Γαλλία : 41,5% Macron, 37% Le Pen. Προβάδισμα του παρόντος προέδρου, αλλά αμφίρροπο το αποτέλεσμα του 2ου γύρου των προεδρικών εκλογών. (Όλα θα παιχθούν, στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου).

 

Καθώς φθάνουμε, στην ερχόμενη Κυριακή του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, στην Γαλλία, υπάρχει ένα μικρό προβάδισμα του Emmanuel Macron, ο οποίος συγκεντρώνει, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, το 41,5% ενώ η Marine Le Pen αποσπά το 37% των ψήφων εκείνων, οι οποίοι θα ψηφίσουν στις εκλογές και το υπόλοιπο του 21,5% των ψηφοφόρων παραμένει μετέωρο, ανάμεσα στους δύο υποψηφίους, ή προσανατολίζεται, προς την λευκή ψήφο και στην αποχή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, γίνεται αντιληπτό ότι η μονομαχία των δύο αντιπάλων, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, καθίσταται αμφίρροπη.  Ο Γάλλος πρόεδρος έχει κολλήσει στο ποσοστό αυτό και μόνο, με αναγωγές, οι οποίες, πάντα, είναι υποθετικές και πολλές φορές μπορεί να είναι και κατευθυνόμενες, φθάνει, σε επίπεδα άνω του 54%. 

Από την άλλη πλευρά, το 37%, μέχρι στιγμής, προσανατολίζεται, προς την Le Pen. Δεν είναι ένα μικρό, ούτε ένα αναξιόλογο ποσοστό. Είναι ένα σημαντικό ποσοστό, το οποίο, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να της δώσει, ακόμη και οριακά, την πρωτιά, έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και πάνω στην κάλπη. 

Με δεδομένη την προσπάθεια και των δύο υποψηφίων να αλιεύσουν ψήφους, από τα αριστερά του εκλογικού φάσματος, τα πράγματα μπερδεύονται, ακόμη περισσότερο και ως εκ τούτου, κάθε πρόβλεψη, για το τελικό αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας την ερχόμενη Κυριακή 24 Απριλίου 2022, είναι παρακινδυνευμένη. Υπάρχει μια σωρευμένη καύσιμη ύλη δυσαρέσκειας, για τις πολιτικές, που ασκήθηκαν τελευταία πενταετία, κάτι που λειτουργεί, εις βάρος του Emmanuel Macron και μπορεί να οδηγήσει, στην έκπληξη της εκλογής της Marine Le Pen, όπως προανέφερα, έστω και με ένα οριακό ποσοστό. Αλλά, εδώ, πρέπει να παρατηρήσω ότι, εις βάρος της Marine Le Pen, λειτουργεί η ύπαρξη της λευκής ψήφου και της αποχής, οι οποίες, προφανώς, ευνοούν τον, μέχρι στιγμής, προπορευόμενο, στις δημοσκοπήσεις, για την πρόθεση ψήφου των δειγμάτων του εκλογικού σώματος, Γάλλο πρόεδρο, εφόσον οι μετρήσεις αυτών των δημοσκοπήσεων δεν είναι εσφαλμένες. 

Αλλά, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η πολιτική πραγματικότητα, όπως αυτή καταγράφηκε, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, η κατάρρευση του παλαιού αστικού πολιτικού κόσμου, στον χώρο της δεξιάς και της αριστεράς και η δημιουργία του αδύναμου και ανίσχυρου κόμματος του Emmanuel Macron, το οποίο, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2017, κατάφερε να αποσπάσει την ψήφο των πολιτών στους δύο γύρους των εκλογών εκείνης εποχής και να στηρίξει τις κυβερνήσεις της αρεσκείας του προέδρου Macron, ανατρέπει και τα υπάρχοντα πολιτικά δεδομένα, στις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Ιουνίου, οι οποίες και αυτές, θα διεξαχθούν σε δύο γύρους, με πολύ πιθανό αποτέλεσμα, όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος, στην Γαλλία, να περιπέσει στην θέση ενός διακοσμητικού στοιχείου, εάν δεν μπορέσει να συγκεντρώσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που θα στηρίξει την επόμενη κυβέρνηση.

