2/2023 Aναλύοντας μια, αποσπασματικά, παρουσιαζόμενη δημοσκόπηση της Alco, που αν και μεροληπτική, υπέρ της, κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρουσιάζει ένα ανοδικό, αλλά και εκ του συμπεράσματος, τελικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, της τάξεως, μόλις, του 32,1%, με υπολογισμό, μόνον, επί των έγκυρων ψήφων του δημοσκοπικού δείγματος.

 

Με την δημοσκόπηση της εταιρείας Alco, πρόκειται να ασχοληθεί το παρόν δημοσίευμα, μιά, που, μέχρι σήμερα, όλως περιέργως, δεν έχουν ανακοινωθεί δημοσκοπήσεις άλλων άξιων λόγου εταιρειών, που να καταγράφουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος, τον Φεβρουάριο του 2023, γεγονός το οποίο, πέρα από περίεργο, είναι αξιοσημείωτο, έχοντας δεδομένο το ότι, ουσιαστικά, η χώρα μας έχει εισέλθει, σε προεκλογική περίοδο, αφού και εάν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διαλύσει την παρούσα βουλή, στις 10 Μαρτίου και προκηρύξει βουλευτικές εκλογές, την λεγόμενη Κυριακή των βαΐων, στις 9/4/2023, όπως έχει, ευρύτατα, συζητείται. Είναι προφανές ότι οι δημοσκόποι ανασυντάσσονται και μένουν επιφυλακτικοί, έως ότου προκηρυχθούν οι εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να τους εκθέσει, αφού είναι προφανές ότι, στο επίπεδο της απλής πρόθεσης ψήφου, το κυβερνητικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κινείται, στα επίπεδα του 28% (ίσως και λιγότερο), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα παρουσιάζει, μεν, χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά της τάξεως του 23-24%, αλλά οι πλείστοι δημοσκόποι θεωρούν ότι το εκλογικό ποσοστό του κόμματος αυτού, στατιστικά, υποεκτιμάται, πιθανότατα, επειδή ένα τμήμα όχι αμελητέων ψηφοφόρων του αποφεύγει να δηλώσει την προσωπική του προτίμηση. 

Για τους λόγους αυτούς φαίνεται ότι η πλειονότητα των δημοσκοπικών εταιρειών περιμένει την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, προκειμένου οι εταιρείες αυτές να παρουσιάσουν, δημόσια, τις έρευνές τους, ως προς την πρόθεση ψήφου του εκλογικού σώματος και πολύ λιγότερο, την εκτίμησή τους, για την τελική ψήφο των εκλογέων, ανά την επικράτεια της χώρας.

Ο Κώστας Παναγόπουλος της Alco, δεν ακολουθεί αυτή την στάση και ήδη, παρουσίασε την δημοσκόπηση της εταιρείας του, για τις στάσεις και προτιμήσεις των ψηφοφόρων, κατά την χρονική περίοδο 13-17/2/2023, με έναν τρόπο, όμως, που τον εκθέτει, ως μεροληπτούντα, υπέρ του κυβερνητικού κόμματος - άλλωστε, είναι γνωστοί οι ιδεολογικοί και άλλοι δεσμοί του, με την Νέα Δημοκρατία -, αφού τα επίσημα, πλην όμως, μερικά και αποσπασματικά στοιχεία της δημοσκόπησης του Φεβρουαρίου του 2023, που δημοσιοποιούνται, δεν αναφέρονται, καθόλου, στην, προφανώς, καταμετρηθείσα, αλλά, όμως, μη δημοσιοποιούμενη πρόθεση ψήφου του δημοσκοπικού δείγματος, γεγονός, το οποίο δεν είναι τυχαίο, διότι, καταφανώς, εσκεμμένα, δεν πρέπει να φανεί, δημοσίως, ότι, ακόμη και τώρα, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, καταγράφεται, ως προς την πρόθεση ψήφου των εκλογέων, όπως προανέφερα, με ποσοστά, τα οποία κινούνται, κάτω του 30%, ήτοι, γύρω, στο 28%, ή ακόμη και στο 27%.

