Ο στρατηγικός σχεδιασμός του σύγχρονου παντουρκισμού και ο νέος πλους του Oruc Reis, στην ΝΑ Μεσόγειο. Άμεση ανάγκη, για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, σε 12 νμ, στις ηπειρωτικές ακτές, στο Καστελλόριζο και στην Κρήτη.
Αλλά, γιατί η τουρκική κυβέρνηση προβαίνει, τώρα, σε αυτή την κίνηση;
Φαίνεται πολύ πιθανό ότι η Άγκυρα θέλει να εμπλέξει την Αθήνα, σε μια πολεμική αναμέτρηση, η οποία, όμως θα την χρεωθεί η ελληνική πλευρά και - υποτίθεται ότι - θα έχει την εκκίνησή της, σε μια έμπρακτη στρατιωτική δράση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, κατά του Oruc Reis.
Αυτή η πρόθεση της τουρκικής κυβέρνησης θα φανεί, εάν και μόλις, το Oruc Reis βρεθεί, στην "γκρίζα" περιοχή, μεταξύ των 6 και 12 ναυτικών μιλίων, από το Καστελλόριζο.
Αλλά την ίδια στιγμή, που θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα φανούν και οι πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων, στην Αθήνα, οι οποίες, παρά τα όσα λέγονται, ως διαρροές, δεν είναι καθόλου οριοθετημενες και ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες.
Αλλά, γιατί να θέλει, τώρα, o Recep Tayyip Erdogan να οδηγήσει τα πράγματα, σε αυτή την κατεύθυνση;
Οι τακτικής φύσεως λόγοι είναι πολλοί και είναι οι ίδιοι, με τον προηγούμενο πλου του Oruc Reis.
Ο ένας λόγος έχει να κάνει, με το γεγονός ότι η τουρκική ηγεσία πιστεύει πως η ελληνική πλευρά, αφενός μεν, δεν έχει την πολιτική βούληση να αντισταθεί και αφετέρου δε, δεν έχει και την στρατιωτική δύναμη για να νικήσει, σε μια περιορισμένη πολεμική αναμέτρηση, με την Τουρκία. Ως εκ τούτου, η Άγκυρα, πιθανότατα, επιδιώκει ένα πολεμικό επεισόδιο, πριν την όποια ενίσχυση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Ένας δεύτερος λόγος είναι το, εκ των πραγμάτων, κενό εξουσίας, που δημιουργούν η δεδομένη αβουλία της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" και η διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών, στις 3 Νοεμβρίου και μια πιθανή ήττα του Donald Trump, ο οποίος, όμως, αν ηττηθεί, από τον Joe Biden, θα μείνει στην προεδρία των ΗΠΑ, μέχρι τις 19 Ιανουαρίου 2020. Αυτό το κενό είναι που προσπαθεί να εκμεταλλευθεί ο Recep Tayyip Erdogan και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Υπάρχει και η εσωστρεφής διάσταση αυτών των ενεργειών της τουρκικής κυβέρνησης. Μια διάσταση, που δεν είναι καθόλου αμελητέα, αφού η αμέσως προηγούμενη κρίση με το Oruc Reis, ανέβασε τα πεσμένα (λόγω της εκτεταμένης αποεπένδυσης, του πληθωρισμού, που πλησιάζει το 30%, της μεγάλης ανεργίας και της βαθιάς και χρονίζουσας οικονομικής ύφεσης, που πλήττει την οικονομία της χώρας, ο ιδιωτικός τομέας της οποίας καλείται να πληρώσει ένα χρέος 300 δισ. $, την στιγμή, που στερέψουν τα συναλλαγματικά αποθέματα), ποσοστά δημοφιλίας του Τούρκου προέδρου.
Αλλά, πέραν, από τους λόγους τακτικής φύσεως, οι κινήσεις της Άγκυρας εντάσσονται, μέσα στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της τουρκικής ηγεσίας, για την μετατροπή της Τουρκίας, σε παγκόσμια δύναμη.
Βέβαια αυτός ο παντουρκικός σχεδιασμός, πιθανότατα, πρόκειται να συνθλιβεί, μέσα από την σύγκρουσή του, με τα συμφέροντα των σύγχρονων υπερδυνάμεων, αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, η οποία μένει να αποδειχθεί.
Μέσα σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο του σχεδιασμού του σύγχρονου παντουρκισμού είναι που εντάσσονται οι τακτικισμοί της Άγκυρας, γύρω από το Καστελλόριζο. Και φυσικά, αυτοί οι κινήσεις του τουρκικού καθεστώτος πρέπει να το οδηγήσουν, σε ήττα. Μια ήττα, που, προφανώς, πρόκειται να έχει ένα πολύ σημαντικό στρατηγικό βάθος.
Αυτά, που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι πολλά, αλλά καθίστανται αναγκαία και απαραίτητα, παρά το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα πραγματοποιήσει.
Η επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας, στα 12 ναυτικά μίλια στο νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, προκειμένου να μην επιτραπεί, στο Oruc Reis, να εισέλθει, στην μεταξύ των 6 και των 12 ναυτικών μιλίων, περιοχή, είναι, απολύτως, απαραίτητη.
Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να υποστεί νηοψία, από τα σκάφη του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και να οδηγηθεί, ως πειρατικό, σε κάποιο ελληνικό λιμάνι, τιθέμενο, υπό το καθεστώς της κατάσχεσης και εάν ο κυβερνήτης του αρνηθεί να υπακούσει, πρέπει να καταληφθεί.
Εννοείται ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει, παράλληλα, να επεκτείνει, σε 12 ναυτικά μίλια, τα χωρικά ύδατα της χώρας και στις ελληνικές ηπειρωτικές ακτές, όπως και στην Κρήτη, αφήνοντας, για το μέλλον, την σταδιακή επέκταση των χωρικών υδάτων, στα νησιά του Αιγαίου.
Και τέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να υποχρεώσει την "Ευρωπαϊκή Ένωση" να κυρώσεις, στην Τουρκία, οι οποίες θα την δαγκώνουν, επικαλούμενος και το άρθρο 42 των ευρωπαϊκών συνθηκών, για πολεμική συνδρομή, εάν η Άγκυρα προχωρήσει, σε πολεμικές πράξεις, ως απάντηση, για όσα προκύψουν, με το Oruc Reis.
Και φυσικά, πρέπει να ασκηθεί το ελληνικό veto, σε κάθε τι, που θέλει η γερμανική κυβέρνηση, όπως και άλλες κυβερνήσεις της "Ε. Ε", όπως και η Commission, όσον αφορά τα ζητήματα των προεδρικών εκλογών της Λευκορωσίας και την δηλητηρίαση του Αλεξέι Ναβάλνυ.
Όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας.
Σχόλια
Αυτή είναι η αλήθεια...