Εάν προκύψει αυτή η πιθανή εκδοχή, το αποτέλεσμα πρόκειται να είναι ότι αυτή η νέα κυβέρνηση θα είναι προϊόν κομματικών συνεργασιών, με αλλοπρόσαλλα σχήματα, τα οποία, σίγουρα, θα παραγκωνίσουν την Marine Le Pen, αν αυτή εκλεγεί πρόεδρος και θα αφαιρέσουν την απόλυτη εξουσία του Emmanuel Macron, εάν αυτός καταφέρει να επανεκλεγεί, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας δεν είναι, ακραιφνώς προεδρικό, όπως στις ΗΠΑ, αλλά ημιπροεδρικό κοινοβουλευτικό και η όποια κυβέρνηση, που σχηματίζεται, δεν σχηματίζεται από τον πρόεδρο του κράτους, όταν το κόμμα του δεν έχει αποσπάσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά από την πλειοψηφία της εθνοσυνέλευσης, η οποία, κάλλιστα, μπορεί να είναι αντιπροεδρική. Και στην παρούσα φάση, κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό. Και μάλιστα, είναι το πιο πιθανό σενάριο.

Στο σημείο αυτό, έχουν νόημα και πρέπει να αναφερθούν οι βασιμότατες μεμψιμοιρίες, όσον αφορά βοναπαρτιστικό καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα της Γαλλίας και στις προεδρικές εκλογές, αλλά και στις κοινοβουλευτικές, διότι, πέρα από την διεξαγωγή των διπλών εκλογών, για τον πρόεδρο της του κράτους, στις βουλευτικές εκλογές ισχύει ένα σύστημα μονοεδρικών περιφερειών, με απαραίτητο ποσοστό εκλογής των βουλευτών, στον πρώτο γύρο, το 50%, συν μία ψήφο των συμμετοχόντων στην ψηφοφορία. 

Εάν δεν υπάρξει και όταν δεν υπάρχει αυτό το ποσοστό, τότε, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται, σε δεύτερο γύρο, όπου γίνονται ευκαιριακές, ή και συμφωνημένες κομματικές συμμαχίες, προκειμένου, όποιος βουλευτής εκλεγεί, να συγκεντρώσει αυτό το 50%, συν μία ψήφο των συμμετοχόντων και στην δεύτερη ψηφοφορία. Κάπως έτσι, νοθεύεται το εκλογικό σύστημα και φυσικά, η σύνθεση της γαλλικής εθνοσυνέλευσης - όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του εκλεγμένου προέδρου - δεν αντικατοπτρίζει την βούληση του εκλογικού σώματος. 

Δυστυχώς όμως, αυτό είναι το εκλογικό σύστημα, που επικρατεί και με αυτό πρόκειται να γίνουν και οι επόμενες εκλογές και για τον πρόεδρο και για την εθνοσυνέλευση. 

Το τι μέλλει γενέσθαι πρόκειται να το δούμε. Δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε, από τώρα, αλλά έχω την άποψη ότι μπορεί να βρεθούμε, προ εκπλήξεων.

Και για να μην μείνω ουδέτερος παρατηρητής, σε αυτή την εκλογική διαδικασία, θα πρέπει να επαναλάβω και εδώ, ότι η επιθυμία μου δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθώ να μην επιθυμώ την εκλογή του Emmanuel Macron, αφού είναι σαφέστατο ότι η γαλλική κοινωνία, στην μεγάλη πλειοψηφία της, είναι εναντίον του και καλείται την ερχόμενη Κυριακή να επιλέξει, ανάμεσα, στην Σκύλλα και την Χάρυβδη. 

Αλλά άλλο πράγμα είναι η επιθυμία και άλλο πράγμα είναι η πραγματικότητα. Και αυτή την πραγματικότητα πρόκειται να την αντιμετωπίσουμε, σε αυτούς τους δύο μήνες, που θα ακολουθήσουν και οι οποίοι θα καθορίσουν, για μια πενταετία, την πορεία της Γαλλίας, αλλά και τις ευρωπαϊκές ισορροπίες. 

Και φυσικά, η υπόθεση αυτή έχει πολύ ενδιαφέρον.