Έτσι, όπως παρουσιάζεται, όμως, η έρευνα της Alco, επιχειρείται μια φιλονεοδημοκρατική δημοσκοπική λαθροχειρία, αφού το εκλογικό ποσοστό του κυβερνητικού κόμματος φθάνει, στο επίπεδο του 32,1%, ενώ του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται, στο 25,1% και παρουσιάζεται, σε σχέση, με την προηγούμενη δημοσκόπηση της εταιρείας, μια ανοδική τάση, σε αυτά τα δυο κόμματα (1,1%, για την ΝΔ και 1%, για τον ΣΥΡΙΖΑ), επειδή αυτό, που δημοσιοποιείται, είναι η λεγόμενη αναγωγή των προτιμήσεων, που εξέφρασε το δημοσκοπικό δείγμα και υποτίθεται ότι υπολογίζεται, επί των αποκαλούμενων έγκυρων ψήφων, γεγονός, το οποίο πλήττει, σοβαρά την αξιοπιστία της διενεργηθείσας έρευνας, αφού αυτού του είδους προσέγγιση της πρόθεσης ψήφου των συμμετασχόντων είναι ελαττωματική και καθίσταται μη έγκυρη, διότι, σε αυτήν την παρουσίαση, ελλοχεύουν και υποκρύπτονται μη ρεαλιστικά στοιχεία, έστω και αν ο δημοσκόπος αναφέρει ότι αυτό, που δημοσιοποιεί, ως έρευνα, δεν αποτελεί πρόβλεψη της τελικής ψήφου του εκλογικού σώματος, ενώ ουδέν αναφέρεται και δεν κατανέμεται, πουθενά, ένα σημαντικό υπόλοιπο/ποσοστό ψήφων, έτσι όπως προκύπτει, από τον φαινόμενο, ως υπολογισμό των έγκυρων ψήφων, της τάξεως του 7,2%, το οποίο, κυριολεκτικά, εξαφανίζεται, προσδιορίζοντας, με αυτόν τον λάθρο τρόπο, την απόσταση, ανάμεσα, στα δυο πρώτα κόμματα της δημοσκόπησης, στο 7%, υπέρ της ΝΔ, ενώ, στην πραγματικότητα, πιθανότατα (και στην μη παρουσιαζόμενη καθαρή πρόθεση ψήφου, χωρίς αναγωγές, σίγουρα) η απόσταση αυτή είναι, σαφώς μικρότερη. 

Έτσι, τα στοιχεία της δημοσκόπησης, που μένει να επιβεβαιωθούν και έχουν μια αξία, είναι το, εάν, όντως, έχει αρχίσει να παρουσιάζεται μια τάση ανόδου των ποσοστών τους και το ποιά και πόση είναι η δυναμική της τάσης αυτής και ως προς την Νέα Δημοκρατία, της οποίας το αισιόδοξο, κατά την γνώμη μου, πραγματιστικό εκλογικό σενάριο της δίνει ένα εκλογικό ποσοστό της τάξεως 32-33%, ενώ έχει υπόσταση και ένα, δυσχερές, ομολογουμένως, σενάριο, το οποίο την τοποθετεί, σε ποσοστά, κάτω του 30%, όχι πολύ μακριά, από το 28,10%, που είχε λάβει το τωρινό κυβερνητικό κόμμα, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, υπό την αρχηγία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ή και κοντά, στο 29,66%, που έλαβε η Νέα Δημοκρατία, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, υπό τον Αντώνη Σαμάρα, όταν, τότε, είχε σχηματίσει, επί δυόμισι έτη, συγκυβέρνηση, με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Το φαινόμενο εκλογικό κλίμα δεν προδιαθέτει, για μια τέτοια εξέλιξη των εκλογικών ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτό δεν αποκλείει τίποτε. 

Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, με εκλογικό πήχη, για το κυβερνητικό κόμμα, το 39,85%, που είχε λάβει, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, από τον οποίο τα εκλογικά ποσοστά της ΝΔ να είναι πολύ πιο χαμηλά και δεν αποκλείεται το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να πέσει, πλησίον του εκλογικού ποσοστού, που είχε λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, στις ίδιες εκλογές (31,53%). 

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που κουβαλάει το βαρύ φορτίο του παραγκωνισμού και της αθέτησης/προδοσίας του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5/7/2015 και των Μνημονίων, που συνομολόγησε και εφάρμοσε (κάτι που τον βαραίνει και πρόκειται να πληρώνει, για πολλά χρόνια), βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του να κυμαίνονται, στο 24-25%, ενώ ο εκλογικός του πήχης τοποθετείται, στο 31,53%, που είχε πάρει το 2019, κάτι που φαίνεται δύσκολο να επιτευχθεί, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, αν και το τελικό εκλογικό ποσοστό του δεν μπορεί να προβλεφθεί, επειδή, συνήθως, τα υπολογιζόμενα ποσοστά του, υποεκτιμώνται, συστηματικά, όπως συνέβη και το 2019, εκθέτοντας τους δημοσκόπους, οι οποίοι εκτιμούσαν το εκλογικό ποσοστό του, σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο. Ως εκ τούτου, πρέπει να περιμένουμε, μέχρι το κλείσιμο των εκλογικών καλπών, για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, έχοντας υπόψη μας ότι το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από τον εκλογικό του πήχη, είναι δυσχερέστατο και πιθανότατα, δεν πρόκειται να συμβεί.

Αυτό, που καταγράφεται, ως σίγουρο, σχετικά με την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η τελική κατάταξη της ΝΔ, στην πρώτη θέση και του ΣΥΡΙΖΑ, στην δεύτερη, καθώς και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη. Καμμία δημοσκόπηση, μέχρι τώρα, από το 2016, δεν έχει δώσει, δεν έχει αμφισβητήσει αυτήν την κατάταξη των τριών αυτών κομμάτων, η οποία πρέπει να θεωρείται, ως δεδομένη. Έτσι, αν αλλάξει η κατάσταση, για να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη θέση, στην κατάταξη των κομμάτων, αυτό πρέπει να συμβεί, μέσα, στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο, κάτι που φαίνεται απίθανο. 

Όμως, υπάρχει ένα, ελάχιστο, έστω, παράθυρο ευκαιρία να αλλάξει η παγιωμένη, από το 2016, κατάταξη, ανάμεσα, στα δυο πρώτα κόμματα; Θεωρητικά, ναι υπάρχει, πρακτικά, όχι. Για να προκύψει μια τετοια εξέλιξη, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πλησιάσει και να φθάσει, στο ποσοστό του, το 2019. Και αυτό είναι, εξαιρετικά, δύσκολο, διότι, παράλληλα και μαζί με αυτό, θα πρέπει η Νέα Δημοκρατία να βρεθεί, στα ίδια εκλογικά επίπεδα. Και αυτό δεν είναι ορατό και πιθανό, αν και όπως έγραψα παραπάνω, η ΝΔ δεν είναι απίθανο να βρεθεί, με ποσοστά, κάτω του 30%. Αλλά, για να συζητήσουμε ένα τετοιο σενάριο, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πλησιάσει και να φθάσει κοντά, στο εκλογικό ποσοστό του, το 2019. Και κάτι τέτοιο αποτελεί ένα δύσκολο στοίχημα.

