Θα δοθεί και πάλι, στην Μαριούπολη, το όνομα του Ζντάνωφ; Πιθανώς, αλλά αυτό δεν χρειάζεται. (Η ηγετική ρωσική ελίτ και το βαθύ ρωσικό κράτος, νοσταλγούν, προφανώς, την “CCCP”, αλλά κάτι τέτοιο είναι περιττό).
Τελευταία πληθαίνουν οι εικασίες ότι οι νέες ρωσικές αρχές, στην Μαριούπολη, προτίθενται να δώσουν να επαναφέρουν το όνομα της πόλης σε εκείνο της σοβιετικής εποχής. Να δώσουν δηλαδή στην πόλη το όνομα του, παραπάνω, εικονιζόμενου Αντρέι Ζντάνωφ, ενός σημαντικού στελέχους της σταλινικής εποχής, το οποίο είχε σημαντική παρουσία και στην Οκτωβριανή επανάσταση και μετέπειτα, στην δεκαετία του 1930, όταν έφτασε, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στο σημείο να παίζει καθοριστικό ρόλο, στην λεγόμενη σταλινική πολιτιστική πολιτική του “σοβιετικού” καθεστώτος.
Εδώ, πρέπει να σημειώσω ότι η ονομασία Μαριούπολη δόθηκε στην πόλη, από την τσαρίνα Αικατερίνη, που την ίδρυσε, φέρνοντας ελληνικό πληθυσμό, ο οποίος και δημιούργησε την πόλη. Το όνομα της πόλης αυτής επαναφέρθηκε, από την περίοδο της ύστερης “σοβιετικής” εποχής, όταν το ΚΚΣΕ, επί Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, το 1989, κατήργησε όλες τις ονομασίες, τα μνημεία και τα αγάλματα, που αναφέρονταν στον Αντρέι Ζντάνωφ.
Ο γεννημένος, στην Μαριούπολη, αλκοολικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Ζντάνωφ υπήρξε στενός συνεργάτης του Ιωσήφ Στάλιν, μαζί με τους Μολότωφ, Μαλένκωφ, Βοροσίλωφ και Καγκάνοβιτς και η ανάδειξη του, στα κομματικά αξιώματα, ήταν ραγδαία, αφού, το 1930, έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων και από το 1939, μέλος του Πολιτικού Γραφείου ενώ, από το 1934, έως το 1944, είχε αναλάβει, ως κομματικός γραμματέας, στο Λένινγκραντ, στην θέση του δολοφονημένου Κίρωφ. Από το 1946, ο Στάλιν του ανέθεσε την χάραξη της πολιτιστικής πολιτικής, στην “Σοβιετική Ένωση”. Η “ζντανοφτσίνα”, δηλαδή η πολιτική του, στον τομέα του πολιτισμού, εκφράστηκε, με την φράση “Η μοναδική αντίθεση που επιτρέπεται, στην “σοβιετική” τέχνη είναι εκείνη, μεταξύ του καλού και του καλύτερου”. Έτσι, στο επίκεντρο της πολεμικής του Ζντάνωφ, βρέθηκαν ο σατιρικός συγγραφέας Μιχαήλ Ζοστσένκο και η ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα, για τα χαρακτηρισθέντα, ως “απολίτικα, αστικά και ατομικιστικά” έργα τους. Στο ξεκίνημα του 1948 ο Ζντάνωφ επιτέθηκε στον ονομασθέντα, από τον ίδιο, “φορμαλισμό”, στην μουσική, με αποτέλεσμα να κατηγορήσει πολύ μεγάλους συνθέτες ότι έχουν αποκοπεί, από το λαϊκό αίσθημα και ότι πάσχουν, από ελιτισμό, από έλλειψη αρμονίας και έχουν επηρεασθεί, από την παρακμιακή δυτική μουσική. Το ευτύχημα, για τον Προκόφιεφ, τον Χατσατουριάν και τον Σοστακόβιτς είναι ότι ο Ζντάνωφ πέθανε τον Αύγουστο του 1948, σε σανατόριο στη Μόσχα, από έμφραγμα του μυοκαρδίου και έτσι, γλίτωσαν, από τα χειρότερα.
Σχόλια