Για πρώτη φορά, στην ιστορία της, η "Ευρωπαϊκή Ένωση" θα δανεισθεί, υπό την μορφή της Commission, ως αυτό που, πραγματικά είναι. Δηλαδή, ως ένα ιδιότυπο μόρφωμα διεθνούς οργανισμού. (Τα υποτιθέμενα 32 δισ. €, που θα λάβει η Ελλάδα και οι επιπτώσεις τους).

Παρά τους προπαγανδιστικούς πανηγυρισμούς, για τα 32 δισ. €, που, σύμφωνα, με την πρόταση της Commission και όχι του Κολλεγίου των ηγετών των κυβερνήσεων των κρατών της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", υποτίθεται ότι θα τεθούν, στην διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, η αλήθεια είναι περίσσότερο πεζή. Και φυσικά, ολιγότερον ευχάριστη.

Τα όποια χρήματα υπάρξουν, θα έχουν βάθος τριετίας και θα αφορούν την περίοδο 2021 - 2023, με την Commission να δανείζεται, από τις διεθνείς χρηματαγορές, ένα ποσόν 750 δισ. €, το οποίο υποτίθεται ότι πρόκειται να αποπληρωθεί, σε ένα βάθος χρόνου, το οποίο μπορεί να φθάσει και τα 30 χρόνια (δηλαδή, μέχρι το 2050), με ομόλογα που θα εκδοθούν στο όνομά της, με εκκίνηση το 2028. Για την χρηματοδότηση του όλου έργου, έχει προταθεί η αύξηση των ιδίων πόρων του κοινοτικού προϋπολογισμού, κάτι που, όπως φαίνεται, καθιστά το εγχείρημα δυσχερές και σε κάθε περίπτωση, ανεπαρκές.

Το ποσόν αυτό δεν έχει διευκρινισθεί, εάν  θα προστεθεί, στα 540 δισ. €, που ανακοίνωσε, το περασμένο Απρίλιο, το Eurogroup και ως εκ τούτου, δεν είναι βέβαιο, το εάν μιλάμε, για ένα χρηματικό "όπλο" 1,290 τρισ. € (1,142 τρισ. $), που πρόκειται να δοθεί, στις οικονομίες των χωρών της Κοινότητας, προκειμένου αυτές (υποτίθεται) να ανακάμψουν, από τις επιπτώσεις των ηλιθιοτήτων, που διέπραξαν οι περισσότερες και σημαντικότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, που προέκυψε, από τον, σχετικά, ακίνδυνο ιό CoVID-2019.

Τα υπολογιζόμενα ποσά είναι λίγα, για τις οικονομίες της Κοινότητας. 

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, πρέπει να πούμε ότι η Ιαπωνία του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε, με, έναν πληθυσμό, πολύ μικρότερο, από αυτόν της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", έχει ανακοινώσει ένα οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο φθάνει, στα 875 δισ. € (989 δισ. $), ενώ η αμερικανική κυβέρνηση του Donald Trump, με ένα επίσης, αρκετά μικρότερο πληθυσμό, από την "Ε.Ε.", πρόκειται να δαπανήσει πολύ περισσότερα, από τα 2,92 τρισ. € (3,3 τρισ. $), που έχει ανακοινώσει και που έχει αρχίσει να ρίχνει, στην οικονομία των Η.Π.Α.


Παρά ταύτα, δηλαδή, παρά τις τσιγκουνιές, υπάρχουν σημαντικές ποιοτικές διαφορές, σε αυτόν τον χειρισμό της οικονομικής κρίσης, που βρίσκεται, σε εξέλιξη, ως αποτέλεσμα των ανόητων χειρισμών της υγειονομικής κρίσης.

Το κυριότερο όλων έχει οικονομική βάση, αποτελεί ένα οικονομικό χειρισμό, αλλά έχει μια βαθύτατη, μια πού σημαντική πολιτική διάσταση.

Για πρώτη φορά, στην ιστορία της, η "Ευρωπαϊκή Ένωση" προτείνεται να δανεισθεί, υπό την μορφή της Commission, ως αυτό που, πραγματικά είναι. Δηλαδή, ως κάτι λιγότερο από κράτος, ως ένα ιδιότυπο (έστω και ως καρκίνωμα) μόρφωμα διεθνούς οργανισμού, που - υποτίθεται ότι - προσπαθεί να εξελιχθεί και να αποκτήσει μια κάποιας μορφής, κρατική υπόσταση.

Και αυτό δεν είναι λίγο. Είναι πολύ σημαντικό. 