Για το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται να γραφούν πολλά πράγματα, αφού το κόμμα αυτό, με τον Νίκο Ανδρουλάκη, ως αρχηγό, είναι σίγουρο ότι θα καταλάβει την τρίτη θέση, στην κατάταξη των κομμάτων και προβλέπεται να παίξει τον ρόλο του κυβερνητικού εταίρου, σε μια μελλοντική κυβέρνηση, όποια σύνθεση και αν έχει αυτή. Αυτό, που έχει σημασία, είναι ότι φαίνεται πως έχει ξεθυμάνει η προηγούμενη ανοδική πορεία του κόμματος αυτού, μετά την επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, στις εσωκομματικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 2021 και φαίνεται να εμφανίζει μια πτώση, στα δημοσκοπικά ποσοστά του (η Alco το κατεβάζει, από  το 10 ,7%, στο 9,8%, κάτι, που μπορεί να συνεχιστεί, αν και προηγουμένως, είναι απαραίτητο να επιβεβαιωθεί αυτή η λεγόμενη υποχώρηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ του Δημήτρη Κουτσούμπα καταγράφει μια οριακή άνοδο, στο επίπεδο του 5,9%, αλλά το αρχαιότερο κόμμα, στην πολιτική ιστορία του τόπου μας, έχει επιλέξει τον δικό του μοναχικό δρόμο επιβίωσης και κυρίως, περιχαράκωσης, η οποία του εξασφαλίζει, λόγω και της βαριάς Ιστορίας, που έχει το ΚΚΕ, το ακροατήριο, που του αρκεί για να συνεχίσει την παρουσία, στον κοινοβουλευτικό βίο. Και κάτι τέτοιο αποτελεί ένα βέβαιο γεγονός.

Από εκεί και πέρα, τα εμφανιζόμενα, από την, αποσπασματικά, παρουσιαζόμενη δημοσκόπηση της Alco, δημοσκοπικά ποσοστά των υπολοίπων κομμάτων σηκώνουν πολλή συζήτηση.

Θα ξεκινήσω από τα εμφανιζόμενα ποσοστά του κόμματος “Έλληνες για την πατρίδα” του Ηλία Κασιδιάρη - εξαδέλφου του πρώην βουλευτή Ηλία Κασιδιάρη, που είναι φυλακισμένος στον Κορυδαλλό, λόγω της συμμετοχής του, στο κομμάτι της Χρυσής Αυγής, το οποίο χαρακτηρίστηκε, δικαστικά, ως εγκληματική οργάνωση - με τον φυλακισμένο Ηλία Κασιδιάρη να είναι ένας, εκ των ηγετών, αυτής της εγκληματικής οργάνωσης. Αυτό, που θεωρώ δεδομένο, είναι ότι, αν ο Άρειος Πάγος επιτρέψει την συμμετοχή του κόμματος των “Ελλήνων για την πατρίδα”, στις βουλευτικές εκλογές, παρά τον νόμο, που ψήφισε, τελευταία, η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να αποκλείσει την συμμετοχή του κόμματος αυτού, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, (ένας νόμος ο οποίος είναι, κατάφωρα, αντισυνταγματικός και ο Άρειος Πάγος οφείλει να τον αγνοήσει, αν και εφόσον αποφασίσει να τον εφαρμόσει, πρέπει να παρουσιάσει τα δεδομένα εκείνα, που καθιστούν την εμφανιζόμενη, ως ηγεσία του κόμματος αυτού , ως εικονική, καθώς και ότι η πραγματική του ηγεσία, είναι ο φυλακισμένος Ηλίας Κασιδιάρης), οι “Έλληνες, για την πατρίδα” πρόκειται να εισέλθουν, στην επόμενη βουλή, με ένα ποσοστό ψήφων, το οποίο θα υπερβαίνει, πιθανότατα, κατά πολύ, το όριο του 3%, που προβλέπεται, για την συμμετοχή ενός κόμματος, στο κοινοβούλιο. Και βέβαια, το ποσοστό του 2,7%, στο οποίο παρουσιάζει το κόμμα αυτό η εξεταζόμενη δημοσκόπηση, είναι μικρό· και ίσως, πολύ μικρό.

