Το Brexit, σε νέες περιπέτειες. (Η αντιπολίτευση των collaborators των Βρυξελλών υποκρίνεται πως θέλει την προσφυγή, σε εκλογές, ενώ, στην πραγματικότητα, επιθυμεί, διακαώς, να τις αποφύγει και ο Boris Johnson λέει ότι δεν επιθυμεί εκλογές, ενώ τις επιδιώκει).

Θα τους σύρει, ο Boris Johnson, τους collaborators των Βρυξελλών, σε βουλευτικές εκλογές (ίσως και σε νέο δημοψήφισμα); Ναι, σε βουλευτικές εκλογές, θα τους σύρει, σίγουρα, αν και καμώνεται, πως δεν τις θέλει, ενώ αυτοί, με επί κεφαλής, τον ευήθη Jeremy Corbyn, υποκρίνονται ότι τις θέλουν, την ίδια στιγμή, που προσπαθούν να μηχανευθούν οποιουσδήποτε τρόπους και οποιεσδήποτε διαδικασίες, για να τις αποφύγουν...







"Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι ότι, με την ανάληψη της πρωθυπουργίας, από τον Boris Johnson, το Brexit is going on again. Γι' αυτό και οι εφιάλτες, για τις "ευρωενωσιακές" ελίτ, στην γηραιά ήπειρο και στο νησί, επανέρχονται δριμύτατοι.

Και φυσικά, όλα όσα ακολουθήσουν, από εδώ και πέρα, μέχρι τον Οκτώβριο, πρόκειται να είναι συνταρακτικά. Πολύ συνταρακτικά.

Εδώ θα είμαστε, για να τα παρακολουθήσουμε."


Και όντως, τα γεγονότα, που ακολούθησαν την εκλογή του Boris Johnson, είναι, ήδη, πολύ συνταρακτικά. Και θα συνεχίσουν να είναι.


Όταν, λιγότερο από δύο μήνες πριν, ο Boris Johnson αναλάμβανε την πρωθυπουργία, στην Βρετανία, προέβαινα, σε αυτή την διαπίστωση, ήμουν βέβαιος ότι η "ευρωενωσιακή" πολιτική ελίτ της γηραιάς Αλβίονος (οι "collaborators" των Βρυξελλών), που έχει την πλειοψηφία, στο "κολοβό" κοινοβούλιο του Λονδίνου, θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της, για να αποφύγει, όχι, απλώς και μόνον, ένα Brexit χωρίς συμφωνία, με τους "ευρωενωσιακούς" των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του Παρισιού, αλλά, γενικώς, την έξοδο της Βρετανίας, από την "Ευρωπαϊκή Ένωση", όπως έγραψα, τότε, στο δημοσίευμα, που παρουσίασα, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλο : Brexit is going on. Ο Boris Johnson αναλαμβάνει την αρχηγία των Tories και την πρωθυπουργία, ενώ οι "ευρωενωσιακοί", στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες, δεν αισθάνονται καθόλου καλά.

Λιγότερο από δύο μήνες πριν, φαινόταν ότι το μόνο όπλο των "ευρωενωσιακών" collaborators ήταν η προσφυγή, στις κάλπες, προκειμένου να επωφεληθούν, από την δημοσκοπική κατάρρευση του κόμματος των Συντηρητικών, όμως, η ανάληψη της πρωθυπουργίας, από τον Boris Johnson, άλλαξε την φορά των πραγμάτων. Το κυβερνητικό κόμμα, υιοθετώντας την πολιτική ατζέντα της νέας του ηγεσίας, για την έξοδο της Βρετανίας, από την "Ευρωπαϊκή Ένωση", στις 31 Οκτωβρίου 2019, ανέκαμψε, στις δημοσκοπήσεις, αποκτώντας μια σαφέστατη απόσταση, από το Εργατικό Κόμμα του Jeremy Corbyn, το οποίο, κυριολεκτικά, ασθμαίνει, υιοθετώντας την πολιτική ατζέντα των collaborators των Βρυξελλών, για την σύναψη, με όποιο κόστος, μιας συμφωνίας εξόδου, από την "Ε.Ε." και ουσιαστικά, για την νέα αναβολή του Brexit, έως το τέλος Ιανουαρίου του 2020.

