Από το ΠΑΣΟΚ, στο ΚΙΝΑΛ και από το ΚΙΝΑΛ, στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. (Ψάχνοντας, για ανόητους, αμνήμονες και απογοητευμένους, όλο και κάτι μπορούν να ψαρέψουν, μετά το 3ο συνέδριο).

 



Ενώ η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησαν τα δικά τους συνέδρια, ήρθε η ώρα του νεοονομασθέντος ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, το οποίο πραγματοποίησε κι αυτό το δικό του συνέδριο, προσπαθώντας να πλασαριστεί, στην ελληνική πολιτική σκηνή, ως κάτι το νέο, ή, τουλάχιστον, ως κάτι το ανανεωμένο, αφήνοντας, στην άκρη, την πρόσφατη αλλά και παρούσα πολύ κακή ιστορία του, κατά την τελευταία δωδεκαετία και κυρίως, κατά την κυβερνητική του περίοδο του 2010 - 2015, στην διάρκεια της οποίας οδήγησε την χώρα, στην χρεοκοπία και στην καταστροφή, με την ψήφιση των δύο πρώτων επαχθών Μνημονίων, με τους ξένους δανειστές. 

Τώρα, ο πολιτικός κληρονόμος αυτού του ΠΑΣΟΚ της καταστροφής και της λεηλασίας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ο Νίκος Ανδρουλάκης, προσπαθεί, σαν νέος αρχηγός του κόμματος, να συνδέσει το ΠΑΣΟΚ, με την παλαιά κραταιά παρουσία του, της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου, κουβαλώντας, όμως, όπως φαίνεται και στην παραπάνω φωτογραφία, όλα τα τεράστια βαρίδια του παρελθόντος τα οποία βαρίδια συνεχίζουν, ακάθεκτα, να είναι παρόντα και να υπενθυμίζουν την καταστροφική παρουσία τους, την οποία, εναγωνίως, θέλουν να ξεπλύνουν και να αποκαταστήσουν, μέσα από την υποτιθέμενη, ως πιθανή και δυνάμενη να συμβεί, τελική ιστορική δικαίωσή τους. 

Βέβαια, το πρόβλημα δεν αφορά, μόνο, το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Είναι και το παρόν, διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, σαν πολιτικό παιδί, κυρίως, του Ευάγγελου Βενιζέλου, όχι, μόνον, αρνείται να κάνει οποιαδήποτε αυτοκριτική, για το παρελθόν, αλλά και επαυξάνει την υπεράσπιση αυτού του παρελθόντος, συνεχίζοντας το ίδιο σοσιαλνεοφιλελεύθερο και ευρωπαϊστικό αφήγημα του Κώστα Σημίτη, του ΓΑΠ και του Ευάγγελου Βενιζέλου, το οποίο οδήγησε την χώρα, στην καταστροφή, η οποία παραμένει παρούσα και είναι ατέρμονη.

Η τωρινή πολιτική αφασία του νέου ΠΑΣΟΚ δεν είναι, απλώς, προγραμματική. Είναι και προγραμματική, αλλά δεν είναι αυτό το κυριότερο εμπόδιο, στην όποια κοινωνική, πολιτική και εκλογική ανάταξη του χώρου αυτού. Άλλωστε, δεν είναι το μόνο κόμμα, το οποίο βρίσκεται, σε κατάσταση προγραμματικής ανυπαρξίας. 

Και η Νέα Δημοκρατία, αλλά, πολύ περισσότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο, χειροπιαστό και πιστευτό προγραμματικό σύνολο στόχων να παρουσιάσουν, στην κοινωνία, πέρα από την διεκπεραίωση των εντολών της ευρωπαϊκής τρόικας, έτσι όπως αυτές έχουν καταγραφεί, στο ντροπαλό τέταρτο Μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και το οποίο εφαρμόζει, τώρα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι και εντοπίζεται, στα νέα, αλλά και πρόωρα γερασμένα, στελέχη του κόμματος, τα οποία καλούνται να συνεχίσουν να υπερασπίζονται ένα παρελθόν, το οποίο υπήρξε, οικονομικά και κοινωνικά, καταστροφικό, για το εκλογικό σώμα, που θα κληθεί - όταν κληθεί - να ψηφίσει, στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες δεν θα αργήσουν, πολύ, να διεξαχθούν. Και εκεί είναι που είναι που υστερούν, διότι - κακά τα ψέματα - ο χώρος, που έχει, ήδη, επικαλυφθεί, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, σε έναν βαθμό που είναι αξιοσημείωτος, αναρριπίζει κάποιες, έστω φρούδες ελπίδες, για την ύπαρξη μιας αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. 

Το σημαντικότερο πρόβλημα του αναπαλαιωμένου ΠΑΣΟΚ είναι το εάν και με ποιο κόμμα, πρόκειται να συγκυβερνήσει. Και αυτό το πρόβλημα αποτελεί, από μόνο του, έναν δυσεπίλυτο γρίφο.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη δεν έχει καμία ελπίδα μιας εκλογικής ανόδου. Έχει. Διότι αρκετοί είναι, στην κοινωνία και οι ανόητοι και οι αμνήμονες και - πολύ περισσότερο -, οι απογοητευμένοι, πολλοί από τους οποίους ψάχνουν να βρουν, από κάπου να πιαστούν, για να ελπίσουν ξανά.

Ως εκ τούτου, το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη φαίνεται και και αυτό προκύπτει, από τις δημοσκοπήσεις, ότι θα έχει μια σημαντική άνοδο των εκλογικών ποσοστών του, τα οποία θα υπερβούν το 10%, και αποσπώνται, στην παρούσα φάση, κυρίως, από την Νέα Δημοκρατία.

Το πόσο μεγαλύτερα, από αυτό το ποσοστό, πρόκειται να είναι τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, αυτό καθίσταται ασαφές.

Θα δούμε…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).