Επίσης μικρό είναι και το ποσοστό, το οποίο δίνει η δημοσκόπηση, στο κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη ΜΕΡΑ 25. Το κόμμα αυτό πρόκειται να ξεπεράσει το 3% των ψήφων, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και θα εισέλθει, στην νέα βουλή, δημιουργώντας ένα ουσίαστικο πρόβλημα, στην συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης. Και φυσικά, αποτελεί μια καλή κίνηση η συγκρότηση μιας νέας εκλογικής συμμαχίας και κοινών ψηφοδελτίων με την ΛΑΕ, ή τέλος πάντων, ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Μακάρι, αυτή η συνεργασία να επεκταθεί και να συμπεριλάβει, όσο είναι δυνατόν περισσότερους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και οργανώσεις. Αυτό είναι το ζητούμενο αν και οι πιθανότητες είναι λίγες για κάτι τέτοιο. Όσο περνούν οι ημέρες η κατάσταση δυσκολεύει, με δεδομένο τον σεκταρισμό, που επικρατεί, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ενώ ο χώρος των αντιεξουσιαστών, μακράν απέχει, από την θετική άποψη της συμμετοχής, στις βουλευτικές εκλογές, την οποία πρεσβεύω εγώ.

Πτωτική τάση, στο 3,7%, εμφανίζει και η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, ένα κόμμα το οποίο έχει, κατά την γνώμη μου, πρόβλημα ύπαρξης, αφού εκφράζει και συμπιέζεται, από την μια πλευρά τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, μέρος των οποίων μπορεί να στραφεί, προς την Νέα Δημοκρατία και από την άλλη, την κλασική Ακροδεξιά, που εκφράζουν τα κόμματα των Φαήλου Κρανιδιώτη και Θάνου Τζήμερου, οπό ως και αυτό του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, αλλά και την ριζοσπαστική/νεοναζιστική Ακροδεξιά των “Ελλήνων για την πατρίδα”, εάν, όπως προανέφερα, ο Άρειος Πάγος επιτρέψει την συμμετοχή του, εν λόγω, κόμματος, στις βουλευτικές εκλογές. Νομίζω ότι, τελικά η Ελληνική Λύση θα καταφέρει να εισέλθει, στην επόμενη Βουλή, αλλά δεν θα με έκπληξη μια λιγότερο πιθανή αποτυχία του κόμματος αυτού, ως προς την επίτευξη του βιοτικού στόχου του, που είναι η συμμετοχή του, στην νέα Βουλή και η πιθανότατη διαπραγμάτευση, που θα επιχειρήσει ο Βελόπουλος, για την συμμετοχή του, στο όποιο νέο κυβερνητικό σχήμα.

Από εκεί και πέρα, εμφανίζεται ένα ποσοστό της τάξεως του 4,6%, το οποίο είναι άξιο λόγου, αν και σε αυτό, συναθροίζονται το κόμμα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου (το οποίο το Μέγαρο Μαξίμου λέει και διαδίδει ότι αλιεύει ψήφους, κάτω από το 1%), η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αλλά και διάφοροι άλλοι. Φαίνεται πολύ δυσχερές να προκύψει, στην κάλπη, κάποια έκπληξη κοινοβουλευτικής παρουσίας. Αλλά το ποσοστό αυτό είναι αξιοπρόσεκτο και φυσικά, πρέπει να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και την πορεία, που θα έχει, μετά την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Στην παρούσα φάση, αναμένοντας και το κύμα των δημοσκοπήσεων, που θα ακολουθήσει, μετά την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, μένω, στις παρατηρήσεις, που εξέθεσα, στην, αποσπασματικών, παρουσιασθείσα δημοσκόπηση της Alco, περιμένοντας την εκτύλιξη των γεγονότων, όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας.

Προφανέστατα, η συνέχεια πρόκειται να έχει ενδιαφέρον.