Έτσι, τα πράγματα άλλαξαν, αφού, παρά το γεγονός ότι το Brexit Party του Nigel Farage, που είχε πρωτεύσει, στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου, κρατάει, δημοσκοπικά, κάποιες σημαντικές δυνάμεις, τελικά, η εκλογή του Boris Johnson, ως αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος των Tories και η ανάδειξή του, ως πρωθυπουργού, στην θέση της Theresa May, έφερε και εξακολουθεί να επαναπατρίζει, μαζικά, ψήφους, στους Συντηρητικούς.

Τώρα πια, δεν είναι οι collaborators, που επιθυμούν την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών. Είναι η νέα ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, υπό τον Boris Johnson, που επιθυμεί την άμεση προσφυγή, στις κάλπες. Μόνο, που οι collaborators δεν τολμούν να ομολογήσουν την απαρέσκειά τους, σε μια προσφυγή, στην λαϊκή ετυμηγορία, την ίδια στιγμή, που ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, δηλώνει, εμπράκτως, ότι είναι έτοιμος, για την άμεση προσφυγή, στις κάλπες, για να αναδειχθεί ένα νέο κοινοβούλιο, παρά το γεγονός ότι ισχυρίζεται πως δεν επιθυμεί την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, ενώ, στην πραγματικότητα, όντας ενισχυμένος, από τον αέρα στα πανιά του, που του δίνουν οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις, τις επιθυμεί και τις επιδιώκει.

Πράγματι, τα πολιτικά δεδομένα, στην Βρετανία, όπως καταγράφονται, στον παραπάνω εκλογικό χάρτη της χώρας έχουν αλλάξει, άρδην και ως προς τις βουλευτικές εκλογές της 8/6/2017, αλλά και ως προς τις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου. Με ηγέτη τον Boris Johnson και την υιοθέτηση της πολιτικής ατζέντας του no deal Brexit, το Συντηρητικό Κόμμα προβλέπεται ότι, εάν αυτές οι εκλογές διεξαχθούν, θα κατακτήσει την άνετη αυτοδυναμία. 

Εννοείται, βέβαια, ότι οι collaborators, με επί κεφαλής τον κωμικοτραγικό Jeremy Corbyn, θα προσπαθήσουν να καθυστερήσουν, όσο δύνανται, τις φυσιολογικές, εξ αιτίας των περιστάσεων, πολιτικές εξελίξεις. Ευρισκόμενοι ενώπιον του κινδύνου μιας άμεσης εκλογικής συντριβής, επιθυμούν, διακαώς, να τις αποφύγουν και θα κάνουν κάθε τι, προκειμένου να μην υπάρξει προσφυγή, στην λαϊκή ετυμηγορία. Άλλωστε, ήδη, αποπειρώνται να πάρουν, στα χέρια τους την νομοθετική πρωτοβουλία, έναντι της κυβέρνησης του Boris Johnson, για την νέα αναβολή του Brexit, μέχρι τον Ιανουάριο του 2020.

Αν και είναι, εξαιρετικά, δυσχερές, δεν αποκλείεται, μάλιστα, οι 21 αντάρτες βουλευτές των Συντηρητικών (ή, έστω, ένα τμήμα τους), που, στην χθεσινή ψηφοφορία τάχθηκαν, υπέρ του περάσματος της νομοθετικής πρωτοβουλίας, στα χέρια της τυχάρπαστης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που έχουν σχηματίσει, μαζύ με τους Labours και την υπόλοιπη αντιπολίτευση, για το ζήτημα του Brexit, να επιδιώξουν τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης, που να στηρίζεται, σε αυτή την πλειοψηφία. Αυτό είναι κάτι, που πρέπει να περιμένουμε, για να δούμε το τί θα συμβεί. 

Όπως είπαμε, μια τέτοια εξέλιξη είναι, ελάχιστα, πιθανή. Όμως, στα παρασκήνια, συζητείται.

Αλλά ό,τι και να κάνουν οι collaborators, τις βουλευτικές εκλογές δεν θα τις αποφύγουν. Θα συρθούν, σε αυτές, όσο και αν τις καθυστερήσουν. 

Και θα ηττηθούν.