Μάιος - Ιούλιος 2022 : Η περαιτέρω οικονομική κατάρρευση και η εμβάθυνση της κρατικής χρεωκοπίας έρχονται. Στα 397.000.000.000,00 ευρώ και στο 198,5% του ΑΕΠ, σκαρφάλωσε το ελληνικό δημόσιο χρέος. (Αν δεν συνεχιστεί, επ’ άπειρον, η στήριξη της ΕΚΤ, στα ελληνικά κρατικά ομόλογα, οι εξελίξεις πρόκειται να είναι δραματικές).

 

Παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε να στηρίξει, πάση δυνάμει, τα κρατικά ομόλογα των χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης - ανάμεσα σε αυτά και τα ελληνικά, όπως και τα ιταλικά - η αλήθεια είναι ότι μία κατάρρευση, άνευ προηγουμένου και πολύ χειρότερη από αυτή του 1010, επικρατεί, στην ελληνική οικονομία, δημιουργώντας έναν βασικό κίνδυνο κατάρρευσης, ο οποίος θέτει ζητήματα, για την ίδια την συνέχεια του ελληνικού κράτους, με δεδομένο το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος είναι αυξημένο, κατά 20% και επί του ΑΕΠ, είναι αυξημένο, κατά 80%. 

Έτσι, το ελληνικό δημόσιο χρέος, από το 126% του ΑΕΠ, έχει φθάσει, τον Μάιο του 2022, στο 198,5% και σε απόλυτο αριθμό, είναι, πλέον, στα 397 δισεκ. ευρώ και τα χειρότερα είναι μπροστά, παρά το ότι τα διαφορικά επιτόκια του ελληνικού κρατικού δανεισμού υποχώρησαν, κατά μια ποσοστιαία μονάδα και βρίσκονται, στα επίπεδα του 3,28%.

Ουσιαστικά, το δημόσιο χρέος έφθασε, σε αυτά τα επίπεδα, εξ αιτίας του υπερδανεισμού της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να μπορέσει να καλύψει τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε, από τον Δεκέμβριο του 2021, μέχρι τον περασμένο Μάιο, κατά 8,5 δισεκ. ευρώ και κατά 13,5 δισεκ. ευρώ, σε σχέση, με τον Μάιο του 2021.

Αλλά, εκτός από το άμεσο δημόσιο χρέος της κεντρικής διοίκησης, υπάρχει και το κρυφό χρέος, το οποίο αποτελείται, από τις κρατικές εγγυήσεις, σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες. Στις 31/3/2022, το ποσόν των εγγυήσεων αυτών ανήλθε στα 28,86 δισ. ευρώ και δεν περιλαμβάνεται στο δημόσιο χρέος, στο οποίο καταγράφονται οι καταπτώσεις των εγγυήσεων, δηλαδή το ποσό που δεν πληρώθηκε η όποια κρατική εγγύηση και έτσι, οι κρατικές εγγυήσεις αποτελούν ένα, εν δυνάμει, δημόσιο χρέος, εκ του οποίου η μεγάλη πλειοψηφία αφορά την ελληνικη μπατιροτραπεζοκρατία, αφού τα 18,56 δισ. ευρώ, αφορούν στις εγγυήσεις που δόθηκαν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, βάσει  του προγράμματος “Ηρακλής”. 

Εδώ, πρέπει να διευκρινίσω ότι το ακαθάριστο δημόσιο χρέος, το οποίο είναι το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης, που, όπως προανέφερα, ανέρχεται, στα 397 δισεκ. ευρώ, διαφέρει, από το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, αφού, από το συνολικό ακαθάριστο χρέος αφαιρούνται τα κρατικά ομόλογα που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλοι δημόσιοι φορείς, Αυτό είναι το ενδοκυβερνητικό χρέος, το οποίο, το 2022, θα ανέλθει σε 20 δισ. ευρώ. Επίσης, αφαιρούνται τα κέρματα και οι επενδύσεις, σε κρατικά ομόλογα των Νομικών Προσώπων Δημοσιου Δικαίου, που θα φθάσουν, το 2022, στα 16,2 δισ. ευρώ. Έτσι, από το συνολικό χρέος αφαιρούνται, κάπου, 36,2 δισ. ευρώ και με την αφαίρεση του ενδοκυβερνητικού χρέους, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης διαμορφώθηκε, στις 31-3/2022, στο ποσόν των 358,35 δισ. ευρώ.

Αλλά, παρά την ευνοϊκή παρέμβαση της ΕΚΤ και την στήριξη, που διαβεβαίωσε ότι θα παράσχει, στα ελληνικά κρατικά ομόλογα, οι απαιτήσεις των κεντροτραπεζιτών της Φραγκφούρτης, για να παρέμβουν και να σταματήσουν την άνοδο των spreads μίας χώρας, είναι πολύ βαριές, αφού περιλαμβάνουν την συμμόρφωση, με το δημοσιονομικό πλαίσιο της ευρωζώνης, κάτι το οποίο σημαίνει ότι μία χώρα - και εν προκειμένω, η Ελλάδα - πρέπει να μην είναι, σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, να μην υπάρχουν σοβαρές μακροοικονομικές ανισορροπίες, να είναι καλή και βιώσιμη η τροχιά του δημόσιου χρέους και να είναι υγιής και επίσης. βιώσιμη η μακροοικονομική πολιτική, η οποία πρέπει να συμμορφώνεται, με αυτές τις δεσμεύσεις.

Όπως γίνεται κατανοητό, αυτά τα προαπαιτούμενα, προκειμένου να παρέμβει η ΕΚΤ και να δώσει στήριξη, στα ελληνικά κρατικά ομόλογα προφανώς δεν υφίστανται. Έτσι, η αποφυγή της άμεσης ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας προϋποθέτει την διαρκή χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αφού τα μέτρα λιτότητας, προφανώς, θα πρέπει να ενταθούν, στο έπακρο και να κρατήσουν, σε μια μακριά και ουσιαστικά, ατελεύτητη διάρκεια χρόνου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και πάλι, η πλήρης εκπλήρωση των όρων, που απαιτεί η ΕΚΤ, θα επιτευχθεί.

Ως εκ τούτου, αγαπητοί αναγνώστες χρήσιμο είναι να προσδεθούμε όλοι καλά, διότι η προσγείωση πρόκειται να είναι απότομη, οδυνηρή και με αβέβαια και άδηλα αποτελέσματα.