Από εκεί και πέρα, δεν είναι καθόλου ασήμαντες κοι οι οικονομικές αποφάσεις, που θα ληφθούν - εάν και όσο ληφθούν -, από το Κολλέγιο των ηγετών των κυβερνήσεων της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", με την κατάρρευση της απαγόρευσης των κρατικών ενισχύσεων, σε προβληματικές εταιρείες (όπως η Lufthansa, αλλά και πολλές άλλες) και την τοποθέτηση, στην άκρη της κεντρικής πολιτικής των ευρωελίτ και των ευρωσυνθηκών, που στοχεύουν, στα περιορισμένα ελλείμματα και τους ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολιγισμούς, που αποτέλεσαν το κύριο και το βασικό όπλο της λιτότητας σε βάρος της ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Αλλά, για το τελευταίο, ας κρατήσουμε ένα μικρό καλάθι. Η μπατιροτραπεζοκρατία και οι ευρωελίτ μπορούν, κάλλιστα, να επανέλθουν, στην πολιτική των ισοσκελισμένων κρατικών προϋπολογισμών, μόλις - υποτίθεται ότι θα - τακτοποιηθούν, με κάποιον τρόπο τα πράγματα, από το 2021 και μετά. Και προφανώς, θα το πράξουν.

Αλλά, πρωτ' απ' όλα, πρέπει να περιμένουμε να δούμε τις αποφάσεις του Συμβουλίου των ηγετών των κυβερνήσεων της "Ένωσης", διότι, έως τώρα, όλα είναι θολά, αφού δεν είναι, μόνον, το ύψος των ποσών, που πρόκειται να διατεθούν, στα κράτη της "Ε.Ε.", αλλά δεν είναι προσδιορισμένα, ούτε τα κριτήρια, με βάση τα οποία θα κριθεί το ποιά χώρα έχει πληγεί, από την κρίση και ποιά όχι. Ή το πόσο περισσότερο έχει πληγεί μια χώρα, από μιαν άλλη. (Θα είναι κριτήριο η πτώση του ΑΕΠ των χωρών, μέσα, στο 2020, ή ο αριθμός των κρουσμάτων - και των νεκρών - από τον κορωνοϊό; Θα κατασκευασθεί ένα μείγμα κριτηρίων; Και ποιό θα είναι αυτό το μείγμα;).

Υπό το φως όλων αυτών, που παραπάνω αναφέρω, οι ισχυρισμοί του Γιάννη Βαρουφάκη, για τα υποτιθέμενα 32 δισ. €, που υποτίθεται ότι είναι να λάβει η Ελλάδα, εφόσον η πρόταση της Commisssion γίνει αποδεκτή από το Συμβούλιο των αρχηγών των κυβερνήσεων της "Ε.Ε.", έχουν μια βάση.

Ας δούμε αυτούς τους ισχυρισμούς :

1) Από τα 32 δισ. €, μόνον τα 22,6 € είναι ενισχύσεις. Τα υπόλοιπα είναι δάνεια. 

(Ο ισχυρισμός είναι σωστός, αλλά, για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτό είναι αδιάφορο. Θα είναι χαμηλότοκα και αν προστεθούν και τα 12 δισ. € των προγραμμάτων SURE, που προκύπτουν, από την απόφαση του περασμένου Απριλίου, που έλαβε το Eurogroup, θα κλείσουν κάποιες σημαντικές τρύπες, έστω σε βάθος τριετίας, από το 2021 και μέχρι το 2023).


2) Από τα ποσά αυτά, πρέπει να αφαιρεθεί ένα ποσόν, όσο, με 1,8 δισ. €, το οποίο αποτελεί το κόστος εγγυοδοσίας του, υπό δημιουργία ταμείου της Commission. 

(Ο ισχυρισμός είναι σωστός. Ισχύει).


3) Επίσης, πρέπει να αφαιρεθούν, κάπου 9,8 δισ. €, που αφορούν την αποπληρωμή των δανείων της Commission. 

(Έδώ, ο ισχυρισμός Βαρουφάκη έχει ένα πρόβλημα. Ναι τόσο είναι το ποσόν, που αντιστοιχεί, στο ελληνικό κράτος, για την συμμετοχή του, στο δάνειο της Commission, αλλά αυτό το ποσόν δεν εκτείνεται, σε βάθος τριετίας. Η αποπληρωμή θα ξεκινήσει το 2028 και θα τραβήξει, έως το 2050. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κανένα άμεσο πρόβλημα).


4) Έτσι, το υπόλοιπο, που απομένει, ισούται, με 11 δισ. €, την τριετία 2021 - 2023 και με 11 δισ. € : 3 έτη = 3,6 δισ. €, ανά έτος.

(Ο ισχυρισμός είναι εσφαλμένος, όπως προκύπτει, από τα παραπάνω).


5) Υποτίθεται ότι το 2021 η χώρα θα έχει ένα κρατικό έλλειμμα, κάπου, στα 24 δισ. € και αυτό το γεγονός θα οδηγήσει την Commission και την ΕΚΤ να απαιτήσουν την επιβολή μέτρων λιτότητας, τουλάχιστον, 15 δισ. €.

(Και τα δύο σκέλη αυτού του ισχυρισμού είναι πολύ πιθανόν να πραγματοποιηθούν. Ουδόλως, αποκλείονται).


Αλλά, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να περιμένουμε τις αποφάσεις του Κολλεγίου των αρχηγών των κυβερνήσεων της "Ένωσης", οι οποίες, ούτως, ή άλλως, θα είναι σημαντικές...