραγματοποιεί η Ουάσινγκτων, πρόκειται με αφεθεί, στην κακή του τύχη και στο έλεος των επιθυμιών του Βλαντιμίρ Πούτιν και της ηγεσίας του Κρεμλίνου. 

Ως εκ τούτου, η τωρινή ηγεσία της Ουάσινγκτων καλεί τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να κοιτάξουν να τα βρουν, με την Ρωσία, διότι, απλούστατα, το κέντρο βάρους των δραστηριοτήτων των ΗΠΑ μεταφέρεται, στον Ειρηνικό και δευτερευόντως, στον Ινδικό ωκεανό. 

Αυτό το γεγονός οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουάσινγκτων το εκλαμβάνουν, ως απιστία, η οποία αγγίζει και ξεπερνά τα όρια της προδοσίας. 

Μπορεί αυτή η εκτίμηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να είναι - και είναι - υπερβολική και ως εκ τούτου, είναι αντιπαραγωγική, αφού δεν έχουν δίκιο σε αυτές τους τις εκτιμήσεις, διότι δεν λαμβάνουν, υπόψη τους, τις νέες επείγουσες προτεραιότητες, που έχει να αντιμετωπίσει η νέα αμερικανική ηγεσία, αλλά, τώρα, έτσι βλέπουν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες τα πράγματα.

Σε κάθε περίπτωση, το καλύτερο που έχουν κάνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ουάσινγκτων είναι να προσαρμοσθούν το γρηγορότερο, στα νέα δεδομένα των σχέσεων τους, με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Άλλωστε, δεν έχουν άλλα περιθώρια. Αυτή είναι η σκληρή και ωμή αλήθεια, την οποία έχουν μπροστά τους, την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν και στην οποία θα υποχρεωθούν να συμμορφωθούν, τουλάχιστον, στην προσεχή τετραετία.

Περιγράφοντας αυτά τα δεδομένα, τα οποία είναι απλά και κατανοητά, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκτείνω περισσότερο το παρόν κείμενο. Γι’ αυτό και σταματώ, εδώ και προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο είναι, άκρως, επεξηγηματικό και αναλυτικό και φυσικά, βοηθάει, στην κατανόηση των υπαρχόντων δεδομένων, αλλά και των εξελίξεων, στο μέλλον, το οποίο δεν είναι πολύ μακριά, από το σήμερα.